Μια Γενοκτονία... περιμένει ν' αναγνωριστεί



Έτσι τιμωρούνται όσοι αγνόησαν τη διαταγή του Αυτοκράτορα για τη μοναδική θρησκεία της Αυτοκρατορίας. Η μεγαλύτερη σφαγή των Ελλήνων από τους χριστιανούς.

Ο λόγος για τη μεγάλη σφαγή ήταν να τιμωρηθούν οι Έλληνες διότι αγνόησαν τη διαταγή του Μ. Θεοδοσίου ότι μοναδική θρησκεία της Αυτοκρατορίας θα είναι ο Χριστιανισμός. Αποφάσισαν λοιπόν οι δολοφόνοι Αρκάδιος και η παρέα του ότι είναι ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε με τους Έλληνες μια για πάντα, ο δε Αλάριχος θα εισέπραττε τα οφειλόμενα από της λεηλασίες. 

Η πολιτικοστρατιωτική κατάσταση στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το 394, εκεί απ' όπου ξεκινάει και ένας από τους μεγαλύτερους διωγμός Ελλήνων (υπήρξαν κι άλλοι).
Ο Μ. Θεοδόσιος έχων υπό τις διαταγές του τον έμπιστο στρατηγό Στιλίχωνα, καθώς τον Γαϊνά και τον -άρτι εκχριστιανιθέντα Γότθον στρατηγό Αλάριχο, νικά τον αντίπαλο του Ευγένιο.

Μετά τον θάνατο του Μ. Θεοδοσίου η Αυτοκρατορία διανέμεται στους δύο ανήλικους ιούς του Αρκάδιο την Ανατολική και Ονώριο την Δυτική.
Από τους στρατηγούς της μεγάλης νίκης, ο Στιλίχων γίνεται αρχηγός όλου του στρατού Ανατολικής και Δυτικής Αυτοκρατορίας, ο Ρουφίνος ύπαρχος της Ανατολικής και ο Αντίοχος ανθύπατος του Ελληνικού χώρου. 

Ο Αλάριχος πολύ δυσαρεστημένος διότι δεν αμείφθηκε επαρκώς δια την συμμετοχή του στην μάχη κατά του Ευγένιου, περιφέρονταν, λεηλατώντας την Θράκη. Ο Ρουφίνος έρχεται σε συνεννόηση με τον Αλάριχο και τον στρέφει με μαεστρία εναντίον της υπολοίπου Ελλάδος. 

Μια λεηλασία χωρίς όρια γνωρίζει η Μακεδονία, φτάνει στη Θεσσαλία που τον περικυκλώνει ο στρατηγός Στιλίχων και ενώ η συντριβή του ήταν βεβαία, έλαβε εντολή ο Στιλίχων από τον ανήλικο Αρκάδιο, που προφανώς υπαγορεύθηκε από τον Ρουφίνο να στείλει τα στρατεύματα του Ανατολικού κράτους υπό τον Γαϊνά στην Κων/πολη, και αυτός με τα υπόλοιπα να φύγει για το Δυτικό κράτος, και αυτό έπραξε. Όταν έφθασε στην πόλη ο Γαϊνάς, οι στρατιώτες του δολοφόνησαν τον Ρουφίνο και τη θέση του πήρε ο Ευτρόπιος.

Έτσι από το 396 ο Αλάριχος ανενόχλητος κατευθύνεται προς τα κέντρα πολιτισμού της νοτίου Ελλάδος, συνοδεία πολυαρίθμων μοναχών. Ο Γερόντιος που φύλαγε τις Θερμοπύλες τις εγκατέλειψε και έφυγε για τον ισθμό της Κορίνθου χωρίς να προβάλλει καμία αντίσταση.

Οι σφαγές, οι λεηλασίες η ισοπέδωση των ναών της παλιάς θρησκείας που ακολούθησαν, και για την τραγικότητα της κατάστασης... Ο Ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος γράφει... 
«Οι δε καθοδηγούμενοι υπό πολυαρίθμων μοναχών κατεπλημμύρισαν πάντα τα μεταξύ Θερμοπυλών και Αττικής, Λοκρίδα, Φωκίδα, Βοιωτία, λεηλατούντες και καταστρέφοντας Χώρας και πόλεις, και τους μεν άνδρας ηβηδόν αποσφάττοντες (ομαδικά αποκεφαλίζοντας). Παίδας δε και γυναίκας αγεληδόν συνεπαγώμενοι». 

Μόνο η Θήβα η οποία έχοντας καλά τείχη και άμυνα διέφυγε τη σφαγή, καθ' ότι ο Αλάριχος δεν διέθετε πολιορκητικές μηχανές.
Μετά εισέβαλε στην Αττική. Πρώτη η Ελευσίνα δέχθηκε την επιδρομή, όπου αφού ισοπέδωσε τον Ναό τις παλιάς θρησκείας, θανάτωσε τον Ιλάριον, και πάντα εμένων εις την θρησκεία των προγόνων, καθ' υπόδειξη των ακολουθούντων μοναχών.

Μετά κατευθύνθηκε προς την Αθήνα όπου καθώς γράφει ο εθνικός Ζώσιμος είδε την πολιούχο Θεά Αθηνά πάνοπλη και τον Ήρωα Αχιλλέα να περιφέρονται επί των τειχών. Αφού είδε αυτά ο Αλάριχος απείχε πάσης ενέργειας. Ζήτησε μόνο να εισέλθει για να θαυμάσει την πόλη, οι δε Αθηναίοι του το επέτρεψαν και του προσέφεραν και δώρα. 

Στην συνέχεια επέδραμε κατά του Πειραιά, των Μεγάρων και εν συνεχεία προς Κόρινθο ανενόχλητος, διότι ο Γερόντιος που είχε οχυρωθεί στον ισθμό τον εγκατέλειψε αμαχητί. Σφάζοντας και λεηλατώντας την Κορινθία, την Αργολίδα, την Αρκαδία, την Σπάρτη, τα Ολύμπια, Έγινε κύριος της Πελοποννήσου, πλην της μικρής Τεγέας.

Το 397 ο στρατηγός Στιλίχων παρ' ότι Βάνδαλος στη καταγωγή, αφού έμαθε για την ανελέητο σφαγή των Ελλήνων, από Έλληνες που διέφυγαν τη σφαγή, και ζήτησαν κλαίοντες τη βοήθεια του, αποβιβάσθηκε στο λιμάνι της Κορίνθου Λέχαιο και άρχισε να καταδιώκει τους διάσπαρτους Γότθους, και έφθασε στο οροπέδιο της Φολόης, όπου περικύκλωσε τον Αλάριχο, αλλά και για δεύτερη φορά, ενώ η συντριβή του ήταν θέμα χρόνου, έλυσε τον αποκλεισμό και έφυγε για Ιταλία. 
 Προφανώς πήρε εντολή από τον Αρκάδιο να αφήσει ελεύθερο τον Αλάριχο να ολοκληρώσει τη σφαγή.

Ο Αλάριχος αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του ...;.. ανενόχλητος πλέον έφυγε για την Ήπειρο. Στην συνέχεια ο Αρκάδιος προκειμένου να εξασφαλίσει την Ιλλυρία ανακήρυξε τον Αλάριχο στρατηλάτη του Ιλλυρικού. (Γενναιόδωρη αμοιβή μετά από μια τόσο τεραστίων διαστάσεων διαπραχθείσα γενοκτονία των Ελλήνων ...; 

Αν ο Αλάριχος δεν είχε τη συγκεκριμένη διαταγή δεν θα σπαταλούσε το χρόνο του να ισοπεδώνει Ναούς, αλλά θα επιδιδόταν αποκλειστικά και μόνο στις λεηλασίες σε ότι πολύτιμο εύρισκε. Επίσης δεν τον ενδιέφερε η κυριαρχία του χώρου που κατέλαβε, και γι' αυτό μόλις εκτέλεσε την αποστολή που ανέλαβε αναχώρησε, για να παραλάβει την αμοιβή του από τον Αρκάδιο που ήταν η Ιλλυρία την οποία και διεκδικούσε. Θα ήταν αφέλεια βέβαια να πιστέψει κανείς ότι οι μοναχοί με δική τους πρωτοβουλία ακολουθούσαν τον Αλάριχο, σίγουρα το έκαναν καθ' υπόδειξη των θρησκευτικών ηγετών τους. 

Είναι βέβαιο ότι ο Αλάριχος εκτελούσε διαταγή του Αρκαδίου υπαγορευμένη από τον Ευτρόπιο να ισοπεδώσει τους Ναούς της παλιάς θρησκείας, και να προβεί στην σφαγή των πιστών της, καθ' υπόδειξη των πολυαρίθμων μοναχών που τον ακολουθούσαν. 



Το video είναι του Διογένη Κορίνθιου


Είναι η μεγαλύτερη σφαγή που γνώρισε ο Ελληνισμός στην μακρόχρονη ιστορία του. Μια σφαγή που προκλητικά, δυστυχώς, αποσιωπάτε από την θρησκευτική αλλά και την εκάστοτε 
πολιτική ηγεσία του τόπου. 

