Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΣΤΟΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΣΤΟΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Μια Γενοκτονία... περιμένει ν' αναγνωριστεί



Έτσι τιμωρούνται όσοι αγνόησαν τη διαταγή του Αυτοκράτορα για τη μοναδική θρησκεία της Αυτοκρατορίας. Η μεγαλύτερη σφαγή των Ελλήνων από τους χριστιανούς.

Ο λόγος για τη μεγάλη σφαγή ήταν να τιμωρηθούν οι Έλληνες διότι αγνόησαν τη διαταγή του Μ. Θεοδοσίου ότι μοναδική θρησκεία της Αυτοκρατορίας θα είναι ο Χριστιανισμός. Αποφάσισαν λοιπόν οι δολοφόνοι Αρκάδιος και η παρέα του ότι είναι ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε με τους Έλληνες μια για πάντα, ο δε Αλάριχος θα εισέπραττε τα οφειλόμενα από της λεηλασίες. 

Η πολιτικοστρατιωτική κατάσταση στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το 394, εκεί απ' όπου ξεκινάει και ένας από τους μεγαλύτερους διωγμός Ελλήνων (υπήρξαν κι άλλοι).
Ο Μ. Θεοδόσιος έχων υπό τις διαταγές του τον έμπιστο στρατηγό Στιλίχωνα, καθώς τον Γαϊνά και τον -άρτι εκχριστιανιθέντα Γότθον στρατηγό Αλάριχο, νικά τον αντίπαλο του Ευγένιο.

Μετά τον θάνατο του Μ. Θεοδοσίου η Αυτοκρατορία διανέμεται στους δύο ανήλικους ιούς του Αρκάδιο την Ανατολική και Ονώριο την Δυτική.
Από τους στρατηγούς της μεγάλης νίκης, ο Στιλίχων γίνεται αρχηγός όλου του στρατού Ανατολικής και Δυτικής Αυτοκρατορίας, ο Ρουφίνος ύπαρχος της Ανατολικής και ο Αντίοχος ανθύπατος του Ελληνικού χώρου. 

Ο Αλάριχος πολύ δυσαρεστημένος διότι δεν αμείφθηκε επαρκώς δια την συμμετοχή του στην μάχη κατά του Ευγένιου, περιφέρονταν, λεηλατώντας την Θράκη. Ο Ρουφίνος έρχεται σε συνεννόηση με τον Αλάριχο και τον στρέφει με μαεστρία εναντίον της υπολοίπου Ελλάδος. 

Μια λεηλασία χωρίς όρια γνωρίζει η Μακεδονία, φτάνει στη Θεσσαλία που τον περικυκλώνει ο στρατηγός Στιλίχων και ενώ η συντριβή του ήταν βεβαία, έλαβε εντολή ο Στιλίχων από τον ανήλικο Αρκάδιο, που προφανώς υπαγορεύθηκε από τον Ρουφίνο να στείλει τα στρατεύματα του Ανατολικού κράτους υπό τον Γαϊνά στην Κων/πολη, και αυτός με τα υπόλοιπα να φύγει για το Δυτικό κράτος, και αυτό έπραξε. Όταν έφθασε στην πόλη ο Γαϊνάς, οι στρατιώτες του δολοφόνησαν τον Ρουφίνο και τη θέση του πήρε ο Ευτρόπιος.

Έτσι από το 396 ο Αλάριχος ανενόχλητος κατευθύνεται προς τα κέντρα πολιτισμού της νοτίου Ελλάδος, συνοδεία πολυαρίθμων μοναχών. Ο Γερόντιος που φύλαγε τις Θερμοπύλες τις εγκατέλειψε και έφυγε για τον ισθμό της Κορίνθου χωρίς να προβάλλει καμία αντίσταση.

Οι σφαγές, οι λεηλασίες η ισοπέδωση των ναών της παλιάς θρησκείας που ακολούθησαν, και για την τραγικότητα της κατάστασης... Ο Ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος γράφει... 
«Οι δε καθοδηγούμενοι υπό πολυαρίθμων μοναχών κατεπλημμύρισαν πάντα τα μεταξύ Θερμοπυλών και Αττικής, Λοκρίδα, Φωκίδα, Βοιωτία, λεηλατούντες και καταστρέφοντας Χώρας και πόλεις, και τους μεν άνδρας ηβηδόν αποσφάττοντες (ομαδικά αποκεφαλίζοντας). Παίδας δε και γυναίκας αγεληδόν συνεπαγώμενοι». 

Μόνο η Θήβα η οποία έχοντας καλά τείχη και άμυνα διέφυγε τη σφαγή, καθ' ότι ο Αλάριχος δεν διέθετε πολιορκητικές μηχανές.
Μετά εισέβαλε στην Αττική. Πρώτη η Ελευσίνα δέχθηκε την επιδρομή, όπου αφού ισοπέδωσε τον Ναό τις παλιάς θρησκείας, θανάτωσε τον Ιλάριον, και πάντα εμένων εις την θρησκεία των προγόνων, καθ' υπόδειξη των ακολουθούντων μοναχών.

Μετά κατευθύνθηκε προς την Αθήνα όπου καθώς γράφει ο εθνικός Ζώσιμος είδε την πολιούχο Θεά Αθηνά πάνοπλη και τον Ήρωα Αχιλλέα να περιφέρονται επί των τειχών. Αφού είδε αυτά ο Αλάριχος απείχε πάσης ενέργειας. Ζήτησε μόνο να εισέλθει για να θαυμάσει την πόλη, οι δε Αθηναίοι του το επέτρεψαν και του προσέφεραν και δώρα. 

Στην συνέχεια επέδραμε κατά του Πειραιά, των Μεγάρων και εν συνεχεία προς Κόρινθο ανενόχλητος, διότι ο Γερόντιος που είχε οχυρωθεί στον ισθμό τον εγκατέλειψε αμαχητί. Σφάζοντας και λεηλατώντας την Κορινθία, την Αργολίδα, την Αρκαδία, την Σπάρτη, τα Ολύμπια, Έγινε κύριος της Πελοποννήσου, πλην της μικρής Τεγέας.

Το 397 ο στρατηγός Στιλίχων παρ' ότι Βάνδαλος στη καταγωγή, αφού έμαθε για την ανελέητο σφαγή των Ελλήνων, από Έλληνες που διέφυγαν τη σφαγή, και ζήτησαν κλαίοντες τη βοήθεια του, αποβιβάσθηκε στο λιμάνι της Κορίνθου Λέχαιο και άρχισε να καταδιώκει τους διάσπαρτους Γότθους, και έφθασε στο οροπέδιο της Φολόης, όπου περικύκλωσε τον Αλάριχο, αλλά και για δεύτερη φορά, ενώ η συντριβή του ήταν θέμα χρόνου, έλυσε τον αποκλεισμό και έφυγε για Ιταλία. 
 Προφανώς πήρε εντολή από τον Αρκάδιο να αφήσει ελεύθερο τον Αλάριχο να ολοκληρώσει τη σφαγή.

Ο Αλάριχος αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του ...;.. ανενόχλητος πλέον έφυγε για την Ήπειρο. Στην συνέχεια ο Αρκάδιος προκειμένου να εξασφαλίσει την Ιλλυρία ανακήρυξε τον Αλάριχο στρατηλάτη του Ιλλυρικού. (Γενναιόδωρη αμοιβή μετά από μια τόσο τεραστίων διαστάσεων διαπραχθείσα γενοκτονία των Ελλήνων ...; 

Αν ο Αλάριχος δεν είχε τη συγκεκριμένη διαταγή δεν θα σπαταλούσε το χρόνο του να ισοπεδώνει Ναούς, αλλά θα επιδιδόταν αποκλειστικά και μόνο στις λεηλασίες σε ότι πολύτιμο εύρισκε. Επίσης δεν τον ενδιέφερε η κυριαρχία του χώρου που κατέλαβε, και γι' αυτό μόλις εκτέλεσε την αποστολή που ανέλαβε αναχώρησε, για να παραλάβει την αμοιβή του από τον Αρκάδιο που ήταν η Ιλλυρία την οποία και διεκδικούσε. Θα ήταν αφέλεια βέβαια να πιστέψει κανείς ότι οι μοναχοί με δική τους πρωτοβουλία ακολουθούσαν τον Αλάριχο, σίγουρα το έκαναν καθ' υπόδειξη των θρησκευτικών ηγετών τους. 

Είναι βέβαιο ότι ο Αλάριχος εκτελούσε διαταγή του Αρκαδίου υπαγορευμένη από τον Ευτρόπιο να ισοπεδώσει τους Ναούς της παλιάς θρησκείας, και να προβεί στην σφαγή των πιστών της, καθ' υπόδειξη των πολυαρίθμων μοναχών που τον ακολουθούσαν. 



Το video είναι του Διογένη Κορίνθιου


Είναι η μεγαλύτερη σφαγή που γνώρισε ο Ελληνισμός στην μακρόχρονη ιστορία του. Μια σφαγή που προκλητικά, δυστυχώς, αποσιωπάτε από την θρησκευτική αλλά και την εκάστοτε 
πολιτική ηγεσία του τόπου. 

