Γ. Παπαμιχαήλ, Είναι ευαίσθητες στο κρύο οι αναμνήσεις

Γεωργία Παπαμιχαήλ

            Ίωση

δεν έχω λόγια όμορφα να πω.
Σαν ίωση
τη γλώσσα έχει μουδιάσει
μια παγωνιά.
Όχι, δεν περιμένω να περάσει 
μ' ευαισθησίας αναφιλητά.

Όμως για λέγε τα δικά σου.
Με συμπασχόντων συμβουλές
εξομαλύνονται οι ζυμώσεις
κι ας μη στοιχειώνουν την ενδοχώρα
ενός άσαρκου κρανίου.

Ασπρόμαυρες ταινίες
και κολλημένες προβολές
ιδανικών συναισθημάτων
οργώνουν πλαδαρές εικόνες
κρατώντας αύξοντα αριθμό ταφής.

Μάρκες, Aξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν

Πίνακας της Jennifer Markes, (καμία σχέση με τον συγγραφέα) 

«…Αν ο Θεός ξεχνούσε 

για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα 

θα σκεφτόμουν όλα αυτά 

που λέω εδώ. 

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. 

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. 
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν.  Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!