* Οι καταγραφές από τους ιστορικούς: Ζώσιμο, Συνέσιο, Ευνάπιο, Σωζόμενο, και από τον νεότερο ιστορικό Κ. Παπαρρηγόπουλο, παρ' ότι ήταν ο θεμελιωτής και ένθερμος υποστηρικτής του «Ελληνοχριστιανισμού», στο κεφάλαιο ΑΛΑΡΙΧΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΙΔΡΟΜΗ, περιγράφει με σαφήνεια την μεγάλη προδοσία. 
Αν τα θύματα της Ιεράς Εξέτασης των καθολικών σε όλη τη δυτική Ευρώπη έφθασαν τις 35.000. τα εγκλήματα των χριστιανών, διά χειρός Αλαρίχου, μόνο κατά των Ελλήνων, ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες.
Ο λόγος της μεγάλης σφαγής ήταν ένας, να τιμωρηθούν οι Έλληνες διότι αγνόησαν τη διαταγή του Μ. Θεοδοσίου ότι μοναδική θρησκεία της Αυτοκρατορίας θα είναι ο Χριστιανισμός. Αποφάσισαν λοιπόν οι δολοφόνοι Αρκάδιος και η παρέα του ότι είναι ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε με τους Έλληνες μια για πάντα, ο δε Αλάριχος θα εισέπραττε τα οφειλόμενα από της λεηλασίες. 

Όσον αφορά στην Αθήνα ο Αλάριχος δεν την πείραξε διότι είχε εντολή από τον Αρκάδιο να μη τη πειράξει. Φοβούμενος ο Αρκάδιος ότι οι Έλληνες δεν θα του το συγχωρούσαν ποτέ βλέποντας την Αθήνα το καύχημα της Δημοκρατίας, της Φιλοσοφίας και του Πολιτισμού να σφαγιάζετε και να ισοπεδώνετε γιατί έτσι συνέφερε την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Αν ο Αλάριχος είδε τη Θεά Αθηνά και τον Αχιλλέα στα τείχη της Αθήνας να περιφέρονται, θυμίζει την Κων/πολη όταν πολιορκείτο από τους Αβάρους. Τότε η Παναγία περιφέρονταν στα τείχη της Πόλης. Όλα αυτά βέβαια είναι φαντασιώσεις των θρησκόληπτων ανθρώπων, κάθε εποχής. Αλλά και τρόπος επιβολής των θρησκευτικών προτύπων τους, από τους εκάστοτε θρησκευτικούς ηγέτες. 

____________________________________________________________________


Παρακολουθήστε στο video που ακολουθεί ένα μικρό χρονικό.

Είναι η αρχή για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα ενάντια στην επιστήμη και πνευματική και τεχνολογική πρόοδο της ανθρωπότητας. Ανυπολόγιστος αριθμός ελληνικών βιβλίων, φιλοσοφίας, λογοτεχνίας, μαθηματικών, ιστορίας, γεωγραφίας, ποιητικές συλλογές και κυρίως επιστημονικών βιβλίων οδηγούνται στη πυρά. 

Απόδειξη το 1% που σώζεται σήμερα από την αρχαιοελληνική γραμματεία έχουμε όπως υπολογίζεται και βέβαια όσα σώθηκαν, σώθηκαν κυρίως από τους Άραβες και από άλλους ελληνόφιλους. 



Το video είναι του Διογένη Κορίνθιου


Το Ελληνίζειν είναι εκτός νόμου πλέον. Διανύουμε το σωτήριον 341 μετά Χριστόν βέβαια. Ο Κωνστάντιος είναι ο αυτοκράτωρ που με τη δική του διαταγή πολλοί Έλληνες είτε εκτελούνται, είτε φυλακίζονται.  Και μέχρι το 346 πια έχουμε άγριους διωγμούς, μεγάλης κλίμακας, εναντίον των εθνικών, Ελλήνων και μη της Κωνσταντινούπολης.

Με διάταγμα του ο Κωνστάντιος το 353 στο όνομα της αγάπης του Χριστού απαγορεύει την λατρεία και την προσφορά θυσιάσματος στους εθνικούς δια ποινής θανάτου.
Και ένα χρόνο μετά, το 354 με νέο διάταγμα ο δυναμικός αυτοκράτορας απαγορεύει την λειτουργία των εθνικών και ελληνικών ιερών και διατάζει το κλείσιμο τους. 

Είναι ολοφάνερος ο φόβος που προκαλεί το ελληνικό φως. Οι ιεροί ναοί των Ελλήνων και των άλλων εθνικών λατρειών μετατρέπονται σε πορνεία και ταβέρνες. Οι εθνικοί ιερείς εκτελούνται. 
Καινούριο αυτοκρατορικό διάταγμα διατάζει την "ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ". Αρχίζουν οι πρώτες πυρπολήσεις βιβλιοθηκών σε πολλές πόλεις της αυτοκρατορίας.
Χριστιανοί ασβεστοπαραγωγοί κατασκευάζουν ασβεστοκάμινους δίπλα σε ελληνικούς ναούς για να εκμεταλευτούν τα μάρμαρα των ναών. Είναι η αρχή για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα ενάντια στην επιστήμη και πνευματική και τεχνολογική πρόοδο της ανθρωπότητας. 
Από το 354 μ.χ. και για 1500 χρόνια ακόμα θα καούν στην πυρά ανυπολόγιστος αριθμός ελληνικών βιβλίων. Βιβλία φιλοσοφίας, λογοτεχνίας , μαθηματικών, ιστορίας, γεωγραφίας, ποιητικές συλλογές και κυρίως επιστημονικά βιβλία. Σε αυτά τα τελευταία οι χριστιανοί θα επιδείξουν ιδιαίτερο ζήλο καθώς για τον εξαιρετικά χαμηλού πνευματικού επιπέδου χριστιανικό όχλο αποτελούν, ιδιαίτερα τα μαθηματικά, κείμενα μαγείας.
Το αποτέλεσμα αυτών των πράξεων φαίνεται σήμερα αφού από την αρχαιοελληνική γραμματεία έχουμε όπως υπολογίζεται λιγότερο από τον 1% . Όσα σώθηκαν, σώθηκαν κυρίως από τους Άραβες και από άλλους ελληνόφιλους.

Τα Στρατόπεδα θανάτου 

Στην Σκυθόπολη της Συρίας το 359 πάλι οργανώνονται από τους χριστιανούς τα πρώτα στρατόπεδα θανάτου της ιστορίας. Εκεί συγκεντρώνονται οι συλληφθέντες Εθνικοί από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας. Χρειάζονται θυσίες για τη νέα πίστη... Τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις είναι σε καθημερινή βάση.
Ενώ στα μπουντρούμια της Κωσταντινούπολης δεν έχουν πάψει τα βασανιστήρια όπου είναι τόσο ισχυρά και συχνά όπου στους κατοίκους της πόλης έχει εδραιωθεί ένα συναίσθημα φοβερού τρόμου. Είναι η εποχή μιας άγριας τρομοκρατίας, όμως πάντα στο όνομα της αγάπης του Χριστού.
___________________________

Η Ασέβεια του Ελληνισμού

Εντύπωση προκαλεί η φράση «διαπράττουν την ασέβεια του Ελληνισμού»! Ο ορισμός του μίσους! 

«Διατάσσουμε όλα τα ιερά και οι ναοί τους (των Ελλήνων), όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με την ύψωση του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας. Αν με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον ικανού δικαστή εμφανιστεί κάποιος που έχει παραβλέψει αυτόν τον νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου». (Αυτοκράτορες Θεοδόσιος και Βαλεντιανός προς Ισίδωρον, Έπαρχο Πραιτωρίου, 14 Νοεμβρίου 435 μ.Χ.)

. «Να κλείσουν όλοι οι ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης. Αν κάποιος με οποιαδήποτε δύναμη παραβεί (αυτόν τον νόμο) θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό». (Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11 : αυτοκράτωρ Κωνστάντιος Α’ προς Ταύρο. Έπαρχον του Πραιτωρίου, Δεκέμβριος 534 μ.Χ.)

«Τέτοιου είδους πράξεις (λατρεία των ελλήνων θεών) αν εξακολουθούν να συμβαίνουν(η καταγγελθεί ότι συμβαίνουν) ακόμα και σε κάποιο λιβάδι ή σπίτι, το λιβάδι ή το σπίτι αυτό θα προσαρτηθεί ταμείο των ιεροτάτων ανδρών (δηλαδή των Ιερέων της Χριστιανικής Εκκλησίας) ενώ ο ιδιοκτήτης τους, που έδωσε τη συγκατάθεσή του να μιανθεί ο τόπος, θα αποπεμφθεί από το (οποιοδήποτε) αξίωμά του, θα χάσει την περιουσία του και αφού υποστεί βασανισμό με μεταλλικά όργανα, θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία». (Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.8,αυτοκράτορες Λέων και Ανθέμιος προς Διόσκουρον, Έπαρχο του πραιτωρίου. Παρεδόθη το 472 μ.Χ.).

