Η Παγκόσμια Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη από τη Google στο κενό... προς το παρόν?

Υλοποιώντας το όνειρο της Ανθρωπότητας ή Δημιουργία μονοπωλίου

Το 2002, η Google ξεκίνησε να υπογράφει συμφωνίες με διάφορες πολύ γνωστές βιβλιοθήκες του κόσμου. Η ολοφάνερη πρώτη αιτία που η Google ξεκίνησε αυτό το γιγαντιαίο εγχείρημα που τελικά θα συμπεριελάμβανε ψηφιοποίηση 10 εκατομμυρίων βιβλίων ήταν η διάθεση και διάχυση της γνώσης παγκόσμια.

Ένας λιγότερο όμως φανερός στόχος, υποστηρίζεται και μάλλον είναι λογικό να είναι έτσι, ήταν η χρήση των ψηφιακών αυτών δεδομένων για την περαιτέρω ανάπτυξη των δυνατοτήτων των εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης. 

Μην ξεχνάμε ότι, ενώ η δραστηριότητα της Google ως εταιρίας είναι πολυεπίπεδη, ο κύριος άξονας της, και η μεγάλη κερδοφορία από τις διαφημίσεις, είναι ακόμα η μηχανή αναζήτησης Google. Και οι μηχανές αναζήτησης σήμερα είναι πολύ έξυπνες. Χρησιμοποιούν πτυχές τεχνητής νοημοσύνης αναμφισβήτητα για να μας καταλαβαίνουν καλύτερα.

Το σκανάρισμα βιβλίων, το copyright και 

οι αντιδράσεις των συγγραφέων / εκδοτών

Η Google σκάναρε μεν 10.000.000 βιβλία, άρχισαν τότε να αντιδρούν οι -εν ζωή- συγγραφείς επικαλούμενοι δικαιώματα από τα ισχύοντα copyright. περισσότερο από 6 εκατομμύρια αυτών των βιβλίων είχαν περιορισμούς copyright σε ισχύ. Το 2005 είχαμε μηνύσεις προς τη Google από οργανισμούς όπως το Authors Guild of America (συγγραφείς) και το Association of American Publishers (εκδότες).

Τρία χρόνια διαπραγματεύσεων και δικαστηρίων και $125 εκατομμύρια κόστισε στην εταιρία Google ο "τελικός" -όπως πιστευόταν τότε συμβιβασμός / διακανονισμός με αμερικανούς συγγραφείς και εκδοτικούς οίκους. Το θέμα είναι ότι έτσι, το site Google Books (Βιβλία Google) θα αποκτούσε μεγάλη ισχύ, θα γινόταν ουσιαστικά μια -εν μέρει- εμπορική παγκόσμια βιβλιοθήκη-μονοπώλιο. 

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ ξεκίνησε τότε έρευνα anti-trust.

Τελικά, το 2011 ένας αμερικανός δικαστής ακύρωσε την παραπάνω συμφωνία. 

Το ντοκυμαντέρ "Google and the World Brain", του βραβευμένου σκηνοθέτη Ben Lewis, είναι μια ταινία για την ιστορία του πιο φιλόδοξου σχεδίου της Google, την υπηρεσία Google Books και των ανθρώπων που προσπαθούν να το εμποδίσουν.

Στην ταινία, κατά IMDB, εμφανίζεται ο Sergey Brim -συνιδρυτής της Google- και άλλοι άνθρωποι της εταιρίας, συγγραφείς, εκπρόσωποι βιβλιοθηκών, του Writer's Guild of America Κλπ
. 

Μια ταινία για τα όνειρα, τα διλήμματα και τους κινδύνους του Διαδικτύου.

Το ντοκιμαντέρ «Google and the world brain», είναι μια ταινία για την ιστορία του πιο φιλόδοξου σχεδίου της Google, την υπηρεσία Google Books και των ανθρώπων που προσπαθούν να το εμποδίσουν.

Η Google Books, είναι ένα πρωτοφανές πρόγραμμα της Google, που σκοπό έχει να αποτυπώσει ηλεκτρονικά όλα τα βιβλία, υλοποιώντας έτσι το όνειρο της Ανθρωπότητας για μια παγκόσμια βιβλιοθήκη, η οποία σταμάτησε σ’ ένα... δικαστήριο της Νέας Υόρκης το 2011, έπειτα από μια διεθνή εκστρατεία! 

οι συνεργάτες παραγωγοί και μεταξύ τους η πρώην ΕΡΤ:

POLAR STAR FILMS & BLTV
production
In co-production with
BBC - Nick Fraser
ARTE / ZDF - Martin Pieper
TVE - Andrés Luque
TVC - Jordi Ambrós and Joan Salvat
In association with
LICHTPUNT - Wim Van Rompaey
KNOWLEDGE - Murray Battle
SVT - Emelie Persson
DR 2 - Mette Hoffmann Meyer
NRK - Tore Tomter
VPRO - Nathalie Windhorst
ERT - Ariana Meintana
___________________________
από το www.greekdocumentary.gr/

* Δήλωση : Το Scholeio.com δεν είναι κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων της ταινίας και η προβολή του βίντεο αποσκοπεί μόνο σε ψυχαγωγικούς λόγους, όπως και οι υπόλοιπες ταινίες που θα βρείτε στο μπλογκ.


  Scholeio.com  

Εστιάζοντας, Μια επίσκεψη στο σπίτι του Ε.Χ.Γονατά

Λακωνικός και υπαινικτικός στα έργα του, καθώς «ξεκινούσε από βιωμένες καταστάσεις αλλά υπερέβαινε το ατομικό, για να συνδυάσει τον στοχασμό με το όνειρο, το καθημερινό με το ανοίκειο, το λογικό με το παράλογο, την πρόζα με την ποίηση». 
«δεν τον ενδιέφερε η δημοσιότητα, αλλά η επικοινωνία».  

Το ντοκυμαντέρ της Εύας Στεφανή, βραβεύθηκε.  Η Στεφανή με υπομονή, επιμένει σε μια καθημερινή εκτεταμένη συζήτηση με τον Επαμεινώνδα Χ. Γονατά.

Έναν ευαίσθητο ποιητή,  έναν σεμνό δημιουργό, έναν εμπνευσμένο μεταφραστή, έναν τρυφερό ζωόφιλο. Ο ποιητής Γονατάς, δεν τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία...  Δεν δημιούργησε αυλή, δεν είχε διασυνδέσεις με το κατεστημένο, δεν παριστάνει τον δάσκαλο, αλλά... υπηρετεί την ποίηση με συνέπεια, με πείσμα, με μια αστείρευτα ανανεούμενη γνώση και με μοναδική μαεστρία χειρισμού της γλώσσας. 

Ένας Έλληνας ποιητής και διηγηματογράφος της Μεταπολεμικής γενιάς, ο οποίος διακρίθηκε κυρίως ως «λογοτέχνης του παράδοξου». Ο ίδιος πάντως, δεν συμφωνούσε με αυτόν τον χαρακτηρισμό του. Ο Επαμεινώνδας Χ. Γονατάς (Αθήνα, 1924 -- Αθήνα, 24 Μαρτίου 2006)
Δεν ταυτίστηκε ποτέ με κανένα πολιτικό στρατόπεδο αν και γόνος οικογένειας πολιτικών με καταγωγή από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας. Συμμαθητής με τον ποιητή Μίλτο Σαχτούρη στο σχολείο, με τον οποίο τον συνέδεσε βαθειά φιλία.

