Θέλουμε να κάνουμε τήν Αρχή προς Έναν Χειραφετημένο Πολίτη ?

 Ο Αυστραλός Bill Gekas φωτογραφίζει την κόρη του, 
Αναπαριστώντας Κλασσικό Πίνακα 

"Αν είναι να διαλέξω το μη χείρον... 

τότε, δεν διαλέγω τίποτα" 

                                                Καρλ Κράους, 

γράφει η Εύη Προύσαλη

Οι οικονομικά και πολιτικά κυρίαρχες 
τάξεις χρηματοδοτούν, ανέκαθεν, ποικίλες κοινωνικές λειτουργίες ενώ επιχορηγούν τον πολιτισμό.

Τουτέστιν, οι πολυεθνικές εταιρείες και οι εγχώριοι μεγαλοεπιχειρηματίες επιδίδονται 
σε έναν αγώνα «κοινωφελούς» πρακτικής, προκειμένου να αποκτήσουν την κοινωνική συναίνεση, η οποία διευκολύνει την 
απρόσκοπτη συνέχιση της επιχειρηματικής
τους δραστηριότητας, αλλά και του πολιτικού συστήματος που την εκτρέφει.

   Η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα επιδεικνύει  πλείστες τέτοιες περιπτώσεις.

 Πρόκειται για το «κοινωφελές» προφίλ που υιοθετούν οι οικονομικά ισχυρές επιχειρήσεις και τα Ιδρύματα, και που ο Φουκώ ονομάζει «θετικοί μηχανισμοί εξουσίας 1, κατά το οποίο συγκεκριμένες πρακτικές διασχίζουν την κοινωνία, παράγουν έργο, καλύπτουν το έλλειμμα της πολιτειακής υποδομής, παράγουν μορφές γνώσης και πολιτισμού.
   Προτάσσοντας την κοινωνική αλληλεγγύη και προσφορά εξασφαλίζουν το απαραίτητο δημοκρατικό άλλοθι, που τους καθιστά ανθεκτικότερους στις κοινωνικές πιέσεις και ανατροπές.
   Υπ’ αυτό το πρίσμα, το Κεφάλαιο, τα μέσα και οι μέθοδοι παραγωγής και συσσώρευσής του παραμένουν στο απυρόβλητο, καθώς στο προσκήνιο εμφανίζονται οι «κοινωφελείς» πρακτικές του.

   Σ’ αυτό το πλαίσιο, προσφάτως, πολυεθνική εταιρεία 2   αναλαμβάνει την πλήρη αποκατάσταση δύο εγκαταλελειμμένων σπιτιών στο κέντρο της Αθήνας, με στόχο να στεγαστούν 12 πολίτες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα στέγασης.

   Πρόκειται για «Κοινωνικές Κατοικίες», όπως τις ονομάζουν, ενώ ο Διευθυντής της Εταιρείας διατείνεται ότι αναλαμβάνει «κοινωνική πρωτοβουλία» 3 ως απάντηση στο τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που «δυστυχώς διογκώνεται λόγω της κρίσης των τελευταίων ετών».
   Με μια απλή απαγωγική σκέψη ο κάθε νοήμων πολίτης αυτής της χώρας μπορεί να ανιχνεύσει την αιτιότητα των γεγονότων:
  - Πώς προέκυψε, άραγε, αυτή η «κρίση» που οδηγεί τους πολίτες στην απώλεια της στέγης τους;
  - Ποιος ο ρόλος των πολυεθνικών εταιρειών και των καρτέλ που επιβάλουν στην οικονομία της χώρας μας;
  - Ποια είναι η «κοινωνική ευαισθησία» που επιδεικνύουν οι πολυεθνικές εταιρείες, όταν αξιοποιώντας τη νομοθεσία, προβαίνουν σε μαζικές απολύσεις και επαναπρόσληψη των απολυθέντων με μειωμένο μισθό;
  - Και πώς οι τράπεζες που δανείζουν τις πολυεθνικές -με το πρόσχημα της συνέχισης της «επιχειρηματικότητας» -την ίδια στιγμή πλειστηριάζουν τα σπίτια των πολιτών εξαιτίας των «κόκκινων» δανείων τους;
 - Πώς νομιμοποιούνται, εν τέλει, οι εταιρείες που συμβάλουν στη δημιουργία των συνθηκών και των προϋποθέσεων της οικονομικής κρίσης να μεταμφιέζονται σε «ανακουφιστές» της κοινωνικής κρίσης που επακολουθεί;
 - Μήπως η αντίφαση είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των κοινωφελών αυτών ενεργειών, μια αντίφαση καλά κρυμμένη στο ιλουστρασιόν περιτύλιγμα;

   Η αντίφαση αυτή αναδεικνύεται περίτρανα, όμως, όταν η «κοινωφελής» πρακτική στοχεύει στην ανταποδοτικότητα.
   Επί παραδείγματι, κοινωφελή ιδρύματα 4 που αναλαμβάνουν να επιχορηγήσουν δημόσια έργα, εμπλέκονται όλως ξαφνικά στη συνδιαχείριση αρχαιολογικών χώρων και των παρακείμενων περιοχών αυτών.

   Είτε πολυεθνικές εταιρείες 5 -που διεκδικούν τη χρήση κι εκμετάλλευση ελληνικής γης- χορηγούν τον Δήμο της Αμφίπολης ώστε να αποκτήσει την απαραίτητη υποδομή για να επιταχυνθούν οι ανασκαφικές εργασίες.

   Στις παραπάνω περιπτώσεις, οι τρόποι και οι μέθοδοι του κοινωφελούς προφίλ είναι σχεδόν πρόδηλοι

 -  Τι συμβαίνει, όμως, στην περίπτωση κατά την οποία η κοινωφελής προσφορά συνδέεται με την αισθητική απόλαυση, την άυλη αυτή μορφή ικανοποίησης;

   Κοινωφελή Ιδρύματα 6 αλλά και Θεατρικές Επιχειρήσεις
-των οποίων τα κεφάλαια προέρχονται από επιχειρηματικές δραστηριότητες που αναπτύσσονται μέσα στο νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα- έχουν εισβάλλει στο θεατρικό τοπίο της Αθήνας, παράγοντας ή φιλοξενώντας πληθώρα θεατρικών παραστάσεων και δρώμενων, ανάμεσα στα οποία και παραστάσεις που εντάσσονται στο «πολιτικό» θέατρο.
   Παραστάσεις, δηλαδή, των οποίων το περιεχόμενο είναι άκρως επικριτικό, επιθετικό και ανατρεπτικό για το καθεστώς, στο πλαίσιο του οποίου οι προαναφερθέντες φορείς επιχειρούν.
   Προφανώς, πρόκειται για μια καθ’ όλα αντιφατική πρακτική.
Διότι, πώς είναι δυνατόν, οι πολιτιστικοί αυτοί φορείς, οι οποίοι αντλούν τις προϋποθέσεις και τους όρους της ύπαρξης και της επιβίωσής τους από τις οικονομικές δομές του υπάρχοντος συστήματος, να θέλουν -μέσω των παραστάσεων που φιλοξενούν στις σκηνές τους- την ανατροπή του συστήματος αυτού;
   Πρόκειται συνεπώς για μια νέα πολιτική/θεατρική «μεταγλώσσα», η οποία όσο κι αν σε πρώτο επίπεδο μοιάζει να προσφέρει στο θεατρικό γίγνεσθαι, κατά βάθος αποκόπτει το θεατρικό φαινόμενο από τα κοινωνικο-πολιτικά του συμφραζόμενα, ενώ ακυρώνει την όποια δυναμική της παρεμβατικότητάς του.

   Το θέατρο, στον βαθμό που βρίσκεται εντός των τειχών του συστήματος, χάνει έτσι την εγγενή δύναμη της άρνησης που το χαρακτηρίζει ενώ υποτάσσεται σε μια κατάσταση αδιόρατου «ελέγχου» που ανεπαισθήτως πλήττει τη φύση του, στο μέτρο που απο-πολιτικοποιείται 7 στο σύνολό της η θεατρική πράξη.
   Εντούτοις, με την «κοινωφελή» αυτή πολιτική, καλύπτεται εν μέρει το έλλειμμα της πολιτειακής θεατρικής υποδομής,
δίνεται δηλαδή προσωρινή διέξοδος σε ποικίλα θεατρικά αδιέξοδα: π.χ. μέσα παραγωγής της παράστασης,
εύρεση θεατρικού χώρου, απασχόληση ηθοποιών κτλ.
Ταυτοχρόνως, η πληθώρα των παραστάσεων που φιλοξενούνται ή παράγονται στους χώρους αυτούς
υπερκαλύπτει τις ανάγκες του φιλοθεάμονος κοινού, το οποίο αισθάνεται ευγνώμον 8 υπό τον θεατρικό αυτόν πληθωρισμό.

  Η ικανοποίηση του κοινού από την θεατρική υπερπροσφορά σε συνδυασμό με την εργασιακή απασχόληση των καλλιτεχνών του χώρου αποτελεί ένα «στρατηγικό» πράττειν, το οποίο ανταποκρίνεται σ’ αυτό που Χάμπερμας αποκαλεί «εργαλειακή ορθολογικότητα», με την έννοια, ότι οι ιδιωτικοί αυτοί φορείς αντλούν τους όρους τής κοινωνικής νομιμοποίησής τους από την κοινωνική αποτελεσματικότητα της θεατρικής πολιτικής τους.

   Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όμως, το θέατρο τείνει να λειτουργεί ως ένα αυτόνομο σύστημα το οποίο αποκόπτεται από τον υπόλοιπο κοινωνικό ιστό.

Η θεατρική πράξη αποκτά έτσι μια αυτοαναφορικότητα ως προς τα μέσα παραγωγής και λειτουργίας της, κατά το πρότυπο των «αυτοποιητικών συστημάτων» του Λούμαν,
τα οποία είναι κλειστά, λειτουργικά συστήματα που αυτοαναπαράγονται, αυτοπαρατηρούνται και αυτοαξιολογούνται.

   Η θεατρική πράξη μοιάζει τότε με μια «μικροκοινωνία»
που δίνει λόγο αποκλειστικά στη μικροκλίμακα της δικής της αισθητικής πραγματικότητας.

   Το θέατρο καθίσταται ένα νομισματικού τύπου προϊόν της αγοράς, του οποίου η αξία χρήσης εντοπίζεται στην κατανάλωσή του.

   Αν λοιπόν δεχτούμε τις προαναφερθείσες αντιφάσεις ως ενυπάρχουσες στη θεατρική πολιτική των ιδιωτικών φορέων,
τότε ανακύπτει ένα εξίσου σημαντικό ζήτημα:

   Πόση «αλήθεια» υπάρχει στην πρόθεση των κοινωφελών ιδρυμάτων που φιλοξενούν ανατρεπτικές ή πρωτοποριακές παραστάσεις να αφυπνίσουν τους θεατές και να ανατρέψουν πράγματι το σύστημα που τους στηρίζει;
   Πρόκειται για το ζήτημα «διαχείρισης» της «αλήθειας», που έθεσε ο Λυοτάρ, σύμφωνα με το οποίο η «αλήθεια» δεν είναι παρά ένα «γλωσσικό παιχνίδι» κατά το πρότυπο του Βιττγκενστάιν, ένα παιχνίδι της εξουσίας, το οποίο ουσιαστικά «νομιμοποιεί» την ίδια την εξουσία μέσα στις συνθήκες παραγωγής αυτού του «αληθούς».
   Πρόκειται δηλαδή για μια εξίσωση ανάμεσα στην οικονομική εξουσία, την «κοινωνική αποτελεσματικότητα» που προαναφέραμε και την αλήθεια 9, πράγμα που σημαίνει ότι πλήττεται βάναυσα η δημοκρατία, με το θέατρο ως διαμεσολαβητή.
   Τελικώς, ο συστημικός αυτός λειτουργισμός της βιομηχανίας της κοινωφελούς πρακτικής και κουλτούρας -δηλαδή η στρατηγική μετατροπή του οικονομικού κεφαλαίου σε πολιτισμικό- κερδίζει την κοινωνική συναίνεση, καταξιώνεται και παγιώνεται ως κοινωνική προσφορά.
   Ο Χορκχάϊμερ προσπαθώντας να αναλύσει παρόμοιες συμπεριφορές σε ανάλογα πολιτισμικά φαινόμενα θεωρεί ότι οι πολίτες μέσω της «επαναλαμβανόμενης» αυτής «κοινωφελούς» πρακτικής μαθαίνουν 10 να την αποδέχονται, ενώ ο Μπουρντιέ επισημαίνει ότι δημιουργούνται συγκεκριμένες πολιτισμικές καταγραφές, habitus 11, όπως τις ονομάζει, οι οποίες οδηγούν τους πολίτες στο να αδιαφορούν στην αρχή, κατόπιν να αγνοούν συνειδητά τις εν λόγω αντιφάσεις προκειμένου να «απολαύσουν» τις κοινωφελείς παροχές.
   Ιδεολογικοποιείται, έτσι, η συγκεκριμένη πρακτική των «κοινωφελών» φορέων ως ευπρόσδεκτη αν όχι επιτακτική διέξοδος στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κοινωνικός και πολιτιστικός χώρος.

   Πράγμα που σημαίνει ότι αποσυνδέεται ο φορέας της «κοινωφελούς» πράξης από τον υπόλοιπο κοινωνικο-πολιτικό περίγυρο μέσα στον οποίο αυτή αρθρώνεται και ταυτοχρόνως ανακηρύσσεται ως εθνικός ευεργέτης.

