Βινκέλμαν, Ο Πρώτος Αρχαιολόγος

      Ο θεμελιωτής της Αρχαιολογίας 
 Απομάκρυνε την Αρχαιολογία από τον ερασιτεχνικό-αρχαιοδιφικό προσανατολισμό της και την τοποθέτησε στη σωστή της βάση, της έδωσε για πρώτη φορά επιστημονικό χαρακτήρα που της έπρεπε.  
Κάθε χρόνο, τις πρώτες εβδομάδες του Δεκεμβρίου, το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο στο Βερολίνο, στη Ρώμη και στην Αθήνα, όπως και πολλά πανεπιστήμια της Γερμανίας, γιορτάζουν την ενάτη Δεκεμβρίου του χίλια επτακόσια δέκα επτά 9.12.1717... Είναι η ημέρα που γεννιέται ο ιδρυτής της επιστήμης της Κλασικής Αρχαιολογίας, ο Ιωάννης-Ιωακείμ Βίνκελμαν.  

Η ανικανοποίητη δίψα του για μάθηση και η ακαταμάχητη επιθυμία να γνωρίσει και να προσεγγίσει όσο το δυνατόν πλησιέστερα την κλασική αρχαιότητα, τον οδηγούν να εγκαταλείψει τα περιορισμένης δυνατότητας σχολεία της ιδιαίτερης πατρίδας του στο Stendal του Magdeburg. Γράφεται σε γυμνάσιο του Βερολίνου. Γρήγορα όμως οικονομικές δυσκολίες τον αναγκάζουν (ο πατέρας του είναι τσαγκάρης) ­ να επιστρέψει στην πατρίδα του και να αποφοιτήσει από το γυμνάσιο του γειτονικού Salzwedel.
Οι οικονομικές δυσκολίες τον κυνηγούν και είναι η αιτία που τον κάνουν να σταματήσει και την ενασχόλησή του με την τόσο αγαπημένη του Ελληνορωμαϊκή Αρχαιότητα και να στραφεί σε θεολογικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Halle (1738). 
Τελικά, έχοντας παρακολουθήσει και κάποια μαθήματα ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Iena, ασκεί το επάγγελμα του παιδαγωγού και στη συνέχεια του δασκάλου, για να γίνει το 1748 βιβλιοθηκάριος στην περίφημη βιβλιοθήκη του κόμητα Bunau στο Nothnitz, κοντά στη Δρέσδη. 
Αυτός είναι ο Πρώτος σταθμός, από εδώ ξεκινάει ένα υπέροχο ταξίδι στον αγαπημένο του κόσμο, αυτόν της Κλασικής Αρχαιότητας. Μέσα από τα βιβλία αυτής της βιβλιοθήκης θα αντλήσει πλήθος νέων πληροφοριών σχετικών με  αυτόν,  ενώ συγχρόνως η αξιόλογη αρχαιολογική συλλογή της γειτονικής Δρέσδης τού δίνει τη δυνατότητα να αποκτήσει και άμεση αντίληψη Αρχαίων Έργων.

Επόμενος σταθμός είναι η μοιραία συνάντηση με τον καρδινάλιο Αρχίντο, έναν διπλωμάτη της αυλής του Βατικανού. Ο διορατικός ισχυρός άνδρας εντυπωσιάζεται από τις γνώσεις του Βίνκελμαν. Συγκινείται βαθύτατα από το όνειρο του νεαρού Ιωάννη-Ιωακείμ να επισκεφθεί τη Ρώμη και προσφέρεται να τον βοηθήσει, με αντάλλαγμα να απαρνηθεί τον Λούθηρο και να γίνει καθολικός ! Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και ο Winckelmann το 1754 ασπάζεται τον καθολικισμό. Με βασιλική υποτροφία και με λαμπρές συστατικές επιστολές φθάνει το 1755 στην αιώνια πόλη και αμέσως γίνεται δεκτός στον κύκλο των μορφωμένων και των ανώτερων κληρικών.
Λίγο πριν αναχωρήσει για τη Ρώμη εκδίδει και το πρώτο του βιβλίο «Σκέψεις για τη μίμηση των ελληνικών έργων στη ζωγραφική και στη γλυπτική». Σ’ αυτό ασχολείται βασικά με θέματα της σύγχρονης τέχνης, υποδεικνύοντας στους καλλιτέχνες να αναζητούν τα πρότυπά τους σε δημιουργίες της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας. 
Τώρα, στη Ρώμη, ο προστάτης του καρδινάλιος Αρχίντο, γραμματέας τον καιρό αυτό του παπικού κράτους, τον προσλαμβάνει ως βιβλιοθηκάριο στη μεγάλη Βιβλιοθήκη του Βατικανού.

Τώρα πλέον, έχει όλες τις δυνατότητες να στραφεί απερίσκεπτα στη μελέτη της αρχαίας τέχνης, την οποία τώρα γνωρίζει εκ του σύνεγγυς, εξαιτίας του πλήθους των αρχαιοτήτων που διαθέτει η Ρώμη. Θέλοντας να γνωρίσει όσο το δυνατόν περισσότερα αρχαία μνημεία, δεν αρκείται μόνο σε αυτά της Ρώμης αλλά επισκέπτεται και μελετά τις αρχαιότητες και άλλων πόλεων, όπως της Φλωρεντίας και της Νεάπολης. Στην πόλη των Μεδίκων αναλαμβάνει μάλιστα την επιστημονική καταγραφή μιας σπουδαίας συλλογής σφραγιδολίθων, αυτής του βαρόνου Stosch, την οποία και εξέδωσε σε βιβλίο το 1760.

Ο θάνατος του καρδιναλίου Αρχίντο έχει ως αποτέλεσμα να εγκαταλείψει την παπική Βιβλιοθήκη αλλά αμέσως προσλαμβάνεται (το 1758) ως έμπιστος σύμβουλος από τον καρδινάλιο Αλμπάνι, του οποίου η σημαντικότατη συλλογή, κυρίως αρχαίων γλυπτών, του δίνει τη δυνατότητα να εμβαθύνει και να εμπλουτίσει ακόμη περισσότερο τις γνώσεις του στην ελληνορωμαϊκή τέχνη. 
Ώριμος πλέον περατώνει το 1761 τη σπουδαία και πρωτοποριακή για την εποχή του εργασία με τον τίτλο «Ιστορία της Τέχνης της Αρχαιότητας», που είδε το φως της δημοσιότητας το 1764, ενώ δύο χρόνια αργότερα, το 1766, εκδίδει και ένα συμπληρωματικό φυλλάδιο «Σημειώσεις στην Ιστορία της Τέχνης της Αρχαιότητας». Πρόκειται για ένα έργο στο οποίο με σαφήνεια διαγράφονται οι διάφορες φάσεις εξέλιξης της αρχαίας ελληνικής τέχνης, την οποία, ας σημειωθεί, ο Winckelmann τη γνώριζε όχι από πρωτότυπα έργα αλλά μέσω ρωμαϊκών αντιγράφων. Αλλωστε δεν πρόλαβε να επισκεφθεί την υπόδουλη τότε Ελλάδα και να ικανοποιήσει τον διακαή πόθο του για μια αρχαιολογική εξερεύνηση της Αρχαίας Ολυμπίας.

