Διαπροσωπική Σχέση είναι Φάρμακο ?

Ανοίξτε την Ψυχή σας και Μοιραστείτε... 

      Στην ιατρική σχολή του πολύφημου πανεπιστημίου του Stanford, μια ομάδα κορυφαίων ερευνητών μελετά εδώ και χρόνια την αλληλεπίδραση ανάμεσα στο κοινωνικό περιβάλλον, το νου, τον εγκέφαλο και το σώμα, προκειμένου να καταλάβει με ποιους τρόπους η μοναξιά, το άγχος ή η ανθρώπινη συνύπαρξη και η υποστήριξη μπορούν να επηρεάσουν την υγεία.
Ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Dr. David Spiegel δήλωσε πρόσφατα ότι:

   Το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας άντρας για την υγειά του, είναι να βρει μια σύντροφο και να παντρευτεί.
   Μια γυναίκα, το καλύτερο που έχει να κάνει για να προστατέψει την υγεία της είναι να καλλιεργεί και να φροντίζει τη σχέση με τις φιλενάδες της.
   Όλοι στο ακροατήριο γέλασαν. Όμως ο Dr. David Spiegel σοβαρολογούσε. Η φράση του συνόψιζε τα ερευνητικά αποτελέσματα μιας ολόκληρης δεκαετίας.
   Ήδη από το 2002, αρκετοί ερευνητές μελετούν τη σημασία της γυναικείας φιλίας. Αρχικά αντίστοιχες έρευνες έμοιαζαν να αναζητούν το αυτονόητο και αντιμετωπίζονταν με ειρωνεία.

   Όλοι ξέρουν ότι για τις γυναίκες, οι φίλες είναι οι πιο «σημαντικοί άλλοι». Ξέρουν επίσης ότι οι γυναίκες συνδέονται με τρόπο διαφορετικό από εκείνον των αντρών, ότι επικοινωνούν διαφορετικά, αγαπούν διαφορετικά, βλέπουν τον
κόσμο με άλλο μάτι.
   Η επιστήμη απέδειξε (σε μια έρευνα - σταθμό από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες - UCLA) ότι γυναικείος εγκέφαλος αντιδρά στο άγχος παράγοντας οξυτοκίνη -την περιβόητη «ορμόνη της αγάπης».

   Χάρη σε αυτήν, η αντίδραση «πολεμάω ή φεύγω» (fight or flight) μαλακώνει κι έτσι η γυναίκα αποφεύγει τις δύο ακραίες συμπεριφορές και αντιδρά πιο ήπια.
Η οξυτοκίνη είναι αυτή που προσφέρει το βιολογικό κίνητρο στις γυναίκες να
συνυπάρχουν με άλλες γυναίκες και επίσης να φροντίζουν τα παιδιά τους.
   Αυτές τις γυναίκες άραγε, πήραν μέρος στην έρευνα επιπλέον, ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο συνδέονται και συνυπάρχουν οι γυναίκες τις βοηθά να αντιμετωπίζουν το άγχος και πολύ δύσκολες δοκιμασίες στη ζωή τους.

   Ο ποιοτικός χρόνος που έχει μια γυναίκα με τις φίλες της προκαλεί στον οργανισμό της την παραγωγή περισσότερης σεροτονίνης, ενός νευροδιαβιβαστή που βοηθά στην καταπολέμηση της κατάθλιψης και δημιουργεί ένα αίσθημα ευεξίας. Οι γυναίκες μοιράζονται συναισθήματα, ενώ οι άντρες δημιουργούν σχέσεις με άξονα τις δράσεις τους.

   Είναι εξαιρετικά σπάνιο για έναν άντρα να καθίσει να μιλήσει με τους φίλους του για το πώς αισθάνεται ή για το πώς πάνε τα πράγματα στη ζωή του.
Θα μιλήσει για τον αθλητισμό, για τα αυτοκίνητα, για το ψάρεμα, για το στρατό.

   Ναι. Για το πώς αισθάνεται; Ποτέ.
   Οι γυναίκες αυτό είναι που κάνουν μεταξύ τους.
   Ανοίγουν την ψυχή τους και μοιράζονται.
   Με τις φίλες, με τις αδερφές, με τις μαμάδες τους.

   Οι επιστήμονες τώρα ξέρουν ότι αυτός ο χρόνος που περνάνε οι γυναίκες μαζί με άλλες γυναίκες είναι τόσο σημαντικός για την υγεία και τη φυσική τους κατάσταση, όσο το τρέξιμο και η άθληση γενικότερα.

   «Τείνουμε να πιστεύουμε ότι φροντίζουμε το σώμα μας όταν γυμναζόμαστε και να θεωρούμε ότι είναι χαμένος, μη παραγωγικός ο χρόνος που περνάμε απλά για να είμαστε με τους φίλους μας». 
   Η επιστημονική έρευνα αποδεικνύει το μεγάλο λάθος και τονίζει ότι, στην πραγματικότητα, η αδυναμία ενός ανθρώπου να δημιουργεί και να διατηρεί ποιοτικές διαπροσωπικές σχέσεις, όπου μοιράζεται τα συναισθήματά του, είναι το ίδιο καταστροφική για την υγεία όσο το κάπνισμα.

