Θαύματα του αρχαίου κόσμου, Η Μεγάλη Πυραμίδα


Βρίσκεται ακριβώς στο σημείο τομής της μεγαλύτερης γραμμής του γεωγραφικού πλάτους και της μεγαλύτερης γραμμής του γεωγραφικού μήκους.  
Η μεγάλη πυραμίδα δεν αποτελεί μόνο ένα αρχιτεκτονικό θαύμα αλλά και ένα μεγάλο επίτευγμα της μηχανικής, και κυρίως της Γεωγραφίας.  

Αποτελεί ένα μοναδικό, συναρπαστικό, και απίστευτα περίπλοκο οικοδομικό επίτευγμα με αρχαία δομή. Ένα θαύμα της αρχαίας μηχανικής. Ακόμα μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια που κατασκευάστηκε δεν υπάρχει ολόκληρη η εικόνα για το πώς οι αρχαίοι άνθρωποι κατόρθωσαν να χτίσουν κάτι τόσο τεράστιο και τόσο ακριβές. 

Κανείς επιστήμονας δεν μπορεί να φανταστεί πώς θα ήταν αυτό το αρχαίο λατομείο, και ο τρόπος μεταφοράς των γιγαντιαίων πετρωμάτων τα οποία τοποθετήθηκαν στην θέση τους, χωρίς την χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας. 

Πολλοί μελετητές αναφέρουν ότι οι αρχαίοι εργάτες κατάφεραν να ανυψώσουν την μεγάλη πυραμίδα διαπράττοντας ένα θαύμα για τα δεδομένα της εποχής χρησιμοποιώντας μόνο πέτρα και χάλκινα εργαλεία, αλλά δεν έχει αποδειχθεί απολύτως τίποτα. 


By Nina
Η βάση της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας καλύπτει έκταση 55.000 m 2 με κάθε πλευρά να είναι περίπου 20.000 m2. 

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η Μεγάλη Πυραμίδα είναι η πιο ακριβής ευθυγραμμισμένη δομή ως προς τον βόρειο πόλο με περιθώριο σφάλματος 3 / 60. 

Η θέση της σε σχέση με τον βόρειο πόλο μετακινείται ακριβώς ευθυγραμμισμένη με αυτόν.

Ο Δρ Joseph Seissen, συγγραφέας και θεολόγος απέδειξε το 1877 ότι η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας βρίσκεται στο ακριβές σημείο τομής της μεγαλύτερης γραμμής του γεωγραφικού πλάτους και της μεγαλύτερης γραμμής του γεωγραφικού μήκους, με άλλα λόγια, ακριβώς στο κέντρο όλης της έκτασης της ξηράς στον πλανήτη Γη: 

"Έχει διαπιστωθεί και αποδειχθεί σαφώς ότι υπάρχει μέτρο, επισημάνσεις, στην μορφή και τα χαρακτηριστικά αυτού του μεγάλου αρχέγονου μνημείου. Αν και φαίνεται ως ένα μεγάλο και άφθαρτο πέτρινο μνημείο… αυτό διαθέτει πλήρη και άψογη γνώση της δομής του σύμπαντος, των θετικών και φυσικών επιστημών, τόσο της επίγειας όσο και της κοσμικής ζωής, με τον προσδιορισμό ενός τέλειου συστήματος μέτρων και σταθμών επιστημονικά σύμφωνο με μια πυξίδα. Επιστημονική έρευνα από την πλευρά διαφορετικών ομάδων και ινστιτούτων έχει καταστήσει σαφές ότι υπάρχει ενσωματωμένη σε αυτό το οικοδόμημα η δομή των αστερισμών κατά το χρόνο της ανέγερσης του, η οποία αποκαλύπτει και την ηλικία της πυραμίδας σε σχέση με την αστρονομία σε πλήρη συμφωνία με όλες τις εξωτερικές ενδείξεις και αποδείξεις".

Επίσης, υπάρχει και ένα ρεκόρ σε σχέση με το μέγεθος, τη μορφή και το βάρος της πυραμίδας και της σχέση της με την απόσταση από τον ήλιο, την πραγματική διάρκεια του ηλιακού έτους, τον αριθμό των ετών της μετάπτωσης του κύκλου, την μέση θερμοκρασία του κατοικήσιμου πληθυσμού, μαζί με κοσμικά πολυπληθή γεγονότα και μαθηματικούς τύπους αλλά και επιστημονικές σταθερές. 