* Οι καταγραφές από τους ιστορικούς: Ζώσιμο, Συνέσιο, Ευνάπιο, Σωζόμενο, και από τον νεότερο ιστορικό Κ. Παπαρρηγόπουλο, παρ' ότι ήταν ο θεμελιωτής και ένθερμος υποστηρικτής του «Ελληνοχριστιανισμού», στο κεφάλαιο ΑΛΑΡΙΧΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΙΔΡΟΜΗ, περιγράφει με σαφήνεια την μεγάλη προδοσία. 
Αν τα θύματα της Ιεράς Εξέτασης των καθολικών σε όλη τη δυτική Ευρώπη έφθασαν τις 35.000. τα εγκλήματα των χριστιανών, διά χειρός Αλαρίχου, μόνο κατά των Ελλήνων, ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες.
Ο λόγος της μεγάλης σφαγής ήταν ένας, να τιμωρηθούν οι Έλληνες διότι αγνόησαν τη διαταγή του Μ. Θεοδοσίου ότι μοναδική θρησκεία της Αυτοκρατορίας θα είναι ο Χριστιανισμός. Αποφάσισαν λοιπόν οι δολοφόνοι Αρκάδιος και η παρέα του ότι είναι ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε με τους Έλληνες μια για πάντα, ο δε Αλάριχος θα εισέπραττε τα οφειλόμενα από της λεηλασίες. 

Όσον αφορά στην Αθήνα ο Αλάριχος δεν την πείραξε διότι είχε εντολή από τον Αρκάδιο να μη τη πειράξει. Φοβούμενος ο Αρκάδιος ότι οι Έλληνες δεν θα του το συγχωρούσαν ποτέ βλέποντας την Αθήνα το καύχημα της Δημοκρατίας, της Φιλοσοφίας και του Πολιτισμού να σφαγιάζετε και να ισοπεδώνετε γιατί έτσι συνέφερε την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Αν ο Αλάριχος είδε τη Θεά Αθηνά και τον Αχιλλέα στα τείχη της Αθήνας να περιφέρονται, θυμίζει την Κων/πολη όταν πολιορκείτο από τους Αβάρους. Τότε η Παναγία περιφέρονταν στα τείχη της Πόλης. Όλα αυτά βέβαια είναι φαντασιώσεις των θρησκόληπτων ανθρώπων, κάθε εποχής. Αλλά και τρόπος επιβολής των θρησκευτικών προτύπων τους, από τους εκάστοτε θρησκευτικούς ηγέτες. 

____________________________________________________________________


Παρακολουθήστε στο video που ακολουθεί ένα μικρό χρονικό.

Είναι η αρχή για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα ενάντια στην επιστήμη και πνευματική και τεχνολογική πρόοδο της ανθρωπότητας. Ανυπολόγιστος αριθμός ελληνικών βιβλίων, φιλοσοφίας, λογοτεχνίας, μαθηματικών, ιστορίας, γεωγραφίας, ποιητικές συλλογές και κυρίως επιστημονικών βιβλίων οδηγούνται στη πυρά. 

Απόδειξη το 1% που σώζεται σήμερα από την αρχαιοελληνική γραμματεία έχουμε όπως υπολογίζεται και βέβαια όσα σώθηκαν, σώθηκαν κυρίως από τους Άραβες και από άλλους ελληνόφιλους. 



Το video είναι του Διογένη Κορίνθιου


Το Ελληνίζειν είναι εκτός νόμου πλέον. Διανύουμε το σωτήριον 341 μετά Χριστόν βέβαια. Ο Κωνστάντιος είναι ο αυτοκράτωρ που με τη δική του διαταγή πολλοί Έλληνες είτε εκτελούνται, είτε φυλακίζονται.  Και μέχρι το 346 πια έχουμε άγριους διωγμούς, μεγάλης κλίμακας, εναντίον των εθνικών, Ελλήνων και μη της Κωνσταντινούπολης.

Με διάταγμα του ο Κωνστάντιος το 353 στο όνομα της αγάπης του Χριστού απαγορεύει την λατρεία και την προσφορά θυσιάσματος στους εθνικούς δια ποινής θανάτου.
Και ένα χρόνο μετά, το 354 με νέο διάταγμα ο δυναμικός αυτοκράτορας απαγορεύει την λειτουργία των εθνικών και ελληνικών ιερών και διατάζει το κλείσιμο τους. 

Είναι ολοφάνερος ο φόβος που προκαλεί το ελληνικό φως. Οι ιεροί ναοί των Ελλήνων και των άλλων εθνικών λατρειών μετατρέπονται σε πορνεία και ταβέρνες. Οι εθνικοί ιερείς εκτελούνται. 
Καινούριο αυτοκρατορικό διάταγμα διατάζει την "ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ". Αρχίζουν οι πρώτες πυρπολήσεις βιβλιοθηκών σε πολλές πόλεις της αυτοκρατορίας.
Χριστιανοί ασβεστοπαραγωγοί κατασκευάζουν ασβεστοκάμινους δίπλα σε ελληνικούς ναούς για να εκμεταλευτούν τα μάρμαρα των ναών. Είναι η αρχή για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα ενάντια στην επιστήμη και πνευματική και τεχνολογική πρόοδο της ανθρωπότητας. 
Από το 354 μ.χ. και για 1500 χρόνια ακόμα θα καούν στην πυρά ανυπολόγιστος αριθμός ελληνικών βιβλίων. Βιβλία φιλοσοφίας, λογοτεχνίας , μαθηματικών, ιστορίας, γεωγραφίας, ποιητικές συλλογές και κυρίως επιστημονικά βιβλία. Σε αυτά τα τελευταία οι χριστιανοί θα επιδείξουν ιδιαίτερο ζήλο καθώς για τον εξαιρετικά χαμηλού πνευματικού επιπέδου χριστιανικό όχλο αποτελούν, ιδιαίτερα τα μαθηματικά, κείμενα μαγείας.
Το αποτέλεσμα αυτών των πράξεων φαίνεται σήμερα αφού από την αρχαιοελληνική γραμματεία έχουμε όπως υπολογίζεται λιγότερο από τον 1% . Όσα σώθηκαν, σώθηκαν κυρίως από τους Άραβες και από άλλους ελληνόφιλους.

Τα Στρατόπεδα θανάτου 

Στην Σκυθόπολη της Συρίας το 359 πάλι οργανώνονται από τους χριστιανούς τα πρώτα στρατόπεδα θανάτου της ιστορίας. Εκεί συγκεντρώνονται οι συλληφθέντες Εθνικοί από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας. Χρειάζονται θυσίες για τη νέα πίστη... Τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις είναι σε καθημερινή βάση.
Ενώ στα μπουντρούμια της Κωσταντινούπολης δεν έχουν πάψει τα βασανιστήρια όπου είναι τόσο ισχυρά και συχνά όπου στους κατοίκους της πόλης έχει εδραιωθεί ένα συναίσθημα φοβερού τρόμου. Είναι η εποχή μιας άγριας τρομοκρατίας, όμως πάντα στο όνομα της αγάπης του Χριστού.
___________________________

Η Ασέβεια του Ελληνισμού

Εντύπωση προκαλεί η φράση «διαπράττουν την ασέβεια του Ελληνισμού»! Ο ορισμός του μίσους! 

«Διατάσσουμε όλα τα ιερά και οι ναοί τους (των Ελλήνων), όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με την ύψωση του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας. Αν με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον ικανού δικαστή εμφανιστεί κάποιος που έχει παραβλέψει αυτόν τον νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου». (Αυτοκράτορες Θεοδόσιος και Βαλεντιανός προς Ισίδωρον, Έπαρχο Πραιτωρίου, 14 Νοεμβρίου 435 μ.Χ.)

. «Να κλείσουν όλοι οι ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης. Αν κάποιος με οποιαδήποτε δύναμη παραβεί (αυτόν τον νόμο) θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό». (Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11 : αυτοκράτωρ Κωνστάντιος Α’ προς Ταύρο. Έπαρχον του Πραιτωρίου, Δεκέμβριος 534 μ.Χ.)

«Τέτοιου είδους πράξεις (λατρεία των ελλήνων θεών) αν εξακολουθούν να συμβαίνουν(η καταγγελθεί ότι συμβαίνουν) ακόμα και σε κάποιο λιβάδι ή σπίτι, το λιβάδι ή το σπίτι αυτό θα προσαρτηθεί ταμείο των ιεροτάτων ανδρών (δηλαδή των Ιερέων της Χριστιανικής Εκκλησίας) ενώ ο ιδιοκτήτης τους, που έδωσε τη συγκατάθεσή του να μιανθεί ο τόπος, θα αποπεμφθεί από το (οποιοδήποτε) αξίωμά του, θα χάσει την περιουσία του και αφού υποστεί βασανισμό με μεταλλικά όργανα, θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία». (Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.8,αυτοκράτορες Λέων και Ανθέμιος προς Διόσκουρον, Έπαρχο του πραιτωρίου. Παρεδόθη το 472 μ.Χ.).

