Γνωριμία με τον Αριθμό Γκούγκολ, και Πως να Μετρήσουμε το Άπειρο

Aριθμοί υπάρχουν 
από αρχαιοτάτων χρόνων... Α', Β', Γ'... 
Ι, ΙΙ, ΙΙΙ... 1, 2, 3... 
και καθώς οι πολιτισμοί εξελίσσονταν, 
ο ανθρώπινος νους άρχισε να συνειδητοποιεί  πως μπορεί να συνεχίσει να μετράει. 
Και οι αριθμοί μεγάλωναν.

Η πιο σημαντική "ανακάλυψη" στον κόσμο των αριθμών, ήταν ο 
αριθμός μηδέν. 
Το ανθρώπινο μυαλό έκανε ένα 
μεγάλο βήμα μπροστά όταν εννόησε 
πως το "τίποτα" δεν είναι τίποτα, 
αλλά κάτι.  Είναι "0".

   Οι Αρχαίοι Έλληνες δεν μπόρεσαν να απαντήσουν στην ερώτηση του πως το τίποτα να είναι κάτι. Το Μηδέν τους διέφυγε. Το σκαλοπάτι αυτό δεν το ανεβήκαμε μονομιάς. Η πρώτη έκφραση του μηδέν φαίνεται να υιοθετήθηκε στην Ινδία κατά τον ένατο αιώνα της Κοινής (ημερολογιακής) Εποχής (μετά Χριστόν για τους θρησκευόμενους Χριστιανούς). 

Δύο χιλιάδες χρόνια πριν την Ινδία, οι Αιγύπτιοι είχαν ένα σύμβολο που σήμαινε "ομορφιά" και εννοείτο ως αρχή μιας πορείας, ή μιας καταμέτρησης όπως σήμερα θα χρησιμοποιούσαμε το μηδέν. 

Οι Δύο Πλευρές της Θεωρίας του Κάρμα

Μην ψάχνεις έξω από σένα να βρεις
τη δυστυχία σου. Ψάξε μέσα σουΗ θεωρία του κάρμα λέει ότι είσαι συνδεδεμένος με την προηγούμενη ζωή σου -μόνο με τη δική σου ζωή. Είσαι μια αλληλουχία από τα κάρμα σου και θερίζεις τα αποτελέσματα τους.   
Η λέξη κάρμα στα Ινδικά σημαίνει χρέος. 
Ως σανσκριτική και σημαίνει γενικά "δράση".

 Κατά τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό, το κάρμα αναφέρεται στην έννοια του νόμου της σχέσεως μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος προσδιορίζοντας ότι κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα αιτίας του παρελθόντος και συγχρόνως αιτία άλλων πράξεων που θ΄ ακολουθήσουν στο μέλλον. 

   Έτσι ο νόμος του κάρμα ταυτίζεται με τον νόμο της αιτιότητας, της αναπόφευκτης δηλαδή σχέσεως αιτίου και αιτιατού, ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης, ο νόμος της δικαιοσύνης και της ισορροπίας, που ακολουθούν την εφαρμογή του σε κάθε εκδήλωση της ζωής με συνέπεια να διαμορφώνεται ανάλογα απ΄ αυτό το ίδιο το κάρμα.

     Στην πραγματικότητα το Κάρμα είναι μια ανταποδοτική αρχή ενεργειακού τύπου, η οποία βοηθάει μεν στην εξέλιξη των ψυχών, αλλά όχι εκδικητικά, ούτε τιμωρητικά. Οι ψυχές δεν δικάζονται – ο άνθρωπος καλά θα κάνει να καταλάβει ότι το σύμπαν δεν είναι τόσο μυωπικό που να τιμωρεί τα παιδιά του. 

   Ο άνθρωπος είναι συμμέτοχος και δημιουργός της μοίρας του απόλυτα. Το Κάρμα το κανονίζει και το αποφασίζει και το χτίζει ο ίδιος. Το πώς το κάνει αυτό, θα είναι το θέμα της στήλης μας στο μακρύ ταξίδι που ξανοιγόμαστε.

    Οι σούφι λένε ότι η θεωρία του κάρμα είναι βασικά μια εγωιστική στάση κι έχουν δίκιο.  Η θεωρία του κάρμα λέει πως ότι σπείρεις θα θερίσεις. Δίνει δύναμη στο εγώ. 
Δεν μπορείς να εγκαταλείψεις το εγώ αν πιστεύεις τη θεωρία του κάρμα.  Λένε ότι εσύ είσαι υπεύθυνος για το κάρμα σου: 

   "Θερίζεις ό,τι έσπειρες. Αν είσαι δυστυχισμένος εσύ είσαι η αιτία. Μην ρίχνεις την ευθύνη σε κανέναν άλλο. Αν βρίσκεσαι μέσα στην αγωνία, αυτό σημαίνει ότι έχεις σπείρει κάποιους δηλητηριώδεις σπόρους κάπου, σε κάποια ζωή και τώρα θερίζεις".  

   Επιμένουν σ' αυτό  για δύο λόγους:

   Πρώτος,  Αν είσαι εσύ υπεύθυνος, αν νιώθεις πως είσαι εσύ υπεύθυνος, μόνο τότε μπορείς να εγκαταλείψεις τις δυστυχίες σου, αλλιώς πως θα τις εγκαταλείψεις ;  
   Αν θεωρείς ότι είναι υπεύθυνος οποιοσδήποτε άλλος, τότε θα συνεχίζεις έτσι όπως είσαι. Τι μπορεί να γίνει ; 
   Δεν μπορείς να τις αλλάξεις από μόνος σου. Είναι ανέφικτο να τις εγκαταλείψεις.

   Δεύτερο και σημαντικότερο: Ολόκληρο το παρελθόν σου, οτιδήποτε έχεις κάνει, όποιες σκέψεις έχεις κάνει, είναι παρόν αυτή τη στιγμή μέσα σου. Οι ινδουιστές θεωρούν ότι το παρελθόν είναι μέρος του παρόντος, ότι το κουβαλάς. 
   Δεν μπορείς να αλλάξεις μόνο το παρόν και το μέλλον, μπορείς να αλλάξεις και το ...παρελθόν, μπορείς να το εγκαταλείψεις. Όσο πιο υπεύθυνος νιώθεις, τόσο πιο εφικτό γίνεται να το εγκαταλείψεις.

Οι 12 Νόμοι του Κάρμα

1. Ο Μεγάλος Νόμος

 - «Ότι σπείρεις, αυτό θα θερίσεις». Αυτό είναι επίσης γνωστό ως «Νόμος της Αιτίας και του Αποτελέσματος».

  - Ό, τι βάζουμε στο Σύμπαν είναι αυτό που έρχεται πίσω σε μας.

  - Αν αυτό που θέλουμε είναι ευτυχία, ειρήνη, αγάπη, φιλία,
τότε θα πρέπει να είναι ευτυχισμένοι, ήσυχοι, αγαπητοί και αληθινοί φίλοι.

   2.  Ο Νόμος της Δημιουργίας

   -Η ζωή δεν είναι μόνο ένα ΓΕΓΟΝΟΣ, απαιτεί τη συμμετοχή μας
   - είμαστε ένα με το Σύμπαν, εσωτερικά και εξωτερικά.
   -ότι μας περιβάλλει μας δίνει ενδείξεις για την εσωτερική μας κατάσταση.
   -Να είστε ο εαυτός σας, και ότι σας περιβάλλει μαζί με το τι θέλετε να έχετε να αποτελεί το παρόν της ζωής σας.

   3. Ο Νόμος της Ταπεινοφροσύνης

   -αυτό που αρνείστε να δεχτείτε ως υπαρκτό θα συνεχίσει να υπάρχει
   -αυτό που βλέπουμε σαν εχθρικό, ή κάτι που χαρακτηρίζεται αρνητικό είναι γιατί εμείς οι ίδιοι δεν επικεντρωνόμαστε σε ένα υψηλότερο επίπεδο της ύπαρξης

   4. Ο Νόμος της Ανάπτυξης

   -«όπου και να πας είσαι εσύ»
   -αυτό που πρέπει να αναπτύξουμε είναι το Πνεύμα μας και όχι τους άνθρωπους, τα μέρη ή τα πράγματα γύρω μας.
   -το μόνο δεδομένο που έχουμε στη ζωή μας είναι ο εαυτός μας και ότι είναι ο μόνος παράγοντας που έχει τον έλεγχο.
   - Όταν αλλάζουμε ποιος και τι είναι μέσα στην καρδιά μας, τη ζωή μας ακολουθεί επίσης αυτές αλλαγές.

   5. Ο Νόμος της Ευθύνης

   - Κάθε φορά που υπάρχει κάτι λάθος στη ζωή μου, υπάρχει κάτι λάθος σε μένα.
   - Εμείς αντανακλούμε ό, τι μας περιβάλλει
   -και ότι μας περιβάλλει καθρεφτίζεται σε εμάς. Αυτό είναι μια καθολική αλήθεια.
   -πρέπει να πάρουμε την ευθύνη για το τι είναι η ζωή μας.

   6. Ο Νόμος της Σύνδεσης

   -Ακόμη κι αν κάτι μοιάζει ασήμαντο, είναι πολύ σημαντικό γιατί, όπως τα πάντα στο σύμπαν, είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους.
   - Κάθε βήμα οδηγεί στο επόμενο στάδιο, και ούτω καθεξής και ούτω καθεξής.
   - Κάποιος πρέπει να κάνει την πρώτη εργασία για να γίνει μια δουλειά.
   - Ούτε το πρώτο βήμα ούτε το τελευταίο είναι μεγαλύτερης σημασίας, καθώς και τα δύο χρειάζονται εξίσου για να ολοκληρωθεί μια εργασία.
   - Παρελθόν-Παρόν-Μέλλον είναι όλα συνδεδεμένα …

7.  Ο Νόμος της Συγκέντρωσης

   - Δεν μπορώ να σκεφτώ δύο πράγματα ταυτόχρονα.
   -όταν εστιάζουμε στις πνευματικές αξίες είναι αδύνατο για εμάς να έχουμε ποταπές σκέψεις όπως η απληστία ή ο θυμός.

   8. Ο Νόμος της Προσφοράς και της Φιλοξενίας

   -Εάν πιστεύετε ότι κάτι είναι αλήθεια, τότε κάποια στιγμή στη ζωή σας, θα πρέπει να κληθείτε να αποδείξετε ότι το συγκεκριμένο είναι αλήθεια.
   -Εδώ είναι που δείχνουμε αυτό που ισχυριζόμαστε οτι έχουμε μάθει, είναι η πραγματική πρακτική.