Φίλος και με τους: τον ποιητή Δημήτρη Π. Παπαδίτσα, τον διηγηματογράφο Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο και τον πεζογράφο Νίκο Καχτίτση — τον τελευταίο τον γνώρισε μόνον διά αλληλογραφίας.

Σπούδασε Νομικά και εργάστηκε ως δικηγόρος σε μεγάλες εταιρείες. Η πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα έγινε το 1945 με το αφήγημα Ο ταξιδιώτης. Αργότερα συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Π. Παπαδίτσα στην έκδοση του περιοδικού Πρώτη Ύλη (1959--1964). Το 1959 κυκλοφόρησε η συλλογή σύντομων αφηγημάτων Η κρύπτη, και ακολουθούν: Το βάραθρο (1963), Οι αγελάδες (1963), Ο φιλόξενος καρδινάλιος (1986) και Η προετοιμασία (1991). Η τελευταία του συλλογή αφηγημάτων με τίτλο Τρεις δεκάρες κυκλοφόρησε εντός του 2006, μόλις πριν πεθάνει.

Ο Γονατάς, βγήκε από την αφάνεια το 1976, όταν τον ξεχώρισε σε συνέντευξη ο «δάσκαλός» του Νίκος Εγγονόπουλος.  Αργότερα το βιβλίο του ''Ο φιλόξενος καρδινάλιος'' έμελλε να τον καθιερώσει ως συγγραφέα «καλτ». 

  Scholeio.com  

Καραθεοδωρή, ο Έλληνας που Εργάστηκε για τον Εξανθρωπισμό της Οικουμένης

«Προορισμός του Έλληνος ήταν και θα είναι ο εξανθρωπισμός της οικουμένης». 

                                                                                                                   Περικλής Γιαννόπουλος

Η καλύτερη εισαγωγή για τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή θα μπορούσε να είναι αυτή ακριβώς η φράση του Περικλή Γιαννόπουλου* 

Την 13η Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται 139 χρόνια από την γέννηση του το 1873 στο Βερολίνο. Η  οικογένεια των Καραθεοδωρή υπηρέτησαν σε υψηλότατες θέσεις διπλωματών στην Οθωμανική αυτοκρατορία, πάντα με άξονα δράσης τους την προστασία και προαγωγή του ελληνισμού. 

Ίδιον των μεγάλων εθνών είναι οι μεγάλες προσωπικότητες. Οι προσωπικότητες εκείνες οι οποίες κυριολεκτικά χαράσσουν την παρουσία τους στην παγκόσμια ιστορία, αφήνοντας το όνομα και το έργο τους ως αιώνιο πρότυπο στον πολιτισμό του ανθρώπου.

Αυτό δε το συμπέρασμα είναι πολύ χαρακτηριστικό σε εποχές σαν τις σημερινές, κατά τις οποίες δυστυχώς ο ελληνισμός ως συνολικός οργανισμός και συλλογική έκφραση έχει ταυτιστεί στην παγκόσμια κοινή γνώμη με ό,τι χειρότερο, δίνοντας την εικόνα του διεθνή περίγελου, αλλά και ακόμη χειρότερα έχοντας πάψει πλέον εδώ και πολλά χρόνια να παράγει προσωπικότητες οι οποίες θα διαμόρφωναν την παγκόσμια ιστορία.

Άξιος γόνος της μεγάλης αυτής οικογένειας, ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή θεωρείται παγκοσμίως ένας τιτάνας της μαθηματικής επιστήμης, ο οποίος, όπως πλέον αποδέχεται το σύνολο του επιστημονικού κόσμου, υπήρξε ο θεμελιωτής της Θεωρίας της Σχετικότητας την οποία αντέγραψε από αυτόν ο Αϊνστάιν. 

Λόγω της οικονομικής ευρωστίας της οικογενείας του, της θέσης του πατέρα του αλλά και την έμφυτης κλίσης του στις επιστήμες, ο Καραθεοδωρή, είχε την δυνατότητα να φοιτήσει σε φημισμένα σχολεία στο Βέλγιο, όπου και διαπρέπει σε διεθνείς μαθητικούς διαγωνισμούς Γεωμετρίας. 

Το 1891 εισάγεται στην Στρατιωτική Σχολή πολιτικών μηχανικών στις Βρυξέλλες, και στην συνέχεια εργάζεται ως επικεφαλής της κατασκευής του φράγματος του Ασουάν στην Αίγυπτο. 

Στην Αίγυπτο ο Καραθεοδωρή καταλαβαίνει πόσο μεγάλη γοητεία και επιρροή ασκούν επάνω του τα μαθηματικά και συνειδητοποιεί πως η δουλειά του μηχανικού δεν ταίριαζε με το ανήσυχο πνεύμα του. 

Με αυτήν την συνειδητοποίηση το 1900 λοιπόν, σε ηλικία 27 ετών αποφασίζει να αλλάξει πορεία...  Εγκαταλείπει το επάγγελμα του μηχανικού και σπουδάζει ανώτερα μαθηματικά στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Συνεχίζει τις σπουδές του στο Γκέντινγκεν, την μητρόπολη τότε των μαθηματικών, όπου και αναγορεύεται διδάκτωρ του πανεπιστήμιου το 1904.

Ο Κωνσταντίνος θέλει να προσφέρει στη πατρίδα.  Με αγνό και ανιδιοτελή πατριωτισμό, ζητά να εργαστεί στην Ελλάδα...  Οι  «εγκέφαλοι» της ελλαδικής παιδείας (διαχρονικά) τον κρίνουν ακατάλληλο (!) για πανεπιστημιακό και του προτείνουν θέση δασκάλου σε σχολειό της επαρχίας! 

Ο Καραθεοδωρή πικραίνεται αλλά συνεχίζει την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία με πρωτοφανείς επιδόσεις σε διάφορα κορυφαία πανεπιστήμια που διδάσκει όπως στο Γκέτινγκεν, Αννόβερο, Βερολίνο, Μπρέσλαου, έχοντας πλέον αποκτήσει διεθνή φήμη και καταξίωση.

Ο Κ. Καραθεοδωρή στο γραφείο του,
Ιωνικό Πανεπιστήμιο to 1920

Το 1920 και παρά την διεθνή του καταξίωση στην Γερμανία, ο μεγάλος αυτός Έλληνας ορμώμενος και πάλι από βαθιά αγάπη για την πατρίδα, μετά από  πρόσκληση του στενού του φίλου Ε. Βενιζέλου που αποδέχεται, έρχεται στην Ελλάδα με σκοπό να οργανώσει και να ηγηθεί του Πανεπιστημίου της Σμύρνης. 

Ένα μεγάλο όνειρο του Καραθεοδωρή να υπηρετήσει τον ελληνισμό στην γη της Μικρασίας. 

Και να που τώρα φαίνεται ότι του δίνεται η ευκαιρία να το πραγματοποιήσει... 

Μένει όμως όνειρο που δυστυχώς χάνεται μέσα στις στάχτες της Σμύρνης, με τον Καραθεοδωρή να διασώζει την τελευταία στιγμή από τους βαρβάρους την βιβλιοθήκη και τα εργαστηριακά όργανα τα οποία είχε διαθέσει στο πανεπιστήμιο με προσωπικά του έξοδα.

