Η Κόκκινη ταινία του Κριστόφ Κισλόφσκι, η τρίτη της τριλογίας ''Τα τρία χρώματα''

Πανέμορφο από την αρχή ως το τέλος, βασισμένο σε παιχνίδια της μοίρας και των συμπτώσεων, και ακαταμάχητα λυρικό...

Η σκηνοθεσία πολύ καλή με ποιητικά πλάνα και οι ερμηνείες ρεαλιστικότατες...
Το κόκκινο χρώμα βρίσκεται έντονο μέσα στην ταινία, αλλά και στη διάθεση των ηρώων...
κάπως αργό, αλλά γεμάτο χρήσιμα νοήματα και με προσεγμένους διαλόγους...

Η «Κόκκινη» ήταν υποψήφια για Όσκαρ και Χρυσές Σφαίρες και βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες (1994).


    Λίγα για την υπόθεση

Η Βαλεντίν είναι μοντέλο. Αυτή την εποχή ζει και εργάζεται στη Γενεύη. Ένα πρωί στην καθημερινή βόλτα που κάνει με το σκύλο της
εκείνος σκάει...  

Ακολουθώντας τον οδηγείται στο σπίτι ενός μοναχικού άνδρα. δικαστή. Ένας πρώην δικαστής που έχει βγει στη σύνταξη και τώρα ζει αποτραβηγμένος. 
Γνωρίζοντάς τον σχηματίζεις την εντύπωση ενός τίμιου και ήρεμου ανθρώπου... 

Είναι όμως έτσι; 

Γαλλική ταινία, σκηνοθεσία Κριστόφ Κισλόφσκι με τους: Ιρέν Ζακόμπ,Ζαν-Λουί Τρεντινιάν

Trois.Couleurs.Rouge.(1994).Part 1.(GREEK SUBS) από ixvos

Trois.Couleurs.Rouge.(1994).Part 2.(GREEK SUBS) από ixvos

* Δήλωση : Το Scholeio.com δεν είναι κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων της ταινίας και η προβολή του βίντεο αποσκοπεί μόνο σε ψυχαγωγικούς λόγους, όπως και οι υπόλοιπες ταινίες που θα βρείτε στο μπλογκ.
________________________


* Κριστόφ Κισλόφσκι (Krzysztof Kieslowski,  Mία από τις κυρίαρχες κινηματογραφικές μορφές στην ανατολική Ευρώπη, γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1941. 

Στα πρώτα του χρόνια αναγκάστηκε να μετακινηθεί σε αρκετές πόλεις, ενώ σε ηλικία 16 ετών γράφτηκε σε σχολή πυροσβεστών, την οποία παράτησε πολύ σύντομα. Για να αποφύγει τη στρατιωτική θητεία ξαναγύρισε στα θρανία, παρακολουθώντας μαθήματα για το επάγγελμα του τεχνικού θεάτρου. Το 1965, μετά από δύο προηγούμενες αποτυχημένες αιτήσεις, έγινε τελικά δεκτός στην περίφημη Κινηματογραφική Σχολή του Λοντζ και την επόμενη χρονιά γύρισε την πρώτη μικρού μήκους ταινία του "Tramwaj" (1966). 

Το 1969 αποφοίτησε από τη σχολή έχοντας γυρίσει τέσσερις ταινίες μικρού μήκους, και για τα επόμενα χρόνια σκηνοθέτησε αρκετά ντοκιμαντέρ. 

Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας είναι το "Personel" (1975) το οποίο κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Μανχάιμ. 

Η συγκεκριμένη ταινία όπως και η επόμενή του ("Το Σημάδι" - 1976) είναι έργα κοινωνικού ρεαλισμού με ένα εξαιρετικά μεγάλο επιτελείο ηθοποιών. Στο ίδιο μοτίβο κινείται και με τις ταινίες "Ερασιτέχνης Κινηματογραφιστής" (1979) - κέρδισε το Μέγα Βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας - και "Η τύχη" ("Przypadek" - γυρίστηκε το 1981 αλλά εξαιτίας λογοκρισίας προβλήθηκε το 1987), μόνο που εδώ δίνει έμφαση περισσότερο στο άτομο παρά στο κοινωνικό σύνολο. 

Η ταινία "Δίχως Τέλος" (1984) είναι ίσως η πιο ξεκάθαρη, πολιτικά, ταινία του, ενώ ο περίφημος κύκλος ταινιών με γενικό τίτλο "Ο Δεκάλογος" αποτελείται από 10 ταινίες μικρού μήκους εμπνευσμένες από τις Δέκα Εντολές. Από αυτόν τον κύκλο ταινιών προέκυψαν και οι μεγαλύτερου μήκους αριστουργηματικές εκδοχές του πέμπτου και έκτου επεισοδίου με τον τίτλο "Μικρή Ιστορία για ένα Φόνο"(1988) και "Μικρή Ερωτική Ιστορία" (1988). 

Οι ταινίες που τον έκαναν γνωστό στο ευρύ κοινό και του χάρισαν τη διεθνή αναγνώριση είναι οι τέσσερις τελευταίες δημιουργίες της ζωής του: "Η Διπλή Ζωή της Βερόνικα" (1991) και ο κινηματογραφικός κύκλος "Τρία Χρώματα: Η Μπλε /Λευκή /Κόκκινη Ταινία" (1993-1994). Πέθανε στην Βαρσοβία στις 13 Μαρτίου του 1996 από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου μετά από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.  27/6/1941 - 13/3/1996)

  Scholeio.com