«Διατάσσουμε τους άρχοντές μας, αλλά και όσους διδάσκονται από τους θεοφιλέστατους επισκόπους, να αναζητούν σύμφωνα με το νόμο όλες τις περιπτώσεις ασέβειας υπέρ της Ελληνικής θρησκείας έτσι ώστε να μη συμβαίνουν, αλλά και αν συμβαίνουν να τιμωρούνται. Κανείς να μην έχει το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη(περιουσίες) ή να χαρίζει με δωρεά οτιδήποτε σε πρόσωπα ή τόπους, που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ''Ασέβεια του Ελληνισμού''.
 Όσα δίδονται ή κληροδοτούνται μ’ αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται. Με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία να διατηρηθούν σε ισχύ όλες οι τιμωρίες, με τις οποίες οι προηγούμενοι βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την Ελληνική πλάνη, με τις οποίες προσπαθούσαν (οι προγενέστεροι χριστιανοί βασιλείς) να διασφαλίσουν την Ορθόδοξη πίστη». (Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.9 επίσης Β1,1,19 και Νομοκάνων 6,3. Ο συγκεκριμένος νόμος θεωρείται νομοθέτημα του Ιουστινιανού).

«Επειδή μερικοί συνελήφθησαν(αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάφτισμα) διακατεχόμενοι την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο Θεό μας, αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας. 

Αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάφτισμα, θα πρέπει να παρουσιαστούν στις ιερότατες εκκλησίες μαζί με τις συζύγους και τα παιδιά τους και μαζί με όλους του οίκου τους και να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών. Αφού διδαχθούν και αποβάλουν την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. 
Διαφορετικά ας γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν(να ζητήσουν μόνοι τους δηλαδή το σωτήριο βάπτισμα) δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας, ούτε κινητής ούτε ακίνητης. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και επιπλέον θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες. 
Θα παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα που διδάσκεται από όσους ''πάσχουν από τη νόσο και τη μανία'' (μάθησης) των ανόσιων των Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν, να μη διαφθείρουν πια τις ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες. Αν φανεί λοιπόν κάποιος τέτοιος άνθρωπος και δεν τρέξει στις άγιες εκκλησίες μας μαζί με όλους τους συγγενείς και τους οικείους του, θα τιμωρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές. 
Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά, όταν είναι σε μικρή ηλικία θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, όσα δε είναι μεγαλύτερα στην ηλικία θα πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους θείους (εβραιο-βιβλικούς) κανόνες. 
Αφού δε εννοήσουν και αποβάλλουν την παλαιά (αρχαιο-Ελληνική) πλάνη, θα μπορέσουν να δεχθούν το βάπτισμα και στη συνέχεια να διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των ορθόδοξων χριστιανών. 

Όσων δε έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα ή περιουσία μεγάλη και για να κρατήσουν προσχήματα (προσποιούμενοι τους πιστούς) ήλθαν ή πρόκειται να έρθουν να βαφτιστούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους μέσα στην Ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους, να αποκλεισθούν από τα πολιτικά τους δικαιώματά τους και να υποβληθούν σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό, ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς καθαρή πίστη. Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλιτήριους Έλληνες». (Ιουστινιάνειος κώδικας 1.11.10).
_________________________________

