Του Έρωτα

Άσε με στην αγκαλιά σου
να ‘μαι,
να ‘μαι παιδί... γυναίκα
χαμόγελο άσε με,
και δάκρυ αν χρειαστεί.
Άσε με στην αγκαλιά σου
να ‘μαι,
να ‘μαι σκληρή,
ατίθαση, αφελής.
Άσε με,
άσε με στην αγκαλιά σου.
Κάτι... κάτι από σένα να ‘μαι.

_____  Γ. Παπαμιχαήλ 
__________________

Η Σαπφώ λέει ότι "...είναι γιος της Αφροδίτης και του Ουρανού...".

Ο Σιμωνίδης ο Κείος όμως, δέχεται ως  "μητέρα" την Αφροδίτη, αλλά για πατέρα, θέλει τον Άρη.  Αναφέρεται και ως υπηρέτης και συνοδός της Αφροδίτης. 

Ο Αλκαίος αναφέρει ότι ο Έρωτας ήταν γιος της Ίριδας και του Ζέφυρου. Σε άλλες πηγές, πατέρας του Έρωτα θεωρείται ο Ήφαιστος.

Από τους τραγικούς, ιδιαίτερη σημασία στον θεό Έρωτα αποδίδει ο Ευριπίδης. 

Στην ορφική διδασκαλία, ο Έρωτας προήλθε από το «κοσμικό αυγό» που άφησε η Νύχτα στους κόλπους του Ερέβους. 

Ο Ησίοδος στην Θεογονία, μας μιλάει για την κοσμογονική καταγωγή του Έρωτα. Αφού μας  αναφέρει πως "...ο Έρωτας προήλθε από το Χάος μαζί με τη Γαία...",  στοιχεία επίσης χωρίς γεννήτορες.

Στη μεταομηρική μυθολογία παρουσιάζονται και άλλοι γεννήτορες του Έρωτα, ενώ συχνά σχετίζεται με τη θεά Αφροδίτη. 

Ο Ευριπίδης διαχωρίζει τη δύναμη του Έρωτα σε δύο μορφές: 
Σε αυτή που μπορεί να οδηγήσει στην Αρετή και σε εκείνη που οδηγεί στην Αθλιότητα. 

Με αυτή την επιρροή το Συμπόσιο του Πλάτωνα κάνει αναφορά  στον «καλό» Έρωτα, που είναι  γιος της "Αφροδίτης Ουρανίας", και τον «κακό» Έρωτα, που η ελληνική μυθολογική ευρηματικότητα, τον βάζει να είναι  γιος της "Αφροδίτης Πανδήμου".

Η πρώτη έχει γιό τον Ουράνιο Έρωτα,  που αναπτύσσεται μεταξύ των ανθρώπων που τους συνδέουν οι ψυχές τους,  πχ. των φιλοσόφων και 

η δεύτερη έχει γιο τον Πανδήμιο Έρωτα που αναπτύσσεται μεταξύ ανθρώπων που τους συνδέει το σώμα, υπάρχει  πάθος  για το σώμα του εταίρου.

Τον πρώτο Έρωτα είδαν οι Εβραίοι και έβγαλαν τους προγόνους μας ομοφυλόφιλους.
Διότι δεν τους βόλευε να κατανοήσουν ότι ο Ουράνιος Έρως δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον Πανδήμιο.  

-  Οι άνθρωποι ονόμασαν τον έρωτα φτερωτό επειδή έχει φτερά. Οι θεοί τον ονόμασαν έτσι επειδή έχει την δύναμη να δίνει φτερά.

-  Μεταξύ της απρέπειας και του έρωτα υπάρχει πάντα πόλεμος

____________________________________________________ Πλάτωνας

Ο έρωτας της ψυχής είναι πολύ ανώτερος από τον έρωτας του σώματος.

______________________________________________________ Ξενοφών

Οι έρωτες ονομάζονται και τοξότες, ίσως επειδή οι ωραίοι πληγώνουν από μακριά.
_____________________________________________________  Σωκράτης

Ορφικός Ύμνος για τον Έρωτα

Επικαλούμαι τον μεγάλον, τον αγνόν 
τον περιπόθητον, τον γλυκύν Ερωτα, 
τον ισχυρόν τοξότην τον πτερωτόν πού
φλογίζει με δύναμιν τους ανθρώπους, 
τον ταχύν και ορμητικόν που παίζει μαζί 
με τους θεούς και με τους θνητούς
ανθρώπους... 