   Εν κατακλείδι, στον 21ο αιώνα πρέπει πλέον να βλέπουμε όλους τους κρίκους της αλυσίδας αλλά και την αλυσίδα ταυτόχρονα.
   Θα έπρεπε να έχουμε καταλάβει ότι δεν έχουμε ανάγκη τους βαρβάρους, κι ότι οι άνθρωποι αυτοί ούτε ήταν ούτε είναι η λύσις.
Αντιθέτως, είναι μέρος του προβλήματος.
Η κοινωφελής πρακτική δεν είναι α-πολιτική πράξη.
Η αντίφαση είναι εγγενές στοιχείο της.
«Το να αποκτήσει κανείς συνείδηση των αντιφάσεων είναι η αρχή προς την απελευθέρωση», όπως έλεγε ο Μπρεχτ.
Μια αρχή προς την απεμπλοκή από το βραχυκύκλωμα της σκέψης. Η αρχή προς έναν χειραφετημένο πολίτη.
_____________________________________________________
Εύη Προύσαλη,  Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αυγή 


Σημειώσεις:

1 Μισέλ Φουκώ, Εξουσία, Γνώση και Ηθική, μτφρ. Ζήσης Σαρίκας, Ύψιλον, Αθήνα, 1987, σ.21:«Αυτό που κάνει την εξουσία να κρατάει γερά, αυτό που την κάνει παραδεκτή είναι το ότι δεν βαραίνει απλώς πάνω μας σαν μια δύναμη που λέει «όχι», αλλά ότι διασχίζει τα πράγματα, παράγει πράγματα, επιφέρει ηδονή, μορφές, γνώσης, παράγει έργο.»

2 Πρόκειται για την πολυεθνική καπνοβιομηχανία British American Tobacco Hellas,πληροφορίες στο site: www.bringingvalue.gr

3 «Κοινωνική Κατοικία από την British American Tobacco Hellas», Εφημερίδα των Συντακτών, 08/12/2014

4 Βλ. «Ξεπουλάνε Βραυρώνα και Κεραμεικό στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος», Ηλεκτρονική εφημερίδα Ημεροδρόμος, Συντάκτης Δ. Μυρίλλα, 26/09/2014 και έγγραφο στη Διαύγεια25/9/2014, αριθμός πρωτοκόλλου ΥΠΠΟΑ/ΓΔΔΥ/ΔΙΟΙΚ/243937/36195/31827/16063

5 Βλ. «Μέγας χορηγός στην Αμφίπολη η 'Ελληνικός Χρυσός'», Εφημερίδα Συντακτών, 27/09/2014

6 Βλ. Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Ωνάσειου Ιδρύματος

7 Vincent Dubois, «Cultural Policy Regimes in Western Europe», International Encyclopedia of the Behavioral Sciences, 2nd Edition, Elsevier, 2014, σ.13: «Cultural democratization, that is, the prominent objective and legitimizing discourse in the development of contemporary cultural policies in Europe, has also lost an important part of its strength as a political and cultural principle.»

link http://halshs.archives-ouvertes.fr/docs/00/83/64/22/PDF/CultPol_IEBSS_HAL.pdf.

σ.13: «Cultural democratization, that is, the prominent objective and legitimizing discourse in the development of contemporary cultural policies in Europe, has also lost an important part of its strength as a political and cultural principle.»

8 Μαξ Χορκχάιμερ-Τεοντόρ Αντόρνο, Διαλεκτική του Διαφωτισμού, μτφρ. Λευτέρης Αναγνώστου, Νήσος, Αθήνα, 1996, σ.267: «(...) η κουλτούρα παρουσιάζεται ως δώρο, για το οποίο δεν υπάρχει βέβαια καμιά αμφιβολία ότι θα αποφέρει ιδιωτικά και κοινωνικά οφέλη, η υποδοχή της γίνεται μια εκμετάλλευση ευκαιριών.»

9 Ζαν Φρανσουά Λυοτάρ, Η Μεταμοντέρνα Κατάσταση, μτφρ. Κωστής Παπαγιώργης, Γνώση, Αθήνα, 2008, σ.113

10 Μαξ Χορκχάιμερ, Φιλοσοφία και Κοινωνική Κριτική, μτφρ. Αντώνης Οικονόμου-Ζήσης Σαρίκας, Ύψιλον, Αθήνα, 1984, σ.92

11 Pierre Bourdieu, Η Διάκριση. Κοινωνική Κριτική της καλαισθητικής κρίσης, μτφρ.Κική Καψαμπέλη, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2006 (6η), σ.18 και Pierre Bourdieu, Πρακτικοί Λόγοι για τη Θεωρία της Δράσης, μτφρ.Ράνια Τουτουντζή, Πλέθρον, Αθήνα 2000, σσ.21-23

πηγή

Scholeio.com

Βαρουφάκης, Eλληνική Eφευρετικότητα ή Πως Μεταμφιέζεις ένα σκάνδαλο σε succes story

Η Eurobank είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της ελληνικής εφευρετικότητας. 

Το όνομά της είναι από μόνο του ένα πραξικόπημα.[1] 

Πέρα από τη σημασιολογία ωστόσο και ερχόμενοι στις πρόσφατες εξελίξεις, η Eurobank είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα των δαιμόνιων προσπαθειών του ελληνικού κατεστημένου να εξαπατήσει τους Έλληνες και Ευρωπαίους φορολογούμενους και στη συνέχεια να διακηρύξει ένα λαμπρό ελληνικό success story, εβδομάδες πριν τις ευρωεκλογές. (Έχετε ήδη δει την άλλη συνιστώσα αυτής της καμπάνιας, γνωστής και ως πρωτογενές «πλεόνασμα»...)

Του Γιάννη Βαρουφάκη, 17 Ιουνίου 2014

   Ας ξεκινήσουμε με έναν ζοφερό λογαριασμό [2]της δημόσιας συμμετοχής, προκειμένου να μείνουν ανοιχτές οι πόρτες της Eurobank και να συνεχίσουν να λειτουργούν τα ΑΤΜ της, μετά από την πλήρη και απόλυτη πτώχευση της τράπεζας. 

Καθώς οι ιδιοκτήτες της δεν συνέβαλαν ούτε ένα ευρώ στη σωτηρία της και κανένας ιδιώτης επενδυτής δεν τόλμησε να συμβάλει στην ανακεφαλαιοποίηση της τράπεζας, το πτωχευμένο ελληνικό κράτος ενεπλάκη και χάρισε στην Eurobank απλόχερα χρήματα, τα οποία οι έλληνες φορολογούμενοι δανείστηκαν από το ευρωπαϊκό αρχικό κεφάλαιο διάσωσης, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF). Εν ολίγοις:

    Πέντε δώρα στη Eurobank

   1. Το 2013 το ελληνικό κράτος ήταν ο μόνος αγοραστής της εσπευσμένης έκδοσης μετοχών. Μέσω του ελληνικού EFSF (το επονομαζόμενο Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας-ΕΤΧΣ), το κράτος επένδυσε 5,8 εκατομμύρια ευρώ, πληρώνοντας 1,54 ευρώ ανά μετοχή και κατά συνέπεια αποκτώντας το 95% των ιδίων κεφαλαίων της τράπεζας.

   2. Το κράτος αγόρασε επιπλέον προνομιούχες μετοχές αξίας 1,25 δισεκατομμυρίων ευρώ.

   3. Το κράτος παραχώρησε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στη Eurobank, αφού είχε χορηγήσει 4,06 δισεκατομμύρια στο ΤΤ για να καλύψει το «χρηματοδοτικό κενό» του και ακόμα 550 εκατομμύρια νέων κεφαλαίων για την ανακεφαλαιοποίησή του.

   4. Για να «συνδράμει» τη Eurobank να απορροφήσει τη μικρή χρεοκοπημένη λόγω διαφθοράς Proton Bank, το κράτος δώρισε στη Eurobank 760 εκατομ. για να καλύψει το «χρηματοδοτικό κενό» και ακόμα 550 εκατομ. ως νέο κεφάλαιο.

   5. Επιπλέον 760 εκ δωρήθηκαν, πάλι από το κράτος, στη Eurobank, για τους σκοπούς τής κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού μιας άλλης μικρής τράπεζας (Aspis) που ανέλαβε η Eurobank.

   Λεφτά υπάρχουν;

   Συνολικά, το χρεωκοπημένο ελληνικό κράτος παρέδωσε στη Eurobank το σύνολο των 13,3 δις ή το 7,3% του ΑΕΠ. Λίγους μήνες αργότερα, στη νέα έκδοση μετοχών που έγινε πριν περίπου δύο εβδομάδες, αποκαλύφθηκαν τα εξής, με την έγκριση της κυβέρνησης και της τρόικας:

   1. Το κράτος δεν επιτράπηκε να συμμετέχει (μέσω του ΕΤΧΣ) στη νέα έκδοση μετοχών.

   2. Οι ιδιώτες επενδυτές επιτράπηκε να αγοράσουν τις νέες μετοχές με 80% έκπτωση από την τιμή που το κράτος είχε πληρώσει για τις μετοχές μόλις πριν λίγους μήνες -πλήρωσαν ένα ευτελές 31 σεντς ανά μετοχή, όταν το κράτος είχε καταβάλει 154 σεντς ανά μετοχή.

   3. Η τιμή που πληρώθηκε ανά μετοχή από τους ιδιώτες επενδυτές (31 σεντς/μετοχή) ήταν, όχι μόνο πολύ χαμηλότερη από την τιμή που είχε πληρώσει το κράτος λίγους μήνες νωρίτερα, αλλά επίσης χαμηλότερη ακόμα κι από την τιμή εισαγωγής στο Χρηματιστήριο Αθηνών κατά τον χρόνο έκδοσης των μετοχών.

   4. Για να καλύψει τα νώτα της, η κυβέρνηση πέρασε μια νομοθετική πράξη στο Κοινοβούλιο, το οποίο, αναίσχυντα, χορήγησε διαρκή ασυλία από δίωξη γι’ αυτό το θέμα στο συμβούλιο του ΕΤΧΣ -για το ότι συμφώνησε, ενάντια στα συμφέροντά του, να μη συμμετάσχει στη νέα έκδοση μετοχών.
   Ως αποτέλεσμα της νέας έκδοσης μετοχών, οι ιδιώτες επενδυτές (περιλαμβανομένων των συνήθων αμοιβαίων αντισταθμιστικών κεφαλαίων) πλήρωσαν 2,86 δισ. και απέκτησαν 65% μιας τράπεζας, στην οποία το ελληνικό κράτος είχε τόσο πρόσφατα συνεισφέρει 13,3 δισ. 
   Δεδομένου ότι η κρατική χρηματοδότηση στη Eurobank έχει απομειωθεί στο 35% των μετοχών, οι οποίες υποτιμήθηκαν ως αποτέλεσμα αυτής της πώλησης φωτιά, το υπόλοιπο μετοχικό κεφάλαιο της κυβέρνησης έχει πέσει σε μόλις 2 δισ.
   Για να ανακεφαλαιώσουμε, το κράτος διέσωσε τη Eurobank με ένα κόστος για τους έλληνες και ευρωπαίους φορολογούμενους, με τουλάχιστον 13,3 δισεκατομ. ευρώ. Λίγους μήνες αργότερα παρέδωσε τα κλειδιά της τράπεζας σε μια κοινοπραξία που αποτελείται από τους υφιστάμενους ιδιοκτήτες και ξένα (κυρίως αντισταθμιστικά) κεφάλαια, κρατώντας μετοχικό κεφάλαιο 2 δισεκατομμυρίων.

              Υπήρχε άλλος δρόμος

   Θα μπορούσε το κράτος να είχε δράσει διαφορετικά, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την τράπεζα και χωρίς να επιβαρύνει με επιπλέον 10 δισ. επιπλέον χρέους το δύσμοιρο  Έλληνα  φορολογούμενο, ο οποίος τώρα δεν έχει εναλλακτική (εξαιτίας της αφερεγγυότητάς  του/της), παρά να μεταφέρει κάποιες από τις απώλειες σε άλλους  Ευρωπαίους φορολογούμενους (μέσω της αναπόφευκτης αναδιάρθρωσης χρέους που αναμένεται πολύ, πολύ σύντομα);
   Μια λύση, που επιπλέον συνάδει με τις δεσμεύσεις λόγω του σχεδίου διάσωσης της Ελλάδας, θα ήταν το κράτος να επενδύσει το ίδιο 2,86 δισ. ευρώ που προήλθαν από τη νέα (2014) έκδοση μετοχών, αντλώντας το από τα εναπομείναντα δάνεια που το ελληνικό κράτος έχει ακόμα αποταμιευμένα στο ΕΤΧΣ. 

   Με αυτόν τον τρόπο το κράτος θα είχε διατηρήσει τον έλεγχο της τράπεζας και ο φορολογούμενος θα είχε ωφεληθεί πλήρως από οποιαδήποτε ανάκαμψη μεσοπρόθεσμα. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση διοχέτευσε 13,3 δισ. στη Eurobank και δεδομένης της δικής της πρόβλεψης για βελτίωση τιμών των τραπεζικών μετοχών, πληρώνοντας επιπλέον 2,86 δισ. για να διατηρήσει τον έλεγχο και να αποσβέσει την τεράστια επένδυσή της, θα αποτελούσε προτεραιότητα για μια ενάρετη κυβέρνηση που βάζει τα συμφέροντα των πολιτών πάνω από εκείνα των τραπεζιτών.

   Είναι ενδιαφέρον να δούμε ένα επιχείρημα που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση, για να μην το κάνει αυτό και, αντίθετα, να προχωρήσει σε τόσο βαθύ κούρεμα και με τόσο απρεπή βιασύνη, στην επένδυση στη Eurobank. Το επιχείρημά τους ήταν ότι, επειδή οι τράπεζες Πειραιώς και Alpha επέστρεψαν σε ιδιωτική ιδιοκτησία, «η διατήρηση της Eurobank σε δημόσια ιδιοκτησία για λίγο περισσότερο χρόνο, θα κατέστρεφε τη φήμη της στην αγορά!»
   Μπορείτε να φανταστείτε τη Royal Bank of Scotland, να την ξεφορτώνεται η βρετανική κυβέρνηση σε αμοιβαία αντισταθμιστικά κεφάλαια, με τεράστιο κόστος για το  Βρετανό  φορολογούμενο, ώστε να αποφύγει το στίγμα της δημόσιας ιδιοκτησίας; Ειλικρινά, εγώ δεν μπορώ.  

             Ευθύνη έναντι των...τραπεζών

   Ένα άλλο συναρπαστικό, μέσα στην θρασύτητά του, επιχείρημα για την υποστήριξη της πώλησης φωτιά της Eurobank, είναι ότι η απώλεια του κράτους (περισσότερα από 10 δισ. ευρώ) είναι της ίδιας τάξης με την απώλεια της Eurobank στο PSI του 2012, από το οποίο η τράπεζα έχασε 9,4 δισ. 

