Πως Διαμορφώνονται οι Κατώτατοι Μισθοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Στην πλειονότητα τους τα Κράτη-μέλη διαθέτουν ένα σύστημα καθορισμού των μισθών το οποίο βασίζεται σε συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ εκπροσώπων των εργαζομένων και του εργοδότη. 

Ωστόσο, σε κάποια από τα νέα κράτη μέλη[1] όπως Εσθονία, Λιθουανία, Πολωνία, Λετονία, οι κοινωνικοί εταίροι ίσως να μην είναι τόσο καθιερωμένοι όσο σε κάποια από τα 15 παλιότερα κράτη-μέλη (EU15 Member States), με αποτέλεσμα οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τις αμοιβές να μην είναι τόσο διαδεδομένες (Eurofound[2], 2009). Στην περίπτωση αυτή, γίνονται κατά βάση ατομικές συμφωνίες μεταξύ εργοδότη και εργαζομένων. 

Ακόμη όμως κι εκείνες οι χώρες για τις οποίες οι συλλογικές διαπραγματεύσεις έχουν κεντρικό ρόλο, εμφανίζουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους ως προς το επικρατέστερο επίπεδο (εθνικό, ανά τομέα κτλ.) της συλλογικής διαπραγμάτευσης, τη διασύνδεση μεταξύ των διαφόρων επιπέδων αλλά και το ρόλο της νομοθεσίας, η οποία σε πολλές περιπτώσεις ενισχύει το εν λόγω σύστημα.

Κύριοι προσδιοριστικοί παράγοντες

Is the Iranian threat the Greavest Danger to World Peace ?

Noam Chomsky

Cross-posted with TomDispatch.com

Throughout the world there is great relief and optimism about the nuclear deal reached in Vienna between Iran and the P5+1 nations, the five veto-holding members of the U.N. Security Council and Germany. Most of the world apparently shares the assessment of the U.S. Arms Control Association that “the Joint Comprehensive Plan of Action establishes a strong and effective formula for blocking all of the pathways by which Iran could acquire material for nuclear weapons for more than a generation and a verification system to promptly detect and deter possible efforts by Iran to covertly pursue nuclear weapons that will last indefinitely.”

There are, however, striking exceptions to the general enthusiasm: the United States and its closest regional allies, Israel and Saudi Arabia. One consequence of this is that U.S. corporations, much to their chagrin, are prevented from flocking to Tehran along with their European counterparts. Prominent sectors of U.S. power and opinion share the stand of the two regional allies and so are in a state of virtual hysteria over “the Iranian threat.” Sober commentary in the United States, pretty much across the spectrum, declares...