Διαθήκη Μωάμεθ, Προστασία ες αεί Ελλήνων και Χριστιανών !



      Οι αυστηρότατες εντολές του Μωάμεθ για προστασία Ελλήνων και Χριστιανών ως το τέλος του κόσμου! Μία ιδιόχειρη διαθήκη-διαταγή του Μωάμεθ προς όλο το γένος του. 
   Διαβάζοντας συμπεραίνουμε, μάλλον μία  διαστρέβλωση των θρησκειών από μισανθρώπους ώστε αυτές να συνηγορούν στις εγκληματικές τους επιδιώξεις αντί να χαλιναγωγούν τα μισαλλόδοξα τους ένστικτα.

   Μιλάμε για την ηθελημένη απόκρυψη ενός μοναδικού χειρογράφου του Μωάμεθ το οποίο βεβαίως παραδόθηκε στα χέρια ενός Τούρκου …ευσεβούς το 1517.
   Διαβάστε τα μοναδικά στοιχεία και τις λεπτομέρειες όπως αυτές ήρθαν πρώτη φορά στην επιφάνεια από την εκπληκτική έρευνα του Β. Μισύρη στο περιοδικό ΙΧΩΡ (τ. 45, Μάιος 2004).
   Αξίζει όμως πριν από όλα να διαβάσουμε το περιεχόμενο της διαθήκης σε μετάφραση του πατριάρχου Ιεροσολύμων Νεκταρίου.
   Έχουμε υποχρέωση  να δώσουμε  συγχαρητήρια και στο πανεπιστήμιο Κρήτης για την τιτάνια προσπάθεια που κάνει με το πρόγραμμα  “Ανέμη”,  την ψηφιακή βιβλιοθήκη δηλαδή που κάνει διαθέσιμα τέτοια έργα όπως αυτό του Νεκταρίου ώστε να είναι προσβάσιμα σε κάθε ερευνητή.
   Πρέπει νά διευκρινίσουμε ότι ό Πατριάρχης άπό υπερβολική θρησκολη­ψία αρνείται νά άποδώση τήν έννοια τής λέ­ξης Έλλην στην αντίστοιχη Αραβική (Γιουνάν) και τήν μεταφράζει χριστιανός.
   Ό Μωάμεθ όμως ξεχωρίζει μέ σαφήνεια τις δυο έννοιες. Τούς “Ελληνες τούς ονομάζει φυλή τών Γιουνάν και τούς χριστιανούς γενεά τών Ναζωραίων.

Αυθεντικό κείμενο:
«Τό παρόν γράμμα, επειδή ό θεός εστί μέ­γας και κυβερνήτης, ύστερον άφού ήλθον πά­ντες οι προφήται, δια νά μή μείνη μαρτυρία αδικίας προς τον θεόν, δια τά προς ανθρώ­πους διδόμενα χαρίσματα έγραψεν ό Μωά­μεθ, ό υιός τοϋ Άμπτουλάχ και απόστολος τού θεού, ό θεωρός και επιμελητής τοϋ παντός κό­σμου προς όλους τού έθνους του και τής θρη­σκείας του, ώς στερεόν και βέβαιον τάξιμον και υπόσχεσιν, διά τήν φυλήν τών Γιουνάν  (Ελλήνων) και διά τήν γενεάν τών Ναζωραίων (χριστιανών) όπου και αν εύρίσκωνται, σιμά ή μακράν, ευγενείς νά είναι ή δυσγενείς, ένδο­ξοι ή και άδοξοι λέγον ούτω.
»Α’) “Οποιος άπό τό έθνος μου θέλει χαλά­σει τήν υπόσχεσιν και τον όρκον όπου είναι εις τήν παρούσαν συμφωνίαν, φθείρει τήν υπόσχεσιν του θεού, και αρνείται τον όρκο του, και έναντι είτε
εις τό πρόσταγμα του, αντι­στέκεται τής πίστεως του (μή γένοιτο θεέ) γί­νεται άξιος τού αναθέματος,
ή Βασιλεύς νά ήναι ό τοιούτος ή και πτωχός, και απλώς ειπείν όστις και αν ήναι.
»Β’) Λοιπόν οπόταν τινάς άπό τους μονα­χούς περιηγητάς θέλει κατοίκηση εις κανένα όρος, ή κορυφήν, ή σπήλαιον, ή χωρίον και τό­πον οίκούμενον, ή περιγιάλι ή αμμουδιά ή εις μονοστήριον, ή έκκλησίαν και οίκον εύκτήριον, έγώ είμαι έν μέσω αυτών προστάτης και φύλαξ αύτονών και όλων τών πραγμάτων τους μέ τήν ιδίαν μου ψυχήν και μέ τήν βοήθειαν και προστασίαν μου, και μέ όλον μου τό έθνος -διατί αύτοι είναι μέρος μου και τιμή μου.
»Γ) “Ετι προστάζω και εμποδίζω τούς έμίρηδες νά μή γυρεύουσιν  απ’αυτούς χαράτσι, ή άλλα νέα δοσίματα ότι εις αυτούς βία και δυ­ναστεία δέν γίνεται.
»Δ’) Τούς κριτάς τους, και ηγουμένους τους νά μήν τούς άλλάσση τινάς, άλλά νά μένουσι άμετάτρεπτοι.
»Ε’) Τούς περιηγητάς τους νά μήν τούς έμποδίζη τινάς άπό τήν περιήγησίν τους.
»ΣΤ’) Άπό τά υπάρχοντα τών εκκλησιών τους κανένα νά μήν ήμπορή νά έξοδιασθή εις κτίσιμον Μετζιτίου, ή άλλου τινός τόπου Μου­σουλμανικού.
»Ζ’) “Οποιος θέλει κάμη κανένα από ταύτα, όπου υπηγόρευσα, άς ήξεύρη βέβαια πώς έλυ­σε τον όρισμόν τοϋ θεού και έναντιώθη τοϋ Αποστόλου του.
»Η’) “Ετι νά μή πληρώνουσι χαράτσι οι Κριταί τους, και ηγούμενοι τους, και δούλοι τους, και μαθηταί τους, και άλλοι πώς υποτακτικοί ούτε νά πειράζωνται, ότι έγώ είμαι προστάτης αυτών όπου και αν εύρίσκωνται εις τήν γήν ή εις τήν θάλασσαν, εις Άνατολήν και Δύσιν, εις “Αρκτον και Μεσημβρίαν επειδή αυτοί και πά­ντα τά περί αυτούς είναι χρέος μου, και όρκος και παρακαταθήκη μου.
Θ’) Και άπό εκείνους όπού έν ησυχία όσκη-τεύουσιν εις τά όρη, νά μή πέρνουσι χαράτσι, ούτε δέκατον διά τά εισοδήματα τους- ούτε τινάς μουσουλμάνος νά γίνεται σύντροφος μετ’αύτούς, επειδή και αύτο’ι άλλοι δέν εργά­ζονται μόνον τά προς τροφήν.
»Ι΄) “Οταν φθόση έν εύθηνία ό καιρός τοϋ καρπού, νά τούς δίδουσιν εις κάθε έρπέτι ένα καυχι.
»ΙΑ’) Ούτε εις τον καιρόν τοϋ πολέμου νά τους εύγάζουσι διά νά ευγουν ε/ς τον πόλε-μον, οϋτε νά τούς ζητοΟσι χαράτσι.
»ΙΒ’) “Ετι άπό τους χριστιανούς ο’ι εντόπιοι και πλούσιοι όπου με πλούτο πραγματεύονται και είναι άξιοι διά χαράτσι νά μην πληρόνου-σι άλλο παρά δώδεκα δραχμάς.
»ΙΓ) “Εξω άπό τό κεφαλοχάρατζον, άλλο νά μή τούς ζητούσι, κατά τό πρόσταγμα του Θεού όπού λέγει. Μή ένοχλήται τούς σεβόμενους τά έκ του Θεού πεμφθέντα βιβλία, άλλά κατά τον άγαθώτερον του άγαθωτέρου τρόπον νά τούς άγαθοποιήσετε και μάλιστα με τούτους συναναστράφητε και εκείνους όπού τούς πειράζουσι (όποιοι και άν ήναι) νά τους έμποδίζητε.
»ΙΔ’) Μία γυναίκα χριστιανή έάν ύπανδρευθή μέ έναν μουσουλμάνο νά κάνη τό θέ­λημα της γυναικός εκείνης και νά μή τήν έμποδίζη άπό τήν έκκλησίαν, και προσευχή της και ταίς συνήθειες της πίστεως της.
»ΙΕ’) Τινάς νά μή τούς έμποδίζη εις τό νά άνακαινίζουσι τάς εκκλησίας τους.
»ΙΣΤ’) Όστις θέλει κόμη τι παρά ταύτην τήν ύπόσχεσιν, ή νά πιστεύση τό εναντίον γίνεται βέβαια αποστάτης του Θεού, και τού Θεϊκου Αποστόλου: Ότι τούτο είναι μία βοήθεια εις αυτούς κατά τάς υποσχέσεις τους.
»ΙΖ’) Και εις αυτούς απάνω νά μήν σηκώνη τινάς άρματα, μάλιστα οι μουσουλμάνοι δι’ αυτούς νά πολεμούσι.
»ΙΗ’) Και διά τοϋτο προστάζω ουδείς άπό τό έθνος μου νά άποκοτήση νά κάμη τό εναντίον ταύτης της υποσχέσεως έως νά άφανισθή ό Κόσμος.
Μάρτυρες

Άλής, υιός τοϋ Άμπιταλίπ- Ομάρ, υιός τοϋ Χατάβ’ Άμπουντελντάρ, υιός τοϋ Αμπομπέρ’ Άββάς, υιός τοϋ Άμτελμουταλίβ- Ζιβήρ, υιός τοϋ Άββάμ- Σαάτ, υιός τοϋ Μαάτ Θηβήτ, υιός τοϋ Νεφίς’ Μπουχανιβέ, υιός τοϋ Αβίδ’ Μοκα-δέμ, υιός τοϋ Καρσή Άμπτιλαζίμ, υιός τοϋ Χα-σάν Άζίβ, υιός του Γιασίν Άμπομπέκερ, υιός τοϋ ‘Αμπι κααφί’ ‘Οτμάν, υιός τοϋ Γαφάς’ Αμπουλάχ, υιός τοϋ Μεσούτ Φαζέρ, υιός τοϋ ‘Αββάς· Ταλάτ, υιός τοϋ ‘ΑμπτουλάχΣαάτ, υιός τοϋ ΑββάτΖεήτ, υ’ιός τοϋ ΘαβίτΧασμέρ, υιός τοϋ Αβίδ’ Χάτιθ, υιός τοϋ Θαβίτ- Άμπτουλάχ, υιός τοϋ Όμέρ.


