Μια από τις σκληρές αλήθειες της ζωής, Τα σάντουιτς μας τα φτιάχνουμε Εμείς !

     
 Πρώτη σκληρή αλήθεια ζωής:    
Αν νομίζεις ότι η ζωή σου έχει τελματώσει, το λάθος είναι δικό σου!

Με άλλα λόγια, σου λείπει η δύναμη να πεις: 
«Εγώ είμαι υπεύθυνος για τη ζωή μου και για όσα την αποτελούν.»

Δύο εργάτες καθημερινά σταματούσαν τη δουλειά τους 
και έτρωγαν το κολατσιό τους.

Ο ένας συνέχεια παραπονιόταν κάθε φορά που άνοιγε το κολατσιό του: «Πάλι σάντουιτς με κεφαλοτύρι! Το μισώ το κεφαλοτύρι. Το σιχαίνομαι!»  

Καλές Τέχνες, Jacques-Louis David

Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες

Ζακ-Λουί Νταβίντ  (γαλ. Jacques-Louis David), 

O Ζακ-Λουί Νταβίντ (γαλ. Jacques-Louis David), (Παρίσι, 30 Αυγούστου 1748 - Βρυξέλλες, 29 Δεκεμβρίου 1825).  Πολλές φορές αναφέρεται και ως Νταβίντ.  Γάλλος ζωγράφος.  Ακολουθούσε τη νεοκλασική τεχνοτροπία, αντλώντας τα θέματά του από την κλασική εποχή. Σπούδασε την τέχνη του για ένα διάστημα στη Ιταλία, όπου ήρθε σε επαφή με τους παραδοσιακούς συγγραφείς και τις τέχνες της Αναγέννησης. 

Το 1787 ζωγράφισε τον Θάνατο του Σωκράτη, πίνακα στον οποίο απεικονίζεται ο Σωκράτης πριν πιει το κώνειο, περιτριγυρισμένος από τους δώδεκα μαθητές του. Ο Νταβίντ προσπαθεί να πετύχει συσχετισμό με τους δώδεκα μαθητές και το τελευταίο δείπνο του Ιησού Χριστού.

Ο Νταβίντ ήταν δραστήριος καλλιτεχνικά κατά την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης, την οποία υποστήριζε. Ένα από τα πιο διάσημα έργα του αυτής της περιόδου είναι ο Θάνατος του Μαρά, έργο που φιλοτέχνησε το 1793.

Το 1797 ο Νταβίντ γνωρίζει τον Ναπολέοντα. Από το 1799 ως το 1815 γίνεται ο επίσημος ζωγράφος του Ναπολέοντα, απεικονίζοντας τη ζωή του σε διάφορα έργα όπως η Στέψη του Ναπολέοντα και της Ζοζεφίνας.

Ο Νταβίντ έζησε για ένα διάστημα στις Βρυξέλλες. Στο εργαστήριό του εκεί, ζωγράφισε το τελευταίο μεγάλο έργο του, τον αφοπλισμό του Άρη από την Αφροδίτη. Πέθανε στις Βρυξέλλες  29 Δεκεμβρίου  1825, όπου και ετάφη το σώμα του. Η καρδιά του ετάφη στο κοιμητήριο Περ-Λασέζ στο Παρίσι.

πηγή

Scholeio.com

Καλές τέχνες, Joseph-Mallord-William Turner

Βενετία, Το Μεγάλο Κανάλι (1835)

Τζόζεφ Μάλλορντ Ουίλλιαμ Τέρνερ (Joseph-Mallord-William Turner) 

Ο Τζόζεφ Μάλλορντ Ουίλλιαμ Τέρνερ (Joseph-Mallord-William Turner) ήταν Άγγλος Ρομαντικός ζωγράφος τοπίων, του οποίου η τεχνοτροπία λέγεται ότι έβαλε βάσεις στον Ιμπρεσιονισμό.
Γεννιέται στο Λονδίνο στις 23 Απριλίου 1775 (η ακριβής ημερομηνία αμφισβητείται) από πατέρα κουρέα.  Γεννιέται στο  Λονδίνο  στις 23 Απριλίου 1775.  Η ακριβής ημερομηνία αμφισβητείται από πατέρα κουρέα.

Οι γονείς του, αν και φτωχοί, στήριξαν το ταλέντο του γιου τους, που σε ηλικία δέκα ετών φοιτά στο σχολείο του Μπρέντφορντ, στα περίχωρα του Λονδίνου. Διασώζονται ακόμα και σήμερα μερικοί πίνακες του από εκείνη την περίοδο. 

Το 1787 φιλοτεχνεί την πρώτη υδατογραφία, μιαν απεικόνιση της Οξφόρδης. Τρία χρόνια μετά φοιτά δωρεάν στη Βασιλική Ακαδημία και εκθέτει εκεί μιαν υδατογραφία με θέμα το Μέγαρο Λάμπεθ. Το 1792 κάνει το πρώτο από τα τρία μεγάλα ταξίδια μελέτης, στα οποία ταξιδεύει και δημιουργεί σκίτσα, στις ορεινές περιοχές της Ουαλίας. 

Δυο χρόνια μετά παράγεται σε χαρακτικό, μια υδατογραφία του. Το 1797 επισκέπτεται την περιοχή Λέηκ Ντίστρικτ. Εκθέτει για πρώτη φορά ελαιογραφίες. Την επόμενη χρονιά συνάπτει δεσμό με τη Σάρα, χήρα του μουσικού Τζων Ντάνμπι και μητέρα τριών παιδιών. Εγκαταλείπει την πατρική εστία και μετακομίζει στη Harley Street. Γίνεται δεκτός ως εταίρος στη Βασιλική Ακαδημία.

Το 1800 η Σάρα γεννά την κόρη του Εβελίνα. Δυο χρόνια μετά επισκέπτεται το Παρίσι και μελετά τους μεγάλους δασκάλους στο Λούβρο. Γίνεται τακτικό μέλος στη Βασιλική Ακαδημία. Το 1804 χάνει τη μητέρα του. Ανοίγει Γκαλερί Τέχνης στη Harley Street. 

Δυο χρόνια μετά αποκτά δεύτερη κόρη, την Τζωρτζιάνα. Το 1819 τροποποιεί το ύφος του ύστερα από ταξίδι στην Ιταλία. Το 1829 συγκλονίζεται από το χαμό του πατέρα του. Γνωρίζει τη Σοφία Μπουθ. Το 1833 επισκέπτεται, Δρέσδη, Βερολίνο, Πράγα & Βιέννη. Συζεί με τη Σοφία, που στο μεταξύ έχει χηρέψει. Στις 19 Δεκεμβρίου 1851 πέθανε στο σπίτι του με τη Σοφία στο πλευρό του, σε ηλικία 76 ετών.