τον έξυπνον τον εφευρετικόν
με τάς δύο φύσεις, 
πού κρατεί τα κλειδιά των πάντων,

τα κλειδιά του επουρανίου αιθέρος, 
της θαλάσσης και της γης και
όσα πνεύματα, πού γεννούν τα πάντα εις
τους ανθρώπους, τρέφει ή θεά,
παράγουσα χλωρούς καρπούς και

 όσα έχει ο ευρύς Τάρταρος και η θορυβώδης
θάλασσα διότι μόνον εσύ κρατείς το
πηδάλιον (είσαι, κυρίαρχος) όλων αυτών.

Αλλά ώ μακάριε, με καθαρές διαθέσεις
έλα μαζί με τους μύστας και απομάκρυνε
από αυτούς τις φαύλες και παράδοξες
ορμές...



πηγή

Perasma

Το Εξοχικό στην Όχθη του Σηκουάνα

Ένα πάρτυ με σαμπάνια

                    Γκυ ντε Μωπασάν

Είχα νοικιάσει, το περασμένο καλοκαίρι, ένα εξοχικό σπιτάκι στην όχθη του Σηκουάνα, πολλές λεύγες μακριά από το Παρίσι, και πήγαινα να κοιμηθώ εκεί κάθε βράδυ. 

Ύστερα από μερικές ημέρες, γνωρίστηκα με έναν από τους γείτονες μου, άντρα ανάμεσα στα τριάντα και στα σαράντα.
Ήταν ο πιο παράξενος τύπος που είχα δει ποτέ. Ένας γέροντας βαρκάρης, αλλά βαρκάρης μανιακός, πάντοτε πλάι στο νερό, πάνω στο νερό, μέσα στο νερό. Είχε γεννηθεί μες σε μια βάρκα και θα πεθάνει δίχως άλλο κατά την τελική πλεύση.

Guy de Maupassant 

μετάφραση Λ. Παλλάντιου 

Το αριστούργημα

Είναι ο τέταρτος χρόνος στη σχολή Καλών Τεχνών.  Οι προβολείς   έτοιμοι,  στραμμένοι   

με μελετημένη κλίση....  
Το γυμνό μοντέλο  παίρνει τη συγκεκριμένη θέση. 

Με μια παρατεταμένη εισπνοή το φωτισμένο 
"ζωντανό" άγαλμα δίνει το σύνθημα ότι μπορούν 
να ξεκινήσουν. 
Σήμερα θα δοκιμάσουν κάτι ανατρεπτικό... 
Ο καθηγητής τους, γνωστό, καταξιωμένο όνομα 
στο χώρο της τέχνης, θα αρχίσει να σχεδιάζει, κι όχι 
οι σπουδαστές, τις "φόρμες" όπως εκείνος τις βλέπει...

Οι σπουδαστές  θα λειτουργήσουν 
σαν παρατηρητές και θα γίνουν 
κριτές με επιχειρήματα. 

Το πείραμα προτάθηκε από το καλλιτέχνη και υπήρξε ενδιαφέρον  από τους σπουδαστές.  
Συζητήθηκαν οι λεπτομέρειες και κλείστηκε το ραντεβού.
Ο  ζωγράφος ξεκίνησε...  Σχεδίαζε στο χαρτί ενώ ένας από τους μαθητές του, τον παρακολουθούσε, ίσως με ιδιαίτερη ζέση. 
Όταν ο καθηγητής τελείωσε, ζήτησε την γνώμη πρώτα του μαθητή που είχε δει ότι τον παρατηρούσε πιο έντονα από τους άλλους. 
Ο σπουδαστής με θάρρος του είπε ότι δεν είναι καλό... και συγκεκριμένα "εδώ και εδώ... 
το φως είναι άγριο...   και εδώ το χέρι είναι δυσανάλογο...,  ολοκλήρωσε τα επιχειρήματά του, έτσι όπως έπρεπε.
Χωρίς να περιμένει κάποιον άλλον να μιλήσει, ο ζωγράφος έβαλε καθαρό χαρτί στο καβαλέτο και ξεκίνησε απ' την αρχή. 

