Είναι ο τέταρτος χρόνος στη σχολή Καλών Τεχνών. Οι προβολείς έτοιμοι, στραμμένοι
με μελετημένη κλίση....
Το γυμνό μοντέλο παίρνει τη συγκεκριμένη θέση.
Με μια παρατεταμένη εισπνοή το φωτισμένο
"ζωντανό" άγαλμα δίνει το σύνθημα ότι μπορούν
να ξεκινήσουν.
Σήμερα θα δοκιμάσουν κάτι ανατρεπτικό...
Ο καθηγητής τους, γνωστό, καταξιωμένο όνομα
στο χώρο της τέχνης, θα αρχίσει να σχεδιάζει, κι όχι
οι σπουδαστές, τις "φόρμες" όπως εκείνος τις βλέπει...
Οι σπουδαστές θα λειτουργήσουν
σαν παρατηρητές και θα γίνουν
κριτές με επιχειρήματα.
Το πείραμα προτάθηκε από το καλλιτέχνη και υπήρξε ενδιαφέρον από τους σπουδαστές.
Συζητήθηκαν οι λεπτομέρειες και κλείστηκε το ραντεβού.
Ο ζωγράφος ξεκίνησε... Σχεδίαζε στο χαρτί ενώ ένας από τους μαθητές του, τον παρακολουθούσε, ίσως με ιδιαίτερη ζέση.
Όταν ο καθηγητής τελείωσε, ζήτησε την γνώμη πρώτα του μαθητή που είχε δει ότι τον παρατηρούσε πιο έντονα από τους άλλους.
Ο σπουδαστής με θάρρος του είπε ότι δεν είναι καλό... και συγκεκριμένα "εδώ και εδώ...
το φως είναι άγριο... και εδώ το χέρι είναι δυσανάλογο..., ολοκλήρωσε τα επιχειρήματά του, έτσι όπως έπρεπε.
Χωρίς να περιμένει κάποιον άλλον να μιλήσει, ο ζωγράφος έβαλε καθαρό χαρτί στο καβαλέτο και ξεκίνησε απ' την αρχή.
Μαζί ξεκίνησε και η προσοχή, η παρατήρηση του εν λόγω σπουδαστή, τα μάτια του ακολουθούσανε τις κινήσεις του καθηγητή.... επαναλήφθηκε η ίδια διαδικασία από την πλευρά του ζωγράφου.... αλλά πάλι ο συγκεκριμένος νεαρός προέβαλλε ότι... δεν ήταν ευχαριστημένος!
Πάλι και πάλι ο ζωγράφος, ακούραστος σχεδίαζε το ίδιο σχέδιο, περιμένοντας τη "στιγμή που έπρεπε" ενώ ο μαθητής απέρριπτε κάθε φορά για διαφορετικές αιτίες-λάθη τα νέα σκίτσα.
Ο μαθητής έχει στρέψει την προσοχή του αλλού... ο δάσκαλος αρπάζει την ευκαιρία που περίμενε... Γρήγορα σχεδιάζει για πολλοστή φορά, το σχέδιο, πανομοιότυπο με τα προηγούμενα....
«Ορίστε!» λέει προς την τάξη κοιτάζοντας όμως τον νεαρό αντιρρησία «αυτό πως σου φαίνεται;»
Ενθουσιασμένος, αποκρίνεται ο μαθητής, που δεν έχει δει σχεδόν τίποτα από τη διαδικασία στησίματος του σκίτσου.... «Αυτό είναι ένα αριστούργημα!»
Το γυμνό μοντέλο παίρνει τη συγκεκριμένη θέση.
Με μια παρατεταμένη εισπνοή το φωτισμένο
"ζωντανό" άγαλμα δίνει το σύνθημα ότι μπορούν
να ξεκινήσουν.
Σήμερα θα δοκιμάσουν κάτι ανατρεπτικό...
Ο καθηγητής τους, γνωστό, καταξιωμένο όνομα
στο χώρο της τέχνης, θα αρχίσει να σχεδιάζει, κι όχι
οι σπουδαστές, τις "φόρμες" όπως εκείνος τις βλέπει...
Οι σπουδαστές θα λειτουργήσουν
σαν παρατηρητές και θα γίνουν
κριτές με επιχειρήματα.
Το πείραμα προτάθηκε από το καλλιτέχνη και υπήρξε ενδιαφέρον από τους σπουδαστές.
Συζητήθηκαν οι λεπτομέρειες και κλείστηκε το ραντεβού.
Ο ζωγράφος ξεκίνησε... Σχεδίαζε στο χαρτί ενώ ένας από τους μαθητές του, τον παρακολουθούσε, ίσως με ιδιαίτερη ζέση.
Όταν ο καθηγητής τελείωσε, ζήτησε την γνώμη πρώτα του μαθητή που είχε δει ότι τον παρατηρούσε πιο έντονα από τους άλλους.
Ο σπουδαστής με θάρρος του είπε ότι δεν είναι καλό... και συγκεκριμένα "εδώ και εδώ...
το φως είναι άγριο... και εδώ το χέρι είναι δυσανάλογο..., ολοκλήρωσε τα επιχειρήματά του, έτσι όπως έπρεπε.
Χωρίς να περιμένει κάποιον άλλον να μιλήσει, ο ζωγράφος έβαλε καθαρό χαρτί στο καβαλέτο και ξεκίνησε απ' την αρχή.
Μαζί ξεκίνησε και η προσοχή, η παρατήρηση του εν λόγω σπουδαστή, τα μάτια του ακολουθούσανε τις κινήσεις του καθηγητή.... επαναλήφθηκε η ίδια διαδικασία από την πλευρά του ζωγράφου.... αλλά πάλι ο συγκεκριμένος νεαρός προέβαλλε ότι... δεν ήταν ευχαριστημένος!
Πάλι και πάλι ο ζωγράφος, ακούραστος σχεδίαζε το ίδιο σχέδιο, περιμένοντας τη "στιγμή που έπρεπε" ενώ ο μαθητής απέρριπτε κάθε φορά για διαφορετικές αιτίες-λάθη τα νέα σκίτσα.
Ο μαθητής έχει στρέψει την προσοχή του αλλού... ο δάσκαλος αρπάζει την ευκαιρία που περίμενε... Γρήγορα σχεδιάζει για πολλοστή φορά, το σχέδιο, πανομοιότυπο με τα προηγούμενα....
«Ορίστε!» λέει προς την τάξη κοιτάζοντας όμως τον νεαρό αντιρρησία «αυτό πως σου φαίνεται;»
Ενθουσιασμένος, αποκρίνεται ο μαθητής, που δεν έχει δει σχεδόν τίποτα από τη διαδικασία στησίματος του σκίτσου.... «Αυτό είναι ένα αριστούργημα!»
Scholeio.com
