Μήπως οι Φόβοι μας είναι απλά... Έννοιες που Φοβόμαστε ?

Ο Φόβος μπροστά στην Αλήθεια, 
την Ευτυχία και την Ελευθερία, 
Λάθη, Λάθη, Λάθη. 

 Μια Ζωή γεμάτη Λάθη που τρέμουμε... 

Λάθη και ενοχές που μας κατατρώγουν, αλλά και Λάθη που μας σπρώχνουν να βρούμε τις αλήθειες που χάσαμε και μας σπρώχνουν σε υπερβάσεις κάθε εμποδίου.

Μην μου πείτε ότι δεν τρέμουμε μπρος στα λάθη μας, πως δεν τρέχουμε να κρυφτούμε οπουδήποτε μην αντέχοντας τον αμαρτωλό ή λανθασμένο εαυτό μας.

Και μην μου πείτε ότι αυτή η στάση του φόβου εμπρός στα λάθη μας δεν είναι συμπεριφορά Συναισθηματικής αντανακλαστικής αντίδρασης, το πρόγραμμα της οποίας εδραιώθηκε στη διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας, μέσα από τις διαρκείς βίαιες ή στο όνομα της Αγάπης επεμβάσεις των ανόητων μεγάλων.

Ο ΦΟΒΟΣ είναι το κυρίαρχο συναίσθημα του Δυτικού, δυστυχέστατου και ανίσχυρου ανθρώπου, ανίσχυρου, διότι είναι εξαρτώμενος από ανάλγητους και απάνθρωπους αφέντες που ελέγχουν ακόμα και την πρώτη του αναπνοή.

Ο ΦΟΒΟΣ είναι ένα αρνητικό συναίσθημα, ειδικά ο φόβος του Θεού. Θυμάστε πότε σας φύτεψαν το συναίσθημα του φόβου και τρόμου στο εγκεφαλονευρικό σας σύστημα; Όχι βεβαίως.
Στη δική μου παιδική εποχή 1945 με 1952 εποχή του δημοτικού σχολείου στο οποίο πηγαίναμε υποχρεωτικά για να γίνουμε καλοί άνθρωποι, υπήρχε ο θεσμός του ξυλοδαρμού από τους δασκάλους.

Ο ξυλοδαρμός από τους αφέντες δασκάλους εκείνης της εποχής ήταν ένας θεσμός του δήθεν Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και λέγω δήθεν, διότι ήταν φτιαγμένος και ραμμένος από τις ρατσιστικές σχολές και Στοές της Μεγάλης Βρετανίας. Το πραγματικό αφεντικό του τόπου μας..
Υποθέτω πως και η σημερινή παραγωγή άβουλων ηλιθίων από το εκπαιδευτικό μας σύστημα, κάπου εκεί έχει σχεδιαστεί.

Θυμάμαι πως τότε, αυτό που δεν μπορούσαμε σαν παιδιά να καταλάβουμε, ήταν για ποιο λόγο οι δάσκαλοι μας χτυπούσαν.

Σαν παιδιά χαρακτηρίζαμε τους δασκάλους μας σε καλούς και κακούς από την ποιότητα και την ποσότητα του ξυλοδαρμού που δεχόμασταν, αγνοώντας κυριολεκτικά τις υποσυνείδητες καταγραφές που αυτοί οι καθ’ όλα νόμιμοι ξυλοδαρμοί του σχολείου μας υπόβαλαν, εκείνη τη συγκεκριμένη ηλικία.

Αμφιβάλω δε αν ακόμα και σήμερα, κάποιοι, εκτός από τους μυημένους γνωρίζουν αυτές τις επιδράσεις. Βέβαια υπήρχε η δικαιολογία της άγνοιας του μαθήματος, όπως επίσης και η συστηματική θρησκευτική διδασκαλία που διαρκώς επαναλάμβανε ότι ο καλός Θεός μας επιτηρεί πάντα και είναι έτοιμος να μας στείλει στην κόλαση αν δεν ήμαστε καλά παιδιά και αν δεν γυρίζαμε και το άλλο μάγουλο, όπως έκανε ο Χριστός, στους δασκάλους μας.

Αλλά η παιδική μας διαίσθηση δεν το δεχόταν αυτό και γι’ αυτό δίναμε καλούς και κακούς χαρακτήρες στους δασκάλους.

Το σχολείο τότε, εθεωρείτο ιερό και απαραίτητο για να γίνουμε καλοί και χρηστοί πολίτες στο κράτος, που το Ιερό της Πατρίδας αντιπροσώπευε τότε, και δεν μπορούσαμε σε καμία περίπτωση εμείς τα παιδιά, να έχουμε τις όποιες αντιρρήσεις μας απέναντι σε τέτοια αυθεντία και δύναμη.

Αυτόματα λοιπόν και χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια, μέσα από τους ξυλοδαρμούς των δασκάλων, υιοθετούσαμε και ταυτιζόμασταν με τον ρόλο του κριτή και του τιμωρού απέναντι σε κάθε προσπάθεια ή πράξη ενόχλησης που γινόταν από τους άλλους προς εμάς.

Το δυστύχημα είναι ότι την ίδια πρακτική επαναλαμβάνουμε και ως ενήλικες προς τους Εαυτούς μας, κρίνοντας και επικρίνοντας τον Εαυτό μας που σχεδόν πάντα μας απογοητεύει.

Το βάσανο της αυτοκριτικής και αυτοαπόριψης που σήμερα βασανίζει πολλούς ανθρώπους, βρίσκεται κρυμμένο σε τέτοιες παιδικές εποχές…
Υποσυνείδητα διδαχθήκαμε τον Μωσαϊκό Νόμο της αντεκδίκησης που στηρίζεται στις άλογες αντανακλαστικές λειτουργίες του εγκεφάλου, χωρίς καμία απολύτως λογική αναφορά σ’ αυτόν, αποδεικνύοντας, ότι το περίφημο υποσυνείδητο που καθορίζει την ποιότητα της Ζωής μας, περιέχει συναισθηματικές καταγραφές μόνον και τις οποίες το κάθε ΕΓΩ εκλογικεύει κατά τις δυνατότητές του..
Πάνω σ’ αυτή την υποσυνείδητη καταγραφή, που το εγκεφαλονευρικό μας σύστημα αντανακλαστικά επαναλαμβάνει, στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό και το σημερινό πολιτιστικό μοντέλο του λάθους και της τιμωρίας που πανέξυπνα και απάνθρωπα εξουσιολάγνες ομάδες εις βάρος της ευδαιμονίας μας οικοδόμησε.

Κοιτάξτε γύρω σας ψύχραιμα, όλος ο Ελληνικός πληθυσμός είναι πνιγμένος στους φόβους που πανέξυπνα οι εξουσίες εξέθρεψαν.

Τα πάντα είναι διεφθαρμένα με πρώτο το θεσμικό Δίκαιο το οποίο μεταμορφώθηκε σε Δίκαιο του Ισχυρότερου και με όλους εμάς μόνιμα ενόχους και παραβάτες σ’ όλα.

Σήμερα οι πρακτικές της σποράς του τρόμου, των ενοχών και της υποτέλειας αλλάξανε, σήμερα δεν επιτρέπονται οι ξυλοδαρμοί από τους δασκάλους στα σχολεία, επιτρέπονται μεταξύ των μαθητών με την καθοδήγηση της τηλεόρασης, υπό την εποπτεία των δασκάλων και στο όνομα της ελευθερίας ασφαλώς.

Πριν όμως από το σχολείο, αυτό που για πάντα φυτεύει την ευαίσθητη μήτρα του αιώνιου φόβου και τρόμου μέσα στο Νού κάθε νεογέννητου ανθρώπου, είναι το σφαγείο του μαιευτηρίου και το πέταγμα του νεογέννητου παιδιού στον καιάδα του βρεφικού θαλάμου.

Εκεί συντελείτε ο Ψυχικός και Οργανικός εκφυλισμός του γένους των ανθρώπων. Εκεί και κάτω από την προστασία του Ακαδημαϊκού μανδύα, ακούσια από τους γιατρούς, αλλά εκούσια από αυτούς που σχεδίασαν και εποπτεύουν αυτό το σατανικότατο και τερατώδες έργο, συντελείτε το ολοκαύτωμα της υπνωτισμένης με πλείστα ναρκωτικά και εθισμούς Ανθρωπότητας.

Η ΑΥΤΟΑΠΟΡΙΨΗ που διαρκώς τρέφεται από τη θλίψη, που το πολιτιστικό μας μοντέλο συστηματικά καλλιεργεί, μας οδηγεί μαθηματικά στην κόλαση, σε μια Ζωή που ευχαρίστως θα καταστρέψουμε, αφού δεν μπορούμε με τέτοιες υποσυνείδητες καταγραφές απόρριψης, βίας και περιφρόνησης από τους άλλους και τον Εαυτό μας, να χαρούμε, να ερωτευθούμε, να εμπιστευθούμε και να αγαπήσουμε.

Δεν έχουμε κατανοήσει ότι αφανή ανθρωποποίητα φαντάσματα, θεών και διαβόλων, καλώς εδραιωμένα στο υποσυνείδητό του Νου μας, απομυζούν κάθε πηγαία, ζωοποιό και αυθεντική έκφραση της Ζωής μας.
Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο Φόβος είναι ο κυρίαρχος άρχοντας αυτού του πλανήτη.

ΦΟΒΟΣ, ΔΕΟΣ και ΤΡΟΜΟΣ, είναι το κυρίαρχο αρνητικό συναίσθη­μα αυτής της εποχής, ανθρωποποίητο κατασκεύασμα, που με πόση επιμέλεια, πόση προσοχή, πόση τέχνη και ευφυΐα, τα μέσα μαζικής εξαχρείωσης διασπείρουν, συντηρούν και υποβάλουν.

Έχετε σκεφθεί ποτέ, πόσο πολύ ο φόβος της ερωτικής σας ανεπάρκειας, καταστρέφει κυριολεκτικά τη ζωή σας, έχετε καταλάβει ότι κάθε ερωτική πρόκληση που πανέξυπνα και υποβολιμαία καταλαμβάνει το περιβάλλον μας, διεγείροντας την ερωτική μας διάθεση, αυτόματα ενεργοποιεί και τους τρόμους που είναι συνδεδεμένοι με την ερωτική μας ανεπάρκεια.

Έχετε συνειδητοποιήσει πόσο ψεύτες, υποκριτές και άνανδρους μας εξαναγκάζουν να γίνουμε αυτοί οι υποσυνείδητοι φόβοι;

Και βέβαια, επίσης γνωρίζετε πόσο ψεύδος (σκοτάδι) πόση αντίδραση, πόσο μίσος, πόση βία αλλά και πόσο τρόμο προκαλεί η έρευνα αυτής της Αλήθειας.

Ψεύδος, Φόβος, Άγνοια και Λήθη. Πώς λοιπόν, ανήμποροι και αδρανείς να μην περιμένουμε τους εξωγήινους τον Σούπερμαν, τον Ζορό, τον Μπάτμαν, τον Μεσσία, ή κάποιον Γκουρού, να έρθουν να μας απελευθε­ρώσουν επιτέλους, από τους φόβους που μας εμποδίζουν να αγαπήσουμε, να ερωτευθούμε, να γίνουμε τρυφεροί, δίκαιοι, ενάρετοι και ηρωικοί.