Μαζί ξεκίνησε και η προσοχή, η παρατήρηση του εν λόγω σπουδαστή, τα μάτια του ακολουθούσανε τις κινήσεις του καθηγητή.... επαναλήφθηκε η ίδια διαδικασία από την πλευρά του ζωγράφου.... αλλά πάλι ο συγκεκριμένος νεαρός προέβαλλε ότι...  δεν ήταν ευχαριστημένος! 

Πάλι και πάλι ο ζωγράφος, ακούραστος σχεδίαζε το ίδιο σχέδιο, περιμένοντας τη "στιγμή που έπρεπε" ενώ ο μαθητής απέρριπτε κάθε φορά για διαφορετικές αιτίες-λάθη τα νέα σκίτσα. 
  
Ο  μαθητής έχει στρέψει την προσοχή του αλλού...  ο δάσκαλος αρπάζει την ευκαιρία που περίμενε...  Γρήγορα σχεδιάζει για πολλοστή φορά, το σχέδιο, πανομοιότυπο με τα προηγούμενα.... 
«Ορίστε!»  λέει προς την τάξη κοιτάζοντας όμως τον νεαρό αντιρρησία «αυτό πως σου φαίνεται;»

Ενθουσιασμένος, αποκρίνεται ο μαθητής, που δεν έχει δει σχεδόν τίποτα από τη διαδικασία στησίματος του σκίτσου....   «Αυτό είναι ένα αριστούργημα!» 

  Scholeio.com  

Σ. Μρόζεκ, Η Εγχείρηση Πέτυχε

Σύστημα Υγείας

Σλαμοβιρ Μροζεκ

Κρίθηκε αναγκαίο να μου αφαιρεθεί η σκωληκοειδίτις. Συμπλήρωσα τα ειδικά για 
την περίπτωση έντυπα και 
το όνομά μου προστέθηκε 
στη λίστα αναμονής. 

   Δυο χρόνια πέρασαν ως που 
να πεις τρία, η σειρά μου ήρθε 
και βρέθηκα στο νοσοκομείο.
   Η εγχείρηση πέτυχε. Ο χειρούργος ο ίδιος ήρθε να με συγχαρεί. "Ήταν μια πολύ όμορφη εγχείρηση αγαπητή μου κυρία" είπε.
  Του υπέδειξα πως ήμουν φύλου αρσενικού. Έλεγξε κάτι στα χαρτιά του.
  - "Ήσασταν, πριν την εγχείρηση. Σας είχαν βάλει κατά λάθος στην πειραματική πτέρυγα. Είστε γυναίκα τώρα. 
   Η αλλαγή φύλου είναι ένας πρωτοποριακός κλάδος της χειρουργικής, έχουμε όμως εξαιρετικά αποτελέσματα, όπως βλέπετε, αγαπητέ μου κύριε, ε, κυρία".
   - "Κι η σκωληκοειδίτις μου;"
   - "Μήπως θα προτιμούσατε να την κρατήσετε;'
   - "Όχι. Κι ούτε γυναίκα θέλω να είμαι. Σας παρακαλώ, επανορθώστε αμέσως".
   - "Είστε δύσκολος ασθενής. Πολύ καλά, λοιπόν. Ποιό θέλετε να προηγηθεί, το φύλο σας ή η σκωληκοειδίτις σας;"
   - "Όποιο γίνεται πιο γρήγορα".
   - "Συμπληρώστε αυτά τα έντυπα εις διπλούν, παρακαλώ".

   Ο καιρός πέρασε γρήγορα και η δεύτερη εγχείρηση πέτυχε εξίσου καλά. Το καινούργιο νεφρό μου λειτουργεί εξαιρετικά καλά. 
   Το μόνο πρόβλημα είναι πως τώρα έχω τρία -δυο δικά μου κι ένα μεταχειρισμένο. Από ένα λάθος του κομπιούτερ με βάλαν σε λάθος χειρουργείο.

