Παρθενώνας..."Βλέπαμε όλοι το Υπέροχο Γλυπτό να Σηκώνεται από τη Θέση του..", the movie

       Έφταναν...  Με το καράβι....  Μόλις έφταναν στην Αθήνα, αφού ξεκουραζόντουσαν λίγο, θα ανέβαιναν στην Ακρόπολη....

   Όταν πρωτοείδαν την Ακρόπολη ένιωσαν να  τους κόβεται η ανάσα.

   Απογοητεύθηκαν, όμως, από το θέαμα των Τούρκων στρατιωτών που βρίσκονταν παντού,  έχοντας στήσει τις σκηνές τους στα ιερότερα μέρη, ενώ έμποροι όλων των ειδών περνούσαν μέσα από το πυκνό πλήθος πουλώντας καφέ και διάφορες άλλες πραμάτειες. 

   Ο Έλγιν ανέβαινε καθημερινά στην Ακρόπολη για να προσέχει τους καλλιτέχνες.

   Κάτω από τη φιλόξενη ομπρέλα του Λουζιέρι.  Συνήθως συνοδευόταν από τη σύζυγο του.

   Τις πρώτες μέρες του Μαΐου η Αθήνα πήρε νέα όψη. Τα σπίτια ασβεστώθηκαν, η καθαρότητα του ουρανού έκανε όλα να φαίνονται αλλιώτικα....

Τα φύλλα των ελαιόδεντρων γυάλιζαν, και χόρευαν λες, στη μουσική που είχαν

ξεκινήσει με τις συναυλίες τους, τα πουλιά, και οι καμπάνες των εκκλησιών για

την Ανάσταση του Χριστού.

   Ήταν σχεδόν μεσημέρι όταν η λαίδη έφτασε τελικά στην Ακρόπολη....

   Η ταινία που ακολουθεί αναφέρεται σ' αυτό το ταξίδι της καταστροφής του λόρδου, που απήγαγε ότι αξιόλογο -κατά τη γνώμη του- έβλεπε το μάτι του.

   Αμέτρητες νέες σκαλωσιές είχαν στηθεί στο ανατολικό αέτωμα του Παρθενώνα και δεκάδες εργάτες τραβούσαν σκοινιά και τροχαλίες, ενώ άλλοι πάλευαν με τα βαρούλκα και τα μεγάλα δοκάρια.

   Πάνω στα ικριώματα, μερικοί πρασπαθούσαν με σκαρπέλα να βγάλουν μια μετόπη που βρισκόταν ανάμεσα στα τρίγλυφα. 

   Σε λίγα λεπτά το μάρμαρο είχε αφαιρεθεί και άρχισε να αιωρείται στον αέρα από τα σκοινιά με τα οποία ήταν δεμένο.

   Ξαφνικά, όμως, υποχώρησε απότομα το υπέροχο γείσο που το στόλιζε και η μετόπη έγινε χίλια κομμάτια στο έδαφος, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό ανάμεσα στους κίονες.

   Ο Έντουαρντ Ντάνιελ Κλάρκ* που βρισκόταν εκεί, περιγράφει: 

"Μερικοί εργάτες υπό την επίβλεψη του Λουζιέρι είχαν αρχίσει τις προετοιμασίες, με σκοινιά και τροχαλίες, για να κατεβάσουν όσες μετόπες είχαν μείνει σχεδόν άθικτες. 

 Βλέπαμε όλοι ένα υπέροχο γλυπτό να σηκώνεται από τη θέση του ανάμεσα στα τρίγλυφα.  Καθώς όμως οι εργάτες αγωνίζονταν να το φέρουν στο κατάλληλο σημείο ώστε να μπορέσουν να το κατεβάσουν στη γη, ένα τμήμα της λιθοδομής χαλάρωσε και το υπέροχο πεντελικό μάρμαρο έπεσε με βρόντο ανάμεσα στα ερείπια και έγινε χίλια κομμάτια. 

 Μόλις το είδε αυτό, ο δισδάρης δεν μπόρεσε πλέον να συγκρατήσει την οργή του. Δακρυσμένος, έβγαλε την πίπα από το στόμα του και φώναξε με έντονο ύφος: 

    Τέλοoς.... !  δηλώνοντας έτσι, ότι τίποτα δεν μπορούσε πλέον να τον αναγκάσει να συγκατατεθεί σε περαιτέρω καταστροφή του ναού. 

 Αργότερα, ο Έλγιν χρησιμοποίησε "τα πάντα" για να συνεχίσει.  Αργότερα, ο ίδιος ο βοεβόδας έδωσε τη συγκατάθεσή του. 

 Κοιτάξαμε ψηλά και είδαμε με θλίψη το κενό που είχε δημιουργηθεί. Ένα κενό το οποίο όλοι οι πρέσβεις της γης, μαζί με όλους τους βασιλιάδες που εκπροσωπούν και με όλη τη βοήθεια που μπορεί να τους προσφέρει ο πλούτος και το ταλέντο, δεν θα καταφέρουν να καλύψουν ποτέ".

  Scholeio.com