   Σαφώς, η ελληνική κυβέρνηση δεν κατανοεί την έννοια των αμετάκλητων δαπανών και δεν έχει καμμία αίσθηση ότι η πρωταρχική ευθύνη της είναι έναντι των πολιτών της και όχι έναντι των τραπεζιτών (οι οποίοι, εξάλλου, επέλεξαν να εφοδιαστούν με κρατικά ομόλογα πριν το 2012).

   Σε μια τελική σημείωση, που απευθύνεται στους ιρλανδούς αναγνώστες μου, μπορεί να ενδιαφέρεστε να σημειώσετε ότι οι επενδυτές στους οποίους δόθηκαν τα κλειδιά της Eurobank από την ελληνική κυβέρνηση, περιλαμβάνονται οι Fairfax, WLR (ενδιαφερόντων του Wilbur Ross), Fidelity [σ.τ.μ. εταιρίες επενδύσεων και συμμετοχών] κλπ. Με άλλα λόγια, οι σημαντικότεροι μέτοχοι στην Τράπεζα της Ιρλανδίας, από την οποία αποκόμισαν μια ωραία απόδοση του 280%. Υπό αυτή την έννοια, το ιρλανδικό και το ελληνικό success story του σχεδίου διάσωσης αρχίζουν να ενώνονται.


Σημειώσεις:

[1] Έχοντας προβλέψει πριν από όλους στην Ευρώπη, ότι το κοινό νόμισμα της Ευρώπης θα έπρεπε να ονομάζεται «ευρώ», η πανούργα εφοπλιστική ελληνική οικογένεια, καταχώρησε το όνομα της νεογέννητης τράπεζάς της πριν η ΕΕ μπορέσει να αποκλείσει την ονομασία μιας ιδιωτικής τράπεζας όπως το επίσημο νόμισμα.

[2] Αυτό το άρθρο βασίζεται σε έρευνα του Ηλία Καραβόλια.
Από το: http://yanisvaroufakis.eu/
2014/05/04/eurobank-another-scandal-re-packaged-as-part-of-the-greek-success-story/#more-5523
_______________   Μετάφραση: Ελισάβετ Πετρίδου


Scholeio.com

Θεμελιώδες ερώτημα, Γιατί και πώς επικράτησε ο χριστιανισμός;

Πόλεμος κατά της συλλογικής Μνήμης των Εθνών

Αρχικώς το ζήτημα της θρησκείας τακτοποιήθηκε μέσα μου βάσει ψυχολογικών και εθνικών κριτηρίων, και όχι πολιτικών.
Όμως όσο περνούσε ο καιρός, μέσα στο μυαλό μου ετίθετο διαρκώς ένα θεμελιώδες ερώτημα:   Γιατί επικράτησε ο χριστιανισμός; Και γιατί σήμερα δεν αναγνωρίζουν την Θρησκεία μας και δεν την νομιμοποιούν ώστε να θρησκεύονται οι Έλληνες επισήμως κατά τα Πάτρια Έθιμα.

Διαβάζοντας τα βασικά κείμενα της Ελληνικής Θρησκείας δεν πήρα απάντηση στο ερώτημά μου. Οπότε άρχισα να μελετώ επισταμένως τα κείμενα του ιουδαϊσμού και του χριστιανισμού.
Ύστερα άρχισα να μελετώ θρησκευτική ιστορία. Επιπλέον άρχισα να μελετώ οξυδερκείς φιλοσόφους όπως ο Φρειδερίκος Νίτσε οι οποίοι είχαν ασχοληθεί με το ζήτημα του χριστιανισμού.
Όσο περνούσε ο καιρός τόσο διεπίστωνα ότι η θρησκεία αποτελεί κοινωνικο-φιλοσοφικο-πολιτικό σύστημα, και όποιος δηλώνει ότι "έκαστος μπορεί να πιστεύει όπου θέλει", είναι άσχετος με κοινωνιολογικά προβλήματα.

Αυτό που μου προξένησε φοβερή εντύπωση ήταν ότι ο χριστιανισμός δεν γκρέμισε μόνον τους Ναούς των Πατρώων Θεών.

Έκαψε τις βιβλιοθήκες και τα περισσότερα συγγράμματα των Ελλήνων. Απηγόρευσε τα δημόσια λουτρά. Γιατί μία θρησκεία να απαγορεύσει τα δημόσια λουτρά; Μόνο από σεμνοτυφία; 
Έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές. 
Έσπασε τα αγάλματα Θεών και Ηρώων. 
Απηγόρευσε την οιωνοσκοπία. 
Απηγόρευσε τις ζωγραφιές των Θεών. 
Απηγόρευσε την Ελληνική ιατρική. 
Απηγόρευσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. 
Απηγόρευσε το θέατρο. 
Επέβαλε την αλλαγή των ονομάτων και τον νηπιοβαπτισμό. 
Απηγόρευσε να τιμώνται οι νίκες των Ελλήνων στους Μηδικούς πολέμους. Απηγόρευσε την αστρολογία. 
Απηγόρευσε την αρχαία μουσική και τους αρχαίους χορούς των Ελλήνων. Ποινικοποίησε μέχρι θανάτου την χρήση βοτάνων με την κατηγορία της μαγείας. Απηγόρευσε την αρχαία Ελληνική κόμμωση και ενδυμασία. 
Έκαψε ζωντανούς φιλοσόφους, επιστήμονες, ιέρειες.

Γιατί; Γιατί να κάνει τέτοια εγκλήματα; Ποιός ο λόγος; Δεν αρκούσε στον χριστιανισμό το μίσος κατά των Αθανάτων Θεών;
Τα ίδια ακριβώς εγκλήματα διέπραξε ο χριστιανισμός σε όσες χώρες επικράτησε. Όχι μόνον στην Ελλάδα.
Γιατί;

Μετά από πολλή μελέτη βρήκα την απάντηση. Ο χριστιανισμός ως αφύσικη και αντεθνική αίρεση, για να ριζώσει στους λαούς έπρεπε πρώτα να ξεριζώσει ό,τι θύμιζε στους λαούς τις προχριστιανικές τους Παραδόσεις. 

Γι’ αυτό κατέστρεψε ακόμη και τα θέατρα. Γι’ αυτό απηγόρευσε ακόμη και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ήταν ένας πόλεμος ΜΝΗΜΗΣ. Ο χριστιανισμός κήρυξε πόλεμο κατά της συλλογικής μνήμης των Εθνών.
Ήταν ένας πόλεμος ενάντια στο συλλογικό υποσυνείδητο και στην φυλετική ψυχή των Εθνών.
Ήταν μία οργανωμένη γενοκτονία με πολιτισμικούς όρους. Μία εθνοκτονία. Ένα διαρκές Ολοκαύτωμα.
Περιττό να πούμε ότι τις ίδιες ακριβώς μεθόδους με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό χρησιμοποίησε και η ιουδαϊκή αίρεση του μωαμεθανισμού στις περιοχές που επικράτησε.
Οι σημερινοί χριστιανοί προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα της ιουδαϊκής τους αιρέσεως, ισχυριζόμενοι ότι τάχα τα διέπραξαν κάποιοι αυτοκράτορες, και άρα ο χριστιανισμός δεν φέρει ευθύνη.
Η εγκληματολογία χρησιμοποιεί τον όρο modus operandi, ήτοι η μέθοδος του εγκληματίου αφήνει ίχνη και σκιαγραφεί την προσωπικότητά του.

Η συστηματική, διαρκής, και επαναλαμβανόμενη καταστροφή κάθε μνημείου που θυμίζει τις Αρχαίες Παραδόσεις είναι η τρανταχή απόδειξη ότι ο χριστιανισμός δεν σκόπευε να γκρεμίσει μόνον τους Ναούς των Εθνικών Θρησκειών. Σκόπευε να αφανίσει ο,τιδήποτε θυμίζει στους λαούς την καταγωγή και την ταυτότητά τους.
Γι’ αυτό απηγόρευσε ήθη και έθιμα, όπως οι αθλητικοί αγώνες και οι χοροί, που φαινομενικώς δεν έπρεπε να τον πειράζουν.
Το χριστιανικό ιερατείο ήξερε αυτό που ξέρω εγώ σήμερα και το διδάσκω στα μαθήματα προπαγάνδας: ο,τιδήποτε θυμίζει αρχαίες αναμνήσεις είναι πεδίο πολέμου. Ο,τιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιεί ως όχημα διαδόσεως την ιδεολογία μας, είναι πεδίο πολέμου.
Ακόμη και τα αρώματα που χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες για να αλείφουν το σώμα τους μετά το λουτρό ήταν πεδίο πολέμου για τους χριστιανούς.

Όταν συνειδητοποίησα ότι ο μονοθεϊσμός έχει εξαπολύσει έναν ιερό πόλεμο κατά της συλλογικής μνήμης των λαών, το ζήτημα δεν μπορούσε πιά για μένα να παραμείνει αυστηρώς θρησκευτικό. Μετετράπη σε μείζον πολιτικό ζήτημα.
Οι χριστιανοί ιεροεξεταστές ήξεραν αυτό που γνωρίζω εγώ σήμερα. Αν καταστρέψεις την συλλογική μνήμη και τις παραδόσεις ενός λαού, δεν χρειάζεται να τον εξαλείψεις σωματικώς. Είναι ήδη ένας άλλος λαός.
Σε αυτό το σημείο αποκτά ενδιαφέρον η εξομολόγηση ενός «ειδωλολάτρη» Ιδεολάτρη.
Παρά το ότι αρκετές φορές καταφέρομαι εναντίον των πατέρων της χριστιανικής εκκλησίας, οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν οι καλύτεροι καθηγητές μου.

Αυτοί με δίδαξαν θρησκευτικό πόλεμο. Αυτοί με δίδαξαν γιατί να κτυπάω τον εχθρό. Αυτοί με δίδαξαν πού να κτυπάω τον εχθρό.
Όπως ακριβώς οι τρεις ιεράρχες Χρυσόστομος, Βασίλειος, και Νανζιανζηνός, μελέτησαν τον Ελληνισμό για να μπορούν να τον πολεμήσουν, το αυτό έπραξα και εγώ για τον χριστιανισμό.
Σε όσους με κατηγορούν αδίκως ότι υποδαυλίζω εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Ελλήνων και χριστιανών, τους απαντώ ότι έμαθα καλώς το μάθημά μου από τους χριστιανούς ιεράρχες.
Ο καλύτερος τρόπος να επιτευχθεί η πολυπόθητη εθνική ενότητα είναι η καταστροφή της συλλογικής χριστιανικής μνήμης. Ο,τιδήποτε θυμίζει ή αναπαράγει τον χριστιανισμό πρέπει σταδιακώς να εξαλειφθεί. Χριστιανικά βιβλία, εικόνες, μοναστήρια, ψαλμοί, ταινίες, σύμβολα, ήθη, έθιμα, κοσμήματα, θεατρικά έργα θα εξοβελιστούν από την δημόσια ζωή.

Διεξάγουμε έναν πόλεμο μνήμης, με αντίθετη κατεύθυνση αυτή την φορά. 
Για να ριζώσει ο Ελληνισμός, θα ξεριζωθεί ο χριστιανισμός από την συλλογική μνήμη του Λαού. Αυτός ο τρόπος πολέμου είναι ο πιό ειρηνικός με τις λιγότερες προστριβές σε φυσικό επίπεδο. Όταν ξεριζωθεί από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ο,τιδήποτε αναπαράγει τον χριστιανισμό, μετά από 2-3 γενεές ουδείς Έλλην θα θυμάται ποιός ήταν ο ραββίνος Τζεσουά.

Το έργο μας είναι ευκολότερο σε σχέση με τους χριστιανούς ιεράρχες. Αυτοί προσπάθησαν να ξεριζώσουν τον φυσικό εθνισμό των Ελλήνων. Εμείς θα ξεριζώσουμε τον αφύσικο ιουδαιοχριστιανισμό που έχει μολύνει την Ελληνική Ψυχή.
Πόλεμο μνήμης στον πόλεμο μνήμης που διεξάγει εις βάρος μας ο χριστιανισμός.

Ένας Ιδεολάτρης

Scholeio.com

Πριν καεί και το τελευταίο σπίτι

Βαριά οπλισμένοι αστυνομικοί μόλις πυρπόλησαν 1.000 σπίτια για να εξαναγκάσουν οικογένειες ιθαγενών στην Κένυα να εγκαταλείψουν το δάσος όπου κατοικούν. Η Παγκόσμια Τράπεζα έχει δώσει εκατομμύρια ευρώ στην δασική αστυνομία, αλλά τώρα σιωπά. Αν αρκετοί από’μας ενώσουμε τις φωνές μας με το απελπισμένο κάλεσμα της φυλής για βοήθεια, μπορούμε να αναγκάσουμε την Παγκόσμια Τράπεζα να ζητήσει απ’την κυβέρνηση να σταματήσει αυτή τη βάναυση αρπαγή γης. Υπόγραψε τώρα:

Βαριά οπλισμένοι αστυνομικοί μόλις πυρπόλησαν 1.000 σπίτια για να εξαναγκάσουν οικογένειες ιθαγενών στην Κένυα να εγκαταλείψουν το δάσος όπου κατοικούν επί αιώνες. Η φυλή αυτή βρίσκεται σε απελπισία και χρειάζεται τη βοήθειά μας για να περισώσουν τα σπίτια τους και το δάσος πριν καταστραφεί ολοσχερώς.

Η Παγκόσμια Τράπεζα έχει δώσει εκατομμύρια ευρώ απ’τους φόρους μας στην δασική αστυνομία της Κένυας η οποία αυτή τη στιγμή εξολοθρεύει αυτή την αρχαία φυλή. Επίσης η Τράπεζα σκοπεύει να δώσει κι άλλο ένα τεράστιο κονδύλιο μέσα στο 2014, κι αυτό την κάνει να έχει μεγάλη επιρροή πάνω στην κυβέρνηση της Κένυας. Μέχρι τώρα η Τράπεζα έχει σιωπήσει πάνω στο θέμα. Όμως, αν αρκετοί από εμάς ενισχύσουμε το κάλεσμα της φυλής για βοήθεια, μπορούμε να αναγκάσουμε την Τράπεζα να απαιτήσει ένα τέλος σ’αυτή τη φρίκη.

Ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Τζιμ Γιονγκ Κιμ έχει δηλώσει πως θέλει να αλλάξει την Τράπεζα. Ας τον κάνουμε λοιπόν να τηρήσει το λόγο του, απαιτώντας απ’την κυβέρνηση της Κένυας να σταματήσει τη μακάβρια αρπαγή γης και θεσπίζοντας νέους κανόνες για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλες τις μελλοντικές επιχορηγήσεις της Τράπεζας. 

Όταν ένα εκατομμύριο από εμάς υπογράψουμε, θα αποσπάσουμε την προσοχή του Κιμ παρουσιάζοντας καμένα σπίτια ακριβώς έξω απ’τα κεντρικά γραφεία της Τράπεζας στην Ουάσιγκτον των ΗΠΑ. Υπόγραψε το ψήφισμα τώρα και μετά στείλε ένα μήνυμα στον Κιμ:

http://www.avaaz.org/en/stop_the_forced_evictions_greek/?buIhPdb&v=35610

Η φυλή Sengwer ζει στο μεγαλόπρεπο δάσος του Embobut για αιώνες και το δικαίωμά τους στην πατρογονική τους γη προστατεύεται απ’το Σύνταγμα της Κένυας αλλά και απ΄το διεθνές δίκαιο. Έχουν ήδη κερδίσει μια δικαστική μάχη για να σταματήσουν τους διωγμούς αλλά η κυβέρνηση αγνόησε παντελώς την απόφαση του δικαστηρίου, υποστηρίζοντας πως το δάσος πρέπει να εκκενωθεί για να προστατευτούν οι πηγές του νερού για τις παραδίπλα πόλεις. Η φυλή Sengwer όμως πολύ φοβάται πως αφού τους διώξουν, θα ξεπουλήσουν το δάσος σε κερδοσκόπους.

Η Τράπεζα όντως έχει στηρίξει στο παρελθόν κάποια σπουδαία έργα. Για χρόνια όμως τώρα, όταν οι δραστηριότητες που χρηματοδοτεί η Τράπεζα εξαναγκάζουν ανθρώπους να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και τη γη τους, τότε ρίχνει τις ευθύνες στις κυβερνήσεις και τις εταιρίες που έλαβαν τα κονδύλια. Οι καιροί όμως αλλάζουν. Πρόσφατα, μια διεθνής κατακραυγή ανάγκασε την Τράπεζα να εγκαταλείψει κάποια έργα τα οποία ξεσπίτωναν 30.000 Καμποντιανούς κάθε χρόνο. Επίσης παραδέχτηκε πως αγνόησε το ίδιο της το καταστατικό όταν χρηματοδότησε μια εταιρία φοινικέλαιου στην Ονδούρα η οποία κατηγορούταν για βίαιες εξώσεις και δολοφονίες. Η Τράπεζα τώρα ερευνά το σκάνδαλο Sengwer αλλά με τόση καθυστέρηση που είναι απίθανο να βγάλει κάποιο πόρισμα εγκαίρως ώστε να σωθεί η φυλή του αρχαίου δάσους της Κένυας.

Το Κογκρέσο των ΗΠΑ μόλις απείλησε ότι θα αποσύρει Αμερικανικά κεφάλαια απ’την Τράπεζα αν εκείνη δε σταματήσει τους διωγμούς στην Κένυα. Τώρα λοιπόν είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να σταματήσουμε αυτή τη βάρβαρη αρπαγή γης στην Κένυα και να κάνουμε την Τράπεζα να λάβει στα σοβαρά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Υπόγραψε τώρα. Όταν μαζευτούμε 1 εκατ. από εμάς θα παραδώσουμε την έκκλησή μας απευθείας στον Πρόεδρο Κιμ:

http://www.avaaz.org/en/stop_the_forced_evictions_greek/?buIhPdb&v=35610

Με το που η κυβέρνηση της Τανζανίας ανακοίνωσε ότι θα διώξει χιλιάδες οικογένειες της φυλής των Μασάι απ΄τη γη τους για να τη μετατρέψει σε κυνηγετικό πάρκο για πλούσιους τουρίστες, περίπου δύο εκατ. μέλη του Avaaz σταθήκαμε στο πλευρό της φυλής. Πιέζαμε συνεχώς επί ένα χρόνο μέχρι που τελικά ο Πρωθυπουργός τους επέτρεψε να παραμείνουν στα πατρογονικά τους εδάφη, φέρνοντας έτσι αίσιο τέλος σε έναν αγώνα εικοσαετίας. Οι Μασάι λένε πως δεν θα τα είχαν καταφέρει χωρίς τη βοήθεια του κινήματός μας. Ας ενωθούμε λοιπόν ξανά, αυτή τη φορά για τις οικογένειες της φυλής των Sengwer.

Με ελπίδα,
Allison, Alex, Joseph, Emilie, Alice, Sayeeda, Ricken και η υπόλοιπη ομάδα του Avaaz

Κένυα: Η δασική αστυνομία πυρπολεί σπίτια στο δάσος Embobut - Kenya: KFS Guards Burn Down Homes in Embobut Forest (The Star)
http://allafrica.com/stories/201401200456.html

Οικογένειες στην Κένυα εγκαταλείπουν τα σπίτια τους στο δάσος Embobut για να αποφύγουν τις εξαναγκαστικές εξώσεις της αστυνομίας - Kenyan families flee Embobut forest to avoid forced evictions by police (The Guardian)
http://www.theguardian.com/global-development/2014/jan/07/kenya-embobut-forest-forced-evictions-police

Η Κένυα αψηφά τα ίδια της τα δικαστήρια - Kenya defies its own courts (Forest Peoples Programme)
http://www.forestpeoples.org/topics/legal-human-rights/news/2014/01/kenya-defies-its-own-courts-torc...

Οι ΗΠΑ πιέζουν την Παγκόσμια Τράπεζα για λάθος χειρισμούς - U.S. pushes for outside oversight of World Bank (Washington Post)
http://www.washingtonpost.com/business/economy/us-pushes-for-outside-oversight-of-world-bank-opposes-push-toward-big-hydro/2014/01/24/fb41bb7c-8516-11e3-8099-9181471f7aaf_story.html

Κένυα / Δάσος Embobut: Ειδικοί του ΟΗΕ για ανθρώπινα δικαιώματα ζητούν την προστασία των ιθαγενών που έχουν πέσει θύματα διωγμών - Kenya / Embobut Forest: UN rights expert calls for the protection of indigenous people facing eviction (UN)
http://www.ohchr.org/EN/NewsEvents/Pages/DisplayNews.aspx?NewsID=14163&LangID=E

Ιθαγενείς στην Κένυα διώχνονται για λόγους “συντήρησης” - Indigenous Kenyans evicted in the name of ‘conservation’ (New Internationalist)
http://newint.org/features/web-exclusive/2014/01/23/sengwer-forest-evictions/


Scholeio.com

Απίστευτη θηριωδία, Ποιός επιτέλους θα το σταματήσει ;

Παρακαλώ δώστε ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό 

που συμβαίνει στον κόσμο του 2014 μ.Χ. και διαδώστε το!!!

Στην πολιτισμένη Δανία η θάλασσα έχει χρωματιστεί με κόκκινο χρώμα και δεν είναι λόγω των επιπτώσεων της φύσης ή κάποιας αλλαγής του κλίματος.
Είναι αποτέλεσμα της σκληρότητας από ανθρώπους ( πολιτισμένους; ) οι οποίοι σκοτώνουν εκατοντάδες από τα πιο διάσημα και ευφυή δελφίνια τα Calderon .
Αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο στα Νησιά Φερόες στη Δανία . Σε αυτή τη σφαγή οι κύριοι συμμετέχοντες είναι νέοι έφηβοι .
ΓΙΑΤΙ ;

Απλώς είναι μια γιορτή , για να δείξουν ότι είναι ενήλικες και ώριμοι!
Σε αυτή τη μεγάλη γιορτή , δε λείπει τίποτα από ένα πάρτι.
Ο καθένας που συμμετέχει με τον δικό του τρόπο σε αυτή την σφαγή...ακόμα και ο ατάραχος θεατής.
Είναι απαραίτητο να αναφερθεί ότι τα δελφίνια calderon όπως όλα τα άλλα είδη δελφινιών είναι υπό εξαφάνιση και περνούν δίπλα από τους δολοφόνους τους για να παίξουν.. κάτι σαν επιδίωξη μίας καινούργιας αγνής φιλία.

Δεν πεθαίνουν αμέσως όμως...κόβονται 1, 2 ή 3 φορές με χοντρά άγκιστρα.
Εκείνη τη στιγμή τα δελφίνια παράγουν μια ζοφερή κραυγή , όπως αυτή του νεογέννητου παιδιού.
Παρόλα αυτά συνεχίζεται ο βασανισμός χωρίς καμιά συμπόνια , ενώ αυτό το υπέροχο πλάσμα πεθαίνει σιγά-σιγά μέσα στο αίμα του.
Αλλά ως εδώ!
Θα δημοσιεύουμε αυτό το μήνυμα μέχρι να φτάσει σε κάθε ένωση που υπερασπίζεται τα ζώα και δεν πρέπει να μείνουμε στην ανάγνωση.
Αυτό θα μας κάνει συνεργούς - θεατές!
Παρακαλώ κοινοποιήστε αυτό το μήνυμα.

Scholeio.com

Πρωτοβουλία για ριζική Συνταγματική αλλαγή, η Διακήρυξη

Οι υπογράφοντες το παρόν Έλληνες πολίτες ενωθήκαμε μέσα από την οδύνη και την αγανάκτηση για τον εξευτελισμό της πατρίδας μας, αλλά και από την αγωνία για το μέλλον της δημοκρατίας.

Τις ιστορικές τούτες στιγμές το αίτημα για πραγματική δημοκρατία είναι πρώτη προτεραιότητα και ουσιώδης προϋπόθεση για την αποτελεσματική και προς όφελος του λαού αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Ζητούμε πραγματική δημοκρατία με πυρήνα ένα νέο Σύνταγμα της χώρας.

Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, αφού πρώτα οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία, τώρα αγωνίζεται να διατηρηθεί στην εξουσία παραδίδοντας το μέλλον της χώρας στους δανειστές της. Η χρεοκοπία της χώρας δεν είναι ασφαλώς ζήτημα απλώς οικονομικό.

Η κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι πρωτίστως πολιτική, διότι η δημοσιονομική κατάρρευση επήλθε ως απότοκος ενός συστήματος χάρη στο οποίο, λίγες οικογένειες, προκειμένου να διατηρήσουν την πολιτική και οικονομική εξουσία, κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα σε μίζες, διορισμούς, εκμαυλισμό και διαφθορά.

Θεμέλιο του πολιτικού συστήματος κάθε πολιτείας είναι το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα του 1975, με όλες τις αναθεωρήσεις του, εγκαθίδρυσε ένα πολίτευμα «κλειστό», το οποίο φρόντιζε μονάχα για την διατήρηση της εξουσίας των εμπνευστών του και ουδόλως μεριμνούσε για την χρηστή δημοκρατική διακυβέρνηση.

Με βάση το ισχύον σύνταγμα:

1. Τα μέλη της κυβέρνησης και οι βουλευτές έχουν κατοχυρώσει συνταγματικά την προνομιακή μεταχείρισή τους και την ατιμωρησία τους από την δικαιοσύνη έναντι των υπολοίπων πολιτών, δεν προβλέπεται σύστημα δημόσιας λογοδοσίας, ενώ και ο θεσμός του ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων της βουλής είναι εντελώς διάτρητος αφού διενεργείται μέσω επιτροπής της βουλής με αποτέλεσμα τα κόμματα ουσιαστικά να ελέγχουν τον εαυτό τους!

2. Οι εκλογές διενεργούνται όποτε κρίνεται σκόπιμο από την κυβέρνηση για μικροκομματικούς καθαρά σκοπούς και όχι σταθερά κάθε τέσσερα χρόνια.

3. Δεν έχουν όλοι οι Έλληνες τα ίδια πολιτικά δικαιώματα, αφού τα κόμματα του κοινοβουλίου εξασφαλίζουν προνομιακή χρηματοδότηση και προβολή, διαπλέκονται με τράπεζες και ΜΜΕ και αποκλείουν κάθε νέα πολιτική κίνηση ανανέωσης της πολιτικής ζωής.

4. Η δικαιοσύνη είναι ακρωτηριασμένη, αφού η ηγεσία της διορίζεται από την κυβέρνηση και ουδέποτε όρθωσε το ανάστημά της.

5. Η έλλειψη χωριστών εκλογών για εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη θεσμών εσωκομματικής δημοκρατίας, οδήγησαν στην ποδηγέτηση της βουλής από την εκάστοτε κυβέρνηση. Δεν υφίσταται διάκριση, αλλά σκόπιμη σύγχυση των εξουσιών.

6. Η απουσία θεσμών άμεσης συμμετοχής των πολιτών στην άσκηση της εξουσίας, όπως λ.χ. η δυνατότητα λαϊκής πρωτοβουλίας για διενέργεια δημοψηφισμάτων, η οποία προβλέπεται στα συντάγματα άλλων – ευνομούμενων – χωρών οδήγησε τον πολίτη στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.

Το παραπάνω θεσμικό πλαίσιο οδήγησε στην κατάρρευση και στην ταπείνωση της χώρας και δεν μπορεί να γίνει πλέον ανεκτό. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ευρύτατη συνταγματική αλλαγή, προκειμένου να δοθεί η ώθηση που απαιτείται για να εξέλθει από την βαθιά κρίση. Είναι ανάγκη να πνεύσει νέος άνεμος, να τεθεί ο πολίτης στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής, να καθιερωθεί η διάκριση των εξουσιών, να επιτευχθεί η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, να παύσει η ανισότητα, και να κατοχυρωθούν οι βασικές αρχές της δημοκρατίας.

Οι υπογράφοντες το παρόν Έλληνες πολίτες ζητούμε την θέσπιση ενός νέου Συντάγματος το οποίο θα εγγυάται:

Α. ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ,  για την ουσιαστική κατοχύρωση της οποίας είναι απαραίτητη η συνταγματική θέσπιση λαϊκής πρωτοβουλίας για την διενέργεια δημοψηφισμάτων, η καθιέρωση θεσμών δημόσιας λογοδοσίας των αξιωματούχων και η πρόβλεψη -στοιχειωδών έστω- κανόνων εσωκομματικής δημοκρατίας υποχρεωτικής ισχύος.