Μετά την καταστροφή εργάζεται για δυο χρόνια ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, αλλά το 1924, αηδιασμένος από την θλιβερή κατάσταση των ελληνικών πανεπιστημίων επιστρέφει στην Γερμανία, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, θέση που θα υπηρετήσει ως τον θάνατο του το 1950.

Δυστυχώς στην θλιβερή ελλαδική πραγματικότητα ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή είναι άγνωστος τόσο στην κοινωνία, όσο και στην εκπαίδευση. Το ακόμη τραγικότερο είναι ότι πολλοί έμαθαν το όνομα του μέσω διαφόρων κωμικών τύπων της τηλεόρασης. ανάμεσα σε φαιδρά βιβλία για τους εξωγήινους και την «Ομάδα Έψιλον»! 

Σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο και στην παγκόσμια επιστημονική βιβλιογραφία, το όνομα του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή αναφέρεται με δέος και σεβασμό. 

Μοναδική εξαίρεση η ελληνική εκπαίδευση (διαχρονικά) και τα ελληνικά πανεπιστήμια. Δεν είναι δυνατόν να έχουν την παραμικρή σχέση μαζί του. Εάν είχαν θα ήταν ύβρις προς τον Καραθεοδωρή.

Ντοκυμαντέρ για τη ζωή και το έργο το μεγάλου Έλληνα μαθηματικού Κ. Καραθεοδωρή*, που προβλήθηκε στην ΕΡΤ3 και την εκπομπή "Αληθινά σενάρια".


* Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή,  κορυφαίος σύγχρονος Έλληνας μαθηματικός που διακρίθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο.  Γνωστός, κυρίως, εκτός Ελλάδας ο Καραθεοδωρή ως Constantin Carathéodory, συχνά αναφέρεται (λανθασμένα) ως Καραθεοδωρής.

Το επιστημονικό έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή επεκτείνεται σε πολλούς τομείς των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Αρχαιολογίας. Είχε σημαντικότατη συνεισφορά ιδιαίτερα στους τομείς της πραγματικής ανάλυσης, συναρτησιακής ανάλυσης και θεωρίας μέτρου και ολοκλήρωσης.  

(Βερολίνο, 13 Σεπτεμβρίου 1873 ~ Μόναχο, 2 Φεβρουαρίου 1950) 

* Περικλής Γιαννόπουλος, Ελληνολάτρης διανοητής, λογοτέχνης, μεταφραστής και δοκιμιογράφος.  Γεννιέται στην Πάτρα το 1869,  πεθαίνει στις 11 Απριλίου 1910

Βιβλία: Η Ελληνική Γραμμή και το ελληνικόν χρώμα, Ξενομανια: Το ελληνικον χρωμα ; Προς την Ελληνικήν  Αναγέννησιν.

πηγή

  Scholeio.com  

Γκερνίκα, ο Πικάσο έκανε μια καταστροφή έργο τέχνης

Στη Γκουέρνικα, ζούσαν 5.000 άνθρωποι, αλλά και χιλιάδες Δημοκρατικοί πρόσφυγες. ήταν σημαντική πόλη για τους Βάσκους, γιατί κάτω από μια βελανιδιά στο κέντρο της πόλης συνήθιζε να συνεδριάζει η Βουλή τους.
Έτσι το απόγευμα της 26ης Απριλίου 1937 κι έμεινε στην ιστορία κυρίως χάρις στον πίνακα του μεγάλου ισπανού ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο, που αποτύπωσε μοναδικά τη φρίκη του πολέμου.

Ο Φράνκο, έχοντας υπό τον έλεγχό του το μεγαλύτερο μέρος της Ισπανίας, θέλησε να διασφαλίσει την κυριαρχία του και στο βορά, με την κατάληψη του Μπιλμπάο, της μεγαλύτερης πόλης των ανυπότακτων Βάσκων, που συνεργάζονταν με τη δημοκρατική κυβέρνηση της Μαδρίτης. Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν δυστυχώς η Γκουέρνικα (Γκερνίκα η σωστή της προφορά στα ισπανικά) βρισκόταν σε στρατηγικό σημείο στο δρόμο για το Μπιλμπάο.

Η εντολή για την πολύνεκρη αεροπορική επίθεση δόθηκε από τον στρατηγό Φράνκο κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου Πολέμου (1936-1939), στον αντισμήναρχο Βόλφραμ Φράιχερ φον Ριχτχόφεν, που ήταν επικεφαλής των γερμανών εθελοντών, οι οποίοι είχαν συγκροτήσει τη «Λεγεώνα Κόνδωρ». 

Πήραν μέρος 20 γερμανικά μαχητικά και 3 ιταλικά, τα οποία αποτελούσαν τμήμα του ιταλικού εθελοντικού σώματος, που είχε στείλει ο Μουσολίνι για την υποστήριξη του ομοϊδεάτη του Φράνκο.
Τα αεροπλάνα θα επιχειρούσαν πέντε κύματα επιθέσεων, πρώτα στα περίχωρα και στη συνέχεια μέσα στη Γκουέρνικα, με βόμβες των 250 και 50 κιλών και εμπρηστικές του ενός κιλού.

Η Γκουέρνικα του Πικάσο

Το έργο του Πικάσο είναι μία τεράστια ελαιογραφία (3,49 x 7,77 μ.), που περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Δείχνει ένα σκηνικό θανάτου, με διαμελισμένα ζώα και ανθρώπους, γυναίκες να κλαίνε, κρατώντας νεκρά μωρά και κατεστραμμένα κτίρια. Αρχικά, ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο, το μαύρο και το γκρι, καθώς θεώρησε ότι έτσι δίνει μεγαλύτερη ένταση στο θέμα.

Ο πίνακας εκτέθηκε τον Ιούλιο του 1937 στη Διεθνή Έκθεση των Παρισίων και συγκέντρωσε το γενικό ενδιαφέρον. Στη συνέχεια, περιόδευσε σε μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την προάσπιση της Δημοκρατίας στην Ισπανία. Μετά την επικράτηση του Φράνκο, το 1939, η Γκουέρνικα βρήκε προσωρινό καταφύγιο στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜΟΜΑ).

πηγή

Το 1968 ο Φράνκο εξέφρασε την επιθυμία να εκτεθεί ο πίνακας στην Ισπανία. Ο Πικάσο αρνήθηκε και εξουσιοδότησε το ΜΟΜΑ να επιστρέψει τον πίνακα στην Ισπανία, μόλις αποκατασταθεί η Δημοκρατία. Αυτό έγινε το 1975, όταν πέθανε ο Φράνκο κι ενώ ο Πικάσο είχε φύγει από τη ζωή, δύο χρόνια νωρίτερα. Το 1981 η «Γκουέρνικα» επέστρεψε στα πάτρια εδάφη και αποτέλεσε ένα από τα σπουδαιότερα εκθέματα του Μουσείου «Πράδο» της Μαδρίτης. Από το 1992 κοσμεί το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Βασίλισσα Σοφία της Μαδρίτης.
____________________________________________________________

* Πικάσο,  Ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης και δραματουργός ήταν ιδιαίτερα πολύπλευρος. Η εφευρετικότητα και η ευχέρειά του για πειραματισμούς δυσχεραίνουν την κατάταξή του σε μια συγκεκριμένη καλλιτεχνική κατηγορία. Αν και οι συνεχείς μεταλλαγές του παρεξηγήθηκαν ως έλλειψη συνέπειας, ο Πικάσο θεωρείται ο πρόδρομος κι ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της ζωγραφικής του 20ου αιώνα.