Τό παρόν έγραψε ό οδηγός και διάδοχος Αλής του Άμπιταλίπ, βάλλοντας τό χέρι του ό προφήτης είς τό Μεντζήτι του προφήτου (εν ω εϊη ειρήνη) τω δευτέρω χρόνω τής φυγής (Έγείρας 624 μ.Χ.) τήν τρίτη ήμερα του Μαχαρέμ μηνός».

Οι λόγοι για τη συγγραφή αυτής της διαθήκης – διαταγής προστασίας ες αεί Ελλήνων και Χριστιανών, έχουν ορισμένες ιστορικές εξηγήσεις:


Α’) Όταν ό Μωάμεθ έγινε δώδεκα ετών συνόδευσε τόν θείο του στήν Συρία, όπου φιλο­ξενήθηκε άπό κάποιον “Ελληνα μοναχό. 
Πολ­λοί εκείνη τήν εποχή πίστευαν ότι όσοι ήταν γνώστες τής Βίβλου γνώριζαν και τήν προφη­τική αποστολή του Μωάμεθ. 
Φημολογείται λοιπόν ότι μόλις ό καλόγηρος άντίκρυσε τό παιδί «άνεφώνησε ως άλλος Σαμουήλ ίδών τόν Δαβίδ:  

Ούτος έστι ό μέγας προφήτης!». Και συ­νεπαρμένος ψηλάφισε τήν ωμοπλάτη τοϋ νε­αρού Μωάμεθ, όπου βρήκε τήν σφραγίδα τής προφητείας.  (“ΙΧΩΡ” No 16, σελ. 66).

Εικάζεται λοιπόν ότι αυτός είναι ό ένας λό­γος συμπάθειας του γιου τής Έρήμου προς τούς ορθοδόξους χριστιανούς, οί όποιοι κα­τάλαβαν άπό τήν άρχή τήν άξια τών προφη­τικών λόγων του.

Β’) Ό άλλος, ό όποίος εκφράζει και τήν ευγνωμοσύνη του προφήτη προς τούς “Ελλη­νες, είναι ό εξής: 

Οι «βοηθοί» (μαθητές) του Μωάμεθ άνεκάλυψαν ένα σχέδιο δολοφονίας του προφήτη έκ μέρους τών έχθρων του, γι’ αυτό τόν πήραν εσπευσμένα και έφυγαν άπό τήν Μέκκα μέ κατεύθυνση τήν Μεδίνα. 

Ή επι­τυχία αυτής τής φυγής συνδέεται άμεσα μέ τήν επέμβαση ενός πλούσιου “Ελληνα, ό όποίος, προκειμένου νά πραγματοποιηθή ή έξοδος του Μωάμεθ άπό τήν Μεδίνα, προσέ­φερε αντάλλαγμα ολόκληρη τήν τεράστια πε­ριουσία του. 

Αυτόν τόν “Ελληνα ό προφήτης τόν ονομάζει “Πρώτο καρπό τής Ελλάδος”. 
Ή φυγή τοϋ Μωάμεθ λέγεται Έγειρα και πραγ­ματοποιήθηκε στίς 20-24 Σεπτεμβρίου του 622 μ.Χ. (“ΙΧΩΡ” Νο 16, σελ. 70).

Φαίνεται ότι τήν εποχή τής ‘Εγείρας ό Σιναΐτης ηγούμενος, αντιλαμβανόμενος έγκαιρα τήν αύξηση τής δύναμης του άσημου τότε Μωάμεθ και γνωρί­ζοντας ότι ή μονή του Σινά όπως και ή αξιό­λογη Ελληνική εμπορική κοινότητα τής Πετραίας Αραβίας θά ήταν εκτεθειμένες στις διώξεις τών Αράβων, έζήτησε και έλαβε άπό αυτόν τό υπέρ τής “Ελληνικής κοινότητας και τών ορθοδόξων μοναστηριών ευεργετικό διά­ταγμα. 

Ό Μωάμεθ, ευχαριστημένος και κολα­κευμένος άπό τήν “Ελληνική αναγνώριση τής αλήθειας τών λόγων του, όχι μόνον εξέδωσε τό διάταγμα, άλλά, όπως γράφει ό πατριάρχης “Ιεροσολύμων Νεκτάριος, «ήγάπα πολλά τό γέ­νος τών’Ελλήνων  (Γιουνάν) παρά άλλο κανένα γένος, και πολλά έσπούδαζε νά φυλάττωνται άπείρακτοι έν ειρήνη- όθεν και δέν φαίνεται εις άλλο γράμμα νά βάλλη τό ϊδιόν του χέρι παρά εις αυτό όπου έδωκε τών χριστιανών»  (Νέκταρ. Ίεροκ. Ίστορ., σελ. 275).

Αρχικά οι προσπάθειες τοϋ Μωάμεθ επικεντρώθηκαν όχι στον προσηλυτισμό τών “Ελλήνων χριστιανών, άλλά στό νά μήν επικριθούν και πολεμηθούν οί προφητείες του και τό ύπό διαμόρφωση θρήσκευμα τοϋ Ισλάμ.

Αντιλαμβάνεστε ότι αυτή η αποκάλυψη θα ήταν η καλύτερη απάντηση στους Σουνίτες που γίνονται πειθήνια όργανα των βάρβαρων επιδιώξεων της Δύσης. Για τους Τούρκους, ας μην το συζητάμε. 
Εκεί η θρησκεία είναι αλα κάρτ και όταν γίνεται “ενοχλητική”, επιστρατεύεται είτε ο Κεμάλ ή το “συνταγματικό δικαστήριο”.

Ίσως λοιπόν να έπρεπε οι μουσουλμάνοι που συρρέουν στη χώρα να διδάσκονται πρώτα αυτό το ιστορικό στοιχείο. 

Αλλά είπαμε, πρέπει να είναι άβουλοι και εχθρικοί για να υπηρετούν χωρίς ερωτήσεις τα κελεύσματα των βαρώνων – κατασκευαστών αλλά και του real estate της “αριστεράς” ρίχνοντας κατά το δοκούν τιμές περιοχών – φιλέτων που έπειτα άξαφνα γίνονται mall και lofts.



Scholeio.com

Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης, Ε.Μ.Σ. Η συνθήκη στα Ελληνικά


Tο στήσιμο
ενός ανεξέλεγκτου 
οργανισμού, με έδρα 
το Λουξεμβούργο, 
που δεν υπόκειται  
σε κανέναν έλεγχο !


Η συνθήκη για τον ΕSM - Ευρωπαϊκός Μηχανισμός στήριξης -  δεν είναι παρά μία συνθήκη χρέους για την προστασία του ευρώ...
Στην ουσία όμως πρόκειται για μία καλοστημένη κομπίνα λεηλασίας και υποτέλειας των ευρωπαϊκών λαών στο σύνολό τους μέσω του χρέους...

Πρόκειται για το στήσιμο ενός ανεξέλεγκτου οργανισμού με έδρα το Λουξεμβούργο
(γιατί άραγε;) που δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο και καμία εξουσία, δικαστική,
ή άλλης μορφής!

Τα δε μέλη των συμβουλίων και το προσωπικό που θα εργάζεται για αυτόν τελούν υπό
πλήρη ασυλία!
Διαβάστε τη συνθήκη για να γνωρίζετε τι στήνεται πίσω από την πλάτη μας..





  Scholeio.com  

Χρήσεις και Χρησιμότητες: Ιδέες... "Ανακυκλωτικές" Ιδέες...


Κοίταξε γύρω σου με αγάπη... και θα δεις 
ότι ''όλα θα ανταποκριθούν.... θα σου ''απαντήσουν''.

Το καθένα στη δικιά του γλώσσα... και θα 
σου δώσουν ιδέες... 

Ιδέες πρωτότυπες, διαφορετικές, αγαπησιάρικες... 

Ναι, δεν είναι σκουπίδια... είναι αντικείμενα 
για νέες χρήσεις !





Δεν πετάμε τίποτα...




Επικοινωνία, Από τα περιστέρια μέχρι τις φρυκτωρίες



Από τα περιστέρια, ακολούθους της θεάς Αφροδίτης, που έστελναν μηνύματα στους ερωτευμένους, μέχρι τις φρυκτωρίες, που μετέδωσαν στις Μυκήνες το οπτικό μήνυμα για την πτώση της Τροίας, έως τους διαστημικούς δορυφόρους και το Ίντερνετ, η ιστορία των τηλεπικοινωνιών συνδέεται με την ανάγκη του ανθρώπου να επικοινωνήσει, να διαδώσει και να πληροφορηθεί.

Ο Σοφοκλής, εξάλλου, αποκαλεί κόρη της Ελπίδας τη θεά Φήμη και η Ίριδα ήταν η πρώτη ουράνια μαντατοφόρισσα των θεών του Ολύμπου. Την Ίριδα, όπως γνωρίζουμε, διαδέχτηκε ο θεός Ερμής. Από αυτό καταλαβαίνουμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες έδιναν πολλή μεγάλη σημασία στην επικοινωνία και την πληροφόρηση.