Β. ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ, ώστε να μην υπάρχουν Έλληνες «πιο ίσοι από κάποιους άλλους». Επ’ αυτού ζητείται, (1) η κατάργηση των προνομίων και της ποινικής ασυλίας των βουλευτών, (2) η κατάργηση των διαβόητων διατάξεων περί ευθύνης υπουργών και η υπαγωγή των υπουργών στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη, (3) η άπαξ ανανεώσιμη θητεία Προέδρου της Δημοκρατίας, υπουργών και βουλευτών και (4) η κατοχύρωση της ισότητας των πολιτικών κομμάτων.

Γ. ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΕΞΟΥΣΙΩΝ, η οποία επιτυγχάνεται αποτελεσματικότερα με το πολίτευμα της προεδρικής δημοκρατίας, χωριστές εκλογές για Πρόεδρο (εκτελεστική εξουσία) και Βουλή (νομοθετική εξουσία), εκλογή Προέδρου με σταθερή θητεία και ασυμβίβαστο βουλευτή-υπουργού.

Δ. ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, με την κατάργηση της διάταξης που προβλέπει διορισμό της ηγεσίας της από την κυβέρνηση και εκλογή της με τρόπο που εξασφαλίζει την ανεξαρτησία της, θέσπιση ανεξάρτητου Συνταγματικού Δικαστηρίου, αναλόγου με τα υψηλού επιπέδου συνταγματικά δικαστήρια της Γερμανίας ή της Ιταλίας και ενίσχυση του θεσμού των ενόρκων.

Ε. ΤΟΝ ΑΥΣΤΗΡΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΟΣΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΗΜΑ αποκλειστικά από την δικαιοσύνη, υπό τον δημόσιο έλεγχο των πολιτών χωρίς την ισχύ οποιουδήποτε απορρήτου.

ΣΤ. ΤΟΝ ΑΥΣΤΗΡΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΜΜΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ,  ώστε να μην λειτουργούν ΜΜΕ χωρίς νόμιμη άδεια και να αφαιρείται η άδεια λειτουργίας τους εάν έχουν οφειλές προς το δημόσιο.

Στόχος μας μία δημοκρατία ανθρωπιάς που εγγυάται την εθνική αξιοπρέπεια και διασφαλίζει το μέλλον της Ελλάδας ως ισότιμο μέλος της Ευρώπης των λαών και των πολιτών. Όραμά μας ένα δημοκρατικό πολίτευμα που εμφορείται από αρχές και αξίες.

Καλούμε τους Έλληνες πολίτες οι οποίοι πιστεύουν στα παραπάνω ιδανικά να προσυπογράψουν το παρόν και να αγωνιστούμε όλοι μαζί για την θέσπιση του νέου Συντάγματος της 4ης Ελληνικής Δημοκρατίας.

πηγή:   "Πρωτοβουλία για ριζική Συνταγματική αλλαγή"

http://www.neosyntagma.net/

Scholeio.com

Σνόουντεν, Τινάζει στον «αέρα» την πολιτική σκηνή της Ελλάδας !

«Δεν θέλω να ζήσω σε μια κοινωνία που κάνει αυτού του είδους τα πράγματα … Δεν θέλω να ζήσω σε έναν κόσμο όπου τα πάντα που κάνουμε και λέμε καταγράφονται.

Αυτό δεν είναι κάτι που είμαι πρόθυμος να υποστηρίξω ή να ζήσω με αυτό» είπε στην εφημερίδα Guardian ο 30χρονος Edward Joseph Snowden και έβαλε φωτιά στα…μπατζάκια όχι μόνο του Μπάρακ Ομπάμα, αλλά και σε πάρα πολλούς σε όλο τον κόσμο.

Κι αν πιστέψουμε όσα είπε ο ίδιος σε μια συνομιλία που είχε (20 Μαίου) στο Χόνγκ-Κόνγκ  (πριν πάει στη Ρωσία) ο «φάκελλος Ελλάδα» (μετά από αυτούς που αφορούν ΗΠΑ και Γερμανία είναι ο πιο «γεμάτος» από απόρρητες πληροφορίες)!

Τις αποκαλύψεις Σνόουντεν υποστηρίζει βέβαια και ο Ασάνζ του δικτύου Wikileaks που επίσης είναι διεθνής (από τις ΗΠΑ) καταζητούμενος(έγκλειστος στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο).

«Η NSA έχει δημιουργήσει μια υποδομή που της επιτρέπει να παρακολουθεί σχεδόν τα πάντα. Με αυτή την ικανότητα, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπινων επικοινωνιών αυτόματα είναι σε στόχευση . Αν ήθελα να δω τα email σας ή να ακούσω το τηλέφωνο της συζύγου σας, το μόνο που έχω να κάνω είναι να χρησιμοποιήσω τις παρακολουθήσεις.

Μπορώ να αποκτήσω “εισιτήριο” για τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τους κωδικούς πρόσβασης, τα αρχεία τηλεφώνου, τις πιστωτικές κάρτες,τα πάντα για τους πάντες», εξομολογήθηκε αηδιασμένος και απηυδισμένος από τον «μεγάλο αδελφό» που έχει στηθεί στο σβέρκο των λαών.

Ένα τεράστιο «αυτί» που ακούει, «βλέπει» και καταγράφει τα πάντα.

 Ο Σνόουντεν ενώ βρισκόταν στη Χαβάη με την φίλη του (έβγαζε κάπου 200.000 δολάρια το χρόνο από τη δουλειά του εκεί - θεωρητικά ήταν υπάλληλος της Booz Allen Hamilton), έφυγε και αποφάσισε να τα αποκαλύψει όλα(έχοντας βέβαια μαζί του και ΟΛΑ τα στοιχεία-για ευνόητους λόγους).

«Ο πρώτος φόβος μου είναι για την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τους συνεργάτες μου. Για τον καθένα που έχει σχέση με μένα. Θα πρέπει να ζήσω με αυτό για το υπόλοιπο της ζωής μου. Είμαι πρόθυμος να τα θυσιάσω όλα αυτά, επειδή δεν μπορώ να έχω ήρεμη και καθαρή τη συνείδηση μου, δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια, επιτρέποντας στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και τους συνεργούς της να καταστρέφουν την ιδιωτική ζωή, την ελευθερία, τις βασικές ελευθερίες στο Internet για όλους τους πολίτες σε όλο τον κόσμο».

Ο Σνόουντεν - που υποφέρει και από επιληπτικά επεισόδια – αφού αντέγραψε όλους τους απόρρητους φακέλλους των παρακολουθήσεων από την NSA και το σύστημα Echelon ψάχνει έναν τρόπο να τα δημοσιοποιήσει και κάπου να είναι ασφαλής. Βολιβία, Βενεζουέλα, Νικαράγουα ήδη του έχουν προσφέρει «άσυλο» εάν καταφέρει βέβαια να φτάσει εκεί – αφού οι ΗΠΑ απαγόρευσαν σε όλες τις χώρες να δώσουν άδεια διέλευσης του Σνόουντεν είτε από ξηρά,θάλασσα ή αέρα (λέγεται ότι βρισκόταν στο αεροδρόμιο της Μόσχας).

Λέγεται ότι ο Σνόουντεν θα προτιμούσε την…Ισλανδία. Ο πλέον καταζητούμενος άνθρωπος στον Πλανήτη αυτή τη στιγμή τι έκανε; Θέλει ΜΟΝΟ να αποκαλύψει με έγγραφα και ντοκουμέντα το έγκλημα κατά της ελευθερίας, κατά της προσωπικότητας και εναντίον της ιδιωτικής ζωής των πολιτών όλου του κόσμου που διαπράττουν «ισχυροί και κυβερνήσεις». Θέλει να ρίξει φως στο σκοτεινό πρόσωπο της εξουσίας, όχι στα λόγια, αλλά με πράξεις.

Μέσα από τις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΑΞΕΙΣ. Μέσα ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑ. Θέλει να τους δείξει στον καθρέφτη το ΑΠΑΙΣΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ. Δεν αντέχουν όμως να δούνε ούτε τα έργα τους, ούτε το πρόσωπο τους. Γι αυτό τον κυνηγούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη για να τον εξοντώσουν. Ίσως να το πήρε απόφαση – και αυτό – ο νεαρός (που γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου του 1983) και πλέον δεν τον ενδιαφέρει…

Θέλει να κοιμάται ήσυχος τα βράδια – όσο ζει…(και να παραδώσει στο θεό την ψυχή του αγνή και λευκή).

*** Στην Ελλάδα όμως ΠΟΛΛΟΙ άρχισαν να έχουν ΠΟΛΥ ΑΝΗΣΥΧΟ ύπνο, εάν οι αποκαλύψεις του Σνόουντεν (μέσω wikileaks) έρθουν στο φως. Γιατί; Γιατί έχει τις επαφές, τις φωτογραφίες,τα βίντεο, τα email, τα απόρρητα έγγραφα, όλες τις τηλεφωνικές συνομιλίες από:

* την μόνιμη αντιπροσωπεία της Ελλάδος στην ΕΕ. 

* την μόνιμη αντιπροσωπεία της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ.

* την πρεσβεία της Ελλάδος στις ΗΠΑ. 

* την πρεσβεία της Ελλάδος στη Γερμανία.

* την πρεσβεία της Ελλάδος στο Παρίσι. 

* την μόνιμη αντιπροσωπεία της Ελλάδος στον ΟΗΕ.

* την αντιπροσωπεία ΕΕ στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ. …και όχι μόνο. Λέγεται ότι τα έγγραφα που έχει στην κατοχή του ο Σνόουντεν αφορούν μεταξύ άλλων:

* Τις επαφές ΕΕ-ΕΚΤ επί Τρισέ και τους διεθνείς τοκογλύφους και πώς οδηγήθηκε εσκεμμένα και προμελετημένα η Ελλάδα στα «μνημόνια» και την «τρόικα».

* Όλες οι λεπτομέρειες των επαφών ΓΑΠ-Παπακωνσταντίνου σε παρά πολλά συμβούλια και τι έλεγαν σε Ρεν-Αλμούνια-Λαγκάρντ-Τρισέ-πρόεδρο γερμανικής ομοσπονδιακής τράπεζας κλπ

* Τις απόψεις του Στρος Καν και τα σχέδια του για να αποφύγει η Ελλάδα τα «μνημόνια» και πως τον αδειάσανε…(ο ρόλος των Ελλήνων πολιτικών σε βάρος του Στρος Καν και της Ελλάδας).

* Όλες τις συζητήσεις που έγιναν στα γραφεία της ελληνικής αποστολής στην ΕΕ, τους διαλόγους των Ελλήνων τραπεζιτών εκεί μέσα κλπ.

* Τις αμερικανικές προτάσεις για αγορά ελληνικού χρέους και γιατί και από ποιους δεν προχώρησε. 

* Όλες τις συνομιλίες Μέρκελ και Σόϊμπλε (email,τηλεφωνικές συνομιλίες κλπ) με τους έλληνες πολιτικούς – όπως και των διευθυντικών τους στελεχών για την Ελλάδα/

* Όλες τις συνομιλίες και τα έγγραφα Γερμανών και Γάλλων για το ελληνικό ζήτημα της οικονομικής κρίσης.

* Φαίνεται ότι έχει υποκλέψει και τον ΠΛΗΡΗ φάκελλο με τις μίζες και τα έγγραφα της Siemens που αφορούν την Ελλάδα(αυτόν που δεν τόλμησαν ποτέ να εμφανίσουν οι…πολιτικοί μας) και πολλά άλλα ακόμη που μένει αν επιβεβαιωθούν. Και το κακό για τους πολιτικούς και εκδότες είναι ότι ΔΕΝ μπορούν να ελέγξουν ΟΥΤΕ ΚΑΤΑ ΚΕΡΑΙΑ την ροή των εξελίξεων. Απλά θα περιμένουν «ευρύτερες δυνάμεις να καθαρίσουν και γι αυτούς» (εάν τα καταφέρουν).

*** Σύμφωνα με τα έγγραφα που αποκάλυψε ο Σνόουντεν, το προσωπικό που ασχολείται με την Ε.Ε. έφτανε το 2010 στους 90 ανθρώπους, εκ των οποίων οι δύο ήταν ηλεκτρονικοί και χειριστές της ειδικής κεραίας. Η κωδική ονομασία της παρακολούθησης της ελληνικής αποστολής στον ΟΗΕ ονομαζόταν «Powel», ενώ σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian η ονομασία της παρακολούθησης της ελληνικής πρεσβείας ήταν «Klondyke» (το όνομα μια μικρής πόλης που ίδρυσαν χρυσοθήρες το 1900).
Σύμφωνα με ένα νέο έγγραφο που έδωσε στη δημοσιότητα ο πρώην υπάλληλος της NSA, συνολικά 38 πρεσβείες και άλλες διπλωματικές αποστολές περιγράφονται ως «στόχοι». Μέσα σε αυτές είναι και οι ελληνικές πρεσβείες και διπλωματικές αντιπροσωπείες(όπως εξηγήσαμε πιο πάνω). Για κάθε έναν από αυτούς η NSA χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους που περιλαμβάνουν «κοριούς», παρακολούθηση των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και εξειδικευμένο εξοπλισμό με ειδικές κεραίες.

Πάντως οι Αμερικανοί επιχειρούν να υποβαθμίσουν τη συλλογή πληροφοριών για την Ελλάδα, χαρακτηρίζοντάς της «μικρότερου ενδιαφέροντος», με βάση τον όγκο των δεδομένων που είχαν υποκλαπεί από το σύστημα «Prism».

Σύμφωνα με μία εκδοχή που εμφανίζεται σε αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, το ενδιαφέρον των Αμερικανών για την Ελλάδα, όπως και για την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, είχε να κάνει με τον κίνδυνο να οδηγηθεί η Ευρωζώνη σε διάλυση λόγω των χτυπημένων από την κρίση οικονομιών τους.

Για να πέσουν οι τόνοι, τη στιγμή που σύμμαχοι των ΗΠΑ έχουν προαναγγείλει έρευνες και έχουν προειδοποιήσει με κυρώσεις, Αμερικανοί αξιωματούχοι των υπηρεσιών πληροφοριών δήλωσαν ότι θα συζητήσουν το θέμα απευθείας με τους αρμόδιους Ευρωπαίους αξιωματούχους.
Παράλληλα, ο πρώην επικεφαλής της CIA και της NSA, Μάικλ Χέιντεν, συμβούλεψε το Λευκό Οίκο να φέρει λίγη περισσότερη διαφάνεια στα κατασκοπευτικά προγράμματα, ώστε να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις της αμερικανικής αλλά και της διεθνούς κοινής γνώμης.