Ως παρακαταθήκη άφησε περίπου 20.000 αυτοτελή έργα του, κάθε μορφής. Κορυφαία στιγμή της καλλιτεχνικής του δημιουργίας αποτελεί η «Γκουέρνικα», ένας πίνακας καταγγελίας για τα εγκλήματα κατά του λαού του στον ισπανικό εμφύλιο.

Ο Πάμπλο Πικάσο πέθανε στις 8 Απριλίου του 1973.
______________________________________

Πως περιγράφει ο Ελύτης τον Πικάσο εδώ


  Scholeio.com  

Σκέψη, Τι είναι και Πώς δημιουργείται

      Οι άγνωστες πλευρές 

της σκέψης

Ο όρος σκέψη μπορεί να αναφέρεται στις ιδέες ή τη διάταξη των ιδεών (αλληλουχία) που προκαλείται από τη νόηση, στην τέχνη της παραγωγής σκέψεων, ή στη διαδικασία της παραγωγής σκέψεων. 

Παρά το γεγονός ότι η σκέψη αποτελεί μία θεμελιώδης δραστηριότητα του ανθρώπου κοινή σε όλους, δεν υπάρχει μία γενικά αποδεκτή συμφωνία για το τι είναι ή το πώς δημιουργείται.

Οι ερευνητές αναζητούν τη φύση της ανθρώπινης σκέψης.  

   . Τι είναι οι σκέψεις; 

   . Μετρήσιμα ηλεκτρικά ρεύματα στον εγκέφαλο; 

   . Πυροτεχνήματα ανάμεσα στα νευρικά κύτταρα του κρανίου μας;   . Τι βρίσκεται πίσω από το παιχνίδι της ζωής;   . Τι εμψυχώνει και καθοδηγεί τις σκέψεις μας;

   . Ποιές είναι οι συνέπειες των σκέψεων;

Το πιο σπουδαίο πρόβλημα του πολιτισμού είναι να μάθει στον άνθρωπο να σκέφτεται __ Έντισον Τ.

Η ανεξαρτησία της σκέψης είναι η πιο αριστοκρατική υπερηφάνεια __ Πλάτων

Είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε. Όλη μας η ύπαρξη καθορίζεται από τις σκέψεις μας. Με τις σκέψεις μας φτιάχνουμε τον κόσμο. __ Ντχαμαπάντα

Αργά να σχηματίζεις γνώμη, μα υπερασπίσου την σαν κάστρο.  __ Γκάντι Μαχάτμα

Πρέπει να φροντίζεις να σκέφτεσαι πολύ και όχι να μαθαίνεις πολλά. __ Δημόκριτος

Ποτέ σου να μην πιστέψεις πως η ισχυρογνωμοσύνη είναι ανώτερη από τη λογική σκέψη.  __ Αισχύλος

Είναι ίδιον του καλλιεργημένου η ικανότητα να επεξεργάζεται μια ιδέα χωρίς να την αποδέχεται. __  Αριστοτέλης

Αντιρρήσεις, επικρίσεις, εμπαιγμοί, ανώδυνες καχυποψίες, είναι δείγματα υγείας. Ο,τιδήποτε ξεπερνά τα όρια, ανήκει στη δικαιοδοσία της παθολογίας  __ Νίτσε
Όταν κάνεις τους ανθρώπους να νομίζουν ότι σκέφτονται, θα σε λατρεύουν. Όταν τους κάνεις να σκέφτονται πραγματικά, θα σε μισήσουν. __  Μάρκαμ Ε.

_______________________________________________________

από το  el.wikiquote.org

Εντυπωσιακά αποτελέσματα για τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου φέρνει μία νέα έρευνα καθηγητών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, κατόρθωσαν να αποκωδικοποιήσουν την ανθρώπινη σκέψη!

Συγκεκριμένα, για πρώτη φορά νευροεπιστήμονες μετέτρεψαν εγκεφαλικά κύματα σε ήχους κατανοητούς από τον άνθρωπο. Το πείραμα διεξήχθη κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης 15 ασθενών με σοβαρή επιληψία. Την ώρα της επέμβασης οι ασθενείς έπρεπε να είναι ξύπνιοι και να ακούσουν για λίγα λεπτά διάφορες λέξεις.

Οι ερευνητές τοποθέτησαν ηλεκτρόδια σε διάφορες περιοχές στον εγκέφαλό τους και κατέγραψαν ποια εγκεφαλικά κύματα προκαλούσαν οι συγκεκριμένες λέξεις.

Στη συνέχεια με συγκεκριμένο πρόγραμμα υπολογιστή που σχεδίασαν γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό κατάφεραν να μετατρέψουν αυτά τα εγκεφαλικά κύματα σε ήχους που δεν διέφεραν και πολύ από τις λέξεις που άκουγαν οι ασθενείς.

Το σήμα που κατέγραφε ο υπολογιστής ήταν πιο καθαρό από το ηλεκτρόδιο της άνω κροταφικής έλικας, περιοχής που γνωρίζουμε ότι ενεργό ρόλο στη μηχανισμό ακοής.

Οι επιστήμονες θεωρούν ότι η συγκεκριμένη μέθοδος μπορεί να αποδώσει στο μέλλον σε ασθενείς που βρίσκονται σε κώμα η πάσχουν από το Σύνδρομο Εγκλεισμού, ενώ άλλοι συνάδελφοί τους επισημαίνουν ότι ίσως αυτό είναι το ξεκίνημα μια εποχής στην οποία θα μπορούμε να διαβάσουμε την ανθρώπινη σκέψη. 

Οι Αμερικανοί νευροεπιστήμονες χαρακτήρισαν «ανοησίες» αυτές τις σκέψεις αφού για να πετύχουν ό,τι πέτυχαν, έπρεπε να έχουν τον ασθενή με το κεφάλι του ανοιχτό ! 

___________________________________________________________

από το http://www.iatros4u.gr/

  Scholeio.com  

Τα Χριστούγεννα των Λαών

          

          Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

   
          Διαβάζοντας τα ίχνη, τα έθιμα, τις συνήθειες τωων λαών μέσα στους αιώνες να ακαλύπτουμε ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο.
    
   Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ανακαλύπτουμε ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του. 

   

   Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, (υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 - 2 π. X.) 
   Υπάρχουν όμως ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην χειμερινή.Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν αναφέρει: 

     «Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και 
      φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών» (2: 8). 

   Η φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες. 
   Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της «Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.
  

    Στην Αγία Γραφή γενέθλιες και ονομαστικές εορτές δεν συνιστούνται. 
   Στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνοντα στις αρχαίες γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας, και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα αρχαίο Ελληνικό "ειδωλολατρικό" έθιμο απεχθές στους Χριστιανούς. Ημέρα μνήμης των αγίων και μαρτύρων όριζαν αυτή του θανάτου. 

   Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει σχετικά : «Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών» Έτσι Τα Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300 χρόνια. 

   Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων έγινε στη Ρώμη από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.χ. αιώνα, μετά από έρευνα που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά επί Αυγούστου απογραφής, και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων. Ένα στοιχείο που λήφθηκε υπόψιν είναι το η φράση από το κατ’ Ιωάννη γ’30  «Εκέινον δει αυξάνειν, εμέ ελατούσθαι»

   Στην πραγματικότητα όμως αυτό συνέβη διότι η συγκεκριμένη ημερομηνία συνέπεφτε με τις αρχαίες εορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου και την «Επιστροφή» του Ηλίου. 