Άχρηστες χρονολογικές λεπτομέρειες  

335 Εγκαίνια της Εκκλησίας του. «Αγίου Τάφου», ο οποίος κτίσθηκε στη θέση του Ναού της Θεάς Αφροδίτης που ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε το 326 – 327, και για τον διάκοσμό του λεηλατούνται όλα σχεδόν τα Εθνικά Ιερά της Παλαιστίνης και της Μικράς Ασίας. Με ειδικό αυτοκρατορικό διάταγμα σταυρώνονται ως τάχα… υπαίτιοι της κακής συγκομιδής εκείνου του έτους (…) όλοι οι «μάγοι και μάντεις», και ανάμεσά τους μαρτυρεί ο Νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος εξ Απαμείας, μαθητής του Ιαμβλίχου.
355 Στους «Αποστολικούς Κανόνες», συνταχθέντες εκείνη ακριβώς την εποχή, διαβάζουμε τα εξής ανατριχιαστικά:
«Απόφευγε όλα τα βιβλία των Εθνικών. Τι χρειάζεσαι τις ξένες συγγραφές, τους νόμους και τους ψευδοπροφήτες που οδηγούν τους άφρονες μακριά από την πίστη; Τι βρίσκεις να λείπει από τις εντολές του Θεού και το αναζητάς στους μύθους των Εθνικών;
Αν επιθυμείς να διαβάζεις ιστορίες έχεις το βιβλίο των Βασιλειών, αν ρητορική και ποιητική έχεις τους Προφήτες, έχεις τον Ιώβ, έχεις τις Παροιμίες, όπου θα βρεις σοφία μεγαλύτερη από κάθε ποιητική και σοφιστική, γιατί αυτά είναι τα λόγια του Κυρίου, του μόνου σοφού.
Αν επιθυμείς τραγούδια έχεις τους Ψαλμούς, αν επιθυμείς αρχαίες γενεαλογίες έχεις την Γένεση, αν νομικά βιβλία και επιταγές, έχεις τον ένδοξο Θείο Νόμο. Γι’ αυτό απόφευγε με επιμονή κάθε εθνικό και διαβολικό βιβλίο».
356 Κοινό έδικτο του Κωνσταντίου και του Κώνσταντος («Προς τον Φλάβιο Ταύρο, Έπαρχο του Πραιτωρίου»), την 20η Φεβρουαρίου ή κατ’ άλλους την 1η Δεκεμβρίου του έτους αυτού, διατάσσει την απομάκρυνση του Βωμού της Θεάς Victoria – Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου (η Θεά αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού. τμήμα της ανωτάτης Τριάδος -Jupiter, Hercules, Victoria- του Πανθέου των Εθνικών), το σφράγισμα των Εθνικών Ιερών και την κατάσχεση των περιουσιών τους, καθώς και την θανάτωση δι’ αποκεφαλισμού όλων όσων ασκούν (ή και απλώς… ανέχονται !) την Παραδοσιακή Λατρεία
365 Έδικτο της 17ης Νοεμβρίου απαγορεύει στους Εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν χριστιανούς στρατιώτες. Άπειροι σωροί βιβλίων, όλα τους λογοτεχνικά, φιλοσοφικά κι επιστημονικά ελληνικά συγγράμματα -και όχι.. «εγχειρίδια μαγείας», όπως ήθελε η διαστροφή των ιεροεξεταστών- καίγονται στις πλατείες των αστικών κέντρων, ενώ μέσα στα πλήθη των διωκομένων Ελληνικώς θρησκευόμενων («ειδωλολατρών» κατά τους χριστισανούς), βρίσκονται όλοι σχεδόν οι εναπομείναντες αξιωματούχοι του Ιουλιανού, που είτε καθαιρούνται, όπως λ.χ. ο γνωστός Καίσαρ Σαλλούστιος (συγγραφεύς της θαυμαστής πολυθεϊστικής θεολογικής επιτομής «Περί των Θεών και του Κόσμου», ο οποίος και είχε επίσης προτρέψει τον Ιουλιανό στη θέσπιση της απολύτου ανεξιθρησκείας), είτε ρίχνονται στις φυλακές και οι πιο άτυχοι από αυτούς καίγονται ζωντανοί, αποκεφαλίζονται, ή στραγγαλίζονται μετά από φρικτά βασανιστήρια με την κατηγορία, φυσικά, της… «ασκήσεως μαγείας» (!), όπως λ.χ. ο ιατρός Ορειβάσιος, ο φιλόσοφος Σιμωνίδης που τον έκαψαν ζωντανό (στην πρώτη ιστορικά χριστιανική καύση, πολύ πριν τα περιβόητα «auto da fe» των παπικών), ο αρχιερεύς των Εθνικών Ναών της Τρωάδος κα πρώην χριστιανός επίσκοπος Πηγάσιος, κ.ά
373 Επαναλαμβάνεται η απαγόρευση των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας, και πρωτοχρησιμοποιείται ο απαξιωτικός όρος «pagani» (παγανιστές, άνθρωποι της υπαίθρου) για μείωση των Εθνικών. Εφεξής, οι Εθνικοί δεν θ’ αναφέρονται πλέον στα έδικτα των αυτοκρατόρων ως «gentiles» ή «ethnici», αλλά με τον απαξιωτικό όρο «pagani» με τον οποίο το θράσος των χριστιανών προσπαθεί να παρουσιάσει τον Εθνισμό ως τάχα σύμφυρμα δεισιδαιμονικών αντιλήψεων αμόρφωτων χωριατών «.gentiles quos vulgo paganos vocamus» («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 3. 46).
380 Στις 27 Φεβρουαρίου, ο αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος απαγορεύει όλες τις θρησκείες πλην της χριστιανικής. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στο εξής «σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί». Ο επίσκοπος Μεδιολάνου Αμβρόσιος εξουσιοδοτείται να καταστρέψει όλους τους Ναούς των Εθνικών και να κτίσει επάνω στα θεμέλιά τους εκκλησίες. Οι αρχηγοί μερικών γοτθικών φυλών βαπτίζονται χριστιανοί. 
Καθοδηγούμενος από το μισαλλόδοξο ιερατείο, ο χριστιανικός όχλος επιτίθεται στο ελληνικό Ιερό της Ελευσίνος, το βεβηλώνει και απειλεί να λυντσάρει τους ιερείς Νεστόριο και Πρίσκο. Ο 95χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος, γεμάτος θλίψη και αγανάκτηση, ανακοινώνει το οριστικό τέλος των πανάρχαιων Ελευσινίων Μυστηρίων και την απαρχή της επί γής βασιλείας του πνευματικού σκότους. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος αποκαλεί σε διάταγμά του «παράφρονες» όλους όσους διαφωνούν με το χριστιανικό δόγμα της Αγίας Τριάδος και απαγορεύει κάθε διαφωνία με τις θελήσεις της Εκκλησίας.
389 Κηρύσσεται εκτός νόμου κάθε μη χριστιανική μέθοδος χρονολογήσεως. Πλήθη μοναχών της ερήμου εισβάλουν στις πόλεις της Μέσης Ανατολής και καταστρέφουν με μανία αγάλματα, βωμούς και Ιερά, λυντσάρουν Εθνικούς και καίνε Βιβλιοθήκες. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεί τον φανατισμένο χριστιανικό όχλο για να κάνει μεγάλους διωγμούς κατά των Εθνικών. Μετατρέπει σε εκκλησία τον Ναό του Θεού Διονύσου, πυρπολεί το Μιθραίο και καταστρέφει τον Ναό του Διός.
392 Νέος μεγάλος διωγμός κατά των Εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Σβήνουν τα Μυστήρια της Σαμοθράκης μετά από κατασφαγή των ιερέων και όλων των θρησκευτών από απόσπασμα «διωκτών» που αποβιβάσθηκε στο νησί. 
Καταστροφή του Μαντείου του Άμμωνος Διός στην Άφυτο της Χαλκιδικής. Στις αίθουσες των δικαστηρίων «κυλούν ρυάκια αίματος», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Λιβάνιος. Στην Κύπρο, ο εβραϊκής καταγωγής επίσκοπος («Άγιος» και αυτός !) Επιφάνειος και ο «Άγιος» Τύχων εκχριστιανίζουν μαζικά και με την απειλή του φασγάνου και της πυράς χιλιάδες Εθνικούς και καταστρέφουν όλα τα Ιερά της νήσου. Παύουν οριστικά τα κυπριακά Μυστήρια της Αφροδίτης.
Το σχετικό διάταγμα του Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: «όποιος δεν υπακούσει στον πατέρα Επιφάνειο δεν έχει θέση πάνω στο νησί». Στις μεσανατολικές πόλεις Πέτρα, Αερόπολη, Ράφια, Γάζα και Βααλβέκ (Ηλιόπολη) ξεσπούν απελπισμένες εξεγέρσεις των Εθνικών κατά των διωκτών τους, των χριστιανών οχλοκρατών και των μοναχών ροπαλοφόρων. Στην πόλη Σούφες της Β. Αφρικής, 60 χριστιανοί πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθειά τους να γκρεμίσουν το εκεί άγαλμα του Ηρακλέους. Στη Γαλατία σφάζονται όλοι οι ιερείς και κατάσχονται οι περιουσίες όλων των Εθνικών Ναών που στη συνέχεια πυρπολούνται κι εκθεμελιώνονται.
393 Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος φθάνει στην Ιταλία, όπου ο διανοούμενος στρατηγός Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανός ξαναστήνει τον Βωμό της Νίκης στην αίθουσα της Συγκλήτου κι επαναφέρει τη λατρεία των παραδοσιακών Θεών. Στην Ανατολή, ο Θεοδόσιος καταργεί τα Πύθια, τα Άκτια και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δήωση της Ολυμπίας και ισοπέδωση όλων των βωμών της.
395 Οι αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος απαγορεύουν ακόμα και την είσοδο στους Εθνικούς Ναούς («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 13), ενώ με τα έδικτα της 22ας Ιουλίου και 7ης Αυγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμούς κατά των Εθνικών. Το ίδιο έτος, ο ευνούχος πρωθυπουργός του αυτοκράτορος Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει ορδές χριστιανών πλέον, πρώην Γότθων,  υπό τον Αλάριχο, προς τον ελλαδικό χώρο. Ακολουθούμενοι από πλήθη φανατισμένων μοναχών, οι Γότθοι του Αλαρίχου (ο οποίος είχε πολεμήσει με τον Θεοδόσιο κατά των Εθνικών του Φλαβιανού) κατασφάζουν αμέτρητους Εθνικούς Έλληνες και καταστρέφουν πόλεις και Ιερά στο Δίον, τη Θεσσαλία, τους Δελφούς, τη Βοιωτία, την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το Άργος, τη Νεμέα, τη Λυκόσουρα, τη Σπάρτη, τη Μεσσήνη, τη Φιγαλεία, την Ολυμπία.
Στην Ελευσίνα πυρπολείται το εκεί πανάρχαιο Ιερό και θανατώνονται στην πυρά ο Θεσπιεύς Ιεροφάντης Ιλάριος και όλοι οι ιερείς των Μυστηρίων τα οποία είχαν αναβιώσει από τους Μιθραϊστές λίγο μετά τον θάνατο του Νεστορίου. Την ίδια εποχή περίπου, το βεβηλωθέν Ιερό της Θεάς Κελαιστίδος αρχίζει να επαναλειτουργεί ως χριστιανική εκκλησία έως το έτος 421 που οι χριστιανοί θα το πυρπολήσουν επειδή οι θρησκευτές μέσα από την χριστιανική λατρεία έκαναν ένα μεγάλο έγκλημα, τιμούσαν και... την Θεά ! 
Στο έργο του «Paraenesis», ο Ισπανός επίσκοπος Βαρκελώνης Πασιανός (Pacianus) δυσανασχετεί, με πολύ γλαφυρό μάλιστα τρόπο («Me Miserum ! Quid ego facinoris admisi !»), για το γεγονός ότι παρά τους διωγμούς, εξακολουθούν να υπάρχουν στην περιοχή του ενεργοί Εθνικοί που τιμούν τους Θεούς τους, πράξη η οποία, κατά το μισαλλόδοξο μυαλό του, είναι στον ίδιο βαθμό. «εγκληματική» με την ανθρωποκτονία !
401 Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνος λυντσάρει Εθνικούς και καταστρέφει Ναούς και αγάλματα. Ο («άγιος») επίσκοπος Πορφύριος, οργανώνει μαζικά λυντσαρίσματα Εθνικών και καταστρέφει με τη βοήθεια του φανατισμένου όχλου τους οκτώ εν ενεργεία Ναούς της Γάζης. Η ΙΕ Σύνοδος της Καρχηδόνος, εκδίδει κανόνα με τον οποίο αφορίζονται ακόμη και μετά θάνατον όλοι όσοι δημιουργούν συγγένειες με Εθνικούς ή δεν αποκληρώνουν τους ήδη συγγενείς τους που παραμένουν Εθνικοί.
440 – 450 Καταστροφή όλων των μνημείων, βωμών και Ναών που έστεκαν ακόμη στην Αθήνα, την Ολυμπία και τις άλλες ελληνικές πόλεις.
448 Ο Θεοδόσιος διατάσσει να παραδοθούν στις φλόγες όλα τα «αντιχριστιανικά» βιβλία. Ανάμεσά τους καταστρέφονται και τα βιβλία του νεοπλατωνικού Πορφυρίου που βήμα προς βήμα ξεσκέπαζαν την αληθινή φύση του Χριστιανισμού.
500 Η χριστιανική εσχατολογία προβλέπει, ανεπιτυχώς φυσικά, ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η. συντέλεια του Κόσμου. Νέες πυρές των χριστιανών καταστρέφουν ό,τι είχε απομείνει από την σοφία και επιστήμη των Εθνικών. Η ανθρωπότητα πέφτει σε ακόμη μεγαλύτερη αποκτήνωση. Εξαφανίζονται παντελώς η αποχέτευση των οικιών, η ρωμαϊκή κεντρική θέρμανση και τα κρεβάτια.
528 Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, καταργούνται οι εξόριστοι στην Αντιόχεια Ολυμπιακοί Αγώνες. Ο ίδιος έχει ήδη νομοθετήσει να θανατώνονται με κατασπαραγμό από θηρία, θάνατο στην πυρά, σταύρωση ή ξέσκισμα με σιδερόνυχα όλοι οι «καταγινόμενοι με την μαγείαν, την μαντικήν, την γοητείαν και την Ελληνική θρησκεία (ειδωλολατρίαν)» και απαγορεύει να διδάσκουν «οι πάσχοντες από την ιερόσυλη ψυχική νόσο των Ελλήνων» δηλαδή οι Εθνικοί.
529 Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, κλείνει η Ακαδημία των Αθηνών και κατάσχεται η περιουσία της. Οι επτά τελευταίοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στον βασιλιά των Περσών Χοσρόη που τους δίδει έδρες στο Πανεπιστήμιο του Ιουντισαπούρ (Jundishapur).
540 Η ελληνική Ιατρική έχει ήδη απαγορευθεί ως «γνώση του Διαβόλου» και τα συγγράμματά της έχουν ήδη χαθεί για πάντα στη φωτιά των χριστιανών. Με μόνη θεραπευτική μέθοδο, την αφαίμαξη και το διάβασμα εξορκισμών, αρχίζει στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η μεγάλη επιδημία που υπολογίζεται (Panati Charles, 1989) ότι εξόντωσε 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Η Εκκλησία βγαίνει παρόλα αυτά κερδισμένη, καθώς αποδίδει την επιδημία στην οργή του Θεού για την επιβίωση των «αιρέσεων» και της Ελληνική θρησκεία («ειδωλολατρίας» κατά τους χριστιανούς).