Η Μεγάλη Πυραμίδα από 
στερεοσκοπική φωτογραφία του 19ου αιώνα.
Είναι το αρχαιότερο από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, και το μόνο που σώζεται στις μέρες μας. 
 
Η αρχαιότερη και η μεγαλύτερη από τις τρεις πυραμίδες της Νεκρόπολης της Γκίζας, η Πυραμίδα του Χέοπα (επίσης γνωστή ως η Μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας ή Μεγάλη Πυραμίδα), η οποία συνορεύει με τη σύγχρονη πόλη της Γκίζας στην Αίγυπτο.

Με βάση μία εγχάραξη σε έναν εσωτερικό θάλαμο της πυραμίδας που ονομάζει μια ομάδα εργασίας, και μία αναφορά στον Φαραώ της 4ης Δυναστείας της αρχαίας Αιγύπτου Χέοπα, οι αιγυπτιολόγοι πιστεύουν ότι η πυραμίδα χτίστηκε σαν τάφος σε διάστημα 10 με 20 χρόνων, και ολοκληρώθηκε περίπου το 2560 π. Χ. Με ύψος 146,5 μέτρα (481 πόδια) αρχικά, ήταν το ψηλότερο κτήριο του κόσμου για πάνω από 3.800 χρόνια. 
Μια από τις παλαιότερες χρονολογίες της Μεγάλης Πυραμίδας δίνεται από έναν Άραβα συγγραφέα, τον Αμπού Ζέιντ ελ Μπαλκί, ο οποίος επικαλείται μια αρχαία επιγραφή για να υποστηρίξει ότι η Πυραμίδα χτίστηκε την εποχή που η Λύρα ήταν στον αστερισμό του Καρκίνου, δηλαδή «δύο φορές 36 χιλιάδες χρόνια περίπου.

Αυτή η χρονολογία φαίνεται να συμφωνεί με μερικούς προσδιορισμούς του Άνθρακα 14 που χρονολογούν την Πυραμίδα γύρω στο 71.000 π.χ., αν και υπάρχουν μερικές αμφιβολίες για την αξιοπιστία του Άνθρακα 14 στους χρονολογικούς προσδιορισμούς.
Πολλοί λένε ότι οι κατασκευαστές ήταν από τον προηγούμενο πολιτισμό της Ατλαντίδος, και ότι έφτιαξαν την Πυραμίδα σαν τρόπο διατήρησης όλων των γνωστών επιστημών καθώς και να δημιουργήσουν ένα ναό μύησης και ένα μέσο παραγωγής ισχυρών ενεργειακών πεδίων.


Αρχικά η Μεγάλη Πυραμίδα ήταν καλυμμένη με πέτρες επικάλυψης οι οποίες δημιουργούσαν μία λεία και επίπεδη επιφάνεια. 
Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι η δομή από κάτω και κάποιες από αυτές τις πέτρες επικάλυψης σκορπισμένες γύρω από τη βάση της πυραμίδας. 
Υπάρχουν πολλές επιστημονικές και εναλλακτικές θεωρίες για το πώς κατασκευάστηκε η πυραμίδα. Οι πιο αποδεκτές από αυτές διατείνονται ότι χτίστηκε με τη μετακίνηση τεράστιων λίθων από το λατομείο και την τοποθέτησή τους με σύρσιμο και ανύψωση. 
Υπάρχουν τρεις γνωστοί θάλαμοι μέσα στην Μεγάλη Πυραμίδα. Αυτός που βρίσκεται πιο χαμηλά, είναι σκαμμένος στο βραχώδες υπόστρωμα κάτω από την πυραμίδα, και είναι ημιτελής.
Οι λεγόμενοι θάλαμοι της Βασίλισσας και του Βασιλιά, είναι ψηλότερα, χτισμένοι μέσα στο εσωτερικό της πυραμίδας. 