Πώς να μην φοβόμαστε το αγαθό, όταν στην εμφάνισή του διεγείρονται άπειροι υποσυνείδητοι τρόμοι, αφού το υποσυνείδητό μας είναι γεμάτο με άπειρες απογοητεύσεις εξαιτίας της αυθόρμητης εκδήλωσης του παιδικού Αγαθού που χάσαμε.
Πώς να μη φοβόμαστε την Αλήθεια όταν κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, κατ’ απαίτηση των ανόητων μεγάλων να μάθουν την Αλήθεια από εμάς, μας τιμώρησαν πάντα στο όνομα της Αλήθειας, της Δικαιοσύνης, αλλά και του Θεού.

Πώς να μη φοβόμαστε όταν Άγνοια, Λήθη και Ψεύδος σκεπάζουν τον Πλανήτη.

Φόβος και τρόμος, τα δύο κυρίαρχα συναισθήματα που πιστότατοι υπηρέτες κάθε θρησκευτικής και πολιτικής εξουσίας καταδυναστεύουν την ευζωία αυτού του πλανήτη.

Τι νομίζετε ότι οι διάφοροι δράκοι και ερπετά στα διάφορα οικόσημα των ευγενών δυναστών συμβολίζουν;

Το εγκεφαλονευρικό μας σύστημα ονομάζεται και ερπετικό διότι λειτουργεί αντανακλαστικά και ως τέτοιο δύναται να προγραμματισθεί, όπως και συμβαίνει.

Δεν γνωρίζουμε π.χ. ότι η συναισθηματική κατάσταση, που υφίσταται μια διαρκή ταλάντωση μεταξύ αρνητικού και θετικού, είναι η γενεσιουρ­γός αιτία της έλλογης έκφρασής μας, και ότι αυτός είναι ένας Συμπαντικός Νόμος.

Και βέβαια δεν γνωρίζουμε, ότι αυτή η ιδιαίτερη γνώση, της Συναι­σθηματικής χειραγώγησης, καλά φυλαγμένη στις απόκρυφες στοές των διαφόρων εξουσιαστών, είναι η κύρια μυστική δύναμη επικυριαρχίας τους.

Και το κυριότερο, δεν γνωρίζουμε ότι όλο αυτό το πλέγμα των τρόμων, του ψεύδους και της βίας, είναι γερά ριζωμένο στο υποσυνείδητό μας και λειτουργεί αυτόματα και αντανακλαστικά, ότι το υποσυνείδητο είναι ο σκληρός δίσκος δεδομένων του νοητικού μας υπολογιστή και ότι η εξέλιξη του ΕΓΩ μας σε καλή η κακή κατεύθυνση καθορίζεται εν πολλής από τα περιεχόμενα αυτού του σκληρού δίσκου, ο προγραμματισμός του οποίου αρχίζει με την πρώτη αναπνοή μας στα σφαγεία των μαιευτηρίων και τελειώνει γύρω στα είκοσι χρόνια μας με τον προγραμματισμό της ερωτικής μας συμπεριφοράς στις ανεκπλήρωτες προκλήσεις της πορνογραφίας, της πορνείας και της εκπόρνευσης κάθε ωραίου και αγαθού στη Ζωή μας.

Το συναίσθημα του ΦΟΒΟΥ προκύπτει αυτόματα αφού κάθε φορά που στο παρελθόν είπαμε την αλήθεια πονέσαμε, κάθε φορά που βρεθήκαμε μπροστά στην ευτυχία, απογοητευθήκαμε και κάθε φορά που πολεμήσαμε για την ελευθερία μας, προδοθήκαμε.

Ποτέ δεν πολεμήσαμε να ελευθερωθούμε από τα εσωτερικά φαντά­σματα των ανθρωποποίητων τρόμων μας που είναι και οι πραγματικοί δυνάστες μας.

Τούτη η κατάσταση δυστυχίας εντάσσεται μέσα στα πλαίσια λειτουργίας της συναισθηματικής λειτουργίας και η οποία δίνει την δυνατότητα σε κάθε καλό γνώστη να την εκμεταλλεύεται κατά τα συμφέροντά του, αφού αυτός ο Νόμος είναι μια Φυσική Σταθερά.

Το Σύμπαν είναι μια αστείρευτη πηγή αρνητικών και θετικών δράσεων και σωματιδίων, που με μορφή εντυπώσεων τρέφει κάθε διασκεπτικό και βουλητικό ΕΓΩ χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς απαιτήσεις.
Το ΕΓΩ μου είναι Αυτό που επεξεργάζεται τις εντυπώσεις του Κόσμου και σχηματίζει χρήσιμα νοήματα για την επιβίωσή του.

Το ανθρωποποίητο Σύμπαν ή πολιτιστικό μας μοντέλο στο οποίο γεννιόμαστε, ανδρωνόμαστε και ζούμε, είναι ένα σύστημα απαξίωσης, περιφρόνησης, φόβων, ενοχών και άρνησης οτιδήποτε ωραίου και αγαθού.

Είναι μια μόνιμη πηγή δυστυχίας, από την οποία η Ανθρωπότητα ποτίζεται συστηματικά εδώ και πολλές γενιές με αποτέλεσμα να γίνει απόλυτα αυτοκαταστροφική.

Τυφλοί, κουφοί και άβουλοι, βαδίζουμε σ’ ένα απάνθρωπο μέλλον που μισάνθρωποι αλλά ευδαίμονες ευνούχοι, προετοίμασαν για μας και τα παιδιά μας.

ΕΥΔΟΣ είναι η αρχαία ονομασία του σκότους, το σύμβολο Ψ είναι το αρχικό γράμμα της λέξης Ψυχή, όταν το σύμβολο Ψ έρθει εμπρός από το ΕΥΔΟΣ μας δίδει το ΨΕΥΔΟΣ που σημαίνει ότι το ΨΕΥΔΟΣ είναι το σκοτάδι της ΨΥΧΗΣ.

Δύο σύμβολα του Ψ το ένα ανεστραμμένο πάνω από το άλλο, μας δίδουν το Φ το αρκτικό γράμμα της λέξης Φυλακή, που σημαίνει ότι το ΨΕΥΔΟΣ είναι επίσης και Φυλακή.

ΛΗΘΗ είναι η απουσία ΜΝΗΜΗΣ, όταν το στερητικό σύμβολο Α έρθει μπροστά από τη ΛΗΘΗ, μας στερεί τη ΛΗΘΗ και μας δίδει την ΑΛΗΘΕΙΑ η οποία είναι ΘΗΛΕΙΑ, ΑΕΙΘΑΛΗΣ και ασφαλώς ζωοποιός.

Ο αναγραμματισμός της λέξης ΛΑΘΟΣ μας δίδει τις λέξεις ΑΘΛΟΣ και ΘΑΛΟΣ, Θαλός είναι ο νεαρός βλαστός κάθε φυτού.

Η συνειδητοποίηση ενός ΛΑΘΟΥΣ και η διόρθωσή του από το διασκεπτικό και βουλητικό ΕΓΩ είναι ένας ΑΘΛΟΣ.

Η εξ αυτού προκύπτουσα νέα κατάσταση συνειδητής Αρετής, είναι ένα νέο βλαστάρι σε εξέλιξη. Σκεφθείτε το παρακαλώ.

Οδηγήθηκα στη συγγραφή αυτού του άρθρου όταν με έκπληξη άκουσα τα συμπεράσματα φίλων και γνωστών από την ανάγνωση αποσπασμάτων του βιβλίου μου με τον τίτλο ΕΓΩ.

Εκφράστηκαν πολλά θετικά σχόλια από κάποιους, αλλά από κάποιους άλλους χαρακτηρίσθηκα ΕΓΩΙΣΤΗΣ, ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ, ΣΑΤΑΝΙΣΤΗΣ, ΦΑΣΙΣΤΑΣ, ΣΟΒΙΝΙΣΤΗΣ και κάποια άλλα που δεν θυμάμαι.

Γι’ αυτό και τούτο το άρθρο είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς τους άτυχους φίλους, τους τρομοκρατημένους και ανίσχυρους γνωστούς αλλά και τυχαίους αναγνώστες του βιβλίου μου, που θα καταλήξουν στα ίδια συμπεράσματα..

Για ένα είμαι σίγουρος, δεν είχα ποτέ κακή πρόθεση. Ήταν λοιπόν οδυνηρή έκπληξη η διαπίστωση ότι η καλή πρόθεση, ακόμα και προς φίλους, για φαντασθείτε, η καλή πρόθεση είναι και αυτή που γεννά τους περισσότερους υποσυνείδητους ΤΡΟΜΟΥΣ.

Μας τρομάζουν οι άνθρωποι με καλή πρόθεση και τούτο, διότι όποτε εμπιστευθήκαμε καλοπροαίρετους μας πρόδωσαν, μας εκμεταλλεύτηκαν.

_____________________________________

Ευάγγελος Βαρελίδης  
Συγγραφέας-Ερευνητής σε θέματα ΝΟΥ – ΨΥΧΗΣ – ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ – ΕΡΩΤΑ και ΕΓΩ.

πηγή: 

  Scholeio.com    

Απαγορευμένη γνώση και απόνερα

Ο Τέταρτος Κβαντικός Αριθμός του Pauli,

O Jung και τα 3 θεμελιώδη αρχέτυπα

και το παράδοξο του ΑϊνστάινΟ Αϊνστάιν υπήρξε μεγάλος πολέμιος της κβαντομηχανικής και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε  να διατυπώσει το εξής παράδοξο. 

Ένα ποντίκι παρατηρεί τη σελήνη, δηλαδή όντας παρατηρητής, το ποντίκι μπορεί να συνθέσει ολόκληρο το σύμπαν;  

Παρά το γεγονός πως τα λόγια αυτά διατυπώθηκαν στο ντελίριο του μεγάλου επιστήμονα, εντούτοις σχετίζονται με το χώρο, το χρόνο, τη συνείδηση και τον παρεμβατισμό στην ίδια τη συνείδηση. 

Πράγματι αν οι δομές του σύμπαντος είχαν καθαρά και μόνο δομική αξία, τότε όντως ακόμα και ένα ποντίκι μπορεί να τις συνθέσει. Τι αλλάζει και δεν μπορεί να γίνει αυτή η σύνθεση; Η ροή των γεγονότων, δηλαδή η ροή της ίδιας της ενέργειας και η ίδια η ύλη, η οποία περνάει από φάσεις μειωμένης σε φάσεις μέγιστης, αν και πεπερασμένης, αναρχίας. 

Το παράδοξο του Αϊνστάιν μας θυμίζει τον "κανόνα του Hess" ή αλλιώς αξίωμα της αρχικής και τελικής κατάστασης, που διέπει τις χημικές αντιδράσεις. Δηλαδή 

ο υπολογισμός της ενθαλπίας, της εσωτερικής ενέργειας ενός συστήματος, δεν εξαρτάται από τα ενδιάμεσα στάδια, αλλά από την ίδια την αρχική και την τελική κατάσταση του συστήματος. 