  Scholeio.com  

Οι Έλληνες του Άξενου Πόντου και της Μαύρης Θάλασσας




Η λέξη Πόντος απαντά πρώτη φορά στον Όμηρο με τη σημασία θάλασσα και συνοδεύεται συνήθως από επίθετα, όπως ατρύγετος, οίνοψ, ηεροειδής, ιχθυόεις, απείρων, ευρύς, ιοειδής, μέλας κτλ. Ορισμένες φορές συνδέεται και με συγκεκριμένες θάλασσες, π.χ. Ικάριος Πόντος, Θρηίκιος Πόντος.

Στους αρχαίους συγγραφείς, Ησίοδο, Πίνδαρο και στους μεταγενέστερους, η λέξη "Πόντος", όταν χρησιμοποιείται για να ονομάσει θαλάσσιο χώρο, ταυτίζεται με τον Εύξεινο Πόντο. 


Στους ποιητές, πάντως, ως πόντος κυρίως νοείται η μεγάλη και απλωτή θάλασσα, ενώ η λέξη από τους πεζογράφους στις περισσότερες περιπτώσεις χρησιμοποιείται για να δηλώσει συγκεκριμένα πελάγη. Παρά ταύτα, όμως, ορισμένες φορές ονομάζει πορθμούς, στενές θάλασσες που ενώνουν άλλες, μεγαλύτερες, π.χ. Ελλήσποντος, Ρέας Πόντος κτλ.

Στους αττικούς ρήτορες η ονομασία "Πόντος" αποδίδεται στην Ταυρική χερσόνησο (Κριμαία), ενώ αργότερα μετά τον Ηρόδοτο και, κυρίως, έπειτα από τον Ξενοφώντα (Κύρου Ανάβασις), οι γεωγράφοι και οι συγγραφείς "Πόντο" αποκαλούν τη νότια περιοχή του Εύξεινου Πόντου, που περιλαμβάνει τον παραλιακό χώρο ανάμεσα στον Άλυ ποταμό και την Κολχίδα, ανατολικά της Τραπεζούντας, από την πόλη Διοσκουριάδα ως το δυτικό τμήμα της Σινώπης. 


Οἱ ἀρχαῖοι συγγραφεῖς ἀποκαλοῦσαν τὴν Μαύρη Θάλασσα, «Ἄξενο Πόντο», ἀφιλόξενη θάλασσα, θέλοντας ἀκριβῶς νὰ τονίσουν τὶς τρομερὲς δυσκολίες καὶ τοὺς κινδύνους ποὺ εἶχαν ν’ ἀντιμετωπίσουν οἱ Ἕλληνες θαλασσοπόροι. Τὰ κίνητρα ποὺ ὁδήγησαν τοὺς Ἑλληνες νὰ ἐγκατασταθοῦν στὴν περιοχὴ αὐτή ἦταν οἰκονομικά. 
Τὸ πρῶτο ὁργανωμένο κῦμα ἑποίκων, ξεκίνησε ἀπό τὶς ἀκτές τῆς Ἰωνίας, τὸν 8ο -7ο π.Χ.αἰῶνα, μὲ πρωτοπόρους τοὺς Μιλησίους... 
Οἱ Μεγαρεῖς πρῶτοι ἴδρυσαν δύο ἀποικίες στὴν προποντικὴ Θράκη, τὴν Σηλυμβία καὶ τὸ Βυζάντιο, τὴν πόλι – κλειδὶ ἀπό τὸν 7ο π.Χ. αἰῶνα ἔως τὸν 4ο μ.Χ. αἰῶνα.
Ὁ Βόσπορος, ἡ «Κλεῖδα τοῦ Πόντου», ὅπως τὴν ὀνόμασε ὁ Εὐριπίδης τὸν 5ο π.Χ. αἰῶνα, ποὺ ἐλέγχει τὴν διάβαση ἀπό τὴν Μεσόγειο στὴν Μαύρη Θάλασσα καὶ ἀπό τὴν Εὐρώπη στὴν Ἀσία, «ὀδήγησε» τοὺς Ἕλληνες σ’ ἕναν καινούργιο κόσμο.


Η αποστολή του Ιάσονα και των Αργοναυτών στην Κολχίδα, οι περιπλανήσεις του Ορέστη στο Θοανία του Πόντου, οι περιπέτειες του Οδυσσέα στη χώρα των Κιμμερίων, η τιμωρία του Προμηθέα από το Δία και η εξορία του στο Κάυκασο, το ταξίδι του Ηρακλή στον Πόντο, 

Νόμισμα με τον Αετό της Σινώπης στη
μία όψη του και γυναικεία μορφή στην άλλη.
αποτελούν μύθους που αναφέρονται ειδικά στον συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο, επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη πανάρχαιων εμπορικών δρομολογίων. Παράλληλα λειτούργησαν σαν μαγνήτες που τράβηξαν τις μεγάλες μάζες των Ελλήνων μεταναστών απ’ τη Ελλάδα στη Μικρά Ασία και τον Πόντο.

Γύρω στο 1000 π.Χ τοποθετούν οι μελετητές την πραγματοποίηση των πρώτων εμπορικών ταξιδιών στην περιοχή αυτή για την αναζήτηση κυρίως χρυσού και άλλων μεταλλευμάτων. 

Γκραβούρα της Σινώπης. Διακρίνονται οι πύργοι και τα τείχη (ρωμαϊκά και βυζαντινά), μεγάλο μέρος των οποίων σώζεται έως σήμερα. Η ιστορική πόλη ήταν η αρχαιότερη ελληνική αποικία και μητρόπολη των υπόλοιπων ελληνικών πόλεων στον Εύξεινο Πόντο. (Φωτ.: Αρχείο Κ. Φωτιάδη) 


Η εποχή του μεγάλου αποικισμού ξεκινά δύο αιώνες αργότερα τον 8ο αι. π.Χ. με τη Μίλητο της Ιωνίας να αποικίζει τα παράλια του Εύξεινου Πόντου ιδρύοντας τη Σινώπη σε εξαιρετικά στρατηγική θέση εξαιτείας του καλού λιμανιού της και της δυνατότητας ομαλής επικοινωνίας με τις γύρω περιοχές. 


Το Ντοκιμαντέρ -παραγωγής 1997- γυρίστηκε στις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας που ήκμασε η ρωμιοσύνη του Πόντου.



Η Σινώπη, με την σειρά της ίδρυσε το 756 π.Χ την Τραπεζούντα, την Κρώμνα, το Πτέρυον,την Κύτωρο και άλλες φημισμένες πόλεις της περιοχής. Όμορφη και επιβλητική, η Σινώπη αναδείχθηκε γρήγορα σε ένα αξιόλογο λιμάνι, αποκτώντας πολυάριθμο στόλο και ισχύ. Σημειώνεται πως η Τραπεζούντα έως την εποχή του Ξενοφώντα ήταν φόρου υποτελής οικειοθελώς στην πόλη–Μητρόπολη Σινώπη.

Σημαντικές οι πληροφορίες του Ξενοφώντα, για τις ελληνικές πόλεις του Πόντου, κατά τη διάρκεια της περσικής επικυριαρχίας που αποκομίζονται από έργο του «Κύρου Ανάβασις», όπου περιγράφεται η Κάθοδος των Μυρίων (401-400 π.Χ.), των Ελλήνων δηλαδή στρατιωτών που πολέμησαν ως μισθοφόροι στο πλευρό του Κύρου εναντίον του αδελφού του, Αρταξέρξη. Μετά τη συμπλοκή όμως των δύο αδελφών και το θάνατο του Κύρου, οι Έλληνες βρέθηκαν μόνοι στο εσωτερικό της εχθρικής χώρας προσπαθώντας με τεράστιες δυσκολίες να φτάσουν στα ελληνικά εδάφη. 


Απαράμιλλη και η περιγραφή του συγγραφέα για την πατροπαράδοτη φιλοξενία στην Τραπεζούντα, όταν οι ''Μύριοι'' μένουν τριάντα ημέρες εκεί, και τις ελληνοπρεπείς γιορτές που περιλάμβαναν αθλητικούς αγώνες προς τιμήν του ελληνικού δωδεκάθεου και τον ένοπλο Πυρρίχιο χορό. Επιπλέον χαρακτηρίζει την πόλη "πόλιν Ελληνίδα μεγάλην και ευδαίμονα". 
Όταν από το όρος Θήχης αντίκρισαν τη θάλασσα (Εύξεινος Πόντος), ένιωσαν ότι βρίσκονται στην Ελλάδα. Στο έργο αναφέρεται η άφιξη τους στην Τραπεζούντα (401 π.Χ.) η οποία ήταν υποτελής στη μητρική πόλη Σινώπη, καθώς και η βοήθεια όλων των άλλων Ελλήνων κατοίκων των παράλιων αποικιών του Εύξεινου Πόντου — Κερασούντας, Κοτυώρων, Σινώπης, Ηράκλειας— για να διεκπεραιωθούν στη Θράκη.