   Έκτοτε ο Χριστός όφειλε να είναι ο Ήλιος ο δίδων το φως εις τον κόσμο. Πριν εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη βάπτιση του Ιησού (Θεοφάνεια).

   Αργότερα το έθιμο πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκε στην Ανατολή, πιθανόν από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) σε ομιλία του για τη γέννηση του Χριστού, αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. 

   Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή. 
____________________________________________________________

Scholeio.com

Οι Γιορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου

  Τώρα θα σας πω για τα πράγματα που αλλάζουν  ...και πως από τα παλιά
    προκύπτουν τα καινούργια.    Αφού Εσείς ω θεοί, δημιουργήσατε Τέχνες 
    και Δώρα, δώστε μου φωνή να διηγηθώ την ιστορία του κόσμου από την 
    αρχή της μέχρι τώρα. 
    _____________________________________________ 
    Οβίδιος "Μεταμόρφωση" 

     

Scholeio.com

Κ. Καστοριάδης, ''Η ευτυχία δεν μοιράζεται με το δελτίο..

…Έχω την επιθυμία, και αισθάνομαι την ανάγκη, 

να ζήσω σε μιας άλλη 

κοινωνία από αυτή που 

με περιβάλλει''.

          Όπως η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων, μπορώ να ζήσω μέσα σ’αυτήν και να τα βγάζω πέρα – εν πάση περιπτώσει ζω ήδη μέσα σ’αυτή την κοινωνία. 

Όσο κριτικά κι αν προσπαθώ να κοιτάξω τον εαυτό μου, ούτε η ικανότητα προσαρμογής μου, ούτε η αφομοίωση της πραγματικότητας από μέρους μου δεν μου φαίνονται κατώτερες από τον κοινωνιολογικό μέσο όρο.

   Δεν ζητώ την αθανασία, την πανταχού παρουσία, την παντογνωσία. Δεν ζητώ η κοινωνία να «μου δώσει την ευτυχία»,  ξέρω ότι η ευτυχία δεν είναι μια μερίδα που μοιράζεται με το δελτίο στη Δημαρχία ή στο εργατικό Συμβούλιο της γειτονιάς,
και ξέρω πως, αν αυτό το πράγμα υπάρχει, μόνο εγώ μπορώ να το πραγματοποιήσω
για τον εαυτό μου, στα μέτρα μου, όπως μου συνέβη και όπως, κατά πάσα πιθανότητα,
θα μου συμβεί και πάλι. 

   Ο διανοητής Κορνήλιος Καστοριάδης στην εκπομπή "Παρασκήνιο" σε μια έρευνα της Τέτας Παπαδοπούλου. Τα κείμενα διαβάζει η Λίνα Νικολακοπούλου.

***Αποποίηση ευθύνης: Δεν είμαι ο ιδιοκτήτης οποιουδήποτε κομματιού του βίντεο ή της μουσικής που ακούγεται σε αυτό. Ακούγεται τμήμα του "Vangelis-Apocalypse Des Animaux - Generique", sound recording administered by:  UMG


          Αλλά μέσα στη ζωή, έτσι όπως είναι φτιαγμένη για μένα και τους άλλους, σκοντάφτω πάνω σ’ένα πλήθος από απαράδεκτα πράγματα, λέω πως δεν είναι μοιραία και πως εξαρτώνται από την οργάνωση της κοινωνίας. 

   Επιθυμώ πρώτα και ζητώ, η δουλειά μου να έχει νόημα, να μπορώ να εγκρίνω αυτό για
το οποίο χρησιμεύει και τον τρόπο με τον οποίο γίνεται, να μου επιτρέπει να ξοδεύομαι πραγματικά και να χρησιμοποιώ τις δυνατότητές μου και ταυτόχρονα να εμπλουτίζομαι
και ν’αναπτύσσομαι.
   Και λέω ότι αυτό το πράγμα είναι δυνατό, με μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας, για μένα
και για τους άλλους.
   Λέω ότι ήδη θα ήταν μια βασική αλλαγή σ’αυτή την κατεύθυνση, αν μ’άφηναν ν’αποφασίζω, μαζί με όλους τους άλλους, τι έχω να κάνω, και με τους
συντρόφους μου στη δουλειά, πώς να το κάνω.

   Επιθυμώ να μπορώ, μαζί με όλους τους άλλους, να μαθαίνω τι γίνεται μέσα στην κοινωνία, να ελέγχω την έκταση και την ποιότητα της πληροφόρησης που μου δίνεται.
   Ζητώ να μπορώ να συμμετέχω άμεσα σε όλες τις κοινωνικές αποφάσεις που μπορεί να επηρεάζουν την ύπαρξή μου ή τη γενική πορεία του κόσμου όπου ζω.

   Δεν δέχομαι η τύχη μου ν’αποφασίζεται μέρα με τη μέρα από ανθρώπους που τα σχέδιά
τους μου είναι εχθρικά ή και απλώς άγνωστα και για τους οποίους δεν είμαστε, εγώ και
όλοι οι άλλοι, παρά νούμερα σ’ένα σχέδιο ή πιόνια σε μια σκακιέρα, και τελικά η ζωή μου
και ο θάνατός μου να βρίσκονται στα χέρια ανθρώπων που ξέρω πως είναι αναγκαστικά τυφλοί.

   Ξέρω πάρα πολύ καλά πως η πραγματοποίηση μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης, και
η ζωή της, δεν θα είναι καθόλου απλές, πως σε κάθε βήμα τους θα συναντούν δύσκολα προβλήματα.
   Αλλά προτιμώ να καταπιάνομαι με πραγματικά προβλήματα, παρά με τις συνέπειες του παραληρήματος του Ντε Γκωλ, τις κομπίνες του Τζόνσον ή τις μηχανορραφίες του Κρούτσεφ.
Κι αν έστω, εγώ κι οι άλλοι, συναντούσαμε την αποτυχία σ’αυτό τον δρόμο, προτιμώ την αποτυχία σε μια προσπάθεια που έχει νόημα, παρά μια κατάσταση που μένει πριν ακόμα
κι απ’την αποτυχία ή τη μη αποτυχία, που μένει γελοία.

   Επιθυμώ να μπορώ να συναντώ τον άλλον σαν ένα ον όμοιο με μένα και απόλυτα διαφορετικό, όχι σαν ένα νούμερο, ούτε σαν ένα βάτραχο σκαρφαλωμένο σ’ένα άλλο σκαλοπάτι (αδιάφορο αν κατώτερο ή ανώτερο) της ιεραρχίας των εισοδημάτων και των εξουσιών.

   Επιθυμώ να μπορώ να τον βλέπω, και να μπορεί να με δει, σαν ένα άλλο ανθρώπινο ον,
οι σχέσεις μας να μην αποτελούν πεδίο που να εκφράζεται η επιθετικότητα,
ο συναγωνισμός μας να παραμένει μέσα στα όρια του παιχνιδιού, οι συγκρούσεις μας
στο μέτρο που δεν μπορούν να λυθούν ή να ξεπεραστούν, ν’αφορούν πραγματικά προβλήματα και εκβάσεις, να σέρνουν μαζί τους όσο το δυνατό λιγότερο ασυνείδητο,
να είναι φορτισμένες όσο το δυνατό λιγότερο από φανταστικά στοιχεία.