Για να προσδιορίσει την εξελικτική πορεία της αρχαίας ελληνικής τέχνης εισάγει τον όρο Στυλ, που τον δανείστηκε από τη φιλολογία, ενώ για την καλύτερη κατανόησή της προστρέχει στην Ιστορία, κάνει κριτικές και αισθητικές παρατηρήσεις στα μνημεία και προτείνει ερμηνείες τους ως επί το πλείστον σωστές, αντλώντας κάθε σχετική πληροφορία που είχε από τα αρχαία γραπτά κείμενα. 
Αν και πολλές από τις απόψεις του παρουσιάζουν ατέλειες και σφάλματα, και το πεδίο έρευνας της Κλασικής Αρχαιολογίας στο έργο του παρουσιάζεται εξαιρετικά περιορισμένο, είναι η πρώτη φορά που η Αρχαία Ελληνική Τέχνη αντιμετωπίζεται με Επιστημονική Μέθοδο.

Ο Winckelmann γίνεται γνωστός σε όλους τους κύκλους της διανόησης και αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Τμήματος των Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Βατικανού ως ο επίσημος αρχαιολόγος του Πάπα. 
Πριν από το 1764 είχε εκδώσει τις εργασίες «Σημειώσεις για την αρχιτεκτονική των αρχαίων ναών του Ακράγαντα της Σικελίας» (1759) και 
«Σημειώσεις για την αρχιτεκτονική των αρχαίων» (1761) έχοντας μελετήσει αυτοπροσώπως τους πολύ καλά σωζόμενους αρχαίους ναούς της Ποσειδωνίας, στην Κάτω Ιταλία. 
Το 1762 και το 1764, έχοντας επισκεφθεί και πάλι τη Νεάπολη και την περιοχή του Βεζουβίου, εκδίδει δύο μελέτες με τις οποίες πληροφορεί το κοινό, με τρόπο υπεύθυνο, για τα συναρπαστικά ευρήματα που είχαν αποκαλυφθεί τότε στο Herculaneum και για τη σημασία τους. 
Η έξοχη εργασία του «Ανέκδοτα μνημεία», που εξεδόθη το 1768, έμελλε να είναι η τελευταία. Σε αυτήν πραγματεύεται κυρίως αρχαιότητες της συλλογής Albani και οι χαλκογραφίες που τη συνοδεύουν έγιναν από τον αδελφό του Καζανόβα (του πασίγνωστου καρδιοκατακτητή). Για τη σωστή ερμηνεία των μνημείων αυτών ο Winckelmann καταφεύγει και στη βοήθεια της ελληνικής μυθολογίας, ενώ ως τότε η αποκλειστική πηγή για σχετικές πληροφορίες ήταν η Ρωμαϊκή Μυθολογία.

Το 1768 νοσταλγώντας την πατρίδα του αποφασίζει να την επισκεφθεί. Φθάνοντας στη Βιέννη, γίνεται δεκτός με τιμές από τη βασίλισσα Μαρία-Θηρεσία. Ωστόσο για ανεξήγητους λόγους αποφασίζει να διακόψει το ταξίδι του προς τη Γερμανία και προγραμματίζει την επιστροφή του στη Ρώμη. Αυτή η αλλαγή του ταξιδιού του στάθηκε μοιραία. Ο άκρατος
ενθουσιασμός του του κόστισε τελικά τη ζωή του. 
Καθώς επέστρεφε από τη Νάπολη, σε ένα πανδοχείο της Τεργέστης έπιασε κουβέντα με έναν ταξιδιώτη. Ο Βίνκελμαν του μιλάει για τα θαυμάσια ευρήματα των ανασκαφών... 
Του δείχνει και μερικά χρυσά νομίσματα που είχε αποκτήσει στη Βιέννη. 
Δεν ξέρει βέβαια ότι έχει μπροστά του έναν παράνομο που είχε στο ενεργητικό του αρκετές ληστείες και μόλις έχει βγει από τη φυλακή... 
Λίγο αργότερα εκείνη τη μέρα του 1768, ο ληστής, οπλισμένος με μαχαίρι και κρατώντας ένα σκοινί, αιφνιδίασε τον Βίνκελμαν που έγραφε στο δωμάτιό του. Προσπάθησε να τον πνίξει, αλλά ο αρχαιολόγος ήταν δυνατός και τον απώθησε. Τότε ο ληστής μαχαιρώνει τον Πρώτο Αρχαιολόγο στην ιστορία. Η είδηση του βίαιου και αιφνίδιου θανάτου του διαδίδεται γρήγορα σε ολόκληρη την Ευρώπη, συγκλονίζοντας τους φιλολογικούς, επιστημονικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους, καθώς εκείνη την εποχή ο Βίνκελμαν είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη στη Γηραιά Ήπειρο.

Κατά τον Winckelmann η τέχνη της Κλασικής Εποχής είναι a priori ιδανική, τέλεια. 
Μια τέτοια όμως αντιμετώπιση της τέχνης της εποχής του Περικλή προϋποθέτει και την ύπαρξη ενός ιδανικού και αψεγάδιαστου κόσμου. Και ένας τέτοιος κόσμος ποτέ δεν υπήρξε. Η τελειοθηρική αντιμετώπιση της τέχνης, όπως και τα δόγματα, δεν έχουν θέση σε οποιαδήποτε επιστημονική συζήτηση. Ακόμη η κατάχρηση κατά την έρευνα της Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης αισθητικών αξιολογήσεων και αναλύσεων εγκυμονεί τον κίνδυνο να απομακρύνει την Κλασική Αρχαιολογία από αυτό που λέγεται επιστήμη. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο Winckelmann ήταν ο πρώτος που έκανε την Κλασική Αρχαιολογία επιστήμη και στο κάτω κάτω της γραφής θεοποίησε την τέχνη ενός πολιτισμού οι αξίες του οποίου, ακόμη και σήμερα, θεωρούνται, από ένα μεγάλο κομμάτι του πλανήτη μας, τα Ιδανικά του Ελεύθερου και Πολιτισμένου Ανθρώπου.
______________________________________________

