Τὰ ἐθνολογικὰ ὅρια τοῦ Ἑλληνισμοῦ

 ὁ Ἐθνολογικὸς Χάρτης τοῦ Edward Stanford :

Ἑλληνισμὸς μέχρις ἀκόμη καὶ τῶν πρώτων δεκαετιῶν τοῦ αἰῶνος, ποὺ μόλις συνεπληρώθη, ἀπετέλει τὴν ἀπὸ κάθε ἄποψι, κυρίως πνευματικὴ καὶ πολιτιστική, σὲ ἱκανὸ δὲ βαθμὸ καὶ πληθυσμιακή, κυριαρχοῦσα δύναμι εἰς τὴν γεωγραφική μας περιοχή : καὶ εἰς τὰ Βαλκάνια, νοτίως νοητῆς γραμμῆς 
διηκούσης διὰ τῆς ὁροσειρᾶς τοῦ Αἵμου,καὶ εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν, κυρίως τὰ δυτικὰ παράλιά της, μὲ ἀνθοῦσαν τὴν παρουσίαν του καὶ νοτιώτερον, ἰδίως μάλιστα εἰς τὴν Αἴγυπτον, ὥστε ὄχι ἀδικαιολογήτως νὰ γίνεται λόγος περὶ τῆς «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς».

Ὁ ἄνθρωπος γεννᾶται σὲ συγκεκριμένο περιβάλλον, φυσικὸ καὶ ἀνθρώπινο. 

Ἀνθρώπινο περιβάλλον εἶναι βεβαίως ὄχι μόνον ἡ οἰκογένειά του, οἱ γονεῖς του καὶ οἱ ἄμεσοι ἢ ἀπώτεροι προπάτορές του∙ ἀλλὰ καὶ ὁ εὐρύτερος κύκλος τῆς ἐθνικῆς κοινότητος, εἰς τὴν ὁποίαν ἐκ καταγωγῆς ἀνήκει.

Αὐτὸ εἶναι αὐτονόητο, ἀφοῦ μέσα εἰς τὸν κύκλον αὐτὸν σύρει ὁ ἄνθρωπος τὰ πρῶτα του βήματα ζωῆς, μέσα εἰς αὐτὸν ἀναπτύσσεται καὶ μεγαλώνει, ἀπὸ τὴν ἀναστροφή του αὐτὴν ἀντλεῖ τὶς κάθε λογῆς ἐμπειρίες τῆς ζωῆς καὶ κυρίως ὁ πνευματικὸς καὶ ψυχικός του κόσμος διαμορφώνεται καὶ πλουτίζεται πρὸ παντὸς ἀπὸ τὰ ἀνεκτίμητα βιώματα, ζωντανὰ ἀληθινὰ κύτταρα ζωῆς, τῆς ἐθνικῆς του κοινότητος, ὄχι μόνον τοῦ ἐνεστῶτος χρόνου, - περιορισμός, ποὺ θὰ συνεπέφερε διανοητικὴ καὶ πνευματικὴ ἀναπηρία, - ἀλλὰ μέσα στὸ διάβα τῶν αἰώνων, ἀπὸ τὶς πρῶτες της καταβολὲς καὶ μέχρι σήμερα.

Ὼς συνειδητοὶ Ἕλληνες, καὶ διὰ νὰ διατηρήσουμε ἀκριβῶς τὴν ἀκεραιότητα τῆς ἐθνικῆς μας
αὐθυπαρξίας, ἔχουμε ἔτσι ἀνάγκη καὶ χρέος νὰ ἀτενίζουμε τὴν πραγματικότητα αὐτοῦ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς καὶ μεγαλείου, ποὺ λέγεται Ἑλληνισμός, συνειδητοποιοῦντες τὶς ἀληθινὲς διαστάσεις τῆς ἱστορικῆς του παρουσίας έδῶ εἰς τὴν νοτιοανατολικὴ γωνιὰ τῆς Εὐρώπης καὶ τὴν ἀνατολικὴ λεκάνη τῆς Μεσογείου.


Θωρηκτό Αβέρωφ και μοίρα ελληνικού ναυτικού εις Κωνσταντινούπολη 1918
                  
Ἑλληνισμὸς μέχρις ἀκόμη καὶ τῶν πρώτων δεκαετιῶν τοῦ αἰῶνος, ποὺ μόλις συνεπληρώθη, ἀπετέλει τὴν ἀπὸ κάθε ἄποψι, κυρίως πνευματικὴ καὶ πολιτιστική, σὲ ἱκανὸ δὲ βαθμὸ καὶ πληθυσμιακή, κυριαρχοῦσα δύναμι εἰς τὴν γεωγραφική μας περιοχή : καὶ εἰς τὰ Βαλκάνια, νοτίως νοητῆς γραμμῆς διηκούσης διὰ τῆς ὁροσειρᾶς τοῦ Αἵμου, καὶ εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν, κυρίως τὰ δυτικὰ παράλιά της, μὲ ἀνθοῦσαν τὴν παρουσίαν του καὶ νοτιώτερον, ἰδίως μάλιστα εἰς τὴν Αἴγυπτον, ὥστε ὄχι ἀδικαιολογήτως νὰ γίνεται λόγος περὶ τῆς «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς».

Καὶ διὰ μὲν τὴν ἀλησμόνητη Μικρὰ Ἀσία, ὅπου ἐπὶ χιλιετηρίδες ἄνθισεν ὁ Ἑλληνισμὸς καὶ ἐξεπήγασεν ὁ ἐκπληκτικὸς φιλοσοφικός του λόγος, ἀρκεῖ ἡ ἀναφορὰ τῶν παρατιθεμένων στοιχείων εἰς τὸ ἐξαίρετον βιβλίον τοῦ  Γεωργίου Κλεάνθους Σκαλιέρη, «Λαοὶ καὶ φυλαὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας», (EΔΩ) ἐκδοθὲν τὸ 1922 (ἐλάχιστον χρόνον πρὸ τῆς καταστροφῆς), τὸ ὁποῖον ἐπανεκυκλοφόρησε καὶ τὸ 1990 εἰς φωτοτυπικὴν ἐπανέκδοσιν ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Ρῆσος». 

 Τὸ βιβλίον αὐτό, μὲ λεπτομερεῖς πίνακες καὶ χάρτες, συνετέθη ἀντικειμενικώτατα, κατ’ αὐστηρῶς ἐπιστημονικὴν μέθοδον καὶ μὲ ἐπίκλησιν στοιχείων ἀντληθέντων καὶ ἀπὸ ἐπίσημες τουρκικὲς ἐκθέσεις καὶ στατιστικές, ὡς καὶ ἐκπαιδευτικὲς στατιστικὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Ἀπὸ τὴν ἐν τέλει τοῦ βιβλίου (σελ. 433 ἑπ.) «Ἀνακεφαλαίωσιν κατὰ φυλὰς καὶ κατ’ ἐθνότητας» προκύπτει, ὅτι, πρὸ τῆς καταστροφῆς,  οἱἝλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀνήρχοντο σὲ 2.660.316,  ἐνῷ οἱ Τοῦρκοι καῖ Ὀθωμανοὶ ἦσαν πολὺ ὀλιγώτεροι, μόλις 1.802.697.
Ὁ δὲ λοιπὸς πληθυσμὸς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κατενέμετο μεταξὺ «Μουσουλμάνων καὶ Μουσουλμανοφανῶν μὴ Τούρκων» [ἐξ αὐτῶν «Ἕλληνες καὶ Φρυγοπελασγοὶ» 4.382.374,
καὶ «Ἄριοι Σλάβοι» 64.462],  «Χριστιανῶν ἀκαθορίστων ἐθνικῶς» (10.019),
«Ἀρμενίων» (637.268),  «Ἀθιγγάνων καὶ Ἀτσιγκάνων» (78.221),  «Ἰουδαίων» (56.970),
«Σύρων» (67.744),  καὶ λοιπῶν «ξένων» [ἐξ αὐτῶν «Χριστιανοὶ» 30.397, «Μουσουλμᾶνοι» 78.518 ].

Ὥστε οἱ ἐπικυρίαρχοι Τοῦρκοι ἀπετέλουν μειονοψηφίαν εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν, οἱ δὲ εἰς αὐτὴν Ἕλληνες, καὶ μὴ συνυπολογιζομένων τῶν ἐκμουσουλμανισθέντων, ἦσαν πολυαριθμότεροι, ἄνω τῶν δύο ἑκατομμυρίων ἑξακοσίων χιλιάδων. Ἀπὸ αὐτοὺς κατέφυγον εἰς τὴν Ἑλλάδα περὶ τὸ ἕνα ἑκατομμύριον μὲ τὴν, κατ’ ἐφαρμογὴν τῆς συνθήκης τῆς Λωζάννης (1923), ἀνταλλαγὴν τῶν πληθυσμῶν.




Ἑπομένως, ἀπέμειναν τότε εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν ἄνω τοῦ ἑνάμισυ ἑκατομμυρίου Ἑλλήνων Χριστιανῶν, ἀφοῦ δὲν συνυπολογίζονται οἱ ἔχοντες προηγουμένως ἐξισλαμισθῆ. Ἔτσι καὶ ἐξηγεῖται ἀνακοίνωσις εἰς πρόσφατον, τὸ 1998, συνέδριον τῆς Ἑλληνικῆς Ἑταιρείας Δημογραφικῶν Μελετῶν, κατὰ τὴν ὁποίαν πολυετεῖς ἔρευναι καὶ ἐπιστημονικῶς ἀποδεικνύουν, ὅτι τὰ 30 % τῶν σημερινῶν Τούρκων εἶναι ἑλληνογενεῖς.

Διὰ δὲ τὴν θέσιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἰς τὰ Βαλκάνια πρέπει νὰ σημειωθῇ, ὅτι κατὰ τὸ ἴδιον συνέδριον ἀνεκοινώθη, ὅτι ἑλληνογενεῖς εἶναι καὶ τὰ 65 % τῶν κατοίκων τοῦ σημερινοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων.Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ κανένα καλόπιστον δὲν πρέπει νὰ ξενίζῃ. Διότι συγκλίνει καὶ πρὸς ἕνα ἀδιαφιλονείκητον ἱστορικὸν στοιχεῖον, τὸ ὁποῖον καὶ παρατίθεται, ἐν συνεχείᾳ, αὐτούσιον πρὸς ἐνημέρωσιν τῶν ἐπισκεπτῶν τῆς παρούσης ἱστοσελίδος :

Εἶναι ἕνας χάρτης ἐθνολογικὸς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἑλλάδος, προσηρτημένος εἰς το τέλος βιβλίου τοῦ ἄγγλου  EDWARD STANFORD ἀπὸ τὴν γαλλικήν του ἔκδοσιν τοῦ 1877, 
ὑπὸ τὸν τίτλον  Carte Ethnologique de la Turquie d’ Europe et de la Grèce et mémoiresur la répartition actuelle des races dans la péninsule Illyrique avec Tableauxstatistiques. Publié à Londres par EDWARD STANFORD.
Traduit de l’ anglais. Paris, E.Dentu, Libraire-Editeur, 1877

[δηλαδή, εἰς τὴν ἑλληνικήν: Χάρτης ἐθνολογικὸς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἑλλάδος καὶ μνημόνιον ἐπὶ τῆς ἐνεστώσης κατανομῆς τῶν φυλῶν εἰς τὴν Ἰλλυρικὴν (δηλ.Βαλκανικὴν) Χερσόνησον μετὰ στατιστικῶν πινάκων. 
Δημοσιευθεὶς εἰς τὸ Λονδῖνον ὑπὸ τοῦ EDWARD STANFORD, μεταφρασθεὶς ἐκ τῆς ἀγγλικῆς, Παρίσι, E.Dentu, Βιβλιοπώλης-ἐκδότης, 1877]. Ἡ ἐπισκόπησις τοῦ χάρτου αὐτοῦ ἐπισημαίνει ἀδιάσειστες, ὄχι φυσικὰ μόνον διὰ τὴν ἐποχὴν τῆς ἐκδόσεώς του, ἀλήθειες.