Από μικρός άρχισε να ζωγραφίζει σκηνές με τον Τάμεση, όπου είχε την κατοικία του. Φιλοτέχνησε πίνακες που εκτέθηκαν στη Βασιλική Ακαδημία, όπου είχε γίνει μέλος από τα είκοσι επτά του. Αφιερώθηκε στο τοπίο και ταξίδεψε σ' όλα τα μήκη και πλάτη της Βρετανίας και της Ευρώπης. 

Η εμπειρία που αποκόμισε αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πλήθος έργων, από την εκθαμβωτική μαγευτική γαλήνη της Βενετίας, ως τις φοβερές χιονοθύελλες των Άλπεων. Ιδιαίτερα όμως προτιμούσε τα θαλασσινά τοπία σ' όλες τους τις όψεις, άλλοτε ήρεμα κι άλλοτε τρικυμιώδη, που τότε θαρρείς πως πλοία κι άνθρωποι μοιάζουν να χάνονται σε μια δίνη φωτός και χρωμάτων. 
Υπήρξε επίσης ο αγαπημένος ζωγράφος του κριτικού τέχνης Τζον Ράσκιν, που μετά το θάνατό του, κατέστρεψε όλους τους ερωτικούς πίνακές του, για να μην επιδράσουν αρνητικά -όπως είπε- στην υστεροφημία του καλλιτέχνη.

Προς τιμήν του Τέρνερ, από το 1984 απονέμεται από την πινακοθήκη Tate της Βρετανίας, το βραβείο Τέρνερ, σε Βρετανούς καλλιτέχνες κάτω των 50 ετών.

πηγή

Scholeio.com

Καλές Τέχνες, Vincent Willem van Gogh

Έναστρη νύχτα (1889)     Στο έργο του αυτό ο Βαν Γκογκ έχει απεικονίσει χαοτικές δίνες, που ακολουθούν
την  "κλιμάκωση  Καλμογκόροφ"  όπως προκύπτει από μαθηματική ανάλυση της εικόνας.
Ο Βαν Γκογκ αναπαράγει σε πίνακές του, επακριβώς, νόμους της φύσης.

Βίνσεντ βαν Γκογκ  Vincent Willem van Gogh, 

Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ (Vincent Willem van Gogh, προφορά στα ολλανδικά: Βίνσεντ φαν Χοχ) (30 Μαρτίου 1853 – 29 Ιουλίου 1890) ήταν Ολλανδός ζωγράφος. Εν ζωή, το έργο του δεν σημείωσε επιτυχία ούτε ο ίδιος αναγνωρίστηκε ως σημαντικός καλλιτέχνης. Ωστόσο, μετά το θάνατό του, η φήμη του εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα και σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους όλων των εποχών.

Η επίδραση του στα μεταγενέστερα κινήματα του εξπρεσιονισμού, του φωβισμού αλλά και εν γένει της αφηρημένης τέχνης, θεωρείται καταλυτική.

Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ γεννήθηκε στο ολλανδικό χωριό Ζούντερτ (Zundert) και ήταν ο μεγαλύτερος από τα συνολικά οκτώ παιδιά της οικογένειάς του, γιος του πάστορα Θεόδωρου βαν Γκογκ. Στον Βίνσεντ δόθηκε το όνομα του παππού του, το οποίο είχε δοθεί και στο πρωτότοκο παιδί της οικογένειας, το οποίο είχε πεθάνει σε βρεφική ηλικία. Ήδη από τα πολύ νεανικά του χρόνια παρουσίασε τάσεις μελαγχολίας και πρώιμα ψυχολογικά προβλήματα.

Σε ηλικία 16 ετών και αφού είχε ήδη καταπιαστεί χωρίς επιτυχία με αρκετά επαγγέλματα, ασχολήθηκε για ένα διάστημα με το εμπόριο έργων τέχνης, στην εταιρεία Goupilator & Company, όπου τον επόμενο χρόνο προσελήφθη και ο αδελφός του Τεό βαν Γκογκ (Theo van Gogh). 

Το 1873, η εταιρεία τον μεταθέτει στο Λονδίνο και αργότερα στο Παρίσι. Την περίοδο αυτή, εντείνεται το ενδιαφέρον του για τη θρησκεία, επηρεασμένος εμφανώς και από την ιδιότητα του πατέρα του. Αφού απολύεται από την εργασία του το 1876, επιστρέφει στο Άμστερνταμ για να σπουδάσει θεολογία. 

Οι σπουδές του διαρκούν για περίπου ένα έτος και το 1878 του ανατίθεται μία θέση ιεροκήρυκα στο Βέλγιο και συγκεκριμένα στην υποβαθμισμένη περιοχή Μπορινάζ, όπου λειτουργεί ορυχείο. Ο βαν Γκογκ κηρύττει για περίπου έξι μήνες επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ένδεια των ανθρώπων της περιοχής. Αυτή είναι και η περίοδος κατά την οποία ξεκινά να σχεδιάζει μικρά έργα και πιθανόν αποφασίζει να ασχοληθεί με την τέχνη.

Το 1880, σε ηλικία 27 ετών, ξεκινά να παρακολουθεί τα πρώτα του μαθήματα ζωγραφικής, ωστόσο σύντομα έρχεται σε ρήξη με τον δάσκαλό του, Αντόν Μωβ (Anton Mauve), γύρω από καλλιτεχνικά ζητήματα. Τα επόμενα χρόνια δημιουργεί έργα κυρίως επηρεασμένα από τη ζωγραφική του Ζαν Φρανσουά Μιγέ (Jean-François Millet), ενώ ταξιδεύει στην ολλανδική επαρχία ζωγραφίζοντας θέματα που εμπνέεται από αυτή. 

Το χειμώνα του 1885, παρακολουθεί μαθήματα στην Ακαδημία της Αμβέρσας, τα οποία όμως διακόπτονται πολύ σύντομα αφού αποβάλλεται από τον καθηγητή της ακαδημίας Ευγένιο Σιμπέρ (Eugene Siberdt). Παρά το γεγονός αυτό, ο βαν Γκογκ προλαβαίνει να έρθει σε επαφή με την ιαπωνική τέχνη από την οποία και δανείζεται στοιχεία ή πολλές φορές μιμείται την τεχνοτροπία της. Αρκετές από τις προσωπογραφίες του, περιλαμβάνουν επίσης σε δεύτερο πλάνο κάποιο έργο ιαπωνικής τέχνης.

