Ίσαρης, Με Ασύδοτη Τρυφερότητα

Αλέξανδρος Ίσαρης

 _____  Τι όμορφη που είναι αυτή η μοναξιά!

Γαλάζια στις άκρες και σκοτεινή στην καρδιά
Κατεβαίνει απ' τα βουνά γρατσουνώντας το πρόσωπο
Και βυθίζεται στη θάλασσα με μάτια πικραμύγδαλα.
Μυρίζει δειλινό, τώρα που τα ηλιοτρόπια γέρνουν σκεφτικά
Κι όταν με δαγκώνει, το αίμα στέκεται αναποφάσιστο στις φλέβες.

Τι όμορφη που είναι αυτή η μοναξιά!
Απαλή σαν δέρμα κόρης και σαν στέρνο αγοριού
Στο σώμα μου τυλίγεται γλυκός μανδύας ανυπόφορος
Τη μασουλώ αργά αργά, την τρώω ή τη φτύνω
Ανάλογα με τ' άλογα που τρέχουν στο μυαλό.
Καρδιοχτυπώ και λέω, έλα.

Η Εθνική μας Συνεννόηση στις Στάχτες και στ' Αποκαΐδια

Διαχείριση της ζωής μας η ψήφος μας

γράφει ο Χρήστος Γιανναράς

       Με εφιαλτικά τα δεδομένα καταστροφής κράτους και κοινωνίας στην Ελλάδα σήμερα, οι φυσικοί αυτουργοί και όσοι έμπρακτα τους στήριξαν στο έγκλημα, έχουν αρχίσει τώρα να επιδίδονται σε εκκλήσεις για «εθνική συνεννόηση».

   Aνθολογώ ενδεικτικά λεκτικά σχήματα που χρησιμοποιούνται κατά συρροήν (και δυστυχώς κατ’ αποκλειστικότητα από επαγγελματίες πολιτικούς εκτός εξουσίας ή καταδικασμένους από τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων): Mιλάνε για «αναγκαιότητα εθνικής συναίνεσης» για «προτεραιότητα του εθνικού συμφέροντος», για «ανάγκη εθνικού σχεδίου» ανάκαμψης – η χιλιοχλευασμένη λέξη «εθνικός» ξαναγίνεται απρόσμενα της μόδας, ως μη όφειλε.