Η Μεγάλη Στοά - By Pprevos
Η Μεγάλη Πυραμίδα είναι η μόνη γνωστή στη Αίγυπτο που έχει διαδρόμους που και κατεβαίνουν και ανεβαίνουν. 
 Το συγκρότημα της πυραμίδας περιλαμβάνει δύο ναούς νεκρικής λατρείας προς τιμήν του Χέοπα (έναν δίπλα στην πυραμίδα και τον άλλον κοντά στον Νείλο), τρεις μικρότερες πυραμίδες για τις γυναίκες του, καθώς και μία μικρότερη πυραμίδα "δορυφόρο", έναν στεγασμένο διάδρομο που ένωνε τους δύο ναούς, και μικρότερους τάφους μασταμπάδες οι οποίοι ανήκουν σε ευγενείς και βρίσκονται γύρω από την πυραμίδα. 

Κάθε πλευρά είχε μήκος 230,4 μέτρα. Η μάζα της πυραμίδας εκτιμάται στους 5,9 εκατομμύρια τόνους. Ο δε όγκος της είναι περίπου 2.500.000 κυβικά μέτρα. 

Επί τη βάσει αυτών των υπολογισμών, το χτίσιμο της πυραμίδας σε 20 χρόνια θα απαιτούσε την τοποθέτηση 800 τόνων πέτρας κάθε μέρα. 
Ομοίως, καθώς εκτιμάται ότι η πυραμίδα αποτελείται από περίπου 2,3 εκατομμύρια μονόλιθους, για 20 χρόνια απαιτείται η μετακίνηση 12 μονόλιθων την ώρα, κάθε μέρα, 24 ώρες το 24ωρο. 
Οι περισσότεροι από τους οποίους θεωρείται ότι μετακινήθηκαν από κοντινά ορυχεία. 

Μετά την ολοκλήρωσή της, η Μεγάλη Πυραμίδα καλύφθηκε με πέτρες επικάλυψης λευκού ασβεστόλιθου της Τούρα ο οποίος έχει εξορυχθεί από την απέναντι όχθη του ποταμού, λειασμένων στην εντέλεια. Αυτές είχαν προετοιμαστεί σε μια κλίση 5 ½ παλάμες (του αρχαίου αιγυπτιακού μετρικού συστήματος), ώστε να επιτευχθούν οι επιθυμητές διαστάσεις. Αυτό που σήμερα είναι ορατό είναι η δομή κάτω από αυτήν την επικάλυψη.

Οι πρώτες μετρήσεις ακριβείας της πυραμίδας πραγματοποιήθηκαν από τον αιγυπτιολόγο Φλάιντερς Πέτρι το 1880-82 και δημοσιεύτηκαν στο έργο "Οι Πυραμίδες και οι Ναοί της Γκίζας". Όλες σχεδόν οι αναφορές είναι βασισμένες στις μετρήσεις του. Πολλές από τις εξωτερικές πέτρες επικάλυψης καθώς και μονόλιθοι από τους εσωτερικούς θαλάμους της πυραμίδας είναι ταιριασμένοι με τέτοια ακρίβεια, ώστε ο μέσος όρος του κενού στους αρμούς είναι μόνο μισό χιλιοστό. 


Η ακρίβεια της κατασκευής της πυραμίδας είναι τέτοια, που το μήκος των τεσσάρων πλευρών έχουν μια μέση απόκλιση μεταξύ τους μόλις 58 χιλιοστών. 
Η βάση είναι οριζόντια και επίπεδη με απόκλιση μόλις συν πλην 15 χιλιοστών. Οι πλευρές είναι προσανατολισμένες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα (με απόκλιση μόλις 4 πρώτων λεπτών της μοίρας (4/60 της μοίρας) με βάση τον γεωγραφικό Βόρειο Πόλο, και όχι τον Μαγνητικό Βόρειο Πόλο, ενώ οι κάθετες γωνίες της ολοκληρωμένης τετράγωνης βάσης της, έχουν ένα μέσο όρο απόκλισης από το να είναι 90 μοίρες, μόλις 12 πρώτα λεπτά της μοίρας (12/60 της μοίρας).