Την άνοιξη του 1886 επισκέπτεται το Παρίσι όπου ζει με τον αδελφό του — επιτυχημένο πλέον έμπορο τέχνης — στην περιοχή της Μονμάρτης, κέντρο της καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Κατά την παραμονή του, έρχεται σε επαφή με τους ιμπρεσιονιστές Εντγκάρ Ντεγκά, Καμίλ Πισαρό, Πωλ Γκωγκέν και Τουλούζ Λωτρέκ. Επηρεάζεται σημαντικά από το κίνημα του ιμπρεσιονισμού και ειδικότερα σε ότι αφορά τη χρήση του χρώματος. Ο ίδιος ο βαν Γκογκ κατατάσσεται περισσότερο στους μετα-ιμπρεσιονιστές ζωγράφους. Χρησιμοποίησε συχνά τεχνικές των ιμπρεσιονιστών αλλά διαμόρφωσε παράλληλα και ένα προσωπικό ύφος, το οποίο διακρίνεται από την χρήση συμπληρωματικών χρωμάτων που οι ιμπρεσιονιστές αποφεύγουν.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1888, ο βαν Γκογκ εγκαταλείπει τη γαλλική πρωτεύουσα και επισκέπτεται τη νότια Γαλλία και την περιοχή της Προβηγκίας. Υπάρχουν αναφορές πως εκεί εμπνέεται από το τοπίο καθώς και την αγροτική ζωή των κατοίκων, θέματα τα οποία προσπαθεί να αποδώσει και στη ζωγραφική του. 

Την περίοδο αυτή, επινοεί και μία ιδιαίτερη τεχνική των στροβιλισμάτων με το πινέλο ενώ στους πίνακές του κυριαρχούν έντονα χρώματα, όπως κίτρινο, πράσινο και μπλε, με χαρακτηριστικά δείγματα τα έργα Έναστρη νύχτα' και μία σειρά πινάκων που απεικονίζουν ηλιοτρόπια. Το έργο Κόκκινο αμπέλι αυτής της περιόδου είναι επίσης το μοναδικό έργο που κατάφερε να πουλήσει ο βαν Γκογκ εν ζωή. Κατά το διάστημα της παραμονής του στην Αρλ, δέχεται και την επίσκεψη του ζωγράφου Γκωγκέν. 

Ωστόσο, μετά από λίγους μήνες, οι δυο τους διαφωνούν έντονα και λόγω της ασταθούς ψυχικής του υγείας, ο βαν Γκογκ κόβει μέρος του αριστερού του αυτιού καταλήγοντας στο νοσοκομείο της περιοχής. Υπάρχουν ισχυρισμοί πως ο βαν Γκογκ είχε απειλήσει να σκοτώσει τον Γκωγκέν και προέβη στο κόψιμο του αυτιού του αναζητώντας ένα είδος κάθαρσης από τις τύψεις του.

Το 1889 εισάγεται στο ψυχιατρικό κέντρο του μοναστηριού του Αγίου Παύλου στον Σαιν Ρεμύ, όπου και παραμένει συνολικά για ένα περίπου χρόνο πάσχοντας από κατάθλιψη. Κατά την παραμονή του εκεί, συνεχίζει να ζωγραφίζει. Τον Μάιο του 1890 εγκαταλείπει την ψυχιατρική κλινική και ζει για ένα διάστημα σε μία περιοχή κοντά στο Παρίσι, όπου παρακολουθείται από τον γιατρό Πωλ Γκασέ, στον οποίο είχε συστήσει τον βαν Γκογκ ο ζωγράφος Καμίλ Πισαρό. Στο διάστημα που παρακολουθείται ιατρικά, ο βαν Γκογκ παράγει ένα μόνο έργο, που αποτελεί προσωπογραφία του Γκασέ.

Τον Ιούλιο του 1890, ο βαν Γκογκ εμφανίζει συμπτώματα έντονης κατάθλιψης και τελικά αυτοπυροβολείται στο στήθος στις 27 Ιουλίου ενώ πεθαίνει δύο ημέρες αργότερα. Δεν είναι απολύτως βέβαιο ποιο ήταν το τελευταίο του έργο, αλλά πρόκειται πιθανά για το έργο με τον τίτλο Ο κήπος του Ντωμπινύ ή για τον πίνακα Σιτοχώραφο με κοράκια.

Μετά το θάνατο του βαν Γκογκ, η φήμη του εξαπλώθηκε ραγδαία, με αποκορύφωμα μεγάλες εκθέσεις έργων του που πραγματοποιήθηκαν στο Παρίσι (1901), το Άμστερνταμ (1905), την Κολονία (1912), τη Νέα Υόρκη (1913) και το Βερολίνο (1914).

Συνολικά δημιούργησε σε διάστημα περίπου δέκα ετών περισσότερα από 800 πίνακες και 1000 μικρότερα σχέδια. Σώζεται ακόμα εκτενής αλληλογραφία του με τον αδελφό του, που περιλαμβάνει περισσότερα από 700 γράμματα. Επίσης ο βαν Γκογκ είναι διάσημος για τις πινελιές του οι οποίες πολλές φορές παρουσιάζουν μια κίνηση.

πηγή

Scholeio.com

Ηράκλειτος, Για να τον Καταλάβουν πλήρως οι Άνθρωποι θα Χρειαστούν Χρόνια

Φανταστική απεικόνιση του Ηράκλειτου σε πίνακα του  Γιοχάνες Μορέιλσε 

   Ο Ηράκλειτος έγραψε ένα βιβλίο το "Περί Φύσεως" με όλα του τα πιστεύω, επιστημονικά, πολιτ​ικά και θεολογικά, το οποίο όμως δεν διεσώθη, για να γνωρίζουμε ακριβώς,  με ποιά λογική σκέψη κατέληξε στα συμπεράσματα του.

   Έφθασαν όμως μέχρι εμάς, ορισμένα αποσπάσματα του έργου του, με μερικά τελικά συμπεράσματα του μέσω τρίτων συγγραφέων και ιστορικών, οι οποίοι τα μνημονεύουν στα δικά τους έργα για να στηρίξουν κάποια κριτική, η κάποια δική τους ιδέα.

   Το έργο του έκαψε ο Ηρώστρατος για να καταστεί περίφημος το 356 π.χ. τότε δε, έκαψε και τον περίφημο Ναό Τής Αρτέμιδος.  Η πράξη αυτή του Ηρώστρατου έλαβε χώρα την ίδια νύχτα που γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος. 

   Στή εποχή του Ηρακλείτου, δεν ήταν γνωστοί φυσικά οι επιστημονικοί όροι: Ηλεκτρόνια, Φωτόνια, πρ​ωτόνια κ.τλ. και στήριζαν τις μελέτες τους στα Τέσσερα (4) στοιχεία μόνο, το πύρ, το νερό, τον αέρα, και την γή.  

   "Εάν σκεφθούμε την δυσκολία αυτή, πρέπει να θεωρήσουμε κυριολεκτικά Θεϊκό το πνεύμα των ανθρώπων εκείνων και δή το πνεύμα του Ηρακλείτου", ο οποίος όχι απλώς θα δικαιωθεί μιά μέρα, αλλά γιά να τον αντιληφθούν πλήρως οι ανθρώποι θα χρειασθούν άλλα 500 χρόνια.