«Διατάσσουμε τους άρχοντές μας, αλλά και όσους διδάσκονται από τους θεοφιλέστατους επισκόπους, να αναζητούν σύμφωνα με το νόμο όλες τις περιπτώσεις ασέβειας υπέρ της Ελληνικής θρησκείας έτσι ώστε να μη συμβαίνουν, αλλά και αν συμβαίνουν να τιμωρούνται. Κανείς να μην έχει το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη(περιουσίες) ή να χαρίζει με δωρεά οτιδήποτε σε πρόσωπα ή τόπους, που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ''Ασέβεια του Ελληνισμού''.
 Όσα δίδονται ή κληροδοτούνται μ’ αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται. Με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία να διατηρηθούν σε ισχύ όλες οι τιμωρίες, με τις οποίες οι προηγούμενοι βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την Ελληνική πλάνη, με τις οποίες προσπαθούσαν (οι προγενέστεροι χριστιανοί βασιλείς) να διασφαλίσουν την Ορθόδοξη πίστη». (Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.9 επίσης Β1,1,19 και Νομοκάνων 6,3. Ο συγκεκριμένος νόμος θεωρείται νομοθέτημα του Ιουστινιανού).

«Επειδή μερικοί συνελήφθησαν(αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάφτισμα) διακατεχόμενοι την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο Θεό μας, αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας. 

Αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάφτισμα, θα πρέπει να παρουσιαστούν στις ιερότατες εκκλησίες μαζί με τις συζύγους και τα παιδιά τους και μαζί με όλους του οίκου τους και να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών. Αφού διδαχθούν και αποβάλουν την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. 
Διαφορετικά ας γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν(να ζητήσουν μόνοι τους δηλαδή το σωτήριο βάπτισμα) δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας, ούτε κινητής ούτε ακίνητης. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και επιπλέον θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες. 
Θα παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα που διδάσκεται από όσους ''πάσχουν από τη νόσο και τη μανία'' (μάθησης) των ανόσιων των Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν, να μη διαφθείρουν πια τις ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες. Αν φανεί λοιπόν κάποιος τέτοιος άνθρωπος και δεν τρέξει στις άγιες εκκλησίες μας μαζί με όλους τους συγγενείς και τους οικείους του, θα τιμωρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές. 
Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά, όταν είναι σε μικρή ηλικία θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, όσα δε είναι μεγαλύτερα στην ηλικία θα πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους θείους (εβραιο-βιβλικούς) κανόνες. 
Αφού δε εννοήσουν και αποβάλλουν την παλαιά (αρχαιο-Ελληνική) πλάνη, θα μπορέσουν να δεχθούν το βάπτισμα και στη συνέχεια να διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των ορθόδοξων χριστιανών. 

Όσων δε έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα ή περιουσία μεγάλη και για να κρατήσουν προσχήματα (προσποιούμενοι τους πιστούς) ήλθαν ή πρόκειται να έρθουν να βαφτιστούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους μέσα στην Ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους, να αποκλεισθούν από τα πολιτικά τους δικαιώματά τους και να υποβληθούν σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό, ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς καθαρή πίστη. Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλιτήριους Έλληνες». (Ιουστινιάνειος κώδικας 1.11.10).
_________________________________