Κατά την εποχή ανάμεσα στο πέρασμα του Ξενοφώντα μέχρι την κοσμοκρατορία του Μ. Αλεξάνδρου, η Τραπεζούντα και όλες οι ελληνικές αποικιακές πόλεις του Ευξείνου απόλαυσαν περιόδου ειρήνης και ευημερίας, επεκτεινόμενες επίσης όχι μόνο στα παράλια μέρη, αλλά και προς το εσωτερικό της περιοχής, εξελληνίζοντας συνέχεια όλο και περισσότερα φύλα. 



Κατά τον Γερμανό ιστορικό Fallmerayer " οι Τραπεζούντιοι, σοφότεροι από τα αδελφά κράτη στις ακτές της Ιωνίας, ήξεραν να επιλέγουν μάλλον τα πλεονεκτήματα μιας ονομαστικής εξάρτησης από έναν μακρινό μονάρχη παρά εκείνα μιας πολυτάραχης αυτονομίας, και ήταν ευτυχισμένοι και πλούσιοι, ενώ η Φώκαια και η Μίλητος δεν άργησαν να μεταβληθούν σε ερείπια". Με αυτό τον τρόπο ενισχύθηκαν και ανακάλυψαν νέες πηγές πλούτου, όπως άργυρο, χαλκό και σίδηρο, μέταλλα που βρίσκονταν ακόμα και στις δασώδεις και ορεινές περιοχές.

Ως εξελληνισμένες περιοχές κατά την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου αναφέρονται τα Κόμανα, τα Κάβειρα, η Γαζίουρα και η Αμάσεια. Την ίδια περίοδο η Τραπεζούντα, τα Κοτύωρα, η Αμισός και η Σινώπη βρίσκονταν σε υψηλό επίπεδο εμπορικής και πολιτικής δύναμης όπως μπορεί να συμπεράνει κανείς από τα πολυάριθμα νομίσματα, έχοντας παράλληλα απόλυτη αυτονομία και ανεξαρτησία. 

Αναφέρεται μάλιστα ότι ο Μ. Αλέξανδρος επανέφερε το δημοκρατικό πολίτευμα στην πόλη Αμισό, που το είχε στερηθεί επί Περσοκρατίας. 


Η ελληνική παιδεία, ο ελληνικός τρόπος ζωής και η ελληνική γλώσσα θα εξαπλωθούν σε όλες τις αποικίες και, μέσω των στενών του Ελλησπόντου, θα ανοίξουν δρόμους για εμπορικές συναλλαγές, μεγαλώνοντας έτσι την οικονομική και πολιτιστική αίγλη των ελληνικών ποντιακών πόλεων.  



όλο το αφιέρωμα ''Η Ιστορία του Πόντου'' εδώ



Πηγές: 

https://eistorias.wordpress.com/category/%CF%80%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%83
http://www.hellinon.net/ANEOMENA/EuxinosPontos.htm
http://thehistoryofgreece.blogspot.gr/2011/11/blog-post_21.html



  Scholeio.com  

Ο Ελληνικός Τρόπος Ορθολογιστικής Σκέψης ''προτείνει''... ποτέ δεν επιβάλλει, μεθόδους !



Αστρονομία

Ας ξεκινήσουμε από πολύ παλιά, τόσο παλιά που για τις εποχές εκείνες τα σχολικά βιβλία μετά βίας αφιερώνουν πέντε - έξι γραμμές.  
Μιλώντας για σχολικά βιβλία, να πούμε ότι οι Έλληνες πολίτες τα πληρώνουν πανάκριβα από το υστέρημα τους και το μόχθο τους στη δήθεν δωρεάν παιδεία. Και να πούμε επίσης ότι στα βιβλία αυτά, που το ελληνικό δημόσιο επιβάλλει στα παιδιά μας να διαβάσουν και να εξεταστούν πάνω στο περιεχόμενο τους, προβάλλουν μεταξύ άλλων θέσεις, που καμιά σχέση δεν έχουν με την ιστορική πραγματικότητα.

Όταν, για παράδειγμα, ανοίξουμε τις ιστορίες των αρχείων λαών, που κατά καιρούς γράφτηκαν τα τελευταία σαράντα χρόνια για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου, ώστε να τις διδαχθούμε εμείς και τα παιδιά μας, διαβάζουμε για τους αρχαίους Βαβυλώνιους, Χαλδαίους, Σουμέριους και Αιγύπτιους με το σκεπτικό ότι όλοι αυτοί οι λαοί προϋπήρξαν και αναπτύχθηκαν κοινωνικά και επιστημονικά πριν από τους Έλληνες, σε εποχές μάλιστα που οι Έλληνες δεν είχαν πατήσει ακόμη το πόδι τους στην Ελλάδα, στην οποία, αφού ήλθαν περί το 1800 π.Χ. και είδαν ότι είχε ωραίες παραλίες, εγκαταστάθηκαν αποτελώντας τμήμα της "μεγάλης Ινδοευρωπαϊκής ομοεθνίας".

Αυτοί οι ανύπαρκτοι Ινδοευρωπαίοι είναι πολύ χρήσιμοι για εκείνους, που θέλουν να πείσουν για το ότι αφού οι Έλληνες δεν είχαν φθάσει μεταναστεύοντας με τα μεταφερόμενα μπουλούκια των Ινδοευρωπαίων φυλών στην Ελλάδα δεν είναι δυνατόν τίποτε να προσέφεραν πριν προλάβουν να εγκατασταθούν και να ευδοκιμήσουν στην "κεντρική και νότιο Ελλάδα", για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή και πούμε ότι η Μακεδονία είναι Ελλάδα και συγχύσουμε τους εχθρούς του ελληνισμού.

Από την άλλη πλευρά, ο "μη ψυλλιασμένος" αναγνώστης των κειμένων αυτών, που είναι αυτονόητο να θεωρεί έγκυρα και έγκριτα όλα όσα γράφει το ελληνικό κράτος για τον εαυτό του, μαθαίνει ότι οι λαοί αυτοί της Μεσοποταμίας και της εγγύς Ανατολής έκαναν τις αστρονομικές τους, για παράδειγμα, παρατηρήσεις 500 χρόνια πριν τους Έλληνες και ανέπτυξαν πρώτοι την οργανωμένη γεωργία 1.000 χρόνια πριν τους Έλληνες και οι Έλληνες απλά τα βρήκαν έτοιμα όλα αυτά, τα υιοθέτησαν και τα προώθησαν. 
Μ' αυτόν τον τρόπο, εκείνοι που είναι σήμερα οι "νταβατζήδες της έτοιμης και δωρεάν γνώσης" προσπαθούν να υποβαθμίσουν την προσφορά του ελληνισμού στο παγκόσμιο επιστημονικό γίγνεσθαι, ώστε να οικειοποιηθούν ευκολότερα την γνώση και τις επιστημονικές αλήθειες, που περιέχονται στα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα, που ποτέ δεν είδαν το φως της δημοσιότητας, αφού έχει δημοσιευθεί μόνο το 2% από τα επιστημονικά και γενικά πνευματικά έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων της κλασσικής και ελληνιστικής περιόδου, τους τίτλους των οποίων γνωρίζουμε. Αυτό το τονίζω, διότι οι τίτλοι των έργων αυτών αναφέρονται στα αρχαία ελληνικά κείμενα, τα οποία έχουν ήδη δημοσιευτεί. Φανταστείτε πόσα είναι τα κείμενα για τα οποία ουδέποτε ακούσαμε τίποτε ή που έχουν γραφτεί σε πολύ παλαιότερες εποχές.

Όσον αφορά τις παλαιότερες του 800 π.Χ. εποχές, οι αρνητές της αλήθειας τις εξαφανίζουν με το να μας λένε ότι πριν οι Έλληνες δεν είχαν καν γραφή, άρα τίποτε δεν έγραψαν, αφού τα γράμματα τα δανείστηκαν από τους Φοίνικες, παλαιούς κατοίκους ενός μικρού τμήματος της παραλίας του Λιβάνου, οι οποίοι στην παγκόσμιο επιστήμη, ιστορία και πολιτισμό δεν προσέφεραν τίποτε, εκτός από το αλφάβητό τους, το οποίο όμως όλως παραδόξως ποτέ δεν χρησιμοποίησαν για να γράψουν ο,τιδήποτε. Ξαφνικά, λοιπόν, ήρθαν κάποιοι Φοίνικες άποικοι στην Ελλάδα, μας έφεραν το αλφάβητο τους, μας το δίδαξαν χωρίς να 'χουν συγγράψει τίποτα μ' αυτό και 'μεις οι Έλληνες πάθαμε - υποτίθεται - τότε αμόκ και από εντελώς αγράμματοι αρχίσαμε να συγγράφουμε και να καταγράφουμε όλον αυτόν τον επιστημονικό και πνευματικό πλούτο, που είναι μοναδικός στην ανθρωπότητα, αφού κανένας μα κανένας απολύτως λαός ως τότε δεν είχε κανένα γραπτό μνημείο να επιδείξει.