   Όταν συνήρθα, συμπλήρωσα τα παραίτητα έντυπα που προστέθηκαν στο φάκελό μου.
   Δεν ήμουν πια νέα όταν με πληροφόρησαν πως ένα νοσοκομειακό κρεβάτι είχε αδειάσει και η εγχείρηση του νεφρού μου μπορούσε να γίνει. 
   Θα έπρεπε να αφαιρέσουν το περισσευούμενο, αντίθετα βρέθηκα στο μαιευτήριο σαν νεογέννητο. Ήταν ένα διοικητικό λάθος, μα οι γονείς δεν διαμαρτυρήθηκαν. Βρέθηκαν με ένα ενηλικιωμένο παιδί, και μια και δεν τέθηκε θέμα για τα έξοδα της εκπαίδευσης μου, προτίμησαν να με δεχτούν όπως ήμουνα.
   Εγώ, πάλι, είχα κουραστεί να συμπληρώνω έντυπα και να αντιμετωπίζω το αναπόφευκτο. Τα πάω πολύ καλά με τους γονείς μου. 
   Μόνο που ανησυχούν για την σκωληκοειδίτιδα μου και κανόνισαν να με στείλουν σε ένα νοσοκομείο να μου τη βγάλουν. 
   Καλύτερα έτσι, μια και μου περνάει από το νου πως θα προτιμούσαν αγόρι.
________________

Σλαμοβιρ Μροζεκ

  Scholeio.com  

Β. Κολώνα, Η Xελώνα του Κήπου

Η χελώνα του κήπου

Διήγημα του Βαγγέλη Κολώνα

 Σταμάτησαν την ήσυχη πορεία της στο δάσος την ώρα που ο ήλιος έπεφτε κι όλα είχαν βαφτεί μ' ένα απαλό κόκκινο που ποτέ δε θα το 'βλεπε κι ένιωσε για πρώτη φορά το φόβο του θανάτου. 

   Έκλεισε τα μάτια κι έκρυψε το κεφάλι της βαθιά στο καβούκι, ένα κομμάτι χορταριού κολλημένο στον οισοφάγο δεν μπορούσε να το καταπιεί. 
Έχασε την επαφή με το έδαφος, φωνές ακούστηκαν, πρωτόγνωροι θόρυβοι, σκοτάδι και μια απαίσια άγνωστη μυρωδιά, άρχισε να ζαλίζεται. 
   Το κεφάλι χωμένο πάντα στο καβούκι, τα 'χε χαμένα ήθελε να κλάψει μα δεν μπορούσε, μνήμες εκατομμυρίων ετών δεν μπορούσαν να τη βοηθήσουν.

Ρ. Σέκλι, Η Ζωή είναι δισταγμός; Επιθυμία; Λαχτάρα; Θλίψη; Προετοιμασία;

Η Ζωή είναι Τύχη; ή 
Είναι Αυτό που εσύ την 
Κάνεις; Τι είναι η Ζωή; 

Διήγημα του Ρόμπερτ Σέκλι

Ο Μόρτονσον διηγείται ότι ενώ περιπλανιόταν στους πρώτους λόφους των Ιμαλαΐων, μια πελώρια φωνή που έμοιαζε να έρχεται από παντού και πουθενά του είπε,     - "Επ, εσύ". 

   - "Εγώ;" ρώτησε ο Μόρτονσον.
   - "Ναι, εσύ", μπουμπούνισε η φωνή. "Μπορείς να μου πεις τι είναι η ζωή;"

   Ο Μόρτονσον στάθηκε εκεί, μαρμαρωμένος, με τον ιδρώτα να τρέχει ποτάμι, συνειδητοποιώντας ότι ζούσε μια αυθεντική  μυστικιστική εμπειρία, και ότι πολλά θα εξαρτώνταν από το πως θα απαντούσε Στην Ερώτηση.

   - "Θα χρειαστώ λίγη ώρα γι αυτό" είπε.
   - "Μην αργήσεις πολύ", είπε η φωνή, μ' έναν φοβερό αντίλαλο από παντού.

   Ο Μόρτονσον κάθισε σε ένα βράχο και συλλογίστηκε την κατάσταση. Ο Θεός ή ο δαίμονας που έκανε την ερώτηση σίγουρα ήξερε ότι ο Μόρτονσον -ένας απλός θνητός, και μάλιστα όχι κανένα καταπληκτικό δείγμα- δεν είχε την παραμικρή ιδέα τι ήταν η ζωή. 

   Έτσι η απάντησή του ίσως θα έπρεπε να φανερώνει ότι κατανοούσε τους περιορισμούς των θνητών, αλλά κι επίσης ότι αντιλαμβανόταν πως κατά κάποιον τρόπο άρμοζε να κάνει ένας θεός ή δαίμονας αυτή την ερώτηση σε ένα δυνητικά  θεϊκό πλάσμα σαν τον άνθρωπο, που εδώ εκπροσωπούνταν από τον Μόρτονσον με τους καμπουριαστούς ώμους, το πορτοκαλί σακίδιο του και το τσαλακωμένο πακέτο των Μάλμπορο. 