   Ο Ηράκλειτος χρησιμοποιούσε το Πύρ όπως εμείς σήμερα τα φωτόνια, γι'αυτό και οδηγήθηκε σε επιστημονικά συμπεράσματα που θα μείνουν αιωνίως αθάνατα και αξιοθαύμαστα, θα αποτελούν τα θεμέλια και το επιστέγμασμα της φυσικής επιστήμης.

   Ο Ηράκλειτος κατάφερε με δύο (2) μόνο λέξεις και ένα άρθρο να ορίσει το αιώνιο θεμέλιο και συγχρόνως επιστέγμασμα της φυσικής επιστήμης  "ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ".

   Όταν ο Σωκράτης διάβασε το βιβλίο του Ηράκλειτου, τον ρώτησαν τι κατάλαβε, και απάντησε:

 "Αυτά που κατάλαβα είναι πολύ σπουδαία, 

αλλά αυτά που δέν κατάλαβα πρέπει να είναι ποιό σπουδαία."

   

Animated φιλόσοφοι Επ. 2 ~ Ηράκλειτος από KRASODAD 



      Ο Ηράκλειτος γεννήθηκε και έζησε στήν Έφεσο, ήταν υιός του Βλάσωνος ή Βαύτωρος, έζησε ώς φυσικός φιλόσοφος και  ονομάσθηκε σκοτεινός.  Δέν μαθήτευσε σε κανέναν διάσημο φιλόσοφο παρά μόνο για λίγο είς τον Ξενοφάνη, όπως αναφέρει ο Σωτίων ότι είπαν μερικοί. 
   Όσα έγραψε τα μελέτησε με βάση την φυσική του ικανότητα και την παρατηρητικότητα του.  Ανήκε στο ποιό αριστοκρατικό γένος της πατρίδος του, κατάγεται από τον οικιστή της Εφέσου Ανδρόκλο, υιό του μυθικού βασιλέως των Αθηνών ΚΟΔΡΟΥ. 

   Οί πρωτότοκοι απόγονοι του Ανδρόκλου έφεραν τίτλο του βασιλέως,  αλλά παραιτήθει υπέρ του νεώτερου αδερφού του.

   Ώς αριστοκράτης και βασιλεύς (έστω και με περιορισμένα δικαιώματα),με την αγωγή και την μόρφωση που του έδωσαν, έπρεπε να είχε γίνει οτιδήποτε άλλο εκτός από φιλόσοφος, και μάλιστα εκπονητής μίας καθαρά προοδευτικής κοσμοθεωρίας.

   Για την εποχή εκείνη, η κοσμοθεωρία του ήταν τόσο προοδευτική, που πολλοί σημερινοί κομμουνιστές, μήδε του Λένιν εξαιρουμένου, προσπάθησαν να τον εμφανίσουν ώς πρόδρομο του Μαρξισμού.
__________________________________ 


Scholeio.com

Πυθαγόρας, Η απόκτηση της σοφίας- the movie

Μόνο μέσω της αγάπης 
για τη γνώση μπορούμε να συντονιστούμε με την αρμονία 
του σύμπαντος

 Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, υπήρξε σημαντικός  Έλληνας φιλόσοφος, Μαθηματικός γεωμέτρης  και θεωρητικός της μουσικής.

    Είναι ο κατεξοχήν θεμελιωτής των ελληνικών μαθηματικών,  δημιούργησε 
ένα άρτιο σύστημα για την επιστήμη των ουρανίων σωμάτων που κατοχύρωσε με όλες τις σχετικές αριθμητικές και γεωμετρικές αποδείξεις και ήταν ιδρυτής ενός μυητικού φιλοσοφικού 

κινήματος που λέγεται Πυθαγορισμός   Pythagorism  ή  Pythagoreanism.

Αν από τον Πυθαγόρα (570-495 π.Χ.) έχουμε τόσους μύθους και ελάχιστες συγκεκριμένες πληροφορίες, είναι επειδή ο φιλόσοφος έγινε (ήθελε να γίνει) μύθος, ακόμη και πριν τον θάνατο του. Ξέρουμε ότι γεννήθηκε στο νησί της Σάμου, αλλά γύρω στα σαράντα του έφυγε, ίσως για πολιτικούς λόγους και πήγε στον Κρότωνα, στη Μεγάλη Ελλάδα.

   Εκεί ίδρυσε ένα κίνημα, μία πολιτική και θρησκευτική αδελφότητα, η οποία είχε έντονα μυστικιστικά χαρακτηριστικά και σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να κυριαρχήσει σε πολλές αποικίες. Ήταν μία εμπειρία καταστροφική, επειδή η κατά κύριο λόγο αριστοκρατική γενική κατεύθυνση του Πυθαγόρα προκάλεσε έναν σφοδρό λαϊκό ξεσηκωμό, ο οποίος κορυφώθηκε με την καταστροφή της σχολής. Φαίνεται ότι ο φιλόσοφος κατάφερε να σωθεί και πέθανε λίγο καιρό αργότερα στο Μεταπόντιο.

πηγή

   

   Όπως ο Χριστός, ο Βούδας, και ο Μωάμεθ, έτσι και ο Πυθαγόρας δεν έγραψε ποτέ τίποτε: προτιμούσε να μεταδίδει τη διδασκαλία του είτε μέσω σύντομων αποφθεγμάτων είτε μέσω παραδειγμάτων από τη ζωή. Σε αντίθεση με τους μεγάλους θρησκευτικούς πατριάρχες όμως, καθώς επίσης και με το σύνολο των φιλοσόφων, δεν επιθυμούσε σε καμία περίπτωση να εκλαϊκευθεί η σκέψη του και πολύ περισσότερο να συζητηθεί.
  Διατύπωνε τα αποφθέγματα του ή μαθήματα με τρόπο αυταρχικό και οριστικό (σαν δόγματα), επιτρέποντας μόνο στους μαθητές που βρίσκονταν πολύ καιρό κοντά του να θέσουν ερωτήσεις, ενώ οι αρχάριοι (ακροατές) μπορούσαν μόνο να ακούν. Λόγοι μυστικότητας επέβαλλαν να μην κρατά κανείς σημειώσεις και είναι επομένως λογικό ότι μετά τον θάνατο του φιλοσόφου, ήταν αδύνατον να ξεχωρίσει κανείς τη δική του διδασκαλία από εκείνην των μαθητών του.

   Επίσης, πολλά ανέκδοτα παρουσιάζουν μία μορφή, η οποία κατά ένα μέρος ήταν ακόμη δεμένη με την προφιλοσοφική παράδοση. Πίστευε στη μετενσάρκωση της ψυχής (μετεμψύχωση), παρουσιάζοντας τους δικούς του προγόνους μέχρι τον Απόλλωνα και φαίνεται ότι μερικές φορές μιλούσε με κάποιο ζώο, υποστηρίζοντας ότι αναγνώριζε σ’ αυτό την ψυχή κάποιου πεθαμένου φίλου του.
    Αν ο Πυθαγόρας κατέχει σημαντική θέση στην ιστορία της φιλοσοφίας, αυτό οφείλεται στο ότι θεωρούσε τη γνώση το κυριότερο εργαλείο της θρησκευτικής κάθαρσης:

   Μόνο μέσω της αγάπης για τη γνώση μπορούμε να συντονιστούμε με την αρμονία του σύμπαντος (φαίνεται ότι ο όρος φιλόσοφος επινοήθηκε από εκείνον). 