Το παραμύθι αυτό, αν και παρατραβηγμένο απ' τα μαλλιά, επεβλήθη και όποιος δεν το δέχεται κινδυνεύει να θεωρηθεί γραφικός, ρατσιστής και φασίστας και βεβαίως να μην προωθηθεί στην πανεπιστημιακή ιεραρχία σε παγκόσμια κλίμακα.

Έτσι, φίλοι μου, μ' αυτόν αλλά και μ' άλλους τρόπους προσπάθησαν και προσπαθούν οι σφετεριστές της αρχαίας ελληνικής γνώσης να αναδειχθούν σε μεγάλες μορφές του πνεύματος και σε "τζάμπα μάγκες".

Η θεωρία του "εξ ανατολών φωτός" μας λέει ότι οι Έλληνες κληρονόμησαν τις βαβυλωνιακές και αιγυπτιακές ιδέες και αστρονομικές γνώσεις, χωρίς να το πουν και κατηγορεί με τον τρόπο αυτόν τους αρχαίους Έλληνες επιστήμονες για σφετερισμό της γνώσης των "επιστημόνων" της Ανατολής. Λέει επίσης ότι η προομηρική αστρονομία ήταν ουσιαστικά βαβυλωνιακής και αιγυπτιακής προελεύσεως και ότι οι Έλληνες αστρονόμοι δίπλα στους μεγάλους Βαβυλώνιους και Αιγύπτιους ιερείς, οι οποίοι "έκρυβαν" τη γνώση στα άδυτα των ναών των πανίσχυρων ιερατείων τους.

Ο Θεός αγαπάει όμως τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη. Απεδείχθη, λοιπόν, από μαθηματικούς μελετητές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, όπως ο Σπανδάγος αλλά και ο Χασάπης, ότι τουλάχιστον το 6.000 π.Χ. οι Έλληνες αστρονόμοι γνώριζαν ότι:

  1. Ο ήλιος αποτελούσε το κέντρο του ηλιακού συστήματος
  2. Η Γη περιστρεφόνταν περί άξονα
  3. Η Γη στρεφόταν γύρω από τον Ήλιο, από 'κει μάλιστα προέκυψε η λέξη "ηλικία", που δείχνει πόσες περιφορές έκανε η Γη γύρω από τον ήλιο για να ορίσουμε πόσων ετών είμαστε.
  4. Ο Ήλιος ασκεί έλξη
  5. Η ουράνιο σφαίρα περιστρέφεται φαινομενικά γύρω απ' το κέντρο της Γης
  6. Οι "διάττοντες" και τα "μετέωρα" πλανώνται στο χάος
  7. Οι τέσσερις εποχές  έχουν ίση διάρκεια
  8. Οι ακτίνες του Ηλίου δεν πέφτουν με την ίδια κλίση στα διάφορα γεωγραφικά πλάτη
  9. Στον αστερισμό του Ταύρου έχουμε ισημερία
  10. Η Σελήνη είχε βουνά και φαράγγια, ούσα ένα σφαιρικό τεράστιο σώμα
  11. Οι απλανείς αστέρες είναι διάπυρα σώματα
  12. Ο πολικός αστέρας έχει αποκλίσεις
  13. Το σύμπαν δημιουργήθηκε κάποια στιγμή στο απώτατο παρελθόν (Ορφικά ύμνος 9, στίχος 5)
  14. Ο ουρανός και η Γη είναι απλά τμήματα σύμπαντος
  15. Η μορφή της ουρανίου σφαίρας, αλλάζει με το γεωγραφικό πλάτος
  16. Η περίοδος φαινομένης περιφοράς οποιουδήποτε αστέρα είναι σταθερή
  17. Οι φαινόμενες τροχιές των αστέρων είναι κύκλοι κάθετοι σε συγκεκριμένη διάμετρο της ουρανίου σφαίρας.
  18. Ο ήλιος είναι σφαιρικός πεπλατυσμένος στο κέντρο
  19. Η τροχιά της Σελήνης γύρω από τον Ήλιο δεν είναι κυκλική, αλλά ελικοειδής
  20. Ο δορυφόρος της γης (φυσικός;) είναι κυκλικός χωρίς πέρατα (σφαίρα) που οι αθάνατοι (θεοί, ΕΛ) τον ονομάζουν Σελήνη, οι δε κάτοικοι της επιφάνειας της Γης τον ονομάζουν Μήνη (υπάρχουν και κάτοικοι του εσωτερικού της Γης;) και έχει πολλά όρη, πολλές πόλεις, πολλά μεγάλα κτήρια (Μήσατο δε άλλην γαίαν απείρατον, ην τε Σελήνην αθάνατοι κλήζουσιν, επιχθόνιοι δε τε μήνην · ή πολλά ούρ' έχει, πολλά άστεα, πολλά μέλαθρα).
Η Σελήνη επομένως, σύμφωνα με τα ορφικά κείμενα, απ' όπου και όλες αυτές οι πανάρχαιες  γνώσεις στον 6ο π.Χ. κατοικούνταν!

Καταλαβαίνουμε, λοιπόν,  ότι οι διαπιστώσεις αυτές είχαν ήδη γίνει πολύ πιο πριν οι Βαβυλώνιοι ή οι Αιγύπτιοι προβούν σε οποιαδήποτε από τις εμπειρικές τους διαπιστώσεις. Η διαφορά λοιπόν των Ελλήνων και των ανατολιτών πρόσκειται στο ότι οι εξ ανατολών "μάγοι", όπως τους έλεγαν, απλά κατέγραφαν αυτά που παρατηρούσαν, χωρίς προσπάθεια εξήγησης των φαινομένων και χωρίς την εισαγωγή μαθηματικών στερεομετρικών μοντέλων και θεωρημάτων, πράγμα που έκαναν οι Έλληνες και εισήγαγαν πρώτοι αυτό, που σήμερα ονομάζουμε επιστημονική σκέψη. 

Οι Βαβυλώνιοι, για παράδειγμα, κατέγραψαν πάνω σε πλίνθους τη σχέση ανάμεσα στις δύο κάθετες πλευρές ενός ορθογωνίου τριγώνου και την υποτείνουσα. Αυτό τους χρησίμευε για να κάνουν τα σκαλοπάτια όλα ίδια ή για να υπολογίσουν τη διαγώνιο ενός δωματίου σωστά. Το μήκος της υποτείνουσας όμως το εύρισκαν πάντοτε μέσα από τεράστιους και λεπτομερείς καταλόγους, οι οποίοι συμπληρώθηκαν εμπειρικά. 

Οι Έλληνες όμως είχαν απλά το Πυθαγόρειο θεώρημα που λέει: "το άθροισμα των τετραγώνων δύο κάθετων πλευρών ισούται με το τετράγωνο της υποτείνουσας, δηλαδή α2 = β2 + γ2 ".

Μια απλή μαθηματική σχέση γραμμένη στο μυαλό του κάθε τεχνίτη έδινε τη λύση κάθε φορά, χωρίς ν' ανατρέχει σε εμπειρικούς πίνακες. Αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα της διαφοράς των εμπειρικών μαθηματικών γνώσεων και της θεμελιωμένης μαθηματικής επιστήμης.

Ο ελληνικός τρόπος ορθολογιστικής δηλαδή σκέψης προτείνει, ποτέ δεν επιβάλλει, τα εξής βήματα:
  1. Συναντώ το πρόβλημα,
  1. Κατανοώ τα δεδομένα που δεν αλλάζουν (σταθερές) και τα δεδομένα που μεταβάλλονται (μεταβλητές)
  1. Βρίσκω τη μεταξύ τους σχέση (εξίσωση)
  1. Λύνω την εξίσωση, άρα και αντιμετωπίζω το πρόβλημα, όποια τιμή και αν έχουν οι σταθερές και οι μεταβλητές ποσότητες που εμπλέκονται.
 Όσον αφορά δηλαδή την κίνηση, για παράδειγμα, των ουρανίων σωμάτων, οι Βαβυλώνιοι, οι Χαλδαίοι και οι Αιγύπτιοι παρατηρούσαν την κίνηση τους από τη στιγμή που ανέτειλαν μέχρι τη δύση τους και κατέγραφαν τις παρατηρήσεις αυτές, με αποτέλεσμα για την ίδια εποχή του έτους να γνωρίζουν που θα βρίσκεται το καταγραφόμενο ουράνιο σώμα λόγω της περιοδικής κίνησης. Εδώ να σημειώσουμε ότι όλα τα άστρα στον ουρανό φαίνονται ν' ανατέλλουν και να δύουν, όπως το πιο κοντινό μας άστρο, ο Ήλιος, λόγω της περιστροφής της Γης γύρω από τον άξονά της.

Κανείς όμως από τους "μάγους" της ανατολής ποτέ μα ποτέ δε σκέφτηκε 

"γιατί" ανατέλλουν και δύουν τα άστρα. 
- "Γιατί" δεν ανατέλλουν και δύουν πάντα από το ίδιο σημείο. 