   Επιθυμώ ο άλλος να είναι ελεύθερος, γιατί η ελευθερία μου αρχίζει εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία του άλλου και γιατί, μόνος μου, δεν μπορώ να είμαι, στην καλύτερη περίπτωση, παρά «ενάρετος εν δυστυχία».

   Δεν υπολογίζω ότι οι άνθρωποι θα μεταμορφωθούν σε αγγέλους, ούτε πως οι ψυχές τους
θα γίνουν καθάριες σαν τις βουνίσιες λίμνες – που άλλωστε ανέκαθεν μου προξενούσαν βαθιά πλήξη.
   Ξέρω όμως πόσο η σημερινή κουλτούρα βαθαίνει και οξύνει τη δυσκολία τους να
υπάρχουν, και να συνυπάρχουν με τους άλλους, και βλέπω πως πολλαπλασιάζει στο
άπειρο τα εμπόδια στην ελευθερία τους.

   Ξέρω, βέβαια, πως αυτός ο πόθος μου δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σήμερα∙ κι ούτε
θα πραγματοποιηθεί ολοκληρωτικά ενόσω ζω, ακόμη κι αν η επανάσταση γινόταν αύριο.
Ξέρω ότι θα ζήσουν μια μέρα άνθρωποι που γι’αυτούς ούτε η ανάμνηση των προβλημάτων που μπορεί σήμερα να μας προξενούν το μεγαλύτερο άγχος δεν θα υπάρχει.
Αυτή είναι η μοίρα μου που πρέπει να επωμισθώ, και που επωμίζομαι.

Αλλ’αυτό δεν πρέπει να με οδηγήσει ούτε στην απελπισία ούτε στον κατατονικό
μηρυκασμό.
   Έχοντας αυτό τον πόθο, που είναι δικός μου, δεν μπορεί παρά να εργάζομαι για την πραγματοποίησή του. Και ήδη με την εκλογή που κάνω του κύριου ενδιαφέροντος της
ζωή μου, μέσα στη δουλειά που του αφιερώνω, για μένα γεμάτη νόημα (ακόμα κι αν συναντώ, και αποδέχομαι, τη μερική αποτυχία, τις αναβολές, τις παρακαμπτήριες, τα καθήκοντα που δεν έχουν νόημα από μόνα τους), με τη συμμετοχή σε μια κοινότητα επαναστατών που επιχειρεί να ξεπεράσει τις αντικειμενοποιημένες και ξενωμένες σχέσεις της κοινωνίας όπου ζούμε – είμαι σε θέση να πραγματοποιώ μερικά αυτό τον πόθο.

Αν είχα γεννηθεί σε μια κομμουνιστική κοινωνία, ίσως η ευτυχία να μου ήταν πιο εύκολη
- δεν το ξέρω κι ούτε μπορώ να κάνω τίποτα σχετικά μ’αυτό.
Δεν θα καθίσω μ’αυτό το πρόσχημα να περνώ τον ελεύθερο χρόνο μου παρακολουθώντας τηλεόραση ή διαβάζοντας αστυνομικά μυθιστορήματα…
…Κυνηγώ τάχα τη χίμαιρα να θέλω να εξαλείψω την τραγική πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης;

   Μου φαίνεται μάλλον πως θέλω να εξαλείψω απ’αυτήν το μελόδραμα, την ψεύτικη
τραγωδία – αυτήν όπου η καταστροφή επέρχεται χωρίς αναγκαιότητα, όπου όλα θα συνέβαιναν διαφορετικά, αν μονάχα τα πρόσωπα ήξεραν ή έκαναν αυτό ή εκείνο.

   Το να πεθαίνουν της πείνας οι άνθρωποι στις Ινδίες, ενώ στην Αμερική και στην Ευρώπη
οι κυβερνήσεις βάζουν πρόστιμα στους γεωργούς που παράγουν «υπερβολικά» – είναι μια μακάβρια φάρσα, είναι ένα γκραν γκινιόλ όπου τα πτώματα και ο πόνος είναι πραγματικά.
Δεν είναι τραγωδία, δεν υπάρχει σ’αυτό τίποτα το αναπόφευκτο. Και αν η ανθρωπότητα εξαφανισθεί μια μέρα κάτω από τις υδρογονοβόμβες, αρνούμαι να το ονομάσω αυτό τραγωδία, το ονομάζω μαλακία.
   Θέλω την κατάργηση του Παλιάτσου και της μεταμόρφωσης των ανθρώπων σε νευρόσπαστα από άλλα νευρόσπαστα που τους «κυβερνούν».

   Όταν ένας νευρωτικός επαναλαμβάνει για την εικοστή φορά την ίδια συμπεριφορά αποτυχίας, αναπαράγοντας για τον εαυτό του και για τους δικούς του τον ίδιο τύπο δυστυχίας, το να τον βοηθήσεις να το ξεπεράσει αυτό, σημαίνει να εξαλείψεις από τη ζωή του τη χονδροειδή φάρσα, όχι την τραγωδία:

σημαίνει να του επιτρέψεις ν’αντικρίσει επί τέλους τα πραγματικά προβλήματα της  ζωής  του και ό,τι τραγικό μπορεί να περιέχουν, που η νεύρωσή του είχε για λειτουργία  εν μέρει να εκφράζει αλλά κυρίως να καλύπτει.


Κορνήλιος καστοριάδης
Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος
και ψυχαναλυτής

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922- Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής. Συγγραφέας του έργου Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας, διευθυντής σπουδών στην Σχολή Ανωτέρων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού από το 1979, και φιλόσοφος της αυτονομίας, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα.



Scholeio.com

Δ. Πουλικάκος, Απλάς Μ' Αρέσει να Τραγουδάω

Μεγαλύτερη βία με το να πτωχεύσεις ένα λαό σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα δεν υπάρχει. 

Τι άλλο χρειάζεται για να σε πουν εγκληματία ; Αυτοί σκοτώνουν κανονικά.

Εκείνος ευχάριστος και συγκρατημένος.

Δεν είναι καλλιτέχνης ή τραγουδιστής όπως λέει, 
ούτε κάνει καριέρα. 

Είναι ένας τύπος που απλώς του αρέσει να τραγουδάει.

Τον συναντήσαμε στο σπίτι του στην οδό Πατησίων. 
Μας υποδέχτηκε μαζί με τη Σίβα τη σκυλίτσα του. 
Μιλήσαμε αρκετή ώρα μαζί του, τόσο που πια είχε βραδιάσει. Η κουβέντα γεννούσε και άλλες ερωτήσεις.                                    

Συνέντευξη στην Λίνα Καμπούρογλου

Που μεγάλωσες ;  Μεγάλωσα στην πλατεία Αμερικής. Όσο κρατούσε ο εμφύλιος έφυγα από τη Πατησίων και έμεινα στον παππού και τη γιαγιά μου. Έπειτα στη εφηβεία μου. έμεινα με τους γονείς μου στο Κολωνάκι. 

Εκεί λοιπόν κάτω από το σπίτι μου είχε ένα καφενείο ημιυπόγειο και μεταξύ άλλων καθόταν και ο Βάρναλης. Έπαιζε τάβλι και τον άκουγα που βλαστήμαγε. Είχα και τον πατέρα μου μου που ήταν και αυτός βλαστημος και έχω κι εγώ το αθυρόστομο του πράγματος. 