   Μαθαίνουμε από τι συνίσταται η αρμονία για την οποία μιλά ο Αριστοτέλης (Μεταφυσική), στο πρώτο απόσπασμα που παρουσιάζεται: οι λεγόμενοι Πυθαγόρειοι έβλεπαν στον αριθμό την αρχή όλων των πραγμάτων.

ΑΡΙΘΜΟΣ

     Ο Πυθαγόρας εντόπιζε στον αριθμό την αρχή, το σημείο εκκίνησης, βάση και αιτία, την οποία οι Μιλήσιοι είχαν εντοπίσει σε ένα φυσικό στοιχείο. 

   Κάθε γεωμετρική μορφή και επομένως κάθε υπάρχον σώμα, μπορεί να θεωρηθεί ως ένα ολοκληρωμένο και αριθμήσιμο σύνολο από ενιαία στοιχεία, τους αριθμούς. Τα πάντα είναι αριθμός και τα πάντα είναι αριθμητικά. 

   Με αυτή τη βεβαιότητα ο Πυθαγόρας δημιούργησε τα πρώτα μαθηματικά και επεξεργάστηκε μία μεταφυσική, ένα ιδανικό τάξης, ορθολογισμού και παγκόσμιας αρμονίας. 

   Η πυθαγόρεια ιδέα των αριθμών, ωστόσο, είναι διαφορετική από τη σύγχρονη: ο αριθμός δεν είναι μία αφηρημένη έννοια, αλλά κάτι συγκεκριμένο και αληθινό, μία θεμελιώδης διάσταση των πραγμάτων. 

   Για τον λόγο αυτόν ο πυθαγόρειος αριθμός κατείχε επίσης και μία διάσταση στον χώρο: υπάρχουν τριγωνικοί, τετραγωνικοί και ούτω καθ’ εξής.

ΚΟΣΜΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

   Μια από τις ιδέες του Πυθαγόρα, η οποία γνώρισε μεγάλη ιστορική επιτυχία είναι ότι τα αστέρια κατά την κίνησή τους παράγουν μία μουσική τέλεια και θεϊκή, στην κυριολεξία ουράνια. 

   Αν δεν καταφέρνουμε να την ακούσουμε, είναι μόνο εξ αιτίας της συνήθειας, δηλαδή εκείνου του ψυχολογικού φαινομένου που κάνει έναν συνεχόμενο ήχο να περνά απαρατήρητος από την αντίληψή μας.

ΨΥΧΗ

   Οι Πυθαγόρειοι πίστευαν ότι ζωή έχουν όλα χα πράγματα που διαθέτουν θερμότητα (επομένως και τα φυτά είναι ζωντανά όντα), και ότι ωστόσο δεν έχουν όλα ψυχή. Πίστευαν ότι η ψυχή είναι ένα μόριο του κρύου αιθέρα και του ζεστού αιθέρα και διαφοροποιείται από τη ζωή, επειδή αποτελείται και από κρύο αιθέρα· και είναι αθάνατη, επειδή αθάνατο είναι αυτό από το οποίο προκύπτει.

   Πίστευαν ότι η ψυχή ξεκινά από την καρδιά και φθάνει στο κεφάλι και ότι το μέρος που Βρίσκεται στην καρδιά είναι η ψυχή, εκείνη που Βρίσκεται στο κεφάλι είναι η νόηση και ο νους· και ότι οι αισθήσεις είναι όπως οι στάλες που έρχονται από αυτά τα μέρη- και ότι το λογικό μέρος είναι αθάνατο, ενώ τα άλλα θνητά.

   Πίστευαν ότι η ψυχή τρέφεται με αίμα και ότι οι συλλογισμοί είναι ανάσες της ψυχής. Και ότι η ψυχή και το σκεπτικό είναι αόρατα επειδή και ο αιθέρας είναι αόρατος…

   Πίστευαν ότι η ψυχή συγκρατείται από τις φλέβες, από τις αρτηρίες και τα νεύρα, αλλά αν έχει δύναμη και αν περιλαμβάνεται μέσα της, τότε την κρατάνε ενωμένη οι συλλογισμοί και τα έργα.

   Πίστευαν ότι όταν η ψυχή εξορίζεται από το σώμα, περιπλανιέται στη γη και στον αέρα, όπως ένα σώμα. Και ότι ο Ερμής είναι ο φύλακας των ψυχών και ότι γι’ αυτό ακριβώς ονομάζεται Συνοδός και Θυρωρός και Χθόνιος, επειδή είναι εκείνος που στέλνει τις ψυχές, οι οποίες έχουν βγει από τα σώματα, στα μέρη εκείνα όπου είναι η μοίρα τους να φθάσουν, είτε από τη γη είτε από τη θάλασσα.

   Πίστευαν ότι οι εξαγνισμένες ψυχές ανυψώνονται στον ουρανό, ενώ οι ακάθαρτες ούτε μπορούν να τις πλησιάσουν ούτε όμως και να ενωθούν μεταξύ τους, αλλά είναι δεμένες από τις Ερινύες με δεσμά που δεν μπορούν να σπάσουν.

   Πίστευαν ότι όλος ο αέρας είναι γεμάτος με ψυχές και ότι τέτοιες ήταν οι δαίμονες και οι ήρωες· και ότι από αυτές αποστέλλονται τα όνειρα στους ανθρώπους και τα σημάδια των ασθενειών, όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στις αγέλες και στα άλλα κοπάδια.

   Και ότι γι’ αυτές (για τις ψυχές των δαιμόνων και των ηρώων) υπάρχουν οι καθάρσεις και οι τελετές και όλη η προφητική τέχνη και οι προφητείες και οι χρησμοί και όλα αυτά που ανήκουν σ’ αυτό το είδος.

   Πίστευαν ότι το πιο μεγάλο επίτευγμα των ανθρώπων είναι να πείσουν μία ψυχή να στραφεί προς το καλό, απομακρύνοντάς την από το κακό· ότι ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος όταν έχει μία καλή ψυχή, αλλά ότι δεν είναι ποτέ ήσυχος ούτε ακολουθεί πάντα τον ίδιο δρόμο.