Η διαφορά που η ελληνική επιστήμη έδωσε σε σχέση με την εμπειρική γνώση των ανατολιτών ήταν το ότι το ανήσυχο ελληνικό πνεύμα , ποτισμένο από το DNA των ΕΛ, δε δεχόταν τίποτε σαν δεδομένο και είχε την περιέργεια να εξερευνήσει και να εξηγήσει τα πάντα, όχι μόνο να τα παρατηρήσει. 
Αυτή η διαφορά στη νοοτροπία ήταν εκείνη, που επέβαλε την έννοια του αυτοκράτορα - μονοκράτορα και των δούλων στην Ασία και δεν επέτρεψε ποτέ να υπάρξει ένα ενιαίο ελληνικό κράτος στην αρχαία Ελλάδα, με αποτέλεσμα τους γελοίους και ανιστόρητους ισχυρισμούς των ανθελλήνων για τη μη ύπαρξη ελληνικού κράτους στην αρχαιότητα και επομένως την μη ύπαρξη και ελληνικού έθνους.

Ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα βέβαια κανείς δεν είχε ισχυρισθεί ότι όλα τα παρατήρησαν πρώτοι οι Έλληνες. Η σύγχρονη όμως βαρβαρική ρήση "anything you can do, I can do better" (ό,τι κάνεις, μπορώ να το κάνω καλύτερα) ειπώθηκε από τον Πλάτωνα, που είπε και βεβαίως έγραψε: "ό,τιπερ αν ¨Ελληνες βαρβάρων παραλάβωσι, κάλλιον τούτο εις τέλος απεργάζονται" (Πλάτωνος: Επινομής 987 - 988α)(οτιδήποτε παραλάβουν οι Έλληνες από τους βάρβαρους, το φέρουν εις πέρας καλύτερα).

Να δώσουμε ένα - δύο παραδείγματα. Λένε οι σύγχρονοι ζηλόφθονοι ότι ο Ίππαρχος ο Ρόδιος (2ος αιώνας π.Χ.), ο πατέρας ουσιαστικά της μαθηματικής αστρονομίας, ανακάλυψε τη "μετάπτωση" συγκρίνοντας τις δικές του παρατηρήσεις με αυτές των Βαβυλωνίων. 

Αυτό δεν ευσταθεί, διότι ο Ύπαρχος χρησιμοποίησε σημεία αναφοράς πάνω στο ζωδιακό (και όχι ζωοδιακό) κύκλο, τον οποίο οι Βαβυλώνιοι αγνοούσαν. Σύμφωνα μάλιστα με τον Ε. Σπανδάγο, ο Ίππαρχος συνέκρινε τις παρατηρήσεις του με αυτές του Αρίστυλλου και του Τιμοχάρεως (150 χρόνια πριν απ' αυτόν) στον αστέρα Στάχυ της Παρθένου (α' του αστερισμού της παρθένου).

Συνοψίζοντας για την περιβόητη βαβυλωνιακή και αιγυπτιακή αστρονομία, ξαναλέμε ότι αποτελούνταν μόνο από εμπειρικές παρατηρήσεις και σύνταξη ενός ατελούς σεληνιακού ημερολογίου από τους Βαβυλώνιους και ενός αντίστοιχου ηλιακού από τους Αιγυπτίους.
Ποτέ οι λαοί αυτοί, λόγω της δουλικής τους νοοτροπίας ίσως, δεν ασχολήθηκαν με το "πως" και το "γιατί" συμβαίνουν όλα γύρω τους. Η πιο προχωρημένη "ανησυχία" τους ήταν για το ότι απλά συμβαίνουν.

Στην Ελλάδα των ελεύθερων και ανήσυχων Ελλήνων, που καλώς ή κακώς τρωγόντουσαν όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και με τα ρούχα τους πολλές φορές, η παρατήρηση των φυσικών, κοινωνικών, ιστορικών, ιατρικών, φαρμακευτικών, γεωργικών, μετεωρολογικών, τεχνικών, καλλιτεχνικών κ.τ.λ. δεδομένων ήταν μόνο βήμα, διότι ακολουθούσε η έρευνα για το αίτιο, το αποτέλεσμα, την ομαδοποίηση και τέλος τη διατύπωση της θεωρίας, που η γνώση τους θα επέτρεπε την αντιμετώπιση της πράξης και της καθημερινότητας με τρόπο ορθολογικό, κοινώς επιστημονικό.




Οι μελέτες ανακοίνωσαν σε ακροατήρια επιστημόνων, οι οποίοι τις έπαιρναν και τις βελτίωναν με αποτέλεσμα την προώθηση της γνώσης. Αυτό γίνεται και σήμερα χωρίς τίποτε να 'χει αλλάξει από τότε. Από πότε; Από την εποχή των Ελλήνων και όχι των "μάγων" της Ανατολής.

Για να αναφερθεί κανείς σε όλες τις ανακαλύψεις και δημοσιεύσεις των αρχαίων Ελλήνων αστρονόμων χρειάζονται πολλοί τόμοι και πάλι θ' αναφερθεί μόνο στα κείμενα που βρέθηκαν και είδαν το φως της δημοσιότητας και όχι σ' εκείνα, που πράγματι εγράφησαν και αποτελούν αντικείμενα εκμετάλλευσης των "επιστημόνων", που μοιράζονται τα βραβεία Νόμπελ (Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει). 

Οι μεγάλοι αυτοί "επιστήμονες", αλλά και κυρίως αυτοί που σήμερα τους προωθούν, είναι γεμάτοι φθόνο και οργή κατά του ελληνισμού, διότι ναι μεν "πασάρουν" για δική τους την αρχαία γνώση , αλλά από μέσα τους λιώνουν λόγω της - έστω και κρυφής επίγνωσης - της πνευματικής τους καθυστέρησης.

"Θαυμάζω τους αρχαίους Έλληνες, επειδή τα είπαν όλα. Τους μισώ όμως, γιατί δεν άφησαν να πούμε τίποτα και 'μεις" (Νίτσε).

Μια και πριν αναφέραμε τα ημερολόγια των Βαβυλωνίων και των Αιγυπτίων, θα 'θελα να πούμε ότι εννοείται ότι και στην Ελλάδα κυκλοφορούσαν και χρησιμοποιούνταν κατά τόπους πολλά ημερολόγια. Όσον αφορά τις παρατηρήσεις που γίνονταν στην αρχαία Ελλάδα, αναφέρουμε τα παρακάτω αστεροσκοπεία με βασική πηγή των θέσεών τους το βιβλίο "Οι Αστρονόμοι της Αρχαίας Ελλάδας" του Ευάγγελου Σπανδάγου:

  1. Αστεροσκοπείο Αστυπάλαιας Δωδεκανήσου, που χρησιμοποιήθηκε κατά τη μινωική εποχή για χαρτογράφηση του ουρανού, πράγμα εννοείται χρήσιμο για τη ναυσιπλοΐα, αφού οι Μινωίτες πηγαινοέρχονταν στις Κασσιτερίδες νήσους (Βρετανικά νησιά), φέρνοντας από τις εκεί αποικίες τους κασσίτερο, ο οποίος εντοπίστηκε στο κράμα πολλών κοσμημάτων τους.
  2. Αστεροσκοπείο του Αναξαγόρα στην κορυφή του όρους της Μικράς Ασίας Μίμαντος απέναντι από τη Χίο (Φλάβιος Φιλόστρατος 2ος αιών π.Χ.)
  3. Αστεροσκοπείο του Αναξίμανδρου στην κορυφή του Ταϋγέτου (Κικέρων de div.I, 150, 112)
  4. Αστεροσκοπείο Διογένους του Απολλωνιάτου, που βρισκόταν στην αρχαία Ελεύθερνα της Κρήτης.
  5. Αστεροσκοπείο του Ευδόξου στην Κνίδο. Αναφέρεται από τον Στράβωνα.
  6. Αστεροσκοπείο του Μέτωνος στον Κολωνό.
  7. Αστεροσκοπείο του Καλλίπου στην Κύζικο.
  8. Αστεροσκοπείο του Λυκαβηττού στην Αθήνα.
  9. Αστεροσκοπείο του Μουσείου της Αλεξάνδρειας, ιδρυθέν από τον Πτολεμαίο τον Β' τον Φιλάδελφο (Πτολεμαίος).
  10. Αστεροσκοπείο του Πτολεμαίου στην Κάνωβο της Αιγύπτου, 20 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Αλεξάνδρειας (Πτολεμαίος).
  11. Αστεροσκοπείο της Ρόδου, ιδρυθέν από τον Ίππαρχο (Πτολεμαίος).
Ας ερευνήσουμε σιγά σιγά, αφού το σχολείου των παιδικών μας χρόνων δεν το έκανε τους αρχαίους Έλληνες αστρονόμους, το επιστημονικό έργο των οποίων έφθασε στις μέρες μας (χωρίς να αποκρυφτεί).
______________________________________________________________
πηγή: "Αρχαία Ελληνική Γραμματεία", συγκέντρωση στοιχείων Ευάγγελος Σπανδάγος
"ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΡΩΓΑΝ ΒΑΛΑΝΙΔΙΑ" Δ.Δ.ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ www.liako.gr
το βρήκαμε στο http://anefala.blogspot.gr/


  Scholeio.com