Ἂς τὶς συνοψίσουμε :
α) ὅτι τὰ ἐθνολογικὰ ὅρια τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀκόμη καὶ κατὰ τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος, ἐμφανέστατα εὑρίσκοντο πολὺ πέραν τῶν τότε, ἀλλὰ καὶ τῶν σημερινῶν ἑλληνικῶν συνόρων. Περιελάμβανον ὁλόκληρον τὴν Βόρειον Ἤπειρον, σχεδὸν ὁλόκληρον τὸ ἔδαφος τοῦ σημερινοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων, ὁλόκληρον τὴν Ἀνατολικὴν Ρωμυλίαν, δηλαδὴ τὴν σημερινὴν νότιον Βουλγαρίαν, ὡς καὶ ὁλόκληρον τὴν Ἀνατολικὴν Θρáκην.


ΕΛΛΑΣ ΧΕΙΜΑΡΑ ΗΠΕΙΡΟΣ
Ἔκτοτε ἡ μὲν Ἀνατολικὴ Ρωμυλία, ποὺ εἶχε γίνει, μὲ ἀπόφασιν τοῦ Συνεδρίου τοῦ Βερολίνου τοῦ 1878, αὐτόνομη ἐπαρχία τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας μὲ πρωτεύουσαν τὴν Φιλιππούπολιν, κατεβροχθίσθη μὲ τὸ βουλγαρικὸν πραξικόπημα τοῦ 1885∙   ἡ δὲ Βόρειος Ἤπειρος ἐπεδικάσθη εἰς
τὸ νεοπαγὲς (1912-13) Ἀλβανικὸν κράτος∙  ἐνῷ ἡ βόρειος Μακεδονία ἐπεδικάσθη, μετὰ τοὺς βαλκανικοὺς πολέμους (1912-13), κατὰ τὸ μεγαλύτερον μέρος της εἰς τὴν Νοτιοσλαβίαν, κατὰ δὲ τὸ μικρότερον (περιοχὴ τοῦ Μελενίκου, Πιρίν) εἰς τὴν Βουλγαρίαν.
Τέλος, ἡ Ἀνατολικὴ Θράκη μετὰ τὴν μικρασιατικὴν καταστροφὴν, μὲ τὴν συνθήκην τῆς Λωζάννης (1923) περιῆλθεν εἰς τὴν Τουρκίαν. Λεπτομερέστερον, ὁ παρατιθέμενος ἐθνολογικὸς χάρτης πιστοποιεῖ :


ΤΕΝΕΔΟΣ ΕΛΛΑΣ
β) ὅτι τὰ προκύψαντα μετὰ τὸν α΄ παγκόσμιον πόλεμον (1914-1918) σύνορα μεταξὺ τῶν βαλκανικῶν κρατῶν ἐχαράχθησαν ὄχι μὲ κριτήριον τὴν ἐθνολογικὴν σύστασιν καὶ βάσιν τὴν διασαλπιζομένην ἀρχὴν τῆς αὐτοδιαθέσεως τῶν λαῶν, ἀλλὰ πρὸς ἱκανοποίησιν συμφερόντων καὶ ἐπιδιώξεων ξένων πρὸς τὴν Βαλκανικὴν δυνάμεων.


Ἔτσι μὲ τὴν δημιουργίαν τοῦ Ἀλβανικοῦ κράτους, εἰς τὴν ὁποίαν ἐπρωτοστάτησεν ἡ Ἰταλία, ἀφ’ ἑνὸς περιελήφθησαν εἰς αὐτὸ τὰ ἑλληνικώτατα ἐδάφη τῆς, ἀπὸ χιλιετηρίδων, ἑλληνικωτάτης Βορείου Ἠπείρου, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἐτέθη ἐκτὸς αὐτοῦ ἡ, κατοικουμένη ἀπὸ ἀλβανικῆς καταγωγῆς πληθυσμούς, περιοχὴ τοῦ Κοσσυφοπεδίου, ἡ ὁποία καὶ ἐδόθη εἰς τὴν τότε συγκροτηθεῖσαν Νοτιοσλαβίαν (Γιουγκοσλαβίαν = χώραν τῶν νοτίων σλάβων).



Παρέλασις εις Αργυρόκαστρον 
Άφιξις του Διαδόχου εις το Διοικητήριο 10/5/13
εις το φρούριο Αργυροκάστρου -
Ἐγχείρημα δολιώτατον, διὰ νὰ εὑρίσκεται τὸ νεοσύστατον ἀλβανικὸν κράτος ἐξ αἰτίας τῆς ἐθνολογικῶς ἀδίκου αὐτῆς κατανομῆς ἐδαφῶν εἰς προστριβὰς καὶ μὲ τοὺς δύο γείτονάς του, τὴν Ἑλλάδα (διὰ τὴν Βόρειον Ἤπειρον) καὶ τὴν Νοτιοσλαβίαν (διὰ τὸ Κοσσυφοπέδιον), καὶ νὰ ἔχῃ ἔτσι ἀνάγκην ξένου προστάτου, ἐν προκειμένῳ κυρίως τῆς, εἰς τὴν ἀπέναντι ἀκτὴν τῆς Ἀδριατικῆς,Ἰταλίας, ἡ ὁποία καὶ πολυτρόπως διεισδύσασα καθυπέταξεν εἰς τὴν οὐσίαν τὴν Ἀλβανίαν ἤδη ἀπὸ τὸ 1925, δηλ. πολὺ πρὶν ἀπὸ τὴν στρατιωτικὴν εἰς αὐτὴν εἰσβολὴν τοῦ Ἀπριλίου 1939.

Αὐτὲς δὲ οἱ ἄνομες κατὰ τὴν χάραξι τῶν συνόρων ρυθμίσεις ἀπετέλεσαν καὶ τὴν αἰτία τῶν ὅσων κακῶν ἔκτοτε ἐπηκολούθησαν. Ἐνῷ ἐὰν ἐτηροῦντο ἡ ἀρχὴ τῶν ἐθνοτήτων καὶ τὰ διδάγματα ἀδεκάστου Ἱστορίας, αὐτονοήτως πρόβλημα Κοσσυφοπεδίου δὲν θὰ ἐγεννᾶτο, ἡ τραγῳδία τῆς Σερβίας θὰ ἀπεφεύγετο.

Καὶ «Μακεδονικὸν πρόβλημα» ἐπίσης δὲν θὰ ἀνέκυπτε τοῦ λοιποῦ, οἱ ἀδηφάγοι γείτονες δὲν θὰ ἠδύναντο νὰ δημιουργοῦν ζητήματα, ἀφοῦ ἀναγκαίως θὰ συνετίζοντο μὲ τὴν ἀποτυχίαν τῶν ἐπιδιώξεών των δεκαετιῶν νοσφίσεως ξένων ἐδαφῶν καὶ τὴν πραγματικότητα τῆς ἑλληνικῆς πλέον κυριαρχίας ἐπὶ ὁλοκλήρου τῆς ἱστορικῆς Μακεδονίας, ἐξακολουθητικῶς ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων ἑλληνικῆς. Ἡ λόγῳ τοῦ βορειοηπειρωτικοῦ διαμάχη μὲ τὴν Ἀλβανίαν δὲν θὰ ἐγεννᾶτο.

γ) ὅτι ἡ Βόρειος Ἤπειρος μὲ τὸν ἑλληνικὸν κατὰ συντριπτικὴν πλειοψηφίαν πληθυσμόν της δικαιωματικῶς μόνον εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀνῆκε. Ἐν τούτοις, μὲ τὴνραδιοῦργον ἀπαίτησιν τῆς Ἰταλίας, παρεχωρήθη εἰς τὴν Ἀλβανίαν καί, μολονότι ἀπηλευθερώθη τρεῖς φορὲς ἔκτοτε ὑπὸ τοῦ ἐνδόξου Ἑλληνικοῦ μας Στρατοῦ, παραμένει ἀκόμη ὑπὸ τὸν ἀλβανικὸν ζυγόν, σκλαβωμένη.
Ἔτσι, οὔτε κἂν σήμερα, ἐποχὴν θεοποιήσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἐφαρμόζεται γιὰ τοὺς δύσμοιρους βορειοηπειρῶτες ἀδελφούς μας ἔστωτὸ Πρωτόκολλον τῆς Κερκύρας τῆς 17ης Μαΐου 1914, μὲ τὸ ὁποῖον εἶχε παραχωρηθῆ πανηγυρικῶς εἰς τὴν Βόρειον Ἤπειρον αὐτονομία (διοικητική, ἐκκλησιαστική, ἐκπαιδευτική, ἀστυνομική) ἔναντι τοῦ ἔχοντος τότε νεοσυσταθῆ Ἀλβανικοῦ κράτους, ἂν καὶ τὸ πρωτόκολλον αὐτὸ καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀλβανοὺς ὑπεγράφη καὶ ἐπεκυρώθη ἐν συνεχείᾳ ἀπὸ τὰς ἕξ τότε Μεγάλας Δυνάμεις (Γαλλίαν, Ἀγγλίαν, Ρωσίαν, Ίταλίαν, Γερμανίαν καὶ Αὐστρίαν).

Σκλαβωμένη ἡ βόρειος Ἤπειρος χάριν ἀνόμων συμφερόντων τρίτων, πρὸς αἰωνίαν καταισχύνην τῆς διεθνοῦς διπλωματίας, ὅταν καὶ ἡ Γερουσία τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς δύο φορὲς ἐψήφισε, καὶ μάλιστα ὁμοφώνως, τὴν 17ην Μαΐου1920, μετὰ τὸν α΄ παγκόσμιον πόλεμον, καὶ τὴν 29ην Ἰουλίου 1946, μετὰ τὸν β΄ παγκόσμιον πόλεμον (μὲ ἐπικύρωσιν ἐχούσης προηγηθῆ τὴν 26ην Μαρτίου 1946 ἀποφάσεως τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων), ὅτι ἔπρεπεν ἡ Βόρειος Ἤπειρος νὰ παραχωρηθῆ εἰς τὴν μητέρα Ἑλλάδα.

δ) ὅτι ἡ τότε ὑπὸ ὀθωμανικὴν κυριαρχίαν Μακεδονία, δηλαδὴ ὁλόκληρος πρὶν ἀπὸ τὴν διανομή της μὲ τοὺς βαλκανικοὺς πολέμους μεταξὺ τῶν τριῶν βαλκανικῶν κρατῶν (Ἑλλάδος, Νοτιοσλαβίας καὶ Βουλγαρίας) ἦτο, μὲ τὴν συντριπτικὴν ὑπεροχὴν τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου, καταφανῶς ἑλληνική. Αὐτὸ ἀφορᾷ καὶ εἰς τὰ τρία «Μακεδονικὰ βιλαέτια» (περιφερείας), κατὰ τὴν τουρκικὴν διοικητικὴν διαίρεσιν, δηλαδὴ καὶ εἰς αὐτὴν τὴν ἐδαφικὴν περιοχὴν τοῦ σημερινοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων, κατὰ τὸ εἰς τὴν ἱστορικὴν Μακεδονίαν ἀνῆκον τμῆμα του.