   Από τη άλλη μεριά, ίσως η ερώτηση υπονοούσε ότι ο Μόρτονσον προσωπικά, πραγματικά ήξερε τι ήταν η ζωή και μπορούσε να το διατυπώσει αυθορμήτως με λίγες καλοδιαλεγμένες  λέξεις. Αλλά ήταν ήδη κάπως αργά για αυθόρμητη σοφία.
   - "Δεν αργώ", είπε ο Μόρτονσον.
   - "Οκευ", είπε η πελώρια φωνή αντιλαλώντας στα βουνά και κυματίζοντας στις κοιλάδες.

   Ήταν σπάσιμο να τον βάζουν στον τάκο έτσι πνευματικά. Και δεν ήταν δίκαιο. Στο κάτω-κάτω, ο Μόρτονσον δεν είχε έρθει στα Ιμαλάια σαν προσκυνητής, ήταν εκεί για μια εκδρομή τριάντα ημερών. 
   Ήταν απλώς ένας νεαρός Αμερικανός με ηλιοκαμένη μύτη που κάπνιζε Μάλμπορο σαν φουγάρο σε μια λοφοπλαγιά του Νεπάλ, όπου είχε έρθει χάρη σε ένα συνδυασμό εσωτερικής ανησυχίας και ενός απροσδόκητου δώρου γενεθλίων πεντακοσίων δολαρίων από τους γονείς του. 
   Τι συμπέρασμα μπορείς να βγάλεις απ' αυτό, στη δεδομένη κατάσταση; Άμαθος Αμερικανός Συναντά την Αρχέγονη Ανατολική Σοφία και Αποτυχαίνει Οικτρά να τα Βγάλει Πέρα. 
Τι γκαντεμιά! 

   Σε κανέναν δεν αρέσει να τον βάζουν στον τάκο έτσι στα ξαφνικά. Σε φέρνει σε αμηχανία και ίσως να είναι βλαπτικό για το εγώ, να σου την πέσει μια τέτοια γιγαντιαία φωνή με μια ερώτηση που πρέπει να είναι παγίδα. Πως το αντιμετωπίζεις; 
  Αποφεύγεις την παγίδα, ξεσκεπάζεις το κόλπο,αποκαλύπτεις ότι γνωρίζεις το Μεταπαιχνίδι παίζοντας το μ' έναν αέρα επιπολαιότητας; 
Πες στη φωνή: 
   - "Η ζωή είναι μια φωνή που ρωτάει έναν άνθρωπο τι είναι η ζωή". Και μετά γέλα τρανταχτά με κοσμικό γέλιο.
Αλλά για δουλέψει αυτό πρέπει να είσαι σίγουρος ότι ηφωνή καταλαβαίνει τα επίπεδα της απάντησής σου. Αν πει, 
   -"Ναι, αυτό συμβαίνει τώρα, αλλά τι είναι η ζωή;" Και μετά θα μείνεις με μια εκτοπλασματική τούρτα στο πρόσωπο καθώς το κοσμικό γέλιο θα γελάει μαζί σου -ένα μεγάλο, ηρωικό γέλιο από βάθους καρδίας για το φανφαρονισμό σου, την αυταρέσκειά σου, τη θρασύτητά σου που προσπάθησες να απαντήσεις το Αναπάντητο.

   - "Πως πάει;" ρώτησε η φωνή.
   - "Ακόμα το ψάχνω" είπε ο Μόρτονσον.
Προφανώς, ήταν ένα πνευματικό πρόχειρο διαγώνισμα, και ο Μόρτονσον χρονοτριβούσε, και δεν είχε αρχίσει ακόμα να σκέφτεται τι στο διάβολο ήταν η ζωή. Σκέφτηκε στα γρήγορα μερικές πιθανότητες: 
   Η ζωή είναι ένα φιλικό κουτάβι. 
   Η ζωή είναι Τύχη. 
   Η ζωή είναι Χάος διάσπαρτο με Θνησιμότητα (θυμήσου το αυτό). 
   Η ζωή είναι ένα μπολ με κεράσια. 
   Η ζωή είναι κελάηδισμα πουλιών και τραγούδισμα ανέμου (ωραίο). 
   Η ζωή είναι αυτό που την κάνεις. 
   Η ζωή είναι Κοσμικός Χορός. 
   Η ζωή είναι Ταινία. 
   Η ζωή είναι ή ύλη που απέκτησε περιέργεια (αυτό το είπε ο Βίκτωρ Ουγκώ;). 
   Η ζωή είναι ό,τι στο διάβολο θέλεις να την αποκαλέσεις.
   - "Αυτό είναι πολύ ζόρικο", είπε ο Μόρτονσον.
   - "Αν είναι, λέει", είπε η φωνή, αντηχώντας από κορυφή σε κορυφή και γεμίζοντας τον αέρα με την παρουσία της.