Άχρηστες χρονολογικές λεπτομέρειες  

335 Εγκαίνια της Εκκλησίας του. «Αγίου Τάφου», ο οποίος κτίσθηκε στη θέση του Ναού της Θεάς Αφροδίτης που ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε το 326 – 327, και για τον διάκοσμό του λεηλατούνται όλα σχεδόν τα Εθνικά Ιερά της Παλαιστίνης και της Μικράς Ασίας. Με ειδικό αυτοκρατορικό διάταγμα σταυρώνονται ως τάχα… υπαίτιοι της κακής συγκομιδής εκείνου του έτους (…) όλοι οι «μάγοι και μάντεις», και ανάμεσά τους μαρτυρεί ο Νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος εξ Απαμείας, μαθητής του Ιαμβλίχου.
355 Στους «Αποστολικούς Κανόνες», συνταχθέντες εκείνη ακριβώς την εποχή, διαβάζουμε τα εξής ανατριχιαστικά:
«Απόφευγε όλα τα βιβλία των Εθνικών. Τι χρειάζεσαι τις ξένες συγγραφές, τους νόμους και τους ψευδοπροφήτες που οδηγούν τους άφρονες μακριά από την πίστη; Τι βρίσκεις να λείπει από τις εντολές του Θεού και το αναζητάς στους μύθους των Εθνικών;
Αν επιθυμείς να διαβάζεις ιστορίες έχεις το βιβλίο των Βασιλειών, αν ρητορική και ποιητική έχεις τους Προφήτες, έχεις τον Ιώβ, έχεις τις Παροιμίες, όπου θα βρεις σοφία μεγαλύτερη από κάθε ποιητική και σοφιστική, γιατί αυτά είναι τα λόγια του Κυρίου, του μόνου σοφού.
Αν επιθυμείς τραγούδια έχεις τους Ψαλμούς, αν επιθυμείς αρχαίες γενεαλογίες έχεις την Γένεση, αν νομικά βιβλία και επιταγές, έχεις τον ένδοξο Θείο Νόμο. Γι’ αυτό απόφευγε με επιμονή κάθε εθνικό και διαβολικό βιβλίο».
356 Κοινό έδικτο του Κωνσταντίου και του Κώνσταντος («Προς τον Φλάβιο Ταύρο, Έπαρχο του Πραιτωρίου»), την 20η Φεβρουαρίου ή κατ’ άλλους την 1η Δεκεμβρίου του έτους αυτού, διατάσσει την απομάκρυνση του Βωμού της Θεάς Victoria – Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου (η Θεά αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού. τμήμα της ανωτάτης Τριάδος -Jupiter, Hercules, Victoria- του Πανθέου των Εθνικών), το σφράγισμα των Εθνικών Ιερών και την κατάσχεση των περιουσιών τους, καθώς και την θανάτωση δι’ αποκεφαλισμού όλων όσων ασκούν (ή και απλώς… ανέχονται !) την Παραδοσιακή Λατρεία
365 Έδικτο της 17ης Νοεμβρίου απαγορεύει στους Εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν χριστιανούς στρατιώτες. Άπειροι σωροί βιβλίων, όλα τους λογοτεχνικά, φιλοσοφικά κι επιστημονικά ελληνικά συγγράμματα -και όχι.. «εγχειρίδια μαγείας», όπως ήθελε η διαστροφή των ιεροεξεταστών- καίγονται στις πλατείες των αστικών κέντρων, ενώ μέσα στα πλήθη των διωκομένων Ελληνικώς θρησκευόμενων («ειδωλολατρών» κατά τους χριστισανούς), βρίσκονται όλοι σχεδόν οι εναπομείναντες αξιωματούχοι του Ιουλιανού, που είτε καθαιρούνται, όπως λ.χ. ο γνωστός Καίσαρ Σαλλούστιος (συγγραφεύς της θαυμαστής πολυθεϊστικής θεολογικής επιτομής «Περί των Θεών και του Κόσμου», ο οποίος και είχε επίσης προτρέψει τον Ιουλιανό στη θέσπιση της απολύτου ανεξιθρησκείας), είτε ρίχνονται στις φυλακές και οι πιο άτυχοι από αυτούς καίγονται ζωντανοί, αποκεφαλίζονται, ή στραγγαλίζονται μετά από φρικτά βασανιστήρια με την κατηγορία, φυσικά, της… «ασκήσεως μαγείας» (!), όπως λ.χ. ο ιατρός Ορειβάσιος, ο φιλόσοφος Σιμωνίδης που τον έκαψαν ζωντανό (στην πρώτη ιστορικά χριστιανική καύση, πολύ πριν τα περιβόητα «auto da fe» των παπικών), ο αρχιερεύς των Εθνικών Ναών της Τρωάδος κα πρώην χριστιανός επίσκοπος Πηγάσιος, κ.ά
373 Επαναλαμβάνεται η απαγόρευση των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας, και πρωτοχρησιμοποιείται ο απαξιωτικός όρος «pagani» (παγανιστές, άνθρωποι της υπαίθρου) για μείωση των Εθνικών. Εφεξής, οι Εθνικοί δεν θ’ αναφέρονται πλέον στα έδικτα των αυτοκρατόρων ως «gentiles» ή «ethnici», αλλά με τον απαξιωτικό όρο «pagani» με τον οποίο το θράσος των χριστιανών προσπαθεί να παρουσιάσει τον Εθνισμό ως τάχα σύμφυρμα δεισιδαιμονικών αντιλήψεων αμόρφωτων χωριατών «.gentiles quos vulgo paganos vocamus» («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 3. 46).
380 Στις 27 Φεβρουαρίου, ο αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος απαγορεύει όλες τις θρησκείες πλην της χριστιανικής. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στο εξής «σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί». Ο επίσκοπος Μεδιολάνου Αμβρόσιος εξουσιοδοτείται να καταστρέψει όλους τους Ναούς των Εθνικών και να κτίσει επάνω στα θεμέλιά τους εκκλησίες. Οι αρχηγοί μερικών γοτθικών φυλών βαπτίζονται χριστιανοί. 
Καθοδηγούμενος από το μισαλλόδοξο ιερατείο, ο χριστιανικός όχλος επιτίθεται στο ελληνικό Ιερό της Ελευσίνος, το βεβηλώνει και απειλεί να λυντσάρει τους ιερείς Νεστόριο και Πρίσκο. Ο 95χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος, γεμάτος θλίψη και αγανάκτηση, ανακοινώνει το οριστικό τέλος των πανάρχαιων Ελευσινίων Μυστηρίων και την απαρχή της επί γής βασιλείας του πνευματικού σκότους. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος αποκαλεί σε διάταγμά του «παράφρονες» όλους όσους διαφωνούν με το χριστιανικό δόγμα της Αγίας Τριάδος και απαγορεύει κάθε διαφωνία με τις θελήσεις της Εκκλησίας.
389 Κηρύσσεται εκτός νόμου κάθε μη χριστιανική μέθοδος χρονολογήσεως. Πλήθη μοναχών της ερήμου εισβάλουν στις πόλεις της Μέσης Ανατολής και καταστρέφουν με μανία αγάλματα, βωμούς και Ιερά, λυντσάρουν Εθνικούς και καίνε Βιβλιοθήκες. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεί τον φανατισμένο χριστιανικό όχλο για να κάνει μεγάλους διωγμούς κατά των Εθνικών. Μετατρέπει σε εκκλησία τον Ναό του Θεού Διονύσου, πυρπολεί το Μιθραίο και καταστρέφει τον Ναό του Διός.
392 Νέος μεγάλος διωγμός κατά των Εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Σβήνουν τα Μυστήρια της Σαμοθράκης μετά από κατασφαγή των ιερέων και όλων των θρησκευτών από απόσπασμα «διωκτών» που αποβιβάσθηκε στο νησί. 
Καταστροφή του Μαντείου του Άμμωνος Διός στην Άφυτο της Χαλκιδικής. Στις αίθουσες των δικαστηρίων «κυλούν ρυάκια αίματος», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Λιβάνιος. Στην Κύπρο, ο εβραϊκής καταγωγής επίσκοπος («Άγιος» και αυτός !) Επιφάνειος και ο «Άγιος» Τύχων εκχριστιανίζουν μαζικά και με την απειλή του φασγάνου και της πυράς χιλιάδες Εθνικούς και καταστρέφουν όλα τα Ιερά της νήσου. Παύουν οριστικά τα κυπριακά Μυστήρια της Αφροδίτης.
Το σχετικό διάταγμα του Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: «όποιος δεν υπακούσει στον πατέρα Επιφάνειο δεν έχει θέση πάνω στο νησί». Στις μεσανατολικές πόλεις Πέτρα, Αερόπολη, Ράφια, Γάζα και Βααλβέκ (Ηλιόπολη) ξεσπούν απελπισμένες εξεγέρσεις των Εθνικών κατά των διωκτών τους, των χριστιανών οχλοκρατών και των μοναχών ροπαλοφόρων. Στην πόλη Σούφες της Β. Αφρικής, 60 χριστιανοί πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθειά τους να γκρεμίσουν το εκεί άγαλμα του Ηρακλέους. Στη Γαλατία σφάζονται όλοι οι ιερείς και κατάσχονται οι περιουσίες όλων των Εθνικών Ναών που στη συνέχεια πυρπολούνται κι εκθεμελιώνονται.
393 Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος φθάνει στην Ιταλία, όπου ο διανοούμενος στρατηγός Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανός ξαναστήνει τον Βωμό της Νίκης στην αίθουσα της Συγκλήτου κι επαναφέρει τη λατρεία των παραδοσιακών Θεών. Στην Ανατολή, ο Θεοδόσιος καταργεί τα Πύθια, τα Άκτια και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δήωση της Ολυμπίας και ισοπέδωση όλων των βωμών της.
395 Οι αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος απαγορεύουν ακόμα και την είσοδο στους Εθνικούς Ναούς («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 13), ενώ με τα έδικτα της 22ας Ιουλίου και 7ης Αυγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμούς κατά των Εθνικών. Το ίδιο έτος, ο ευνούχος πρωθυπουργός του αυτοκράτορος Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει ορδές χριστιανών πλέον, πρώην Γότθων,  υπό τον Αλάριχο, προς τον ελλαδικό χώρο. Ακολουθούμενοι από πλήθη φανατισμένων μοναχών, οι Γότθοι του Αλαρίχου (ο οποίος είχε πολεμήσει με τον Θεοδόσιο κατά των Εθνικών του Φλαβιανού) κατασφάζουν αμέτρητους Εθνικούς Έλληνες και καταστρέφουν πόλεις και Ιερά στο Δίον, τη Θεσσαλία, τους Δελφούς, τη Βοιωτία, την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το Άργος, τη Νεμέα, τη Λυκόσουρα, τη Σπάρτη, τη Μεσσήνη, τη Φιγαλεία, την Ολυμπία.
Στην Ελευσίνα πυρπολείται το εκεί πανάρχαιο Ιερό και θανατώνονται στην πυρά ο Θεσπιεύς Ιεροφάντης Ιλάριος και όλοι οι ιερείς των Μυστηρίων τα οποία είχαν αναβιώσει από τους Μιθραϊστές λίγο μετά τον θάνατο του Νεστορίου. Την ίδια εποχή περίπου, το βεβηλωθέν Ιερό της Θεάς Κελαιστίδος αρχίζει να επαναλειτουργεί ως χριστιανική εκκλησία έως το έτος 421 που οι χριστιανοί θα το πυρπολήσουν επειδή οι θρησκευτές μέσα από την χριστιανική λατρεία έκαναν ένα μεγάλο έγκλημα, τιμούσαν και... την Θεά ! 
Στο έργο του «Paraenesis», ο Ισπανός επίσκοπος Βαρκελώνης Πασιανός (Pacianus) δυσανασχετεί, με πολύ γλαφυρό μάλιστα τρόπο («Me Miserum ! Quid ego facinoris admisi !»), για το γεγονός ότι παρά τους διωγμούς, εξακολουθούν να υπάρχουν στην περιοχή του ενεργοί Εθνικοί που τιμούν τους Θεούς τους, πράξη η οποία, κατά το μισαλλόδοξο μυαλό του, είναι στον ίδιο βαθμό. «εγκληματική» με την ανθρωποκτονία !
401 Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνος λυντσάρει Εθνικούς και καταστρέφει Ναούς και αγάλματα. Ο («άγιος») επίσκοπος Πορφύριος, οργανώνει μαζικά λυντσαρίσματα Εθνικών και καταστρέφει με τη βοήθεια του φανατισμένου όχλου τους οκτώ εν ενεργεία Ναούς της Γάζης. Η ΙΕ Σύνοδος της Καρχηδόνος, εκδίδει κανόνα με τον οποίο αφορίζονται ακόμη και μετά θάνατον όλοι όσοι δημιουργούν συγγένειες με Εθνικούς ή δεν αποκληρώνουν τους ήδη συγγενείς τους που παραμένουν Εθνικοί.
440 – 450 Καταστροφή όλων των μνημείων, βωμών και Ναών που έστεκαν ακόμη στην Αθήνα, την Ολυμπία και τις άλλες ελληνικές πόλεις.
448 Ο Θεοδόσιος διατάσσει να παραδοθούν στις φλόγες όλα τα «αντιχριστιανικά» βιβλία. Ανάμεσά τους καταστρέφονται και τα βιβλία του νεοπλατωνικού Πορφυρίου που βήμα προς βήμα ξεσκέπαζαν την αληθινή φύση του Χριστιανισμού.
500 Η χριστιανική εσχατολογία προβλέπει, ανεπιτυχώς φυσικά, ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η. συντέλεια του Κόσμου. Νέες πυρές των χριστιανών καταστρέφουν ό,τι είχε απομείνει από την σοφία και επιστήμη των Εθνικών. Η ανθρωπότητα πέφτει σε ακόμη μεγαλύτερη αποκτήνωση. Εξαφανίζονται παντελώς η αποχέτευση των οικιών, η ρωμαϊκή κεντρική θέρμανση και τα κρεβάτια.
528 Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, καταργούνται οι εξόριστοι στην Αντιόχεια Ολυμπιακοί Αγώνες. Ο ίδιος έχει ήδη νομοθετήσει να θανατώνονται με κατασπαραγμό από θηρία, θάνατο στην πυρά, σταύρωση ή ξέσκισμα με σιδερόνυχα όλοι οι «καταγινόμενοι με την μαγείαν, την μαντικήν, την γοητείαν και την Ελληνική θρησκεία (ειδωλολατρίαν)» και απαγορεύει να διδάσκουν «οι πάσχοντες από την ιερόσυλη ψυχική νόσο των Ελλήνων» δηλαδή οι Εθνικοί.
529 Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, κλείνει η Ακαδημία των Αθηνών και κατάσχεται η περιουσία της. Οι επτά τελευταίοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στον βασιλιά των Περσών Χοσρόη που τους δίδει έδρες στο Πανεπιστήμιο του Ιουντισαπούρ (Jundishapur).
540 Η ελληνική Ιατρική έχει ήδη απαγορευθεί ως «γνώση του Διαβόλου» και τα συγγράμματά της έχουν ήδη χαθεί για πάντα στη φωτιά των χριστιανών. Με μόνη θεραπευτική μέθοδο, την αφαίμαξη και το διάβασμα εξορκισμών, αρχίζει στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η μεγάλη επιδημία που υπολογίζεται (Panati Charles, 1989) ότι εξόντωσε 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Η Εκκλησία βγαίνει παρόλα αυτά κερδισμένη, καθώς αποδίδει την επιδημία στην οργή του Θεού για την επιβίωση των «αιρέσεων» και της Ελληνική θρησκεία («ειδωλολατρίας» κατά τους χριστιανούς).