   9. Ο Νόμος του Εδώ και Τώρα

   - Κοιτάζοντας προς τα πίσω για να δούμε τι συνέβη, μας εμποδίζει από το να βιώσουμε το εδώ και τώρα.
   - Οι παλιές σκέψεις, τα παλιά πρότυπα συμπεριφοράς, τα παλιά όνειρα μας αποτρέπουν από το να έχουν νέα.

   10. Ο Νόμος της Αλλαγής

   - Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται μέχρι να μάθουμε το μάθημα που χρειάζεται για να αλλάξουμε την πορεία

   11. Ο Νόμος της Υπομονής και Ανταμοιβής

   - Όλες οι ανταμοιβές απαιτούν αρχικά μόχθο.
   - Οι ανταμοιβές με διαχρονική αξία απαιτούν υπομονετικό και επίμονο μόχθο.

   12. Ο Νόμος της Σημασίας και της Έμπνευσης

   -Μπορείτε να πάρετε πίσω από κάτι στο οποίο έχετε επενδύσει
   -Κάθε προσωπική προσφορά αποτελεί επίσης μια συμβολή στο όλον.
   -Η αληθινή αξία μιας πράξης είναι το άμεσο αποτέλεσμα της ενέργειας και της πρόθεσης που τίθεται σε αυτήν.

Schoelio.com

Όταν η Νανοτεχνολογία συναντά τον Θεόφραστο

Το Πυροηλεκτρικό Φαινόμενο του φιλόσοφου

και Πως η Θερμότητα παράγει ενέργεια

   Πριν από 23 αιώνες, το φαινόμενο που παρατήρησε ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Θεόφραστος  αποτελεί τη βάση λειτουργίας μιας συσκευής που έχει σκοπό τη συλλογή και εκμετάλλευση τεραστίων ποσοτήτων θερμικής ενέργειας που χάνονται καθημερινά.

   Όπως μεταδίδει το econews.gr, ο Ζονγκ Λιν Γουάνγκ και οι συνάδελφοί του στο πανεπιστήμιο Georgia Tech των Ηνωμένων Πολιτειών υπολόγισαν πως το 50% της ενέργειας που εκπέμπεται στη χώρα κάθε χρόνο, με πηγή από υπολογιστές έως αυτοκίνητα, δεν αποθηκεύεται με συνέπεια να χάνεται. Είναι μια ανεκμετάλλευτη ποσότητα θερμότητας, δηλαδή είναι ενέργεια που χάνεται.

Ένας κόσμος που Αλλάζει Ότι Ξέρουμε ή μας Μαθαίνει αυτά που Δεν Ξέρουμε

Αλήθειες και Θεωρίες για τον Εαυτό Μας, την Ύλη και την Πραγματικότητα. 

Ασχολήθηκαν, Μελέτησαν, Πειραματίστηκαν με τον Μικρόκοσμο, τα Σωματίδια και τις Συμπεριφορές τους... και είπαν: 

  . Νομίζω ότι μπορώ να πω 
με σιγουριά ότι κανείς δεν καταλαβαίνει κβαντική μηχανική... 
-Ρίτσαρντ Φεϋνμαν, Βραβείο Νόμπελ Φυσικής 1956 για τη δουλειά του στην Κβαντική Ηλεκτροδυναμική, ειδικά για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής.

. Αυτοί που δεν παθαίνουν σοκ, όταν ακούν για πρώτη φορά σχετικά με την κβαντική θεωρία δεν είναι δυνατόν να την έχουν καταλάβει  -Νιλς Μπορ, Βραβείο Νόμπελ 1922 για την δομή του Ατόμου

Οικουμενική Συνειδητότητα πέρα από Χώρο και Χρόνο στο φως της κβαντικής φυσικής

Υπάρχει μια οικουμενική συνειδητότητα, πέρα από χώρο και χρόνο. 

Η συνειδητότητα αυτή εκδηλώνεται σαν ένα 
κβαντικό πεδίο με 
υποατομικά σωματίδια 
που είναι επίσης πέρα 
από χώρο και χρόνο.  

Όλα αλληλοσυνδέονται και δεν υπάρχει χωρισμός ή πράξη ή κίνηση.

   Το πεδίο περιέχει όλες τις πιθανότητες της εκδήλωσης και της έκφρασης.  Μπορεί να μορφοποιηθεί σαν οποιοδήποτε ον, αντικείμενο, γεγονός.

   Μοιάζει με το λευκό, άμορφο φως σε μια άδεια οθόνη τηλεόρασης χωρίς καμιά εικόνα. 

Απαγορευμένη γνώση και απόνερα

Ο Τέταρτος Κβαντικός Αριθμός του Pauli,

O Jung και τα 3 θεμελιώδη αρχέτυπα

και το παράδοξο του ΑϊνστάινΟ Αϊνστάιν υπήρξε μεγάλος πολέμιος της κβαντομηχανικής και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε  να διατυπώσει το εξής παράδοξο. 

Ένα ποντίκι παρατηρεί τη σελήνη, δηλαδή όντας παρατηρητής, το ποντίκι μπορεί να συνθέσει ολόκληρο το σύμπαν;  

Παρά το γεγονός πως τα λόγια αυτά διατυπώθηκαν στο ντελίριο του μεγάλου επιστήμονα, εντούτοις σχετίζονται με το χώρο, το χρόνο, τη συνείδηση και τον παρεμβατισμό στην ίδια τη συνείδηση. 

Πράγματι αν οι δομές του σύμπαντος είχαν καθαρά και μόνο δομική αξία, τότε όντως ακόμα και ένα ποντίκι μπορεί να τις συνθέσει. Τι αλλάζει και δεν μπορεί να γίνει αυτή η σύνθεση; Η ροή των γεγονότων, δηλαδή η ροή της ίδιας της ενέργειας και η ίδια η ύλη, η οποία περνάει από φάσεις μειωμένης σε φάσεις μέγιστης, αν και πεπερασμένης, αναρχίας. 

Το παράδοξο του Αϊνστάιν μας θυμίζει τον "κανόνα του Hess" ή αλλιώς αξίωμα της αρχικής και τελικής κατάστασης, που διέπει τις χημικές αντιδράσεις. Δηλαδή 

ο υπολογισμός της ενθαλπίας, της εσωτερικής ενέργειας ενός συστήματος, δεν εξαρτάται από τα ενδιάμεσα στάδια, αλλά από την ίδια την αρχική και την τελική κατάσταση του συστήματος. 

Μέσα σε αυτή τη συστημική προσέγγιση εμπίπτουν και οι όλες μελέτες για το συνειδητό και το ασυνείδητο καθώς επίσης και η οποιαδήποτε προσπάθεια εξήγησης του modus operandi ενός οπλικού συστήματος ή ακόμα και ενός ονείρου.

Ο Wolfgang Pauli στην αλληλογραφία του με τον Jung  ο οποίος ήταν ψυχοθεραπευτής του, αφού πέρασε τα πρώτα στάδια της ψυχανάλυσης, προσπάθησε να προσεγγίσει τις εικόνες που προβάλλει το ασυνείδητο μέσα από τα όνειρα, βασιζόμενος σε κανόνες της Φυσικής. 

Ήταν τέτοια η εμμονή του, που μέχρι και ο Jung του έγραψε πως κοίταζε μέσα στο ίδιο το χάος. Και όμως η επιστημονική έρευνα του Pauli στον τομέα του συλλογικού ασυνειδήτου του χάρισε το βραβείο Nobel, όταν ανακάλυψε τον τέταρτο κβαντικό αριθμό ή άλλως spin.  
Η Κβαντομηχανική στην εποχή του Pauli δεχόταν τρεις κβαντικούς αριθμούς, τον κύριο (n), που έδειχνε το μέγεθος του ηλεκτρονιακού νέφους, του αζιμουθιακού (l), που έδειχνε το σχήμα του και του μαγνητικού (m), που αντιστοιχούσε το μαγνητικό πεδίο. Ο Pauli επινόησε την στροφορμή (s) ενός ηλεκτρονίου, μετά από κάποιο όνειρο, στο οποίο το ασυνείδητό του έστειλε μήνυμα πως στη φύση ο αριθμός 4 είναι δομικός.

Η σχέση μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου μπορεί να καταστεί τόσο περίπλοκη και ασύμμετρη, ώστε πολλές φορές κάποιος να χαθεί μέσα στο χάος της έρευνας, αλλά ακόμα και σε αυτή το εξαιρετικά περίπλοκο σύνολο προσπαθειών, υπάρχουν διαβαθμίσεις ως προς το τι μπορεί να πάει στραβά. 

Για παράδειγμα, ο Jung μέσα από τη θεωρία του για το συλλογικό ασυνείδητο, υποστήριζε την θεωρία των αρχετύπων. Για τον Jung υπήρχαν 3 θεμελιώδη αρχέτυπα: ο animus (για τις γυναίκες), η anima (για τους άντρες), το εγώ καθώς επίσης και η αντανάκλαση της σκιώδους πλευράς του εγώ, δηλαδή της σκιάς. 

Αυτά τα αρχέτυπα τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες αποτελούν τη θεμελιώδη θεώρηση αφενός της γνώσης για το αντίθετο φύλο, την ιδιοσυγκρασία και τις σκοτεινές πτυχές του εγώ, αφετέρου την αλληλεπίδραση τόσο μεταξύ των αρχετύπων όσο και των ανθρώπινων υποστάσεων κατ’ επέκτασην.  

Στην περίπτωση του Pauli, το αρχέτυπο της anima υπαγόταν στην άμεση επιρροή της εικόνας του πατέρα του, όπως είχε διαμορφωθεί στο συνειδητό του κομμάτι, γι’αυτό και οι τάσεις φυγής του από τις σχέσεις αφενός ή η εμπλοκή του σε σχέσεις με γυναίκες αμφιβόλου ηθικής προελεύσεως (dark anima). 

Η σχεδόν χαοτική φύση της αλληλεπίδρασης των σωματιδίων σε υποατομικό επίπεδο, κατέστη εφαλτήριο για τον Pauli, προκειμένου να σκιαγραφήσει τα μοτίβα εκείνα, τα οποία δομούσαν την ανθρώπινη ψυχή σε επίπεδο ασυνειδήτου. 

Την προσπάθεια σμίξης μεταξύ της κβαντομηχανικής επιστήμης και της ψυχοθεραπείας την τοποθέτησε στα πλαίσια του λεγόμενου synchronicity, στο οποίο εμπίπτουν φαινόμενα όπως η κίνηση άνευ δύναμης σε υποατομικό επίπεδο.

Μεταγενέστερος του Pauli και δίδοντας μιαν άλλη επαναστατική προέκταση της λεγόμενη ψυχολογίας του βάθους, υπήρξε ο Robert Anton Wilson  συγγραφέας του πασίγνωστου cult μυθιστορήματος illuminatus. 