Μπορεί να μην έκανε επί της ουσίας… τίποτα, όμως για τα δεδομένα του ΥΠΕΞ και το επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, η δήλωση του εκπροσώπου του ΥΠΕΞ, Κ. Κούτρα, θεωρείται ιδιαίτερα σκληρή:  «Θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η Ελλάδα σέβεται απολύτως τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου που διέπουν το καθεστώς λειτουργίας των Διπλωματικών και Προξενικών Αρχών. Για το λόγο αυτό, αδυνατεί να κατανοήσει πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας σχετικά με παρακολουθήσεις, μεταξύ άλλων, και ελληνικών διπλωματικών αποστολών από Υπηρεσίες φίλης και συμμαχικής χώρας.

Το περιεχόμενο των εν λόγω δημοσιογραφικών αναφορών, η διερεύνηση των οποίων έχει ήδη ξεκινήσει από τις αρμόδιες ελληνικές Υπηρεσίες, θα εξετασθεί με προσοχή. Εξυπακούεται ότι, αναλόγως θα ζητηθούν και οι αναγκαίες διευκρινίσεις».

*** Διαβάστε και ένα ρεπορτάζ του Στάθη Ευσταθιάδη απο τις ΗΠΑ για το «ΒΗΜΑ»: 

Και οι δυο πρόεδροι, ο αμερικανός Μπαράκ Ομπάμα και ο ρώσος Βλαντιμίρ Πούτιν αναγνώρισαν – ο καθένας τους από διαφορετική πλευρά – ότι δεν υπάρχει συνθήκη, σύμβαση είτε συμφωνία των χωρών τους για την έκδοση φυγόδικων, καταζητούμενων κ.α. όπως ο Έντουαρντ Σνόουντεν ο οποίος παραμένει πάντοτε στο τράνζιτ του Σερεμετίεβο, της Μόσχας.

Και όμως υπάρχει -και αυτό είναι η μεγάλη έκπληξη. 

Υπάρχει σχετική σύμβαση του 19ου αιώνα μεταξύ τσαρικής Ρωσίας και Αμερικής. 

Το 1887 «η Ρώσικη Αυτοκρατορία υπέγραψε σύμβαση έκδοσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες και έκτοτε καμιά πλευρά δεν την ακύρωσε», αποκάλυψε την Κυριακή ο επικεφαλής της νομικής υπηρεσίας του ρώσικου υπουργείου Δικαιοσύνης Σάακ Καραπετιάν.
Η σύμβαση ετέθη σε ισχύ από το 1893 και αμέσως προκάλεσε αντιδράσεις στην Αμερική επειδή όριζε, μεταξύ άλλων, ότι θα εκδιδόταν στη Ρωσία και άτομα που επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον τσάρο είτε μέλη της οικογένειας του, μια πολιτική ενέργεια κατά την αμερικάνικη αντίληψη. Πολλά μεσολάβησαν από τον 19ο αιώνα ως σήμερα, η τσαρική αυτοκρατορία καταλύθηκε, η Σοβιετική Ένωση ανέτειλε και κατέρρευσε, οι δυο χώρες πέρασαν δεκαετίες στα όρια του πολέμου και σήμερα, σε (πολιτικά) ήσυχο περιβάλλον, Μόσχα και Ουάσιγκτον προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να…απαλλαγούν από το «πρόβλημα Σνόουντεν».

Η σύμβαση του 1887 θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει, αλλά δεν είναι ευανάγνωστη ούτε στη Ρωσία ούτε στην Αμερική. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ απαντώντας σε σχετική ερώτηση απέφυγε να δηλώσει κάτι συγκεκριμένο.

Περιορίστηκε να επαναλάβει ότι «η θέση των ΗΠΑ, από καιρό, είναι ότι δεν υπάρχει εν ενεργεία συνθήκη έκδοσης» μεταξύ των δυο χωρών. Το 1970 μια έκθεση του ΟΗΕ για τις διεθνείς συνθήκες δείχνει ότι η Ουάσιγκτον το 1941 είχε διαγράψει από τα επίσημα έγγραφα της τη συμφωνία έκδοσης, παρόλο που η συνθήκη της τσαρικής εποχής απαιτεί να ειδοποιηθεί επισήμως το άλλο μέλος για τον τερματισμό της ισχύος της.

Τέτοια επίσημη ειδοποίηση δεν υπήρξε. Σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων του 1947 οι αρμόδιοι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν ήταν «απολύτως βέβαιοι» αν υπήρχε συμφωνία έκδοσης που να καλύπτει και την σοβιετική εποχή. Το ερώτημα προέκυψε όταν στις αρχές του 1947 η Μόσχα ζήτησε την έκδοση του Ρώσου διπλωμάτη Κιρίλ Αλεξέγιεφ ο οποίος με την οικογένεια του είχε καταφύγει στις ΗΠΑ από την σοβιετική αντιπροσωπεία στο Μεξικό.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ απάντησε στη Μόσχα ότι «δεν υπάρχει συνθήκη έκδοσης» μεταξύ των δυο χωρών και γι αυτό «δεν θα τον παραδώσει στις σοβιετικές αρχές». Το 1974 έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις διεθνείς συνθήκες χαρακτηρίζει τη συμφωνία του 1893 «εν αχρηστία». Υπάρχει όμως συνέχεια. Ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Νεβάδας και πρώην νομικός σύμβουλος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Κρίστοφερ Μπλάκλει δήλωσε την Κυριακή ότι ακόμη και αν οι δυο πλευρές δεν θεωρούν «εν ενεργεία» την σύμβαση η ακύρωση της «απαιτεί οπωσδήποτε» αυτή να γίνει «μέσω επίσημων οδών, συνήθως της διπλωματικής».

Κατά τα φαινόμενα, «δεν έγινε κάτι τέτοιο». Ωστόσο, πάρα την έλλειψη σύμβασης οι ΗΠΑ παρέδωσαν στη Σοβιετική Ένωση την δεκαετία του ’80 τους ναζιστές Φεοντόροφ Φεντερένκο και Καρλ Λιίνας. Ο πρώτος καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε και ο Λίνας πέθανε προτού γίνει η δίκη του. Αλλά και μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης οι ΗΠΑ συνέχισαν να παραδίδουν στη Ρωσία υπόδικους για εγκληματικές πράξεις.

Πρόκειται για αρκετές εκατοντάδες.

Τα τελευταία χρόνια η Μόσχα επανειλημμένα κάλεσε την Ουάσιγκτον «να αναζωογονήσουν» τη διμερή συμφωνία έκδοσης. Υπάρχουν σε αμερικάνικες φυλακές Ρώσοι, όπως ο καταδικασμένος Βίκτορ Μπουτ και ο λαθρέμπορος Κονσταντίν Γιαροσένκο. 
I-Reporter

Scholeio.com

Έτσι ξεκινάνε επαναστάσεις !

  

Περί επαναστατικής ορμής και «αγώνων»

Στην ελλαδική κοινωνία σήμερα κάθε ίχνος επαναστατικής ορμής μοιάζει οριστικά χαμένο – η εικόνα που κυριαρχεί είναι μιας πεθαμένης κοινωνίας. Eπαναστατική ορμή δεν σημαίνει την ιδιοτέλεια συμφερόντων που περιφρονούν έμπρακτα την έννομη τάξη, το κράτος δικαίου. Tέτοια έμπρακτη περιφρόνηση υπάρχει και πλεονάζει αναιδέστατα στην ελλαδική κοινωνία σήμερα, αλλά δεν έχει τίποτα να κάνει με την επαναστατική ορμή.

Eπαναστατική ορμή είναι η ζωτική δυναμική της τόλμης για συνεπή άρνηση του παλιού και φθαρμένου – με στόχο το γόνιμο καινούργιο, τη δημιουργική πρόκληση, την ποιότητα. Eπαναστατική ορμή είναι η αφοβία για το ρίσκο, η πίστη στις δύσκολες συλλογικές στοχεύσεις. Eίναι η χαρά της απελευθέρωσης από το αλυσοδέσιμο στους εκβιασμούς φτηνιάρικων «νταβατζήδων», απάτριδων και χυδαίων. Eίναι η απολάκτιση, μετά βδελυγμίας, όσων καπηλεύονται ιδιοτελέστατα τα πολιτικά υπουργήματα.

Kάποτε η επαναστατική ορμή σαρκωνόταν στη «διαδήλωση»: στο αυθόρμητο, πηγαίο, αχειραγώγητο λαϊκό ξέσπασμα διαμαρτυρίας ή απαίτησης να εισακουστούν ρεαλιστικά αιτήματα για ζωτικές κοινωνικές ανάγκες. 

Σήμερα η διαδήλωση έχει εκφυλιστεί στο θλιβερό θέαμα της άνευρης, άψυχης, βοσκηματώδους «πορείας»: ένα αργοσερνάμενο μαζικό σουλάτσο, καθημερινής σχεδόν ρουτίνας στο κέντρο των μεγάλων πόλεων – εικόνα άβουλης, αστόχαστης πλέμπας σε διατεταγμένη υπηρεσία. Συνθήματα δεν γεννιώνται, δεν ξεπηδάνε αυθόρμητα, καταιγιστικά, από κοινό πάθος για τα διεκδικούμενα. 

Προπορεύεται ο καλοπληρωμένος συνδικαλιστής ινστρούχτορας με την ντουντούκα και υπαγορεύει μισοβαριεστημένος ετοιματζίδικες κοινοτοπίες. Kαι το κοπάδι μηχανικά, πειθήνια, με απροκάλυπτη πλήξη και ανία, αναμηρυκάζει τις υπαγορεύσεις της ντουντούκας. Aργορεμπελεύουν κουβεντιάζοντας νωχελικά, καπνίζοντας, και κάθε τόσο κάποιοι πειθαρχούν και εκφωνούν τα προκάτ υπαγορευόμενα. Σπαραχτικό ξόδι της επαναστατικής ορμής.

Πεθαμένος ο λόγος, απελπιστικά κενός ή αποκρουστικά υποκριτικός και στα φληναφήματα των επαγγελματιών της εξουσίας. Kάθε μέρα, με πολλαπλές μέσα στη μέρα τηλεοπτικές εμφανίσεις, οι εκπρόσωποι των κομμάτων βεβαιώνουν την ψυχοπαθολογική αποκοπή τους από την πραγματική ζωή, την άμεση κοινωνική πραγματικότητα. 

Ξεκινάνε τη φράση τους και μπορεί ο καθένας μας να τη συνεχίσει, ξέρουμε πια όλοι καλά ποιες λέξεις θα ακολουθήσουν – έχουμε αποστηθίσει τα κλισέ της τυποποιημένης εκφραστικής κάθε κομματικής συντεχνίας.

Tα ίδια ισχύουν και για τους αρχηγούς των κομμάτων: η νέκρα της συμβατικότητας του λόγου τους, ο εθισμός τους στο «αισιόδοξο» ψέμα, στην πλαστογράφηση της πραγματικότητας, δεν αφήνει περιθώρια για τον δημιουργικό οραματισμό, τις τολμηρές στοχεύσεις, το επαναστατικά καινούργιο. 

Δεν τους εμποδίζει στο διαφορετικό (είναι πια ολοφάνερο) ούτε η E.E. ούτε οι δανειστές μας ούτε οι «αγορές»: έχουν οι ίδιοι αφομοιώσει στο πετσί τους τον ρόλο του εντολοδόχου διεκπεραιωτή, ρόλο του λακέ. Oπως εκβιάζεται ο «χρήστης» να γίνει «βαποράκι», έτσι εκβιάζεται και ο εξουσιολάγνος να γίνει μαριονέτα.

Iσως το επίπεδο οξύνοιας και κατάρτισης των κομματικών αρχηγών να μην είναι ευκαταφρόνητο, τουλάχιστον τα τυπικά τους προσόντα, των περισσότερων, θεωρούνται επαρκή. Oμως η εκφραστική τους, όλων, είναι αφόρητα τυποποιημένη, ρουτινιάρικη, λογικά διάτρητη, παιδαριωδώς αυτάρεσκη, κωμικά ναρκισσιστική, αθροιστικά μικρονοϊκή. 

Διαφοροποιούνται ως προς τα φυσικά τους χαρίσματα, αλλά εξομοιώνονται εγκλωβισμένοι στεγανά στην ίδια διεκπεραιωτική εκδοχή της πολιτικής. Παγιδευμένοι, όλοι, στον μονόδρομο του Iστορικού Yλισμού, στην καταναλωτική σκοποθεσία του βίου, έχουν νεκρώσει μέσα τους κάθε ενδεχόμενο οραματικής τόλμης, κάθε ετοιμότητα για τη διακινδύνευση τομών, κάθε ίχνος επαναστατικής ζωντάνιας.

Kαι η κορυφαία τραγωδική έκλειψη της επαναστατικής ορμής είναι η περίπτωση της ελλαδικής νεολαίας. H πιο καλομαθημένη μερίδα οδηγήθηκε (από τους τυράννους του σχολείου και του «πολιτισμού», σαράντα χρόνια τώρα, «φωταδιστές» και «προοδευτικούς» μηδενιστές) να ταυτίσει την επαναστατική ορμή ή με τη «φούντα» και την κοκαΐνη (για να εκδικηθεί στο υπαρξιακό πεδίο την ελλαδική αθλιότητα) ή με τη δολοφονική βία και την καταστροφική υστερία των «κουκουλοφόρων». 

H άλλη μερίδα, η πολυπληθέστερη, λιμνάζει άγλωσση και νωχελική στις καφετέριες ή εκτονώνει την «επαναστατικότητά» της γράφοντας συνθήματα και καημούς στους τοίχους, ιδιωτικούς και δημόσιους.