  Scholeio.com  

''Εκεί που βρέθηκε η μεγαλύτερη επιγραφή του κόσμου στην ελληνική γλώσσα''


''Έχοντας κατακτήσει το σκοπό της ζωής... όπως μας τον θέτει η ίδια η φύση, φιλοσοφούμε για να ευδαιμονήσουμε''  Επίκουρος 


Στην ενδοχώρα της Μικράς Ασίας και 100 χλμ βόρεια του Καστελόριζου, στην ορεινή Λυκία, υπάρχει (τι άλλο;) μια ελληνική πόλη με ένα μάλλον παράξενο ίσως και άγνωστο, για τους πολλούς, όνομα...
Η, ή για άλλους, τα Οινόανδα, που βρίσκονται στον απομακρυσμένο και άγριο ορεινό όγκο της περιοχής της βόρειας Λυκίας, στην άνω κοιλάδα του ποταμού Ξάνθου ήταν το νοτιότερο από τα μέλη της Τετράπολις με επικεφαλής τα αρχαία Κίβυρα της Λυκίας κατά την Ελληνιστική Περίοδο και αφού αυτή διαλύεται, από τον Λικίνιο Μουρήνα το 84 π.Χ.,  τα Οινόανδα γίνονται μέρος του Κοινού (κοινότητας) της Λυκίας, όπως άφθονες επιγραφές αποδεικνύουν. 


Σε αυτή την απομακρυσμένη περιοχή της Μικράς Ασίας λοιπόν στην ελληνική πόλη Οινόανδα, οι αρχαιολόγοι έχουν βρει θραύσματα της πιο μεγάλης μαζικής επιγραφής του αρχαίου κόσμου αυτή δε ανάγεται στον δεύτερο αιώνα μ.Χ. και είναι ελληνική. 
Η πρώιμη ιστορία του οικισμού είναι ασαφής, παρά μια διερευνητική έρευνα που πραγματοποιήθηκε, από το Bρετανικό Ινστιτούτο Αρχαιολογίας στο 1974-1976. Τα Οινόανδα χτίστηκαν λοιπόν στην κορυφή ενός ψηλού βουνού στην αρχαία επαρχία της Λυκίας, τον 3 αι π.Χ. υπό την επήρεια της Περγάμου. Αντίθετα με τις περισσότερες αρχαίες πόλεις, ένα μεγάλο μέρος των Οινόανδων δεν θάφτηκε κάτω από το χώμα. 

Είναι εκεί όπου ο φιλόσοφος Διογένης ὁ Οἰνοανδεύς χάραξε το έργο του στον τοίχο μιας στοάς, στην Αγορά αυτής της ελληνικής πόλεως. 


Διογένης ὁ Οἰνοανδεύς και οι Βασικές θέσεις της Επικούρειας Φιλοσοφίας

''Δεν θα υπάρχουν πόλεμοι, νόμος δεν θα χρειαστεί ούτε τοίχος...Όλα θα είναι εν ειρήνη και εν αρμονία'' 

Να κάνουμε μια μικρή παρένθεση στη διήγησή μας για να αναφερθούμε στον  Διογένη τον Οινοανδέα,  τον επικούρειο φιλόσοφο και δημιουργό αυτής της μεγάλης επιγραφής, που έζησε τον 2ο αι. μ.Χ. στα Οινόανδα, στην ελληνική πόλη της ορεινής Λυκίας. 
Στο κέντρο της Αγοράς αυτής της πόλεως δημιουργεί ο Διογένης αυτή την επιγραφή.   Περιεχόμενο αυτής η ανάπτυξη των βασικών θέσεων της Επικούρειας Φιλοσοφίας
Η επιγραφή που το συνολικό της μήκος αγγίζει τα 80 μέτρα (για άλλους 60), θεωρείται μοναδικό μνημείο της ανθρωπότητας. 
Το 1884 που βρέθηκε σε διάσπαρτα κομμάτια από τους Γάλλους αρχαιολόγους Holleaux και Paris προκάλεσε σχόλια θαυμασμού στην αρχαιολογική κοινότητα και από αυτήν την εποχή και μετά, αρχαιολόγοι, φιλόλογοι και επιγραφολόγοι ασχολούνται με υπομονή και αγάπη για να αποκαλύψουν και να ανασυνθέσουν τα κομμάτια της επιγραφής... Μια εργασία που συνεχίζεται και στις μέρες μας !
''ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΗΝ ΩΡΜΗΣΑΜΕ ΠΡΑΞΙΝ (ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ) ΟΠΩΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΗΣΩΜΕΝ ΤΟ ΕΠΙΖΗΤΟΥΜΕΝΟΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΤΗΣΑΜΕΝΟΙ ΤΕΛΟΣ''
''Εμείς στραφήκαμε προς αυτή την πράξη, το να φιλοσοφούμε, για να ευδαιμονήσουμε έχοντας πρώτα κατακτήσει το σκοπό της ζωής όπως μας τον θέτει η ίδια η φύση''  Διογένης Οινοανδέας: Απόσπασμα 28
Νόμισμα των Οινόανδων του 200 π.Χ.
Δίδραχμο με στεφανωμένη κεφαλή του Διός
και τον αετό του να στέκεται στον κεραυνό του θεού- 
Είσοδος κτηρίου σε σημείο της πόλεως
Είπαμε ήδη ότι η πόλη χτίστηκε, στην κορυφή ενός ψηλού βουνού στην αρχαία επαρχία της Λυκίας. τόν 3 αι π.Χ. υπό την επήρεια της Περγάμου.  Λίγο πριν το τέλος της ζωής του φιλόσοφου Διογένη, τον δεύτερο αιώνα μ.Χ, στην πόλη, στο κέντρο της Αγοράς, ιδιαίτερα εμφανώς, παρουσιάζεται μια μεγάλη επιγραφή σε ασβεστόλιθο τοίχο.   

Η επιγραφή διακηρύσσει την φιλοσοφία του Επίκουρου, ο οποίος έζησε πέντε αιώνες νωρίτερα. 


Άποψη του υδραγωγείου της πόλεως
Αυτό το μοναδικό κείμενο, που ανακαλύφθηκε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, έχει προσελκύσει πολλούς μελετητές.

Αντίθετα με τις περισσότερες αρχαίες πόλεις, ένα μεγάλο μέρος των Οινόανδων δεν θάφτηκε κάτω από το χώμα. 

Το απότομο και κακοτράχαλο έδαφος της τοπικής γεωμορφολογίας δεν καθιστά πρακτικό να αφαιρεθούν τα χαραγμένα τετράγωνα επιγραφικά τεμάχια μακριά από την πόλη και την Αγορά έτσι ίσως ολόκληρη η επιγραφή παρέμεινε ακόμα εκεί. 
Το Θέατρο στα Οινόανδα

Ανακαλύφθηκαν έτσι μία προς μία οι χαραγμένες επιγραφές.


Το ίδιο το τείχος της πόλεως, ωστόσο, έχει από καιρό κατεδαφιστεί. Μετά και το κτήριο 
καταστράφηκε, και οι ογκόλιθοι του ανακυκλώθηκαν ως υλικό κατασκευής για την κατασκευή σπιτιών, άνοιγμα δρόμων, κλπ , πιθανότατα κατά την πρώιμη χριστιανική εποχή.

Μέρος του κατεστραμμένου τείχους στο σημείο
που ενώνεται με το Θέατρο

Το θέατρο της πόλης πιστεύεται ότι χρονολογείται από τον 2ο αιώνα π.Χ. και βρίσκεται στο βόρειο περιθώριο της πόλης, χτισμένο σε πλαγιά φυσικού λόφου.   



Κατέληγε έξω από τα τείχη, όταν το Τείχος διαχωρίζεται πριν η περιοχή να εγκαταλειφθεί.


Αρχικά ήταν ελληνικής τεχνοτροπίας (δηλαδή ανοικτό από την πλευρά της σκηνής), αλλά είχε προστεθεί μια σκηνή/κτηρίο, στη ρωμαϊκή εποχή, ίσως το δεύτερο μισό του πρώτου αιώνα μ.Χ..

Το κοίλον, το οποίο ήταν 55 μέτρα σε διάμετρο, είχε 2.000 καθίσματα στραμμένα προς τον Νότο. Στο σχήμα που υπερβαίνει ένα ημικύκλιο και ήταν σε σχήμα πετάλου. Είχε με τουλάχιστον 17 σειρές εδωλίων σε 11 κερκίδες. Η ορχήστρα είναι 17,5 m σε διάμετρο, ενώ η κυρίως σκηνή ήταν 25,5 x 5,75 m με πέντε πόρτες.

Απόψεις του θεατρικού κτηρίου

Κτήριο
Μέρος του Τείχους




Κτήριο της πόλης Θέρμες
























Νέο οχυρωματικό τείχος

Έως τα μέσα του τρίτου αιώνα μ.Χ., η ανασφάλεια οδήγησε στην κατασκευή ενός νέου οχυρωματικού τείχους, που μπορεί να χρονολογηθεί περίπου το 270 μ.Χ. και το οποίο επέφερε έναν δραστικό περιορισμό στην πόλη, για την υπεράσπιση της περιοχής. 





Μέσα σ' αυτό, υπάρχει ένας σημαντικός ναός ανήκει στην μορφή βασιλική και υπήρχε έως τις αρχές του τέταρτου μ.Χ. αιώνα. 