  
                                                           ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΛΙΜΝΟΣ 1919 ΣΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ

Τὴν ἑλληνικότητα αὐτὴν καὶ ρητῶς διασαλπίζει ὁ συγγραφεὺς καὶ εἰς τὸ κείμενον τοῦ βιβλίου του, γράφων συμπερασματικῶς, πρὶν ἀπὸ τὴν παράθεσι εἰς τὸ τέλος του δύο στατιστικῶν πινάκων περὶ τῶν Ἑλληνικῶν Σχολείων εἰς τὴν Μακεδονίαν καὶ τὴν Θράκην, κατὰ λέξιν ὅτι : 

«πιστεύομεν, ὅτι οἱ ἀκολουθοῦντες δύο πίνακες ἀρκοῦν διὰ τὴν θέσιν μας : τὴν ἀπόδειξιν τῆς ἐντελοῦς ἑλληνικῆς ἐθνικότητος τῆς Θράκης καὶ τῆς Μακεδονίας» 
[«nous croyons que les deux tableaux ciaprès suffisent à notre thèse : la preuvede la parfaite nationalité hellénique de la Thrace et de la Macedoine»]. 

Οἱ εἰς τὴν ὅλην δὲ Μακεδονίαν κατοικοῦντες ἀλλόφυλοι μόνον μειοψηφίαν ἀποτελοῦσαν καὶ ἦσαν εἴτε Βούλγαροι εἴτε Τοῦρκοι (ὅπωςκαὶ εἰς τὸνχάρτην σημειοῦνται μὲ πράσινες
καὶ κόκκινες, ἀντιστοίχως, διαγραμμίσεις), - τότε δὲν εἶχεν ἐφευρεθῆ ἀκόμη ἀπὸ τὴν πανσλαβιστικὴν καὶ σταλινικὴν προπαγάνδαν ἡ ψευτομακεδονικὴ ἐθνότης.

Καὶ εἶναι γνωστόν, ὅτι ἐκ τοῦ τελικῶς περιελθόντος εἰς τὴν Ἑλλάδα τμήματος τῆς Μακεδονίας ἀπεχώρησαν οἱ ξένοι μειονοτικοί, οἱ μὲν ἐλάχιστοι Βούλγαροι (αὐτοὶ καὶ ἀπὸ τὴν Θράκην) μὲ τὴν συνθήκην τοῦ Νεϋγὺ (1919),  οἱ δὲ πολυπληθέστεροι Τοῦρκοι μὲ τὴν συνθήκην τῆς Λωζάννης (1923), καὶ ὅτι τοὺς ἀπελθόντας ἀντικατέστησαν οἱ ἐκ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κυρίως εἰσρεύσαντες πρόσφυγες.

Ὥστε περὶ τῆς ἐθνικῆς ὁμοιογενείας τῆς σημερινῆς ἑλληνικῆς Μακεδονίας ἀμφισβήτησις δὲν ἠμπορεῖ νὰ ὑπάρχῃ.

Διὰ δὲ τὰ ἀπομείναντα ἐκ τὸς ἑλληνικῶν συνόρων τμήματα τῆς Μακεδονίας εἶναι ἑπόμενον οἱ ἐκεῖ κατὰ πλειοψηφίαν κατοικοῦντεςἝλληνες νὰ ἀποτελοῦν καὶ σήμερον τὴν ἀληθινὴ ἐθνοτικὴ πλειοψηφίατοῦ πληθυσμοῦ. Παρὰ τὸν μεσολαβήσαντα χρόνον, τὶς ἀδιάκοπες, ἤδη ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ μεσοπολέμου, διώξεις, τὴν συστηματικὴ πλύσι ἐγκεφάλου ἀπὸ εἰδεχθῆ καταπιεστικὰ καθεστῶτα.

Αὐτὸ ἤδη καὶ ἐπιστημονικῶς πιστοποιεῖται, ὅπως καὶ ἀνωτέρω ἐσημειώθη μὲ ἀναφορὰεἰς τὶς άνακοινώσειςτοῦ συνεδρίου τοῦ 1998 τῆς Ἑλληνικῆς Ἑταιρείας Δημογραφικῶν Μελετῶν. 

Καὶ ἀκόμη, μολονότι ἀπὸ τὶς στατιστικὲς τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου συστηματικῶς ἀπουσιάζουν οἱ ἐκεῖ κατοικοῦντεςἝλληνες, καὶ αὐτὸς ὁ ἄλλοτε Πρόεδρός του Γκληγκόρωφ ἠναγκάσθη δημοσίως νὰ ὁμολογήσῃ, ὅτι οἱ Ἕλληνες τοῦ κρατιδίου του ἀνέρχονται σὲ ἑκατὸν χιλιάδες (100.000), ἐνῷ ἐπίσημα (ὑπουργικὰ) ἑλληνικὰ χείλη κατὰ σχετικῶς πρόσφατον παρελθὸν τοὺς ἀναβιβάζουν σὲ διακόσιες πενῆντα χιλιάδες (250.000) τοὐλάχιστον.

ε) ὅτι ἡ ἀτυχὴς μοῖρα τῆςἈνατολικῆςΡωμυλίας (βορείουΘράκης), δηλαδὴ ἡ περιέλευσίς της, παρὰ τὴν καταλυτικὴν εἰς αὐτὴν παρουσίαν τοῦ Ἑλληνισμοῦ, πνευματικήν, πολιτιστικὴν καὶ πληθυσμιακήν, εἰς τὴν Βουλγαρίαν μόνον μὲ τὸ βουλγαρικὸν πραξικόπημα τοῦ 1885 καὶ τὴν ἀδυναμίαν τῆς κειμένης τότε μακράν, ἐκτεινομένης μόνον μέχρι τῆς Θεσσαλίας, Ἑλλάδος νὰ ἐπέμβῃ καὶ φυσικὰ τὴν ἀδιαφορίαν τῶν ἰσχυρῶν, συνετελέσθη.


Παραμυθιά, κρεοπωλεία, 1913










Πρέπει νὰ σημειωθῇ, ὅτι οἱ ἀνωτέρω ἐθνολογικὲς έξεικονίσεις τοῦ παρατιθεμένου χάρτου τοῦ Edward Stanford ἐπαληθεύονται σήμερα καὶ ἀπὸ τὰ πορίσματα τῆς συγχρόνου ἐπιστήμης τῆς Γενετικῆς, ἡ ὁποία μὲ τὴν ἐξέτασι τῶν συστημάτων πρωτεϊνικῶν καὶ ἐνζυμικῶν παραλλαγῶν ἐνσυνδυασμῷ πρὸς τὰ συστήματα τῶν ὁμάδων αἵματος, ἀποφαίνεται αὐθεντικῶς, ὅτι καὶ οἱ σημερινοὶ κάτοικοι ὅλων τῶν νοτίως τῆς ὀροσειρᾶς τοῦ Αἵμου περιοχῶν τῆς Βαλκανικῆς καὶ τῶν νησιῶν μέχρι καὶ τῆς Κρήτης καὶ τῆς Κύπρου, ἀνήκουν εἰς τὸν ἴδιον, τὸν ἑλληνικὸν γενετικὸν τύπον, μὲ καθαρωτέρους μάλιστα, ἀπὸ τῆς ἀπόψεως αύτῆς, τοὺς Μακεδόνας.

Ἐπιβάλλεται λοιπὸν ὅσοι Ἕλληνες νὰ γνωρίζουμε τὰ ἀνωτέρω ἀληθινὰ ἐθνολογικὰ ὅρια τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τόσον εἰς τὰ Βαλκάνια, ὅσον καὶ εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν, τόσον τῆς ἐποχῆς των πατέρων μας, ὅσον καὶ τῆς σημερινῆς. 
Ἔτσι νὰ μὴ λησμονοῦμε, ὅτι μιᾶς εὐρύτερης ἐθνικῆς κοινότητος ἀποτελοῦμε σημερινὰ μέλη, ὅτι μόνον ἱστορικὲς περιστάσεις καὶ ἀτυχήματα συνετέλεσαν ὥστε ὁμαίμονες ἀδελφοί μας νὰ εὑρίσκωνται πέραν τῶν συνόρων, ἐκτὸς τῶν ὁρίων τῆς σημερινῆς μας κρατικῆς ὑποστάσεως.

Ἡ συνειδητοποίησις τῆς ἀληθείας αὐτῆς δὲν συνθέτει ἁπλῶς στοιχεῖον τῆς ἐθνικῆς μας αὐτογνωσίας∙ ἀλλὰ καὶ εἶναι ἀπαραίτητος ἰδίως κατὰ τοὺς σημερινοὺς σκοτεινοὺς καιροὺς παντοίων ἐπιβουλῶν, τῶν διαγραφομένων τόσων κινδύνων καὶ ἀπειλῶν εἰς βάρος αὐτῆς τῆς ἐθνικῆς μας αὐθυπαρξίας καὶ ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος τῆς, τόσον συρρικνωμένης, Πατρίδος μας.

Διότι πάντοτε ἡ γνῶσις τῆς ἀληθείας θεμελιώνει τὴν πίστιν καὶ ἐνδυναμώνει τὴν θέλησιν πρὸς τὸν ἀγῶνα τὸν καλόν. Καὶ ὁ κάλλιστος ὅλων εἶναι ὁ ἀγὼν γιὰ τὴν προάσπισι τῶν δικαίων καὶ τὴν ἄμυνα τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος.
 πηγή
1- www.sartzetakis.gr
2 - Φωτ. Ελλήνων Δίκτυο "Κανθαρός"                                                hellenes-romaion.blogspot.gr/2013/08/blog-post_1064.html


Scholeio.com

Πέργαμος, Ένα Mοναδικό Mνημείο Ξεριζώθηκε από τον Τόπο που το Γέννησε





Αρχαία Πέργαμος: 
το χρονικό μιας ανακάλυψης 


      Οι πρώτες αρχαιολογικές πληροφορίες από την περιοχή της Περγάμου έφτασαν στο Βερολίνο το 1871 από τον Γερμανό μηχανικό Carl Humann, όταν στη διάρκεια τεχνικών έργων για την κατασκευή οδικού δικτύου στην περιοχή, επισκέφθηκε τον ερειπιώνα της αρχαίας πόλης και εντόπισε μερικά σπαράγματα από μαρμάρινες ανάγλυφες πλάκες, τις οποίες φρόντισε να στείλει στο Μουσείο του Βερολίνου. 
   Ο διευθυντής της συλλογής γλυπτών του Βερολίνου Alexander Conze ταύτισε τα ανάγλυφα με τον γλυπτό διάκοσμο του Βωμού του Δία στην Ακρόπολη της Περγάμου, βασιζόμενος στην περιγραφή του μνημείου από τον Ρωμαίο Lucius Ampelius.

   Έτσι το 1878, ξεκίνησαν συστηματικές ανασκαφές στην Πέργαμο. Μέσα σε τρεις ημέρες ο Humann εντόπισε έντεκα εντυπωσιακές ανάγλυφες πλάκες του βωμού, εντοιχισμένες στο βυζαντινό τείχος της πόλης. 

   Έως το 1880, είχε συγκεντρώσει ενενήντα επτά τμήματα της ζωφόρου, πάνω από δύο χιλιάδες θραύσματα, τριάντα πέντε πλάκες από την εσωτερική ζωφόρο του βωμού και συνανήκοντα κομμάτια της, πληθώρα αρχιτεκτονικών μελών, αγαλμάτων και επιγραφών του μνημείου. 

   Λίγο αργότερα, μεταφέρθηκαν στο Βερολίνο, καθώς οι τουρκικές αρχές παραχώρησαν χωρίς δυσκολία την άδεια μεταφοράς τους έναντι 20.000 μάρκων. 

   Ένα μοναδικό μνημείο ξεριζώθηκε από τον τόπο που το γέννησε για να φιλοξενηθεί σ' ένα τόπο που δεν θα έχει ποτέ τη δυνατότητα να του προσφέρει τη λάμψη και τις συνθήκες που το δημιούργησαν. 

   Έως το τέλος του 1886 αποκαλύφθηκε η Ακρόπολη της Περγάμου και μέρος της πόλης.  Το 1927 ξεκίνησε νέες ανασκαφές οTheodor Wiegand και ολοκληρώθηκαν το 1971.

   Σήμερα το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και Τούρκοι αρχαιολόγοι συνεχίζουν τις ανασκαφές στο χώρο της αρχαίας πόλης, ενώ το 2005 έχουν θέσει σε εφαρμογή ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα με επίκεντρο την πόλη της εποχής των Ατταλιδών και τα περίχωρά της.