Οι αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν να ανταλλάσσουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και σε γρήγορο χρόνο πληροφορίες, τόσο κατά την περίοδο των πολέμων όσο και σε περίοδο ειρήνης. Με το εφευρετικό τους μυαλό είχαν κατορθώσει να σχεδιάσουν ένα σύστημα από μηχανισμούς που τους επέτρεπαν να φτάσει στο τελικό δέκτη οποιοδήποτε μήνυμα ήθελαν, διανύοντας ακόμα και 700χλμ σε περίπου μία ώρα. Ας δούμε με ποιο τρόπο γινόταν αυτό.

          Ημεροδρόμοι

Το πρώτο σχέδιο των Ελλήνων για τη μεταφορά πληροφοριών αποτελεί η χρήση των ημεροδρόμων. Ήταν άνθρωποι γνωστοί για τις ικανότητές τους στο τρέξιμο στους οποίους εμπιστεύονταν τη μεταφορά μηνυμάτων σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ο πιο γνωστός ημεροδρόμος που έμεινε και στην ιστορία ήταν ο Φειδιππίδης, ο οποίος πήγε από την Αθήνα στο Μαραθώνα και μετά πάλι πίσω στην Αθήνα το μήνυμα της νίκης χωρίς καμία στάση και πέθανε από εξάντληση.

Οι ημεροδρόμοι είχαν αποκτήσει το σεβασμό και κοινωνική καταξίωση σε σημείο να τους έχουν αφιερωθεί και ναοί (Τάλβυθος ημεροδρόμος του Αγαμέμνωνα στον οποίο οι Σπαρτιάτες αφιέρωσαν ναό). Ενδέχεται κάποιοι από τους ημεροδρόμους να ήταν έφιπποι ειδικά όταν ήταν να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις. Αυτή ήταν η αρχική μορφή του συστήματος των ημεροδρόμων που στη πορεία αναβαθμίστηκε και βελτιώθηκε με τη δημιουργία σταθμών στους οποίους οι αγγελιαφόροι πλέον άλλαζαν τα άλογά τους και ξεκουράζονταν ή άλλαζε και ο αγγελιαφόρος.



          Τηλεβόας

Ο Μ. Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος που συνέλαβε τη ιδέα της αναπαραγωγής ήχων μέσω του ακουστικού τηλέγραφου, ειδικές μεταλλικές συσκευές (τηλεβόες)  οι οποίοι μπορούσαν να μεταφέρουν τους ήχους μέσω του αέρα σε μακρινές αποστάσεις. 
Η εμβέλειά τους λέγεται ότι ήταν περίπου 2500 μέτρα. Είχαν τη μορφή μεταλλικών κυκλικά αναδιπλωμένων χωνιών που κρεμάζονταν σε τρίποδα.
Αποτελούνταν από ένα τρίποδο ύψους τεσσάρων μέτρων ενωμένο στη κορυφή, από την οποία ξεκινούσε ένα σκοινί που συγκρατούσε ένα στρογγυλό ηχητικό κέρας μεγάλου μεγέθους.

Κάποιοι λένε ότι εδώ έχουμε και την πρώτη μορφή ακουστικού ραντάρ που έδινε τη δυνατότητα ακρόασης μακρινών κινήσεων των εχθρών. Το ακουστικό ραντάρ ξαναχρησιμοποιήθηκε με επιτυχία στον 20ο αιώνα για έγκαιρη προειδοποίηση των Άγγλων όταν πλησίαζαν τα Γερμανικά βομβαρδιστικά.



          Οι φρυκτωρίες   
(φρυκτός= πυρσός + ώρα =φροντίδα)


Η φωτιά και κατ’ επέκταση το φως ήταν βασική προϋπόθεση για να μεταφερθεί το μήνυμα σύντομα και σε μεγάλη απόσταση. Η χρήση φωτεινών σημάτων κυρίως χρησιμοποιήθηκε στο πόλεμο για να μεταφέρουν τις διαταγές των ανωτέρων. Τα οπτικά σήματα μπορούσαν να αναπαράγουν πληροφορίες μεγάλης ποικιλίας. Για παράδειγμα η Μήδεια, υψώνοντας ένα αναμμένο πυρσό ειδοποίησε τους Αργοναύτες να σπεύσουν στη Κολχίδα.

Για τη μετάδοση των οπτικών σημάτων με έντονους καπνούς ή στήλες καπνού ήταν απαραίτητη η κατασκευή ειδικών κτισμάτων σε υπερυψωμένα σημεία, τα οποία ονομάζονταν φρυκτωρίες. Για τα φωτεινά σήματα που ανταλλάσσονταν μέσω των φρυκτών (πυρσών) είχαν συμφωνήσει εκ των προτέρων και οι δύο πλευρές για τη μετάφραση των μηνυμάτων. Όπως εκτιμούν οι μελετητές ο πρώτος που χρησιμοποίησηε τηλεπικοινωνιακούς πύργους για τη μετάδοση μηνυμάτων ήταν ο Ηρακλής, ο οποίος σε δύο κωμοπόλεις της Δυτικής Μεσογείου, την Αβύλη και την Κάπλη, έστησε τις γνωστές Ηράκλειες Στήλες, που έπαιζαν το ρόλο φάρου στα διερχόμενα πλοία. Από τα γνωστότερα παραδείγματα μετάδοσης μηνυμάτων με σήματα φωτιάς ήταν η είδηση της πτώσης της Τρόιας στον εκπληκτικό χρόνο ρεκόρ για την εποχή της μιας ημέρας.

Το μήνυμα ταξίδεψε από την Τροία στο Ερμαίο της Λήμνου, απο κεί στον Άθω, στις κορυφές του Μακίστου στην Εύβοια και στη κορυφή του Κιθαιρώνα. Απο κεί το μήνυμα μεταφέρθηκε στη λίμνη Γοργώτη, στο Αγίπλαγκτο (Μέγαρα) και στη συνέχεια η φωτεινή λωρίδα υπερπήδησε το Σαρωνικό κόλπο κι έφτασε στο Αραχναίον κοντά στις Μυκήνες κι απο κει ημεροδρόμοι το μετέφεραν στο ανάκτορο των Ατρειδών.


          Υδραυλικός τηλέγραφος (ο τηλέγραφος του Αινεία)

Γύρω στα 330 π.χ. ο Αρκάδας στρατηγός Αινείας ο Τακτικός επινόησε ένα έξυπνο σύστημα τηλεγραφίας. 
Συνδύασε τους πυρσούς και τη μηχανική έτσι ώστε η επικοινωνία μεταξύ του αποστολέα και του δέκτη να περιέχει σαφείς πληροφορίες, όπως, για παράδειγμα, "πεζικό με βαρύ οπλισμό" κ.α. 

Στους σηματοδοτικούς σταθμούς υπήρχαν 2 πανομοιότυποι κάδοι κυλινδρικοί γεμάτοι με νερό μέχρι το ίδιο σημείο που είχαν στη βάση τους από μια βρύση ίδιας διαμέτρου, ώστε όταν έτρεχε νερό η ροή του να ήταν ίδια και στους δύο κάδους. Το ύψος των κάδων ήταν περίπου 1,50 μέτρα και το πλάτος τους περίπου μισό μέτρο. Πάνω στο νερό του κάθε κάδου επέπλεε ένα ξύλινο ραβδί που ήταν κάθετα στηριγμένο σε έναν κυλινδρικό φελλό που είχε διάμετρο λίγο μικρότερη από τους κάδους. 



Το ραβδί ήταν χωρισμένο σε παράλληλους κύκλους που είχαν απόσταση περίπου 6 εκατοστά μεταξύ τους. Στα κενά αυτών των κύκλων ήταν σημειωμένες διάφορες κωδικοποιημένες πληροφορίες στρατιωτικής κυρίως φύσης οι ίδιες και στους 2 κάδους. 
Η επικοινωνία γινόταν ως εξής όταν επρόκειτο να μεταδοθεί ένα μήνυμα. Ειδοποιούσαν τον επόμενο σταθμό υψώνοντας έναν πυρσό. Όταν ο επόμενος σταθμός ειδοποιούσε και αυτός με έναν πυρσό ότι ήταν έτοιμος, ο πομπός ύψωνε τον πυρσό του και πάλι και τότε άνοιγαν και οι δύο τις βρύσες ταυτόχρονα. 

Όταν το ραβδί καθώς κατέβαινε έφτανε στο μήνυμα που ήθελαν να μεταδώσουν τότε ο πομπός έσβηνε τον πυρσό και τότε έκλειναν και οι δύο βρύσες. Το μήνυμα είχε μεταδοθεί. Το σύστημα αυτό βασίζεται στο συγχρονισμό κινήσεων πομπού και δέκτη.
Επίσης μια ακόμα βασική προϋπόθεση για να διαβαστεί σωστά το μήνυμα ήταν οι τρύπες των αγγείων να έχουν την ίδια διάμετρο έτσι ώστε να φεύγει η ίδια ποσότητα νερού. 
Οι υδραυλικοί τηλέγραφοι βρίσκονταν πάντα σε υψόμετρα, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη οπτική επαφή. Η απόσταση που είχαν μεταξύ τους δύο ή περισσότεροι τηλέγραφοι δεν ήταν σταθερή, παρ' όλα αυτά μπορούμε να πούμε ότι συνήθως ξεπερνούσε τα δεκάδες χιλιόμετρα.