   Πίστευαν ότι τα ζώα γεννιούνται από τα ζώα μέσω του σπέρματος, και ότι η γη δεν μπορεί να γεννήσει- και ότι το σπέρμα είναι μία σταγονίτσα του κεφαλιού, η οποία περιέχει ζεστό ατμό. Όταν αυτός μπαίνει στη μήτρα, μεταφέρει υγρασία και αίμα από το κεφάλι, και εκεί αυτά αργότερα σχηματίζουν τη σάρκα και τα νεύρα και τα οστά και τα μαλλιά και ολόκληρο το σώμα, ενώ από τον ατμό γεννιούνται η ψυχή και η λογική.

   Πίστευαν ότι το παιδί έχει μέσα του όλες τις σχέσεις της ζωής- και ότι αυτές, καθώς είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους, το κρατάνε ενωμένο, ενώνοντας το κάθε μέρος τη δεδομένη στιγμή σύμφωνα με τις σχέσεις της αρμονίας.

   Δεδομένου ότι μπορούμε να δούμε ακόμη και μέσα από το νερό, η όραση πρέπει να περιλαμβάνει ένα υγρό πολύ ελαφρύ, όπως έναν ζεστό ατμό.

   Πίστευαν ότι οι αισθήσεις γενικώς, και ιδιαιτέρως η όραση, αποτελούνται από έναν ατμό πολύ ζεστό, μέσω του οποίου μπορούμε να δούμε μέσα από τον αέρα και το νερό, επειδή η ζέστη διατηρείται συμπαγής από το κρύο που την περιβάλλει, ενώ αν ο ατμός που βρίσκεται στα μάτια ήταν κρύος, θα διαλυόταν όταν θα ερχόταν σε επαφή με τον αέρα που θα ήταν το ίδιο κρύος. Γι’ αυτό μερικές φορές ονομάζουν τα μάτια πόρτες του ήλιου. Το ίδιο λένε και για τις άλλες αισθήσεις.

   

   Η Τετρακτύς (τετράδα) του Πυθαγόρα, σημαίνει το άθροισμα των τεσσάρων πρώτων αριθμών, δηλαδή ο αριθμός 10=(1+2+3+4). Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν ως ρίζα και πηγή κάθε δημιουργίας την τετράδα αυτή των αριθμών και αποτελούσε τον μέγιστο και ιερότερο όρκο τους

   Ότι η δικαιοσύνη είναι πίστη στους όρκους και ότι γι’ αυτό ο Δίας ονομάζεται προστάτης. Και ότι η αρετή είναι αρμονία, το ίδιο και η υγεία και το καλό και η θειότητα: και ότι γι’ αυτό τα πάντα συνθέτονται σύμφωνα με τους κανόνες της αρμονίας. Ότι η φιλία είναι αρμονική ισότητα.

   Πίστευαν ότι είναι ανάγκη να τιμούμε τους θεούς και τους ήρωες, όχι όμως με τον ίδιο τρόπο: τους θεούς με ύμνους, με λευκά ρούχα και καθαρότητα· τους ήρωες από τη μέση της ημέρας και μετά. Ότι μπορούμε να επιτύχουμε την καθαρότητα μέσω των τελετών κάθαρσης, τα λουτρά, το πλύσιμο, με την αποχή από το πένθος και τη σεξουαλική επαφή και από κάθε άλλη μίανση, από την αποχή από το σαπισμένο κρέας και από εκείνο ζώων που έχουν πεθάνει από φυσικό θάνατο και από τα μπαρμπούνια και από τα μελανούρια και από τα αβγά και από τα ζώα που βρίσκονται σε ωοτοκία και από τα κουκιά και από τα άλλα πράγματα από τα οποία καλούνται να απέχουν και αυτοί, οι οποίοι πραγματοποιούν τις μυήσεις στους ναούς.

   Είναι θαυμαστή ακόμη και η προσπάθειά τους να διατηρήσουν μυστικές τις διδασκαλίες τους. Επειδή σε τόσες γενιές μέχρι και τον Φιλόλαο, κανείς δεν είχε μνήμες από τους Πυθαγόρειους: ο Φιλόλαος ήταν ο πρώτος που γνωστοποίησε τα τρία διάσημα βιβλία, για τα οποία λέγεται ότι αποκτήθηκαν για εκατό μνες από τον Δυώνη τον Συρακούσιο με εντολή του Πλάτωνα, όταν ο Φιλόλαος βρέθηκε σε μεγάλη και σκληρή φτώχεια. Ο Φιλόλαος ήταν μέλος της φατρίας των Πυθαγόρειων και για τον λόγο αυτόν είναι πιθανόν να κατείχε τα βιβλία.

ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ

   Είναι η θεωρία σύμφωνα με την οποία η ψυχή είναι αθάνατη και μετά τον θάνατο ενός σώματος πηγαίνει σε ένα άλλο. 

   Το δόγμα της μετενσάρκωσης, το οποίο πρεσβεύεται στην Ανατολή ακόμη και σήμερα από την Ινδουιστική και Βουδιστική θρησκεία, έφθασε στην Ελλάδα με τη μυστηριακή φατρία των Ορφικών και με τη διδασκαλία του Πυθαγόρα. 

   Η σημασία της στην ιστορία της φιλοσοφίας βρίσκεται στο ότι μετά την πήρε ο Πλάτων και τη χρησιμοποίησε ως μυθικο-φιλοσοφική εξήγηση της ανάμνησης.

Από το βιβλίο 

Ανθολογία της Φιλοσοφίας Ubaldo Nicola 

(εκδ. Ενάλιος)  via science archives

___________________________________

Αναλυτικότερα για τον Πυθαγόρα στο  http://scholeio.blogspot.gr/2013/12/blog-post_7700.html
Πυθαγόρεια Χρυσά Έπη στο  http://scholeio.blogspot.gr/2013/03/blog-post_14.html
Η κούπα του Πυθαγόρα στο  http://scholeio.blogspot.gr/2013/10/blog-post_4478.html


Scholeio.com

Ακρόπολη, Τα Ανάκτορα που Ποτέ δεν Χτίστηκαν

Μανώλης Χάρος, «Η Ακρόπολη, », Γκαλερί Ζουμπουλάκη. 

Ο Όθωνας ήθελε να κάνει

τον  Παρθενώνα Σπίτι του 

   Ήταν το 1832, όταν ο Βαυαρός πρίγκιπας Όθωνας του Wittelsbach ορίστηκε βασιλέας των Ελλήνων, κυβερνήτης σε ένα πρόσφατα σχηματισμένο κράτος όπου η  πολύχρονη   τουρκοκρατία δεν είχε αφήσει πίσω παρά φτώχεια και ερήμωση.

   Στο πολυδοξασμένο αυτό τόπο όμως, ο νέος Βασιλιάς θέλησε να εγκαταστήσει το παλάτι του, στην νέα πρωτεύουσα του κράτους, ακριβώς στο κέντρο της Αθήνας, στην ιστορική Ακρόπολη.