   



   Μετά από 120 χρόνια στις αποθήκες βλέπουν τα Αρχαία της Περγάμου το φως..... Το μουσείο είναι πολύ γνωστό για τα εκθέματα του που, όπως και πολλά άλλα δυτικά μουσεία, απέκτησε με αδιαφανείς διαδικασίες....


   Μερικά από τα αγάλματα αυτά είναι από την Σάμο και στην βόρειο-ανατολική πτέρυγα, θαυμάζουμε την πύλη της ρωμαϊκής αγοράς της Μιλήτου, καθώς επίσης και μερικά εξαιρετικά διατηρημένα αγάλματα της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου. 
   Μάλιστα σε ένα από αυτά, το οποίο βρέθηκε στην νότια Αττική, υπάρχουν ακόμα σημεία όπου το χρώμα έχει διατηρηθεί αναλλοίωτο!  
Βλέπουμε στην πρώτη κιόλας αίθουσα τον επιβλητικό Βωμό της Περγάμου  (180-160 π.Χ.),  ο οποίος ανακαλύφθηκε από Γερμανούς αρχαιολόγους σε εκσκαφές στη Μικρά Ασία γύρω στα 1880 και μεταφέρθηκε στο Βερολίνο για να ξαναχτιστεί στην αρχική του μορφή εντός του Μουσείου της Περγάμου στέκει η ζωοφόρος με θέμα την Τιτανομαχία και αποτελεί γνήσιο δείγμα της ελληνιστικής γλυπτικής. 
   Μπορεί κανείς να διακρίνει ξεκάθαρα την Αθηνά να τραβά από τα μαλλιά τον Αλκυόνεο, ενώ λίγο πιο πέρα ο Δίας σκοτώνει 3 γίγαντες ταυτόχρονα.


"ένα μουσείο κατά παραγγελία" 
στο Βερολίνο

   Μετά την ανακάλυψη του Βωμού του Δία στην Πέργαμο και την εξαγορά του από τις τούρκικες αρχές, ήταν απαραίτητη η εξεύρεση ανάλογου  χώρου για την ανασύνθεση και την έκθεση του μνημείου στο Βερολίνο. Με την καθυστέρηση του Α' παγκόσμιου πολέμου, το Μουσείου της Περγάμου (Pergamon Museum) εγκαινιάστηκε το 1930. Στη διάρκεια του Β' παγκόσμιου πολέμου τόσο το κτήριο όσο και οι θησαυροί του δοκιμάστηκαν και εν μέρει επλήγησαν από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων. Παρότι τα γλυπτά του βωμού φυγαδεύτηκαν σε ασφαλή σημεία της χώρας,μεταφέρθηκαν τελικά από τους Ρώσους στο Λένιγκραντ, απ' όπου επέστρεψαν σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα. 



οι συλλογές του μουσείου:

   Το Μουσείο Περγάμου στεγάζει τρία επιμέρους μουσεία: 
Τη Συλλογή Ελληνικών Αρχαιοτήτων με τον Βωμό του Δία να δεσπόζει στο κέντρο της μεσαίας πτέρυγας, αρχιτεκτονικά σύνολα από περιοχές της ελληνικής Μικράς Ασίας, όπως η Πύλη της Αγοράς της Μιλήτου και το πρόπυλο του ναού της Αθηνάς στην Πέργαμο.  
   Το Μουσείο της Μέσης Ανατολής, με την Πύλη της Ιστάρ, την Πομπική Οδό από τη Βαβυλώνα. 
   Το Μουσείο της Ισλαμικής Τέχνης, με την πρόσοψη του ανακτόρου του χαλίφη Αλ-Ουαλίντ Β' από τη Ιορδανία. 

   Ολόκληρο ναό μεταφέρανε από την Πέργαμο.
Εκεί ακόμη ευρίσκεται και η πρόσοψη της βιβλιοθήκης της Μιλήτου (παρόμοια με αυτήν
της Εφέσσου), καθώς και ένα τεράστιο Βαβυλωνιακό οικοδόμημα.
   Εκεί υπάρχει και η καλύτερη σωζόμενη προτομή του Περικλή και μία από τις ελάχιστες προτομές της Κλεοπάτρας!  Θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε όλες τις λεηλασίες.....
Θα συνεχίσουμε τα αφιερώματα......    Κάθε αρπαγή τους και μια καταγραφή γιατί δεν ξεχνάμε, ούτε οι επόμενες γενιές θα ξεχάσουν...


   ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ... όσα εισιτήρια κι αν κόψουν...
Μήπως να αρχίσει να κυκλοφορεί "το αίτημα" του ενοικίου ?
"Είμαστε οι ιδιοκτήτες.... Ναι ή  Όχι ?  Τα πήρατε με δόλο ?  Κρυφά ?
   Μέχρι του επαναπατρισμού των τους "δίνουμε την άδεια να τα εκθέτουν, να τα επιδεικνύουν...."
   Τους "επιτρέπουμε" να κερδίζουν από αυτά.... Αλλά με το "αζημίωτο".....
Μήπως εκείνοι δεν είναι φανατικοί οπαδοί του "all is business" ...
Πάνω απ' όλα δεν βάζουν το χρήμα ?
Όλα γι' αυτό δεν γίνονται ?  Ή κάνουμε λάθος....?
Και για να μην ξεχνιόμαστε, ένα απόσπασμα από τον Χιου Χάμερσλι. Το κορυφαίο μέλος της ειδικής επιτροπής του Βρετανικού μουσείου λέει:


"Είναι λυπηρό που η κυβέρνηση δεν εμπόδισε αυτή τη φοβερή λαφυραγωγεία.  Αφού όμως πραγματοποιήθηκε, έπρεπε να καταβάλουμε κάθε δυνατή  προσπάθεια για να εξαφανίσουμε το στίγμα και να μη βάλουμε στο μουσείο μας ένα μνημείο της ντροπής μας, αλλά να επιστρέψουμε αμέσως τις δωροδοκίες που είχε δεχτεί ο πρέσβης μας, προς καταισχύνη τόσο δική του όσο και της χώρας."

Ακολουθεί παρατεταμένη συζήτηση διαφόρων απόψεων. Τελικά ο Χάμερσλι προτείνει την ακόλουθη τροποποίηση:



"Η επιτροπή ως εκ τούτου θεωρεί σωστό να προσφερθούν 25.000 λίρες στο κόμη Έλγιν για τη συλλογή, ώστε να διατηρηθεί και να φυλαχθεί ενιαία για λογαριασμό της χώρας από την οποία αφαιρέθηκε άδικα, με την οποία η επιτροπή είναι της γνώμης ότι:Η Μεγάλη Βρετανία πρέπει να έρθει σε άμεση επικοινωνία, δηλώνοντας ότι κρατά αυτά τα μάρμαρα μέχρι τη στιγμή που θα ζητηθούν πίσω από τους τωρινούς ή οποιουσδήποτε μελλοντικούς κυρίους της πόλεως των Αθηνών.Ότι σε μια τέτοια περίπτωση, είναι υποχρεωμένη χωρίς αντιρρήσεις ή διαπραγματεύσεις, να προβεί στην αποκατάσταση τους, ήτοι στην τοποθέτηση τους εκ νέου στους χώρους από όπου αφαιρέθηκαν και ότι, μέχρι τότε, θα φυλάσσονται προσεκτικά στο Βρετανικό Μουσείο. ! ! ! 




  Scholeio.com    

Αυτά που ξορκίζουμε, τα βρίσκουμε τελικά μπροστά μας;!




Το ''ΌΧΙ''  το ''ΜΗΝ''  
και το ''ΔΕΝ''...

Γιατί οι άνθρωποι, οι οποίοι είναι άκρατα προληπτικοί, μαστίζονται από σωρεία ατυχιών;!  

Είναι γνωστό πια, ότι με τις Σκεπτομορφές που γεννούμε μέσω του Συναισθηματικο-νοητικού μας μηχανισμού, δημιουργούμε τα παρόντα και τα μέλλοντα, καθώς το Σύμπαν ακούει κάθε Δήλωση κι Ευχή που κάνουμε, αφού αυτό δέχεται τις σκεπτομορφικές αντανακλάσεις που του στέλνουμε και συνεργάζεται μορφογενετικά με το Συμπαντικό Νόμο της Έλξης,  ώστε να παράγεται πάντοτε ένα αποτέλεσμα.

Ό,τι σπέρνουμε, στα σίγουρα θερίζουμε κι όχι μόνο τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας προς κάποια κατεύθυνση, αλλά και τις πράξεις μας ως γνωστό.


Η σκέψη είναι πάντοτε δικό μας δημιούργημα


      
Να κυριαρχείς στους άλλους είναι ισχύς, 
να κυριαρχείς στον εαυτό σου είναι 
αληθινή δύναμη  

Το νοητικό πεδίο του ανθρώπου δεν είναι ένα αδιάρρηκτο πεδίο το οποίο ο ίδιος ορίζει απόλυτα. Ιδίως όταν αυτός δεν έχει αναπτυχθεί πνευματικά, δε δύναται να  το κάνει να λειτουργεί και να εκπέμπει σε ανώτερες συχνότητες υπό τον έλεγχό του.

Η λειτουργία του νοητικού πεδίου σε ανώτερες συχνότητες σημαίνει την ενεργοποίηση του ανώτερου πνευματικού πεδίου – σώματος.


Λεπτοφυή σώματα του ανθρώπου είναι το Ενεργειακό [αύρα], το Συναισθηματικό - Αστρικό, το Νοητικό Σώμα, τα οποία μέσα από τη μυητική διαδικασία του ανθρώπου ο οποίος αργοφωτίζεται βάσει της θετικά παθιασμένης Ελευθεροβουλίας του, ενεργοποιούνται κι αρχίζουν να λειτουργούν σε ανώτερο βεληνεκές.


Η Νίκη της Σαμοθράκης στο Λούβρο



Στο Μουσείο 
του Λούβρου

              
Το γλυπτό είναι το πρώτο έκθεμα που βλέπει ο επισκέπτης του μουσείου αφού ανέβει τα "πολλά σκαλιά" της εισόδου που οδηγούν στο εσωτερικό του μουσείου. 

Η΄"Νίκη της Σαμοθράκης  δεσπόζει μόνη της, εκεί, από το 1884.   Το άγαλμα "δραπέτευσε" μέσα από ένα τεράστιο κομμάτι Παριανού μάρμαρου το 190 π.Χ

   Η Νίκη της Σαμοθράκης είναι μαρμάρινο γλυπτό άγνωστου καλλιτέχνη της ελληνιστικής  εποχής που βρέθηκε στο ναό των «Μεγάλων Θεών» ή Καβείρων στη Σαμοθράκη, και παριστάνει φτερωτή τη θεά Νίκη.


   Είναι μία από τις τρεις φτερωτές Νίκες  που βρέθηκαν στο ναό της Σαμοθράκης.
Οι άλλες δύο εκτίθενται η μεν πρώτη, που αποτελεί ρωμαϊκό αντίγραφο και το βρήκαν Αυστριακοί αρχαιολόγοι, στο μουσείο "Kunsthistorisches Museum" της Βιέννης  και η δεύτερη, που βρέθηκε από την αμερικανική  αποστολή του Karl Lehmann και της Phyllis Williams-Lehmann το 1949, στο αρχαιολογικό μουσείο της Σαμοθράκης.

   Ο Lehmann και η σύζυγός του βρήκαν αργότερα (το 1950) σε ανασκαφές και τμήματα του δεξιού χεριού της «Νίκης της Σαμοθράκης».  Λίγους μήνες μετά το ίδιο ζευγάρι αρχαιολόγων  εντόπισε και δάχτυλα του δεξιού χεριού της ίδιας Νίκης στο προαναφερόμενο αυστριακό μουσείο, που τα είχε ακαταχώρητα και δεν γνώριζε ότι ανήκαν σε εκείνην.