Mετά τον Mάη του ’68, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες χρειάστηκαν μόλις μερικούς μήνες (κάποιες ένα ή δύο χρόνια) για να καταλάβουν ότι η αναγραφή συνθημάτων στους τοίχους ήταν μεν από τα πιο ζωντανά δείγματα επαναστατικής ορμής και οραματικών στοχεύσεων εκείνης της εξέγερσης, αλλά όχι και «μέσο πάλης», πρακτική «κοινωνικών αγώνων» καθημερινής χρήσης στο διηνεκές. Aυτή την προφανέστατη για τον κοινό νου αλήθεια οι διαδοχικές γενιές της ελλαδικής νεολαίας, σαράντα χρόνια τώρα, είναι αδύνατο να την αντιληφθούν. 

Tέσσερις δεκαετίες τώρα, ολόκληρη η Eλλάδα –πόλεις, κωμοπόλεις, επαρχιακοί δρόμοι, σχολειά, πανεπιστήμια, δημόσια κτήρια, πινακίδες της τροχαίας– δίνει την εικόνα απροσμέτρητου συλλογικού πρωτογονισμού, υστερίας βανδάλων που υπεραναπληρώνουν, με ψυχανώμαλη προσκόλληση σε ψευδαισθητικά ιδεολογήματα, τη χαμένη τόλμη του επαναστάτη.

Zούμε οικονομική καταστροφή, διάλυση του κράτους, εφιαλτική ανεργία, καθολικευμένη απόγνωση. Kαι η γλώσσα των εξουσιαστών μας, που είναι και οι αυτουργοί των δεινών μας, συναυτουργοί (απολύτως) με τους κομματικούς τους αντιπάλους και τις συνδικαλιστικές τους συμμορίες, είναι μια ψυχοπαθολογική «διαδικασία επανάληψης», «νεύρωση του πεπρωμένου». 

Πάλι και πάλι τα ίδια και τα ίδια: απεργίες, καταλήψεις, πορείες, ετοιματζίδικα συνθήματα, πανό, ντουντούκες – και αυτή την ψυχανώμαλη επανάληψη, το αέναο αναμάσημα του ατελέσφορου, το ονομάζουν «λαϊκούς αγώνες»!

Eπαναστατική ορμή θα πει: να αλλάξεις εσύ τους όρους του παιχνιδιού, να φέρεις σύγχυση στον αντίπαλο, να πάψεις να παίζεις στο γήπεδό του. Aντί να απεργήσουν οι εκπαιδευτικοί, να μπουν όλοι στις τάξεις τους, αλλά αρνούμενοι το «πρόγραμμα» του υπουργείου. 

Oλες τις ώρες, όλες τις μέρες, μαζί με τα παιδιά, να μνημονεύουν Διονύσιο Σολωμό και να μνημονεύουν Aλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Kαι να συζητάνε, να συζητάνε ατέλειωτα με τα παιδιά. Nα τους μιλάνε μόνο για ό,τι οι ίδιοι αγαπούν, για ό,τι τους ίδιους παθιάζει – θεωρητικά (όχι χρηστικά) μαθηματικά, τη φυσική σαν ερευνητική περιέργεια, την Iστορία σαν σπουδή των πολιτισμών. Nα απεργήσουν με αποχή από τη «λογική» του κομματικού κράτους, όχι απέχοντας από τα παιδιά.

Mόνο έτσι ξεκινάνε επαναστάσεις.

Scholeio.com

Το σχολείο στον καιρό του Δ.Ν.Τ

   


Αν ...   Τα μισά ή και ακόμα λιγότερα χρήματα από τα κονδύλια των εξοπλισμών 

Είχαν διοχετευθεί στην παιδεία....

Αν ...    Τα μισά ή και ακόμα λιγότερα χρήματα από αυτά των ρημαγμένων πλέον

Ολυμπιακών έργων .....  

Είχαν διοχετευθεί στην παιδεία

Αν είχαν κάνει άλλες επιλογές αυτοί που "άρχουν".... 

Αν είχαμε κάνει κι εμείς,  άλλες επιλογές...

Αν δεν βάζουμε σε προτεραιότητα το προσωπικό συμφέρον...

Το Δημόσιο  Σχολείο ξεπουλιέται μαζί με όλη τη Χώρα, Τη  Ζωή Μας. Την Εργασιακή Μας Αξιοπρέπεια, Τις Ελπίδες Των Παιδιών Μας.

Αν...   

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε...


  Scholeio.com  

Τριάντα υπογραφές κύριοι, μόνο...! Μόλις είστε έτοιμοι, ξεκινάμε !

"Χρειάζονται μόνο 30 υπογραφές απο τους 300σιους βουλευτές 

για να ξεκινήσουμε...  η Εξεταστική Επιτροπή έχει πιο μεγάλη φασαρία, 

οπότε κύριοι της Βουλής περιμένουμε το "κράτος Δικαίου"...! "

Να είστε σίγουροι πως η εντολή των συλλήψεων των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, ήρθε από την Τρόικα και δεν ήταν απόφαση του Σαμαρά....   Είναι η νέα αποχαύνωση και ο εξαγνισμός των φασιστών που μας κυβερνούν !

Mην ξεχνάμε ότι κατηγορούμενοι για ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ είναι και πάρα πολλοί βουλευτές της Βουλής από το 2012, κακούργημα που είναι επίσης διαρκές και συνεπώς έπρεπε να είχαν κι αυτοί συλληφθεί προ πολλού.

Η μήνυση της Ντόρας Κρητικοπούλου 

κατά Γ.Παπανδρεου και Γ.Παπακωνσταντίνου 

Η μήνυση της Ντόρας Κρητικοπούλου κατά Γ.Παπανδρέου και Γ.Παπακωνσταντίνου για τα εγκλήματα της εσχάτης προδοσιας και εξαπάτησης εκλογέων, και την οποία συνυπέγραψαν 283 Ελληνες και Ελληνίδες, διαβιβάστηκε με επιτυχία από τον Αρειο Πάγο στον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων.

Παράλληλα ζητείται και η άρση της βουλευτικής ασυλίας του ΓΑΠ προκειμένου να δικασθεί από τα Ποινικά Δικαστήρια για το έγκλημα της εξαπάτησης εκλογέων.
 Κι εδώ προκύπτουν μια σειρά από σοβαρότατα ερωτήματα. Ερωτήματα που αφορούν στο σύνολο της κοινωνίας μας και ειδικότερα προς τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης!

1) Για ένα τόσο σοβαρό θέμα, είδατε εσείς πουθενά έστω ένα σχόλιο στα λεγόμενα “επίσημα” ή παραδοσιακά MME;

2) Ένα μονόστηλο σε εφημερίδα ή ένα ρεπορτάζ 30 δευτερολέπτων σε κάποιο από αυτά τα ΜΜΕ;

Ολοι έχουν μείνει στο μεγάλο ντόρο της υπόθεσης, ότι κατέπεσε ως κατηγορία στο εφετείο και τελείωσε!!

Η βουλή, δεν έκανε τον κόπο να εκδώσει ούτε καν ένα δελτίο τύπου. Την στιγμή που όταν ο πρόεδρος συναντά το Σωματείο προσκόπων της Αυστραλίας, εκδίδεται δελτίο τύπου συνοδευόμενο από φωτογραφίες!

Για την σοβαρότατη αυτή υπόθεση … τίποτα! Ακρα του τάφου σιγή!

Σας παραθέτουμε λοιπόν σήμερα ένα βίντεο, από μια τετράωρη σύσκεψη της βουλής, στην οποία ήλθε το ζήτημα και η βουλή έπρεπε να ενημερώσει τους βουλευτές! Διότι δεν γινόταν αλλιώς!

Η διαδικασία ενημέρωσης κράτησε … 28 δευτερόλεπτα!!!
Μάλιστα! Τόσο χρειάστηκε το προεδρείο της Βουλής για να ενημερώσει το Σώμα ότι πάνω από τους μισούς βουλευτές κατηγορούνται για … εσχάτη προδοσία!

Στο βίντεο που βλέπετε, ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο ενημερώνεται η βουλή και συνεπώς οι παριστάμενοι δημοσιογράφοι, είναι … συντεχνιακός και καλυμμένος, μιας και η αναφορά γίνεται με έναν τρόπο που σε κάνει να πιστεύεις ότι το θέμα αφορά σε … παράβαση του ΚΟΚ !!!

Η μήνυση του δικηγόρου Γ. ΝΟΥΛΑ 

εναντίων όσων χειραγώγησαν το δημόσιο χρέος

Ο δικηγόρος Γ. ΝΟΥΛΑΣ προσέφυγε στην εισαγγελία εναντίον όσων χειραγώγησαν το δημόσιο χρέος και παίζουν με την χρεοκοπία της Ελλάδας

Στην εν λόγω μηνυτήρια αναφορά, η οποία είναι εκτενέστατη (84 σελίδες κυρίως κείμενο και πάνω από 200 σελίδες επικαλούμενα σχετικά έγγραφα που αποδεικνύουν τους ισχυρισμούς των μηνυτών)», όπως λέει ο κ. Νούλας, «επισημαίνεται πως οι κερδοσκόποι έστησαν το παιχνίδι και ζημίωσαν την Ελλάδα μέσα σε ελάχιστους μήνες πάνω από 13 δισ. ευρώ».

Στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου έχει κατατεθεί η με αριθμό 2744 μηνυτήρια αναφορά του δικηγόρου Γεώργιου Ι. Νούλα, καθώς και του ασφαλιστή Κυριάκου Τόμπρα κατά των κερδοσκόπων, οι οποίοι με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους χειραγώγησαν το δημόσιο χρέος της Ελλάδος και ζημίωσαν το Ελληνικό Δημόσιο, τους Έλληνες πολίτες και γενικότερα τα φορολογούμενα στην Ελλάδα φυσικά και νομικά πρόσωπα.

Ανάμεσα στα άλλα, οι μηνυτές επισημαίνουν ότι «σε καμία περίπτωση δεν αρκεί το ύψος του ελλείμματος για να οδηγηθεί μια χώρα σε χρεοκοπία, αφού οι περισσότερες χώρες της ευρωζώνης, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία είχαν και συνεχίζουν να έχουν μεγάλα ελλείμματα και παρ’ όλα αυτά καμία από αυτές δεν οδηγήθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Οι 5 παρανομίες:

Στην αγορά των CDS, στην οποία δημιουργήθηκε και εκτελέστηκε όλο το παιχνίδι της παράνομης κερδοσκοπίας εις βάρος της Ελλάδος, δεν συντρέχουν οι στοιχειώδεις νόμιμες προϋποθέσεις λειτουργίας της, δηλαδή, όπως εξηγεί ο δικηγόρος:

Πρώτον, απαγορεύεται να στοιχηματίζεις στην πτώχευση ενός κράτους.

Δεύτερον, για να έχεις το δικαίωμα να αντασφαλίσεις σε κάποιο επενδυτικό κίνδυνο πρέπει να λειτουργείς ως ασφαλιστική ή αντασφαλιστική εταιρεία με βάση την εθνική νομοθεσία (ν.2496/1997), την Ευρωπαϊκή Ένωση (Οδηγία 2009/138/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) και το Διεθνές Δίκαιο. Όλες οι εταιρείες όμως που εκδίδουν αντασφάλιστρα επενδυτικού κινδύνου δεν έχουν τις νόμιμες προϋποθέσεις για τη λειτουργία τους ως αντασφαλιστικές εταιρείες.

Τρίτον, ακόμα και αν είχαν την ιδιότητα της αντασφαλιστικής εταιρείας, δεν έχουν την ικανότητα πληρωμής των αντασφαλίστρων σε περίπτωση που επέλθει ασφαλιστικός κίνδυνος, όπως στην προκειμένη περίπτωση παύση πληρωμών μιας χώρας Έτσι, στην ουσία λειτουργούν ως χρηματοοικονομικές πυραμίδες εκμεταλλευόμενες την ηθελημένη έλλειψη ρυθμιστικών αρχών λειτουργίας και θεσμικού πλαισίου διαφάνειας, εξυπηρετώντας με τον τρόπο αυτό τη διεθνή παραοικονομία.

Τέταρτον, δεν διαπραγματεύονται σε αναγνωρισμένα χρηματιστήρια.

Πέμπτον, δημιουργούν και υποβάλλουν σε εναρμονισμένες πρακτικές υποτιμητικής κερδοσκοπίας. Να σημειωθεί ότι πάνω από το 80% της παγκόσμιας αγοράς CDS (με τζίρους πάνω από 100 τρισ. δολάρια) ελέγχουν η εταιρεία Goldman Sachs, η G.P. Morgan και η Deutsche Bank.

Εκείνο το οποίο δεν γνωρίζουμε είναι εάν έγινε συζήτηση και ζητήθηκαν ή αξιολογήθηκαν στοιχεία για μια σειρά θεμάτων που εξέθεσε και ανέλυσε εκτενώς και με νομική αρτιότητα η μηνυτήρια αναφορά, όπως:

I. Το αποτέλεσμα της έρευνας της ΕΥΠ που έχει ξεκινήσει από τον Φεβρουάριο του 2010 επί συγκεκριμένων κυβερνητικών κεφαλαίων.
II. Υπήρξε συνεργασία για το αποτέλεσμα των ερευνών της αμερικανικής και αγγλικής Δικαιοσύνης για τις αλλοιώσεις του Προϋπολογισμού από την Goldman Sachs;
III. Συζητήθηκε το θέμα της μήνυσης κατά Τρισέ για τα swaps της Goldman Sachs επί κυβέρνησης Σημίτη;
IV. Έχουν συνεργαστεί ο Αθανάσιος Κατσιρώβης, αντεισαγγελέας, με την κυρία Ελένη Ράικου, προϊσταμένη Εισαγγελίας Πρωτοδικών, για πιθανή ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών;
V. Ερευνήθηκε αν ο όμιλος αξιολόγησης Moody’s αποτελείται κατά 90% από μέλη της Goldman Sachs;
VI. Θα κληθεί ο κ. Φιλιππίδης να εξηγήσει γιατί επένδυσε στη χρεoκοπία της Ελλάδας όταν ήταν διευθύνων σύμβουλος του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου;
VII. Θα κληθεί ο κ. Χριστοδούλου (πρόεδρος του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους - ΟΔΗΧ) να καταθέσει ποια ήταν η συμμετοχή του σαν Goldman Sachs, της οποίας υπήρξε στέλεχος, στην παραποίηση του δημοσίου χρέους επί Κ. Σημίτη, αλλά και αργότερα σε άλλες χώρες;
VIII. Θα ερευνηθεί για ποιο λόγο δαπανήθηκαν 400.000.000€ μόνο για τη σύνταξη του μνημονίου;

Να σημειωθεί ότι η μηνυτήρια αναφορά κατατέθηκε πολύ πριν την υπογραφή του μνημονίου, ενώ στην ουσία την είχε προβλέψει! 