Μέσα σε αυτή τη συστημική προσέγγιση εμπίπτουν και οι όλες μελέτες για το συνειδητό και το ασυνείδητο καθώς επίσης και η οποιαδήποτε προσπάθεια εξήγησης του modus operandi ενός οπλικού συστήματος ή ακόμα και ενός ονείρου.

Ο Wolfgang Pauli στην αλληλογραφία του με τον Jung  ο οποίος ήταν ψυχοθεραπευτής του, αφού πέρασε τα πρώτα στάδια της ψυχανάλυσης, προσπάθησε να προσεγγίσει τις εικόνες που προβάλλει το ασυνείδητο μέσα από τα όνειρα, βασιζόμενος σε κανόνες της Φυσικής. 

Ήταν τέτοια η εμμονή του, που μέχρι και ο Jung του έγραψε πως κοίταζε μέσα στο ίδιο το χάος. Και όμως η επιστημονική έρευνα του Pauli στον τομέα του συλλογικού ασυνειδήτου του χάρισε το βραβείο Nobel, όταν ανακάλυψε τον τέταρτο κβαντικό αριθμό ή άλλως spin.  
Η Κβαντομηχανική στην εποχή του Pauli δεχόταν τρεις κβαντικούς αριθμούς, τον κύριο (n), που έδειχνε το μέγεθος του ηλεκτρονιακού νέφους, του αζιμουθιακού (l), που έδειχνε το σχήμα του και του μαγνητικού (m), που αντιστοιχούσε το μαγνητικό πεδίο. Ο Pauli επινόησε την στροφορμή (s) ενός ηλεκτρονίου, μετά από κάποιο όνειρο, στο οποίο το ασυνείδητό του έστειλε μήνυμα πως στη φύση ο αριθμός 4 είναι δομικός.

Η σχέση μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου μπορεί να καταστεί τόσο περίπλοκη και ασύμμετρη, ώστε πολλές φορές κάποιος να χαθεί μέσα στο χάος της έρευνας, αλλά ακόμα και σε αυτή το εξαιρετικά περίπλοκο σύνολο προσπαθειών, υπάρχουν διαβαθμίσεις ως προς το τι μπορεί να πάει στραβά. 

Για παράδειγμα, ο Jung μέσα από τη θεωρία του για το συλλογικό ασυνείδητο, υποστήριζε την θεωρία των αρχετύπων. Για τον Jung υπήρχαν 3 θεμελιώδη αρχέτυπα: ο animus (για τις γυναίκες), η anima (για τους άντρες), το εγώ καθώς επίσης και η αντανάκλαση της σκιώδους πλευράς του εγώ, δηλαδή της σκιάς. 

Αυτά τα αρχέτυπα τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες αποτελούν τη θεμελιώδη θεώρηση αφενός της γνώσης για το αντίθετο φύλο, την ιδιοσυγκρασία και τις σκοτεινές πτυχές του εγώ, αφετέρου την αλληλεπίδραση τόσο μεταξύ των αρχετύπων όσο και των ανθρώπινων υποστάσεων κατ’ επέκτασην.  

Στην περίπτωση του Pauli, το αρχέτυπο της anima υπαγόταν στην άμεση επιρροή της εικόνας του πατέρα του, όπως είχε διαμορφωθεί στο συνειδητό του κομμάτι, γι’αυτό και οι τάσεις φυγής του από τις σχέσεις αφενός ή η εμπλοκή του σε σχέσεις με γυναίκες αμφιβόλου ηθικής προελεύσεως (dark anima). 

Η σχεδόν χαοτική φύση της αλληλεπίδρασης των σωματιδίων σε υποατομικό επίπεδο, κατέστη εφαλτήριο για τον Pauli, προκειμένου να σκιαγραφήσει τα μοτίβα εκείνα, τα οποία δομούσαν την ανθρώπινη ψυχή σε επίπεδο ασυνειδήτου. 

Την προσπάθεια σμίξης μεταξύ της κβαντομηχανικής επιστήμης και της ψυχοθεραπείας την τοποθέτησε στα πλαίσια του λεγόμενου synchronicity, στο οποίο εμπίπτουν φαινόμενα όπως η κίνηση άνευ δύναμης σε υποατομικό επίπεδο.

Μεταγενέστερος του Pauli και δίδοντας μιαν άλλη επαναστατική προέκταση της λεγόμενη ψυχολογίας του βάθους, υπήρξε ο Robert Anton Wilson  συγγραφέας του πασίγνωστου cult μυθιστορήματος illuminatus. 

Ο Wilson χρησιμοποίησε το υπόβαθρό του, αυτό της συμπεριφορικής ψυχολογίας, ούτως ώστε να ιδρύσει μια νέα σχολή ψυχολογίας, την Κβαντική. Στο βιβλίο του Quantum Psychology, πνέει μένεα εναντίον της σχολής της Κοπεγχάγης, η οποία ναι μεν θεμελίωσε την κβαντική θεωρία, αλλά υιοθέτησε άκρως συντηρητικά κριτήρια επαλήθευσης και αποδοχής συμπληρωματικών θεωριών, που μέχρι και σήμερα αποτελούν τροχοπέδη για τους θεωρητικούς. 

Ο Wilson βασιζόμενος στη νέα εποχή της πληροφόρησης πραγματεύεται πως ο ανθρώπινος νους και οι δραστηριότητες εκείνες, οι οποίες συνθέτουν την ψυχή, ξεκινούν από υποατομικό επίπεδο προκειμένου να συνθέσουν μια υπερδομή, η οποία υπόκειται στους συμπαντικούς νόμους της εξελιξιμότητας και της προσαρμοστικότητας. 

Λόγω αυτών των δεδομένων, ο Wilson υποστηρίζει αυτό που έχει κάνει δόγμα η ρωσική επιστημονική κοινότητα, δηλαδή πως πρέπει να καταλάβουμε το software του εγκεφάλου, διότι ο εγκέφαλος δεν λαμβάνει πρωτογενή δεδομένα, αλλά ανασυνθέτει τα ερεθίσματα τα οποία λαμβάνει.

Η μαζική ροή των δεδομένων στον ανθρώπινο εγκέφαλο έχει πρωτοφανείς παρενέργειες και οδηγεί σε συμπτώματα μαζικής παράκρουσης, ψυχαναγκασμού και πάσης φύσεως καταθλιπτικού τύπου διαταραχές.

Έρευνες, οι οποίες διεξήχθησαν πάνω στον τομέα της υπερφόρτισης του εγκεφάλου, κάνοντας χρήση μαγνητικού τομογράφου έδειξαν πως η μαζική ροή της πληροφόρησης, έχει το λεγόμενο "threshold effect" στη λειτουργία του νου, δηλαδή το ίδιο φαινόμενο που παρατηρείται σε μικροσκοπικό επίπεδο στα ένζυμα όταν υπάρχει υπερσυγκέντρωση υποστρώματος και προκαλεί την αναστολή του.

Στο μετρό των Αθηνών διαβάζουμε σε μια διαφήμιση: “Οι πληροφορίες που ανταλλάσσονται σε μια ώρα στο διαδίκτυο αντιστοιχούν (ή ακόμα και υπερτερούν) σε αυτές που ένας άνθρωπος του 18ου αιώνα θα λάμβανε σε όλη του τη ζωή”. 

Προσπαθώντας λοιπόν να ερμηνεύσουμε την ανταπόκριση του εγκεφάλου σε όλον αυτό τον πληροφοριακό βομβαρδισμό και βασιζόμενοι στα λεγόμενα του Wilson  συνάγουμε πως είναι εξαιρετικά πιθανό τα βιομόρια, που απαρτίζουν τον εγκέφαλο να κβαντίζονται με αποτέλεσμα να κβαντίζεται η υπερδομή της ανθρώπινης συνείδησης. 

Αν το πάρει κάποιος “χονδρικά” τούτο συμβαίνει πρωτίστως από έλλειψη αποθηκευτικού χώρου. Για να διογκωθεί ο χώρος, πρέπει να ανοιχθούν τα “αμπάρια” του ασυνειδήτου, αλλά πριν φορτωθεί οτιδήποτε, προηγείται το “ξεσαβούρωμα”, κατά τη ναυτική ορολογία.  

Η Ψυχή τότε βιώνει μια διεργασία κάθαρσης, εφόσον καλείται να ενσωματώσει αρχέτυπα και να καθαρίσει σε επίπεδο συνειδητού τα παραπροϊόντα του υποσυνειδησιακού μεταβολισμού.  Βρισκόμενο το άτομο σε αυτή τη διεργασία και με την πίεση να έχει λάβει εξωπραγματικές διαστάσεις, υιοθετεί προσωπικότητες με τον ίδιο τρόπο, που το ηλεκτρόνιο κβαντίζεται προκειμένου να βρεθεί σε δύο διαφορετικούς τόπους, την ίδια χρονική στιγμή! 

Το σοκ, όπως καταλαβαίνει κανείς, είναι τεράστιο όταν το άτομο διαπιστώνει πως η γάτα του Scroedinger δεν είναι ούτε πεθαμένη, ούτε ζωντανή, αλλά και τα δύο ταυτόχρονα !

πηγή

Scholeio.com

Πείραμα Ψυχολογίας, Πόσο Ελεγχόμενοι είμαστε ?

Τρισδιάστατος Πίνακας -από Έκθεση  Ζωγραφικής στην πόλη Τιανζίν 

στην Κίνα. 

Μήπως δεν έχουμε πια 
την δυνατότητα 
να βάζουμε όρια...?

     

Έχει φανατικούς φίλους... 

Χρήστες, που μέσα από τις περιηγήσεις τους στο fb, ανακάλυψαν ταλέντα, ανέπτυξαν "κλίσεις", που, κι εκείνοι δεν ήξεραν ότι είχαν...

Όλοι, νομίζω, θα έχουμε στο περιβάλλον μας, φίλους-ες που "έμαθαν" να σερφάρουν όπως - όπως μόνο και μόνο για να "έχουν" κι αυτοί fb...

Να δημιουργήσουν "προφίλ", γιατί αν δεν έχεις "προφίλ" στο fb.... Δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει ή συμβεί...  Πάντως όχι κάτι καλό !  Πολλοί, σήμερα, όταν ακούν ή μιλούν για το internet, εννοούν το fb...
Γενικά διαδίκτυο = facebook, ή φατσοβιβλίο, ή το φου+μπου (φι+μπι με την παραλλαγή του), ή "φάτσες", ή και 'γω δεν ξέρω πόσα ακόμα...

Έχει όμως και άσπονδους* φίλους... Όχι, δεν θα ήμουν υπερβολική... αν θα έλεγα ότι έχει ακόμα και εχθρούς... ίσως όχι άσπονδους, εχθρούς πάντως...