Στη συνέχεια, η θέση είναι ασαφής. 

Το υδραγωγείο επισκευάστηκε αρκετές φορές, αλλά τελικά εγκαταλείφθηκε. 





Την Ύστερη Ρωμαϊκή περίοδο οι κατοικίες εντός της νότιας και της βόρειας περιοχής στον - ανατολικό τομέα δείχνει τη συνεχιζόμενη κατοχή, αλλά ο πληθυσμός πρέπει σταδιακά να έχει ελαττωθεί. 






Προμαχώνας στο τοίχο της πόλης



Τα δημόσια κτίρια εγκαταλείφθηκαν και σύντομα κατέρρευσαν, τα ερείπια υποδηλώνουν ότι μπορεί να είναι «εν μέρει το αποτέλεσμα των σεισμών».


Στο νοτιοδυτικό άκρο της πόλης είναι ένα καλά διατηρημένο τμήμα του προαναφερθέντος τείχους οχυρωμένο με δύο πύργους.







Το τείχος διασταυρώνεται και εφάπτεται με το υδραγωγείο της εποχής των Φλαβίων, το οποίο είναι εξίσου καλά διατηρημένο και καλύπτει τη διαδρομή ανάμεσα στον τοίχο και το γειτονικό λόφο στην νότια ίσαλο γραμμή και την πηγή που έχει επισημανθεί περίπου 4 χλμ μακριά μέσα από πυκνό δάσος και είναι στραμμένο προς το νότο.



Βιβλιοθήκη της πόλεως

Υδραγωγείο της εποχής των Φλαβίων


Η περιοχή της πόλης των Οινόανδων όπως προσδιορίζεται από τους Βρετανούς British εξερευνητές, Hoskyns και Forbes, το 1841, και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Βασιλικής Γεωγραφικής Εταιρείας, XII (1843).











































Η θέση της πόλης είναι μια ευρεία σέλα σε κορυφογραμμή μεταξύ των δύο ψηλών λόφων, σε υψόμετρο περίπου 1400μ. Ο λόφος που υψώνεται στα βόρεια είναι μερικές φορές που αναφέρεται ως ακρόπολη, αν και δεν είναι ενσωματωμένη στην αστική δομή. Λόγω της έντονα ορεινής έκτασης, στους δημόσιους χώρους - η λιθόστρωτη αγορά και η λεγόμενη Esplanade - θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν μόνο στο βόρειο τμήμα της πόλης, ενώ τα περισσότερα από τα άλλα οικοδομικά λείψανα καταλαμβάνουν επικλινείς τοποθεσίες. Ο παρακάτω χάρτης δείχνει το κέντρο της πόλη.


Ερείπια του Απολλώνιου
Σπαράγματα ανάγλυφου διακόσμου της πόλεως Οινόανδα
Θέρμες
Θέρμες
























Πλακόστρωτο άνοιγμα στην Αγορά
Ελληνικές επιγραφές σε βάθρα αγαλμάτων

Σε αναζήτηση της «Πέτρας του Φιλοσόφου»

Σε αυτή την απομακρυσμένη περιοχή της Μικράς Ασίας λοιπόν στην ελληνική πόλη Οινόανδα , οι αρχαιολόγοι έχουν βρει θραύσματα της πιο μεγάλης μαζικής επιγραφής του αρχαίου κόσμου και αυτή ανάγεται στον δεύτερο αιώνα μ.Χ. και είναι ελληνική. Είναι εκεί όπου ο φιλόσοφος Διογένης χάραξε το έργο του στον τοίχο μιας στοάς, στην Αγορά αυτής της ελληνικής πόλεως.

Μέρος από το πλάτωμα όπου βρισκόταν η Αγορά της πόλεως
Το χειμώνα του 1884, δύο νεαροί Γάλλοι επιγραφολόγοι κατά την εξερεύνηση της αρχαίας ελληνικής πόλης Οινόανδα στη νοτιοδυτική Μικρά Ασία στην περιοχή της Λυκίας, έκαναν μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη. Διάσπαρτα στα καλοδιατηρημένα ερείπια στην κορυφή, ενός λόφου που καλύπτεται από κέδρους, βρήκαν πέντε πέτρινα θραύσματα χαραγμένα με τα γραπτά του άγνωστου τότε φιλόσοφου, Διογένη του Οἰνοανδέως.

Σε ένα από τα θραύσματα, Διογένης εξηγεί γιατί σκάλισε τις σκέψεις του σε αυτή την πέτρα, γράφει: ''Η πλειοψηφία των ανθρώπων που υποφέρουν από μια κοινή ασθένεια, όπως μια πληγή, αυτή η ασθένεια είναι ότι έχουν ψευδείς αντιλήψεις για τα πράγματα, και ο αριθμός τους, των ανθρώπων αυτών, αυξάνεται. ... Ήθελα να χρησιμοποιήσω λοιπόν αυτή τη στοά για να διαφημίζονται δημοσίως τα [φάρμακα] που φέρνουν τη σωτηρία από αυτή την ασθένεια.




Τα «φάρμακα» ο Διογένης ήλπιζε να τα χρησιμοποιήσει για να θεραπεύσει τη «νόσο» της εσφαλμένης αντίληψης και ήταν φιλοσοφικά κείμενα από τον Επικουρισμό, ένα φιλοσοφικό σύστημα που ιδρύθηκε τον τέταρτο αιώνα π.Χ., από τον Έλληνα φιλόσοφο Επίκουρο. 

Ήταν συνδεδεμένη με την Φυσική, έκρινε ότι η επιδίωξη της ηδονής είναι το ανώτερο καλό, και απέφευγε την πίστη στη θεϊκή παρέμβαση. Ο πλούσιος Διογένης πρέπει να είχε καταβληθεί οικονομικά για την κατασκευή της επιγραφής που πρέπει να σκαλισμένη στον τοίχο μιας στοάς, ή στεγασμένου διαδρόμου, που πιθανώς βρισκόταν σε μία από τις δημόσιες πλατείες της πόλης, πιθανώς στην Αγορά της πόλεως.



Ακόμα κάνει σαφή αναφορά στην ελπίδα και προσδοκία του,  οι Οινοανδείς πολίτες αλλά   και οι επισκέπτες της πόλης θα μελετήσουν όχι απλά θα διαβάσουν, τους'' λόγους'' και θα μυηθούν στην επικούρεια σχολή σκέψης. 

Μετά την ανακάλυψη των πέντε τεμαχίων, που δόθηκε στη δημοσιότητα και έγινε η σημασία τους κατανοητή, η γαλλική και η αυστριακή αρχαιολογική ομάδα επισκέφθηκε τα Οινόανδα μεταξύ 1885 και 1895. Βρήκαν άλλα 83 θραύσματα της εν λόγω επιγραφής, η οποία παραμένει το μόνο αρχαίο, φιλοσοφικό κείμενο, από τον ελληνικό και ρωμαϊκό κόσμο να έχει επιβιώσει στην αρχική του μορφή.




Ο Επιγραφολόγος Martin Ferguson Smith (αριστερά) και ο συνάδελφός του Jürgen Hammerstaedt εξετάζουν μια επιγραφή χαραγμένη στην πέτρα με τις αρχές της επικούρειας σκέψης. Οι δύο μελετητές πρόσφατα συνεργάστηκαν με μια ομάδα αρχαιολόγων που χαρτογραφούν τα Οινόανδα. Η Ενδελεχής έρευνα αποκάλυψε στην επιφάνεια του εδάφους 75 προηγουμένως άγνωστα επιγραφικά θραύσματα.

Ως ερμηνευτικές εργασίες σχετικά με την επιγραφή συνεχίζονται και κατά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Το προφίλ που έχει φτιαχτεί για τον Διογένη, από τις ομάδες εργασίας, δεν είναι πολύ κολακευτικό γι αυτόν, θεωρείται ως ένας όχι ιδιαίτερα επιτήδειος εκφραστής της επικούρειας φιλοσοφίας.
Αυτό φαίνεται να έφταιξε που δεν υπήρξε καμία συντονισμένη προσπάθεια μέχρι το 1968 για να ψάξουν νέα θραύσματα της μεγάλης επιγραφής, όταν ο Βρετανός κλασικιστής Martin Ferguson Smith, τώρα ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Durham, έκανε ένα πόνημα για την περιοχή, που έχει χαρακτηριστεί από κάποιους "επιγραφικό Ελ Ντοράντο . 

Ο Σμιθ είχε μόλις ολοκληρώσει μια μετάφραση του πρώτου αιώνα π.Χ., όπου ο Ρωμαίος συγγραφέας Λουκρίτιος πραγματεύεται σχετικά με τη φύση των πραγμάτων, ένα φιλοσοφικό ποίημα που ερευνά την επικούρεια φιλοσοφία και των οποίων, η εκ νέου ανακάλυψη κατά τον δέκατο πέμπτο αιώνα, κάποιοι μελετητές πιστώνουν ότι έχει συμβάλει και αυτό στην δημιουργία της Αναγέννησης.



Για τον Σμίθ, το δέλεαρ, των ως μέχρι στιγμής, άγνωστων θραυσμάτων της επιγραφής- με περαιτέρω γραπτά του Διογένη στην επικούρεια φιλοσοφία -ήταν ακαταμάχητο. Αρχικά μόνος του, και στη συνέχεια, υπό την αιγίδα του Βρετανικού Ινστιτούτου Αρχαιολογίας στην Άγκυρα, πέρασε πολλά χρόνια με το να εργάζεται στα Οινόανδα.