* Γιόχαν Γιόαχιμ Βίνκελμαν, Ο πρώτος αρχαιολόγος, ο πατέρας της κλασικής αρχαιολογίας.
Ο πρώτος «αρχαιολόγος», με την έννοια που δίνουμε σήμερα στον επιστημονικό κλάδο της αρχαιολογίας, υπήρξε ο Γιόχαν Γιόαχιμ Βίνκελμαν (Johann Joachim Winkelmann), ο οποίος γεννήθηκε το 1717 στην Πρωσία. Από μικρό τον γοήτευαν οι παλαιοί σκελετοί των Ούννων του 4ου αι. μ.Χ., που είχαν κατακλύσει την Ευρώπη. Μεγαλώνοντας, απέκτησε έντονο ενδιαφέρον για την αρχαία τέχνη και επισκέφθηκε πολλά ιδιωτικά μουσεία και συλλογές των πλούσιων αστών.
Το σημαντικότερο από τα βιβλία που έγραψε είναι η "Ιστορία της Τέχνης της Αρχαιότητας" που τον έκανε ευρύτατα γνωστό. Ήταν ο πρώτος ερευνητής της αρχαιότητας που υποστήριξε πως η μελέτη της τέχνης και της μυθολογίας μπορεί να αποκαλύψει πολλά για έναν αρχαίο πολιτισμό. Ο Βίνκελμαν παρακολούθησε τις ανασκαφές στην Ηράκλεια (Herculaneum) και την Πομπηία.
________________

 
* Φωτό: Ο σχεδιασμός των ερειπίων ενός ναού της Ποσειδωνίας από τον ζωγράφο Ρομπέρ Υμπέρ 1760.
 

  Scholeio.com 

Είναι τελικά ο Παρθενώνας Ανθρώπων Έργο ?

Κατοικήθηκε τη Λίθινη εποχή από τους Πελασγούς, κατόπιν, στους Μυκηναϊκούς χρόνους έγινε μια μικρή πόλη - κράτος, οχυρωμένη από περιμετρικό ισχυρό τείχος, για την προστασία του. 

επάνω φωτό: Μυκηναϊκή Περίοδος 

Από το 1200 π.χ. άρχισαν να κτίζονται στην κορυφή τα ιερότερα κτίρια. Τα πρώτα προπύλαια έγιναν την εποχή του Πεισίστρατου, αλλά καταστράφηκαν από την εισβολή των Περσών όπως και όλα τα άλλα ιερά το 480 π.Χ.
Ο λόγος για έναν "πέτρινο λόφο". Έναν "βράχο" που οι Αθηναίοι τον έκαναν ιερό.

Η περσική κατάκτηση της Αθήνας το 480-479 π.Χ. οδήγησε σε εκτεταμένες καταστροφές σε όλη την πόλη... 

Η πραγματική εικόνα της Αγοράς στην έναρξη της Κλασικής περιόδου (479 π.Χ.), μετά την αποχώρηση των Περσών ήταν μια σειρά από ερειπωμένα κτήρια, που είχαν υποστεί ανεπανόρθωτες καταστροφές... 
Η Αθήνα πια ήταν η "Πόλις των ερειπίων". Ιδιαίτερα τα κτήρια της δυτικής πλευράς που καταστράφηκαν ολοσχερώς. 
Τα πηγάδια του βράχου κλείνουν, σφραγίζονται σχεδόν όλα με κεραμικό υλικό που προέρχεται από την περίοδο 500-480 π.Χ. 

Μετά το 480 π.Χ., ο Θεμιστοκλής και μετέπειτα ο Κίμωνας αναλαμβάνουν τη διευθέτηση ενός νέου διοικητικού κέντρου για την Αθήνα...

Δημιουργούνται μια σειρά κτήρια διοικητικού και θρησκευτικού χαρακτήρα: 

- Η Θόλος χτίζεται γύρω στο 465 π.Χ., προκειμένου να στεγάσει τους πρυτάνεις. 

- Το Νέο Βουλευτήριο αναλαμβάνει τη θέση του Παλαιού, το οποίο μετατρέπεται σε τόπο φύλαξης των αρχείων του κράτους και χώρο λατρείας της Μητέρας των Θεών. 

- Στη βόρεια πλευρά: η Βασίλειος Στοά ξαναχτίζεται με το αυθεντικό υλικό των ετών του 550-500 π.Χ. και το ίδιο ο Βωμός των Δώδεκα Θεών, που ξαναχτίζεται λίγο μετά το 480 π.Χ. 

Υστερορρωμαϊκή οχύρωση δυτικά των Προπυλαίων,
όπου ανοίγονταν δύο πύλες, μία προς δυσμάς
(πύλη Beulé) και μία δεύτερη νοτίως της πρώτης,
κάτω από τον πύργο της Νίκης.

- Ακόμα, η περίφημη Ποικίλη Στοά από το γαμπρό του Κίμωνα, τον Πεισιάνακτα, και στολίζεται με ζωγραφικά έργα μεγάλης αξίας από τον Πολύγνωτο, το Μικίωνα και τον Πάναινο.

- Τα κτήρια της ανατολικής πλευράς έχουν δικαστική χρήση. Αντίθετα... 
- στη νότια οικοδομείται γύρω στο 430 π.Χ. η Νότια Στοά Ι, όπου τελούνται συσσίτια. 
- Άλλα κτήρια της ίδιας περιόδου είναι η Στοά του Ελευθερίου Διός και το Νομισματοκοπείο.

Η πόλη τώρα εντάσσεται στο οικοδομικό πρόγραμμα του Περικλή... Χτίζεται ο περίφημος ναός του Ηφαίστου και της Αθηνάς Εργάνης, το λεγόμενο «Θησείο», λίγο μετά το 450 π.Χ. 


Με την επιστασία του Φειδία, 
επί Περικλή επανακτίζονται τα πασίγνωστα οικοδομήματα, θαυμαστά για την αρχιτεκτονικής τους.

Ο Παρθενώνας το πιο σημαντικό από τα κτήρια της Ακρόπολης με σχεδιαστές και εκτελεστές τον Ικτίνο και τον Καλλικράτη (πιθανόν σε σχέδια του Φειδία). 

Τα προπύλαια και το Ερεχθείο με τις Καρυάτιδες, που σχεδιάστηκαν και κτίσθηκαν από τον Μνησικλή.