Είναι όμως βέβαιο πως όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί έκαναν χρήση του οπτικού τηλεγράφου, μεταχειριζόμενοι φωτεινά σήματα την νύχτα και σήματα καπνού την ήμέρα. 
Το περίφημο Σινικό τείχος, πού χτίστηκε εδώ και 2200 χρόνια για να προστατευθεί η χώρα από τις ορδές των Τατάρων, ήταν επανδρωμένο διαρκώς, σε έκταση, πάνω από 300 μίλια, με σηματοδότες. Το εύφλεκτο υλικό, πού είχαν στην διάθεση τους, ανάδινε ένα λαμπερό φως ακόμα και με βροχερό καιρό. Τι υλικό ήταν αυτό, γνωστό στους Κινέζους δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν;

Η παράδοση λέει πως ο Μέγας Αλέξανδρος αν και είχε ήδη επεκτείνει το δίκτυο των φρυκτωριών, εξόρισε χλευάζοντας τον εφευρέτη ενός νέου τηλεγραφικού συστήματος, που θα μπορούσε να ενώσει όλα τα μέρη της αχανούς αυτοκρατορίας του. Αργότερα μετάνιωσε και προσπάθησε να επαναπατρίσει τον άνθρωπο, αλλά δεν τον βρήκε πουθενά.

Οι Κινέζοι, οι Πέρσες, οι Έλληνες, οι Καρχηδόνιοι - όλοι έκαναν χρήση του οπτικού τηλεγράφου και αν πίστευε κανείς όλα όσα έχουν γράψει οι Έλληνες, θα έπρεπε να πιστέψει πώς ολόκληρη η Ελλάδα ήταν σκεπασμένη από πύργους τηλεγραφίας και φάρους. 
Γι' αυτό απορεί κανείς πώς οι Ρωμαίοι, πού τόσα έμαθαν από τους Έλληνες στα ζητήματα της επιστήμης και της τέχνης και που ήσαν καλοί μηχανικοί οι ίδιοι, συντέλεσαν τόσο λίγο στην ανάπτυξη της τηλεγραφίας. Οι ιστορικοί τους ούτε καν την αναφέρουν, και πολύ λίγα γνωρίζουμε από τις επιτεύξεις τους στον τομέα αυτόν.

Οι στρατοί των αρχαίων συχνά είχαν ιδιαίτερο σώμα σηματοδοτών, και θα χτίστηκαν χιλιάδες πύργοι, ώστε τα σήματα της φωτιάς και του καπνού να μεταφέρονται όσο το δυνατό μακρύτερα. 
Όταν πολιορκούσαν μία πόλη, οι επιτιθέμενοι έστηναν κοντάρια, στα οποία είχαν στερεώσει πυρσούς. Μ' αυτούς μεταβιβάζονταν οι διαταγές και οι απαντήσεις στο διάστημα της επίθεσης. Την μέρα συχνά χρησιμοποιούσαν χρωματιστές σημαίες αντί για σήματα με καπνό. Το ίδιο γινόταν και στις ναυμαχίες - χρησιμοποιούσαν φωτεινά σήματα και χρωματιστές σημαίες.

Ο Ασιάτης κατακτητής Ταμερλάνος ήταν ξακουστός για την αποτρόπαιη απλότητα των σημάτων του. Όταν πολιορκούσε μία πόλη, χρησιμοποιούσε μονάχα τρεις σημαίες στα σήματα του. 
Μία άσπρη σημαία που σήμαινε, «παραδοθείτε, θα δείξω επιείκεια», μία κόκκινη, «θα πάρω εκδίκηση για τον χρόνο που έχασα - όλοι οι αξιωματικοί και οι διοικητές θα πληρώσουν με το κεφάλι τους», 
και μία μαύρη σημαία που σήμαινε: «θα σάς περάσω όλους από το σπαθί, είτε κυριευτεί η πόλη είτε παραδοθεί». 
Μηνύματα χαράς η συγχαρητηρίων δεν υπήρχαν στον κώδικα του Ταμερλάνου...


          Αλφαβητικός Κώδικας
Όταν οι χρήστες του υδραυλικού τηλέγραφου με την πάροδο του χρόνου διαπίστωσαν δυσκολίες στην ακριβή περιγραφή των πληροφοριών όπως αναφορά σε αριθμητικές δυνάμεις του εχθρού, ήρθε ή ώρα που οι Κλεόξενος και Δημόκλειτος παρουσίασαν την "Πυρσεία" ή αλλιώς: 

          Οπτικό τηλέγραφο

Η λειτουργία του είχε ως εξής: αρχικά διαίρεσαν το αλφάβητο σε πέντε μέρη ανά πέντε γράμματα τα οποία αναγράφονταν σε πινακίδες τις οποίες θα έπρεπε να έχουν μαζί τους όσοι θα συνομιλούσαν. Πριν εγκαταστήσουν και τα υπόλοιπα εξαρτήματα του τηλέγραφου υπήρχε η συνεννόηση ότι οι πρώτοι -δύο στον αριθμό- πυρσοί που θα σηκώνονταν θα ήταν από εκείνον που ήθελε να αναγγείλει κάτι. Η μεταφορά των πληροφοριών θα ξεκινούσε αν κι από την απέναντι πλευρά σηκώνονταν δύο πυρσοί.

Όταν κατέβαιναν όλοι οι πυρσοί, τότε εκείνος που ήθελε να αναφέρει κάτι σήκωνε τους πρώτους πυρσούς από τα αριστερά, δηλώνοντας με αυτό το τρόπο στο δέκτη ποια πινακίδα έπρεπε να εξετάσει. Αν για παράδειγμα σήκωνε τον πρώτο πυρσό , εννοούσε τη πρώτη πινακίδα κ.ο.κ. 
Η δεύτερη ομάδα πυρσών χρησιμοποιούνταν για να υποδείξουν τα γράμματα που θα σχημάτιζαν τη λέξη του μηνύματος. Για την καλύτερη καταγραφή των εναλλασσόμενων πυρσών οι χρήστες χρησιμοποιούσαν κατάλληλες διόπτρες. Για την αποφυγή λαθών, εκείνος που θα σήκωνε ή θα κατέβαζε τους πυρσούς, ήταν πίσω από ένα πρόχειρα κατασκευασμένο τοίχο με σύνηθες ύψος τα δέκα μέτρα. Επειδή η συμπλήρωση ενός πλήρους μηνύματος απαιτούσε χρόνο, οι χρήστες αναγκάστηκαν να βρουν τις λέξεις με τα λιγότερα γράμματα, χωρίς όμως να χάνει το πληροφοριακό της περιεχόμενο η πρόταση.

Για να επιτευχθεί σωστά και γρήγορα η μετάδοση του μηνύματος, οι χρήστες της Πυρσείας, οι οποίοι ήταν πολίτες με άριστη γνώση ανάγνωσης, γραμματικής και ορθογραφίας, εκπαιδεύονταν καθημερινά ώστε να συνηθίσουν στον τρόπο γραφής και μετάδοσης των μηνυμάτων. Με την παροδο του χρόνου κάποιοι βελτίωσαν τον οπτικό τηλέγραφο κάνωντας στην αρχική μορφή κάποιες παρεμβάσεις, αλλάζοντας τα γράμματα των πλακών έτσι ώστε να αποφευχθεί η υποκλοπή του μηνύματος.


          Ο τηλέγραφος του Πολύβιου

Ο Έλληνας ιστορικός Πολύβιος είχε επινοήσει ένα σύστημα σηματοδότησης, όπου τα γράμματα της αλφαβήτου ήταν χωρισμένα σε πέντε ομάδες πέντε στήλες από πέντε γράμματα στην κάθε μία. 
(Η τελευταία στήλη είχε ένα γράμμα λιγότερο). Μετά τις στήλες αυτές τις έγραφαν σε πέντε πινακίδες. Η μετάδοση του μηνύματος γινόταν πάλι με πυρσούς. Ο πομπός πρώτα υψώνει τον πυρσό από αριστερά για να δείξει ποια πινακίδα πρέπει να προσέξει ο δέκτης έναν πυρσό για την 1η πινακίδα δύο για την 2η κτλ. Ύστερα υψώνει τον πυρσό από δεξιά για να δείξει ποιο γράμμα πρέπει να προσέξει ο άλλος. Θα πρέπει επίσης να έχουν μια διόπτρα για να βλέπουν καλύτερα.


          Ανακλαστήρες ενίσχυσης
Τα σήματα από τις φωτιές λέγεται ότι βοηθούσαν με ειδικούς ανακλαστήρες να φανούν αρκετά μακριά. Όπως λέει η ιστορία, ο περίφημος φάρος της Αλεξάνδρειας χρησιμοποίησε ειδικούς ανακλαστήρες και ίσως κάποιο ειδικό φακό, ώστε να στέλνει το φως του στην μέγιστη δυνατή απόσταση. Λέγεται μάλιστα ότι παρατηρώντας μέσα από αυτό το φακό υπήρχε η δυνατότητα να φανούν ευκολότερα τα μακρινά πλοία αλλά και με τη βοήθεια του να καούν από μακριά εχθρικά πλοία.


          Άλλοι λαοί
Οι Κινέζοι, οι Πέρσες, οι Καρχηδόνιοι όλοι έκαναν χρήση του οπτικού τηλέγραφου. 
Οι Πέρσες χρησιμοποίησαν το σύστημα των φρυκτωριών κατά τις επιθέσεις τους εναντίον της Ελλάδας. Είχαν επίσης οργανώσει ένα μυστικό δίκτυο επικοινωνίας στην κορυφή της Πεντέλης με ασπίδες οι οποίες αντανακλούσαν τις ακτίνες του ήλιου. 
Το σύστημα αυτό ονομάστηκε ηλιοτρόπιο ή ηλιογράφος και διατηρήθηκε για αρκετούς αιώνες. 
Οι Ρωμαίοι όμως που έμαθαν τόσα πολλά από τους Έλληνες στα θέματα της επιστήμης και της τέχνης και που ήταν και οι ίδιοι σπουδαίοι μηχανικοί συντέλεσαν πολύ λίγο στην εξέλιξη της τηλεγραφίας. 
Είχαν εγκαταστήσει ένα μεγάλο σύστημα φρυκτωριών. Οι στρατοί των αρχαίων είχαν ιδιαίτερο σύστημα σηματοδοτών και γι αυτό το λόγο είχαν κτιστεί χιλιάδες πύργοι. Όταν πολιορκούσαν μια πόλη οι επιτιθέμενοι έστηναν κοντάρια στα οποία είχαν στερεώσει πυρσούς και μετέδιδαν σήματα. Την ημέρα χρησιμοποιούσαν και χρωματιστές σημαίες αντί για φωτιά.