   Πάντα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για μια κατάσταση έκτακτης πνευματικής ανάγκης, σκέφτηκε ο Μόρτονσον. 
   Γιατί άραγε το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης δεν είχε μαθήματα για Πρότυπα Συμπεριφοράς Απέναντι στο Αναπάντεχο; 
    Αλλά το κολέγιο ποτέ δεν σε προετοίμαζε για κάτι σημαντικό, απλώς πήγαινες εκεί και μάθαινες λίγο από το ένα και λίγο από το άλλο, τσιμπολογώντας από Τσαν Τσε, Θορώ, Νόρμαν Μπράουν, Πανζίς, Σιβαπούρι Μπάμπα και άλλους Μυημένους που ήξεραν τα κατατόπια. Και ό,τι έλεγαν έμοιαζε βαθύ ! 
   Αλλά όταν έκλεινες το βιβλίο, εκεί τελείωναν όλα, και έξυνες τη μύτη σου και ευχόσουν να σε προσκαλούσε κάποιος σε κάνα πάρτι για να γνωρίσεις μια όμορφη κοπέλα με ίσια μακριά μαλλιά  και στητά μυτερά στήθια και μακριά πόδια, αλλά δεν ήταν ώρα για τέτοιες σκέψεις επειδή εκείνη η καταραμένη φωνή περίμενε την απάντηση, τη Μεγάλη Απάντηση, αλλά τι στον διάολο ήταν η ζωή;      
   - "Κοντεύω", είπε.
   Αυτό που του την έδινε ήταν ότι ήξερε πως είχε πολλά να κερδίσει αν έβρισκε τη σωστή απάντηση. Ήταν απίστευτη ευκαιρία για πνευματική άνοδο, μια ευκαιρία να πηδήξει μερικά ενδιάμεσα σκαλιά και να φτάσει κατευθείαν στη Φώτιση, στο Μόκσα, στο Σατόρι ! 

   Ένα ψαγμένο άτομο θα το έλυνε αυτό και θα χρησιμοποιούσε την επακόλουθη ενόραση για να φτάσει στη γκουρουσύνη, ίσως ακόμη και στη Βουδότητα ! 
   Μπορούσες να περάσεις ολόκληρη τη ζωή σου πηγαίνοντας σε ομάδες Εσαλέν ή Γκουρτζίεφ και να μην βρεις κάτι τέτοιο!    Αλλά τι ήταν η ζωή; 
   Ο Μόρτονσον έσβησε το τσιγάρο και είδε ότι ήταν το τελευταίο του. Μόνο όταν γύριζε στην πανσιόν του θα έβρισκε άλλα. Χριστέ μου ! Έπρεπε να τελειώνει ! Η ζωή είναι δισταγμός; Επιθυμία; Λαχτάρα; Θλίψη; Προετοιμασία; Ανθοφορία; Ρηλαξάρισμα; Αναμπουμπούλα; 
   Ο Μόρτονσον έτριψε το μέτωπο του και είπε με δυνατή, αλλά κάπως τρεμουλιαστή φωνή, "Η ζωή είναι πυρκαγιά!"
Η σιωπή που ακολούθησε ήταν απόκοσμη. Ο Μόρτονσον. όταν έκρινε ότι η διακριτική αναμονή του είχε κρατήσει όσο άρμοζε, ρώτησε, 
   - "Ε, σωστό ήταν;"
   - "Το δοκιμάζω τώρα", μπουμπούνισε η ευγενής και πελώρια φωνή. "πυρκαγιά είναι πολύ μεγάλο. Πυρά; Φωτιά! Η ζωή είναι φωτιά! Αυτό ταιριάζει!'
   - "Φωτιά εννοούσα", είπε ο Μόρτονσον.
   - "Πραγματικά με βοήθησες πολύ", είπε η φωνή. Είχα κολλήσει σ' αυτό. Τώρα μήπως μπορείς να με βοηθήσεις με το 78 οριζοντίως; Θέλω το μεσαίο όνομα του εφευρέτη του Αστρικού προωθητήρα άνευ τριβής. Στο στόμα μου το έχω, αλλά δεν μού έρχεται. Το τρίτο γράμμα είναι Κ".
   Ο Μόρτονσον ήταν προετοιμασμένος για κάποιες αποκαλύψεις κάτσε καλά, αλλά το να παίζει Κοσμικό Σταυρόλεξο γι αυτόν δεν ήταν η μεγάλη απάντηση, μιλώντας πνευματικά. Δεν μπορούσε να το νιώσει, αν και ήταν σίγουρα μια Ασυνήθιστη Εμπειρία.