Ο ναός της Απτέρου Νίκης που κτίστηκε από τον Καλλικράτη. 

Την ίδια εποχή χτίζεται το θέατρο του Διονύσου, το Ωδείο του Περικλή και το ιερό του Ασκληπιού. Πολύ αργότερα κτίζεται το θέατρο του Ηρώδου του Αττικού.

"... Ηταν ο κεντρικός πυρήνας μιας ανώτερης αντίληψης. Η "φυσική" -μαρμάρινη- ενσάρκωση των αξιών τους, των πεποιθήσεων τους, των μύθων τους, της ιδεολογίας τους, η Ακρόπολη   με τα κτίσματα γύρω από το βράχο και πάνω σ' αυτόν... με κυρίαρχο τον Παρθενώνα...", λέει ο ερευνητής καθηγητής και μελετητής Τζέφρι Χέργουντ (Jeffrey M. Hurwit).'

Η είσοδος της ακρόπολης κατά την κλασσική περίοδο

Μετά τα μέσα του 5ου αι. π.Χ., η Αγορά της Αθήνας οργανώνεται ως το διοικητικό κέντρο μιας δημοκρατίας, η οποία αποτελούσε ταυτόχρονα και το κέντρο μιας «αυτοκρατορίας». Η μεγαλοπρέπεια των κτηρίων της Ακρόπολης δε γίνεται αισθητή στο χώρο της Αγοράς. 

Σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις κάποια μνημεία διακρίνονται για την πολυτέλειά τους, όπως για παράδειγμα η Στοά του Ελευθερίου Διός.

Δραματικά τα γεγονότα που ακολουθούν... 

Ο πελοποννησιακός Πόλεμος, το ολιγαρχικό πραξικόπημα του 411 π.Χ., η πτώση της Αθήνας στους Σπαρτιάτες το 404 π.Χ. και η τυραννία των τριάκοντα.

Το Πρόπυλο*, σε σχέδια του Μνησικλή, η μνημειακή είσοδος από όπου ο προσκυνητής περνάει κατευθυνόμενος προς τον ιερό περίβολο και τα μεγάλα μνημεία του Βράχου, δείγμα μεγάλης αρχιτεκτονικής σύλληψης που επηρέασε όχι μόνο σύγχρονές του αλλά και μεταγενέστερες δημιουργίες, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγω Πελοποννησιακού Πολέμου.

Χίλια χρόνια μετά αυτή η αρχαία είσοδος σφραγίζεται... 

Το Πρόπυλο κλείνει. Για να ανέβει κάποιος στον Παρθενώνα το 1388 πρέπει να περάσει από έναν ελικοειδή δρόμο που καταλήγει στο πίσω μέρος της σημερινής εισόδου. Η Αθήνα είναι στην κυριαρχία των Φράγκων και τα προπύλαια...

...μετατρέπονται τώρα σε παλάτι-οικία των Ατσαγιόλι, προσθέτοντας κι ένα καθολικό εκκλησάκι ! 

Έξω από τα προπύλαια οικοδομείται και ο ψηλός φράγκικος πύργος που κατόπτευε όλη την πόλη.

Αυτή η θέα εντυπωσίασε τόσο τον Μακιαβέλι (Niccolo Machiavelli), της ίδια οικογένειας, που τον έκανε να γράψει: 
"Θεέ μου... δεν έχεις δει ποτέ σου χώρα πιο ωραία από αυτή, ούτε πιο ωραίο κάστρο !".  

Η Αθήνα μετονομάζεται σε Δουκάτο των Αθηνών, στο οποίο βασιλεύει η διάσημη οικογένεια της Φλωρεντίας Ατσαγιόλι (το όνομά της από το εμπόριο ατσαλιού), για 73 χρόνια μέχρι να παραδώσουν την σκυτάλη στους επόμενους κατακτητές, τους Οθωμανούς. 

"Ο Παρθενώνας είναι το μεγαλύτερο μνημείο και το μεγαλύτερο ιερό στη μεγαλύτερη πόλη της κλασσικής Αθήνας" λέει ο καθηγητής Τζέφρι Χέργουντ. 

Ολοκληρώνεται το 432 π.Χ. ώς η μέγιστη έκφραση των Αθηναϊκών Ιδανικών. Του Δίκαιου έναντι του άδικου, του Πολιτισμού έναντι της βαρβαρότητας, της Τάξης έναντι του χάους. 
Ο ναός διακοσμείται με μυθολογικές νικηφόρες νίκες. Κι ίσως για πρώτη φορά σε ελληνικό ναό οι Αθηναίοι, σαν κοινοί θνητοί απεικονίζονται στο πλάι των θεών.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το ανθρώπινο μυαλό ακόμα δεν μπορεί να δεχτεί σαν έργο ανθρώπων τον Παρθενώνα μη μπορώντας να απαντήσει σε τόσα ερωτηματικά κατασκευής, που μοιραία γεννιούνται...

Τα μυστικά του Παρθενώνα

Το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του PBS με τίτλο: "Secrets of the Parthenon" (τα μυστικά του Παρθενώνα) αναλύει τον τρόπο που χτίστηκε ο περίφημος Παρθενώνας...

____________________________________________________________________________


* Πρόπυλο, Το βιβλίο "Τα Προπύλαια της Αθηναϊκής Ακρόπολης" του αρχιτέκτονα Τάσου Τανούλα είναι αφιερωμένο στην οικοδομική ιστορία των προπυλαίων από το 437 π.Χ. που άρχισαν να κτίζονται από το Μνησικλή, ως σήμερα που οι αρχαιολόγοι και οι αρχιτέκτονες της Επιτροπής Ακροπόλεως μελετούν και επιχειρούν την αποκατάσταση των μνημείων που επί 25 αιώνες στεφανώνουν το ιερό Βράχο. 
"Ιωνικούς κίονες στο εσωτερικό κτηρίων δωρικού ρυθμού είχε ήδη εφαρμοστεί και αλλού, στα Προπύλαια όμως ο επισκέπτης μπορούσε να δει, για πρώτη φορά, και τους δύο ρυθμούς ταυτόχρονα, σε άμεση παράθεση, εναρμονισμένους στο ίδιο κτήριο" αναφέρει ο συγγραφέας, "

Από όλα τα μνημεία της Ακρόπολης, τα Προπύλαια, τουλάχιστον για τον κοινό επισκέπτη, είναι τα πιο "αδικημένα". Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Παρθενώνας είναι το σημαντικότερο μνημείο που δεσπόζει επάνω στο Βράχο. Μετά έρχεται το Ερέχθειο όπου η γοητεία της χθόνιας λατρείας σε συνδυασμό με τις θελκτικές Κόρες της πρόστασης μαγνητίζουν τη φαντασία μας ενώ ο ναός της νίκης μένει σχετικά έξω από τον οπτικό άξονα του προσκυνητή κατά την είσοδό του. 