Ο Wilson χρησιμοποίησε το υπόβαθρό του, αυτό της συμπεριφορικής ψυχολογίας, ούτως ώστε να ιδρύσει μια νέα σχολή ψυχολογίας, την Κβαντική. Στο βιβλίο του Quantum Psychology, πνέει μένεα εναντίον της σχολής της Κοπεγχάγης, η οποία ναι μεν θεμελίωσε την κβαντική θεωρία, αλλά υιοθέτησε άκρως συντηρητικά κριτήρια επαλήθευσης και αποδοχής συμπληρωματικών θεωριών, που μέχρι και σήμερα αποτελούν τροχοπέδη για τους θεωρητικούς. 

Ο Wilson βασιζόμενος στη νέα εποχή της πληροφόρησης πραγματεύεται πως ο ανθρώπινος νους και οι δραστηριότητες εκείνες, οι οποίες συνθέτουν την ψυχή, ξεκινούν από υποατομικό επίπεδο προκειμένου να συνθέσουν μια υπερδομή, η οποία υπόκειται στους συμπαντικούς νόμους της εξελιξιμότητας και της προσαρμοστικότητας. 

Λόγω αυτών των δεδομένων, ο Wilson υποστηρίζει αυτό που έχει κάνει δόγμα η ρωσική επιστημονική κοινότητα, δηλαδή πως πρέπει να καταλάβουμε το software του εγκεφάλου, διότι ο εγκέφαλος δεν λαμβάνει πρωτογενή δεδομένα, αλλά ανασυνθέτει τα ερεθίσματα τα οποία λαμβάνει.

Η μαζική ροή των δεδομένων στον ανθρώπινο εγκέφαλο έχει πρωτοφανείς παρενέργειες και οδηγεί σε συμπτώματα μαζικής παράκρουσης, ψυχαναγκασμού και πάσης φύσεως καταθλιπτικού τύπου διαταραχές.

Έρευνες, οι οποίες διεξήχθησαν πάνω στον τομέα της υπερφόρτισης του εγκεφάλου, κάνοντας χρήση μαγνητικού τομογράφου έδειξαν πως η μαζική ροή της πληροφόρησης, έχει το λεγόμενο "threshold effect" στη λειτουργία του νου, δηλαδή το ίδιο φαινόμενο που παρατηρείται σε μικροσκοπικό επίπεδο στα ένζυμα όταν υπάρχει υπερσυγκέντρωση υποστρώματος και προκαλεί την αναστολή του.

Στο μετρό των Αθηνών διαβάζουμε σε μια διαφήμιση: “Οι πληροφορίες που ανταλλάσσονται σε μια ώρα στο διαδίκτυο αντιστοιχούν (ή ακόμα και υπερτερούν) σε αυτές που ένας άνθρωπος του 18ου αιώνα θα λάμβανε σε όλη του τη ζωή”. 

Προσπαθώντας λοιπόν να ερμηνεύσουμε την ανταπόκριση του εγκεφάλου σε όλον αυτό τον πληροφοριακό βομβαρδισμό και βασιζόμενοι στα λεγόμενα του Wilson  συνάγουμε πως είναι εξαιρετικά πιθανό τα βιομόρια, που απαρτίζουν τον εγκέφαλο να κβαντίζονται με αποτέλεσμα να κβαντίζεται η υπερδομή της ανθρώπινης συνείδησης. 

Αν το πάρει κάποιος “χονδρικά” τούτο συμβαίνει πρωτίστως από έλλειψη αποθηκευτικού χώρου. Για να διογκωθεί ο χώρος, πρέπει να ανοιχθούν τα “αμπάρια” του ασυνειδήτου, αλλά πριν φορτωθεί οτιδήποτε, προηγείται το “ξεσαβούρωμα”, κατά τη ναυτική ορολογία.  

Η Ψυχή τότε βιώνει μια διεργασία κάθαρσης, εφόσον καλείται να ενσωματώσει αρχέτυπα και να καθαρίσει σε επίπεδο συνειδητού τα παραπροϊόντα του υποσυνειδησιακού μεταβολισμού.  Βρισκόμενο το άτομο σε αυτή τη διεργασία και με την πίεση να έχει λάβει εξωπραγματικές διαστάσεις, υιοθετεί προσωπικότητες με τον ίδιο τρόπο, που το ηλεκτρόνιο κβαντίζεται προκειμένου να βρεθεί σε δύο διαφορετικούς τόπους, την ίδια χρονική στιγμή! 

Το σοκ, όπως καταλαβαίνει κανείς, είναι τεράστιο όταν το άτομο διαπιστώνει πως η γάτα του Scroedinger δεν είναι ούτε πεθαμένη, ούτε ζωντανή, αλλά και τα δύο ταυτόχρονα !

πηγή

Scholeio.com

Κάρμα ή ο Νόμος της Aνταπόδοσης

Ο Νόμος του Κάρμα

   Ένας από τους 7 Νόμους 
του Σύμπαντος είναι ο νόμος του Κάρμα* ή αλλιώς νόμος
της Ανταπόδοσης. 

Υπό την επήρειά του βρίσκεται όλος ο κόσμος, το σύμπαν και οι άνθρωποι.

   Πολλοί , ακούγοντας την λέξη κάρμα , έχουν την αίσθηση ότι πρέπει να είναι κάτι κακό, κάτι σαν τιμωρία, χωρίς όμως να γνωρίζουν ακριβώς την σημασία της.

   Για να μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα την έννοια του Κάρμα, κατά τη γνώμη της συγγραφέως μπορούμε να πούμε ότι χωρίζεται σε τρία μέρη:

   - Το κάρμα της τωρινής ζωής
   - Το οικογενειακό κάρμα
   - Το κάρμα της προηγούμενης ζωής

Το Κάρμα της τωρινής ζωής

   Το κάρμα που συγκεντρώνει ο άνθρωπος στη ζωή του είναι η ιστορία που φτιάχνει με τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις του. 
   Η ψυχή του είναι σαν καθρέφτης, ο οποίος ανακλά γεγονότα και καταστάσεις μέσα από το πρίσμα και το χρώμα του. 
   Αν ο άνθρωπος ζει μια ζωή στην οποία τρέφει συναισθήματα όπως θυμός, μίσος, ζήλια, μνησικακία κρατώντας τα μέσα του ή ξεσπώντας τα σε άλλους ή στον εαυτό του και παραμελεί να αναπτύξει την ικανότητα να αγαπήσει ή να αγαπηθεί η ανάκλαση του κόσμου του θα είναι μαύρη, άσχημη. 
   Οι άνθρωποι γύρω του θα είναι εκμεταλλευτές, κριτές, υποκριτές. Όλα αυτά όμως δεν θα είναι τίποτα άλλο από την προβολή των δικών του συναισθημάτων, τα οποία πια υποσυνείδητα ψάχνει σε άλλα άτομα. 
   Με λίγα λόγια, ο νόμος του Κάρμα.

Το Κάρμα της προηγούμενης ζωής

   Όπως ακριβώς με τις πράξεις τις τωρινής μας ζωής, έτσι και με τις πράξεις των προηγούμενων, ισχύει ο ίδιος νόμος της ανταπόδοσης. 
   Η σημασία αυτού όμως, είναι ότι υπάρχουν πράξεις που γίνονται στη ζωή κάποιου χωρίς να υπάρξει ανταπόδοσή τους στην ίδια ζωή.

   Το κάρμα των προηγούμενων ζωών είναι πολύ πιο δύσκολο να αποκαλυφθεί γιατί βρίσκεται σε άλλα επίπεδα, με αποτέλεσμα οι πληροφορίες για αυτό να βρίσκονται συνήθως στο υποσυνείδητο ή ασυνείδητο κομμάτι του νου μας. 
   Η πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες γίνεται με διάφορους τρόπους, ηθελημένα ή μη όπως μέσω ονείρων, οραμάτων, μέσω ύπνωσης ή μέσω κάποιας θεραπείας ανώτερου πνευματικού επίπεδου. 
   Συνήθως, αυτό που καταφέρνουμε να θυμηθούμε είναι μόνο μικρά κομμάτια, αποσπάσματα, ένα μεγάλο πάζλ που καλούμαστε σιγά σιγά να συμπληρώσουμε.

   Συμβαίνει πολύ συχνά κοντινά μας πρόσωπα να έχουν αποτελέσει γνωστά μας άτομα σε προηγούμενες ζωές, και συνήθως με σχέσεις αρνητικές, από μίσος έως δολοφονία.    Άλλες περιπτώσεις είναι μια διαφορετική μορφή αγάπης από τώρα (για παράδειγμα δύο εραστές σε άλλη ζωή μπορεί να είναι τώρα πατέρας και γιός, πολύ καλοί φίλοι κτλ). Αυτά εμφανίζονται ως εμπόδια στην επικοινωνία τα οποία καλούνται να λύσουν.

   Σπάνια ένας άνθρωπος θυμάται τι ήτανε, τι έκανε αλλά αυτό που μπορεί να αντιληφθεί , με τις πέντε του αισθήσεις, είναι ότι σε κάποια μέρη του κόσμου έχει ξαναπάει ή ότι κάποιοι άνθρωποι του φαίνονται πολύ γνωστοί από την πρώτη και όλας ματιά (έχοντας είτε θετικά είτε αρνητικά συναισθήματα για αυτούς ).

Το οικογενειακό Κάρμα

   Βάσει του κάρμα άλλων ζωών μας, πριν ακόμα κατεβούμε σαν πνεύμα στη γη για την επόμενη ζωή μας επιλέγουμε τα μαθήματα που θέλουμε να διδαχθούμε διαλέγοντας τους γονείς μας, ακριβώς για τα αρνητικά χαρακτηριστικά που αντιστοιχούν σε αυτά τα μαθήματα (καρμικά μαθήματα).

   Όλα μα όλα τα μαθήματα του οικογενειακού κάρμα έχουν σαν ρίζα την απόλυτη συγχώρεση και αγάπη (όχι με την έννοια της προσκόλλησης όμως), και μας δείχνουν το δρόμο προς την αγάπη για τον εαυτό μας. 
   Όταν δεν αγαπάμε την μητέρα ή τον πατέρα μας για κάτι σίγουρα δεν αγαπάμε ένα κομμάτι του εαυτού μας, που, στη συνέχεια δεν μας επιτρέπει να αγαπάμε τους άλλους.

   Το Κάρμα με λίγα λόγια σημαίνει ότι οι φυσικές και πνευματικές πράξεις που εκτελέστηκαν   από το φυσικό σώμα κάποιου επηρεάζουν τις μελλοντικές του ενσαρκώσεις.    Αυτό δεν είναι κάποιου είδους σύστημα τιμωρίας. Ούτε υπάρχει για να δικαιολογήσει την ύπαρξη των βασάνων και του πόνου. 
   Είναι πολύ απλά η προέκταση του Νόμου της Αλλαγής, τον οποίο μπορούμε μόνο να δεχτούμε με ανοιχτή αγκαλιά.

   Δουλεύοντας με τον εαυτό μας μέσω της κοσμικής ενέργειας έχουμε τη δυνατότητα να συνδέσουμε όλο αυτό το πάζλ του Κάρμα. 
   Όσα περισσότερα κομμάτια εμείς ενώνουμε, τόσο καλύτερα έχουμε εικόνα για τον εαυτό μας, τόσο συγχωρούμε και αφήνουμε αισθήματα που μας εμποδίζουν να ζούμε ευτυχισμένοι και τόσο γινόμαστε πιο φωτεινοί.

   Ένα όμως είναι σίγουρο, ότι μόνο με αγάπη και πολλές θετικές πράξεις μπορούμε να ξεχρεώσουμε το Κάρμα μας.

πηγή

Πίνακας: Δύση του Ήλιου, Χρίστος Κωνσταντίνος Τζιωρτζής, από Κυπρίων έργα

 Καρμικός Νόμος.

γράφει ο Διδάσκαλος 

Κουτ Χούμι Λαλ Σινγκ 

    Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν διέπονται από κίνηση...  

Εάν το σκεφθούμε, εάν το κατανοήσουμε τότε θα δούμε ότι έχουμε μία συνεχή και ασταμάτητη δράση και αντίδραση.

   Το κάρμα έχει και την έννοια της αντιδράσεως που συνεπάγεται κάθε δράση.  
   Ο άνθρωπος είναι κυριολεκτικά «πεταμένος» μέσα σ’ ένα κινούμενο ή, για να ακριβολογήσω, δονούμενο Σύμπαν και δέχεται διαφόρων ειδών επιδράσεις. 
   Του είναι αδιανόητο να συλλάβει τον νόμο του Κάρμα, επειδή δεν έχει αντίληψη ούτε των Ανώτερων αοράτων κόσμων, όπου παράγονται τα αίτια, ούτε της τεράστιας χρονικής συνέχειας που πέρασε από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, έτσι ώστε να μπορεί να αξιολογήσει τη δράση του και να αναμένει τα ανάλογα αποτελέσματα. 

   Αντιθέτως, οι Διδάσκαλοι της Σοφίας, μη περιοριζόμενοι από τον χρόνο και έχοντας συνείδηση των ανωτέρων κόσμων, μπορούν να εντοπίσουν τα αίτια που έχουν ήδη δραστηριοποιήσει μία κατάσταση και να προσδιορίσουν με ακρίβεια τα αποτελέσματα.

   Κατέχοντας αυτή τη γνώση, εκμεταλλεύονται κατά καιρούς διάφορες ευκαιρίες και τις χρησιμοποιούν προς όφελος των ανθρώπων. Το ερώτημα είναι πώς ένας μέσος άνθρωπος, που ασχολείται με τον εσωτερισμό, θα αντιληφθεί θεωρητικά αυτόν τον νόμο και, αν είναι δυνατόν, και πρακτικά.

   Υπάρχει μία πολύ σοφή ρήση στην Καινή Διαθήκη που λέει: «ότι σπείρει ο άνθρωπος αυτό θα θερίσει». 
   Αυτό όμως που δεν έχει αντιληφθεί ο περισσότερος κόσμος είναι ότι θα θερίσει οπωσδήποτε τον καρπό που θα παραγάγει ο σπόρος του (δηλαδή η πράξη του) ανεξαρτήτως χρόνου, γιατί το ανθρώπινο ον δεν περιορίζεται από τον χρόνο. 

   Αυτό που περιορίζεται είναι η προσωπικότητά του, που διαμορφώνεται όταν εκφράζεται στον υλικό κόσμο. 
   Τα αποτελέσματα μιας πράξεως, λοιπόν, μπορεί να ακολουθήσουν κάποιον άνθρωπο, μετά τον θάνατό του, στον αστρικό κόσμο ή μπορεί να τον ακολουθήσουν στην επόμενη ενσάρκωσή του ή ακόμη και σε ενσαρκώσεις του πολύ μεταγενέστερες.

   Η ανταπόδοση μιας πράξεως προσδιορίζει ένα αποτέλεσμα, που άλλοτε είναι αρνητικό και άλλοτε θετικό. 
   Το αποτέλεσμα που εκδηλώνεται έχει πάντοτε την αιτία του σε μια καθαρά δική μας επιλογή, και αυτό είναι ακριβώς που πρέπει να καταλάβουμε πολύ καλά και, αν είναι δυνατόν, να το αφομοιώσουμε εντελώς. 
   Δεν υπάρχει στον κόσμο αδικία.  Υπάρχει μόνο μία συνεχής δράση αιτιών και αποτελεσμάτων, που τα ενεργοποιούμε εμείς οι ίδιοι με την καλή ή κακή μας θέληση.

   Μπορείτε, συνεπώς, να λυπηθείτε ένα συνάθρωπό σας που υποφέρει και να τον βοηθήσετε, αν θέλετε, αλλά δεν είστε σε θέση να ξέρετε τι έκανε ώστε να περάσει αυτές τις δοκιμασίες. 

   Μπορείτε να σκανδαλισθείτε με κάποιον που γεννήθηκε μέσα στον πλούτο και τη χλιδή, αλλά ούτε γι’ αυτόν ξέρετε τι έκανε ώστε να γεννηθεί ή να διαμορφωθεί έτσι.

   Πολλές φορές έχετε ακούσει συνανθρώπους μας, σε στιγμές αγανάκτησης, να φωνάζουν ότι αυτό που συμβαίνει στον τάδε άνθρωπο είναι αδικία από τον Θεό. Εάν όμως ο Θεός ήταν άδικος, πολύ απλά, ή δεν θα υπήρχε ή δεν θα ήταν Θεός. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου σωστό τη δική μας άγνοια να την ερμηνεύουμε ως θεϊκή αδικία.

   Το πρώτο πράγμα που πρέπει να προσέξουμε είναι αν στη ζωή μας, σε γενικές γραμμές, μας έρχονται βολικά οι περιστάσεις ή βρισκόμαστε διαρκώς μέσα σε αντίξοες καταστάσεις. 
   Στην πρώτη περίπτωση, ή είμαστε πολύ αδύναμοι και δεν αντέχουμε τις αντιξοότητες ή λειτουργούμε σύμφωνα με την θετική όψη του Νόμου του Κάρμα. 

   Στη δεύτερη περίπτωση, η ενεργοποιούμε την αρνητική όψη του Νόμου ή, μέσα από πολλές δοκιμασίες, προετοιμαζόμαστε για υψηλή πνευματική εξέλιξη. 
   Επειδή, τώρα, το δεύτερο σκέλος της προτάσεως θα βόλευε τους περισσότερους – ώστε να δικαιολογήσουν τον κακό τους εαυτό – θα σας έλεγα ότι μπορείτε να διακρίνετε αν δοκιμάζεστε ή αν είστε κακοί χειριστές του Νόμου, με τη βοήθεια του ακόλουθου κανόνα:

        Εάν αντιμετωπίσατε μέσα από θετικό πρίσμα το
        μεγαλύτερο μέρος των αντιξοοτήτων που σας
        παρουσιάστηκαν και τις έχετε ξεπεράσει χωρίς 
        να αφήσουν αρνητικά κατάλοιπα μέσα σας, τότε 
        όντως δοκιμάζεστε.
       Αν όμως σε κάθε παρουσιαζόμενο πρόβλημα 
       δυσανασχετείτε, νιώθετε ότι η ζωή είναι αφόρητη 
       για σας και κάνετε διάφορους συνδυασμούς ενεργειών 
       για να ξεφύγετε από μία τέτοια αρνητική κατάσταση 
       και όχι για την αντιμετωπίσετε, τότε είστε κακοί
       χειριστές του Νόμου. Όλα αυτά όμως έχουν ανάγκη 
       από ένα γενικότερο πλαίσιο, που θα προσπαθήσω να 
       σας το περιγράψω. 
Για να κατανοήσετε καλύτερα τον Νόμο του Κάρμα, θα πρέπει υποχρεωτικά να λάβετε σοβαρά υπόψη σας την εξέλιξη κάθε όντος. 

   Όσον αφορά τον άνθρωπο, δεν πρέπει να τον κρίνετε ανάλογα με τις πράξεις του μόνο, αλλά να λαμβάνετε υπόψη σας πάντοτε το εξελικτικό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται.
   Σας έχω αναφέρει σε προηγούμενη επιστολή μου ότι όσο πιο πολύ εξελίσσεται ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο συνειδητοποιεί καταστάσεις και πράγματα μέσα και έξω από τον υλικό κόσμο. 

   Δεν είναι δυνατόν όμως να έχετε τις ίδιες απαιτήσεις από ένα άτομο που έχει πίσω του πολύ λίγες ενσαρκώσεις (μία πολύ άπειρη προσωπικότητα όσον αφορά τις κάθε είδους εμπειρίες) με τις απαιτήσεις που έχετε από ένα Μύστη.

   Σας το αναφέρω αυτό, διότι άλλο είναι το περιβάλλον που διαμορφώνεται για τη νεαρή ψυχή, που μόλις άρχισε να ενσαρκώνεται, και άλλο το περιβάλλον που χρειάζεται ο Μύστης. 
   Αυτό που με μεγάλη μου ικανοποίηση αποκαλώ Θεία Πρόνοια (Σοφία του Θεού) έχει φροντίσει με εξαιρετικές λεπτομέρειες για τη ζωή και των δύο. 
   Τα πάντα προέρχονται από το Ύψιστο Ον και είναι στην πραγματικότητα μία και μοναδική ενέργεια που αλλάζει επίπεδα και ποιότητες.

   Υπάρχουν ορισμένα Όντα με υψηλή θέση στην Ιεραρχία που ονομάζονται οι Κύριοι του Κάρμα. Αυτά τα Όντα είναι επιφορτισμένα να έρχονται σε επαφή με τα ανθρώπινα Πνεύματα που πρόκειται να ενσαρκωθούν. 
   Βάσει δε της επιλογής που κάνει το ανθρώπινο Πνεύμα – του οποίου, επαναλαμβάνω, δεν έχει ο άνθρωπος συνείδηση προς το παρόν – ρυθμίζουν και την κάθε είδους ενέργεια που χρειάζεται να καταναλώσει η προσωπικότητα του ανθρωπίνου Όντος ή αυτό που σας είναι γνωστότερο ως ο εαυτός σας.

   Το ανθρώπινο Πνεύμα μας χρειάζεται να πάρει ορισμένες εμπειρίες μέσω της διαβίωσης του (Κατώτερου) Εαυτού μας επάνω στη Γη. 
   Αναλόγως λοιπόν, με τις εμπειρίες που χρειάζεται, ρυθμίζουν οι Κύριοι του Κάρμα και τις ανάλογες γήινες συνθήκες που θα του εξασφαλίσουν αυτές τις εμπειρίες. 