   Διηγείται ότι έστριψε επιτόπου και άφησε πίσω του τη φωνή και τα ανώτερα μυστήρια και ξαναγύρισε στην πανσιόν του Κατμαντού. Τώρα έχει ξαναγυρίσει στη δουλειά του, κλητήρας στο εργοστάσιο κατεργασίας χόνδρων στο Σκογουέγκαν που ανήκει στον πατέρα του, και περνά τις διακοπές του στη Μαγιόρκα. 

  Scholeio.com  

Σ. Μροζεκ, Έχοντας Ακολουθήσει τους Κανονισμούς κατά γράμμα

Ο Μισάνθρωπος

Το διαμέρισμα ήταν άδειο. 
Κάθισα στο παράθυρο κι άνοιξα ένα βιβλίο. 

Η πόρτα άνοιξε κι ένας άνθρωπος με μια μεγάλη βαλίτσα μπήκε. 

Μια και δεν είχα διάθεση
 για κουβέντα, γύρισα στο διάβασμα μου. 

Μου έφτανε που έχανα την ησυχία μου.
   - "Κάθεστε στη θέση μου !"
   - "Τη θέση σας;"
   - "Δέστε και μόνος σας"
   Είχα ξεχάσει που είχα βάλει το εισιτήριο μου. Κάποτε το βρήκα. 

Σ. Μρόζεκ, Μια Κακή Συναναστροφή

   Ο κύκνος

Ο κύκνος είναι γοητευτικός, επιβλητικός, έτσι όπως "κυλάει" στα νερά.. σαν ένας καλοσχηματισμένος  όγκος χιονιού... 

Τα νερά ανήκουν στη λίμνη ενός πάρκου. 

  
Ο κύκνος είναι  μόνιμος κάτοικος της λίμνης και το μεγαλύτερο αξιοθέατο του πάρκου. 

Μια μέρα ο κύκνος εξαφανίζεται. Τον κλέψανε κάτι αλήτες.

Ο Οργανισμός Δημόσιων Κήπων αγόρασε καινούριο κύκνο. Δημιουργήθηκε ειδική θέση φύλακα για να προστατεύει τον κύκνο, να μην έχει την τύχη του προκατόχου του.

Μπρεχτ, Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, ρώτησε τον κ. Κ. η κορούλα της σπιτονοικοκυράς του, θα φέρονταν τότε πιο καλά στα μικρά ψαράκια;

Σίγουρα, αποκρίθηκε εκείνος. 

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, 
θα έκτιζαν για τα μικρά ψαράκια 
στη θάλασσα τεράστια κλουβιά και 
θα έβαζαν μέσα τροφές διάφορες, τόσο φυτά όσο και ζώα. 

Θα φρόντιζαν τα κλουβιά να 'χουν πάντα καθαρό νερό και γενικά θα
 ήταν εφοδιασμένα με διάφορες εγκαταστάσεις υγιεινής.

Όταν, παραδείγματος χάρη, ένα ψαράκι τραυμάτιζε το πτερύγιο του, οι καρχαρίες θα του έβαζαν αμέσως έναν επίδεσμο μην τυχόν και πεθάνει και το χάσουν πριν την ώρα του.

Mια ταράτσα που κατάφερε να γίνει... αυλή !

                             

Με λένε Νίκο. 
Το όνομά μου είναι Νίκος. Ονομάζομαι Νίκος.

Περιμένω στην ουρά να πάρω φάρμακα. Φάρμακα για καρκίνο. Όχι για μένα. 