Scholeio.com

Παρθενώνας..."Βλέπαμε όλοι το Υπέροχο Γλυπτό να Σηκώνεται από τη Θέση του..", the movie

       Έφταναν...  Με το καράβι....  Μόλις έφταναν στην Αθήνα, αφού ξεκουραζόντουσαν λίγο, θα ανέβαιναν στην Ακρόπολη....

   Όταν πρωτοείδαν την Ακρόπολη ένιωσαν να  τους κόβεται η ανάσα.

   Απογοητεύθηκαν, όμως, από το θέαμα των Τούρκων στρατιωτών που βρίσκονταν παντού,  έχοντας στήσει τις σκηνές τους στα ιερότερα μέρη, ενώ έμποροι όλων των ειδών περνούσαν μέσα από το πυκνό πλήθος πουλώντας καφέ και διάφορες άλλες πραμάτειες. 

   Ο Έλγιν ανέβαινε καθημερινά στην Ακρόπολη για να προσέχει τους καλλιτέχνες.

   Κάτω από τη φιλόξενη ομπρέλα του Λουζιέρι.  Συνήθως συνοδευόταν από τη σύζυγο του.

   Τις πρώτες μέρες του Μαΐου η Αθήνα πήρε νέα όψη. Τα σπίτια ασβεστώθηκαν, η καθαρότητα του ουρανού έκανε όλα να φαίνονται αλλιώτικα....

Τα φύλλα των ελαιόδεντρων γυάλιζαν, και χόρευαν λες, στη μουσική που είχαν

ξεκινήσει με τις συναυλίες τους, τα πουλιά, και οι καμπάνες των εκκλησιών για

την Ανάσταση του Χριστού.

   Ήταν σχεδόν μεσημέρι όταν η λαίδη έφτασε τελικά στην Ακρόπολη....

   Η ταινία που ακολουθεί αναφέρεται σ' αυτό το ταξίδι της καταστροφής του λόρδου, που απήγαγε ότι αξιόλογο -κατά τη γνώμη του- έβλεπε το μάτι του.

   Αμέτρητες νέες σκαλωσιές είχαν στηθεί στο ανατολικό αέτωμα του Παρθενώνα και δεκάδες εργάτες τραβούσαν σκοινιά και τροχαλίες, ενώ άλλοι πάλευαν με τα βαρούλκα και τα μεγάλα δοκάρια.

   Πάνω στα ικριώματα, μερικοί πρασπαθούσαν με σκαρπέλα να βγάλουν μια μετόπη που βρισκόταν ανάμεσα στα τρίγλυφα. 

   Σε λίγα λεπτά το μάρμαρο είχε αφαιρεθεί και άρχισε να αιωρείται στον αέρα από τα σκοινιά με τα οποία ήταν δεμένο.

   Ξαφνικά, όμως, υποχώρησε απότομα το υπέροχο γείσο που το στόλιζε και η μετόπη έγινε χίλια κομμάτια στο έδαφος, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό ανάμεσα στους κίονες.

   Ο Έντουαρντ Ντάνιελ Κλάρκ* που βρισκόταν εκεί, περιγράφει: 

"Μερικοί εργάτες υπό την επίβλεψη του Λουζιέρι είχαν αρχίσει τις προετοιμασίες, με σκοινιά και τροχαλίες, για να κατεβάσουν όσες μετόπες είχαν μείνει σχεδόν άθικτες. 

 Βλέπαμε όλοι ένα υπέροχο γλυπτό να σηκώνεται από τη θέση του ανάμεσα στα τρίγλυφα.  Καθώς όμως οι εργάτες αγωνίζονταν να το φέρουν στο κατάλληλο σημείο ώστε να μπορέσουν να το κατεβάσουν στη γη, ένα τμήμα της λιθοδομής χαλάρωσε και το υπέροχο πεντελικό μάρμαρο έπεσε με βρόντο ανάμεσα στα ερείπια και έγινε χίλια κομμάτια. 

 Μόλις το είδε αυτό, ο δισδάρης δεν μπόρεσε πλέον να συγκρατήσει την οργή του. Δακρυσμένος, έβγαλε την πίπα από το στόμα του και φώναξε με έντονο ύφος: 

    Τέλοoς.... !  δηλώνοντας έτσι, ότι τίποτα δεν μπορούσε πλέον να τον αναγκάσει να συγκατατεθεί σε περαιτέρω καταστροφή του ναού. 

 Αργότερα, ο Έλγιν χρησιμοποίησε "τα πάντα" για να συνεχίσει.  Αργότερα, ο ίδιος ο βοεβόδας έδωσε τη συγκατάθεσή του. 

 Κοιτάξαμε ψηλά και είδαμε με θλίψη το κενό που είχε δημιουργηθεί. Ένα κενό το οποίο όλοι οι πρέσβεις της γης, μαζί με όλους τους βασιλιάδες που εκπροσωπούν και με όλη τη βοήθεια που μπορεί να τους προσφέρει ο πλούτος και το ταλέντο, δεν θα καταφέρουν να καλύψουν ποτέ".

  Scholeio.com