   Από την πρώτη της κιόλας ενσάρκωση στη Γη, η γήινη προσωπικότητα ή ο Εαυτός μας λαμβάνει έναν αριθμό αποφάσεων και εκτελεί έναν αριθμό πράξεων. 
   Οι πράξεις αυτές θέτουν αμέσως σε δράση αίτια που, με τη σειρά τους, παράγουν τα ανάλογα αποτελέσματα.

   Τα αποτελέσματα δεν θα εμφανισθούν αμέσως. Ο άνθρωπος που πραγματοποιεί τα πρώτα δειλά βήματα των πρώτων ενσαρκώσεών του βρίσκεται κάτω από ένα καθεστώς βίας, γιατί αφ’ ενός είναι άπειρος, αφ’ ετέρου τα αόρατα σώματά του (οι λεγόμενοι φορείς της συνειδητότητας) είναι εντελώς υπανάπτυκτα και αγύμναστα.
   Η δύναμη του ανθρώπου αυτού – σε σύνολο – ισοδυναμεί με τη δύναμη ενός νεογέννητου μωρού.

   Η βία που υφίσταται προέρχεται από τις χονδροειδείς δονήσεις του αστρικού και του κατώτερου νοητικού πεδίου, αν και το τελευταίο έρχεται αργότερα. Αυτό συμβαίνει, γιατί μόνο χονδροειδείς δονήσεις μπορούν να γίνουν αντιληπτές από τους μη ανεπτυγμένους και αγύμναστους φορείς ή σώματα του ανθρώπου. 
   Έτσι, για αρκετό καιρό, ο νεαρότερος – σε συνολική ηλικία όσον αφορά τις εμπειρίες – αδελφός μας ανταποκρίνεται στο περιβάλλον του, όπως ένα μωρό, μη διαθέτοντας ακόμη μια ώριμη και κοινά αποδεκτή λογική.
   Φέρει μέσα του βίαιες δονήσεις, όπως αυτές στις οποίες ανταποκρίνεται. Είναι νευρικός και οξύθυμος και, μετά από ορισμένες ενσαρκώσεις, γίνεται κουτοπόνηρος. Με λίγα λόγια, για σας είναι ένα κακό και μη αποδεκτό άτομο. 

   Αναρωτηθήκατε όμως πώς βλέπει διαχρονικά ένα τέτοιο άτομο ένας Διδάσκαλος της Σοφίας;

   Θα ήθελα να τονίσω ότι αυτό που θα θεωρούσαμε ως αρνητική όψη του κάρμα δεν δρα αμέσως. 
   Επειδή, όμως, όσο αυξάνεται ο αριθμός των ενσαρκώσεων, ο νεαρός αδελφός μας γίνεται όλο και περισσότερο κακομαθημένος, επικεντρώνοντας τη συνειδητότητά του στις επιθυμίες του (που τις περισσότερες φορές δεν είναι πραγματικά δικές του), αρχίζει πλέον να επιφέρει ανισσοροπία στο κοντινό του περιβάλλον.

   Μόλις το Πνεύμα του νεαρού αυτού αδελφού αντιληφθεί ότι ωρίμασε η συνείδηση της προσωπικότητας, έτσι ώστε να μπορεί να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς κάνει, στέλνει «εντολή» στους Κυρίους του Κάρμα, και αμέσως εμφανίζεται μια εμπειρία στην προσωπικότητα που την αναγκάζει να αντιληφθεί τι έκανε σε κάποια συγκεκριμένη φάση της γήινης ζωής. 

   Η εμπειρία αυτή έχει συνήθως ως αποτέλεσμα τον πόνο.

   Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι ότι μια τέτοια εμπειρία μπορεί να έχει τη ρίζα της σε προγενέστερες ενσαρκώσεις. 
   Συμβαίνει όμως κατά τη χρονική εκείνη στιγμή που το άτομο είναι έτοιμο να την κατανοήσει. Εάν συνέβαινε νωρίτερα, το άτομο θα πονούσε χωρίς να μπορεί να κατανοήσει την αιτία. 
   Και εδώ ακριβώς πρέπει να επικεντρώσουμε όλη μας την προσοχή. Αυτή ακριβώς η λεπτομέρεια μας αποκαλύπτει ότι:  

ο Νόμος του κάρμα δεν είναι Νόμος που τιμωρεί, 

αλλά Νόμος που απελευθερώνει. 

Μας δείχνει ακριβώς τι κάναμε και δεν θέλαμε οι άλλοι να το κάνουν σ’ εμάς. Εάν ο Νόμος μας πονά, το κάνει απλώς για να μας δείξει ποιος ήταν ο εαυτός μας σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή στο παρελθόν. Εμείς είμαστε αυτοί που θα αποφασίσουμε αν θα ανταποδώσουμε, δηλαδή, αν θα επαναλάβουμε ή όχι το «κακό» που μας έκανε κάποιος άλλος.

Υπάρχει όμως και η θετική όψη του Καρμικού Νόμου.  Αυτή εκφράζεται σε υλικό, ψυχικό και πνευματικό πλούτο.

Μη φθονείτε τους άλλους προτού παρατηρήσετε και σκεφθείτε, γιατί τίποτε δεν χαρίζεται σε κανέναν και πουθενά.   Απλώς τα κατακτούμε με προσπάθεια.

   Παρατηρήστε, για παράδειγμα, έναν πλούσιο. Εάν πρόκειται για ένα χαρακτήρα κακομαθημένο, τότε ο πλούτος του δόθηκε, γιατί χωρίς αυτόν πολύ λίγες εμπειρίες θα μπορούσε να πάρει. 
   Ο πλούτος σ’ αυτήν την περίπτωση αποτελεί τη μοναδική του ισορροπία. Εάν του τον αφαιρούσατε, θα χανόταν με το παραμικρό εμπόδιο της ζωής λόγω της μεγάλης του απειρίας. 

   Εάν όμως ο πλούσιος παρουσιάζει έναν ώριμο χαρακτήρα και, ιδιαίτερα, εάν κάνει φιλανθρωπίες για τη δική του προσωπική ικανοποίηση (και όχι για επίδειξη), εάν νιώθει ότι ο πλούτος και οι δουλειές του, του δόθηκαν για να τα διαχειρίζεται, να τα χαίρεται και για να τα προσφέρει στους άλλους, και όχι να τα συσσωρεύει, τότε, με μαθηματική ακρίβεια θα γεννηθεί στην επόμενη ενσάρκωσή του ακόμη πιο πλούσιος, γνωρίζοντας ότι η προσφορά πάντοτε αμείβεται.

   Δεν θα αναφερθώ στα άτομα που έχουν ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα, γιατί, όπως καταλαβαίνετε, δεν τους χαρίστηκαν, αλλά τα απέκτησαν με επίπονες προσπάθειες. Οι προσπάθειες για την πρόοδό μας ενεργοποιούν πάντοτε θετική όψη του Καρμικού Νόμου.
   Όπως αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τις ημέρες της συμφοράς μας, όπως τις ημέρες της ευτυχίας μας, τις δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι. 
   Εάν όμως προχωρήσουμε με τη σκέψη μας και τη φαντασία μας και αντιληφθούμε έστω και διανοητικά πώς ενεργεί ο Καρμικός Νόμος σε ένα εξελιγμένο άτομο, θα παρατηρήσουμε μια μεγάλη διαφορά.

   Πρώτα απ’ όλα, το εξελιγμένο άτομο έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί αυτόν τον Νόμο στο σύνολό του και δεν τον τοποθετεί μέσα σε στενά προσωπικά πλαίσια. Γνωρίζει ότι κάθε του σκέψη και κάθε του κίνηση θα διαμορφώσουν το αύριο και τις ημέρες που θ’ ακολουθήσουν. 

Ο εξελιγμένος άνθρωπος τείνει να κατακτήσει το επίπεδο του Διδασκάλου της Σοφίας, αρχίζοντας να εκπέμπει μία δόνηση υψηλής τάξεως που σταδιακά αλλά σταθερά επηρεάζει θετικά το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει και κινείται. Η θετική δόνηση της αύρας του, που βαθμιαία τελειοποιείται και γίνεται ολοένα και θετικότερη φέρνει από μόνη της τα θετικά αποτελέσματα του Κάρμα σε αυτόν που την εκπέμπει.

   Έτσι, ο υποψήφιος Μαθητής μεταμορφώνεται και μεταμορφώνει. 
   Το κυριότερο όμως είναι ότι αυτή η συνεχής προσπάθεια του υποψηφίου Μαθητή για τη βελτίωση και κυριαρχία του εαυτού του, έλκει την προσοχή των Διδασκάλων και, όταν φτάσει στο επίπεδο που Εκείνοι θα κρίνουν ως το πλέον κατάλληλο, θα διαχυθεί σ’ αυτόν ένα ρεύμα ενέργειας ή δονήσεων υψηλής τάξεως, που οι μεγάλες θρησκείες το αποκαλούν Ευλογία. Αυτό το ρεύμα αρχίζει και το χρησιμοποιεί ο ίδιος προς όφελος των συνανθρώπων του.

   Αντιλαμβάνεστε, βέβαια, ότι στη συγκεκριμένη ύλη αυτή η ανιούσα πρόοδος οφείλεται μόνο στους σωστούς χειρισμούς του υποψήφιου Μαθητή και σε τίποτε άλλο. 
   Ο άνθρωπος αυτός αντέστρεψε την αρνητική όψη του Καρμικού Νόμου και, γινόμενος σταδιακά κύριος του Εαυτού του, γίνεται ταυτοχρόνως γνώστης και συνεπώς κυρίαρχος αυτού του Νόμου. 
   Όσο περισσότερο γνωρίζει αυτόν τον Νόμο, τόσο πιο ευέλικτος γίνεται απέναντί του, φτάνοντας εν τέλει στο σημείο να μην μπορεί να τον αγγίξει η αρνητική του όψη.

   Εδώ, όμως, πρέπει να αναφερθεί ότι το προσωπικό κάρμα του καθ’ ενός ενεργοποιείται όχι τυφλά και ανεξάρτητα, αλλά πάντοτε μέσα στα πλαίσια του κάρμα που επηρεάζει την οικογένεια, του κάρμα που επηρεάζει τον επαγγελματικό περίγυρο (μικρές ή μεγάλες ομάδες) μέσα στον οποίο κινούμαστε, του κάρμα που διέπει την πόλη, την περιφέρεια και τέλος τη χώρα που ανήκουμε. 
   Ο Καρμικός Νόμος δρα περίπλοκα και πάντοτε σε σχέση με το περιβάλλον που ερχόμαστε σε επαφή.

   Αυτό που ενδιαφέρει τους διδασκάλους είναι να μάθουν οι αρχάριοι μαθητές, ακόμα και αυτοί που για πρώτη φορά ακούνε τον όρο, ότι ο νόμος του Κάρμα δεν είναι τιμωρία αλλά ο δρόμος προς την αυτογνωσία. 

   Είναι μία κατάσταση που, ενώ μπορεί να βιώνουμε την αρνητική της όψη, με μία δική μας και μόνον απόφαση μπορούμε να την αλλάξουμε.
   Για να κατορθώσουμε να αλλάξουμε αυτήν την αρνητική όψη, υπάρχουν μερικοί πολύ απλοί κανόνες που θα σας δώσω, οι οποίοι παρ’ όλη την απλότητά τους, είναι εξαιρετικά αποτελεσματικοί.

   Ο πρώτος κανόνας που πρέπει πάντοτε να εφαρμόζουμε είναι ο κανόνας της σκέψης πριν από τη δράση. 
   Οι περισσότεροι άνθρωποι δρουν παρορμητικά, χωρίς συνήθως να σκέπτονται, και μετά υφίστανται αποτελέσματα.
Αυτός ο κανόνας πρέπει να ισχύει ακόμη και για πράξεις παροχής βοήθειας προς τους συνανθρώπους μας. 
   Η πρώτη σκέψη που πρέπει να κάνουμε πάντοτε πριν από κάθε μας πράξη είναι μήπως μ’ αυτήν την πράξη προξενήσουμε άθελά μας κακό. 
   Η δεύτερη σκέψη είναι να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας στη θέση του στόχου της πράξεώς μας. Να αναρωτηθούμε, δηλαδή αν αυτό που πάμε να κάνουμε, θα θέλαμε να μας το κάνει κάποιος άλλος.

   Ο δεύτερος κανόνας αφορά τη βοήθεια που δίνουμε στον συνάθρωπό μας. Εδώ η σκέψη μας θα πρέπει να είναι βαθύτερη και αποδοτικότερη. Θα πρέπει να σκεφτούμε πολύ μήπως η βοήθεια που θέλουμε να δώσουμε φέρει αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που επιδιώκουμε. 
   Επειδή όμως αυτό είναι καθαρά συνειδησιακό θέμα για τον καθένα σας, δεν μου επιτρέπεται να επεκταθώ. Απλώς, κάθε φορά που βοηθάτε κάποιον, θα πρέπει να ζητείτε από τον Θεό να τον κάνει να αντιληφθεί τη στάση και τη θέση του, ώστε να αρχίσει πλέον να ενεργοποιεί μόνος του τη θετική όψη του Καρμικού Νόμου.

   Ο τρίτος και βασικότερος κανόνας αφορά τα προβλήματα που βιώνουμε. Τη στιγμή που αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα, έχουμε για άλλη μία φορά την ευκαιρία να εκμεταλλευθούμε τον Νόμο για να τον γνωρίσουμε. 

   Κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα, προτού προχωρήσουμε σε οποιονδήποτε τρόπο λύσης του, θα πρέπει, είτε με την προσευχή μας είτε με τον διαλογισμό μας, να επικαλούμεθα τον Θεό ή όποια ανώτερη δύναμη πιστεύουμε, να μας κάνει να κατανοήσουμε γιατί έχουμε αυτό το πρόβλημα.

   Ακόμη και αν τα αίτια του προβλήματος μας παραμείνουν ανεξιχνίαστα, ο διαλογισμός ή η προσευχή θα μας καταδείξουν ποια είναι ακριβώς η θέση μας απέναντι στο πρόβλημα, και συνεπώς η λύση του θα είναι ευκολότερη. Λέω ότι τα αίτια μπορεί να είναι ανεξιχνίαστα, γιατί υπάρχει η πιθανότητα, αν το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο ή πολύπλοκο, να οφείλεται σε προηγούμενη ενσάρκωση. (Αυτό συμβαίνει συνήθως με τα μεγάλα προβλήματα που μας στέλνει ο Νόμος από μικρή ηλικία).

   Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι τα προβλήματα είναι αξεπέραστα. Λέγω δε ότι η προσευχή ή ο διαλογισμός θα μας δείξουν την ακριβή μας θέση απέναντι στο πρόβλημα, γιατί τις περισσότερες φορές εκτιμούμε λανθασμένα τον εαυτό μας και το πρόβλημά μας, και συνήθως μεγαλοποιούμε τα πράγματα. 

   Μπορεί βέβαια να μην έχετε το ποθούμενο αποτέλεσμα με την πρώτη προσπάθεια, αλλά αν επιμείνετε, θα αρχίσετε να διακρίνετε σταδιακά το πραγματικό μέγεθος κάθε προβλήματός σας, ώστε να εφοδιάζετε τον εαυτό σας με το ανάλογο ψυχικό σθένος και να οδεύετε προς τη λύση του.
   Εκεί που θα μπορούσα να επιμείνω, αναφερόμενος σε ορισμένες εξαιρέσεις, είναι καταστάσεις που αφορούν πολύ σοβαρά και χρόνια προβλήματα υγείας, αλλά αυτό θα σας το αναλύσω πολύ αργότερα, διότι είναι αρκετά πολύπλοκο για το επίπεδό σας.

   Πέρα όμως απ’ όλα αυτά που αναφέραμε, πρέπει να αναλύσουμε ακόμη περισσότερο την έννοια του Κάρμα. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. 

Φαντασθείτε έναν τεράστιο ιστό αράχνης που λάμπει στο φως του Ηλίου ιριδίζοντας όλα τα χρώματα. Φαντασθείτε επίσης, έναν παρόμοιο ιστό που δεν ιριδίζει, αλλά το χρώμα του είναι θαμπό και σκοτεινό. 
   Στην πρώτη περίπτωση έχουμε τη θετική όψη του Νόμου ενώ στη δεύτερη την αρνητική.
   Φαντασθείτε ότι πάνω στους δύο ιστούς κινούνται άνθρωποι, εμείς οι ίδιοι. Αυτός που γνωρίζει τη φύση του ιστού μπορεί και τον αγγίζει χωρίς να τον καταστρέφει. Αυτός όμως που δεν γνωρίζει, λερώνει και καταστρέφει τον ιστό. 
   Το ίδιο συμβαίνει και με την ισορροπία του Καρμικού Νόμου. Όσο περισσότερο τον γνωρίζουμε τόσο καλύτερα κινούμαστε μέσα σε αυτόν. Επειδή όμως όλοι έχουν συμμετοχή σε αυτήν την ισορροπία, έχουμε πάλι μία διττή εικόνα. Του ατόμου που είναι δεμένο με τα μαθήματα του Νόμου, και του ατόμου που βαδίζει προς την πλήρη απελευθέρωση. 

   Υπάρχει επίσης και μία τρίτη κατηγορία:

   Των ήδη απελευθερωμένων Όντων. Τα μεγάλα Όντα, που έχουν απελευθερωθεί ήδη, ενεργοποιούν συνεχώς αίτια και αποτελέσματα θετικής φύσεως, που έμαθαν να τα χειρίζονται από την εποχή της σταδιακής τους απελευθέρωσης. 
   Αυτού του είδους οι ενέργειες είναι, με άλλα λόγια, η βοήθεια και οι διδασκαλίες που παρέχουν στους νεότερους, είναι, αν θέλετε, το απόσταγμα εφαρμογής και πείρας του Νόμου ύστερα από μελέτη αιώνων.

   Υπάρχει και ένα άλλο βασικό σημείο που πρέπει να τονίσουμε. Αφορά το πόσο μπορεί να επηρεάσει η θετική εξέλιξη ενός ατόμου τον περίγυρό του, πάντοτε βέβαια υπό το πρίσμα του Καρμικού Νόμου. 
   Κατ’ αρχάς ένα άτομο που έλκει μία όψη του Νόμου την επιβάλλει, θέλοντας και μη, στο πολύ στενό του περιβάλλον.

   Έτσι, ένα εξελιγμένο άτομο μπορεί να ανακουφίσει διάφορα άτομα στον στενό οικογενειακό του κύκλο. Ένα περισσότερο εξελιγμένο άτομο επιδρά, με τις θετικές όψεις του Νόμου, πάνω στη δουλειά του και έμμεσα στους συνεργάτες του. 
   Ακόμη θα μπορούσαμε να έχουμε έναν χαρισματικό πολιτικό η θρησκευτικό ηγέτη, που μπορεί να κάνει καλό στη χώρα του. 

   Τηρουμένων των αναλογιών, μπορούμε να φτάσουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο στο επίπεδο πολύ Υψηλών Όντων που, χάρη στην ενεργοποίηση της θετικής όψης του Νόμου, μπορούν να δημιουργούν ή να συντηρούν ολόκληρους κόσμους. 
   Τα αναφέρω όλα αυτά, γιατί όλα τα παραδείγματα συνδέονται μεταξύ τους με τη συνδυασμένη εφαρμογή της γνώσης του Νόμου της Αναλογίας (επίπεδο προς επίπεδο) και της γνώσης του Καρμικού Νόμου.

   Αυτός ο συνδυασμός ενεργοποιεί τη θετική όψη του Νόμου, η οποία παρέχει πάντοτε ευκαιρίες για σταδιακή κυριαρχία και ευθύνη – που διαρκώς αυξάνονται – απέναντι στη ζωή και τα πράγματα. 
   Γι’ αυτό και τα πραγματικώς απελευθερωμένα Όντα είναι πάντοτε (στο ανάλογο επίπεδο που ανήκουν) μεγάλοι Ηγέτες και ταυτοχρόνως Διδάσκαλοι με τεράστιες ευθύνες. Αναφέρομαι βέβαια στα Όντα που βρίσκονται υψηλότερα από το επίπεδο ενός Διδασκάλου της Σοφίας.
   Αναλογισθείτε, λοιπόν, ότι κάθε φορά που επιλέγετε μία ορθή απόφαση και την εφαρμόζετε σωστά, αυτή η απόφαση σας ανοίγει, με μαθηματική ακρίβεια, τον δρόμο για περισσότερη ελευθερία, που με τη σειρά της θα δημιουργήσει την υποδομή για όλο και σοβαρότερες αποφάσεις και πραγματοποιήσεις, έως ότου απελευθερωθείτε εντελώς από τα υλικά δεσμά και αρχίσετε να αποκτάτε τη βαθύτατη γνώση εκείνου του Νόμου που συνοψίζεται στη λέξη ΘΥΣΙΑ και που οδηγεί κατ’ ευθείαν στην καρδιά του Θεού.

   Όσο μακρινά κι αν σας φαίνονται αυτά, όσο και αν αισθάνεστε αδύναμοι για θυσίες, μην ξεχνάτε ότι θα αρχίσετε με κάτι που θα είναι εύκολο για σας.
   Η πραγματική θυσία είναι πάντοτε ηθελημένη και πραγματοποιείται από κάποιον που και τον Νόμο γνωρίζει και βλέπει πολύ μακριά. 
   Αυτό που πρέπει να θυμάστε είναι ότι τον μεγαλύτερο ρόλο τον διαδραματίζει η απόφαση να απελευθερωθούμε από τα εμπόδια της ζωής μας, είτε τα αντιλαμβανόμαστε αμέσως είτε όχι. 
   Θυμηθείτε ότι ακόμη και η σκέψη να αποφασίσετε αυτό το πράγμα, δημιουργεί αυτομάτως αίτια και αποτελέσματα. 
Τα υπόλοιπα τα αφήνω στον διαλογισμό σας...
________________________________________________   
Κουτ Χουμι Λαλ Σινγκ 

Σύγχρονες Επιστολές Των Διδασκάλων της Σοφίας  
Roger de pins  Εκδόσεις Τετρακτύς

πηγή

   * Η λέξη κάρμα φέρεται περισσότερο ως σανσκριτική και σημαίνει γενικά πράξη.
   Κατά τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό, το κάρμα αναφέρεται στην έννοια του νόμου της σχέσεως μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος προσδιορίζοντας ότι κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα αιτίας του παρελθόντος και συγχρόνως αιτία άλλων πράξεων που θ΄ ακολουθήσουν στο μέλλον. 

   Έτσι ο νόμος του κάρμα ταυτίζεται με τον νόμο της αιτιότητας, της αναπόφευκτης δηλαδή σχέσεως αιτίου και αιτιατού, ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης, ο νόμος της δικαιοσύνης και της ισορροπίας, που ακολουθούν την εφαρμογή του σε κάθε εκδήλωση της ζωής με συνέπεια να διαμορφώνεται ανάλογα απ΄ αυτό το ίδιο το κάρμα.

   Σύμφωνα με τη δοξασία αυτή, το κάρμα ακολουθεί τον άνθρωπο κατά τις επίγειες ενσαρκώσεις του, τις συνθήκες των οποίων και προσδιορίζει. Έτσι, όσο ο άνθρωπος εξελίσσεται τόσο λιγότερο εξαρτάται από τα δεσμά του κάρμα, με συνέπεια να καταστεί ο ίδιος συνειδητός δημιουργός των συνθηκών της ζωής του.


Scholeio.com

Μια Κοσμολογία βασισμένη στη Κβαντική Φυσική

Μια Πιθανή Κοσμολογία βασισμένη 

στην Κβαντική Φυσική και στην Μονιστική Φιλοσοφία

   1.- Υπάρχει μια οικουμενική συνειδητότητα, πέρα από χώρο και χρόνο. Είναι το μόνο που υπάρχει (Θεός).

   2.- Η συνειδητότητα αυτή εκδηλώνεται σαν ένα κβαντικό πεδίο με υποατομικά σωματίδια που είναι επίσης πέρα από χώρο και χρόνο. Όλα αλληλοσυνδέονται και δεν υπάρχει χωρισμός ή πράξη ή κίνηση.

   3.- Το πεδίο περιέχει όλες τις πιθανότητες της εκδήλωσης και της έκφρασης.
Μπορεί να μορφοποιηθεί σαν οποιοδήποτε ον, αντικείμενο, γεγονός.
   Μοιάζει με το λευκό, άμορφο φως σε μια άδεια οθόνη τηλεόρασης χωρίς καμιά εικόνα. 

Μικρά Ανατρεπτικά Επιστημονικά Ευρήματα

Επιστημονικές Αλήθειες 

Και Θεωρίες Που Αλλάζουν Την Αντίληψη Μας Για Τον Εαυτό Μας, Την Ύλη Και Την Πραγματικότητα.
Νομίζω ότι μπορώ να πω με σιγουριά ότι κανείς δεν καταλαβαίνει κβαντική μηχανική – Ρίτσαρντ Φεϋνμαν

   Αυτοί που δεν παθαίνουν σοκ, όταν ακούν για πρώτη φορά σχετικά με την κβαντική θεωρία δεν είναι δυνατόν να την έχουν καταλάβει
– Νιλς Μπορ (Βραβείο Νόμπελ 1922 για την δομή του Ατόμου)

   Είναι τρελό να κάνεις διαρκώς τα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα  - Αλμπερτ Αϊνστάιν

Αλ. Καμύ, Σαν Συλλέκτης του Μεσογειακού Φωτός

Αλμπέρ Καμύ: Η μεταφυσική του φωτός στο έργο του

   Αν θέλουμε να ορίσουμε ως κεφαλαιώδη την αισθητική λειτουργία ενός έργου για να οδηγηθούμε συμπερασματικά στη λογοτεχνική του αξία θα πρέπει να εστιάσουμε στον τρόπο με τον οποίο ένας δημιουργός προσλαμβάνει, αξιολογεί και τελικά χρησιμοποιεί την έννοια του φωτός, σε όλες του τις εκφάνσεις, μέσα στο έργο του, καθώς, όπως λέει ο Ρενέ Σαρ: «Ποίηση και αλήθεια είναι συνώνυμες λέξεις» και η αλήθεια μόνο μέσα στη διαύγεια του φωτός αποκαλύπτεται.

   Πρόκειται για ένα είδος μεταφυσικής επανάστασης, η οποία συντελέστηκε μέσα στο νεότερο έργο των δημιουργών. Από τις αναζητήσεις του Ματίς, τον μεταϊμπρεσσιονισμό του Σεζάν, τον κυβισμό του Πικάσο, η σύγχρονη τέχνη αναπτύχθηκε σημαντικά. 

   Κοινός παρανομαστής σε όλες αυτές τις νεότερες αναζητήσεις αλλά και κοινός στόχος υπήρξε η διαφάνεια, μια έννοια από την οποία όλα τα μεταγενέστερα ρεύματα της τέχνης και ιδιαίτερα ο υπερρεαλισμός επιχείρησαν να ανασυνθέσουν και να αποδώσουν έναν νέο κόσμο, ενεργοποιώντας ένα μηχανισμό έως τότε παραγνωρισμένο: την εσωτερική όραση. Με αυτό τον τρόπο η συνείδηση αποκτά ένα νέο ρόλο, αυτόν του ηθμού και το πνευματικό έργο γίνεται το πρισματικό κάτοπτρο της συνείδησης.

   Οπως γράφει ο Ελύτης, ο Αλμπέρ Καμύ, συλλέκτης του μεσογειακού φωτός «δίνεται»,  «σε μια ζωή γεμάτη από τις φωνές της θάλασσας, της δροσιάς, του καταγάλανου ουρανού και δίνεται με αληθινόν έρωτα». 

Γράφει ο ίδιος στη Πτώση: 

«Καμιά φορά τα χάνεις, αμφιβάλλεις για το ολοφάνερο, ακόμα κι όταν έχεις ανακαλύψει το μυστικό μιας καλής ζωής… Όταν όμως δεν αγαπάς τη ζωή σου, όταν ξέρεις πως πρέπει να αλλάξεις ζωή, δεν έχεις περιθώρια επιλογής, δεν είναι; Τι να κάνεις για να ‘σαι ένας άλλος; Μη με παραφορτώνετε. Είμαι σαν εκείνον το γερό-ζητιάνο που δεν ήθελε ν’ αφήσει το χέρι μου, μια μέρα έξω σ’ ένα καφενείο: «Αχ κύριε» έλεγε, "δεν είναι που ‘σαι κακός, είναι που χάνεις το φως σου" Ναι, έχουμε χάσει το φως, τα πρωινά, την άγια αθωότητα εκείνου που συγχωρεί μόνος του τον εαυτό του».

   Με την προσωπική του ευαισθησία  ξεκινά ένα διάλογο για τις αναλογίες του φωτός επάνω στην τέχνη. Για την αισθητική σύνδεση της διαφάνειας με τη ζωή αλλά κυρίως με το πνεύμα. Στο Μύθο του Σίσυφου αυτό που ο Σίσυφος θέλει να κάνει δεν είναι τίποτε άλλο από το να κοιτάξει κατάματα τον ήλιο για να αποκαλυφθεί η αλήθεια, άλλωστε η τέχνη δεν αντέχει τη λογική.

    Έτσι ο Καμύ χρησιμοποιεί το παράλογο για να φτάσει στην αλήθεια κι όσο κι αν οι ήρωές του μοιάζουν σκοτεινοί και ιδιότυποι άνθρωποι ο ίδιος γράφει: «Το συναίσθημα του παράλογου μπορεί να χτυπήσει στο πρόσωπο οποιονδήποτε άνθρωπο στη στροφή οποιουδήποτε δρόμου. Μέσα στην τρομερή του γύμνια, στο χωρίς λάμψη φως του, είναι ασύλληπτο». Κι αλλού σημειώνει: «Το παράλογο σύμπαν κι εκείνη η πνευματική στάση που φωτίζει τον κόσμο μ' ένα καθαρό φως κάνοντας έτσι να φανεί ένα ξεχωριστό, ένα προνομιούχο κι αδιάλλακτο πρόσωπο».

   Χρησιμοποιεί και αυτός, (όπως και ο Ελύτης), τον ίδιο συλλογισμό στην ανοικοδόμηση του δικού τους σύμπαντος. Κι όσο κι αν μιλώντας για διαφάνεια και παράλογο, για φως και σκιά χρησιμοποιούν αφηρημένες έννοιες για να αποδώσουν την αισθητική προοπτική του έργου τους στην πραγματικότητα αυτό που προσδιορίζουν είναι η ηθική τους στάση και ταυτόχρονα η ηθική στάση του έργου τους, συνδέοντας τη μοντέρνα τέχνη για πρώτη φορά με τις ιδέες του Πλάτωνα ή του Πλωτίνου. 

   Μια διακειμενική προσέγγιση θα μπορούσε να αναδείξει τους αρχικούς αυτόνομους άξονες αρχιτεκτονικής συμμετρίας που και οι δύο χρησιμοποιούν για να μεταφέρουν ταυτόχρονα την υποκείμενη ιδέα του έργου τους προς νέες κατευθύνσεις και να οικοδομήσουν το σύγχρονο πνεύμα.


   Μια λεπταίσθητη ισορροπία ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο, ανάμεσα στη σύνθεση και την αφαίρεση, ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι μιας σκιάς μεταφέρει τις αξίες της νέας οπτικής και για τους δυο δημιουργούς και γίνεται το πρωτογενές υλικό της δημιουργίας τους. 

   Απαιτείται ωστόσο μια πνευματική διεργασία για να φτάσει κανείς να αντιληφθεί τη διαύγεια που προκύπτει από τη γνωριμία του με την ιδιαίτερη εκείνη μορφή ενός δικού του ανώτερου εαυτού. Το απαιτούμενο φως που πρέπει να ακολουθήσει είναι το εσωτερικό φως, είναι η μετατροπή του ηλιακού φωτός σε ανθρώπινο. 

   Κι αν ο Πλωτίνος στάθηκε η αφορμή για τον Καμύ η αφορμή είναι ολόκληρη η ελληνική φιλοσοφία και το ίδιο το μεσογειακό φως, αφού αυτό θα τον οδηγήσει σε νέες συντεταγμένες. Ο ίδιος γράφει στο Καλοκαίρι, το έργο στο οποίο αναζητά το αήτητο φως να λάμψει μέσα του για να οδηγηθεί στην ευτυχία: 

«...O κόσμος ξανάρχιζε κάθε μέρα στην Τιπαζά μέσα σ' ένα φως καινούριο πάντα. Ω φως!  Κραυγή όλων των ηρώων στο αρχαίο δράμα, μπροστά στο πεπρωμένο τους.  Το τελευταίο τούτο καταφύγιο ήταν και δικό μας και τώρα το ξερα.  Στην καρδιά του χειμώνα, ανακάλυπτα επιτέλους πως φύλαγα μέσα μου ένα αήττητο καλοκαίρι».

   Ο Καμύ ταξιδεύει στην Ελλάδα και γράφει γι’ αυτήν εξαίροντας τη φύση του διονυσιακού φωτός που εισπράττει: 

«Η Ελλάδα είναι για μένα μια μεγάλη απαστράπτουσα μέρα, που απλώνεται κατά μήκος των θαλασσών και συνάμα ένα τεράστιο νησί καλυμμένο με κόκκινα λουλούδια και ακρωτηριασμένους θεούς που φτάνουν ακούραστα σε μια θάλασσα φωτός κάτω από ένα διάφανο ουρανό…  Να κρατήσω αυτό το φως, να ξαναρθώ, να μην παρασυρθώ πια στο σκοτάδι των ημερών...»

Άλλωστε όπως ο Τολστόι έλεγε: «όλη η ομορφιά της ζωής αποτελείται από φως και σκοτάδι».

                                                                   Τέσυ Μπάιλα


Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο λογοτεχνικό Περιοδικό ΚΛΕΨΥΔΡΑ, τ.4, Μάης 20

Αλμπέρ Καμύ:  Η Τέχνη Δεν Αντέχει τη Λογική

Από το "tvxs.gr" 

        Γάλλος φιλόσοφος, συγγραφέας και δημοσιογράφος, ο Αλμπέρ Καμύ γεννήθηκε, στις 7 Νοεμβρίου του 1913 στην Αλγερία.  Ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματά του «Ο Ξένος» και «Η Πανούκλα», στα θεατρικά του έργα «Καλλιγούλας» και «Οι δίκαιοι» αλλά και στα φιλοσοφικά του δοκίμια «Ο Μύθος του Σίσυφου» και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος». 
   Έγραψε για την αναζήτηση του νοήματος στη ζωή και για την ανάγκη της εξέγερσης και τιμήθηκε με το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1957.

   Για τον βιογράφο του, Ολιβιέ Τοντ, ήταν ένας «επικίνδυνος συγγραφέας» αμφισβητώντας το ιδεολογικό δόγμα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.  Ο Καμύ δεν αποδέχεται τον σουρεαλισμό, χαρακτηρίζοντάς τον παρωχημένο πνευματικό κίνημα, αλλά, αντιθέτως, αντιλαμβάνεται το παράλογο με την έννοια του αντιφατικού, του μη λογικού. 

   Δεν θεωρεί λογικό εκείνον που σκέφτεται, αλλά εκείνον που αισθάνεται λογικά, αναφέροντας σ' ένα από τα πρώτα του άρθρα ότι «η Τέχνη δεν αντέχει τη λογική».

   Από τα 47 χρόνια της ζωής του τα 27 τα έζησε στην Αλγερία και τα 20 στη Γαλλία. Ο ίδιος συστηνόταν ως «γιος ενός οιναποθηκάριου και μιας παραδουλεύτρας, ανιψιός βαρελοποιού».  
   Ο πατέρας του, Λουσιάν, τραυματίστηκε στη μάχη της Μαρν κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και λίγο αργότερα πέθανε. 
Με τη μητέρα του είχε μία πολύ ιδιαίτερη σχέση. Χαρακτηριστικό είναι ότι της αφιέρωνε τα βιβλία του με την επισήμανση «σ΄ αυτήν που δεν θα μπορέσει να το διαβάσει ποτέ», γιατί ήταν αγράμματη.

   Ο Καμύ ξεκινάει να γράφει πολύ νέος και τα πρώτα του κείμενα δημοσιεύονται στο περιοδικό Sud το 1932. Πήρε πτυχίο ανωτάτων σπουδών στη φιλολογία αλλά εξαιτίας της φυματίωσης δεν κατάφερε να περάσει τον διαγωνισμό πιστοποίησης που θα του επέτρεπε να ασχοληθεί με την εκπαίδευση (agrégation). 

   Δύο χρόνια μετά την εγγραφή του στο κομουνιστικό κόμμα, το εγκαταλείπει, προσάπτοντάς του «ιδεολογικό απολυταρχισμό». Εκείνη την εποχή γράφει στα σημειωματάριά του: «Όσοι έχουν κάποιο μεγαλείο μέσα τους δεν κάνουν πολιτική». 

   Εργάζεται στην εφημερίδα  Front populaire (Το λαϊκό μέτωπο), του Πασκάλ Πια, όμως η έρευνά του με τίτλο «Μιζέρια της Καμπυλίας»,  συναντά αντιδράσεις και το 1940 η κυβέρνηση της Αλγερίας θα απαγορεύσει την εφημερίδα και θα φροντίσει να μη ξαναβρεί δουλειά ο Καμύ.

   Τότε είναι που εγκαθίσταται στο Παρίσι και εργάζεται ως γραμματέας σύνταξης στην εφημερίδα Paris-Soir. Εκείνη την περίοδο θα δημοσιεύσει και τον «Ξένο» (1942) και τον «μύθο του Σίσυφου» (1942). 

   «Ο Ξένος», η ιστορία ενός άντρα που δεν δείχνει κανένα συναίσθημα για το θάνατο της μητέρας του, που στη συνέχεια σκοτώνει έναν Άραβα, έγινε παγκόσμια εκδοτική επιτυχία. Σύμφωνα με την δική του άποψη περί ταξινόμησης του έργου του, αυτά τα έργα υπάγονται στον «κύκλο του παραλόγου», ο οποίος θα συμπληρωθεί με τα θεατρικά έργα «Η παρεξήγηση» και ο «Καλλιγούλας».

   Το 1943 προσλαμβάνεται ως αναγνώστης από τον εκδοτικό οίκο Gallimard. Κατά την κατοχή της Γαλλίας από τους Ναζί, ο Καμύ υπήρξε ενεργός στην αντίσταση, γράφοντας και έχοντας την αρχισυνταξία για την παράνομη εφημερίδα Combat. Το λογοτεχνικό του έργο συνεχίζεται με τον «κύκλο της εξέγερσης», στον οποίο περιλαμβάνεται η «Πανούκλα» (1947) αλλά και άλλα έργα όπως «Οι δίκαιοι» (1949) και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος» (1951).

   Ο βιογράφος του γράφει για τη σχέση του με τη δημοσιογραφία: «Πολλοί συγγραφείς γεννιούνται από τη δημοσιογραφία.  Άλλοι τόσοι θάβονται απ΄ αυτήν.  Ο Καμύ ξεκινάει μια αντίστροφη κίνηση. Ξέρει ήδη να στήνει το σκηνικό, να τοποθετεί τα πρόσωπα.  Το δίπλωμα της φιλοσοφίας του είναι χρήσιμο: αναζητεί το νόημα κάτω από τα γεγονότα».

Πολιτική και δημοσιογραφία έχουν αξίες ασύμβατες κατά τον Καμύ, καθώς ο πολιτικός αποκρύπτει την αλήθεια, ενώ ο δημοσιογράφος οφείλει να την ξεσκεπάσει, χαρακτηρίζοντας τον δημοσιογράφο «ιστορικό τού άμεσου».

   Επισκέφθηκε την Ελλάδα στις 28 Απριλίου 1955 και είχε δώσει διάλεξη στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας. Τη συζήτηση αποτύπωσε στο μαγνητόφωνο ο ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος.

   Εκείνη την εποχή, οι μνήμες του Εμφυλίου στη χώρα μας ήταν ακόμα νωπές, ενώ ο Καμύ είχε ήδη συνυπογράψει επιστολή συμπαράστασης στους αριστερούς που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο (1949), ενώ αργότερα κράτησε την ίδια στάση και για τους αγωνιστές της Κύπρου. «Πράγματι», παραδεχόταν, «υπήρξε μια γαλλική εθνική αλληλεγγύη και υπήρξε και μια ελληνική εθνική αλληλεγγύη: η αλληλλεγγύη της οδύνης. Αυτή την αλληλεγγύη μπορούμε να την ξαναβρούμε κάθε στιγμή και όχι μόνο με το ένδυμα της οδύνης».

   Κατά τη συζήτηση αυτή, απάντησε και στην ερώτηση «πού είναι η ελευθερία την οποία διεκδικείτε;», που του έθεσε μια μαθήτρια: 

«Η άνευ όρων ελευθερία είναι το αντίθετο της ελευθερίας. Την άνευ ορίων ελευθερία μόνον οι τύραννοι μπορούν να την ασκούν. Ο Χίτλερ ήταν ένας σχετικά ελεύθερος άνθρωπος, ο μόνος άλλωστε από όλη την Αυτοκρατορία του. Αλλά αν θέλουμε να ασκήσουμε μια αληθινή ελευθερία, αυτή δεν μπορεί να ασκηθεί μόνο προς το συμφέρον τού ατόμου που την ασκεί. Η ελευθερία είχε πάντα ως όριο την ελευθερία των άλλων».

   Ο συγγραφέας έφυγε από τη ζωή στις 4 Ιανουαρίου 1960 σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, όταν ο οδηγός, εκδότης Μισέλ Γκαλιμάρ, παρέκκλινε της πορείας του και χτύπησε σε ένα δέντρο. 
Ο Γκαλιμάρ τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε πέντε ημέρες αργότερα στο νοσοκομείο. Ο Καμύ σκοτώθηκε επί τόπου. 
   Ο ίδιος έλεγε στους φίλους του ότι «δεν υπάρχει τίποτα πιο σκανδαλώδες από τον θάνατο ενός παιδιού και τίποτα πιο παράλογο από το θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα». Η σορός του ενταφιάστηκε στην Lourmarin, στη Νότια Γαλλία, όπου διέμενε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
________________

πηγή

Scholeio.com