Οι μεγαλύτεροι γρανιτένιοι μονόλιθοι στην πυραμίδα έχουν βρεθεί στο θάλαμο "του Βασιλιά", και ζυγίζουν από 25 μέχρι 80 τόνους, και έχουν μεταφερθεί από το Ασσουάν, το οποίο βρίσκεται 800 χιλιόμετρα μακριά. 
Οι Αιγύπτιοι έκοβαν τα κομμάτια του βράχου στο ορυχείο με το να τοποθετούν ξύλινες σφήνες στο βράχο τις οποίες μετά μούλιαζαν με νερό. Καθώς αυτές το απορροφούσαν, διαστέλλονταν, με αποτέλεσμα να δημιουργούν ρωγμές στο βράχο. Όταν έκοβαν τα κομμάτια του βράχου, τα μετέφεραν μέσω του Νείλου στην πυραμίδα. Εκτιμάται ότι για το χτίσιμο της πυραμίδας χρησιμοποιήθηκαν 5,5 εκατομμύρια τόνοι ασβεστόλιθου, 8.000 τόνοι γρανίτη (φερμένοι από το Ασσουάν), και 500.000 τόνοι ασβεστοκονιάματος.  
 

Το 1300 μ.Χ. ένας καταστροφικός σεισμός χαλάρωσε πολλές από τις πέτρες επικάλυψης, οι οποίες κατόπιν αφαιρέθηκαν το 1356 από το Σουλτάνο της δυναστείας Μπάχρι An-Nasir Nasir-ad-Din al-Hasan, προκειμένου να χτιστούν τζαμιά και φρούρια στο γειτονικό Κάιρο.
Σήμερα μπορεί να δει κανείς αυτές τις πέτρες ως μέρη αυτών των κτηρίων. 

Κατοπινοί εξερευνητές αναφέρουν τεράστιες στοίβες από εξωτερικές πέτρες που είχαν καταρρεύσει, οι οποίες μετέπειτα απομακρύνθηκαν κατά τις εργασίες ανασκαφών στο χώρο. Ακόμα και έτσι, κάποιες από τις πέτρες επικάλυψης υπάρχουν ακόμα και σήμερα in situ γύρω από τη βάση της πυραμίδας, και στις οποίες μπορούμε να παρατηρήσουμε την ακρίβεια της δουλειάς τους, η οποία έχει καταγραφεί ανά τους αιώνες. 

Ο Πέτρι ανακάλυψε μια διαφοροποίηση μεταξύ της κλίσης της εσωτερικής δομής της πυραμίδας και της επικάλυψης, της τάξης των 193 ± 25 εκατοστών. Σαν εξήγηση πρότεινε ότι μετά την κατασκευή της εσωτερικής δομής έγινε επαναπροσδιορισμός του προσανατολισμού προς το βορά, αλλά ο υπολογισμός ήταν λάθος, και η επικάλυψη φτιάχτηκε με διαφορετικό προσανατολισμό. Ο Πέτρι σχολίασε την ακρίβεια των πετρών της επικάλυψης ως "ισάξια του έργου ενός οπτικού, παρά μόνο σε κλίμακα εκταρίων" και επίσης, "το να τοποθετηθούν οι πέτρες με αυτήν την ακρίβεια επαφής θα αποτελούσε προσεκτική εργασία. Αλλά το να επιτευχθεί αυτό με τσιμέντο στους αρμούς, μοιάζει σχεδόν αδύνατον". Έχει προταθεί ότι το ασβεστοκονίαμα (το "τσιμέντο" του Πέτρι) ήταν αυτό που επέτρεψε την πραγματοποίηση του φαινομενικά αδύνατου έργου, παρέχοντας στους κατασκευαστές ένα υπόστρωμα για να τοποθετήσουν με ακρίβεια τις πέτρες.

Για τις τεχνικές κατασκευής της πυραμίδας έχουν προταθεί πολλές, και συχνά αντικρουόμενες. Πολλές διαφωνούν με το αν οι λίθοι σύρθηκαν, ανυψώθηκαν, ή αν μετακυλίστηκαν στο τόπο της κατασκευής. 
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι για την κατασκευή χρησιμοποιήθηκαν σκλάβοι, αλλά σύγχρονες ανακαλύψεις σε καταυλισμούς εργατών στην Γκίζα, υποδηλώνουν ότι η πυραμίδα χτίστηκε από δεκάδες χιλιάδων εξειδικευμένων εργατών. 

