Εσύ Ακόμα την Κουβαλάς...

  


Δύο μοναχοί ταξιδεύουν μαζί. 

Στη πορεία τους κάποια στιγμή συναντούν ένα ποτάμι. 

Μια νέα γυναίκα στέκεται στην άκρη 
της όχθης του ποταμού. 

Δείχνει μάλλον ανήσυχη... και κοιτά 
το ποτάμι. 

   Μόλις βλέπει τους δύο άντρες, πηγαίνει προς το μέρος τους και τους ζητά ευγενικά,  εάν μπορούν να την μεταφέρουν... δηλαδή να την κουβαλήσουν στην απέναντι όχθη, διότι φοβόταν ότι θα πνιγεί. 

   Ο ένας μοναχός δίστασε, μιας και απαγορεύεται σε μοναχούς να αγγίζουν γυναίκες. 
   Ο άλλος όμως χωρίς δισταγμό, ανέβασε την γυναίκα στους ώμους του και την πέρασε απέναντι.

Εγώ Eίμαι Eσύ... κι Eσύ Eίσαι Eγώ



Ήταν ένα μικρό κύμα, 
πολύ λυπημένο και που μονολογούσε: «πόσο δυστυχισμένο είμαι…τα άλλα κύματα είναι τόσο μεγάλα και δυνατά και 
εγώ είμαι τόσο μικρό 
και ασήμαντο…   
γιατί να είναι η ζωή 
τόσο σκληρή;»

   Ένα μεγάλο κύμα που βρισκόταν εκεί κοντά, το άκουσε και αποφάσισε να του απαντήσει: 


   - «Τα λες αυτά διότι δεν έχεις κατανοήσει την πραγματική σου φύση.   Νομίζεις ότι είσαι ένα κύμα και νομίζεις ότι είσαι μικρό και ασήμαντο, ενώ στην πραγματικότητα δεν είσαι τίποτα από τα δύο»