   Η δεξιά παλάμη της ανασυστάθηκε αποκαλύπτοντας ότι δεν κρατούσε σάλπιγγα όπως πολλοί πίστευαν μέχρι τότε και εκτίθεται επίσης στο Λούβρο, σε χωριστή βιτρίνα κοντά στα άγαλμα.

Το άγαλμα έχει ύψος 3,28 μ (με τα φτερά) και 5,58 με το πλώρη του πλοίου πάνω στην οποία είναι τοποθετημένο σήμερα.
Φιλοτεχνήθηκε σε λευκό παριανό μάρμαρο για να τιμήσει τη θεά Νίκη αλλά και μια ναυμαχία – δεν είναι βέβαιο ποια. Ήταν αφιερωμένο σε ναό της Σαμοθράκης και χρονολογείται μεταξύ και 220 και 190 π.Χ. – οι περισσότεροι συγκλίνουν στο 190 π.Χ.

   Σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου το έχουν τοποθετήσει σε μια βάση και αυτή με τη σειρά της είναι στερεωμένη σε μαρμάρινη πλώρη πλοίου. Στην αρχαιότητα εικάζεται ότι εκείνος που αφιέρωσε το έργο στο ναό της Σαμοθράκης (τόπο φημισμένο στην αρχαιότητα για την ιερότητά του) είχε δώσει παραγγελία να σχεδιαστεί ένα μικρό σύμπλεγμα θεάς και πλοίου.


   Η μεν θεά φιλοτεχνήθηκε χωριστά από λευκό παριανό μάρμαρο και ίσως κρατούσε στεφάνι για το νικητή ή είχε υψωμένο το χέρι της στο στόμα για να διαλαλήσει τη νίκη χωρίς να κρατά τίποτα ή, τέλος, ίσως χαιρετούσε. 


Το άγαλμα στο ελληνιστικό σύμπλεγμα ήταν στερεωμένο στην επίσης μαρμάρινη πλώρη ενός πλοίου και έδινε την αίσθηση ότι μόλις είχε «προσγειωθεί» σε αυτό και πατούσε φευγαλέα. Το πλοίο ήταν από μάρμαρου Ρόδου. 


   Οι ειδικοί εικάζουν ότι το έργο ήταν σχεδιασμένο για να το βλέπει ο κόσμος από τα αριστερά, κατά τα ¾ του προφίλ, επειδή όπως συνηθιζόταν στα ελληνιστικά χρόνια ήταν πιο καλοδουλεμένη η μία πλευρά του –εκείνη από την οποία προοριζόταν να το βλέπει το κοινό.


   Μία εκδοχή των αρχαιολόγων για το αφιέρωμα επί πολλά χρόνια ήταν πως το είχε κάνει ο Δημήτριος ο Πολιορκητής (337-283 π.Χ.) όταν νίκησε τον στόλο του Πτολεμαίου  στα ανοιχτά της Κύπρου γύρω στο 290 π.Χ. Σήμερα όμως πολλοί πιστεύουν ότι το αφιέρωσαν οι Ρόδιοι όταν το 191 π.Χ., συμμαχώντας με την Πέργαμο, νίκησαν τον Αντίοχο Γ΄ της Συρίας σε ναυμαχία στα ανοιχτά της Σίδης


   Το δεξιό φτερό βρέθηκε σχεδόν διαλυμένο εκτός από μικρά κομμάτια του και αποτελεί πρόσθετο έργο ανασύστασης «καθρέφτη» του αριστερού, από εμπειρογνώμονες του Λούβρου.  Το άγαλμα εικάζεται ότι κατακρημνίστηκε και έσπασε εξαιτίας μεγάλου σεισμού  κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα.


   Τα κομμάτια του γλυπτού βρέθηκαν τμηματικά και στην αρχή η Νίκη εκτίθετο στο Λούβρο δίχως τον κορμό και τα φτερά της αλλά και δίχως την πλώρη, τα κομμάτια της οποίας οι Γάλλοι ειδικοί στην αρχή είχαν εκλάβει ότι ανήκαν σε τύμβο και τα είχαν αφήσει στη Σαμοθράκη.


   Συγκεκριμένα, η ανεύρεση άρχισε το 1863 από μια αρχαιολογική αποστολή στην οποία επικεφαλής ήταν ο Κάρολος Σαμπουαζό  (1830-1909) (Charles Champoiseau) υποπρόξενος της Γαλλίας στην Αδριανούπολη (σημερινό Εντιρνέ Τουρκίας). Ενώ έσκαβαν σε μια χαράδρα στις 15 Απριλίου του 1863, στα βόρεια του νησιού, ένας Έλληνας εργάτης φώναξε στον Σαμπουαζό «Κύριε, εύραμεν μια γυναίκα!» - ήταν η μισή Νίκη της Σαμοθράκης.

                                                  
   Ο Σαμπουαζό ήρθε αμέσως σε επικοινωνία με τον πρέσβη της πατρίδας του στην  Κωνσταντινούπολη και εκείνος φρόντισε η Τουρκία να δώσει τότε έγκριση για να αποπλεύσει γαλλικό πολεμικό πλοίο και να φορτώσει τη Νίκη της Σαμοθράκης για τη Γαλλία -η Σαμοθράκη είχε σημαντική αυτονομία, αλλά ανήκε ακόμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και απελευθερώθηκε στις 19 Οκτωβρίου του 1912 Το άγαλμα έφτασε στο Λούβρο στις 11 Μαΐου του 1864 και δύο χρόνια μετά εκτέθηκε για πρώτη φορά μετά τις απαραίτητες εργασίες – χωρίς όμως ακόμα να μπορούν να εκθέσουν το επάνω μέρος τους κορμού και τα φτερά.

   Το άγαλμα βρέθηκε σε πολλά κομμάτια γιατί στα ελληνιστικά χρόνια οι καλλιτέχνες δούλευαν το γλυπτό τους σε πολλά κομμάτια εξαρχής – στην αρχαία Ελλάδα δούλευαν χωριστά μόνον το κεφάλι και τα άκρα που εξείχαν. Ο άγνωστος λοιπόν γλύπτης είχε επεξεργαστεί το έργο του κατά τμήματα και μετά το είχε ενώσει, οπότε στο σεισμό με την κατακρήμνιση του γλυπτού, αυτό έσπασε πολύ πιο εύκολα και σε πολλά σημεία.


   Αποτελείται από το μεγάλο κομμάτι κάτω από το στήθος μέχρι τα πόδια, από ένα δεύτερο κομμάτι που είναι ο άνω κορμός, το αριστερό φτερό (το δεξί προστέθηκε αντιγράφοντας το αριστερό) και από το κεφάλι – αυτό δεν βρέθηκε ποτέ από όσο γνωρίζουν οι ειδικοί. 

   Τα χέρια, τα φτερά και τα πόδια, όπως και πολλά κομμάτια του ενδύματος σμιλεύονταν τότε χωριστά και μετά το άγαλμα συναρμολογείτο. Τα φτερά ήταν από δύο μεγάλα μάρμαρα που ήταν συνδεδεμένα στην πλάτη χωρίς εξωτερική στήριξη και αυτό δημιουργούσε πρόβλημα ισορροπίας στο άγαλμα, αλλά ο γλύπτης το έλυσε με μεγάλη τέχνη


 


   Το 1875  Αυστριακοί αρχαιολόγοι είδαν στον τόπο της ανασκαφής τα μάρμαρα που ο Σαμπουαζό νόμισε ότι ανήκαν σε τύμβο και αναλογιζόμενοι ελληνικά νομίσματα που απεικόνιζαν τη Νίκη σε πλώρες πλοίων κατάλαβαν ότι επρόκειτο για τμήματα μαρμάρινης πλώρης. 
   Ο Σαμπουαζό έμαθε για τα μάρμαρα της πλώρης το 1879 και κατάφερε να τα πάρει κι αυτά στο Λούβρο. Η συναρμολόγηση και η αποκατάσταση (π.χ. του αριστερού φτερού που βρέθηκε σε πολλά κομμάτια και του δεξιού που ουσιαστικά είναι σχεδόν όλο προσθήκη μια που βρέθηκε ένα πολύ μικρό κομμάτι του) ολοκληρώθηκε το 1884

και ο Βέρντι: vittoria di Samothracia e Otello di Verdi






  Scholeio.com    

Η Αφροδίτη της Μήλου στο Λούβρο




Αφροδίτη της Μήλου



         Η ανακάλυψη του περίφημου αγάλματος της Αφροδίτης της Μήλου 
σε ένα χωράφι μέσα στον αρχαιολογικό χώρο στο Κλήμα της Μήλου, από έναν έλληνα αγρότη και η απόκτηση του από την Γαλλία με τελικό προορισμό τον Λούβρο είναι μια ακόμη βρωμερή ιστορία αρχαιοκαπηλίας, ένα κακοπαιγμένο θέατρο ασέβειας στον πολιτισμό που έχει γεννήσει αυτός εδώ ο τόπος.

   Βρισκόμαστε στην άνοιξη του 1820 ένα χρόνο πριν από την ελληνική επανάσταση.

   Η Οθωμανική αυτοκρατορία είναι ήδη ο μεγάλος ασθενής. Την διαλύει η διοικητική υπερσυγκέντρωση, η διαφθορά στον κρατικό μηχανισμό και στον στρατό, η οικονομική εξάρτηση από ξένα κεφάλαια και η εξαθλίωση των αγροτικών πληθυσμών. Οι μεγάλες δυνάμεις σπεύδουν να σκυλέψουν ότι μπορούν από την κατάρρευση της, βασικά τους εμπορικούς δρόμους προς την ανατολή και την Μαύρη θάλασσα και τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές.

   Αλλά μιας και οι περισσότεροι Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί της εποχής προέρχονται από κλασικές σπουδές και πιάνο, είναι μεγάλοι αρχαιολάτρες και έτσι καλοβλέπουν και όλες τις θαμμένες ή μη αρχαιότητες του ελληνισμού. 

   Έτσι βρίσκεται στον προστατευμένο κόλπο της Μήλου για να ξεχειμωνιάσει το Γαλλικό πολεμικό πλοίο με τους Γάλλους αξιωματικούς να διασκεδάζουν την ανία τους διεξάγοντας παράνομη αρχαιολογική ανασκαφή με επικεφαλής τον σημαιοφόρο Olivier Voutier μέλος του πληρώματος της γολέτας Estafette στον αρχαιολογικό χώρο στο Κλήμα, με εκπαιδευόμενους ερασιτέχνες αρχαιολόγους Γάλλους ναύτες. 

   Η ιστορία αναφέρει ότι ένας Έλληνας γεωργός ο Κεντρωτάς έσκαβε και αυτός με την βοήθεια του γιου και του ανιψιού του στο χωράφι του που βρίσκεται εκεί δίπλα για να φτιάξει πιο καλά τις πεζούλες γιατί, είχανε πέσει κάτι πέτρες και χώματα από την αρχαία οχύρωση και εντελώς τυχαία, αλλά σε μεγάλο βάθος βρήκε το άγαλμα της Αφροδίτης.

   Μια άλλη ανάγνωση λέει ότι οι Γάλλοι προφανώς λαδώσανε κάποιους ντόπιους προύχοντες για να μπορούν ανενόχλητοι μέρα μεσημέρι να σκάβουν δίπλα στο αρχαίο θέατρο της Μήλου. Μαθεύτηκε το πράγμα στην μικρή τοπική κοινωνία και ο Κεντρωτάς μιας και είχε χωράφι μέσα στον αρχαιολογικό χώρο πήρε τα δυο παλικαράκια τον γιο του και τον ανιψιό να σκάψουνε και αυτοί και αφού υπήρχαν ενδιαφερόμενοι στο νησί να βρούνε οτιδήποτε να τους το πουλήσουμε.