          Κίνα (σωληνώσεις επικοινωνιών)

Μέσα στο περιβόητο Σινικό τείχος (περίπου 9 μέτρα ψηλό, με πύργους των 12 μέτρων και μήκος 6400 χιλ) υπάρχουν μεταλλικές σωλήνες. Φωνάζοντας μέσα σε αυτές η φωνή φτάνει από το ένα φυλάκιο στο άλλο. Έτσι μεταδίδονταν τα μηνύματα κατά μήκος του τείχους.


         Σήματα καπνού

Οι Ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής χρησιμοποιούσαν σήματα καπνού με κάποιο κώδικα για τις επικοινωνίες τους.


          Ταχυδρομεία Ίνκας

Η μέθοδος των αγγελιοφόρων – δρομέων εξελίχθηκε λίγο πολύ από όλους τους λαούς αλλά γνώρισε εκπληκτική εξέλιξη από τους Ίνκας. Η μορφή επικοινωνίας που χρησιμοποιήθηκε στα οροπέδια των Άνδεων ήταν με οργανωμένο σύστημα δρομέων. Η ταχύτητα του δικτύου ήταν τέτοια που αυτοί που έμεναν στην πρωτεύουσα τους πάνω στο βουνό έτρωγε φρέσκο θαλασσινό ψάρι της ίδιας ημέρας.


         Σφυρίγματα

Οι Γκουάντσε, οι κάτοικοι των Καναρίων Νήσων, χρησιμοποιούσαν μια ειδική γλώσσα σφυριγμάτων για να επικοινωνούν σε μεγάλες αποστάσεις. Λέγεται ότι με τα σφυρίγματα αυτά μπορούσαν να επικοινωνούν σε απόσταση 4 χιλιομέτρων.


Γνωστοί χαριτωμένοι αγγελιοφόροι της ιστορίας είναι τα ταχυδρομικά περιστέρια
Έχουν την άνεση να επιστρέφουν στην φωλιά τους από πολύ μακρινές αποστάσεις μεταφέροντας και μικρά μηνύματα δεμένα σε μικρή θήκη πάνω τους. 
Εντυπωσιακή και ανεξήγητη είναι και η ικανότητά τους να ξαναβρίσκουν την φωλιά τους από μεγάλες αποστάσεις, ακόμα κι αν αυτή έχει μετακινηθεί σε κάποια απόσταση απ' την αρχική της θέση ή ακόμα κι όταν αυτή είναι διαρκώς μετακινούμενη π.χ. σε πλοίο.

Η ταχυδρομική χρήση των περιστεριών είναι γνωστή απ' την αρχαιότητα και συνεχίστηκε μέχρι και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπου κάποια περιστέρια παρασημοφορήθηκαν για τις ικανότητές τους. 
Ακόμα και σήμερα ο στρατός των ΗΠΑ και του Καναδά διατηρεί ταχυδρομικά περιστέρια για περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Πλήθος πειραμάτων αδυνατεί να αποδείξει την μέθοδο που χρησιμοποιούν τα περιστέρια για να ξαναβρίσκουν την φωλιά τους. 
Συνδυάζουν όλες τις αισθήσεις τους, αλλά είναι πολλές οι ενδείξεις ότι κάτι άλλο ισχυρότερο κρύβεται να ανακαλυφθεί για αυτή τους την ικανότητα.


          Βυζάντιο

Οι Βυζαντινοί είχαν τους καμινοβιγλάτορες δηλαδή τις βίγλες (παρατηρητήρια) και τα καμίνια που διατηρούσαν άσβηστη τη φλόγα των πυρσών. Το σύστημα επικοινωνίας των Βυζαντινών έφτανε μέχρι την ταρσό της Μικράς Ασίας μια απόσταση δηλαδή 700 χιλιομέτρων και η απόσταση από φανό σε φανό ήταν περίπου 100 χιλιόμετρα. 
Ο Κ. Πορφυρογέννητος αναφέρει ότι το μήνυμα έφτανε στην Κωνσταντινούπολη σε μία ώρα. 
Μετά την κατάκτηση του Βυζαντίου από τους Σταυροφόρους το 1204 αυτοί χρησιμοποίησαν το τηλεπικοινωνιακό σύστημα των πύργων (οι Τούρκοι τους ονόμαζαν κουλέδες). Είχαν φτιάξει πολλούς πύργους τους οποίους ονόμαζαν και φανούς (Το Φανάρι της Κωνσταντινούπολης από αυτό πήρε το όνομά του).


          Μεσαίωνας

Καμιά σημαντική αλλαγή δεν έγινε από την αρχαιότητα μέχρι τη Γαλλική επανάσταση στις τηλεπικοινωνίες. Μόνο το τηλεσκόπιο (17ος αι) βοήθησε ώστε να γίνονται κατανοητά οπτικά σήματα από πολύ μεγάλες αποστάσεις. 
Οι Ολλανδοί χρησιμοποίησαν τους μύλους κολλώντας γράμματα στη φτερωτή ως σύστημα επικοινωνίας δεδομένου ότι η γεωγραφική μορφή της χώρας τους είναι επίπεδη και οι ανεμόμυλοι χιλιάδες.

Επίσης ο Conte (1792) χρησιμοποίησε αερόστατα για να μεταδώσει μηνύματα. Το κάθε αερόστατο είχε 8 κυλίνδρους που ανεβοκατέβαιναν με χειρισμούς από το έδαφος και έτσι μπορούσε να μεταδώσει 256 διαφορετικά σήματα. Παρόμοια αερόστατα χρησιμοποιήθηκαν κατά την πολιορκία του Παρισιού από τους Γερμανούς το 1871.


          19ος αιώνας

Ο Ταχυγράφος ή τηλέγραφος του Γάλλου Κλώντ Σαπέ ήταν η αρχή μιας νέας εποχής. Η συσκευή λειτουργούσε με 3 περιστρεφόμενες μεταλλικές ράβδους που μπορούσαν να μεταδώσουν 196 σήματα και ήταν τοποθετημένη πάνω σε πολύ ψηλό στύλο. Ο χειρισμός γινόταν από το έδαφος με τροχαλίες και οι χειριστές χρησιμοποιούσαν τηλεσκόπιο για να διαβάζουν πιο εύκολα τα μηνύματα τα οποία έφταναν πολύ γρήγορα στον προορισμό τους. Βασικό μειονέκτημα της μεθόδου αυτής ήταν ότι λειτουργούσε μόνο την ημέρα και όταν το επέτρεπαν οι καιρικές συνθήκες.


          Ηλεκτρικός τηλέγραφος

Ο ηλεκτρισμός έδωσε μεγάλη βοήθεια στην εξέλιξη των τηλεπικοινωνιών. Πρώτος ο Μορς (ζωγράφος το επάγγελμα) ανακάλυψε το 1844 τον ηλεκτρικό τηλέγραφο. Αυτός ήταν μια κινούμενη χάρτινη κορδέλα πάνω στην οποία ακουμπούσε η μύτη ενός μολυβιού που ήταν προσαρμοσμένο σε εκκρεμές με ηλεκτρομαγνήτη. (Τα γνωστά σήματα Μορς με τελείες και παύλες).


          Τηλέφωνο (1876)

Οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν το τηλέφωνο (όχι ηλεκτρικό) ήταν όπως είδαμε οι Κινέζοι πριν 2000 χρόνια με το σύστημα των σωλήνων στο Σινικό τείχος. ΟΙ Κινέζοι επίσης είχαν εφεύρει και ένα άλλο σύστημα, δηλαδή δύο χάρτινά κύπελλα συνδεδεμένα με σπάγγο όπως το παιδικό παιχνίδι που γνωρίζουμε. Το ηλεκτρικό τηλέφωνο όμως εφευρέθηκε όπως ξέρουμε το 1876 από τον Γκράχαμ Μπελ.


         Ο ασύρματος (1895)

Ο Μαρκόνι εφεύρε το 1895 τον ασύρματο σε ηλικία μόλις 21 ετών. Από αυτή την εφεύρεση ωφελήθηκε κυρίως η ναυσιπλοΐα.

Μετά τον Μαρκόνι έχουμε μια σειρά από εφευρέσεις στον τομέα της τηλεπικοινωνίας (Ραδιόφωνο, τηλεόραση, κινητό τηλέφωνο, δορυφόροι).

Όλοι αυτοί οι "τρόποι" -εφευρέσεις- επαφής συνέβαλαν στον πολιτισμό, γιατί οι άνθρωποι μπορούσαν να επικοινωνήσουν με άλλους λαούς, να ανταλλάξουν ιδέες και να επηρεαστούν από αυτούς στον τομέα της τεχνολογίας, της επιστήμης, της τέχνης και των γραμμάτων.

Scholeio.com

Κινητό τηλέφωνο, Είμαστε πειραματόζωα ;


Πάνω από 4.000.000.000 χρήστες κινητών τηλεφώνων σε όλο τον κόσμο  συμμετέχουν σαν «πειραματόζωα» στο πιο μεγάλο πείραμα της ιστορίας της  ανθρωπότητας!!!


Συνωμοσία των κινητών τηλεφώνων;

Πόσο κινδυνεύουν 4 δισεκατομμύρια χρήστες των κινητών τηλεφώνων;;;

Μια διεθνής επιστημονική επιτροπή, με ντοκουμέντο 600 σελίδων βασισμένο σε 2.000  επιστημονικές μελέτες, αποδεικνύει τις βλαβερές συνέπειες της  ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στον άνθρωπο (αλλοιώνει τα εγκεφαλικά κύτταρα), ακόμα και σε χαμηλά επίπεδα εκπομπής. 

H δημιουργία Παγκόσμιου Νομίσματος


ΠΩΣ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ 
ΟΛΑ ΑΥΤΑ;

Το διαδίκτυο σήμερα έχει μηδενίσει τις αποστάσεις και η πληροφορία μεταδίδεται αστραπιαία. 

Το παιχνίδι αυτό κατάφεραν και το κράτησαν κρυφό για πάνω από 300 χρόνια με τις μασονικές στοές και τις μυστικές λέσχες. 

Σήμερα όμως με την τεράστια εξάπλωση του διαδικτύου και την ανταλλαγή πληροφοριών, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα φοβερά τους σχέδια.

Κύθηρα, Από που πήραν τ' όνομά τους


    Κυθήρια η Κυθέρεια... Κυθουρία

Αρκετές φορές τα Κύθηρα άλλαξαν ονομασία.  Οι κατά καιρούς ηγεμόνες του νησιού του προσέδιδαν διάφορα ονόματα. Τον Μεσαίωνα Κυθουρία και Τσερίγο.  
Ένα όνομα που το νησί το οφείλει στους Ενετούς ναυτικούς.  
Λεγόταν και Φοινικούντα κάποτε, γιατί πολύ παλιά υπήρξαν τα Κύθηρα αποικία των Φοινίκων.

Τρίτο μάτι, η άλλη όραση


Το Τρίτο Μάτι ή έκτο τσάκρα 
μεταφέρει την ενέργεια της 
καθαρής όρασης και Διάκρισης.

Βρίσκεται στο κέντρο της κεφαλής μεταξύ των φυσικών μας ματιών. 


Αυτό το τσάκρα ανοίγει την... πόρτα πολυδιάστατα στις αισθήσεις μας, 
για να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από τους πυκνούς περιορισμούς 
μιας του ΕΓΩ, του υλιστικού, 
φυσικού μας κόσμου, που 
βασίζεται στην ψευδαίσθηση.
Μόλις το πνευματικό μάτι μας αρχίζει 
να ανοίγει, βαθύτερες πνευματικές αλήθειες θα συντονιστούν μαζί μας 
και το πέπλο της ψευδαίσθησης θα αρχίσει να επιδεινώνεται. 

Ένα ανοιχτό πνευματικό μάτι αποκαλύπτει την αλήθεια της πραγματικότητας. 
Χωρίς αυτό, να είναι κυρίαρχο, καμία πνευματική διάκριση δεν είναι δυνατόν να συμβεί!

Ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη έχει μπλοκάρει το έκτο Chakra. 
Η ανθρωπότητα είναι πολύ υλιστική και επικεντρώνεται αυστηρά στο φυσικό κόσμο και 
ό, τι ο φυσικός κόσμος μπορεί να προσφέρει γι αυτούς. Επειδή τα πνευματικά μάτια τους είναι κλειστά, οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τον θεό. 

Ο Χατζηκυριάκος - Γκίκας όπως τον Είδε ο Ελύτης


Το εργαστήριο του καλλιτέχνη 

   Μια μεγάλη σκοτεινή περίοδος αποσκεπάζει τα πρώτα χρόνια του νεοϊδρυμένου ελληνικού κράτους.
   Η επιβολή της Ευρώπης επάνω στον αρτιγέννητο οργανισμό (που πνευματικά κινείται ψαύοντας ακόμα ύστερ' από τη νεκροφάνεια τεσσάρων αιώνων) είναι τόση, που κάθε ανεξάρτητη χειρονομία, πραγματικά, να φαίνεται απίθανη.

   Είναι η εποχή που θριαμβεύει η ψεύτικη κολόνα, η χλαμύδα, το χάρτινο ρόδο και ο Έρως με τα δύο φτερά. 

   Η διάσταση ανάμεσα σ' αυτά και ανάμεσα στα πλατάνια, τις εκκλησιές, τα καράβια, τα σπίτια και τα  κεντήματα του λαού είναι κολοσσιαία.
   Η Αττική γη, το Αιγαίο, δε βρίσκουν έναν άνθρωπο ν' αποδώσει την ουσία τους με μιαν άμεση χειρονομία.
   Η εποχή της Διάλυσης των Μορφών μέσα σ' ένα όργιο εντυπώσεων, που δεν είχαν άλλη εξάρτηση παρά μόνον από την επιφάνεια του ματιού. Το σκόρπισμα σε πλήθος έντονες πινελιές και η σύγχυση της ατμόσφαιρας με την ύλη αποδείχτηκαν εχθρές του καθαρού περιγράμματος και της πνευματικής φυσιογνωμίας των αντικειμένων.

   Ένας Παρθένης γίνεται εμπρεσιονιστής και μεταβάλλει στο διάστημα της ανόδου του τόσο ριζικά τον εμπρεσιονισμό του, που αντιστρέφει τους όρους και παρουσιάζεται σαν ένας από τους σημαντικούς προδρόμους και άμεσους βοηθούς της αλλαγής που μέλλει να γίνει.

   Μια γενεά νέων ζωγράφων αποσκιρτά από τα διδάγματα της Σχολής Καλών Τεχνών. Μελετά τη βαθύτερη σημασία της Βυζαντινής τέχνης, έρχεται κοντά στις έγνοιες και τις χαρές του λαού, τα χειροτεχνήματα, τον Καραγκιόζη, βλέπει στον αδίδαχτο γυρολόγο ζωγράφο της Μυτιλήνης Θεόφιλο το φορέα ενός γνήσιου ζωγραφικού αισθήματος.


    Στην Ευρώπη, η αντίδραση του Cezanne, στη διάλυση της φόρμας και η στροφή της προσοχής του, από άλλο δρόμο σ' αυτήν, γεννά τις προϋποθέσεις του Κυβισμού.


    Ειδοποιημένος λες, ο Χατζηκυριάκος, χάρη σ' ένα αξιοθαύμαστο ένστικτο, ζητούσε ν' αντιδράσει στην αστάθεια των συγχρόνων του και να φτιάξει από το Εμπρεσιονισμό κάτι το στέρεο και το μόνιμο. 

   Διαπιστώνοντας ότι το σχέδιο και το χρώμα δεν είναι ξέχωρα πράγματα, αλλά όσο προχωρείς στο ένα τόσο συγκεκριμενοποιείται το άλλο.

   Την επαύριο του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου ήδη, ο Braque, ο Picasso, ο Le Corbusier, από τη δική του έπαλξη ο καθένας, ανασυνθέτανε την πραγματικότητα επάνω σε βάσεις πιο στέρεες.


"Λύτρωση από την ωραιοπάθεια, αναζήτηση του ωραίου από το δρόμο του αληθινού, αναθεώρηση της έννοιας του πραγματικού, ροπή προς το συγκεκριμένο, έρωτας της ακρίβειας." 


   Σ' αυτές τις τροχιές, ένας καλλιτέχνης νεοφτασμένος, μπορούσε ίσως να βρει εύκολα το δρόμο του, μπορούσε όμως, το ίδιο εύκολα, να χαθεί.

   Ο Ν. Χατζηκυριάκος Γκίκας άντεξε. Το ένστικτο του Έλληνα νησιώτη λειτουργούσε με ασφάλεια μέσα στα ξανοίγματα του κοσμοπολίτη Ευρωπαίου.

   Πολύ γρήγορα αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι όλη αυτή η ιστορία για το χάσμα που ανοίγεται ανάμεσα στη νεώτερη τέχνη και την παράδοση δεν είναι παρά ένας μύθος. 

   Οι ρίζες των νέων αντιλήψεων βρίσκονται βυθισμένες ουσιαστικά μέσα στ' αρχαία εκείνα χώματα που τα διαπότισαν οι έγνοιες για την ανακάλυψη μερικών αναλλοίωτων κανόνων.
   Ο Le Corbusier είχε μιλήσει κάποτε για ένα ορθογώνιο τρίγωνο, που είναι ο ελληνικός πολιτισμός, και που έχει για κορυφή του τον Παρθενώνα. 
   Την ανιούσα του τριγώνου αυτού μελετά και παρακολουθεί αναδρομικά και ο Γκίκας.
   Από τη θητεία του στην ελλειπτική μέθοδο, αυτό που συναποκομίζει ο Χατζηκυριάκος Γκίκας το βλέπει σαν αποτέλεσμα μόνο και το βλέπει πάντοτε στην πράξη. 
   Ξέρει ότι ένα αντικείμενο που κατασκευάζεται με το μοναδικό σκοπό ν' ανταποκριθεί, όσο γίνεται καλύτερα, στον προορισμό του, δεν υπακούει σε άλλη νομοτέλεια.
   Το εργαλείο, το πλοίο, το σπίτι, που δεν πάνε να ικανοποιήσουν ένα νεόπλουτο ιδιοκτήτη, ζηλωτή παλαιών μεγιστάνων, αλλά να λειτουργήσουν σωστά, με μόνα τα απαραίτητα εξαρτήματα τους στην προσδιορισμένη θέση, αποτελούν συνθέσεις που κατά βάθος έχουν την ίδια αναλογία με τις συνθέσεις της τέχνης που μελετήσαμε.
   Ο λαός, που δεν έχει αφήσει τη μνήμη του να συρθεί στη σκόνη των μουσείων, κατέχει αυτό το μυστικό, με το ένστικτό του, με το ασυνείδητο.
   Ο νεοελληνικός λαός συνεχίζει κατευθείαν την παράδοση του αρχαίου. Βρίσκεται μέσα στο πνεύμα του ίδιου πολιτισμού που "έφτασε να μελετήσει τόσο βαθιά και πρωτότυπα μιαν απλή οριζόντια γραμμή, ώστε να την εκτελεί κυρτή ξαναφέρνοντας έτσι το αίσθημα στην καρδιά της γεωμετρίας".

   Το φως, με την εξαιρετική ποιότητα του, μέσα στο κέντρο του ελληνισμού, το Αιγαίο, διατηρεί την παράδοση αυτή και βοηθεί το ζωγράφο που επιχειρεί τώρα ένα χαρούμενο και χρήσιμο ταξίδι από τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας ως τα κατηφορικά σοκάκια των νησιών, περνώντας και μελετώντας όλα τα καταφρονεμένα έργα που πλάστηκαν κι εξακολουθούν να πλάθονται ολοένα και σήμερα από απλοϊκά, τίμια χέρια: σπίτια, ξωκλήσια, περιστεριώνες, καΐκια, παράγκες, μανάβικα, στραγαλατζίδικα, σούστες, καροτσάκια,ψαρόβαρκες, χαλκώματα, υφαντά, φορεσιές.


   Θεωρίες, απόπειρες εφαρμογής, πολλές, ξεκινήσανε να κατακτήσουνε την ελληνική φύση αλλά καταπέσανε άδοξα. 

   Η αλήθεια, όσο λιγότερα μέσα διαθέτει για να εκφράζεται, τόσο δυσκολώτερα αιχμαλωτίζεται. Και συχνά, μπροστά σε μια σειρά από έργα, δημιουργούνται ερωτηματικά...

   Πού είναι ο αέρας εκείνος της ελευθερίας που σπιθοβολά το μεσημέρι πάνω στα κύματα ή κατεβαίνει από τις λευκές γειτονιές φουσκώνοντας τα πουκάμισα των ηλιοκαμένων αγοριών;

   Που είναι ο ήχος της καμπάνας;
   Η μυρωδιά του φύλλου της συκιάς;
   Η γεύση του κρύου νερού τα χαράματα;
   Που είναι ο μονάρχης του ελληνικού υπαίθρου, ο ήλιος;

   Πολλοί πεισμώσανε και τα βάλανε με το φως. Είπανε ότι αυτό το φως εξαφανίζει τις γραμμές, διαλύει τα χρώματα, καταστρέφει τις επιφάνειες.


   "Ζήτησα να αντιγράψω τη φύση μα δεν το κατάφερα. 

   Η μεγαλύτερη μου ικανοποίηση ήταν, όταν ανακάλυψα, ότι τον ήλιο δεν μπορούσα να τον παραστήσω αλλά να τον αναπαράγω με κάτι άλλο, κάτι αντίστοιχο... λ.χ. το χρώμα", λέει ο Cezanne

   Η γη της Ιωνίας, με τη νοτιοανατολική Ασιατική ενδοχώρα της και με τα Αιγυπτιακά της παράλια, στάθηκε πάντοτε το πεδίο μιας αφομοιωτικής ενέργειας θαυμαστής, το εργαστήριο πυρήνων τέχνης που αποτελέσανε πάντοτε μερικά από τα πιο μεγάλα μυστικά της επιτυχίας του Ελληνισμού.

   Στα προσωκρατικά χρόνια, στην ελληνιστική και την παλαιοχριστιανική, στη Βυζαντινή και την τουρκοκρατούμενη ακόμα περίοδο, οι αλληλοεπιδράσεις και οι επιμιξίες δεν έπαψαν να σημειώνονται στα βάθη του ομαδικού φυλετικού υποσυνείδητου, όπως δεν έπαψε κι ο αντίκτυπος τους στην τεχνική να προσδίδει σ' όλα τα άξια δημιουργήματα (είτε αυτά μας παραδόθηκαν από το λόγιο είτε από το λαϊκό ρεύμα) ορισμένα ταυτόσημα γνωρίσματα.
   Η παλιά Αιγυπτιακή αυστηρότητα, η Αραβική θέρμη και χλιδή, το στεγνό και ασκητικό πνεύμα της Συρίας, η Περσική χρωματική αίσθηση και ρυθμολογία περνούν από το σοφό χωνευτήρι του Ελληνισμού, αποβάλλουν το τοπικό πλαστικό τους ιδίωμα, χάνουν την προεξοχή της υπερβολής του, ανοίγονται ή περιορίζονται ανάλογα με το ιδιαίτερο στοιχείο που προσκομίζουν και, μαζί με τα άλλα γηγενή στοιχεία, μετουσιώνονται σε πρότυπα νέα, εντελώς προσωπικά, σύμφωνα με τα κηρύγματα του φωτός και τις επιταγές της γης αυτής όπου θα στηθούν. 





   Ο Χατζηκυριάκος Γκίκας, όπως άλλωστε και οι άλλοι νέοι ζωγράφοι που εργάζονται συνειδητά και προτιμούν την άμεση επαφή με τα πρώτα στρώματα της καταγωγής τους, έδωσε ιδιαίτερη σημασία στη μελέτη της αισθητικής του Ανατολικού κόσμου.

   Κινημένος στην αρχή από τη μνήμη της παράδοσης αυτής που διασώθηκε, αλλού πιο φανερά κι αλλού πιο κρυφά, στα νεοελληνικά έργα, οδηγήθηκε ύστερα μόνος του ως την τέχνη της Απω Ανατολής, κατάγινε με τα έργα των γιαπωνέζων και Κινέζων ζωγράφων, κάτι περισσότερο, μπήκε στη νοοτροπία τους και στην ιδιαίτερη τεχνική τους.


   Εγχείρημα σημαντικό κι επί πλέον πέρα για πέρα δικαιωμένο, αφού την ίδια ώρα η σύγχρονη Ευρώπη αντιδρώντας επαναστατικά στο συμβατικό παρελθόν της είχε κι εκείνη, από πολλές μεριές, μ' ένα δικό της τρόπο, στραφεί προς την πανάρχαιη κοιτίδα των πολιτισμών.

   Ο ζωγράφος βρίσκεται και αισθητικά και ψυχολογικά ενταγμένος μέσα σε μια ολόκληρη γενεά εκείνη που εργάστηκε παράλληλα με τη λογοτεχνική γενεά του '30 και που πρωταρχικό σκοπό της είχε την κοινωνία με το ουσιατικό περιεχόμενο της νεοελληνικής πραγματικότητας.                            Ορισμένες μικρές συνθέσεις του βρίσκονται ανάμεσα σε μορφές από αναπαραστάσεις αγγείων και σε μορφές σημερινών Κρητικών που χορεύουν ή ανάμεσα σε αρχαίες κόρες και λουόμενες του 20ου αιώνα.
  Μερικοί πίνακές του, άσχετα και από το θέμα τους ακόμη, μας δίνουν, ταυτόχρονα, το αίσθημα που έχουμε από έναν αρχαίο ναό ή μια κυκλαδίτικη εκκλησιά, χωρίς το παραμικρό διαχωριστικό χάσμα στην οπτική μας σύλληψη.
   Τέλεια τεχνική και αίσθημα ευστάθειας χαρακτηρίζουν το έργο του. 
   Τη χρωματική του ύλη συχνά την παρασκευάζει ο ίδιο, επινοώντας συνταγές ή δοκιμάζοντας άλλες απόκρυφες από τα ιερά βιβλία της Ανατολής. 
   Τίποτε δεν είναι πρόχειρο, τίποτε παρατημένο στη μέση. 
   Η γενική οικονομία των έργων του χρωστάει πολλά στην κυβιστική του προπαίδεια.

   Μα και αργότερα, όταν έχει πια υποστεί την κάθαρση επιστρέφει χωρίς φόβο προς το αντικείμενο και προς τον κόσμο των τριών διαστάσεων, διασώζει ακέραιη την αρετή του αυτή.

   Από τα θέματα που ξαναγυρίζουν πιο συχνά κάτω από το πινέλο ή το κοντύλι του, επειδή αυτά έχουν την ικανότητα να εκφράζουν την εντελώς ατομική του αισθαντικότητα, είναι εύκολο να ξεχωρίσουμε, καθαρά σχηματι σμένους σήμερα, δύο κύκλους.
   Του ενός, κεντρικό μοτίβο είναι το νησί, πιο συγκεκριμένα η Ύδρα. 
   Η πλαστική ιδιορρυθμία του τοπίου που συγκεντρώνει - όλα όσα θα λέγαμε- χαρακτηριστικά ελληνικά στοιχεία. Η θέρμη του ήλιου και το βουητό του ανέμου αναδίνονται, θαρρείς..                                                                        
   Μερικά σκληρά βράχια δίνουνε την αίσθηση της αιωνιότητας, ένας φράχτης καμωμένος από λίγες χτιστές πέτρες, κατήφοροι με σκαλοπάτια που χάνονται πάντοτε σε μια στροφή, κακτοειδή φυτά ή κλωνάρια συκιάς που ξεπερνούν ένα μαντρότοιχο. 
   Πόρτες, παράθυρα, στέγες. Ένα λαγήνι. Ένας χαρταετός.  Δοσμένα  με μια μέθοδο λιγότερο ή περισσότερο ελλειπτική, με γραμμές που διασταυρώνονται, τρίγωνα που διεισδύουνε το ένα μέσα στο άλλο.
   Παρουσιάζονται οι εσωτερικές αυλές με τα παιδιά και τα ζώα, τα σπίτια με την ιδιαίτερη φυσιογνωμία τους, οι κλειστοί κήποι και τα κορίτσια που κοιτάζουν παράξενα.
   Με τον ίδιο τρόπο εκφράζεται και στο κλειστό χώρο, αγκαλιάζει το δωμάτιο, τα εσωτερικά των μαγαζιών, τις νεκρές φύσεις.
   Με μια οξύτητα που, όταν το καλεί η ανάγκη, ξέρει να παραμορφώνει ό,τι αγγίζει έτσι ώστε να το ξαναοδηγεί στη βαθύτερη του αλήθεια.
   Όπως και να τα δούμε, τα έργα αυτά, με την ατμόσφαιρα που δημιουργούν, μας πάνε σ' ένα επίπεδο υψηλά τοποθετημένο πάνω από τη συμβατική αντίληψη της ζωής, εκεί που τα πράγματα λάμπουν σε μια δεύτερη κατάσταση, πιο αληθινή. 
   Η πραγματικότητα υπάρχει με το ποιητικό της μυστήριο.  Είναι ένα μυστήριο φωτεινό, γνώριμο, που το ξαναβρίσκουμε με ανακούφιση γιατί είναι δικό μας, είναι το μεσημβρινό μυστήριο, αυτό που αναπηδά κάτω από τον κάθετο ήλιο τα μεσημέρια.
 
 Περιγραφές - αποσπάσματα  Οδ. Ελύτη


Scholeio.com

Ρήσεις, "Παν Μέτρον Άριστον"



Γνώση περί Μέτρου 

Ανίη και πολύς ύπνος   -η υπερβολική 
ανάπαυση καταντά ανία  
Όμηρος

Η επιτυχία συνοδεύει την υπερβολή 
και όχι την μετριοπάθεια  
Οσ. Ουάϊλντ 

Η πολλή λογική ίσως οδηγεί στην τρέλα 

και το πιο τρελό είναι να βλέπεις τη ζωή 
όπως είναι κι όχι όπως θα'πρεπε να είναι  
Θερβάντες

Η υπερβολή και της πιο αθώας ευχαρίστησης, είναι εγκληματική  

Αρχύτας 

Η υπερβολή της αυστηρότητας γεννά το μίσος, η υπερβολή της επιείκειας αδυνατίζει την
 εξουσία  Σααντί 

Και ο πιο καλοδεχούμενος ξένος γίνεται βαρετός, όταν μένει πολύ καιρό σε ένα σπίτι.
Η υπερβολική φιλοτιμία είναι αυτοκτονία
Δάντης

Η υπερβολική ελευθερία φαίνεται πως μεταβάλλεται σε υπερβολική δουλεία  

Πλάτωνας 

Η υπερβολική ευγένεια κουράζει   
Ουγκώ 


Παν το πολύ τη φύσει πολέμιον -Κάθε υπερβολικό πράγμα η φύση δεν το ανέχεται-  
Ιπποκράτης 

Πάρα πολύ ευαισθησία δημιουργεί δυστυχία. Πάρα πολύ αναισθησία δημιουργεί έγκλημα
Ταλλεϋράνδος 

Το να μιλάς συνέχεια με υπερβολές έχει χάρη μόνο όταν μιλάς για έρωτα 
Στην ευεργεσία δεν υπάρχει υπερβολή  

Φράνσις Μπέικον 

Τίποτα δεν θεωρείται πιο υπερβολικό από τη γυμνή αλήθεια  

Τζόζεφ Κόνραντ 

Το ίδιο υποφέρουν αυτοί που παρατρώνε, όπως και εκείνοι που παραμένουν νηστικοί  
Σαίξπηρ

Το σωστό (το κανονικό) περισσότερο βρίσκεται μέσα στην έλλειψη, παρά στην υπερβολή 
Ισοκράτης 


Αγάπα το γείτονά σου, αλλά μη γκρεμίζεις και τον φράχτη
Έμερσον

Αντιρρήσεις, επικρίσεις, εμπαιγμοί, ανώδυνες καχυποψίες, είναι δείγματα υγείας.  Ο,τιδήποτε ξεπερνά τα όρια, ανήκει στη δικαιοδοσία της παθολογίας  

Νίτσε

Για όλα πρέπει να διατηρήσουμε το μέτρο, ακόμη και στη σεμνότητα  

Αν. Φρανς

Ένας σοφός βλέπει όσο πρέπει, όχι όσο μπορεί    

Ντε Μονταίν Μισέλ 

Η δυστυχία στον κόσμο υπάρχει, γιατί κάποιος κάνει παραπάνω απ' όσα πρέπει να κάνει  
Σοφία των Μαορί

Η ολοκληρωτική αποχή είναι πιο δύσκολη από την απόλυτη τήρηση του μέτρου   
Άγιος Αυγουστίνος.

Κάθε άνθρωπος φέρεται ανόητα για τουλάχιστον πέντε λεπτά κάθε μέρα. Σοφία είναι να μην ξεπερνάς αυτά τα πέντε λεπτά    
Ε. Χάμπαρντ 

Και γυμνασίων χρήση να κάμεις με μέτρο

Πυθαγόρας 

Κακόν το μη έχειν, κακόν δε το έχειν πλείστα  (Κακό είναι να μην έχεις, αλλά επίσης κακό 
είναι να έχεις πάρα πολλά)  
Μένανδρος

Κανείς δεν πρέπει να υπερβαίνει το μέτρο, ούτε στους κόπους ούτε στο φαγητό  

Πυθαγόρας 

Μεταξύ ασωτίας και στερήσεως υπάρχει η οικονομία  
Μπαλζάκ 

Μέτρο του λόγου είναι όχι ο ρήτορας, αλλά ο ακροατής  

Πλάτων 

Μέτρον άριστον  

Κλεόβουλος 

Μέτρω χρω  (Να κάνεις κάθε τι με μέτρο)  
Πιττακός 

Μη  τείκειν άγαν  -Να μην το παρακάνεις-  

Βίας

Μηδέν άγαν (Να αποφεύγονται οι υπερβολές)  

Αρχαίο ελληνικό γνωμικό 

Ο σοφός αρνείται την υπερβολή, την επίδειξη και την υπεροψία  

Λάο Τσι 

Ουκ εν τω πολλώ το ευ  (Το καλό δεν βρίσκεται στην ποσότητα)

Παν μέτρον άριστον
Κλεόβουλος  

Πρέπει να προσέχουμε εκείνο που είναι σύμφωνο με το μέτρο

Υπάρχει πάντα ένα όριο, που πέρα απ’ αυτό η υπομονή παύει να είναι αρετή  
Μπαρκέ

Η διαφήμιση έχει εκμηδενίσει τη δύναμη ακόμα και των πιο ισχυρών επιθέτων   
Πωλ Βαλερύ 

Scholeio.com

Οι πολιτικοί υπόσχονται να χτίσουν γέφυρες εκεί που δεν υπάρχουν ποτάμια... Ρήσεις





Για τους Αθηναίους ο έρωτας  για την πατρίδα και την ελευθερία δεν ήταν ένστικτο τυφλό, αλλά ένα αίσθημα φωτισμένο και  θεμελιωμένο στην αίσθηση του  ωραίου προς όλα, με το οποίο ο  ουρανός πλουσιοπάροχα τους  προίκισε.
Σατωμπριάν

  • Αν δεν σου αρέσει η Κυβέρνηση, φταις και συ γι' αυτό.
  • Όποιος εξαπατά έναν άνθρωπο λέγεται απατεώνας, όποιος εξαπατά έναν λαό λέγεται πολιτικός.
  • Μην πεις ποτέ «βλάκα» κάποιο πρόσωπο της εξουσίας. 
  • Κινδυνεύεις να καταδικαστείς για τρία αδικήματα. 

  1. Για προσβολή προσωπικότητας,
  2. Για περιύβριση αρχής και
  3. Για αποκάλυψη κρατικού μυστικού.
Ανώνυμος
Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται ύστερα από το κυνήγι, κατά τη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές.
Bismarck

Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν την πραγματικότητα  θα ήταν παράνομες.

Emma Goldman

Πολιτική είναι η ευγενής τέχνη του να παίρνεις τις ψήφους των φτωχών και να κάνεις προεκλογικές εκστρατείες με τα λεφτά των πλουσίων, υποσχόμενος στους μεν ότι θα τους προστατέψεις από τους δε.

Oscar Ameringe

Αν ένας πολιτικός ανακάλυπτε ότι στην περιοχή του ψηφίζουν κανίβαλοι 
δεν θα... είχε κανένα ενδοιασμό να τους υποσχεθεί ιεραποστόλους για δείπνο."
Henry Menken

Αγωνίστηκα μια ολόκληρη ζωή για να φτιάξω έναν κόσμο στον οποίο δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω.
Jean Paul Sartre

Οι κυβερνήσεις είναι σαν τις πάνες των μωρών.  Χρειάζονται συχνή αλλαγή και μάλιστα για τον ίδιο λόγο.
Ανώνυμος
Παρ' όλα τα παραπάνω πρέπει να ψηφίζουμε. Γιατί οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς πολίτες που δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν.
George Nathan
Οι πολιτικοί είναι παντού οι ίδιοι. Υπόσχονται να χτίσουν γέφυρες ακόμη και εκεί πουδεν υπάρχουν ποτάμια.


Νικήτα Χρουστσώφ
Η εξουσία διαφθείρει. Αυτό είναι το τίμημα της εξουσίας.  
Φαίνεται όμως, πως τα οφέλη από την άσκηση της εξουσίας  

είναι τόσο πολλά, που κανένας δεν υπολογίζει το τίμημα.


Friedman
Γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα,  εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή.
Ροΐδης (για διατελέσαντα υπουργό)

Η Ελλάδα μοιάζει με βιβλιοθήκη.  Στα πιο ψηλά ράφια βάζουμε τα πιο άχρηστα βιβλία.
Αθανάσιος Κανελλόπουλος

Οι εκλογές γίνονται για να δούμε αν είναι σωστές  οι δημοσκοπήσεις.

Robert Oren

Όλοι θα θέλαμε να ψηφίσουμε τον καλλίτερο, αλλά δυστυχώς δεν είναι ποτέ υποψήφιος.


Frank McKinney
Όταν ένας πολιτικός φεύγει από άλλο κόμμα και έρχεται στο δικό μας έχουμε διεύρυνση.


Όταν ένας πολιτικός φεύγει από το δικό μας κόμμα και πάει σε άλλο έχουμε προδοσία, αποστασία κ.λ.π.
Μικρό Κομματικό Λεξικό


Scholeio.com