Hiding Objects













A multidirectional `perfect paraxial’ cloak using four lenses. From a continuous range of viewing angles, the hand remains cloaked, and the grids seen through the device match the background on the wall (about 2 m away), in color, spacing, shifts, and magnification. // photo by J. Adam Fenster / University of Rochester



‘Cloaking’ device uses ordinary lenses to hide objects across range of angles

Inspired perhaps by Harry Potter’s invisibility cloak, scientists have recently developed several ways—some simple and some involving new technologies—to hide objects from view. The latest effort, developed at the University of Rochester, not only overcomes some of the limitations of previous devices, but it uses inexpensive, readily available materials in a novel configuration.


Doctoral student Joseph Choi is pictured
with a a multidirectional `perfect paraxial’
cloak using 4 lenses.
In order to both cloak an object and leave the background undisturbed, the researchers determined the lens type and power needed, as well as the precise distance to separate the four lenses. 

To test their device, they placed the cloaked object in front of a grid background. 

As they looked through the lenses and changed their viewing angle by moving from side to side, the grid shifted accordingly as if the cloaking device was not there. 

There was no discontinuity in the grid lines behind the cloaked object, compared to the background, and the grid sizes (magnification) matched.

The Rochester Cloak can be scaled up as large as the size of the lenses, allowing fairly large objects to be cloaked. And, unlike some other devices, it’s broadband so it works for the whole visible spectrum of light, rather than only for specific frequencies.

Their simple configuration improves on other cloaking devices, but it’s not perfect. “This cloak bends light and sends it through the center of the device, so the on-axis region cannot be blocked or cloaked,” said Choi. This means that the cloaked region is shaped like a doughnut. He added that they have slightly more complicated designs that solve the problem. Also, the cloak has edge effects, but these can be reduced when sufficiently large lenses are used.





In a new paper submitted to the journal Optics Express and available on arXiv.org, Howell and Choi provide a mathematical formalism for this type of cloaking that can work for angles up to 15 degrees, or more. They use a technique called ABCD matrices that describes how light bends when going through lenses, mirrors, or other optical elements.

While their device is not quite like Harry Potter’s invisibility cloak, Howell had some thoughts about potential applications, including using cloaking to effectively let a surgeon “look through his hands to what he is actually operating on,” he said. The same principles could be applied to a truck to allow drivers to see through blind spots on their vehicles.

Howell became interested in creating simple cloaking devices with off-the-shelf materials while working on a holiday project with his children. Together with his 14 year-old son and Choi, he recently published a paper about some of the possibilities, and also demonstrated simple cloaking with mirrors, like magicians would use, in a brief video.


To build your own Rochester Cloak, follow these simple steps:


For their demonstration cloak,
the researchers used 50mm achromatic doublets with focal lengths f1 = 200mm and f2 = 75mm


Purchase 2 sets of 2 lenses with different focal lengths f1 and f2 (4 lenses total, 2 with f1 focal length, and 2 with f2 focal length)
Separate the first 2 lenses by the sum of their focal lengths (So f1 lens is the first lens, f2 is the 2nd lens, and they are separated by t1= f1+ f2).
Do the same in Step 2 for the other two lenses.
Separate the two sets by t2=2 f2 (f1+ f2) / (f1— f2) apart, so that the two f2 lenses are t2 apart.

NOTES:

Achromatic lenses provide best image quality.
Fresnel lenses can be used to reduce the total length (2t1+t2)
Smaller total length should reduce edge effects and increase the range of angles.
For an easier, but less ideal, cloak, you can try the 3 lens cloak in the paper.



Setup of the multidirectional `perfect paraxial’ cloak as seen from the side. Laser shows the paths that light rays travel through the system, showing regions that can be used for cloaking an object. // photo by J. Adam Fenster / University of Rochester
Tags: featured-post, Institute of Optics, John Howell, research finding, School of Arts and Sciences
Category: Featured

Contact Author(s)
David Barnstone
585.276.6264
 dbarnsto@ur.rochester.edu




  Scholeio.com    

Αρχαίοι Έλληνες, Γνώριζαν το Ηλιοκεντρικό Σύστημα..



..αλλιώς δεν θα μπορούσαν να αναπαραστήσουν τις κινήσεις των πλανητών 
στον Μηχανισμό των Αντικυθήρων

Τα τελευταία χρόνια στις περισσότερες έδρες σπουδών του εξωτερικού, δυστυχώς όμως όχι και στις ελληνικές πανεπιστημιακές έδρες, υπάρχει μια αλλαγή στάσης απέναντι στα αρχαία ελληνικά συγγράμματα.
Μετά την ανακάλυψη του αστρολάβου των Αντικυθήρων και των λειτουργιών που εκτελούσε, πολλοί ειδήμονες αντιλήφθηκαν ότι αυτά που γνώριζαν για την Αρχαία Ελλάδα είναι ελλιπέστατα.