Μήνυση επί Εσχάτη Προδοσία απο την Ολγα Γ. Γεριτσίδου

ΚΑΤΑ Α.ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ  

Τετάρτη 10-10-2012 κατετέθη στην εισαγγελία Αθηνών μήνυση της Όλγας Γεριτσίδου, ειδικής εκπαιδευτικής ψυχολόγου, επί ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΕΝ ΣΥΝΟΛΩ ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗ, καθώς και κατά παντός ετέρου υπευθύνου με την αιτιολογία ότι εν γνώσει τους και με πρόδηλο δόλο και ανυπολόγιστη και ίσως ανεπανόρθωτη ζημία και καταστροφή, οικονομική, διπλωματική, κοινωνική και Ανθρωπιστική, στην Χώρα και τον Ελληνικό Λαό, συγκάλυψαν, δέχθηκαν και καρπώθηκαν ωφελήματα παρανόμως από εκλογές που βασίστηκαν σε νοθευμένα στατιστικά και εκλογικά στοιχεία που de factoχαρακτηρίζουν τις εκλογές άκυρες και αυτούς χωρίς δικαίωμα να ασκούν εκτελεστική εξουσία ( κυβέρνηση ) και νομοθετική και ελεγκτική εξουσία ( Βουλή ).

Εντός της μηνύσεως αποδεικνύεται πασιφανώς ότι οι εκλογικοί κατάλογοι ΔΕΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΣΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΝΗΛΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΟΥΤΕ ΚΑΝ, ΕΣΤΩ ΣΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, κάτι που επίσης υποστηρίζεται/τεκμηριώνεται και από δηλώσεις δημόσιες και επίσημες αρμοδίων ατόμων.
Διαβάστε όλη την μήνυση Εδώ

Πριν έναν χρόνο σας είχαμε γράψει ότι η υπόθεση της μήνυσης του ιατρού κ. Αντωνίου, δεν είναι μια «χαμένη υπόθεση» όπως έσπευσαν αρκετοί να προεξοφλήσουν!

Είναι αλήθεια ότι, μιλώντας με πολλούς παράγοντες όταν κατατέθηκε η μήνυση για «ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ» κατά του συνόλου των βουλευτών που ψήφισαν το μνημόνιο, μας «βομβάρδιζαν» με πληροφορίες του τύπου ότι δεν έχει καμία απολύτως τύχη.
Και μέχρι σε ένα βαθμό δεν είχε μιας και στα δικαστήρια είχε απορριφθεί.

Η επιμονή όμως του γιατρού, τον ώθησε να προωθήσει την μηνυτήρια αναφορά ακόμα και στο Ανώτατο δικαστήριο της χώρας στον Άρειο Πάγο.

Εκεί φαίνεται ότι οι όροι αντεστράφησαν!
Η μήνυση όχι απλά δεν κατέπεσε, όχι απλά δεν θεωρήθηκε αβάσιμη αλλά αντίθετα:
Κρίθηκε ως βάσιμη με δεδομένα που στοιχειοθετούν κατηγορητήριο.
Κι έτσι, ο αρμόδιος εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που την εξέτασε, Αθανάσιος Κατσηρώδης, την παρέπεμψε στη Βουλή, διότι κάποιοι από τους «κατηγορούμενους»
είχαν διατελέσει και υπουργοί.
Θεώρησε δηλαδή, ότι πρέπει να δικαστούν με το νόμο περί ευθύνης υπουργών ο οποίος «συμπαρασύρει» και τους λοιπούς βουλευτές που δεν είχαν διατελέσει υπουργοί !
Το γεγονός αυτό ίσως δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού Κράτους και είναι εξόχως σοβαρό.
Ανεξάρτητα της έκβασης που θα έχει η υπόθεση και ανεξάρτητα πόσο συντεχνιακά θα λειτουργήσουν οι βουλευτές, τώρα, πρέπει να βρεθεί ένας αριθμός εν ενεργεία βουλευτών, που δεν τους «αγγίζει» το κατηγορητήριο, και να συγκροτήσουν επιτροπή που θα διερευνήσει το όλο ζήτημα!

Θα διερευνήσει δηλαδή κατά πόσο οι «κατηγορούμενοι» διέπραξαν το υπέρτατο αδίκημα της εσχάτης προδοσίας!
Συνολικά έχουν κατατεθεί πάνω απο 60+ μυνήσεις (μπορείτε να τις δείτε εδώ) εναντίον των προδοτικών κυβερνήσεων και των φερεφώνων τους απο το 2009 μέχρι σήμερα
Ένοχοι, μπορούν να δικάσουν Ενόχους;

Ζούμε αναμφισβήτητα το απόλυτο πολιτικό θέατρο του παραλόγου.

Όσο και να έψαξα με επιμονή και υπομονή, ΟΛΟ το διαδίκτυο, πουθενά στον κόσμο, σε καμμία άλλη χώρα, συμπεριλαμβανομένων και των χωρών του λεγόμενου "τρίτου κόσμου", δεν έχει συμβεί Εφέτης Εισαγγελέας να έχει καταθέσει φάκελλο για διαφθορά και προδοσία πολιτικών προσώπων σε Βουλή και η ...Βουλή να αρνείται κάθε είδους συζήτηση για σύσταση σχετικής επιτροπής που θα αποδώσει τις ανάλογες ευθύνες.

Αυτό συμβαίνει ΜΟΝΟ στην Ελλάδα και ΜΟΝΟ απο αυτό το πολιτικό σύστημα, που έχει τόση διαφθορά, που αγγίζει και ίσως ξεπερνάει σε ορισμένες περιπτώσεις, τη περίφημη ιταλική Μαφία και τον Νόμο της Σιωπής, την περίφημη επίσης "Ομερτά" που την διέπει.

Η Νέα Δημοκρατία με συνεπίκουρο το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και εσχάτως και το ΚΚΕ, αρνούνται την όποια σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το συγκεκριμένο θέμα, προβάλλωντας ως δικαιολογία το άσχημο χρονικό τάιμινγκ για την οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας, εκτιμώντας οτι μια τέτοια ενέργεια αυτή τη στιγμή ενδεχομένως να πυροδοτήσει κοινωνικές αντιδράσεις μεταξύ των...ψηφοφόρων!

Η υποκρισία και το όνειδος σε όλο τους το μεγαλείο, από ένα απολύτως διεφθαρμένο και σάπιο πολιτικό σύστημα, το οποίο, όντας στριμωγμένο άσχημα στη γωνία, παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στη ζωή.

Ο Αντώνης Σαμαράς, ξεπερνώντας σε υποκρισία και θεατρινισμό ακόμη και αυτόν τον φίλο και συμφοιτητή του  Γ.Α. Παναδρέου, δεν δίστασε να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων, άλλη μια προεκλογική του δέσμευση και υπόσχεση στην ΔΕΘ το Σεπτέμβριο του 2011 (δείτε το βίντεο εδώ
 η οποία φυσικά και δεν επρόκειτο να ισχύσει ποτέ, μιας και το είχε θέσει ως όρο προηγουμένως ο Ευάγγελος Βενιζέλος στις διαπραγματεύσεις για μελλοντική κυβερνητική συνεργασία μεταξύ των δύο κομμάτων.

Και καλά αυτοί οι δύο, ας πούμε πως ήταν οι δύο μεγάλοι διαχειριστές της εξουσίας τα τελευταία 36 χρόνια. Ας πούμε πως μέσα απο όλη αυτή τη διαχείρηση, υπάρχουν πολλοί σκελετοί στις ντουλάπες τους που θέλουν πάση θυσία να παραμείνουν εκεί για πάντα.

Η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη; Τι άραγε θέλει να κρύψει το μικρό αυτό και - στην ουσία του - ανύπαρκτο - κόμμα; Και ο ίδιος ασφαλώς ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος και κάποτε ήταν και ...δημόσιος κατήγορος ως συμμετέχων στην κυβέρνηση Ν.Δ. - Συνασπισμού Αριστεράς με επικεφαλής τον Τζαννή Τζαννετάκη το 1989 για τη διερεύνηση του σκανδάλου Κοσκωτά;

Το ΚΚΕ; Ο ...υπέρμαχος της ...Αριστεράς και του ...δικαίου του λαού και του ...εργάτη; Τι λόγο έχει το ΚΚΕ να ΜΗ ΘΕΛΕΙ κι αυτό τη σύσταση της επιτροπής, επικαλούμενο κι αυτό επίσης το ...ρημαδιασμένο τάιμινγκ;

Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι σχεδόν "ομοϊδεάτης" με Κουβέλη και Παπαρρήγα γιατί την επιδιώκει και την υποστηρίζει, συνεπικουρούμενος και απο τους Ανεξάρτητους Ελληνες του Πάνου Καμμένου; Γι αυτούς τους δύο τελευταίους, δεν ...ισχύει το ...κακό τάιμινγκ; Δηλαδή μόνο οι Νεοδημοκράτες, ΠΑΣΟΚοι, ΔΗΜΑΡίστες και ΚΚΕδες είναι οι ...λογικοί, που βάζουν πάνω απ όλα το ...συμφέρον της πατρίδας και οι άλλοι δύο όχι; Ή μήπως πράγματι όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι δεν είναι τίποτε άλλο παρά άλλο ένα πολιτικό θέατρο του παραλόγου, όπως είπαμε και στην αρχή;

Είναι πλέον προφανές, ότι το ΟΛΟ το Κοινοβούλιό, λειτουργεί συντεχνιακά!
Τελικά, μας δουλεύουν ψιλό γαζί ΟΛΟΙ! Συμπεριλαμβανομένων και των ΣΥΡΙΖΑίων και ΑΝ.ΕΛ. Δηλαδή, θέλω να πώ ότι μήπως το παιχνίδι ήταν ΣΤΗΜΕΝΟ από πρίν και ότι ούτε αυτοί οι δύο τελευταίοι ήθελαν ποτέ στ' αλήθεια τη σύσταση μιας τέτοιας επιτροπής, αλλά επειδή τους βολεύει το γεγονός ότι το αρνούνται όλοι οι υπόλοιποι, απλά αυτοί οι δύο παίζουν το παιχνίδι της "άρνησης" για να δείξουν το ..."πατριωτικό τους προσωπείο";

Και γιατί το λέω αυτό;

Μα για τον απλούστατο λόγο, οτι έχουν ήδη στα χέρια τους ένα ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΟ όπλο, την ήδη κατατεθειμένη ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ αναφορά του γιατρού Δημήτρη Αντωνίου εναντίον των Γ.Α. Παπανδρέου και όλων όσων υπέγραψαν και ψήφισαν το Μνημόνιο ως Εσχάτη Προδοσία κατά της Ελλάδας.

Υπενθυμίζουμε οτι η μηνυτήρια αυτή αναφορά, έχει ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΙΣΧΥ, ότι δηλαδή μέχρις να ...βγεί απ το συρτάρι όπου την έχουν χώσει οι πρώην και νύν κυβερνητικοί και βουλευτάδες, αυτή η αναφορά θα εξακολουθεί να υπάρχει είς το...διηνεκές!

Και χρειάζεται ΜΟΝΟ 30 υπογραφές απο τους 300σίους βουλευτές, δήλαδή μόνο ένα φτωχό και μίζερο...10% των πολιτικών, ενώ η σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, και πιο μεγάλη φασαρία έχει και απαιτεί ένα σημαντικό αριθμό βουλευτών για να συσταθεί.

Οπότε κύριοι ΣΥΡΙΖΑαίοι και "Αν.Ελληνες", τι περιμένετε;

Αφού λοιπόν, οι...παλαιοκομματιστές σας αρνούνται αυτό που εσείς επιδιώκετε, τι σας εμποδίζει να ...αλώσετε το άντρο της διαφθοράς απο τη Κερκόπορτα που σας έχει ήδη ανοίξει ο Αντωνίου;

Σε αυτή τη βρωμερή ιστορία, υπάρχουν παράμετροι που ενοχοποιούν ΟΛΟ το πολιτικό σύστημα. Και επειδή κάθε πολιτικός που έδρασε απο το 1981 και μετά, συμμετέχοντας είτε ως κυβερνητικός είτε ως απλός βουλευτής κρύβει πολλούς σκελετούς στη ντουλάπα του, υπάρχει η λεγόμενη Ομερτά ή αλλιώς ο Νόμος της Σιωπής.

Το "Δε με πειράζεις, δε σε αγγίζω". Κανείς απο αυτούς δεν επιθυμεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ την κάθαρση του δημοσίου βίου και την απονομή της δικαιοσύνης, γιατί αν στ΄αλήθεια το επιθυμούσε, θα ξεκίναγε τη κάθαρση πρώτα από τα του οίκου του.

Κι αυτό όχι μόνο δεν έχει γίνει, αλλά αντίθετα, η διαφθορά μέσα στα κόμματα εξακολουθεί να ΖΕΙ και να ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ.
Κανένας σημερινός πολιτικός που ανήκει με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο στον παλαιοκομματισμό, δε πρόκειται να τα ...βάλει στα ίσα με ...ομόλογό του.

Γιατί οι ...σκελετοί στις ντουλάπες καραδοκούν. Και κανείς δε ξέρει πώς και με ποιόν τρόπο μπορεί να ξεπηδήσουν απο μέσα.
Γι αυτό αγαπητοί μου κύριοι Εισαγγελείς, ό,τι είναι να κάνετε, κάντε το μόνοι σας.
Το ξέρω οτι σας δένει τα χέρια ο επαίσχυντος νόμος περι ευθύνης Υπουργών, αλλά ...όλο και κάποιο παραθυράκι μπορείτε να βρείτε για να τον παρακάμψετε.

Στην ανάγκη, απευθυνθείτε στο λαό.
Όπου να 'ναι θα επαναστατήσει.
Μιλήστε, βγάλτε τα στη φόρα όλα.
Υποδείξτε τη συνενοχή ΟΛΟΥ του πολιτικού συστήματος.
Γιατί σας το ξαναλέω: "Ενοχοι δεν μπορούν να δικάσουν Ενόχους".

Πηγή: http://www.logiosermis.net/

Scholeio.com