  Scholeio.com  

Κολλαγόνο, Η θαυματουργή κόλλα του σώματος

Είναι παντού μέσα στο σώμα μας! Υπάρχει στην καρδιά, στα αιμοφόρα αγγεία, στο δέρμα, στα ούλα, στους τένοντες, στις αρθρώσεις στα νύχια, ακόμα και στα μαλλιά. Ο λόγος για το κολλαγόνο.
Ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός όπως και η συμβολή του στην καλή φυσική μας κατάσταση. Λειτουργεί σαν κόλλα ! Είναι η κόλλα που κρατά “κολλημένο” το σώμα και δεν το αφήνει να διαλυθεί (εξ’ ου και το όνομά του). Βρίσκεται ανάμεσα στα κύτταρα και τα συγκρατεί όπως το τσιμέντο κρατάει τα τούβλα ενός σπιτιού.

Οι πρωτεΐνες αποτελούν το 75% ενός ανθρώπου κανονικού βάρους, αν δεν υπολογιστεί το νερό. Το κολλαγόνο αποτελεί το 30% του συνόλου των πρωτεϊνών. Αυτό και μόνο δείχνει πόσο σημαντικό είναι.
Υπάρχουν πάνω από 10,000 διαφορετικές πρωτεΐνες τις οποίες χρειάζεται στο σώμα για να διατηρηθεί στη ζωή αλλά μια από αυτές ξεχωρίζει: το κολλαγόνο.

Η “κόλλα” του σώματος

To κολλαγόνο είναι πανταχού παρόν μέσα στο σώμα. Υπάρχει στην καρδιά, στα αιμοφόρα αγγεία, στο δέρμα, στα ούλα, στους τένοντες, στις αρθρώσεις στα νύχια, ακόμα και στα μαλλιά. 

Το κολλαγόνο είναι ένα μακρύ, ανθεκτικό μόριο σαν σχοινοειδή έλικα ή ίνα. Υπάρχουν διάφοροι τύποι κολλαγόνου χωρίς ειδικά ονόματα που αναφέρονται ως τύπος 1, τύπος 2 κλπ. Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί πάνω απ 28 τέτοιοι τύποι αλλά το 90% της ποσότητας στο σώμα αφορά τρεις τύπους, τον 1, 2 και 3. 

Το κολλαγόνο, μαζί με μια άλλη πρωτεΐνη, την ελαστίνη χαρίζει ανθεκτικότητα και ελαστικότητα στους ιστούς του σώματος. Ειδικά οι ίνες του κολλαγόνου τύπου 1 είναι πιο ανθεκτικές ακόμα και από το ατσάλι.

– Ο τύπος Ι, που βρίσκεται στο δέρμα, τα οστά, τα δόντια, τους τένοντες, τους συνδέσμους
– Ο τύπος ΙΙ, που βρίσκεται στο χόνδρο
– Ο τύπος ΙΙΙ, που βρίσκεται στο συνδετικό ιστό των οργάνων μας (συκώτι, σπλήνα, νεφρά κτλ).
Όμως, παρά την κρίσιμη λειτουργία του στο σώμα, το κολλαγόνο είναι μια σχετικά απλή πρωτεΐνη. Καθώς μεγαλώνουμε, η παραγωγή κολλαγόνου μειώνεται σταδιακά, κάνοντας τη διαθέσιμη ποσότητά του ανεπαρκή και καθένα από τα συστήματα που στηρίζει μπορεί να επηρεαστεί. Το αποτέλεσμα είναι οι πόνοι στις αρθρώσεις, η χαλάρωση των μυών, η δυσκολία στην κίνηση, οι ρυτίδες στο δέρμα, η κακή όραση, τα εύθραυστα οστά και οι ασθένειες που συνδέονται με το γήρας. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι ότι αρκετές από τις παθήσεις ή ασθένειες που εμφανίζονται σε έναν οργανισμό μπορεί να οφείλονται στην έλλειψη κολλαγόνου.

Δυστυχώς, το κολλαγόνο δεν μπορούμε να το λάβουμε άμεσα από καμία τροφή. Το υδρολυμένο κολλαγόνο έρχεται να δώσει μια λύση σε αυτό το πρόβλημα. Πρόκειται ουσιαστικά για μικρά αμινοξέα που βοηθούν την παραγωγή νέου κολλαγόνου στο σώμα. Τα αμινοξέα αυτά απορροφούνται γρήγορα από τον οργανισμό και χρησιμοποιούνται ως δομικά στοιχεία για την παραγωγή νέου κολλαγόνου.

Σίγουρα δεν θέλεις να έχεις μειωμένη παραγωγή κολλαγόνου. Αυτό που θα σε βοηθήσει ουσιαστικά είναι η ικανοποιητική πρόσληψη όλων των απαραίτητων θρεπτικών στοιχείων και όχι το πόσιμο κολλαγόνο που υπάρχει στην αγορά ως διατροφικό συμπλήρωμα. Μερικά από αυτά ωστόσο παίζουν ένα ιδιαίτερο ρόλο.
Μια πληθώρα επιστημονικών μελετών έχει δείξει ότι το πόσιμο υδρολυμένο κολλαγόνο στην υγρή του μορφή είναι μια εξαιρετικά απορροφήσιμη μορφή κολλαγόνου και συνιστάται σε όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας που έχει δημιουργήσει η έλλειψη κολλαγόνου, αλλά και όσους αναζητούν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής ή την εμφάνισή τους. 