Για τη θεία μου είναι. Τραβιέται καιρό τώρα και περιμένω εγώ να της πάρω τα φάρμακα γιατί... 

Γιατί, τέλος πάντων, μου έχει σταθεί πολύ στη ζωή μου. 
Το κάνω κάθε μήνα. και  μετά  πάω για καφέ στην ταράτσα του "Μπέμπη" απέναντι -η μάλλον πήγαινα. 

Διήγημα του Γιώργου Ρομπόλα

Χτες έχασα τη σειρά μου για τα φάρμακα γιατί βγήκα έξω από κάτι φωνές που άκουσα. και σήμερα, να 'μαι πάλι εδώ. Ήταν τέσσερα γομάρια και έσερναν τον "Μπέμπη".  Αν είναι δυνατόν, γέρο άνθρωπο ! Ο "Μπέμπης" ήταν ένας ήρωας, ο "Μπέμπης" είναι ατομάρα, είναι γίγαντας !
 Ο "Μπέμπης" είναι οικογενειακός γνωστός. Είναι ένας γέρος, πρώην τσιλιαδόρος, που την αράζει ή την άραζε στο σπίτι-ταράτσα που έχει διαμορφώσει.  

Κ. Τασσοπούλου, Η αποστολή σου εξετελέσθη. Είσαι ευτυχισμένος τώρα ;

Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας
Όλα ήταν παγωμένα. 
Η coca light στη συσκευασία αλουμινίου, τα δάχτυλα των χεριών, τα γόνατα, η μύτη της, ο αέρας, το μαύρο του ουρανού που είχε από ώρες σταθεροποιήσει τη νύχτα, τα λόγια του ".... δεν υπήρξες στη ζωή μου, ούτε θέλω να υπάρξεις...".

Με έναν παράλογο και ειρωνικό τρόπο, όλα ήταν γεμάτα έλλειψη. Κίνησης και ήχου.

 Το ανθρωπάκι στο φανάρι είχε κοκκινίσει για πάντα. Οι προσπεράσεις αυτοκινήτων δεν ακούγονταν. 

Καμία διάθεση τα φύλλα να θροΐσουν, τα πόδια να γίνουν βήματα, τα χείλη της να αποφασίσουν, αν θα ζωγραφίσουν κάτι.

Σπίτι να γυρνούσε ή να γύριζε στους δρόμους ;  Γυρνώ και γυρίζω δεν είναι το ίδιο πράγμα σκέφτηκε, μα και τα δύο έχουν κίνηση, ενώ τίποτα δικό της δεν μπορούσε να κινηθεί. Σωριάστηκε στο γρασίδι. 

Διήγημα της Κωνσταντίνας Τασσοπούλου

Ένα μικρό καταπράσινο νησί στη μέση της πόλης και με λουλούδια γραμμένο το ΑΘΗΝΑ, Αθήνα έλεγε, όχι Αθηνά, μα τα κεφαλαία γράμματα την άφηναν να τονίσει όπως ήθελε, κι έτσι βρήκε οικειότητα, πλάι στο όνομά της και πλάι στο Δρομέα, τον ακίνητο και παγωμένο, όπως όλα σήμερα.

Όσκαρ Ουάιλντ, ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας... στον κήπο του Παράδεισου

...στο κήπο του Παραδείσου το 

μικρό πουλί θα τραγουδά  για πάντα,

Όσκαρ Ουάιλντ 

"Ψηλά πάνω από την πόλη, σε μια μεγάλη κολόνα, έστεκε το άγαλμα του   Ευτυχισμένου Πρίγκιπα. 

Ήταν σκεπασμένο με λεπτά φύλλα από καθαρό χρυσάφι. 

Στη θέση των ματιών είχε δύο λαμπερά ζαφείρια και ένα κατακόκκινο ρουμπίνι γυάλιζε στη λαβή του ξίφους του."

   Ήταν αξιοθαύμαστος.
  - «Είναι όμορφος σαν ανεμοδείκτης», παρατήρησε ένας από τους δημοτικούς συμβούλους, που ήθελε να αποκτήσει τη φήμη για το γούστο του στην Τέχνη, «μόνο δεν είναι και τόσο χρήσιμος», πρόσθεσε, φοβούμενος μήπως οι άνθρωποι σκέφτονταν ότι δεν ήταν πρακτικό πνεύμα, πράγμα που στ’ αλήθεια δεν ίσχυε.