Όπως και νάχει, μέχρι τώρα, όλα καλά στην "αυλή" μας... Κάνουμε "πύργους".... και "πολιτείες με κάστρα".... Παίζουμε ανέμελα... με τα κουβαδάκια μας... όλα τα παιδάκια... καλά και κακά, χωρίς κακές προθέσεις... Ή μήπως δεν είναι έτσι ?

Σήμερα το "τοπίο ενδιαφέροντος" του πειράματος, ήταν, αν επηρεάστηκε η ψυχολογία των χρηστών, με πια ταχύτητα έγινε αυτή η αλλαγή, ποιο ποσοστό ανταποκρίθηκε πιστά στη κατασκευασμένη πληροφορία και ποιο λιγότερο...

Η πληροφορία αυτή καθ' αυτή του γεγονότος, νομίζω ότι δεν είναι και τόσο αθώα, (πολλή κατασκοπεία έχω δει). Τώρα, που έχω (ο χρήστης) τη γνώση (του πειράματος), δηλαδή ότι μου είπε ψέμματα με την ίδια ευχέρεια και ευκολία, που μου "παρουσιάζει" και την πραγματική (?) πληροφορία...
   Αύριο ή μεθαύριο, όταν θα "έρθει η είδηση", όταν θα μάθω ΑΥΤΟ που θα πρέπει να πληροφορηθώ.... ώστε να "αντιδράσω", πολύ απλά θα περάσει από μπρος μου η είδηση... κι εγώ θα σκέπτομαι... και θα σκέπτομαι... 
Μπορεί να κάνω και like από συνήθεια !

* άσπονδος φίλος, αυτός που προσποιείται ότι είναι φίλος, ενώ τον εχθρεύεται.
* άσπονδος εχθρός, αυτός που δεν δέχεται κανέναν συμβιβασμό, αδιάλλακτος εχθρός

Τρισδιάστατος Πίνακας -από Έκθεση  Ζωγραφικής στην πόλη
Τιανζίν στην Κίνα. 

Για να γίνει ένα πείραμα, πρέπει πάντα, να βρίσκονται πειραματόζωα 

   Ένα πείραμα ψυχολογίας πρωτοφανούς κλίμακας με «πειραματόζωα» 700.000 χρήστες του, έκανε το Facebook, σύμφωνα με πληροφορίες που ήρθαν πρόσφατα στη δημοσιότητα και αναφέρουν πως χειραγωγούσε τα συναισθήματά και τις σκέψεις τους χωρίς αυτοί να το γνωρίζουν και φυσικά χωρίς τη συγκατάθεσή τους.

   Σύμφωνα με δημοσίευμα του Independent, το 2012 και για μία εβδομάδα το Facebook επενέβαινε στους λογαριασμούς 700.000 χρηστών και τους τροφοδοτούσε με θετικές ή αρνητικές ειδήσεις, έτσι ώστε οι χρήστες αυτοί να βλέπουν είτε κυρίως θετικές είτε κυρίως αρνητικές ειδήσεις, ενώ τους απέκρυπτε άλλες.
   
Διαπιστώθηκε πως στο τέλος του πειράματος η ψυχολογία τους είχε αλλάξει και αυτό ήταν εμφανές στα σχόλια που έκαναν και σε όσα επέλεγαν να δημοσιεύσουν στη σελίδα τους.
   Σημειώνεται ότι κάθε στιγμή στο news feed μπορούν να εμφανιστούν 1.500 διαφορετικά posts και το Facebook επιλέγει τι θα μας δείξει ανάλογα με το τι μας ενδιαφέρει, πράγμα που συμπεραίνει από την συμπεριφορά μας (likes, shares κ.οκ.).
   
Στην προκειμένη περίπτωση οι ερευνητές εμφάνιζαν τις ειδήσεις που ήθελαν κατά προτεραιότητα, σε όσους είχαν επιλέξει για το πείραμά τους, βγάζοντας συμπεράσματα.
   Το πείραμα έγινε γνωστό και επέσυρε σφοδρή κριτική γιατί αποδεικνύεται πως «στρατιές» ανθρώπων μπορούν να χειραγωγηθούν εν αγνοία τους μέσα από ένα τέτοιο site κοινωνικής δικτύωσης, ανάλογα με το τι πληροφορίες τους δίνει κανείς και αυτό μπορεί να είναι ένα χρήσιμο «όπλο» στα χέρια κυβερνήσεων κ.α.

   Η καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Princeton, Susan Fiske  η οποία συμμετείχε στο πείραμα ανέφερε ότι από την σκοπιά των κανονισμών του Facebook ήταν ηθικό γιατί αυτοί προβλέπουν πως το site μπορεί να χρησιμοποιεί πληροφορίες για ερευνητικούς λόγους, αλλά παράλληλα παραδέχτηκε πως ίσως αυτό δεν έπρεπε να συμβεί.
   «Ακόμη το σκέφτομαι και ανατριχιάζω κι εγώ» προσθέτει.

   Πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι τα social media, έχουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο και στην οργάνωση κινημάτων πολιτών όπως έδειξε η εμπειρία της Τουρκίας και άλλων χωρών, παρακάμπτοντας την κυβερνητική προπαγάνδα και φέρνοντας με αμείλικτο τρόπο στο φως την αλήθεια.

πηγή

Scholeio.com

Ισορροπία Nash, Προδοσία ή Εμπιστοσύνη ?

Θεωρία των Παιγνίων 
και Ηθική  

Το «δίλημμα του φυλακισμένου» είναι ένα απλό, αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα της θεωρίας παιγνίων, του κλάδου των μαθηματικών που εξετάζει τις στρατηγικές επιλογές λογικά σκεπτόμενων παικτών που εμπλέκονται σε ανταγωνιστικές καταστάσεις.

Δύο άτομα συλλαμβάνονται από την αστυνομία σαν ύποπτοι διάπραξης κάποιων εγκλημάτων. H αστυνομία δεν έχει όλα τα απαιτούμενα στοιχεία για να τους κατηγορήσει, οπότε τους βάζει σε χωριστά δωμάτια, εμποδίζοντάς τους να έχουν οποιαδήποτε επικοινωνία. 

O εισαγγελέας επισκέπτεται και τους δύο, τον καθένα χωριστά, και κάνει στον καθένα την εξής πρόταση:
αν καταθέσει εναντίον του άλλου (και ο άλλος δεν μιλήσει) τότε η συνεργασία αμοίβεται με άμεση απελευθέρωση, ενώ ο «άλλος» θα φάει 12 χρόνια
αν δε μιλήσει ούτε αυτός ούτε ο άλλος θα φάνε και οι δύο από 1 χρόνο φυλακή για ήσσονος σημασίας αδικήματα για τα οποία η αστυνομία έχει αποδείξεις
αν καρφώσουν και οι δύο ο ένας τον άλλον τότε θα φάνε 4 χρόνια ο καθένας.

Η Θεωρία των Παιγνίων ρωτάει:  

Ποιά είναι η Αναμενόμενη Ορθολογικά «Βέλτιστη» στάση 
του καθενός απ’ τους κρατούμενους; 

  Θυμίζουμε ότι «ορθολογισμός»*  για τους ειδικούς αυτού του μοντέλου είναι να κοιτάει ο καθένας το συμφέρον του, δηλαδή είτε το μέγιστο όφελος είτε την μικρότερη ζημιά του, λαμβάνοντας υπόψη του ότι και ο άλλος (ο «αντίπαλος»…) θα κάνει το ίδιο. Σύμφωνα λοιπόν με την θεωρία, ο κάθε κρατούμενους, ας πούμε ο Α και ο Β, έχει τις πιο κάτω επιλογές:

   Eπειδή ο Α δεν μπορεί να εμπιστευτεί «λογικά σκεπτόμενος» τον Β ότι θα κρατήσει το στόμα του κλειστό (οπότε, κρατώντας κι αυτός το δικό του, «κερδίζει» την μικρότερη ποινή), καρφώνει. 

   Eπειδή και ο Β απ’ την μεριά του κάνει τις ίδιες σκέψεις και τους ίδιους υπολογισμούς, καρφώνει επίσης. Kατά την θεωρία παιγνίων η ευτυχής (και πλήρως ορθολογική κατάληξη) του διλήμματος είναι ότι γίνονται ο ένας ρουφιάνος του άλλου και τρώνε από 4 χρόνια φυλακή.

   Πρέπει να πούμε ότι σε αυτό το παράδειγμα, όπως και σε κάθε κατάσταση (παίγνιο) της θεωρίας παιγνίων (Game Theory), υποθέτουμε ότι οι εμπλεκόμενοι (οι παίκτες) είναι απόλυτα λογικοί και έχουν ως αποκλειστικό γνώμονα τη μεγιστοποίηση του κέρδους ή την ελαχιστοποίηση του κόστους (όπως σε αυτή την περίπτωση). 

   Θα περίμενε ίσως κάποιος ότι δύο λογικοί άνθρωποι θα επέλεγαν το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα που θα συνέφερε και τους δύο περισσότερο από αυτό που τελικά κατάφεραν, δηλαδή, να κρατήσουν και οι δύο τη σιωπή τους και να πάνε στη φυλακή με μια ποινή μόνο ενός έτους. Πώς κατέληξαν λοιπόν εδώ τα πράγματα; 

   Η απάντηση βρίσκεται στην εμπιστοσύνη που δείχνει ο ένας στην απόφαση του άλλου. 
   Με άλλα λόγια, με δεδομένη κάθε επιλογή του αντίπαλου παίκτη, το αποτέλεσμα του ανταγωνισμού επικρατεί έναντι του αποτελέσματος της συνεργασίας.
Το παραπάνω παράδειγμα καταδεικνύει ότι το «κοινό συμφέρον» δεν είναι πάντα η επιλογή απόλυτα λογικά σκεπτόμενων ατόμων και πολλές φορές απόλυτα λογικά επιλογές μπορούν να οδηγήσουν σε ζημία για όλους τους εμπλεκόμενους. 

   Το "Δίλημμα του φυλακισμένου" είναι ένα από τα πιο διάσημα παραδείγματα και ταυτόχρονα μία από τις πιο πολυσυζητημένες περιπτωσιολογικές μελέτες στα μαθήματα εισαγωγής σε σχολές ψυχολογίας και οικονομικών επιστημών. 

Η θεωρία των παιγνίων αναφέρει ότι σε μια τέτοια αντιπαράθεση, η προδοσία είναι η κυρίαρχη στρατηγική, δεδομένου ότι προσφέρει την ελαφρώς υψηλότερη πληρωμή σε ένα ταυτόχρονο παιχνίδι.  Οι οικονομολόγοι αναφέρονται σε αυτό ως “Ισορροπία Nash” μετά την απονομή του Βραβείου Νόμπελ στον John Nash και τη βραβευμένη με Όσκαρ βιογραφική ταινία “A Beautiful Mind”.

   Η αλήθεια είναι ότι αυτό το παιχνίδι έχει παιχτεί πολλές φορές στο παρελθόν και προφανώς η θεωρία είναι σωστή: η προδοσία είναι το κυρίαρχο αποτέλεσμα. Αλλά όχι απαραίτητα και όχι πάντα. 