Είναι αδύνατον να λαμβάνει κάποιος το συμπλήρωμα διαστροφής υγρού πόσιμου κολλαγόνου και να μην δει βελτίωση στον οργανισμό του σε πολλά σημεία όπως:

- μυϊκή τόνωση
- τόνωση και πάχυνση του δέρματος
- μείωση ρυτίδων
- ανοικοδόμηση των αρθρώσεων
- ενδυνάμωση των αρτηριών
- ενδυνάμωση μαλλιών και νυχιών
- αύξηση της ενέργειας
- ευκαμψία 
- ανοικοδόμηση οργάνων

Τα χρόνια προβλήματα που μπορούν να διορθωθούν περιλαμβάνουν: οστεοπόρωση, υψηλή πίεση, αρθρίτιδα, αδυναμία ουροδόχου κύστης, παχυσαρκία, χρόνια κόπωση, δύσπνοια, αυτοάνοσες παθήσεις, δερματικά προβλήματα, σπάσιμο νυχιών.
Καθώς περνούν τα χρόνια, όπως συμβαίνει και με άλλες πρωτεΐνες, οι δυνατότητες παραγωγής κολλαγόνου μειώνονται. Μετά την ηλικία των 30 ετών, η παραγωγή κολλαγόνου αρχίζει να πέφτει με ρυθμό 1-1,5% το χρόνο και αυτό έχει συνέπειες. Το δέρμα αρχίζει να σακουλιάζει και να αποκτά ρυτίδες. Έρχεται πιο γρήγορα η μείωση της φυσικής απόδοσης και η κούραση. Κάποιες παθήσεις που εμφανίζονται με την ηλικία, όπως η οστεοαρθρίτιδα, συνδέονται με την απώλεια κολλαγόνου σε συγκεκριμένους ιστούς.

1. Πάρε αρκετά αμινοξέα από τη διατροφή σου

To κολλαγόνο, όπως και οι υπόλοιπες πρωτεΐνες, συντίθεται από 20 δομικά στοιχεία, τα αμινοξέα. Κάποια από αυτά ονομάζονται απαραίτητα γιατί ο οργανισμός δεν μπορεί να τα συνθέσει και πρέπει να τα πάρει από διατροφή.

Το 60% του κολλαγόνου αποτελείται από τέσσερα αμινοξέα, τηγλυκίνη, την προλίνη, την αλανίνη και την υδροξυπρολίνη. Αυτά τα τέσσερα αμινοξέα μπορούν να συντεθούν από το σώμα σου αν λαμβάνεις ικανοποιητική ποσότητα πρωτεϊνών. Οι πρωτεΐνες υπάρχουν κυρίως στις ζωικές τροφές. Μια μπριζόλα 85 γραμμαρίων σού παρέχει 23 γραμμάρια πρωτεΐνη εκ των οποίων τα 5 γραμμάρια είναι κολλαγόνο.

Αν κάνεις καθιστική ζωή, οι οδηγίες είναι να λαμβάνεις 0,8 γρ. πρωτεΐνη για κάθε κιλό που ζυγίζεις. Για τη μέση γυναίκα αυτό μεταφράζεται σε 46 γραμμάρια την ημέρα και τον μέσο άντρα σε 56 γραμμάρια. Αν όμως κάνεις μια δραστήρια ζωή τα γραμμάρια ανεβαίνουν μέχρι 75 για τη γυναίκα και τα 91 για τον άνδρα. Ένας αθλητής αντοχής μπορεί να χρειάζεται 1,4 γρ. ανά κιλό βάρους και κάποιος που κάνει έντονη γυμναστική με βάρη 2,2 γρ. Αν αναρρώνεις από κάποιο τραύμα χρειάζεσαι επίσης περισσότερα αμινοξέα. Τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας πρέπει να προσλαμβάνουν περισσότερη πρωτεΐνη για να προλάβουν τη σαρκοπενία και την οστεοπόρωση.

2. Φρόντισε να παίρνεις αρκετή βιταμίνη C

Κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να κάνει για να διατηρείς σε ικανοποιητικό επίπεδο την παραγωγή κολλαγόνου είναι να λαμβάνεις επαρκείς ποσότητες βιταμίνης C από τη διατροφή. Ακόμα κι αν καταπιείς τα αμινοξέα όλου του πλανήτη δεν θα μπορέσεις να παράγεις ούτε ένα μόριο κολλαγόνου αν δεν υπάρχει η βιταμίνη C στο σώμα σου. Πριν από δύο αιώνες οι ναύτες των πλοίων που έκαναν μακρινά ταξίδια κινδύνευαν από μια τρομερή ασθένεια, το σκορβούτο. Η ασθένεια αυτή είναι η διάλυση του σώματος λόγω παντελούς έλλειψης βιταμίνης C. Αυτός ήταν ο λόγος που όταν ανακαλύφθηκε η βιταμίνη C ονομάστηκε ασκορβικό οξύ που σημαίνει ότι καταπολεμά το σκορβούτο. Χωρίς τη βιταμίνη C, το σώμα δεν μπορεί να παράγει κολλαγόνο και αρχίζει κυριολεκτικά να διαλύεται.

Η μεγάλη χρησιμότητα της βιταμίνης C είναι η παραγωγή κολλαγόνου αλλά γι’ αυτό αρκούν μικρές ποσότητες κάθε μέρα, 10-20 mg. Όμως η βιταμίνη αυτή έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, συνεπώς φρόντισε να παίρνεις τουλάχιστον 100 mg από τη διατροφή σου, κι αν καπνίζεις, ακόμη περισσότερο. Αν αναρρώνεις από τραύμα ή έχεις προγραμματίσει κάποια εγχείρηση ακολούθησε μια διατροφή πλούσια σε βιταμίνη C. Δεν είναι ευρύτερα γνωστό αλλά το ιπποφαές δίνει την εκπληκτική ποσότητα των 650 mg ανά 100 γραμμάρια η κόκκινη πιπεριά 180 mg και ο μαϊντανός 130 mg.

3.  Μαγγάνιο

Το μαγγάνιο στηρίζει την υγιή παραγωγή κολλαγόνου. Το αμινοξύ προλίνη έχει σημαντική παρουσία στο κολλαγόνο και το μαγγάνιο ενεργοποιεί τα ένζυμα που χρειάζονται για να φτιάξουν τα κύτταρα προλίνη. Πρέπει να παίρνεις από τη διατροφή ικανοποιητικές ποσότητες μαγγανίου κάθε μέρα. Η σύσταση είναι για 1,8 mg για τις γυναίκες και 2,3 mg για τους άνδρες. Καλές πηγές είναι το καφέ ρύζι, το αβοκάντο, ο ανανάς, οι ξηροί καρποί, οι σταφίδες, το τσάι, και γενικότερα στα προϊόντα ολικής άλεσης.

4.  Χαλκός

Ο χαλκός επίσης παίζει ρόλο στην παραγωγή κολλαγόνου. Ενεργοποιεί τη σύνθεση ενός ενζύμου το οποίο είναι απαραίτητο στην τελική φάση παραγωγής. Ο χαλκός θεωρείται απαραίτητος για την υγεία της καρδιάς, των οστών και των αιμοφόρων αγγείων ακριβώς επειδή παίζει ρόλο στην σύνθεση του κολλαγόνου. Πρέπει να παίρνεις από τη διατροφή σου περίπου 900 μικρογραμμάρια χαλκού την ημέρα. Τροφές όπως στρείδια, καβούρια, κάσιους, αμύγδαλα, ηλιόσποροι, φακές και σοκολάτα περιέχουν χαλκό αλλά οι πιο μεγάλες ποσότητες βρίσκονται στο βοδινό συκώτι. Προσοχή όμως, όπως και με τα άλλα μέταλλα, δεν πρέπει να το παρακάνεις με το χαλκό. Όλα τα μέταλλα που χρειάζονται στο σώμα είναι δίκοπα μαχαίρια. Σε μεγάλες ποσότητες έχουν παρενέργειες.