   Τα σχέδια για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου σπουδαίου εγχειρήματος, ανέλαβε ο Γερμανός Karl Friedrich Schinkel (1781-1841), ο οποίος γεμάτος θαυμασμό για την πολιτισμική κληρονομία του νότιου Ευρωπαϊκού μας έθνους, έδωσε τον καλύτερο του εαυτό στην μελέτη και τον σχεδιασμό της ανακατασκευής ενός νέου "θαύματος",  του όγδοου θαύματος!

   Αναμφίβολα, το νεώτερο σύμπλεγμα των κτιρίων δεν θα έπρεπε να καταστρέψει με οποιοδήποτε τρόπο τα σωζόμενα οικοδομήματα, για αυτό και 
στα σχέδια του, ο Schinkel τοποθέτησε αρμονικά κάθε τι νέο, παράλληλα ή σε απόσταση από τα αρχαία κτίρια.
   Για να διατηρηθεί μάλιστα η διάκριση ανάμεσα στο παλαιό και το νέο –δίχως φυσικά να υπάρχει μεγάλη οπτική διαφορά– όλα τα νέα κτίρια θα ακολουθούσαν μια ελαφριά Ρωμαϊκή αρχιτεκτονική γραμμή, αρκετά όμοια με εκείνη με την οποία είχαν οικοδομηθεί οι βίλες της Πομπηία.

   Τα καλαίσθητα σχέδια θα περιελάμβαναν μεγάλους κήπους, συντριβάνια, ανακατασκευή του αγάλματος της θεάς Αθηνάς, ακόμη και ένα ιππόδρομο, συνολικές κατασκευές δηλαδή που θα έφερναν και πάλι πίσω την χαμένη ζωή στην κορυφή της πόλης μετατρέποντας ουσιαστικά τον ιερό βράχο, σε ένα ζωντανό διαχρονικό μουσείο.

   Το επίκεντρο του νεώτερου συμπλέγματος, θα ήταν μια μεγαλειώδης αίθουσα υποδοχής, χώρος όπου θα συναντούσε ο Βασιλιάς του φιλοξενούμενος του, φέρνοντας τους σε μια πανύψηλη αίθουσα διακοσμημένη με αναρίθμητα γλυπτά αρχαιοελληνικού ύφους και τέσσερις σειρές από κίονες και των τριών ρυθμών (Δωρικός, Ιωνικός, Κορινθιακός) που θα αναπαριστούσαν με αυτό τον τρόπο, το μεγαλείο και την δύναμη του Ελληνικού κράτους.

   Για αρκετούς ίσως, η ιδέα και μόνο της κατασκευής μιας σειράς καινούργιων κτιρίων στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, μοιάζει εξοργιστική αν όχι βέβηλη. 
   Για τα μέσα του 19ου αιώνα όμως, η ανάγκη για την επαφή του σύγχρονου κόσμου με τον αρχαίο μέσα από πομπώδη κατασκευάσματα, ήταν μια μάλλον συνηθισμένη ιδέα, αρκεί να αναλογιστούμε το τεράστιο άγαλμα του Αχιλλέα στο Αχίλλειο της Κέρκυρας, ή ακόμη και το σύμπλεγμα των κτιρίων της Βιβλιοθήκης και της Εθνικής Πινακοθήκης στο κέντρο της Αθήνας.

   Άλλωστε, τα σχέδια του Schinkel δεν περιελάμβαναν το παραμικρό για τον Παρθενώνα  ή για οποιοδήποτε άλλο κτίριο της αρχαίας Ακρόπολης η οποία απλά θα συμπληρώνονταν, τονίζοντας την δυναμική συνέχεια του Ελληνικού πνεύματος…


   Τα Ανάκτορα που Ποτέ δεν Χτίστηκαν

   Τα γεγονότα όμως εξελίχθηκαν διαφορετικά από τα αρχικά όνειρα αφού οι υπολογισμοί ξεπέρασαν το πραγματικό και τα σχέδια του Schinkel –αν και αδιαμφισβήτητα αξιοθαύμαστα– δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν ποτέ!

   Στην αλληλογραφία που αντάλλαξαν οι ευγενείς από την Ελλάδα με τον Γερμανό αρχιτέκτονα, δήλωναν τον θαυμασμό και τον ενθουσιασμό τους για τα σχέδια, τον εντυπωσιασμό τους για την ομορφιά των καλλιτεχνημάτων που ο Schinkel είχε προβλέψει για τον διάκοσμο των ανακτόρων αλλά και την απίστευτη δυσκολία τους να ανταπεξέλθουν οικονομικά στο κυριολεκτικά τιτάνιο αυτό έργο!

«Θα πρέπει να έρθουν ο Φειδίας και ο Καλλικράτης » αναφέρει στις επιστολές του τον Μάρτιο του 1936 ο Βασιλιάς «…και πάνω από όλα, ολόκληρο το υλικό που είχε χρησιμοποιήσει ο ίδιος ο Περικλής.   Είμαστε αληθινά τόσο φτωχοί εδώ πέρα ώστε αδυνατούμε να επισκευάσουμε ακόμη και τον δρόμο για την Πεντέλη!»

   Η απάντηση αυτή κατακεραύνωσε τον πενηνταπεντάχρονο αρχιτέκτονα ο οποίος αν και δέχτηκε την τιμή του Ελληνικού κράτους για την βράβευση του από το Ελληνικό Τάγμα της Απολύτρωσης, δεν μπόρεσε να κρύψει την πικρία του απαντώντας στον Βασιλιά πως «ολόκληρος ο νεανικός μου ενθουσιασμός και οι όμορφες ψευδαισθήσεις, καταστράφηκαν…»


   Για τον Schinkel, η μη πραγματοποίηση και αυτού του ονείρου, ήταν ίσως το τελευταίο χτύπημα από μια σειρά απορρίψεων για τα πολλά μεγαλεπήβολα σχέδια του που είχαν σκοπό να αλλάξουν την αρχιτεκτονική όψη της νεώτερης Ευρώπης. 

   Ο σπουδαίος βέβαια αυτός εκπρόσωπος του νεοκλασικισμού, άφησε πίσω του πολλά άλλα στολίδια όπως είναι το Εθνικό Θέατρο στο Βερολίνο. Κανένα όμως δεν θα μπορούσε να συγκριθεί πραγματικά, με αυτό, το ξεχασμένο πια σήμερα όνειρο του, για την Ακρόπολη έτσι όπως αυτή ποτέ δεν έγινε!

Ζωγραφική απεικόνιση του ίδιου του Schinkel 
για την μεγαλεπήβολη αίθουσα υποδοχής.

Η Ακρόπολη, έτσι 
όπως θα ήταν αν είχαν πραγματοποιηθεί τα 
σχέδια για την υλοποίηση των ανακτόρων.