   Για παράδειγμα, μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ερμηνείες του παραδείγματος έγινε χρησιμοποιώντας δύο κοινωνικές ομάδες. Η πρώτη απαρτιζόταν από φοιτητές, ενώ η δεύτερη από πραγματικούς κρατούμενους. Η μελέτη διεξήχθη από δύο οικονομικά πανεπιστήμια του Αμβούργου με σκοπό να αναλύσουν τις διάφορες συμπεριφορές μεταξύ των δύο ομάδων. Το αποτέλεσμα ήταν απροσδόκητο!

Εμπιστοσύνη ή όχι: 
το δίλημμα του φυλακισμένου

  Μια ομάδα κρατούμενων στις γυναικείες φυλακές της Κάτω Σαξονίας, στη Γερμανία, επιλέχθηκε για να παίξει το ίδιο παιχνίδι μαζί μια άλλη ξεχωριστή ομάδα αποτελούμενη από μαθητές, μέσα μία ταυτόχρονη και μία διαδοχική έκδοση του παιχνιδιού. 
   Φυσικά, δεν υπήρχαν ποινές φυλάκισης για το παιχνίδι. Στους φοιτητές προσφέρονταν χρηματικές ανταμοιβές, ενώ στις κρατούμενες καφές και τσιγάρα.

   Οι ερευνητές διαπίστωσαν στο ταυτόχρονο παιχνίδι ότι μόνο το 37% των φοιτητών συνεργάστηκαν, ενώ οι τρόφιμοι συνεργάστηκαν σε ποσοστό 56%.
Με βάση τα ζευγάρια, μόνο το 13% των φοιτητών κατάφερε να πάρει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και την αμοιβαία συνεργασία, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των κρατούμενων ήταν 30%.

   Στο διαδοχικό παιχνίδι, πολύ περισσότεροι φοιτητές (63%) συνεργάστηκαν, με αποτέλεσμα το αμοιβαίο ποσοστό συνεργασίας να εκτοξευθεί έως 39%, ενώ για τις κρατούμενες παρέμεινε περίπου το ίδιο. 
   Αξίζει να σημειωθεί, όμως, ότι το ταυτόχρονο παιχνίδι απαιτεί περισσότερη “τυφλή” εμπιστοσύνη και από τα δύο μέρη, και οι κρατούμενες ήταν πολύ πιο πρόθυμες να δείξουν εμπιστοσύνη μπροστά στους φοιτητές.

   Τώρα, όλοι υποθέτουν ότι οι κρατούμενες, βλέποντας πως ζούνε σε ένα ακανόνιστο και αγχωτικό περιβάλλον, θα μαρτυρούσαν σε μεγαλύτερες αναλογίες συγκριτικά με τους μαθητές. 
   Συνέβη, όμως, ακριβώς το αντίθετο και ενώ η χρηματική ανταμοιβή δεν ήταν και τόσο μεγάλη (η πιθανή μείωση της ποινής φυλάκισής τους θα είχε πιθανότατα διαφορετικά αποτελέσματα). 

   Η έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα Οικονομικής Συμπεριφοράς και Οργάνωσης, καταδεικνύει ότι οι κρατούμενοι δεν είναι τόσο αναξιόπιστοι και καιροσκόποι όσο η κοινωνία πιστεύει από τη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους σε σωφρονιστικό ίδρυμα.
__________________

   *  Ο ορθολογισμός ή ρασιοναλισμός είναι μια κατεύθυνση της φιλοσοφίας που αποδέχεται ως γνώμονα και αφετηρία της γνώσεως τη λογική σκέψη. Από την περίοδο του διαφωτισμού ο ορθολογισμός συνδέεται συνήθως με την εισαγωγή των μαθηματικών μεθόδων στη φιλοσοφία, αρχικά με το έργο των Ντεκάρτ, Λάιμπνιτς και Σπινόζα.

   Δηλαδή, τα βασικά στοιχεία της γνώσης μπορούν να αναζητηθούν στο νου μας. H γνώση αυτή μπορεί να αποκληθεί a priori ή προ-εμπειρική, αφού φαίνεται να είναι δυνατή πριν ή ανεξάρτητα από οποιαδήποτε εμπειρία.
_____________________

πηγή

  Scholeio.com

Τρόποι Να Διαχειριστούμε τα Εγώ μας

    

Πως να Διαχειριστούμε 

τα πολλά "Εγώ" μας

Η Ψυχολογία είναι η μελέτη της εφικτής εξέλιξης του ανθρώπου και η μελέτη του εαυτού μας. 

Δε χρησιμοποιούμε ούτε ένα μικρό μέρος των ικανοτήτων μας και των δυνάμεων μας. 

Έχουμε ένα μεγάλο σπίτι γεμάτο με ωραία έπιπλα, με ένα δωμάτιο βιβλιοθήκης και πολλά άλλα δωμάτια και μένουμε στο υπόγειο.

   Μιλάμε πάντα για τον εαυτό μας ως εγώ και υποθέτουμε ότι αναφερόμαστε συνέχεια στο ίδιο πράγμα, ενώ στην πραγματικότητα είμαστε χωρισμένοι σε εκατοντάδες διαφορετικά εγώ.
   Αυτά τα εγώ αλλάζουν συνέχεια, το ένα πνίγει το άλλο, το ένα αντικαθιστά το άλλο και όλη αυτή η πάλη αποτελεί την εσωτερική μας ζωή.

   Τα εγώ χωρίζονται σε διάφορες ομάδες, μερικές από τις οποίες ανήκουν στις σωστές διαιρέσεις των λειτουργιών του ανθρώπου.

   Μερικές απ’ αυτές είναι εντελώς τεχνητές και δημιουργούνται από ορισμένες φανταστικές ιδέες που έχει ο άνθρωπος για τον εαυτό του.

   Κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα, κάθε αίσθηση, κάθε επιθυμία, κάθε μ’ αρέσει, ή δεν μ’ αρέσει είναι ένα "εγώ". Για να μελετήσουμε "τον Εαυτό" είναι ανάγκη να μελετήσουμε τις μεθόδους παρατήρησης του εαυτού.

Οι λειτουργίες του Εαυτού είναι τέσσερεις: 

Διανοητική, Συναισθηματική, Ενστικτώδης, Κινητική.

   Οι Ενστικτώδεις είναι έμφυτες και αναφέρονται στην εσωτερική λειτουργία του οργανισμού, αναπνοή, λειτουργία καρδιάς, χώνεψη, γεύση, αφή κλπ.
   Από τις εξωτερικές κινήσεις μόνο τα απλά αντανακλαστικά ανήκουν στην ενστικτώδη λειτουργία.
   Γεννιόμαστε με τις ενστικτώδεις λειτουργίες, ενώ οι κινητικές μαθαίνονται, γράψιμο, ποδήλατο, ακόμα και το βάδισμα.

   Η Διανοητική λειτουργία, η "Σκέψη", έχει τη μικρότερη ταχύτητα, ακολουθούν η Κινητική, η Ενστικτώδης και η Συναισθηματική, οι οποίες έχουν περίπου την ίδια ταχύτητα.
   Στην παρατήρηση του εαυτού είναι ανάγκη να διαχωρίζομε τις τέσσερις λειτουργίες και να τις ταξινομούμε. Το δύσκολο είναι ότι ξεχνάμε να παρατηρούμε, γιατί γενικά δε θυμόμαστε τον εαυτό μας. Αν μπορείς να θυμάσαι τον εαυτό σου θα είχες τη θέληση να κάνεις ότι θέλεις.
"Ανάμνηση του εαυτού",  σημαίνει έλεγχος των σκέψεων.

Συνειδητότητες

  Συνειδητότητα είναι ένα ιδιαίτερο είδος επίγνωσης μέσα στον άνθρωπο, ανεξάρτητα από τη δραστηριότητα της διάνοιας. Είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε σε τέσσερις καταστάσεις συνειδητότητας,   Αλλά έτσι όπως είμαστε χρησιμοποιούμε μόνο τις δύο.
   Τη μία όταν είμαστε ξύπνιοι και την άλλη όταν κοιμόμαστε.

   Η τρίτη κατάσταση είναι η συνειδητότητα του εαυτού, που οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι την έχουν! Κατά την παρατήρηση του εαυτού αντιλαμβανόμαστε ότι δεν βρισκόμαστε στην τρίτη κατάσταση συνειδητότητας, ότι ζούμε μόνο στις δύο. Η τέταρτη κατάσταση είναι η αντικειμενική συνειδητότητα, η οποία είναι απρόσιτη για μας. Στην τέταρτη κατάσταση φθάνουμε μόνο μέσω της συνειδητότητας του εαυτού.

Δεν αποκτούμε συνειδητότητα 
του εαυτού, όσο αυτός πιστεύει 
ότι την έχει

   Μια από τις μεγάλες ψευδαισθήσεις που έχομε και από τις πιο δύσκολες στην καταπολέμηση είναι η πεποίθηση μας ότι μπορούμε και «πράττουμε».
   Δεν παραδεχόμαστε ότι τα πράγματα συμβαίνουν μηχανικά.   Το κακό γίνεται πάντοτε μηχανικά, ενώ το καλό γίνεται πάντα συνειδητά. Αν προσπαθήσεις να έχεις επίγνωση του εαυτού σου θα δεις ότι δεν μπορείς να το κάνεις.

   Το κύριο εμπόδιο για την απόκτηση της συνειδητότηταςτου εαυτού είναι ότι νομίζουμε πως την έχουμε. Δεν θα αποκτήσει κανείς ποτέ συνειδητότητα του εαυτού όσο πιστεύει ότι την έχει. Όλη η ιστορία είναι φτιαγμένη από ανθρώπους που κοιμούνται….

   Άνθρωποι που κοιμούνται:
   - Μάχονται, θεσπίζουν νόμους, δείχνουν υπακοή, ή αρνούνται υπακοή σ’ αυτούς.
   Για να αναπτυχθούμε πρέπει να ξυπνήσουμε και να παλέψουμε με τη μηχανικότητα μας.


   Η ζωή του ανθρώπου μηχανή, ελέγχεται από το τυχαίο, διότι τα πράγματα στην καθημερινή ζωή συμβαίνουν μηχανικά,τυχαία. Όταν αναπτύξουμε θέληση, παύουμε να είμαστε κάτω από το νόμο του τυχαίου.  Όπως είμαστε τώρα, πάντοτε θα βρισκόμαστε κάτω από μια ορισμένη πιθανότητα του τυχαίου.  Σιγά – σιγά όμως μπορούμε να μειώσουμε τις πιθανότητες των τυχαίων γεγονότων.

   Η θεωρία των τυχαίων γεγονότων είναι απλή:
   Συμβαίνουν μόνο όταν ο χώρος είναι κενός, αν ο χώρος είναι κατειλημμένος από συνειδητές πράξεις δεν μπορούν να συμβούν. Όσο περισσότερο έλεγχο έχουμε στον εαυτό μας, τόσο περισσότερο αλλάζει ο νόμος του τυχαίου.
   Όταν σταματήσουν τα εσωτερικά τυχαία γεγονότα μέσα μας, αυτό θα μας κάνει πιο ελεύθερους από τα εξωτερικά τυχαία γεγονότα. Θέληση σημαίνει απελευθέρωση από τη μηχανική κατάσταση.