Ο Βέρνερ υπέθεσε ότι το εργατικό δυναμικό ήταν οργανωμένο ιεραρχικά σε δύο ομίλους των 100.000 ανδρών, οι οποίες ήταν χωρισμένες σε 5 zaa ή phyle των 20.000 ανδρών, οι οποίες διαχωρίζονταν παραπέρα ανάλογα με τις ειδικότητες των εργατών.

Η είσοδος της Πυραμίδας -  By Olaf Tausch 
Η αρχική είσοδος της πυραμίδας βρισκόταν 17 μέτρα κάθετα από το έδαφος και 7,29 μέτρα ανατολικά από την κεντρική γραμμή της πυραμίδας. 
Από αυτήν την είσοδο ένας διάδρομος 0,96 μέτρων ύψος και 1,04 μέτρα πλάτος κατεβαίνει προς τα κάτω σε γωνία 26° 31'23" διά μέσω της πυραμίδας και μέχρι το βραχώδες υπόστρωμα που βρίσκεται από κάτω της. 
Μετά από 105,23 μέτρα ο διάδρομος, που είναι κατωφερής, γίνεται οριζόντιος και συνεχίζει για ακόμα 8,84 μέτρα καταλήγοντας στον κατώτατο θάλαμο, ο οποίος απ’ ό, τι φαίνεται είναι ημιτελής. 

Ο διάδρομος συνεχίζει και μετά τον νότιο τοίχο του θαλάμου. Στον θάλαμο επίσης υπάρχει ένας λάκκος σκαμμένος στο πάτωμά του. Κάποιοι αιγυπτιολόγοι ισχυρίζονται ότι αυτός ο υπόγειος θάλαμος προοριζόταν αρχικά ως ο νεκρικός θάλαμος, αλλά ο Χέοπας κατόπιν άλλαξε γνώμη, θέλοντας να κτιστεί ο θάλαμος ψηλότερα, μέσα στο εσωτερικό της πυραμίδας.

Το μόνο αντικείμενο μέσα στο Θάλαμο του Βασιλιά είναι μια παραλληλόγραμμη γρανιτένια σαρκοφάγος, μία γωνία της οποίας είναι σπασμένη. Η σαρκοφάγος είναι λίγο πιο μεγάλη από το Ανωφερές Πέρασμα, κάτι που υποδηλώνει ότι πρέπει να είχε τοποθετηθεί στο Θάλαμο πριν τοποθετηθεί η οροφή του. Αντίθετα από τους τοίχους του Θαλάμου οι οποίοι είναι τέλεια λειασμένοι, τα τοιχώματα της σαρκοφάγου είναι τραχιά, με σημάδια από πριόνια ορατά σε πολλά σημεία. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις τέλεια λειασμένες και διακοσμημένες σαρκοφάγους που βρέθηκαν σε άλλες πυραμίδες της ίδιας περιόδου. Ο Πέτρι υπέθεσε ότι αρχικά θα χρησιμοποιούσαν μια τέτοια σαρκοφάγο, αλλά χάθηκε στο ποτάμι στη διαδρομή βόρεια του Ασσουάν, και αυτή η σαρκοφάγος έγινε βιαστικά για να την αντικαταστήσει.
Σήμερα η τουρίστες μπαίνουν στην πυραμίδα από το Τούνελ του Ρόμπερς, το οποίο σκάψανε εργάτες υπό τον Χαλίφη Αλ Μαμούν n γύρω στο 820 μ. Χ. Το τούνελ είναι σκαμμένο ίσια στην αρχιτεκτονική της πυραμίδας για περίπου 27 μέτρα, και μετά στρίβει απότομα αριστερά συναντώντας της πέτρες που έφραζαν το Ανωφερές Πέρασμα. Μη μπορώντας να τις παρακάμψουνε, οι εργάτες σκάψανε απάνω και πίσω τους το μαλακό ασβεστόλιθο ώσπου φτάσανε στο Ανωφερές Πέρασμα. Από αυτό το σημείο υπάρχει η δυνατότητα να περάσει κανείς στο Κατωφερές Πέρασμα, αλλά συνήθως η είσοδος απαγορεύεται. 





  Scholeio.com   

Δεν υπάρχουν σχόλια: