2ο δάνειο.... Το Δάνειο των 60 Εκατομμυρίων

Στο ΄Αργος, ύστερα από τη δολοφονία του Καποδίστρια, μαζεύτηκε ή Ε'  Εθνοσυνέλευση  το Δεκέμβρη του 1831 κι εψήφισε, πάλι, άλλο «πολιτικό  σύνταγμα της Ελλάδας».

Το άρθρο 246 ορίζει ότι: «ο ηγεμών δεν ημπορεί  να τάξη κανένα φόρον, δασμόν, ή δόσιμον  ή είσπραξιν οποιανδήποτε  ή δάνειον να κάμη, χωρίς νόμους ή ψηφίσματος συζητηθέντος και παραδεχθέντος υπό του νομοθετικού σώματος».

Αυτά όμως οι ξένοι τα 'γραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια, γιατί σύμφωνα με το πρωτόκολλο του Φλεβάρη του 1830, οι τρεις «προστάτιδες» δυνάμεις, φέρνοντας 
το βασιλιά, αναλάβαιναν την υποχρέωση να εγγυηθούν ένα δάνειο, που δεν θα ξεπερνούσε τα 60 εκατομμύρια.

Η Ιστορία αυτού του δανείου είναι μεγάλη, μα πολύ μεγαλύτερη είναι η ξετσιπωσιά
κι η παλιανθρωπιά όσων ανακατεύτηκαν σ' αυτή την ιστορία.

Το δάνειο θα δινόταν σε τρεις δόσεις από 20 εκατομμύρια φράγκα.

Στην αρχή θα 'βγαινε μόνο η πρώτη δόση και η καθεμιά δύναμη εγγυότανε την πληρωμή του 1/3 από το χρονιάτικο χρεολύσιο και τους τόκους.

Οι δύο άλλες δόσεις θα 'βγαιναν ανάλογα με τις ανάγκες του βασιλιά και του βασιλείου του κι υστέρα από συνεννόηση με τις τρεις δυνάμεις.

Οι εγγυήσεις όμως που απόσπασαν οι «προστάτες» μας, οι φύλακες-άγγελοί μας, σήμαιναν την οικονομική και πολιτική υποδούλωση της χώρας μας σε δαύτους, γιατί υποχρέωναν την Ελλάδα να διαρρυθμίσει με τέτοιον τρόπο τις πρώτες πρόσοδες του κράτους, ώστε τα πραγματικά έσοδα του Δημοσίου Ελληνικού Ταμείου να διατίθενται πριν απ' όλα για την εξυπηρέτηση του δανείου και να μη χρησιμοποιηθούν σε καμιά περίπτωση για κανέναν άλλο σκοπό, αν δεν εξασφαλιστούν τα τοκοχρεολύσια, που 'χαν εγγυηθεί οι τρεις δυνάμεις.

Έτσι τώρα επιχειρούσαν την ολοκληρωτική εξάρτηση της χώρας μας και τον έλεγχο

πάνω σ' αυτή, σε βαθμό πού να μην μπορεί να πάρει ανάσα.

Ο Όθωνας δέχτηκε το στέμμα της Ελλάδας, αφού προηγούμενα η Αγγλία, η Γαλλία

και η Ρωσία υπόγραψαν συνθήκη στις 7.5.32.

Οι τρεις δυνάμεις και η Βαυαρία!

Η Ελλάδα ούτε και τώρα ρωτήθηκε, μα πάλι για ποιό λόγο να μας ρωτήσουν, αφού από το δάνειο τούτο δεν θα παίρναμε ούτε μια πεντάρα;

Εμείς, όπως θα δούμε, θα το πληρώναμε μονάχα και μάλιστα θα το πληρώναμε διπλό και τρίδιπλο.

Οι λογιότατοι κι οι Φαναριώτες, παραμερίζοντας τα εσωτερικά προβλήματα,  ανάλαβαν από τότε να πείσουν τις λαϊκές μάζες ότι έρχεται ο συνεχιστής του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου, του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, για να ζωντανέψει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, να πραγματοποιήσει τη Μεγάλη Ιδέα.

Τη μεσιτεία για το δάνειο τούτο την ανέλαβε ο οίκος Έιχταλ του Μονάχου.
Αυτός όμως τη μεταβίβασε στον οίκο Αγνάδο και τούτος ο τελευταίος ανάθεσε
με ιδιαίτερη συμφωνία την έκδοση του δανείου στους Ρότσιλδ, τους μεγαλύτερους τότε τοκογλύφους του κόσμου.

Η έκδοση δεν ήταν δυνατό να γίνει στη χρηματαγορά του Λονδίνου, επειδή είχε σταματήσει η πληρωμή του τόκου των δανείων της ανεξαρτησίας κι η Ελλάδα είχε γραφτεί στο μαυροπίνακα των χρεοκοπημένων κρατών.
Ο Ρότσιλδ ανάλαβε να το δώσει με πραγματική τιμή 94%. 

Και τότε παρατηρήθηκε ένα εξαιρετικό φαινόμενο, πού στην ιστορία των ελληνικών δανείων μονάχα το 1898 επαναλήφτηκε.
Ή εγγύηση των δυνάμεων, οι βαριοί όροι κι οι πρωτάκουστες εγγυήσεις έδιναν τόσο μεγάλη ασφάλεια στους ομολογιούχους, ώστε η μεγάλη ζήτηση ομολογιών έκανε
να βγει το δάνειο στη Γαλλία στα 111%, στην Αγγλία 116% και στη Ρωσία στα 107%.

Δηλαδή από 60 εκατομμύρια, πού ήταν το ονομαστικό ποσό, έφτασε τα 64. 
Οι παντοδύναμοι όμως τοκογλύφοι υπολόγισαν την πραγματική τιμή πού συμφώνησαν, δηλαδή το 94%, με βάση τα 60 εκατομμύρια και όχι τα 64.
Και αντί να πάρουμε κανονικά 60.160.000, πήραμε 57 μονάχα.
Έτσι η πραγματική τιμή κατέβηκε στα 89% και μας φάγανε 3 εκατομμύρια.

Scholeio.com