Η "Άγνωστη", η Δύσκολη,  Επίγνωση

   Ότι κι αν κάνουμε, ότι κι αν σκεφτόμαστε, ότι κι αν νιώθουμε, δε θυμόμαστε τον εαυτό μας. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε παρόντες, ότι έχουμε επίγνωση, συνειδητότητα, ότι είμαστε εδώ. Πρέπει να έχεις επίγνωση του εαυτού σου την ίδια στιγμή που συμβαίνουν τα γεγονότα.
Η επίγνωση του εαυτού είναι η μεγαλύτερη δυνατή αλλαγή στον άνθρωπο.

   Κάθε μέρα μπορείς να βρίσκεις χρόνο για να συνειδητοποιείς ότι δεν θυμάσαι τον εαυτό σου.   Αυτό θα σε φέρει βαθμιαία στην ανάμνηση του εαυτού.
   Αν γίνουμε ενσυνείδητοι αρχίζουμε να βλέπομε πράγματα, για τα οποία δεν έχουμε ιδέα. Να θυμάσαι τον εαυτό σου τρεις τέσσερις φορές την ημέρα, τις ίδιες ώρες και με το σταμάτημα των σκέψεων η ανάμνηση του εαυτού θα έρχεται από μόνη της στα μεταξύ διαστήματα όταν τη χρειάζεσαι.

   Συνέχισε να παρατηρείς και θα δεις ότι υπάρχει ένα μέρος μέσα σου, όπου θα είσαι ήσυχος, ήρεμος και τίποτε δε θα μπορεί να σε ενοχλήσει. Είναι ανάγκη να θυμόμαστε τον εαυτό μας, ιδίως όταν πάμε να κάνουμε κάτι κακό και να μην το κάνουμε.

   Όσο περισσότερο θυμόμαστε τον εαυτό μας, τόσο περισσότερο έλεγχο θα έχομε και θα μπορούμε να σταματάμε  ορισμένες εντυπώσεις. Αυτές θα έρχονται, αλλά δε θα διεισδύουν.

Τίποτα δεν μας χαρίζεται

   Όλη μας η ζωή έχει ένα μόνο σκοπό: Να αποφεύγουμε τα δυσάρεστα συναισθήματα. Ότι δυσάρεστο συνειδητοποιούμε σχετικά με τον εαυτό μας το αποφεύγουμε,  Και αυτός είναι ο κύριος λόγος που μας κρατά «κοιμισμένους».
   Ευτυχία είναι αρμονία ανάμεσα στις εξωτερικές περιστάσεις και τις εσωτερικές εκδηλώσεις. Τίποτα δε συμβαίνει τη στιγμή που συμβαίνει, η ανάγκη να συμβεί δημιουργήθηκε πολύ καιρό πριν.
Νομίζουμε ότι μπορούμε να πάρουμε κάποια απόφαση και να ενεργήσουμε ανάλογα.
   Στην πραγματικότητα μας εξουσιάζουν οι εξωτερικές επιδράσεις και όχι οι εσωτερικές αποφάσεις.    Τίποτα δε χαρίζεται, μόνο αγοράζεται.
Τα πράγματα δεν πέφτουν από τον ουρανό, δεν βρίσκονται τυχαία, πρέπει να τα αγοράσουμε.

Μάσκες

   Οι άνθρωποι φοράνε το ένα ή το άλλο είδος μάσκας και πιστεύουν πως είναι ακριβώς σαν τη μάσκα αυτή,
   - Ενώ στην πραγματικότητα είναι διαφορετικοί.  Ο καθένας μας έχει πολλές μάσκες, όχι μόνο μία.   Όταν αισθάνεσαι κατάθλιψη ή εκνευρισμό, προσπάθησε να θυμηθείς τον εαυτό σου.   Θα δεις ότι αυτός που αισθάνεται κατάθλιψη δεν είναι ο εαυτός σου,
   - Αλλά η φανταστική ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου.  Η πρόοδος του ανθρώπου αρχίζει από τη στιγμή που θα αντιληφθεί, ότι άλλο είναι αυτός ο ίδιος,    - Και άλλο είναι η φανταστική εικόνα που έχει φτιάξει για τον εαυτό του.

Επιθυμίες

   Ο άνθρωπος εξουσιάζεται από τις επιθυμίες του και καταντά το παιχνιδάκι των διαθέσεων και των εξωτερικών εντυπώσεων.  Η θέληση μπορεί να οριστεί σαν η συνισταμένη των επιθυμιών.  Οι άνθρωποι με ισχυρή θέληση συνήθως έχουν μια κυρίαρχη  επιθυμία, που μπροστά σ’ αυτήν εξαφανίζονται όλες οι άλλες. Ο κόσμος είναι ένας κόσμος άπειρων δυνατοτήτων. Ο νους ακολουθεί την ανάπτυξη των δυνατοτήτων προς μια μόνο κατεύθυνση. Τα πάντα είναι μέσα στον άνθρωπο και δεν υπάρχει τίποτα έξω απ’ αυτόν.
   Ο χρόνος δεν είναι όρος της ύπαρξης του σύμπαντος,
   - Αλλά μόνο ένας όρος αντίληψης του κόσμου από τηνψυχική μας συσκευή,
   - Που επιβάλλει στον κόσμο χρονικούς όρους, διότι διαφορετικά δε θα μπορούσε να το συλλάβει.   Αν ο άνθρωπος σκεφτεί το άπειρο, το αντιλαμβάνεται σαν έξω απ’ αυτόν. Στην πραγματικότητα το άπειρο είναι μέσα του.

Αντιφατικές συνειδητότητες

   Ο άνθρωπος αποτελείται από τεράστιο αριθμό ζωών:   Κάθε μέρος του σώματος, κάθε όργανο, κάθε ιστός, κάθε κύτταρο, έχει την ξεχωριστή ζωή του και την ξεχωριστή του συνειδητότητα.  Οι εσωτερικές (αυτές) συνειδήσεις ακούν συνεχώς τη φωνή του λογικού και των συγκινήσεων.   Η εγκεφαλική συνειδητότητα έχει άγνοια γι’ αυτό και τους δίνει χιλιάδες διαφορετικές υποβολές,

- Που συχνά είναι αντιφατικές, παράλογες και βλαβερές για τον οργανισμό.

   Οι εσωτερικές συνειδητότητες είναι ένα επαρχιακό πλήθος που ακούει τις γνώμες των κατοίκων της πρωτεύουσας, ακολουθούν τα γούστα τους και μιμούνται τους τρόπους τους.
   Τα όσα «λένε» ο νους και το συναίσθημα, τα όσα κάνουν, όσα επιθυμούν, όσα φοβούνται, γίνονται αμέσως γνωστά στις πιο απόμακρες και σκοτεινές γωνιές του οργανισμού.
   Το στομάχι μπορεί να υπνωτιστεί από ορισμένες παράλογες γεύσεις καθαρά «αισθητικού» χαρακτήρα.
   Η καρδιά, τα νεφρά, το συκώτι, τα νεύρα, οι μυς, μπορούν να υποταγούν σε υποβολές που τους δίνονται ασυνείδητα με σκέψεις και συναισθήματα.

Η εξουσία των ιδεών μας, των απόψεών μας

   Αν δεν επιθυμούμε να είμαστε στην εξουσία των ασυνείδητων αυτό-υποβολών, πρέπει να προσέχουμε τις λέξεις που χρησιμοποιούμε όταν μιλάμε στον εαυτό μας.
Θα πρέπει να θυμόμαστε όλους αυτούς στο σκοτάδι, που κρυφακούν στις πόρτες της συνειδητότητας μας,
   - Που βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα απ’ όσα ακούν,
   - Που υποτάσσονται με ευκολία σε πειρασμούς και φόβους κάθε λογής και αρχίζουν να στριφογυρίζουνπανικόβλητοι και μόνο με τη σκέψη ότι μπορεί να χάσουμε το τραίνο ή κάποιο κλειδί.
Πρέπει να μάθουμε να υπολογίζουμε τη σημασία αυτών των εσωτερικών πανικών.

   «Τι φρικτός καιρός», που λέγεται με πολύ συναίσθημα, οι εσωτερικές συνειδητότητες το καταλαβαίνουν με το δικό τους τρόπο,

   - «Τώρα που ο καιρός είναι φρικτός, δεν υπάρχει ελπίδα, διέξοδος και δεν αξίζει να ζει κανείς, ή να δουλεύει».
Τα αρνητικά συναισθήματα είναι οι πιο καλοί αγωγοί του κακού, γιατί είναι από τα πιο μηχανικά πράγματα που έχομε.
   Πρέπει να αντιληφθούμε πόσο συχνά μας κυβερνούν και μας εξουσιάζουν όχι τα πράγματα αυτά καθαυτά, αλλά οι ιδέες μας για τα πράγματα, οι απόψεις μας για τα πράγματα.   Το αρνητικό συναίσθημα οδηγεί στην αρρώστια, ψυχική και σωματική και σε όλες τις δυστυχίες της ανθρωπότητας.

Η Ταύτιση είναι Σκλαβιά

   Να νιώθεις απλά και μόνο τον πόνο δεν είναι αρνητικό συναίσθημα,
   * Όταν όμως μπαίνουν μέσα η φαντασία ή και η ταύτιση, τότε γίνεται αρνητικό συναίσθημα. Οι άνθρωποι που είναι γεμάτοι αρνητικά συναισθήματα και ταύτιση,
   * Προκαλούν παρόμοιες αντιδράσεις και στους άλλους ανθρώπους. Οι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν τόση δύναμη επάνω μας όση νομίζουμε,
   * Εκτός εάν υπάρχει ταύτιση με αυτούς. Αν δεν ταυτίζεσαι είσαι ελεύθερος.

Η Διάνοια των Αισθήσεων

  Η λογική σκέψη φυλακίζει τον άνθρωπο στην ύλη, στο φαινομενικό κόσμο.  Η επαφή με την αλήθεια, με την εσώτερη πραγματικότητα δεν μπορεί να συνδυαστεί με τη διασκέδαση ή τη διέγερση της διάνοιας και των αισθήσεων.
   Πρέπει να νηστέψεις από την ύλη που σου προσφέρουν σαν εντυπώσεις οι εξωτερικές αισθήσεις σου.   Ο άνθρωπος ζει με:
   * Την ικανοποίηση των ορέξεων του, τους φόβους και της ματαιοδοξία του.
   * Διασκεδάσεις και γιορτές και ηλίθια ανταγωνιστικά αθλήματα.
   * Την απληστία για το κέρδος και τον αισθησιασμό.
   * Την ανιαρή και νωθρή εργασία και τις έγνοιες και τις αγωνίες της κάθε μέρας. Πιο πολύ απ’ όλα ζει με την υποταγή και την απόλαυση, (από άγνοια), της υποταγής.

Ο Ατομικός Άνθρωπος

   Μια φυλή ή ένα έθνος θεωρούμενο σαν ένας οργανισμός δεν έχει τίποτα το κοινό με τον υψηλά ανεπτυγμένο και περίπλοκο οργανισμό ενός ανθρώπου. Σε σύγκριση με ένα ξεχωριστό άνθρωπο, μια φυλή ή ένα έθνος σαν οργανισμός βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο:

   * Στο επίπεδο των ζωοφύτων, άμορφοι οργανισμοί, κατά το μεγαλύτερο μέρος ακίνητοι, μαζικοί, όντα που δεν έχουν ειδικά όργανα και η ζωή τους συνίσταται στο να τρώνε το ένα το άλλο. Η όλη ιστορία της ανθρωπότητας, η ιστορία των πολέμων μεταξύ των λαών και φυλών, είναι μια διαδικασία των ζωοφύτων, που τρώνε το ένα το άλλο. 

Οι λαοί δεν δημιουργούν τίποτα, μόνο καταστρέφουν.

   Μόνο οι ατομικοί άνθρωποι δημιουργούν και βέβαια η πρωτοβουλία καταστροφής σε μεγάλη κλίμακα   "Aνήκει πάντοτε σε Ατομικούς Ανθρώπους" και οι μάζες είναι μόνο το "Εκτελεστικό Όργανο".

   Η τραγωδία του ανθρώπου σαν άτομο βρίσκεται στο γεγονός,
   * Ότι αυτός ζει μέσα στην πυκνή μάζα ενός κατώτερου όντος, (λαού),
   * Και όλη του η δράση τίθεται στην υπηρεσία των καθαρά φυτικών λειτουργιών του τυφλού αυτού κολλώδους οργανισμού. Η όλη ζωή του ανθρώπου, η συσσώρευση πλούτου, ή δύναμης, ή μάθησης, είναι το χτίσιμο ενός πύργου της Βαβέλ,
   * Διότι αναγκαστικά θα καταλήξει στην καταστροφή, στο θάνατο,
   * Που είναι η μοίρα κάθε όντος που δεν μπορεί να περάσει στο επίπεδο του είναι. Ο άνθρωπος είναι μια πολλαπλότητα, το όνομα του ανθρώπου είναι λεγεώνα. Ο άνθρωπος είναι χωρισμένος σ’ ένα πλήθος από μικρά εγώ,
   * Κι έτσι εξηγείται το γεγονός ότι οι άνθρωποι παίρνουν τόσο συχνά αποφάσεις και τις εκτελούν τόσο σπάνια.

   Κάποιος αποφασίζει να σηκώνεται νωρίς από την επόμενη μέρα. Την απόφαση αυτή την παίρνει ένα εγώ ή μια ομάδα εγώ. Αλλά το να σηκώνεται νωρίς είναι υπόθεση ενός άλλου εγώ, που δε συμφωνεί καθόλου με την απόφαση, ή μπορεί να έχει άγνοια.  Φυσικά ο άνθρωπος δε θα σηκωθεί νωρίτερα το άλλο πρωί και το βράδυ θα αποφασίσει πάλι να σηκώνεται νωρίς. Έτσι περνάμε ολόκληρη ζωή εξοφλώντας τα γραμμάτια των μικρών, τυχαίων εγώ.

   Το σήμερα είναι αυτό που είναι γιατί το χθες ήταν αυτό που ήταν.
   Αν θέλεις να γνωρίσεις το μέλλον σου πρέπει πρώτα να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Η μελέτη του εαυτού είναι η εργασία, ή ο δρόμος που οδηγεί στη γνώση του εαυτού. Η βασική μέθοδος μελέτης του εαυτού είναι η παρατήρηση του εαυτού,
   * Και πρέπει ν’ αρχίσουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας,
   * Σαν να μη τον γνωρίζομε καθόλου, σαν να μην τον είχαμε παρατηρήσει ποτέ. Παρατηρώντας πρέπει να ξεχωρίζομε τις 4 βασικές λειτουργίες:
   * Τη διανοητική, 
   * συναισθηματική, 
   * κινητική και 
   * ενστικτώδη.  
Όλες οι εντυπώσεις κατατάσσονται στις κατηγορίες αυτές. Δεν θα πρέπει να υποκαθιστά το ένα κέντρο το άλλο.
   .   Όταν το συναισθηματικό κέντρο λειτουργεί αντί για το διανοητικό,  Προκαλεί άσκοπη νευρικότητα και βιασύνη σε περιπτώσεις που επιβάλλεται ήρεμη κρίση και περίσκεψη.
   .  Αντίθετα το διανοητικό κέντρο, όταν κάνει τη δουλειά του συναισθηματικού  κέντρου, Προκαλεί περίσκεψη σε καταστάσεις που απαιτείται γρήγορη απόφαση. Ο νους δεν μπορεί να εκτιμήσει τις αισθήσεις, και τις κινήσεις.

   Μόνο όταν αρχίσει να θυμάται τον εαυτό του, ξυπνάει πραγματικά ο άνθρωπος. 

«Γρηγορείτε, μην κοιμάστε», έλεγε ο Χριστός, και δεν είναι σχήμα λόγου.
Η παρατήρηση του εαυτού κάνει τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει ότι δε θυμάται τον εαυτό του.   
   Στις πιο συνηθισμένες περιπτώσεις, ο άνθρωπος ταυτίζεται με το τι σκέφτονται οι άλλοι για το άτομο του,

   * Με τη συμπεριφορά τους και με τη στάση τους απέναντι του,
   * Και αυτό συνεπάγεται τεράστια απώλεια ενέργειας.

   Από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να μάθει ο άνθρωπος είναι:
* Να παρατηρεί και να νιώθει τη μυϊκή ένταση και να μπορεί να χαλαρώνει τους μυς του.

Η ψυχή έχει τη γνώση.  Όλη η γνώση περιέχεται στην ψυχή του ανθρώπου. Όλα τα βασίλεια της φύσης ζουν μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι ένα μικρό σύμπαν. Μέσα του πραγματοποιείται συνεχής θάνατος και συνεχής γέννηση, ένα αδιάκοπο αλληλοφάγωμα, το καταβρόχθισμα του αδύναμου από  τον ισχυρό, η εξέλιξη και ο εκφυλισμός.

______________________________________

Καθηγητές της "Μελέτης του Εσώτερου", και της "Ανθρώπινης Ψυχής":  

Πήτερ Ουσπένσκυ, Καρλ Γιουνγκ, Ιρβινγκ Γιάλομ, Λόμπσαν Ράμπα,
Μ. Σκοτ Πεκ

Scholeio.com

Η Ιστορία μιας "Μικρής Κουκκίδας"

Η Δύναμη της Κουκίδας

Aπό που άραγε θα μπορούσε να αντλεί τη δύναμη της μία "κουκίδα"; Γιατί ένα "πλήθος" (ανθρώπων) χρειάζεται την άδεια μιας κουκίδας για να κάνει οτιδήποτε... όσο κι αν είναι παράλογο. 

Τι είναι εκείνο που αδρανοποιεί την ανθρώπινη αντίληψη και κατ' επέκταση ευνουχίζει την κρίση για τη διαμόρφωση κάθε φορά της καταλληλότερης επιλογής, όπως, καλό-κακό, ωφέλιμο - άχρηστο, ασφαλές - επικίνδυνο...;

Μια πολύ περίεργη κατάσταση για το 99,999% των ανθρώπων που δεν μπορεί να εξηγηθεί επαρκώς.

  

Scholeio.com

Συνείδηση, η "Σιωπή της Ύπαρξης"

Η Συνείδηση -Consciousness- είναι σαν Καθαρή Αντίληψη,

χωρίς περιεχόμενο, 

χωρίς περιορισμούς, 

χωρίς ιδιότητες, 

πέρα από τον χρόνο και το χώρο, είναι η «Σιωπή της ύπαρξης».

Είναι η Αίσθηση του κενού, 

του τίποτα, 

η Συνείδηση είναι η Δυνατότητα Αντίληψης, το Συμβάν της Αντίληψης, το Αποτέλεσμα της Αντίληψης, Ανεξάρτητα από «περιεχόμενο». 

Υπάρχει «Συνείδηση χωρίς περιεχόμενο»; 

   Σαν Βιωματική εμπειρία (μέσα από την «μυστική διαδικασία») Ναι, Υπάρχει! 

   Είναι η «Συνείδηση της Κενότητας», που προσδιορίζεται, μέσα σε όλες τις θρησκείες, σαν η Υπέρτατη Κατάσταση του Όντος, η Βίωση της Απόλυτης Πραγματικότητας, η Υπέρτατη Φώτιση, η Θέωση.

   Όταν όμως ο αφώτιστος νους ορίζει την Συνείδηση σαν «συνείδηση του κάτι»  (όταν εξαρτά το φαινόμενο της Συνείδησης από το «περιεχόμενο» και μόνο), τότε η έννοια της Συνείδησης που αντιλαμβάνεται αποκλείει εξ’ αρχής την περίπτωση να υπάρχει Συνείδηση που δεν είναι «συνείδηση του κάτι». 

  Σ' αυτό το σημείο "συμβαίνει" όμως  ένα «λογικό σφάλμα». Ο αφώτιστος νους ταυτίζει την Πραγματικότητα με την αντίληψή του (νομίζει ότι η αντίληψή του είναι η Πραγματικότητα). 

   Αλλά όλες οι περιορισμένες αντιλήψεις (του αφώτιστου νου) δεν αφορούν την Φυσική Συνείδηση, (την Συνείδηση σαν Γεγονός και Εμπειρία, την Πραγματικότητα, Αυτό που Συμβαίνει στην πραγματικότητα).

Αφορούν μόνο την αφώτιστη συνείδηση (στην παρούσα κατάστασή της), τον αφώτιστο νου, και την περιορισμένη αντίληψη που έχει ο αφώτιστος νους για την Συνείδηση. 

   Με άλλα λόγια το Πρόβλημα της Συνείδησης, τί «Είναι η Συνείδηση», δεν είναι ένα Πρόβλημα της Πραγματικότητας (ένα πραγματικό πρόβλημα), αλλά μόνο ένα πρόβλημα που εγείρεται μέσα στον αφώτιστο νου,  εξ’ αιτίας ακριβώς της μη διαφώτισής του, ένα πρόβλημα των δικών του περιορισμένων αντιληπτικών δυνατοτήτων…

   Η Συνείδηση λοιπόν είναι η Συνείδηση σαν Καθαρή Αντίληψη, χωρίς περιεχόμενο, χωρίς περιορισμούς, χωρίς ιδιότητες, πέρα από τον χρόνο και το χώρο, η «Σιωπή της ύπαρξης».

Η Δευτερογενής Συνείδηση

   Από την άλλη μεριά η Συνείδηση μπορεί να έχει περιεχόμενο, να είναι «συνείδηση του κάτι».  Αυτή είναι η Δευτερογενής Συνείδηση και είναι διαφορετική από την Καθαρή Συνείδηση για την οποία μιλήσαμε προηγουμένως, είναι η «Συγκεκριμένη Συνείδηση». 

   Αυτή η «Συγκεκριμένη Συνείδηση» (ή Δευτερογενής Συνείδηση) είναι Αληθινή;  Τι ιδιότητες έχει;  Είναι η Αληθινή Ύπαρξή μας;

   Κατ’ αρχήν η Συγκεκριμένη Συνείδηση, η "συνείδηση του κάτι"  προϋποθέτει την Πρωταρχική Συνείδηση (που Είναι Απεριόριστη) για να «υπάρξει». 

   Δεύτερον δεν Ταυτίζεται μαζί Της,  και οντολογικά και λειτουργικά, αφού είναι περιορισμένη.  

   Τρίτον είναι «συγκεκριμένη». Η "Συνείδηση του κάτι" δεν είναι ένα «πράγμα», ένα «σταθερό αντικείμενο», μία ουσία, αλλά μάλλον ένα «Ρεύμα Συνείδησης» που συγκρατείται σε μία πορεία, που ανανεώνεται και διαρκεί και εξελίσσεται. 

   Αυτή η Δευτερογενής Συνείδηση, το «Ρεύμα Συνείδησης» Stream of Consciousness  είναι η Σχετική Ύπαρξη από την Οποία προκύπτουν όλοι οι εσωτερικοί και εξωτερικοί κόσμοι.

   Στην Εσωτερική Παράδοση το «Ρεύμα Συνείδησης» Δημιουργεί το Κοσμικό Πνεύμα (Spirit) που σε μία Προοδευτική Εξέλιξη Διαφοροποιείται σε Υποκείμενο-Αντικείμενο, δημιουργώντας τον Αντικειμενικό Πνευματικό Κόσμο, μεταβαίνοντας από την «Αρχική Ενότητα του Υποκειμένου» στην «Οντολογική Ενότητα όλων των όντων» του Πνευματικού κόσμου. 

  Στην Οντολογική Ενότητα, δηλαδή,  μέσα στην πολλαπλότητα των «φαινομένων»… στην «φαινομενική πολλαπλότητα». 

   Το ατομικό πνεύμα (spirit), είναι ο πραγματικός οντολογικός πυρήνας του όντος μέσα στην δημιουργία… 

   Από το «Ρεύμα Συνείδησης», που εκδηλώνεται σε πιο σύνθετες καταστάσεις (κατώτερα πεδία) δημιουργείται:

   Ο Κόσμος του Νου "Mind" και τα όντα εκδηλώνονται σε αυτό το πεδίο με το νου (mind)

   Ο Κόσμος της Ψυχής "Soul" και τα όντα εκδηλώνονται σε αυτό το πεδίο με την ψυχή (soul)   και τέλος 

   Ο Κόσμος της Ενέργειας-ύλης "Energy-Matter" και τα όντα εκδηλώνονται εδώ με ένα υλικό φορέα (body).

   Αυτό το «Ρεύμα Συνείδησης», που είναι «Ένα», και «Ένα μέσα στα πολλά», και η «Βαθύτερη Ουσία κάθε ύπαρξης»,  είναι η Πραγματική Ουσία μας, το Υπόβαθρο της «παρούσας συνείδησής» μας.

   Το πνεύμα, που πηγάζει από το Παγκόσμιο Πνεύμα,  είναι το «Κοσμικό Ασυνείδητό» μας.  Ο νους, που πηγάζει από τον Παγκόσμιο Νου, είναι το «συλλογικό ασυνείδητό» μας. Η ψυχή, που πηγάζει από την Παγκόσμια Ψυχή, είναι το «ατομικό ασυνείδητό» μας. Όλα αυτά λειτουργούν σαν «εσωτερικές διαστάσεις», «ασυνείδητες διαστάσεις», της «παρούσας συνείδησης».

Παρούσα Συνείδηση

   Τι είναι η «παρούσα συνείδηση»;    Καθώς το «Ρεύμα Συνείδησης» -Stream of Consciousness- που ενοικεί σε ένα ατομικό πνεύμα, σε ένα ατομικό νου, σε μία ατομική ψυχή, «συνδέεται» με το σώμα (την ύλη) δημιουργείται (εξ’ αιτίας ακριβώς της «σύνδεσης»), μία πνευματοϋλική ψυχή, μία «υλική ψυχή» που είναι ακριβώς η «παρούσα συνείδησή» μας που εκδηλώνεται μέσα στον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα.

Αυτή η «παρούσα συνείδηση» επειδή ακριβώς είναι αποτέλεσμα της σύνδεσης της Αόρατης Οντότητας με το υλικό σώμα δεν είναι κάτι σταθερό (και διαλύεται με τον θάνατο). 

Αυτή όμως ή «υλική ψυχή» δεν είναι η αληθινή ψυχή (η αληθινή ψυχή είναι κάτι διαφορετικό και εκδηλώνεται όπως είπαμε σαν «ατομικό ασυνείδητο»). Ούτε εξ’ άλλου η «παρούσα συνείδηση» (η «υλική ψυχή») μπορεί να θεωρηθεί σαν αποτέλεσμα της εγκεφαλικής (νευρικής) δραστηριότητας… 

Εδώ συμβαίνουν ένα σωρό παρεξηγήσεις επειδή ακριβώς συγχέονται λειτουργίες και όροι… Στην πραγματικότητα υπάρχει μια «αθάνατη ψυχή» (η αληθινή ψυχή), μία «θνητή ψυχή» (το αποτέλεσμα της «σύνδεσης» της Αόρατης Οντότητας με το σώμα), μία «εγκεφαλική δραστηριότητα»… 

Έτσι η «παρούσα συνείδηση» μπορεί να «ερμηνεύσει» την ύπαρξή της σαν «αθάνατη ψυχή», σαν «θνητή ψυχή», σαν «εγκεφαλική δραστηριότητα». Όλες οι απόψεις μπορούν να υποστηριχθούν και να δικαιολογηθούν…

Εξέλιξη της Συνείδησης

             The Evolution of the Consciousness

   Η συνηθισμένη εγρήγορση βασίζεται και λειτουργεί σύμφωνα με προσωπικά δεδομένα (νοητικά εντυπώματα που προέρχονται από την κοινωνικοποίηση του προσώπου, από συνήθειες, προσωπικές επιλογές, κλπ…). 

   Αυτό δεν είναι Εγρήγορση,  Awareness, Αληθινή Επίγνωση, αλλά μία ενστικτώδης αντίδραση αντίληψης, και τακτοποίησης των αντιληπτικών δεδομένων (βάσει των αποθηκευμένων αντιληπτικών δεδομένων), ένας «μισο-συνειδητός ύπνος». 

   Η Αληθινή Εγρήγορση Pure Awareness, η Αληθινή Επίγνωση, λειτουργεί σε «μηδενική βάση», με πρόσληψη και αντίληψη όλων των δεδομένων, χωρίς «προκαταλήψεις», χωρίς «κριτική», ανοιχτή σε όλα τα «ενδεχόμενα». 

   Με αυτή την έννοια η Εγρήγορση ταυτίζεται με την έννοια της Προσοχής, της Πλήρους Εγρήγορσης Mind fullness σε αυτό που συμβαίνει Εδώ, Τώρα, όχι μόνο σε επιφανειακό επίπεδο (υλικών αντικειμένων, γεγονότων, καταστάσεων) αλλά και σε βαθύτερο επίπεδο (απωθημένες σκέψεις, εντυπώματα, κλπ…).

Διαφώτιση

   Enlightenment -Ψυχικό επίπεδο, ατομικό ασυνείδητο. Η αντίληψη αυτού που συμβαίνει Εδώ, Τώρα, είναι όχι μία στατική κατάσταση, αλλά μία ροή ζωής. Σε αυτή την Ροή, σιγά-σιγά απομακρύνονται όλα τα ασήμαντα, περιορισμένα, περιστατικά, κι ό,τι Αποκαλύπτεται είναι η Ίδια η Ροή της Συνείδησης. 
    Κι έτσι η Αληθινή Εγρήγορση Οδηγεί στην Διαφώτιση Enlightenment, στον Καθαρισμό της Συνείδησης, στην Διαύγεια και στην Πλήρη Ηρέμηση.

Αφύπνιση 

Awakening - νοητικό επίπεδο (συλλογικό ασυνείδητο).

Η «Διαδικασία» της Διαφώτισης (που δεν είναι διαδικασία αλλά ξεπέρασμα όλων των διαδικασιών) Οδηγεί προοδευτικά και χωρίς προσπάθεια ή επιδίωξη στην Πλήρη Αφύπνιση, μία Κατάσταση Συνείδησης όπου Αντιλαμβανόμαστε ότι Είμαστε ο Θεατής όλων αυτών που συμβαίνουν…

Απελευθέρωση 

   Cosmic Consiousness – πνευματικό επίπεδο (Κοσμικό Ασυνείδητο)
Όλη αυτή η «Διαδικασία» (η Πνευματική Εξέλιξη) που ξεκινά από την Αληθινή Εγρήγορση Pureawareness σε ψυχοσωματικό επίπεδο, Διαπλατύνεται με την Διαφώτιση σε ψυχικό επίπεδο, κι Ολοκληρώνεται στην Πλήρη Αφύπνιση σε νοητικό επίπεδο, Οδηγεί Τελικά στην Παγκόσμια Συνείδηση Cosmic Consciousness.

Διαλογισμός

   Meditation  Η Πνευματική Εξέλιξη που περιγράψαμε είναι αυτό που ονομάζουμε Διαλογισμό.   Στην πραγματικότητα ο Διαλογισμός μόνο καταχρηστικά χαρακτηρίζεται σαν «διαδικασία»  γιατί είναι ακριβώς το αντίθετο μίας διαδικασίας, είναι επιβράδυνση του συνειδησιακού ρεύματος, καθάρισμα, και ηρέμηση, είναι το τέλος όλων των διαδικασιών.

  Στην πραγματικότητα, η Πνευματική Εξέλιξη 

Evolution of the Consciousness,  

ο Διαλογισμός Meditation, η Εγρήγορση Awareness, η Διαφώτιση Enlightenment, η Αφύπνιση Awakening, είναι έννοιες αλληλοεπικαλυπτόμενες και στην πραγματικότητα υποδηλώνουν την Αφυπνισμένη Ροή Ζωής, κι όχι μία διαδικασία, μία τεχνική, μία δραστηριότητα εντός του χρόνου και του χώρου… 

   Η Αφυπνισμένη Συνείδηση Υπερβαίνει την υλική ύπαρξη, μολονότι την «περιλαμβάνει» μέσα της… Η Αληθινή Πραγμάτωση, η Αφύπνιση, Αποκαλύπτει Τελικά την Αληθινή Ουσία μας. Η Αληθινή Ουσία, η  ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ  -COSMIC CONSCIOUSNESS-  που Βλέπει, Είναι η Καθαρή Λειτουργία της Αντίληψης χωρίς «περιεχόμενο». Είναι… δεν εξελίσσεται. Είναι Ελεύθερη εξ’ αρχής… δεν απελευθερώνεται. 

Είναι Πλήρως Συνειδητή σε ό,τι συμβαίνει, όταν υπερβαίνονται όλες οι διαδικασίες… δεν «αφυπνίζεται μέσω μίας διαδικασίας»…

Scholeio.com