 Ή ήδη είχε βρει κάποια μάρμαρα που τον δυσκολεύανε στο όργωμα και στο φύτεμα και τα είχε παραχώσει και μιας που άκουσε ότι υπάρχουν ενδιαφερόμενοι πήγε να τα ξεθάψει και να παζαρέψει την τιμή. Ο ψιλοσπουδαγμένος Γάλλος σημαιοφόρος καταλαβαίνει την μεγάλη αξία του αγάλματος και δίνει κατευθείαν καπάρο στον Κεντρωτά 400 γρόσια για να κλείσει την δουλειά για λογαριασμό της Γαλλίας και να ξεκινήσει η διαδικασία της μεταφοράς που δεν είναι και εύκολο πράγμα, 900 κιλά ζυγίζει το άγαλμα.

   Ειδοποιούνται αμέσως και από διάφορες ενδιαφερόμενες πλευρές, πρόξενοι. πρεσβευτές δραγουμάνοι, ναύαρχοι, η μεγάλη πύλη και όλοι πλέκουν ένα άθλιο γαϊτανάκι διαπραγμάτευσης για το που θα πάει το άγαλμα με πρωτοστάτες τους προύχοντες της Μήλου που γέρνουν από εδώ και από εκεί ανάλογα με την τιμή που προσφέρει ο ένας και ο άλλος. 

   Πάνω από 7000 γρόσια τεράστιο ποσό για την εποχή, αλλά πολύ μικρό μπρος στην πραγματική του αξία, κόστισε τελικά στους Γάλλους το άγαλμα σε μπαξίσια, δοσίματα και ταξίματα για να μπορέσει τελικά να φτάσει στον Λούβρο.

   Υπάρχουν αναφορές για αντιδράσεις των κατοίκων, για συμπλοκές ακόμη και θανάτους σε όλη την διαδικασία της διαπραγμάτευσης και τα πήγαινε έλα των επισήμων. 
   Εντύπωση κάνει ότι ούτε μια φωνή διαμαρτυρίας δεν υψώθηκε και όσοι διαμαρτύρονταν απλώς διεκδικούσαν καλύτερη τιμή ή τμήμα από τα βρώμικα χρήματα της εξαγοράς. Βέβαια μπορεί να υπήρξαν τέτοιες φωνές και να μην το μάθουμε ποτέ γιατί πνίγηκαν ανάμεσα στις κραυγές της υποτέλειας και της διαφθοράς. Η ουσία είναι ότι άλλος ένας εξαιρετικής ομορφιάς και ανεκτίμητης αξίας αρχαιολογικός θησαυρός έφυγε από τα χώματα που τον γέννησαν και τον φιλοξένησαν για αιώνες.
   Το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα της ώριμης τέχνης της ελληνιστικής εποχής, όταν εκείνη ξαναγύρναγε στις ρίζες της κλασικής αρχαιότητας αναζητώντας τα πρότυπα της. Το άγαλμα είναι σμιλεμένο σε παριανό μάρμαρο. Έχει ύψος 2 μέτρα και παριστάνει την θεά μισόγυμνη με ένα ύφασμα με πανέμορφες πτυχώσεις να σκεπάζει το κάτω μέρος του σώματος. Το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου και λόγω του μεγέθους του έχει δουλευτεί από τον γλύπτη του τμηματικά και τεμαχισμένο βρέθηκε από τους αρχαιοκάπηλους στην Μήλο.




   Μόνο εικασίες υπάρχουν του τι έκανε με τα χέρια της η θεά. Άλλοι υποστηρίζουν ότι κράταγε την ασπίδα του Άρη, άλλοι ότι κράταγε ένα μήλο, σκηνή από την γνωστή ιστορία με τον Πάρη και άλλοι ότι κράταγε έναν καθρέπτη όπου καθρέφτιζε το θεϊκό πρόσωπο της. 
   Υπάρχουν ίχνη που ενισχύουν την άποψη ότι το άγαλμα έφερε και κοσμήματα, ενώ δεν υπάρχουν ίχνη χρώματος παρόλο που γνωρίζουμε με σιγουριά ότι όλα τα αγάλματα ήταν ζωγραφισμένα στην αρχαιότητα. Αντίγραφο του αγάλματος, τιμής ένεκεν προσφορά από το μουσείο του Λούβρου, υπάρχει στην πρώτη αίθουσα του αρχαιολογικού μουσείου της Μήλου στην Πλάκα.





  Scholeio.com    

Τόσο "μεγάλο κακό" σε τόσο λίγο χρόνο...




Έκπληξη σίγουρα δεν είναι... Όμως χρήσιμο να είναι καταγράψουμε για να θυμόμαστε...

Γιατί πρέπει να θυμόμαστε...


Ο μεταβατικός Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, 

ο άνθρωπος που διαπραγματεύτηκε με τη Γερμανία το μέλλον της Ελλάδος και των επόμενων γενεών, είναι αυτός που έμπηγε πρώτος το μαχαίρι στη χώρα, όταν από το 1998 έως το 2002, ως επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος , δημιουργούσε πλασματικές και θανατηφόρες συνθήκες για την είσοδο της Πατρίδας μας στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση.

Σνόουντεν, Τινάζει στον «αέρα» την πολιτική σκηνή της Ελλάδας !




«Δεν θέλω να ζήσω σε μια κοινωνία που κάνει αυτού του είδους τα πράγματα … Δεν θέλω να ζήσω σε έναν κόσμο όπου τα πάντα που κάνουμε και λέμε καταγράφονται.

Αυτό δεν είναι κάτι που είμαι πρόθυμος να υποστηρίξω ή να ζήσω με αυτό» είπε στην εφημερίδα Guardian ο 30χρονος Edward Joseph Snowden και έβαλε φωτιά στα…μπατζάκια όχι μόνο του Μπάρακ Ομπάμα, αλλά και σε πάρα πολλούς σε όλο τον κόσμο.

Κι αν πιστέψουμε όσα είπε ο ίδιος σε μια συνομιλία που είχε (20 Μαίου) στο Χόνγκ-Κόνγκ  (πριν πάει στη Ρωσία) ο «φάκελλος Ελλάδα» (μετά από αυτούς που αφορούν ΗΠΑ και Γερμανία είναι ο πιο «γεμάτος» από απόρρητες πληροφορίες)!

Τις αποκαλύψεις Σνόουντεν υποστηρίζει βέβαια και ο Ασάνζ του δικτύου Wikileaks που επίσης είναι διεθνής (από τις ΗΠΑ) καταζητούμενος(έγκλειστος στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο).

«Η NSA έχει δημιουργήσει μια υποδομή που της επιτρέπει να παρακολουθεί σχεδόν τα πάντα. Με αυτή την ικανότητα, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπινων επικοινωνιών αυτόματα είναι σε στόχευση . Αν ήθελα να δω τα email σας ή να ακούσω το τηλέφωνο της συζύγου σας, το μόνο που έχω να κάνω είναι να χρησιμοποιήσω τις παρακολουθήσεις.

Μπορώ να αποκτήσω “εισιτήριο” για τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τους κωδικούς πρόσβασης, τα αρχεία τηλεφώνου, τις πιστωτικές κάρτες,τα πάντα για τους πάντες», εξομολογήθηκε αηδιασμένος και απηυδισμένος από τον «μεγάλο αδελφό» που έχει στηθεί στο σβέρκο των λαών.

Ένα τεράστιο «αυτί» που ακούει, «βλέπει» και καταγράφει τα πάντα.

 Ο Σνόουντεν ενώ βρισκόταν στη Χαβάη με την φίλη του (έβγαζε κάπου 200.000 δολάρια το χρόνο από τη δουλειά του εκεί - θεωρητικά ήταν υπάλληλος της Booz Allen Hamilton), έφυγε και αποφάσισε να τα αποκαλύψει όλα(έχοντας βέβαια μαζί του και ΟΛΑ τα στοιχεία-για ευνόητους λόγους).

«Ο πρώτος φόβος μου είναι για την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τους συνεργάτες μου. Για τον καθένα που έχει σχέση με μένα. Θα πρέπει να ζήσω με αυτό για το υπόλοιπο της ζωής μου. Είμαι πρόθυμος να τα θυσιάσω όλα αυτά, επειδή δεν μπορώ να έχω ήρεμη και καθαρή τη συνείδηση μου, δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια, επιτρέποντας στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και τους συνεργούς της να καταστρέφουν την ιδιωτική ζωή, την ελευθερία, τις βασικές ελευθερίες στο Internet για όλους τους πολίτες σε όλο τον κόσμο».

Ο Σνόουντεν - που υποφέρει και από επιληπτικά επεισόδια – αφού αντέγραψε όλους τους απόρρητους φακέλλους των παρακολουθήσεων από την NSA και το σύστημα Echelon ψάχνει έναν τρόπο να τα δημοσιοποιήσει και κάπου να είναι ασφαλής. Βολιβία, Βενεζουέλα, Νικαράγουα ήδη του έχουν προσφέρει «άσυλο» εάν καταφέρει βέβαια να φτάσει εκεί – αφού οι ΗΠΑ απαγόρευσαν σε όλες τις χώρες να δώσουν άδεια διέλευσης του Σνόουντεν είτε από ξηρά,θάλασσα ή αέρα (λέγεται ότι βρισκόταν στο αεροδρόμιο της Μόσχας).

Λέγεται ότι ο Σνόουντεν θα προτιμούσε την…Ισλανδία. Ο πλέον καταζητούμενος άνθρωπος στον Πλανήτη αυτή τη στιγμή τι έκανε; Θέλει ΜΟΝΟ να αποκαλύψει με έγγραφα και ντοκουμέντα το έγκλημα κατά της ελευθερίας, κατά της προσωπικότητας και εναντίον της ιδιωτικής ζωής των πολιτών όλου του κόσμου που διαπράττουν «ισχυροί και κυβερνήσεις». Θέλει να ρίξει φως στο σκοτεινό πρόσωπο της εξουσίας, όχι στα λόγια, αλλά με πράξεις.

Μέσα από τις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΑΞΕΙΣ. Μέσα ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑ. Θέλει να τους δείξει στον καθρέφτη το ΑΠΑΙΣΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ. Δεν αντέχουν όμως να δούνε ούτε τα έργα τους, ούτε το πρόσωπο τους. Γι αυτό τον κυνηγούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη για να τον εξοντώσουν. Ίσως να το πήρε απόφαση – και αυτό – ο νεαρός (που γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου του 1983) και πλέον δεν τον ενδιαφέρει…

Θέλει να κοιμάται ήσυχος τα βράδια – όσο ζει…(και να παραδώσει στο θεό την ψυχή του αγνή και λευκή).

*** Στην Ελλάδα όμως ΠΟΛΛΟΙ άρχισαν να έχουν ΠΟΛΥ ΑΝΗΣΥΧΟ ύπνο, εάν οι αποκαλύψεις του Σνόουντεν (μέσω wikileaks) έρθουν στο φως. Γιατί; Γιατί έχει τις επαφές, τις φωτογραφίες,τα βίντεο, τα email, τα απόρρητα έγγραφα, όλες τις τηλεφωνικές συνομιλίες από:

* την μόνιμη αντιπροσωπεία της Ελλάδος στην ΕΕ. 

* την μόνιμη αντιπροσωπεία της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ.

* την πρεσβεία της Ελλάδος στις ΗΠΑ. 

* την πρεσβεία της Ελλάδος στη Γερμανία.

* την πρεσβεία της Ελλάδος στο Παρίσι. 

* την μόνιμη αντιπροσωπεία της Ελλάδος στον ΟΗΕ.

* την αντιπροσωπεία ΕΕ στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ. …και όχι μόνο. Λέγεται ότι τα έγγραφα που έχει στην κατοχή του ο Σνόουντεν αφορούν μεταξύ άλλων:

* Τις επαφές ΕΕ-ΕΚΤ επί Τρισέ και τους διεθνείς τοκογλύφους και πώς οδηγήθηκε εσκεμμένα και προμελετημένα η Ελλάδα στα «μνημόνια» και την «τρόικα».

* Όλες οι λεπτομέρειες των επαφών ΓΑΠ-Παπακωνσταντίνου σε παρά πολλά συμβούλια και τι έλεγαν σε Ρεν-Αλμούνια-Λαγκάρντ-Τρισέ-πρόεδρο γερμανικής ομοσπονδιακής τράπεζας κλπ

* Τις απόψεις του Στρος Καν και τα σχέδια του για να αποφύγει η Ελλάδα τα «μνημόνια» και πως τον αδειάσανε…(ο ρόλος των Ελλήνων πολιτικών σε βάρος του Στρος Καν και της Ελλάδας).

* Όλες τις συζητήσεις που έγιναν στα γραφεία της ελληνικής αποστολής στην ΕΕ, τους διαλόγους των Ελλήνων τραπεζιτών εκεί μέσα κλπ.

* Τις αμερικανικές προτάσεις για αγορά ελληνικού χρέους και γιατί και από ποιους δεν προχώρησε. 

* Όλες τις συνομιλίες Μέρκελ και Σόϊμπλε (email,τηλεφωνικές συνομιλίες κλπ) με τους έλληνες πολιτικούς – όπως και των διευθυντικών τους στελεχών για την Ελλάδα/

* Όλες τις συνομιλίες και τα έγγραφα Γερμανών και Γάλλων για το ελληνικό ζήτημα της οικονομικής κρίσης.

* Φαίνεται ότι έχει υποκλέψει και τον ΠΛΗΡΗ φάκελλο με τις μίζες και τα έγγραφα της Siemens που αφορούν την Ελλάδα(αυτόν που δεν τόλμησαν ποτέ να εμφανίσουν οι…πολιτικοί μας) και πολλά άλλα ακόμη που μένει αν επιβεβαιωθούν. Και το κακό για τους πολιτικούς και εκδότες είναι ότι ΔΕΝ μπορούν να ελέγξουν ΟΥΤΕ ΚΑΤΑ ΚΕΡΑΙΑ την ροή των εξελίξεων. Απλά θα περιμένουν «ευρύτερες δυνάμεις να καθαρίσουν και γι αυτούς» (εάν τα καταφέρουν).


*** Σύμφωνα με τα έγγραφα που αποκάλυψε ο Σνόουντεν, το προσωπικό που ασχολείται με την Ε.Ε. έφτανε το 2010 στους 90 ανθρώπους, εκ των οποίων οι δύο ήταν ηλεκτρονικοί και χειριστές της ειδικής κεραίας. Η κωδική ονομασία της παρακολούθησης της ελληνικής αποστολής στον ΟΗΕ ονομαζόταν «Powel», ενώ σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian η ονομασία της παρακολούθησης της ελληνικής πρεσβείας ήταν «Klondyke» (το όνομα μια μικρής πόλης που ίδρυσαν χρυσοθήρες το 1900).
Σύμφωνα με ένα νέο έγγραφο που έδωσε στη δημοσιότητα ο πρώην υπάλληλος της NSA, συνολικά 38 πρεσβείες και άλλες διπλωματικές αποστολές περιγράφονται ως «στόχοι». Μέσα σε αυτές είναι και οι ελληνικές πρεσβείες και διπλωματικές αντιπροσωπείες(όπως εξηγήσαμε πιο πάνω). Για κάθε έναν από αυτούς η NSA χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους που περιλαμβάνουν «κοριούς», παρακολούθηση των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και εξειδικευμένο εξοπλισμό με ειδικές κεραίες.

Πάντως οι Αμερικανοί επιχειρούν να υποβαθμίσουν τη συλλογή πληροφοριών για την Ελλάδα, χαρακτηρίζοντάς της «μικρότερου ενδιαφέροντος», με βάση τον όγκο των δεδομένων που είχαν υποκλαπεί από το σύστημα «Prism».

Σύμφωνα με μία εκδοχή που εμφανίζεται σε αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, το ενδιαφέρον των Αμερικανών για την Ελλάδα, όπως και για την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, είχε να κάνει με τον κίνδυνο να οδηγηθεί η Ευρωζώνη σε διάλυση λόγω των χτυπημένων από την κρίση οικονομιών τους.

Για να πέσουν οι τόνοι, τη στιγμή που σύμμαχοι των ΗΠΑ έχουν προαναγγείλει έρευνες και έχουν προειδοποιήσει με κυρώσεις, Αμερικανοί αξιωματούχοι των υπηρεσιών πληροφοριών δήλωσαν ότι θα συζητήσουν το θέμα απευθείας με τους αρμόδιους Ευρωπαίους αξιωματούχους.
Παράλληλα, ο πρώην επικεφαλής της CIA και της NSA, Μάικλ Χέιντεν, συμβούλεψε το Λευκό Οίκο να φέρει λίγη περισσότερη διαφάνεια στα κατασκοπευτικά προγράμματα, ώστε να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις της αμερικανικής αλλά και της διεθνούς κοινής γνώμης.

Μπορεί να μην έκανε επί της ουσίας… τίποτα, όμως για τα δεδομένα του ΥΠΕΞ και το επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, η δήλωση του εκπροσώπου του ΥΠΕΞ, Κ. Κούτρα, θεωρείται ιδιαίτερα σκληρή:  «Θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η Ελλάδα σέβεται απολύτως τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου που διέπουν το καθεστώς λειτουργίας των Διπλωματικών και Προξενικών Αρχών. Για το λόγο αυτό, αδυνατεί να κατανοήσει πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας σχετικά με παρακολουθήσεις, μεταξύ άλλων, και ελληνικών διπλωματικών αποστολών από Υπηρεσίες φίλης και συμμαχικής χώρας.

Το περιεχόμενο των εν λόγω δημοσιογραφικών αναφορών, η διερεύνηση των οποίων έχει ήδη ξεκινήσει από τις αρμόδιες ελληνικές Υπηρεσίες, θα εξετασθεί με προσοχή. Εξυπακούεται ότι, αναλόγως θα ζητηθούν και οι αναγκαίες διευκρινίσεις».

*** Διαβάστε και ένα ρεπορτάζ του Στάθη Ευσταθιάδη απο τις ΗΠΑ για το «ΒΗΜΑ»: 
Και οι δυο πρόεδροι, ο αμερικανός Μπαράκ Ομπάμα και ο ρώσος Βλαντιμίρ Πούτιν αναγνώρισαν – ο καθένας τους από διαφορετική πλευρά – ότι δεν υπάρχει συνθήκη, σύμβαση είτε συμφωνία των χωρών τους για την έκδοση φυγόδικων, καταζητούμενων κ.α. όπως ο Έντουαρντ Σνόουντεν ο οποίος παραμένει πάντοτε στο τράνζιτ του Σερεμετίεβο, της Μόσχας.

Και όμως υπάρχει -και αυτό είναι η μεγάλη έκπληξη. 
Υπάρχει σχετική σύμβαση του 19ου αιώνα μεταξύ τσαρικής Ρωσίας και Αμερικής. 
Το 1887 «η Ρώσικη Αυτοκρατορία υπέγραψε σύμβαση έκδοσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες και έκτοτε καμιά πλευρά δεν την ακύρωσε», αποκάλυψε την Κυριακή ο επικεφαλής της νομικής υπηρεσίας του ρώσικου υπουργείου Δικαιοσύνης Σάακ Καραπετιάν.
Η σύμβαση ετέθη σε ισχύ από το 1893 και αμέσως προκάλεσε αντιδράσεις στην Αμερική επειδή όριζε, μεταξύ άλλων, ότι θα εκδιδόταν στη Ρωσία και άτομα που επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον τσάρο είτε μέλη της οικογένειας του, μια πολιτική ενέργεια κατά την αμερικάνικη αντίληψη. Πολλά μεσολάβησαν από τον 19ο αιώνα ως σήμερα, η τσαρική αυτοκρατορία καταλύθηκε, η Σοβιετική Ένωση ανέτειλε και κατέρρευσε, οι δυο χώρες πέρασαν δεκαετίες στα όρια του πολέμου και σήμερα, σε (πολιτικά) ήσυχο περιβάλλον, Μόσχα και Ουάσιγκτον προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να…απαλλαγούν από το «πρόβλημα Σνόουντεν».

Η σύμβαση του 1887 θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει, αλλά δεν είναι ευανάγνωστη ούτε στη Ρωσία ούτε στην Αμερική. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ απαντώντας σε σχετική ερώτηση απέφυγε να δηλώσει κάτι συγκεκριμένο.

Περιορίστηκε να επαναλάβει ότι «η θέση των ΗΠΑ, από καιρό, είναι ότι δεν υπάρχει εν ενεργεία συνθήκη έκδοσης» μεταξύ των δυο χωρών. Το 1970 μια έκθεση του ΟΗΕ για τις διεθνείς συνθήκες δείχνει ότι η Ουάσιγκτον το 1941 είχε διαγράψει από τα επίσημα έγγραφα της τη συμφωνία έκδοσης, παρόλο που η συνθήκη της τσαρικής εποχής απαιτεί να ειδοποιηθεί επισήμως το άλλο μέλος για τον τερματισμό της ισχύος της.

Τέτοια επίσημη ειδοποίηση δεν υπήρξε. Σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων του 1947 οι αρμόδιοι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν ήταν «απολύτως βέβαιοι» αν υπήρχε συμφωνία έκδοσης που να καλύπτει και την σοβιετική εποχή. Το ερώτημα προέκυψε όταν στις αρχές του 1947 η Μόσχα ζήτησε την έκδοση του Ρώσου διπλωμάτη Κιρίλ Αλεξέγιεφ ο οποίος με την οικογένεια του είχε καταφύγει στις ΗΠΑ από την σοβιετική αντιπροσωπεία στο Μεξικό.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ απάντησε στη Μόσχα ότι «δεν υπάρχει συνθήκη έκδοσης» μεταξύ των δυο χωρών και γι αυτό «δεν θα τον παραδώσει στις σοβιετικές αρχές». Το 1974 έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις διεθνείς συνθήκες χαρακτηρίζει τη συμφωνία του 1893 «εν αχρηστία». Υπάρχει όμως συνέχεια. Ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Νεβάδας και πρώην νομικός σύμβουλος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Κρίστοφερ Μπλάκλει δήλωσε την Κυριακή ότι ακόμη και αν οι δυο πλευρές δεν θεωρούν «εν ενεργεία» την σύμβαση η ακύρωση της «απαιτεί οπωσδήποτε» αυτή να γίνει «μέσω επίσημων οδών, συνήθως της διπλωματικής».

Κατά τα φαινόμενα, «δεν έγινε κάτι τέτοιο». Ωστόσο, πάρα την έλλειψη σύμβασης οι ΗΠΑ παρέδωσαν στη Σοβιετική Ένωση την δεκαετία του ’80 τους ναζιστές Φεοντόροφ Φεντερένκο και Καρλ Λιίνας. Ο πρώτος καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε και ο Λίνας πέθανε προτού γίνει η δίκη του. Αλλά και μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης οι ΗΠΑ συνέχισαν να παραδίδουν στη Ρωσία υπόδικους για εγκληματικές πράξεις.

Πρόκειται για αρκετές εκατοντάδες.

Τα τελευταία χρόνια η Μόσχα επανειλημμένα κάλεσε την Ουάσιγκτον «να αναζωογονήσουν» τη διμερή συμφωνία έκδοσης. Υπάρχουν σε αμερικάνικες φυλακές Ρώσοι, όπως ο καταδικασμένος Βίκτορ Μπουτ και ο λαθρέμπορος Κονσταντίν Γιαροσένκο. 
I-Reporter

Scholeio.com

Κάφκα, Όποιος βλέπει την ομορφιά...