Στο εξωτερικό πότε έφυγες ;  Με στείλανε μικρό έξω να μάθω τη γλώσσα. Να πάρω δήθεν μια ευρωπϊκής φύσεως καλλιέργεια. Μόνος μου έφυγα μόλις τελείωσα το σχολείο. Για πολλά χρόνια πηγαινοερχόμουν. 

Τελικά όμως κατέληξα στις ρίζες μου στη Πατησίων. Πλέον βέβαια δεν έχει καμία σχέση με το περιβάλλον που είχε κάποτε η περιοχή εδώ.  

Η πρώτη εικόνα που σου έρχεται από τη δική σου Πατησίων ;  Το σταυροδρόμι εκεί που μέναμε και παίζαμε τα παιδιά της γειτονιάς ήταν χωματόδρομος, δεν υπήρχαν αμάξια. Το πολύ 3-4 αμάξια να κυκλοφορούσαν. Ήταν όλοι χωματόδρομοί και όλα τα σπίτια ανοιχτά. Δίψαγες έμπαινες σε ένα σπίτι και έπινες νερό. Οι γυναίκες έβγαζαν τις καρέκλες στις γειτονιές μιλούσαν και τραγουδούσαν. Αυτό που θυμάμαι πολύ είναι ότι είχα δει γυρίσματα από το "Στέλλα". Θυμάμαι τον φούντα. Και ένα άλλο "Το παιδί και το δελφίνι" με την Σοφία Λόρεν.

Ζούμε σε μια δύσκολη εποχή ειδικά οι νεότεροι δεν έχουν ζήσει κάτι αντίστοιχο.
Ούτε και οι παλιότεροι έχουν ζήσει κάτι αντίστοιχο. Κοίταξε είναι πόλεμος χωρίς να γίνεται πόλεμος. Πιο εύκολα θα το αντιλαμβανόμασταν ή θα ξέραμε πως θα αντιδράσουμε αν μας βομβάρδιζαν, παρά αυτός ο πόλεμος φθοράς. 
Το σύνθημα τους σήμερα είναι "ψόφα και μην βγάλεις άχνα" δεν μπορείς να το πεις αλλιώς αυτό που συμβαίνει. Κατά τα άλλα γίνεται πάρτυ. Σε ένα χρόνο μέσα αποκτήσαμε 15% παραπάνω εκατομμυριούχους. Αεριτζήδες στην ουσία.

Το δικό σου σύνθημα ποιο είναι ;     Να πάτε να γ@μ...   Δεν μπορώ εδώ να είμαι ψύχραιμος και συνετός. Όταν σε έχουν με τη θηλιά στο λαιμό δε γίνεται. Το ότι η αριστερά οπισθοχώρησε και χρησιμοποιεί έναν συστημικό λόγο, πιθανόν για να μαζέψει και κάποιες ψήφους από νοικοκυραίους, είναι λάθος. Αυτοί που μας κυβερνάνε είναι προδότες. 

Κανονικά αυτοί έπρεπε να περάσουν από το δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου εν καιρώ ειρήνης. Μεγαλύτερη βία με το να πτωχεύσεις ένα λαό σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα δεν υπάρχει. Τι άλλο χρειάζεται για να σε πουν εγκληματία ; Αυτοί σκοτώνουν κανονικά.

Χρυσή Αυγή
Εγώ την λέω πολιτισμικό έκτρωμα της τηλεοπτικής κοινωνίας-εποχής. Φυσικό είναι να υπάρχει, στατιστικά αν θέλεις, ένα ποσοστό φασιστών. Εφόσον σκέφτεται έτσι ο άνθρωπος. Ο ναζισμός σου επιβάλλει, όπως και άλλα συστήματα, το τρόπο που θέλει ο άλλος να ζεις για να σε εκμεταλλεύεται. Αλλά κυρίως να σου επιβάλλει τον τρόπο ζωή σου. Εξού και η ομοφοβία τους. 

Εδώ στην Πατησίων είναι πρόσφορο το έδαφος για εκείνους. Αυτό που έκανε η Χρυσή Αυγή στις γειτονιές ήταν δουλειά της αριστεράς. Τα τελευταία γεγονότα έπρεπε να είχαν γίνει πριν πολύ καιρό και όχι με αυτόν τον τρόπο. Ξαφνικά είδαμε το φως μας ;   Δεν τα ήξεραν δηλαδή ; 
Το θέμα είναι ποιοί τους κυνηγάνε τώρα ; Αυτοί που ο λαός φωνάζει ΠΡΟΔΟΤΕΣ. 
Ο Μιχαλολιάκος, ο Κασιδιάρης, ο Άδωνις και κάτι άλλοι είναι άρρωστοι. Θα έπρεπε να είναι σε άσυλο. 

Μοιάζει με την χούντα η σημερινή κατάσταση ;
Μπορώ να σου πω ότι είναι χειρότερο. Αυτή η χούντα είναι ύπουλη γιατί έχει μια επίφαση δήθεν δημοκρατίας, κράτους δικαίου. Το δίκαιο ποιανού ; Η δημοκρατία έχει κλήρο, όχι ψήφο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ελπίδα ;
Δεν ξέρω αν αποτελεί ο Σύριζα ελπίδα. Αν ήταν πάντως να φέρουν την ανατροπή θα το είχαν κάνει. Ο κόσμος τραβιέται άσχημα, η μισή Ελλάδα είναι άνεργη. Κανονικά θα έπρεπε να είχε πα΄νω από 40% στις δημοσκοπήσεις όσο φτιαχτές και αν είναι. 

Όταν πήγαινες στον Πρετεντέρη ήσουν προετοιμασμένος για αυτά που θα 
έλεγες ;  
Στον Πρετεντέρη πήγα ορμώμενος από δυο πράγματα πρώτον περιέργεια για τον Βορίδη και έπειτα για τον Πρετεντέρη που δεν τους είχα δει από κοντά. Από εκεί και πέρα δεν είχα προγραμματίσει τίποτα και ούτε περίμενα τέτοια τέτοια αντίδραση για αυτά που είπα στο διαδίκτυο. 

Μίλησα αυθόρμητα. Αυτός που πρότεινε να με φωνάξουν εκ των υστέρων, μπορεί να τον απέλυσαν κιόλας. Πρώτη φορά τον είδα τόσο αμήχανο τον Βορίδη.
Ο Πρετεντέρης έχει τη φωλιά του χεσμένη και αυτό το ξέρει όλος ο κόσμος.





Ήσουν εκνευρισμένος όταν μιλούσες ;  Μπα δεν ήμουν. Δεν είναι καλό να είσαι εκνευρισμένος. Από μικρός έχω ένα σεμνό θράσος. Αν έχω να πω κάτι θα το πω. 

Ποια είνα τα χαρακτηριστικά του νεοέλληνα σήμερα. Διαφορετικά χαρακτηριστικά είχε το '80, διαφορετικά το '90, διαφορετικά το 2000.
Υπάρχουν λογιών λογιών νεοέλληνες. Υπάρχει ο τύπος του Ελληναρά που μπορεί να εξελιχθεί και σε χρυσαυγίτη. Έχουν την ίδια νοοτροπία. Γενικά έχουμε μια ροπή προς την οπαδοποίηση. Η πολιτική ζωή έχει γίνει σαν ΠΑΟΚ-ΑΡΗΣ.