Έχει τεκμηριωθεί και για τις δύο γνωστές επιγραφές αλλά και τα πρόσφατα ανακαλυφθέντα θραύσματα χρησιμοποιώντας μια βούρτσα για να ωθήσει διηθητικό υγρό στο χαρτί μέσα στις εσοχές πάνω στις πέτρες, το οποίο, μετά την ξήρανση, δημιουργεί μια μόνιμη εκτύπωση των γραμμάτων.


Επάνω αποτύπωση σε χαρτί από επιγραφικό σπάραγμα κάτω, της εξέδρας του Δημοσθένη 



Ο Σμιθ με εντατική μελέτη των θραυσμάτων και την ανακάλυψη και άλλων κείμενων στα Οινόανδα, συμπεριλαμβανομένης μιας επιγραφής που περιγράφει την ίδρυση ενός μουσικού εορτασμού στην πόλη, προς τιμήν του Διογένους κάτι που επέτρεψε μέχρι σήμερα να χρονολογηθεί από αυτόν, διστακτικά, ότι η επιγραφή του Διογένη κατασκευάστηκε στις αρχές του δεύτερου αιώνα μ.Χ.




Επιπλέον υπέθεσε ότι το τοίχωμα που φέρει την επιγραφή ίσως καταστράφηκε από σεισμό, ή μάλλον ότι σκόπιμα κατεδαφίστηκε την διάρκεια της ύστερης αρχαιότητας, όταν ο Χριστιανισμός άρχισε να κυριαρχεί και οι επικούρειες ιδέες αντιμετωπίστηκαν με εχθρότητα. Κατά την πάροδο του χρόνου, πολλοί από τους ογκόλιθους που περιέχουν την επιγραφή χρησιμοποιήθηκαν σε νέες κατασκευές, αποκρύπτοντας την επιγραφή .



Η μεγαλύτερη επιγραφή του αρχαίου Κόσμου είναι ελληνική.

Ο Σμιθ πρότεινε, επίσης, ότι η συνολική επιγραφή αρχικά διαιρείται σε επτά διαφορετικές σειρές, με την κάτω γραμμή περιέχει γραπτά σχετικά με τη δεοντολογία και αποσπάσματα από τον Επίκουρο, αλλά και δικά του έργα, του Διογένη, σχετικά με το θέμα. Πάνω από αυτή την σειρά, θα ήταν μια σειρά με χαραγμένα έργα Φυσικής, ένα σημαντικό θέμα στον Επικουρισμό, ο οποίος υποστηρίζει ότι, το θέμα δεν είναι, ούτε δημιουργείται ούτε καταστρέφεται, αλλά αποτελείται από άφθαρτα άτομα.




Πάνω από αυτή τη σειρά, πρέπει να αποτελείται με μια άλλη ηθική διερεύνηση και να καταγραφή των αξιωμάτων πιθανώς από τον Διογένη τον ίδιο. Μια τέταρτη σειρά που περιέχονται στις επιστολές του Διογένη, και πάνω από αυτό, μια μακρά πραγματεία σχετικά με το γήρας που πήρε τρεις επιπλέον γραμμές. Ο Σμιθ υποθέτει ότι η επιγραφή που υπήρχε κάποτε στον τοίχο της στοάς ήταν 12 πόδια ύψος ,δηλαδή 3,60 μέτρα και μήκος πάνω από 200 πόδια ,δηλαδή 60 μέτρα και θα μπορούσε να περιείχε περίπου 25.000 λέξεις.



Το έργο του Βρετανού κλασικιστή καθηγητή στην επιγραφή, οδήγησε σε περιορισμένη ανασκαφή στην πλατεία της πόλης, το 1997 όπου βρισκόταν πιθανότατα η στοά. Η ομάδα του έσκαψε μόνο τρεις μικρές τομές, αλλά και πάλι κατάφερε να αποκαλύψει οκτώ μεγάλα θραύσματα της επιγραφής που είχαν αναδιαμορφωθεί ως πεζοδρόμιο και ως υποστήριξη βάσης αγάλματος.


Υποστήριξη βάσης αγάλματος με επιγραφή.

Τα νέα τμήματα που ανακαλύφθηκαν στις ανασκαφές του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου -Archäologisches Institut. Μεταξύ των μερών που ανακαλύφθηκε το 2008 ήταν μια δήλωση σχετικά με τη θεωρία του Πλάτωνα για την κοσμογονία. Η επιγραφή περιλαμβάνει τρεις πραγματείες που γράφτηκαν από τον Διογένη, καθώς και διάφορα γράμματα και αξιώματα:

. Μια πραγματεία για τη δεοντολογία, που περιγράφει πώς η ευχαρίστηση είναι το τέλος της ζωής, πώς η αρετή είναι ένα μέσο για να επιτευχθεί και εξηγεί πώς μπορεί να επιτευχθεί η ευτυχισμένη ζωή.

. Μια Πραγματεία περί Φυσικής, η οποία έχει πολλές ομοιότητες με του Λουκρήτιου και περιλαμβάνει συζητήσεις σχετικά με τα όνειρα, τους θεούς, περιέχει μια περιγραφή της προέλευσης του ανθρώπου και την εφεύρεση της ένδυσης, της ομιλίας και γραφής.

Μια πραγματεία για το γήρας, που φαίνεται να έχουν υπερασπιστεί τα γηρατειά ενάντια στα μπότζες των νέων, αν και μικρό μέρος αυτής της πραγματείας επιβιώνει.

Γράμματα από το Διογένη με τους φίλους του, η οποία περιλαμβάνει μια επιστολή που απευθύνεται σε κάποιο Αντίπατρο σχετικά με την επικούρεια διδασκαλία των αναρίθμητων κόσμων.

Επικούρεια αξιώματα, μια συλλογή από τις παροιμίες του Επίκουρου και άλλων επιφανών Επικούρειων, το οποίο προσαρτάται στο τέλος της πραγματείας σχετικά με τη δεοντολογία.

Επιστολές του Επίκουρου, η οποία περιλαμβάνει μια επιστολή προς τη μητέρα του Επίκουρου για το θέμα των ονείρων



Σε αυτά τα θραύσματα, που μαζί συνθέτουν το μεγαλύτερο τμήμα της επιγραφής που ανακαλύφθηκε, όπου εκεί ο Διογένης υποστηρίζει ότι […οι θεοί είναι αδιάφοροι για τα ανθρώπινα ζητήματα και επικρίνει τους Στωικούς, μία αντίπαλη φιλοσοφική σχολή.


Συνολικά, ο καθ. Σμιθ βρήκε 136 προηγουμένως άγνωστα κομμάτια, συμπεριλαμβανομένου ενός που ονομάστηκε θραύσμα, η "Χρυσή Εποχή". 

Σε αυτό, ο Διογένης προσβλέπει σε μια εποχή που πολλοί άνθρωποι θα έχουν μετατραπεί σε οπαδούς της επικούρειας φιλοσοφίας. "Λέει ότι [ … όλα θα είναι εν ειρήνη και εν αρμονία…] [… Δεν θα υπάρχουν πόλεμοι, κανένας νόμος, δεν θα χρειαστεί και κανένας τοίχος, για να μας υπερασπιστεί….] σημειώνει ο καθ. Σμιθ, με ένα ίχνος θλίψης διότι, ορισμένα από τα θραύσματα της επιγραφής είχαν επαναχρησιμοποιηθεί για την οχύρωση κατά την ύστερη αρχαιότητα, όταν γίνονταν εμφύλιοι πόλεμοι και εισβολές από τους Γότθους, κάτι που σήμαινε ότι η ζωή στην Οινόανδα απείχε πολύ από την "Χρυσή Εποχή".

Ο καθ. Martin Ferguson Smith επέστρεψε στη ελληνική πόλη Οινόανδα το 2007, αυτή τη φορά ως μέρος μιας ομάδας που χρηματοδοτείται από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. 

Με επικεφαλής τον αρχαιολόγο Martin Bachmann Τμήματος του Ινστιτούτου της Κωνσταντινούπολης, η ομάδα περιλάμβανε από το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας του φιλολόγου Jürgen Hammerstaedt, ο οποίος συνεργάστηκε στενά με τον Σμιθ να μεταφράσει και να ερμηνεύσει την επιγραφή. 

Ο στόχος του νέου προγράμματος ήταν να ερευνήσει ολόκληρη την πόλη της Οινόανδας για να γίνει κατανοητό το πλαίσιο της επιγραφής, και να καταγράψει τις θέσεις των γνωστών θραυσμάτων με GPS και υψηλής τεχνολογίας τεχνικές απεικόνισης.




Αξίζει να σημειωθεί ότι, αν και η ομάδα δεν διεξήγαγε καμία ανασκαφή, ήταν σε θέση να βρει 75 άγνωστα κομμάτια απλά με εντατική εργασία στην τοπογραφία της επιφάνειας, φέρνοντας το συνολικό αριθμό σε 299. Πολλά από τα πρόσφατα θραύσματα που ανακαλύφθηκαν είναι μικρά και μερικώς και όχι ολόκληρα, αλλά περιλαμβάνουν επίσης ορισμένες σημαντικές αναγραφές χαραγμένες επάνω σε αυτά, όπως η κριτική της θεωρίας του Πλάτωνα για την προέλευση του σύμπαντος και ένα τμήμα μιας πραγματείας της Φυσικής που επικρίνει την ιδέα ότι αστραπές, βροντές και οι σεισμοί είναι το έργο των θεών.