Ο υπολογιστής των Αντικυθήρων υπολογίζει τις κινήσεις των αστεριών και είναι για την αρχαιότητα υψηλής τεχνολογίας και από πλευράς ακρίβειας κατασκευής και από πλευράς μαθηματικής δομής (οι Αμερικανοί έχουν φέρει ειδικό τομογράφο για να «δούν» στο εσωτερικό του και ίσως πλέον ότι έχει μέσα «διαφορικά» γρανάζια). 
Αντιλήφθηκαν, λοιπόν, ότι αυτό που ονομάζουμε μυθολογία είναι ουσιαστικά και σε μεγάλο βαθμό κωδικοποιημένη, κρυφή ιστορία η οποία αποκρύπτεται εσκεμμένα από αφανή κέντρα, που προωθούν την Παγκοσμιοποίηση.

Για να κατασκευαστεί
ένα τέτοιο μηχάνημα πρέπει να γνωρίζουν άψογα μεταλλουργία. Μπορείτε να φανταστείτε τι χρειάζεται για να φτιαχτεί ένα γρανάζι, ενός εκατοστού; 
Πόσο καθαρό πρέπει να είναι το μέταλλο;
Πώς φτιάχτηκε τόσο λεπτό έλασμα ; 
Πώς κόπηκαν όλα τα δόντια ίσα;

Φυσικά αυτός που έφτιαξε το μηχάνημα γνώριζε το ηλιοκεντρικό σύστημα γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε το μηχάνημα να αναπαριστά τις κινήσεις των πλανητών. Το τραγικό για την Ελλάδα και κάποιες άλλες χώρες του εξωτερικού είναι ότι διδάσκει ακόμα στα σχολεία όλων των βαθμίδων ότι οι Έλληνες πίστευαν ότι η Γη είναι επίπεδη και επιπλέει στα νερά. 

Οι κατεστημένες λοιπόν αντιλήψεις περί μυθολογίας είναι μεσαιωνικές και πρέπει να αρχίσει μια νέα αντίληψη η οποία ήδη κατοχυρώνεται με καινούριες έρευνες και ανακαλύψεις   διαβάστε το περιοδικό Ελληνόραμα, Εκδόσεις Κάδμος.

Πώς φτάσαμε να διδασκόμαστε για την Ινδοευρωπαϊκή καταγωγή των Ελλήνων από το κέντρο της Ασίας και για την καταγωγή του ελληνικού αλφαβήτου από το φοινικικό όταν δεν έχουν βρεθεί πινακίδες ή άλλα αρχαιολογικά ευρήματα που να πιστοποιούν την ύπαρξη Ινδοευρωπαϊκού πολιτισμού όπως αναφέρεται στην κεντρική Ασία; 

Όλοι ξέρουμε ότι από το σύνολο της ελληνικής βιβλιογραφίας έχει σωθεί μόνο το 2% και αυτό το 2% είναι χιλιάδες βιβλία.

Αφού φρόντισαν επιμελώς  να "εξαφανίσουν" όλη την Αρχαία Ελληνική Γνώση. Μετά από αιώνες σκοταδισμού, έφεραν την Αναγέννηση !

Πώς γίνεται εμείς, πήραμε το αλφάβητο από τους Φοίνικες,* φτιάξαμε τεράστιο πολιτισμό και αφήσαμε χιλιάδες συγγράμματα ενώ οι Φοίνικες, οι υποτιθέμενοι του αλφαβήτου δεν έχουν αφήσει ούτε βιβλία, ούτε μαρμάρινες πλάκες σε ελληνική αλφάβητο και φυσικά ούτε αστρονόμους ούτε φιλόσοφους. Ούτε έναν για δείγμα. 

Η απάντηση για αυτά τα παράδοξα βρίσκεται αν εξετάσει κανείς ποια κέντρα προωθούν την Ινδοευρωπαϊκή θεωρία και ποιοι τους χρηματοδοτούν. Τον τελευταίο χρόνο ένα επιπλέον στοιχείο και περίεργο γεγονός δημιουργεί περισσότερα ερωτηματικά:

Η ιστορία ξεκινάει όταν ο Μ. Ναπολέων κατέλαβε το Βατικανό και έστειλε ανθρώπους του να ερευνήσουν τις απέραντες στοές με τις βιβλιοθήκες του.

Είναι γνωστό στους ερευνητές ότι υπάρχουν χιλιάδες παμπάλαια συγγράμματα στις στοές του Βατικανού, κυρίως στην αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα, τα οποία δεν είναι κάν αρχειοθετημένα. Τελευταία έχει αρχίσει η αρχειοθέτησή τους.

Κάποια από τα βιβλία τα κατάσχεσε, τα πήρε στο Παρίσι για να τα μελετήσουν οι Γάλλοι καθηγητές ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Ελληνας Αθανάσιος Σταγιρίτης.  Τότε ο μόνος τρόπος μελέτης ήταν η ανάγνωση και η κράτηση σημειώσεων καθώς δεν ήταν εύκολη η αντιγραφή.