Οι νέοι σήμερα είναι αυτοί που θα φέρουν τη αλλαγή ;  Για μένα η πολιτική είναι μια δουλειά με την οποία δεν θα έπρεπε να ασχολείται ο κόσμος, γι αυτό έχουμε τους πολιτικούς για να διαχειρίζονται το ευ ζην της πόλης ή της δημοκρατίας. Ακριβώς για να μην ασχολούνται οι υπόλοιποι. 

Εδώ μας έχουν καταντήσει να ασχολούμαστε μόνο με αυτά και αυτό είναι κακό. Το πνεύμα πρέπει να είναι πάνω από αυτά. Να πετάει. Γιατί να είμαι υποχρεωμένος εγώ να ασχολούμαι με τον Βενιζέλο ;

Ποιο θα ήταν το ιδανικό μοντέλο σε μια κοινωνία ;  Που να ξέρω ; Αν ήταν ο καθένας κύριος του εαυτού του και μπορούσαμε να συννενοηθούμε σαν κύριοι. Δεν σου αρέσω, μην με κάνεις παρέα, δεν θα έρθω να σε σφάξω κιόλας. Σήμερα δεν υπάρχει προοπτική, οι νεότεροι μεγαλώνουν χωρίς προοπτική. Εμείς οι παλαιότεροι μετά από τον εμφύλιο και την Κατοχή μεγαλώσαμε με την προοπτική ότι υπάρχει ειρήνη, αλλά τώρα είναι όλα παραμύθι. Δηλαδή ένα γλάσο υπάρχει από πάνω και από κάτω είναι ερείπια.  

Κάτι ελπιδοφόρο βλέπεις ;   Στους νέους ανθρώπους βλέπω ελπίδα, Το ελπιδοφόρο είναι ότι έστω αυτή η κατάσταση να γίνει η αφορμή να αλλάξουν οι σχέσιεις μεταξύ μας. Να γίνουν πιο ουσιαστικές. Είναι δυστυχώς αργές οι διαδικασίες και επώδυνες. Είναι μια δύσκολη γέννα. Για όλα υπάρχει ένα ποίημα. Οι απολύσεις γίνανε διαθεσιμότητα κ.ο.κ

Πόσο διαφορετικός είναι σήμερα ο κόσμος ;  Είναι πιο έντονη η μιζέρια του σήμερα. Και στο δρόμο να περπατήσεις το αντιλαμβάνεσαι αυτό. Βλέπεις μεγάλη διαφορά. Ακόμα ακαι από την κίνηση στην Αθήνα που κάποτε δεν σταματούσε ποτέ. Τώρα στις 2 το βράδυ δεν κυκλοφορεί τίποτα, δεν υπάρχει ψυχή.

Η μουσική ;  Η μουσική είναι η γλώσσα που ενώνει όλους τους λαούς. Εδώ έχει καταντήσει στα σχολεία η ώρα για καζούρα, δηλαδή πλήρης απαξίωση. Η μουσική είναι από τα κυριότερα θεμέλια του ανθρώπινου πολιτισμού. Το πρόβλημα εκεί είναι. Δεν είναι το οικονομίστικο. Γι αυτό μας φλομώνουν στα νούμερα όλη μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν έχουμε δημιουργήσει μετά την επανάσταση έναν κοινό πολιτισμό. Και οι Ισπανοί πέρασαν εμφύλιο και ίσως πιο άγριο, αλλά τους βλέπεις έχουν μια κοινωνική συνοχή.

Η σχέση σου με το χρήμα ποια είναι ;  Δεν έχω μία. Ότι βγάζω είναι από τη δουλειά μου. Πάντα έτσι ήμουν. Υπήρχαν βέβαια και εποχές που ήταν σαφώς καλύτερες.

Ραδιόφωνο κάνεις ;  Ναι κάθε Δευτέρα βράδυ 11-12 στο Κόκκινο. Μου αρέσει το ραδιόφωνο.  Σε βάζει σε μία διάθεση που μπορείς να φύγεις και να φανταστείς πράγματα. Η τηλεόραση αντιθέτως σου δίνει την εικόνα έτοιμη και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για αυτό έχει να κάνει και τόση ζημιά και όσο αφορά την αισθητική, αλλά και την απομόνωση του ανθρώπου. Όσο προοδεύει η τεχνολογία της επικοινωνίας, τόσο λιγότερο επικοινωνούν οι άνθρωποι.

Στην γη ή στο αέρα ; Που προτιμάς να είσαι ; Το όνειρο του ανθρώπου είναι να πετάει. Να ύπτασαι είναι ωραία ! 

Το τραγούδι "Υπάρχω" το πήρες και του άλλαξες τα φώτα. Πως ήρθε η ιδέα ;  Είναι τόσο χαρακτηριστικό το στοιχείο του Ελληναρά στο τραγούδι αυτό που ήθελα να το αποδομήσω. Να το κάνω λίγο βλαχο-gothic. Η πρώτη σκέψη ήταν αυτή. Παρόλα αυτά μου αρέσει. Είναι κομμάτι που με εκφράζει. Ο Καζατζίδης είχε ωραία φωνή αλλά πολύ κλάψας ρε παιδί μου. Γι αυτό και έχω πρόβλημα με τους έντεχνους και τους λόγιους. Κάντε μα ς να κλάψουμε, αλλά μην κλαίτε και εσείς. 





Όπως δεν μου αρέσει και η άλλη πλευρά. Αυτό το καταγγελτικό, το εύκολο στα τραγούδια τα σημερινά. Τουλάχιστον τα σκυλάδικα ξέρουν τον κόσμο τους, ξέρουν που απευθύνονται.  Ενώ οι έντεχνοι έχουν αυτό το δήθεν που δεν το μπορώ.   Αυτή τη θολοκουλτούρα.

Σε ενοχλεί που σε λένε πρωτεργάτη του ροκ στην Ελλάδα ;  Το θεωρώ λίγο υπερβολικό. Η αναγνωρισιμότητα είναι ευχή και κατάρα. Εμένα η δουλειά μου είναι να παρατηρώ. Αν παρατηρούν οι άλλοι εσένα δεν μπορείς να το κάνεις.  

Θέατρο βλέπεις ; Αποφεύγω να σου πω την αλήθεια. Φοβάμαι την ήττα. 
Αυτή η κλασική διδαχή της αποστασιοποίησης, το υπερπάθος, με ξενίζουν. Λένε για τους Αμερικάνους ότι είναι βλάκες και όμως έχουνε από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς. Ξεπεράσανε και τους μεντορές τους. Σε πείθει ο άλλος.

Βαριέσαι τις συναυλίες ;  Όχι ποτέ. Το βαριέμαι είναι μια έννοια που δεν την έχω αισθανθεί ποτέ. Στις συναυλίες το μόνο κουραστικό είναι όταν δεν υπάρχει καλό παίξιμο. Είναι πολύ δύσκολο τότε. Από την άλλη, όταν ρολάρει το πράγμα είναι σαν να είσαι στον παράδεισο. 

Τι οφείλει να κάνει ο λαός από εδώ και πέρα ;  Είναι θέμα στρατηγικής φιλοσοφίας. Καταρχήν να βγει από αυτό το λούκι που τον έχουνε βάλει, δηλαδή να σκέφτεται μόνο νούμερα. Γιατί είτε ο μισθός είναι 400, είτε 500 δεν έχει σημασία. Χρειάζεται ριζική αλλαγή !

Λίνα Καμπούρογλου
Εφημερίδα της Πατησίων 



scholeio.com