Σπαράγματα με επιγραφικά στοιχεία από την εξέδρα του Διογένη

Πρόσφατα ανακαλύφθηκαν θραύσματα των γραμμάτων του Διογένη, αναφέρεται επίσης σε μια ισχυρή οικογένεια που κυβέρνησε την επαρχία της Λυκίας (στην οποία βρισκόταν η Οινόανδα ) στις αρχές του δεύτερου αιώνα μ.Χ. με την η οποία υποστηρίζει την χρονολόγηση της επιγραφής ο καθ. Σμιθ.





Μια εξέδρα με επιγραφές που κατασκευάστηκε για τον Διογένη -Αναπαράσταση -αναφέρει ότι γίνεται μια εορτή προς τιμή του Δημοσθένους την 23 η των Αρτεμισίων (περί τον Ιούλιο)


Η διευθέτηση της τεράστιας επιγραφής μέσα στην πόλη

Η ομάδα επίσης προσπαθεί να καταλάβει πώς ο τοίχος με την επιγραφή του Διογένη θα μπορούσε να χωρέσει στο αστικό τοπίο στα Οινόανδα, καθώς και το πώς οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της πόλης θα έχουν αλληλεπίδραση και θα μπορούσαν να διαβάσουν την επιγραφή.

"Ένα ερώτημα που έχουμε είναι το πώς οι άνθρωποι θα διαβάσουν τα μαθήματα στην κορυφή της επιγραφής ", λέει ο Hammerstaedt. "Τα γράμματα είναι μεγαλύτερα εκεί, αλλά εξακολουθούν να είναι περί τα 3,60 μέτρα πάνω από το δάπεδο."




Αναρωτιέται επίσης εάν η επιγραφή κάλυπτε τον εξωτερικό τοίχο της στοάς, όπου το φως θα ήταν περισσότερο, και ίσως το έδαφος επικλινές, κάτι που θα επέτρεπε στους ανθρώπους να πλησιάσουν το ανώτερα τμήματα της επιγραφής και να μπορέσουν να διαβάσουν καλύτερα

Επίσης συνεχίζεται η τριδιάστατη ανακατασκευή του τοίχου, με αρχιτεκτονικά στοιχεία κάτι που έχει ως αποτέλεσμα, την εξειδίκευση του καθ. Smith και του Hammerstaedt να ερμηνεύσουν πώς ήταν τοποθετημένα τα τεμάχια της επιγραφής, κάτι που μπορεί να βοηθήσει και να απαντήσει στις ερωτήσεις που προκύπτουν .

Η ανακατασκευή του τοίχου με την επιγραφή που έχει δημιουργηθεί από την ψηφιακή σάρωση όλων των 299 γνωστών πέτρινων θραυσμάτων που φέρουν τα γραπτά του Διογένη.

Δεν υπάρχουν γνωστές ομοιότητες σαν την επιγραφή Διογένη στον αρχαίο κόσμο, ούτε σύγχρονο αλλά και κανένα σημερινό τέτοιο παράδειγμα. Επίσης ο καθ. Hammerstaedt σημειώνει ότι η επιγραφή ήταν τόσο εμφανής και είναι τόσο ασυνήθιστο γεγονός που θα πρέπει να είχε γίνει γνωστό σε όλη τη Λυκία και ακόμη μακρύτερα στον ελληνορωμαϊκό κόσμο.

Ένας από τους λόγους που ήταν κάτι το τόσο εξαιρετικό είναι ότι, σε αντίθεση με τα μέλη των άλλων φιλοσοφικών σχολών, οι Επικούρειοι ήταν έντονα ιδιωτικοί και δεν είναι γνωστό να έχουν κάνει δημόσιες ομιλίες ή συζητήσεις σε δημόσιους χώρους. 

"Τα γραπτά του Επικούρου και των επικούρειων συνήθως κυκλοφορούν μεταξύ των μικρών κύκλων του εσωτερισμού" λέει ο καθ. Hammerstaedt. "Έτσι, για να διακηρύξει ο Διογένης τις ευλογίες του για την επικούρεια φιλοσοφία σε ένα τέτοιο δημόσιο χώρο όπως η Αγορά της πόλεως είναι πολύ ασυνήθιστο. Είναι σχεδόν το ισοδύναμο της σύγχρονης δημοσίευσης ενός ανοικτού κώδικα."

Ο καθ. Smith σημειώνει ότι ορισμένοι εκ των νεώτερων κλασικιστών έχουν χλευάσει τον Διογένη ως «πνευματικά αδύναμο και φιλοσοφικό βλάκα». 

Αλλά αυτό δείχνει την ανεπάρκειά τους, διότι όπως ο ίδιος ο ερευνητής πιστεύει και είναι λογικό, ότι το σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι δεν έγραφε για τους συναδέλφους του φιλοσόφους, αλλά μάλλον, όπως εξάλλου και ο ίδιος γράφει, για τους απλούς ανθρώπους στον δρόμο, ελπίζοντας να τους πείσει για τις αρετές της επικούρειας φιλοσοφίας και να τους προσφέρει έναν τρόπο βελτίωσης της ζωής τους.
Εικονική ανασυγκρότηση ολόκληρης της στοάς
Με το έργο της έρευνας της πλέον να έχει ολοκληρωθεί, η ομάδα επικεντρώνεται στη δημιουργία της εικονικής τριδιάστατης επιγραφής και την ανασυγκρότηση της με βάση τα γνωστά κομμάτια, πολλά από τα οποία είναι τώρα αποθηκευμένα σε μια ασφαλή αποθήκη στην περιοχή.

Και ενώ δεν υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια για την ανασκαφή, οποιαδήποτε μελλοντική αποστολή θα έχει το πλεονέκτημα τους εξαιρετικά λεπτομερείς χάρτες της θέσης που γίνεται από τον καθ. Bachmann και την ομάδα του. Από την πλευρά τους, οι Smith και Hammerstaedt είναι ανήσυχοι γιατί δεν γνωρίζουν τι εξακολουθεί να βρίσκεται κάτω από τη γη των Οινόανδων.

Ο Hammerstaedt πιστεύει ότι το 75 έως 80 τοις εκατό της επιγραφής θα μπορούσε να παραμείνει θαμμένη ή οι ογκόλιθοι να έχουν ανακυκλωθεί ως μέρος των άλλων κτιρίων στην περιοχή.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρονται για τις δυνατότητες για να ανακαλύψουν περισσότερα από τις προσωπικές επιστολές του Διογένη, αυτό θα μπορούσε να ρίξει πρόσθετο φως για τον ίδιο το φιλόσοφο. Μετά από όλα, αυτός ο Έλληνας ήταν ένας αξιόλογος άνθρωπος, ένας κοσμοπολίτης άνθρωπος, λέει ο Hammerstaedt, που απαγγέλλει ένα αγαπημένο απόσπασμα από τη μετάφραση του Martin Ferguson Smith, μιας αναφοράς και στην οποία δηλώνει, ο Διογένης πού χάραξε στην επιγραφή: 

[ … Όχι , τουλάχιστον για εκείνους που καλούνται αλλοδαποί, γιατί δεν είναι ξένοι. Διότι, ενώ τα διάφορα μέρη της Γης δίνουν διαφορετικούς ανθρώπους, μια διαφορετική χώρα, αλλά ολόκληρη η πυξίδα αυτού του κόσμου, δίνει σε όλους τους ανθρώπους μία μόνο χώρα, το σύνολο της Γης, και ένα ενιαίο σπίτι, τον Κόσμο….]
_______________________________________________________________________________
ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ

Πηγές ενδεικτικά:
· Ερρίκος A. Πάουελ συντάκτης στο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ.
· An Exedra for Demosthenes of Oenoanda and His Relatives N. P. Milner and S. Mitchell
Anatolian Studies Vol. 45 (1995), pp. 91-104 Published by: British Institute at Ankara
Article DOI: 10.2307/3642916
· oinoanda.blogspot.gr
· Alan Hall ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ
· Ernst Kalinka
· Rudolf Heberdey
φωτογραφίες :
· Αρχείο ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝΑ
· Γιάννης Αβραμίδης
· Martin Bachmann αρχαιολόγος





* Το επιγραφικό έργο του Διογένους του Οινοανδέα σε παλαιά έκδοση με εισαγωγή στα λατινικά αλλά με πολλές επιγραφές του στα ελληνικά

Αγορά
Αγορά
Θέρμες
Αγορά
Κεφάλαια:
. Τα Οινόανδα  
. Διογένης ὁ Οἰνοανδεύς  
. Σε αναζήτηση της «Πέτρας του Φιλοσόφου» 
. Η μεγαλύτερη επιγραφή του αρχαίου Κόσμου είναι ελληνική
. Η διευθέτηση της τεράστιας επιγραφής μέσα στην πόλη

Περιεχόμενα:
Φυσική
Δεοντολογία
Επιστολή προς τον Αντίπατρο
Επιστολή προς τον Διόνυσο



______________________________________________________

  Scholeio.com