Η Ράχη του Ωκεανού

Η μακρύτερη οροσειρά στη γη
Η Μεσοωκεάνια Ράχη του Ατλαντικού (mid-Atlantic Ridge)

Είναι μια τεράστια ρωγμή στην επιφάνεια της γης, όπου οι ηπειρωτικές πλάκες συναντώνται και όπου παρατηρείται διεύρυνση περίπου δύο εκατοστά ανά έτος. 

Στα βαθιά νερά του Ατλαντικού Ωκεανού αυτή ρωγμή είναι κυρίως αόρατη, αλλά στην Silfra, το καθαρό νερό από την τήξη των παγετώνων της Ισλανδίας κάνουν το ρήγμα ορατό.

Η μεσοωκεάνια ράχη του Ατλαντικού (mid-Atlantic Ridge) είναι η μεγαλύτερη οροσειρά της γης (40.000 χιλιόμετρα μήκος) και εκτείνεται κατά μήκος του κεντρικού Ατλαντικού Ωκεανού. 

Η Ισλανδία είναι το μόνο μέρος αυτής της οροσειράς που είναι πάνω από το νερό. Οι Άνδεις αποτελούν τη μεγαλύτερη οροσειρά στη ξηρά με 7.000 χιλιόμετρα μήκος.



Βρίσκεται στη λίμνη Thingvallavatn στο Εθνικό Πάρκο Thingvellir National Park στην Ισλανδία, η περιοχή Silfra είναι μέρος του ρήγματος του Ατλαντικού - η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ηπείρων της Ευρώπης και της Αμερικής. 

Η λιθόσφαιρα  της Γης χωρίζεται σε μικρό αριθμό τεκτονικών πλακών που βρίσκονται σε επαφή και κινούνται «επιπλέοντας» πάνω στον μανδύα της. Αυτές, σύμφωνα με τη θεωρία των λιθοσφαιρικών πλακών, βρίσκονται σε αέναη κίνηση στη διάρκεια του γεωλογικού χρόνου, ένδειξη του ζωντανού χαρακτήρα του πλανήτη. To μεγαλύτερο μέρος της σεισμικής δραστηριότητας της Γης συμβαίνει κοντά στα όρια αυτών των πλακών. 

Η εξωτερική λιθόσφαιρα συντίθεται από δώδεκα περίπου μεγάλες πλάκες και αρκετές μικρότερες. Εντός της οριοθέτησης της κάθε πλάκας, τα πετρώματα του γήινου φλοιού κινούνται ως ενιαίο άκαμπτο σώμα με μικρή κάμψη και λίγες ηφαιστειακές ή σεισμικές εκδηλώσεις. Tα όρια των πλακών καθορίζονται από στενές ζώνες, πάνω στις οποίες εκδηλώνεται τo 80% της ηφαιστειακής και σεισμικής δραστηριότητας.

   

Ο μεσο-ωκεάνια ράχη του Ατλαντικού( Mid Atlantic Ridge) είναι η μεγαλύτερη σε μήκος οροσειρά του κόσμου, αλλά ως επί το πλείστον, είναι βυθισμένη βαθιά κάτω από την επιφάνεια του Ατλαντικού Ωκεανού. 

Η κορυφογραμμή περιλαμβάνει μια βαθιά ρηξιγενή κοιλάδα που τρέχει κατά μήκος του άξονα της κορυφογραμμής . Η ρήξη αυτή σηματοδοτεί το πραγματικό όριο μεταξύ των δύο τεκτονικών πλακών - της Ευρασίας και της Αμερικάνικης.

Μεταξύ των τεκτονικών πλακών κάτω από τον φλοιό της γης λάβα ρέει μέσα στο παγωμένο νερό του Ατλαντικού. Η λάβα ψύχεται άμεσα και μετά από εκατομμύρια χρόνια, αυτή η διαδικασία έχει σχηματίσει την Ράχη του Ατλαντικού.
Παρά το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι έχουν καταδυθεί στην Silfra, πολύ λίγοι έχουν εισχωρήσει βαθιά μέσα στο σπήλαιο Silfra το οποία έχει τουλάχιστον 63 μέτρα βάθος. 

Η εκπληκτική ορατότητα και προσβασιμότητα κάνει την Silfra ένα δημοφιλές σημείο κατάδυσης. 

Δύτες μπορούν να επιπλέουν μεταξύ των τεκτονικών πλακών της Αμερικής και της Ευρασίας και σε χώρους, όπου μπορεί κανείς να αγγίξει πραγματικά δύο ηπείρους ταυτόχρονα. 

Η ορατότητα είναι εξαιρετική σε σχεδόν 100 μέτρα επειδή το νερό είναι κρύο - 2 ° και 4 ° C - και παραμένει σε αυτή τη θερμοκρασία όλο το χρόνο. Η ψυχρότητα διατηρεί το νερό απαλλαγμένο από υδρόβια ζωή. 

Επιπλέον το ίδιο το νερό είναι στην πιο αγνή μορφή του. Ξεκινά ως αποσταγμένο νερό, όταν η κορυφή του παγετώνα λιώνει ψηλά στο βουνό Hofsjokull, 50χλμ. Το νερό τότε εξαφανίζεται και τρέχει υπόγεια, για να βγει και πάλι στο εθνικό πάρκο Thingvellir. 

Σε αυτό το ταξίδι το νερό συνεχώς φιλτράρεται από τα πορώδη πετρώματα λάβας, μέχρι να γίνει τόσο καθαρό ώστε κανείς να μπορεί να το πιει χωρίς καμία μορφή επεξεργασίας.

Το μεγάλο βάθος και πολύ στενά περάσματα ενέχουν υψηλό κίνδυνο για τους δύτες. 

Εκτός αυτού, τα βράχια που σχηματίζουν το σπήλαιο θα μπορούσαν να είναι χαλαρά για κατάρρευση. 

Το σπήλαιο έχει χαρτογραφηθεί από μια ομάδα Αμερικανών δυτών, αλλά οι τακτικοί σεισμοί στην περιοχή καθώς και η απόκλιση των τεκτονικών πλακών θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να αλλάξει τη γεωγραφία.


Μάθετε περισσότερα σχετικά για την Silfra και 
τις ευκαιρίες για καταδύσεις στην SILFRA.org
Γεωδίφης

Scholeio.com