5. Ψευδάργυρος

Ο ψευδάργυρος επίσης χρειάζεται για την παραγωγή του κολλαγόνου και ειδικότερα ευνοεί την επούλωση των πληγών. Η σύσταση είναι για 11 mg στους άνδρες και 8 mg στις γυναίκες. Ο ψευδάργυρος βρίσκεται σε διάφορε τροφές όπως στα στρείδια, τα μύδια, στο φύτρο του σιταριού, στα βραζιλιάνικα φιστίκια, στον κρόκο των αυγών, στις σαρδέλες και στον αρακά. Πέρα από το κολλαγόνο, πρόκειται για ένα σούπερ θρεπτικό συστατικό που συμμετέχει στη σύνθεση περισσότερων από 100 ενζύμων.

  Scholeio.com  

Σιοράν, Γκρέμισα τα είδωλά μου για να θυσιάσω στα κομμάτια τους...

"...Μιλούσα πάντα με αγνώστους και έμαθα πάρα πολλά από αυτές τις συζητήσεις: αυτό είναι πολύ σημαντικό, κεφαλαιώδες. Κυρίως τρέφω κάποια αδυναμία για τους κάπως διαταραγμένους τύπους.
Στη Ρουμανία, ανάμεσα στους εξήντα χιλιάδες κατοίκους του Σίμπιου, γνώριζα όλους τους ψιλοαποτυχημένους... Και οι ποιητές ανήκουν στην ίδια κατηγορία... 

Κι ύστερα υπάρχει αυτό το εξόχως βαλκανικό φαινόμενο: ο αποτυχημένος είναι ένας τύπος πολύ προικισμένος, που όμως δεν προκόβει, που υπόσχεται τα πάντα και δεν τηρεί τις υποσχέσεις του. Οι μεγάλοι φίλοι μου στη Ρουμανία δεν ήταν οι συγγραφείς αλλά οι αποτυχημένοι.

Μόνο συμπεράσματα μπορώ να εκφράσω. Οι αφορισμοί μου δεν είναι αφορισμοί, ο καθένας τους συνοψίζει μιαν ολόκληρη σελίδα, είναι το ύστατο σημείο μιας μικρής κρίσης επιληψίας... Παραλείπω τα υπόλοιπα και δίνω μόνο το συμπέρασμα, όπως στο δικαστήριο όπου, τελικά, βαρύνει μόνον η ετυμηγορία: καταδίκη σε θάνατο. Αφήνω κατά μέρος την ανάπτυξη της σκέψης και προσφέρω μόνο την κατακλείδα.  Αυτή είναι η μεθόδευσή μου, η συνταγή μου..."

Αφορισμοί 

- «Αυτό που είναι υπέροχο είναι πως κάθε μέρα μας φέρνει μια καινούργια αιτία για να εξαφανιστούμε».

- «Το μυστικό της προσαρμογής μου στη ζωή; Άλλαζα τις απελπισίες σαν πουκάμισα». 

- «Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ήρθαμε στον κόσμο αυτόν για να μην κάνουμε απολύτως τίποτα». 

- «Να ζεις χωρίς κανένα σκοπό! Διαισθάνθηκα αυτή την κατάσταση και συχνά την άγγιξα, χωρίς όμως να κατορθώσω να παραμείνω σ’ αυτή: είμαι πολύ αδύναμος για μια τέτοια ευτυχία».

- «Όπως όλοι οι εικονοκλάστες, γκρέμισα τα είδωλά μου για να θυσιάσω στα κομμάτια τους.

- «Δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα σε αυτόν τον κόσμο, γιατί ξέρω μόνο μια μέθοδο: την απελπισία».

- «Όσο πιο πολύ ζει κανείς, τόσο λιγότερο χρήσιμο φαίνεται που έχει ζήσει».

- «Να ζεις σημαίνει να χάνεις έδαφος».

- «Αν έπρεπε να κάνω απολογισμό, θα έλεγα ότι είμαι το αποτέλεσμα των χαμένων μου ωρών». 

- «Ο υγιής δεν έχει καμιά ελπίδα στο πνευματικό πεδίο. Η ουσία, το βάθος των πραγμάτων μονοπωλείται απ’ αυτούς που έχουν υποφέρει».

- «Να αρνείσαι. Τίποτα καλύτερο για να χειραφετηθεί το πνεύμα».

- «Όποιος μιλάει εξ ονόματος άλλων είναι πάντα απατεώνας». 

- «Προσπάθησε να είσαι ελεύθερος: θα πεθάνεις της πείνας».

- «Για να είναι κάποιος από στόφα ηγέτη, είναι απαραίτητο να έχει κάποια μορφή νοητικής διαταραχής».

- «Όποιος δεν έχει δει μπουρδέλο στις 5 η ώρα το πρωί, δεν ξέρει σε τι αποχαύνωση οδηγείται αυτός ο πλανήτης».

- «Όλη η ηθική δεν έχει άλλο σκοπό από το να μετατρέψει αυτή τη ζωή σε ένα σύνολο χαμένων ευκαιριών». 

- «Η συνείδηση είναι κάτι περισσότερο από αγκάθι. Είναι το μαχαίρι στη σάρκα».

- «Η συνείδηση είναι ο εφιάλτης της φύσης».

- «Η ζωτική δύναμη του έρωτα: θα ήταν άδικο να κακολογήσουμε ένα συναίσθημα που κατάφερε να επιβιώσει του ρομαντισμού και του μπιντέ».

- «Το σύμπαν μεταμορφωμένο σε κυριακάτικα απογεύματα… είναι ο ορισμός της πλήξης και το τέλος του σύμπαντος».

- «Ο λόγος που ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον είναι ότι είμαστε όλοι απατεώνες».

- «Ένας πολιτισμός καταστρέφεται όταν οι θεοί του καταστρέφονται».

- «Το μέλλον, αυτό το βάραθρο, με τρομάζει σε τέτοιο βαθμό ώστε θα προτιμούσα να το βλέπω να εξαφανίζεται. Και αυτό και την έννοια του μέλλοντος. Γιατί στο βάθος αυτή με τρομάζει και με εμποδίζει να γεύομαι το παρόν...».