Μετά την ήττα του Ναπολέοντα το Βατικανό τα διεκδίκησε δικαστικά και τα ξαναέκλεισε στα υπόγειά του και δεν επιτρέπεται η μελέτη τους από τους ερευνητές (;)

Ο Σταγιρίτης με τις σημειώσεις του μετά από χρόνια εξέδωσε πέντε τόμους οι οποίοι εκδόθηκαν λίγο πριν το θάνατό του. Το περίεργο είναι ότι το Βατικανό ενοχλήθηκε και προφασιζόμενο πνευματικά δικαιώματα ζήτησε και πέτυχε την απόσυρση των βιβλίων από την αγορά εκείνης της εποχής.

Ξαφνικά ένας εκδότης παραλαμβάνει άγνωστο πώς, μικροφίλμ με τα βιβλία του Σταγειρίτη και επανεξέδωσε τα βιβλία. 

Κυκλοφόρησαν σε κάποια αντίτυπα και είναι δύσκολο να βρεθούν, εκτός από κάποια βιβλιοπωλεία της Αθήνας κυρίως, με τον τίτλο ΩΓΥΓΙΑ.

Όταν οι αρχαίοι ήθελαν να μιλήσουν για την αρχαία ιστορία τους τότε έλεγαν: «Την εποχή του Ωγύγου, έγινε το τάδε γεγονός….». Ο Ωγυγος ήταν πανάρχαιος πρόγονος για τους αρχαίους μας προγόνους.
Τότε έγινε ο κατακλεισμός του Ωγύγου (η αρχαία ελληνική Μυθιστορία αναφέρει  τρεις   κατακλεισμούς, σε αντίθεση με τη Παλαιά Διαθήκη που περιγράφει μόνο έναν).

Ωγυγία λοιπόν είναι η Ιστορία των αρχαίων μας προγόνων, οι Τιτάνες, οι Θεοί, 
οι ήρωες, οι άθλοι τους, πρέπει να θεωρούνται πια πραγματικά γεγονότα και πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού πραγματοποιούν τις έρευνές τους με βάση αυτή τη παραδοχή (ψάξτε τις έρευνες στην Λατινική Αμερική, στην Ινδονησία, την αποστολή της Μυθωδίας με ραδιοτηλεσκόπιο στο Διάστημα -θα αναφερθούμε σε άλλο άρθρο). 
Το γεγονός ότι κι εμείς τους ονομάζουμε μύθους και όχι παραμύθια δείχνει ότι έχουν κάποιο μακρινό συμβολισμό; Γιατί δεν κυκλοφορούν αυτά τα βιβλία; 
Όποιος μπορέσει να βρει αντίτυπο και να το μελετήσει πραγματικά αξίζει…

Κατά τον ίδιο τρόπο έχει χαθεί τα τελευταία χρόνια η εγκυκλοπαίδεια του «Ηλίου» η οποία κυκλοφορούσε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 70. Ηταν η πιο γνωστή και εμπεριστατωμένη εγκυκλοπαίδεια στην Ελλάδα την οποία εξέδιδε ο Ιωάννης Πασάς. Μετά το θάνατό του μεγάλος εκδοτικός οίκος αγόρασε τα πνευματικά δικαιώματα από τη σύζυγό του αντί πολύ μεγάλης αμοιβής, για να την επανεκδόσει, έτσι ισχυρίστηκε.

Αλλά παρόλο που πλήρωσε πολλά για τα δικαιώματα δεν την επανεξέδωσε ποτέ, απεναντίας εκδόθηκε μια άλλη μικρή από τον ίδιο εκδοτικό οίκο στην οποίαν είχαν σβηστεί οι σημαντικές έρευνες του Ιωάννη Πασά για την Αρχαία Ελλάδα, προωθούσε την Ινδοευρωπαϊκή καταγωγή και το Φοινικικό αλφάβητο. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Σήμερα, από την εγκυκλοπαίδεια«΄Ηλιος» κυκλοφορούν μόνο κάποιοι τόμοι σε παλαιοπωλεία και ενώ έχει ζητηθεί από πολλούς εκδότες η εξαγορά των δικαιωμάτων για να επανεκδοθεί, ο «εκδοτικός αυτός» οίκος αρνείται να την εκδώσει αλλά και να πουλήσει τα πνευματικά δικαιώματα.
Προφανώς κάποιοι δεν θέλουν να επανεκδοθεί και δεν ενδιαφέρονται για το οικονομικό όφελος της επανέκδοσής της. Το φαντάζεστε; Κάποιοι έδωσαν εκατομμύρια για να θάψουν την εγκυκλοπαίδεια Είναι φανερό ότι ζούμε σε πολύ σκοτεινές εποχές.
__________________________________________________

* H Πινακίδα του Δισπηλιού,  το σημαντικό εύρημα στη λίμνη της Καστοριάς ανατρέπει όλες τις “επίσημες” θεωρίες περί καταγωγής της γραφής από τη Μεσοποτομία ή τη Μέση Ανατολή και επιβεβαιώνει τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, ότι οι πρόγονοί μας, οι προϊστορικοί κάτοικοι της Ελλάδας, που αποκαλούμε Πελασγούς, είναι οι εφευρέτες της γραφής. Αναλυτικό άρθρο στο:    http://scholeio.blogspot.gr/2014/01/blog-post_4.html


Scholeio.com