Από ένα σημείο και μετά δεν υπάρχει πλέον επιστροφή. Αυτό είναι το σημείο που πρέπει να φτάσουμε.

Αν αποφεύγω τους άλλους δεν είναι για να ζήσω ειρηνικά, αλλά για να μπορέσω να πεθάνω ειρηνικά.

Κάθε επανάσταση εξατμίζεται και αφήνει ένα κατακάθι γραφειοκρατίας.

Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας.

Όποιος διατηρεί την ικανότητα να βλέπει την ομορφιά, δεν γερνάει ποτέ.

Έτσι ξεκινάνε επαναστάσεις !

  



Περί επαναστατικής ορμής και «αγώνων»

Στην ελλαδική κοινωνία σήμερα κάθε ίχνος επαναστατικής ορμής μοιάζει οριστικά χαμένο – η εικόνα που κυριαρχεί είναι μιας πεθαμένης κοινωνίας. Eπαναστατική ορμή δεν σημαίνει την ιδιοτέλεια συμφερόντων που περιφρονούν έμπρακτα την έννομη τάξη, το κράτος δικαίου. Tέτοια έμπρακτη περιφρόνηση υπάρχει και πλεονάζει αναιδέστατα στην ελλαδική κοινωνία σήμερα, αλλά δεν έχει τίποτα να κάνει με την επαναστατική ορμή.

Eπαναστατική ορμή είναι η ζωτική δυναμική της τόλμης για συνεπή άρνηση του παλιού και φθαρμένου – με στόχο το γόνιμο καινούργιο, τη δημιουργική πρόκληση, την ποιότητα. Eπαναστατική ορμή είναι η αφοβία για το ρίσκο, η πίστη στις δύσκολες συλλογικές στοχεύσεις. Eίναι η χαρά της απελευθέρωσης από το αλυσοδέσιμο στους εκβιασμούς φτηνιάρικων «νταβατζήδων», απάτριδων και χυδαίων. Eίναι η απολάκτιση, μετά βδελυγμίας, όσων καπηλεύονται ιδιοτελέστατα τα πολιτικά υπουργήματα.

Kάποτε η επαναστατική ορμή σαρκωνόταν στη «διαδήλωση»: στο αυθόρμητο, πηγαίο, αχειραγώγητο λαϊκό ξέσπασμα διαμαρτυρίας ή απαίτησης να εισακουστούν ρεαλιστικά αιτήματα για ζωτικές κοινωνικές ανάγκες. 

Σήμερα η διαδήλωση έχει εκφυλιστεί στο θλιβερό θέαμα της άνευρης, άψυχης, βοσκηματώδους «πορείας»: ένα αργοσερνάμενο μαζικό σουλάτσο, καθημερινής σχεδόν ρουτίνας στο κέντρο των μεγάλων πόλεων – εικόνα άβουλης, αστόχαστης πλέμπας σε διατεταγμένη υπηρεσία. Συνθήματα δεν γεννιώνται, δεν ξεπηδάνε αυθόρμητα, καταιγιστικά, από κοινό πάθος για τα διεκδικούμενα. 

Προπορεύεται ο καλοπληρωμένος συνδικαλιστής ινστρούχτορας με την ντουντούκα και υπαγορεύει μισοβαριεστημένος ετοιματζίδικες κοινοτοπίες. Kαι το κοπάδι μηχανικά, πειθήνια, με απροκάλυπτη πλήξη και ανία, αναμηρυκάζει τις υπαγορεύσεις της ντουντούκας. Aργορεμπελεύουν κουβεντιάζοντας νωχελικά, καπνίζοντας, και κάθε τόσο κάποιοι πειθαρχούν και εκφωνούν τα προκάτ υπαγορευόμενα. Σπαραχτικό ξόδι της επαναστατικής ορμής.

Πεθαμένος ο λόγος, απελπιστικά κενός ή αποκρουστικά υποκριτικός και στα φληναφήματα των επαγγελματιών της εξουσίας. Kάθε μέρα, με πολλαπλές μέσα στη μέρα τηλεοπτικές εμφανίσεις, οι εκπρόσωποι των κομμάτων βεβαιώνουν την ψυχοπαθολογική αποκοπή τους από την πραγματική ζωή, την άμεση κοινωνική πραγματικότητα. 

Ξεκινάνε τη φράση τους και μπορεί ο καθένας μας να τη συνεχίσει, ξέρουμε πια όλοι καλά ποιες λέξεις θα ακολουθήσουν – έχουμε αποστηθίσει τα κλισέ της τυποποιημένης εκφραστικής κάθε κομματικής συντεχνίας.

Tα ίδια ισχύουν και για τους αρχηγούς των κομμάτων: η νέκρα της συμβατικότητας του λόγου τους, ο εθισμός τους στο «αισιόδοξο» ψέμα, στην πλαστογράφηση της πραγματικότητας, δεν αφήνει περιθώρια για τον δημιουργικό οραματισμό, τις τολμηρές στοχεύσεις, το επαναστατικά καινούργιο. 

Δεν τους εμποδίζει στο διαφορετικό (είναι πια ολοφάνερο) ούτε η E.E. ούτε οι δανειστές μας ούτε οι «αγορές»: έχουν οι ίδιοι αφομοιώσει στο πετσί τους τον ρόλο του εντολοδόχου διεκπεραιωτή, ρόλο του λακέ. Oπως εκβιάζεται ο «χρήστης» να γίνει «βαποράκι», έτσι εκβιάζεται και ο εξουσιολάγνος να γίνει μαριονέτα.

Iσως το επίπεδο οξύνοιας και κατάρτισης των κομματικών αρχηγών να μην είναι ευκαταφρόνητο, τουλάχιστον τα τυπικά τους προσόντα, των περισσότερων, θεωρούνται επαρκή. Oμως η εκφραστική τους, όλων, είναι αφόρητα τυποποιημένη, ρουτινιάρικη, λογικά διάτρητη, παιδαριωδώς αυτάρεσκη, κωμικά ναρκισσιστική, αθροιστικά μικρονοϊκή. 

Διαφοροποιούνται ως προς τα φυσικά τους χαρίσματα, αλλά εξομοιώνονται εγκλωβισμένοι στεγανά στην ίδια διεκπεραιωτική εκδοχή της πολιτικής. Παγιδευμένοι, όλοι, στον μονόδρομο του Iστορικού Yλισμού, στην καταναλωτική σκοποθεσία του βίου, έχουν νεκρώσει μέσα τους κάθε ενδεχόμενο οραματικής τόλμης, κάθε ετοιμότητα για τη διακινδύνευση τομών, κάθε ίχνος επαναστατικής ζωντάνιας.

Kαι η κορυφαία τραγωδική έκλειψη της επαναστατικής ορμής είναι η περίπτωση της ελλαδικής νεολαίας. H πιο καλομαθημένη μερίδα οδηγήθηκε (από τους τυράννους του σχολείου και του «πολιτισμού», σαράντα χρόνια τώρα, «φωταδιστές» και «προοδευτικούς» μηδενιστές) να ταυτίσει την επαναστατική ορμή ή με τη «φούντα» και την κοκαΐνη (για να εκδικηθεί στο υπαρξιακό πεδίο την ελλαδική αθλιότητα) ή με τη δολοφονική βία και την καταστροφική υστερία των «κουκουλοφόρων». 

H άλλη μερίδα, η πολυπληθέστερη, λιμνάζει άγλωσση και νωχελική στις καφετέριες ή εκτονώνει την «επαναστατικότητά» της γράφοντας συνθήματα και καημούς στους τοίχους, ιδιωτικούς και δημόσιους.

Mετά τον Mάη του ’68, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες χρειάστηκαν μόλις μερικούς μήνες (κάποιες ένα ή δύο χρόνια) για να καταλάβουν ότι η αναγραφή συνθημάτων στους τοίχους ήταν μεν από τα πιο ζωντανά δείγματα επαναστατικής ορμής και οραματικών στοχεύσεων εκείνης της εξέγερσης, αλλά όχι και «μέσο πάλης», πρακτική «κοινωνικών αγώνων» καθημερινής χρήσης στο διηνεκές. Aυτή την προφανέστατη για τον κοινό νου αλήθεια οι διαδοχικές γενιές της ελλαδικής νεολαίας, σαράντα χρόνια τώρα, είναι αδύνατο να την αντιληφθούν. 

Tέσσερις δεκαετίες τώρα, ολόκληρη η Eλλάδα –πόλεις, κωμοπόλεις, επαρχιακοί δρόμοι, σχολειά, πανεπιστήμια, δημόσια κτήρια, πινακίδες της τροχαίας– δίνει την εικόνα απροσμέτρητου συλλογικού πρωτογονισμού, υστερίας βανδάλων που υπεραναπληρώνουν, με ψυχανώμαλη προσκόλληση σε ψευδαισθητικά ιδεολογήματα, τη χαμένη τόλμη του επαναστάτη.

Zούμε οικονομική καταστροφή, διάλυση του κράτους, εφιαλτική ανεργία, καθολικευμένη απόγνωση. Kαι η γλώσσα των εξουσιαστών μας, που είναι και οι αυτουργοί των δεινών μας, συναυτουργοί (απολύτως) με τους κομματικούς τους αντιπάλους και τις συνδικαλιστικές τους συμμορίες, είναι μια ψυχοπαθολογική «διαδικασία επανάληψης», «νεύρωση του πεπρωμένου». 

Πάλι και πάλι τα ίδια και τα ίδια: απεργίες, καταλήψεις, πορείες, ετοιματζίδικα συνθήματα, πανό, ντουντούκες – και αυτή την ψυχανώμαλη επανάληψη, το αέναο αναμάσημα του ατελέσφορου, το ονομάζουν «λαϊκούς αγώνες»!

Eπαναστατική ορμή θα πει: να αλλάξεις εσύ τους όρους του παιχνιδιού, να φέρεις σύγχυση στον αντίπαλο, να πάψεις να παίζεις στο γήπεδό του. Aντί να απεργήσουν οι εκπαιδευτικοί, να μπουν όλοι στις τάξεις τους, αλλά αρνούμενοι το «πρόγραμμα» του υπουργείου. 

Oλες τις ώρες, όλες τις μέρες, μαζί με τα παιδιά, να μνημονεύουν Διονύσιο Σολωμό και να μνημονεύουν Aλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Kαι να συζητάνε, να συζητάνε ατέλειωτα με τα παιδιά. Nα τους μιλάνε μόνο για ό,τι οι ίδιοι αγαπούν, για ό,τι τους ίδιους παθιάζει – θεωρητικά (όχι χρηστικά) μαθηματικά, τη φυσική σαν ερευνητική περιέργεια, την Iστορία σαν σπουδή των πολιτισμών. Nα απεργήσουν με αποχή από τη «λογική» του κομματικού κράτους, όχι απέχοντας από τα παιδιά.

Mόνο έτσι ξεκινάνε επαναστάσεις.

Scholeio.com

Το σχολείο στον καιρό του Δ.Ν.Τ

   


Αν ...   Τα μισά ή και ακόμα λιγότερα χρήματα από τα κονδύλια των εξοπλισμών 

Είχαν διοχετευθεί στην παιδεία....


Αν ...    Τα μισά ή και ακόμα λιγότερα χρήματα από αυτά των ρημαγμένων πλέον


Ολυμπιακών έργων .....  


Είχαν διοχετευθεί στην παιδεία

Αν είχαν κάνει άλλες επιλογές αυτοί που "άρχουν".... 


Αν είχαμε κάνει κι εμείς,  άλλες επιλογές...


Αν δεν βάζουμε σε προτεραιότητα το προσωπικό συμφέρον...






Το Δημόσιο  Σχολείο ξεπουλιέται μαζί με όλη τη Χώρα, Τη  Ζωή Μας. Την Εργασιακή Μας Αξιοπρέπεια, Τις Ελπίδες Των Παιδιών Μας.


Αν...   

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε...


  Scholeio.com