- «Ας ξεχάσουμε όλα τα χρώματα εκτός από εκείνο που τα αρνείται».

- «Τα σχίσματα και οι αιρέσεις είναι μεταμφιεσμένος εθνικισμός».

- «Μόνο οι αισιόδοξοι αυτοκτονούν. Αισιόδοξοι που δεν κατορθώνουν πλέον να είναι αισιόδοξοι. Οι άλλοι, μη έχοντας λόγο για να ζουν, γιατί θα είχαν κάποιον για να πεθάνουν;».

- «Η μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να μιλάς για τον εαυτό σου σε έναν απρόσωπο τόνο».

- «Εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, ο Ιησούς μάς εκδικείται που δεν πέθανε πάνω σ’ ένα άνετο ανάκλιντρο».

- «Τι έκανε ο Θεός όταν δεν έκανε τίποτα; Πώς αξιοποιούσε, πριν τη Δημιουργία, όλο αυτόν τον τρομακτικό ελεύθερο χρόνο του;».

- «Στον Φάουστ, ο διάβολος είναι υπηρέτης του Θεού. Αναρωτιέμαι μήπως ισχύει το αντίστροφο. Επειδή, αν δεχτούμε ότι ο διάβολος κυβερνάει τον κόσμο, όλα εξηγούνται. Αντίθετα, αν είναι ο Θεός που κυβερνάει, τίποτα δεν μπορεί να εξηγηθεί».

- «Ο μονοθεϊστικός ιουδαιοχριστιανισμός είναι ο σταλινισμός της αρχαιότητας».

- «Ο χριστιανισμός -λατινικός ιουδαϊσμός- πασπάλισε με μια ανεξίτηλη καπνιά τη Μεσογειακή πληθωρικότητα».

- «Προκαλούμε το ενδιαφέρον των άλλων στο βαθμό που σκορπάμε δυστυχία γύρω μας».

- «Κάθε απελπισία είναι ένα τελεσίγραφο στο Θεό».

- «Θα θέλαμε μερικές φορές να είμαστε κανίβαλοι, όχι για να καταβροχθίσουμε κάποιον, αλλά για να τον ξεράσουμε».

- «Γράψε βιβλία μόνο αν πρόκειται να γράψεις σ’ αυτά πράγματα που δεν μπορείς να εμπιστευθείς σε κανένα».

- «Κατοικούμε μια γλώσσα παρά μια χώρα».

- «Το σφάλμα της φιλοσοφίας είναι ότι είναι υπερβολικά ανθεκτική».

 - «Όλοι οι φιλόσοφοι πρέπει να τελειώνουν τις μέρες τους στα πόδια της Πυθίας. Υπάρχει μία μόνο φιλοσοφία, αυτή των μοναδικών στιγμών».

- «Η πραγματικότητα δεν αποτελεί έμπνευση για τη λογοτεχνία. Στα καλύτερά της, η λογοτεχνία αποτελεί έμπνευση για την πραγματικότητα».

- «Ο χρόνος μερικές φορές είναι δυσβάστακτος. Φαντάσου πόσο δυσβάστακτη θα είναι η αιωνιότητα».

- «Ακόμα περισσότερο και από το ποίημα, είναι μέσα στον αφορισμό που η λέξη είναι νεκρή». 

- «Η εκδίκηση δεν είναι πάντα γλυκιά. Από τη στιγμή που ολοκληρωθεί, αισθανόμαστε κατώτεροι από το θύμα μας».

- «Όποιος δεν είχε την τύχη οι γονείς του να είναι αλκοολικοί, πρέπει να περάσει μια ολόκληρη ζωή μεθώντας για να αντισταθμίσει τη βαριά κληρονομιά των αρετών τους».

- «Τι κρίμα που για να πάμε προς το Θεό πρέπει να περάσουμε μέσα από την Πίστη!».

- «Μ’ αρέσουν αυτοί οι λαοί αστρονόμων: οι Χαλδαίοι, οι Ασσύριοι, οι Προκολομβιανοί, που επειδή τους άρεσε ο ουρανός, χρεοκόπησαν ιστορικά».

- «Είμαστε τόσο μόνοι σ’ αυτή τη ζωή που πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως η μοναξιά του θανάτου δεν είναι παρά ένα σύμβολο της ανθρώπινης ύπαρξης».

- «Αν θέλετε να αφήσετε ένα όνομα, συνδέστε το με μια εκκλησία παρά με μια αυτοκρατορία.

- «Ένας μακρινός εχθρός είναι πάντα προτιμότερος από έναν εχθρό έξω από τις πύλες».

- «Η φτωχή υπηρέτρια που έλεγε ότι πίστευε στο θεό μόνο όταν είχε πονόδοντο, έβαλε τα γυαλιά σε όλους τους θεολόγους».

- «Η Γαλλική γλώσσα δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου. Θα μου ταίριαζε μια άγρια γλώσσα, μια γλώσσα μεθυσμένων. Τα Γαλλικά υπήρξαν για μένα ένας ζουρλομανδύας».

- «Αν υπάρχει κάποιος που χρωστάει τα πάντα στον Μπαχ, αυτός είναι σίγουρα ο Θεός».

- «Ο Σοπέν προήγαγε το πιάνο στο επίπεδο της φθίσης».

- «Χωρίς το Θεό, όλα είναι μηδέν. Και ο Θεός; Το απόλυτο μηδέν».

__________________________________________________________

* Εμίλ Σιοράν,  Ρουμάνος φιλόσοφος και δοκιμιογράφος. (8 Απριλίου 1911-20 Ιουνίου 1995). Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. 

Σε νεαρή ηλικία ανακάλυψε τον Νίτσε, τον Ντοστογιέφκι, τον Σοπενχάουερ, τον Φλωμπέρ κ.ά., οι οποίοι επηρέασαν τη σκέψη του. 

Το πρώτο του έργο που δημοσιεύτηκε στα γαλλικά ήταν το Εγκόλπιο Ανασκολοπισμού. 

Το 1937, και έχοντας ήδη συγγράψει τέσσερα δοκίμια στη μητρική του γλώσσα, στάλθηκε με υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου Βουκουρεστίου στο Παρίσι, όπου και παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του. 

Από τα πιο σημαντικά του έργα θεωρούνται: "Ο Κακός Δημιουργός", Εγκόλπιο ανασκολοπισμού και "Ο πειρασμός του Υπάρχειν".

  Scholeio.com