Κάτοψη της Ακροπόλεως 

με τα ανάκτορα του Όθωνος 

επ’ αυτής,  φανταστικό σχέδιο 

του αρχιτέκτονος 

K. Schinkel (1834).

   Δίχως να κατατάσσεται ανάμεσα στα εφτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, η Αθηναϊκή Ακρόπολη, αποτελεί αναμφίβολα, ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά στολίδια όλων των εποχών.

   Ίσως σήμερα, ένα μεγάλο κομμάτι αυτής 
της αξίας να έχει χαθεί, μετά φυσικά από την σταδιακή απογύμνωση που δέχτηκε ο χώρος 
από τους εκάστοτε αρχαιοκάπηλους και τις αναρίθμητες φθορές που προκάλεσαν ποικίλα πολεμικά γεγονότα, όμως ποτέ κανένας Έλληνας δεν έστρεψε αδιάφορα το βλέμμα του από τον αρχαίο ναό της Σοφίας και τον βράχο πάνω στον οποίο ακόμη στέκεται.

   Φορτισμένοι έτσι από την επιθυμία της εθνικής αναγέννησης, λίγα χρόνια μετά την επιτυχία της επανάστασης του 1821, το ελεύθερο πλέον Ελληνικό κράτος, επιδίωξε να φέρει πίσω στην Ακρόπολη το χαμένο της μεγαλείο, και να προσφέρει στην Αθήνα ένα νέο σύγχρονο αρχιτεκτονικό θαύμα.

   Τα σχέδια της νέας αυτής Ακρόπολης έγιναν από τον σημαντικότερο αρχιτέκτονα της εποχής, η πραγματοποίηση του άγνωστου για εμάς σήμερα όμως, μεγαλεπήβολου αυτού έργου, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ!

πηγη

  Scholeio.com    

Ολυμπιακοί Αγώνες, Ρίο ντε Τζανέιρο 2016, Βραζιλία

Turnul Olimpic (Olympic Tower) 2016... Rio de Janeiro Brazil

Αυτή η κάθετη δομή θα πρέπει να τοποθετηθεί στο Cotonduba Island.

Θα είναι τόσο πύργος παρατήρησης , και ένα ευπρόσδεκτο σημάδι για τους επισκέπτες που φτάνουν αεροπορικώς και διά θαλάσσης στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2016 θα
λάβει χώρα.

Ο Μπουλάς της καρδιάς μας...

Από περιοδικό "Λοιπόν"
  

«Αγωνιζόμαστε να πάρουμε τα λεφτά μας για το 50-50. Δεν έχουμε πληρωθεί. Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα αυτό, το οποίο θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να το λύσουμε. Είναι εύκολο σε κάποιον να λέει: 

"Δεν έχω να σου δώσω”"αλλά όταν έχεις δουλέψει τόσο σκληρά...»  είπε αρχικά, ο Σάκης Μπουλάς, προσθέτοντας πως «Απ' όλα αυτά τα σίριαλ οι άνθρωποι είναι απλήρωτοι. 

Είναι τραγικό αυτό. Έτσι γίνομαι κι εγώ επιχειρηματίας και παραγωγός αν είναι να προσλαμβάνω κόσμο και να μην πληρώνω. Η κρίση έτσι εκδηλώνεται. Όταν αρχίζει ο καθένας και δεν είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του».

«Sacura» σημαίνει στα ιαπωνικά «Κερασιά»

Η λέξη «sacura» σημαίνει 
στα ιαπωνικά «κερασιά»

και καθώς ολόκληρη η περιοχή της λίμνης είναι γεμάτη από τα συγκεκριμένα δέντρα
ονομάστηκε λίμνη Sacura ή αλλιώς «λίμνη με τις κερασιές»!

Π. Κοέλιο, Στη ζωή τα πάντα είναι σημάδι..

Η ψυχή μας υποφέρει όταν ζούμε επιφανειακά.

. Το πως θα είμαστε σε μεγάλη ηλικία θα εξαρτηθεί από τον τρόπο με τον οποίο ζήσαμε.
Μπορεί να καταλήξουμε σαν πόλη φάντασμα ή σαν γενναιόδωρο δέντρο, που συνεχίζει να
είναι σημαντικό ακόμα κι όταν δεν μπορεί πια να στέκεται όρθιο.
Τίποτα δεν ήταν άσκοπο και κάθε στιγμή είχε μέσα της την αιωνιότητα και τη δημιουργία.

. Το μέλλον μας χτυπά την πόρτα και όλες οι ιδέες, εκτός απ’ τις προκαταλήψεις, θα έχουν
την ευκαιρία να εμφανιστούν και να τις αξιολογήσουν οι άνθρωποι. Το άχρηστο θα χαθεί. 
Δεν  είμαστε κριτές των ονείρων του πλησίον μας για να τα λογοκρίνουμε. για να έχουμε
πίστη στο δρόμο μας, δεν είναι ανάγκη να αποδείξουμε ότι ο δρόμος του άλλου είναι
λανθασμένος.  Όποιος ενεργεί έτσι δεν εμπιστεύεται τα βήματά του.

. Όλοι μπορούν να βρουν την ανώτερη ενέργεια, όχι όμως όσοι μεταφέρουν τις ευθύνες τους
στους άλλους.

. Όταν αγαπάμε αυτό που κάνουμε, μεταμορφώνουμε τη σκλαβιά σε ελευθερία. Αν δεν
μπορούμε να αγαπήσουμε, καλύτερα να σταματήσουμε τα πάντα τώρα.

. Η ελεύθερη βούληση απαιτεί τεράστια ευθύνη, μας βαραίνει και μας προκαλεί άγχος και
βάσανα.

. Όποιος κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις, όταν επιδιώκεις κάτι, σημαίνει ότι η επιθυμία σου
πηγάζει από την ψυχή του κόσμου. Είναι η αποστολή σου πάνω στη γη.

. Αν νιώσετε το παραμικρό σημάδι αδιαφορίας, ότι χάνετε τη σοβαρότητα, την επιθυμία,
τον ενθουσιασμό και την όρεξή σας, θεωρήστε το προειδοποιητικό σημάδι. Η ψυχή μας
υποφέρει όταν ζούμε επιφανειακά.

. Τα απλά πράγματα είναι τα πιο ασυνήθιστα και μόνο οι σοφοί τα διακρίνουν.

. Δεν υπάρχουν μοναδικές ευκαιρίες, η ζωή μας δίνει πάντοτε κι άλλες.

. Όταν κάποιος βαδίζει σταθερά στον προορισμό του, πολλές φορές αναγκάζεται  να βγεί
λίγο  από  την πορεία του.

. Η αληθινή αγάπη δε συνίσταται στο να προσπαθούμε να διορθώσουμε τους άλλους, αλλά
στο να αισθανόμαστε χαρά που τα πράγματα είναι καλύτερα απ' ότι περιμέναμε.

. Ο κάθε άνθρωπος πάνω στη γη έχει ένα θησαυρό που τον περιμένει.

. Όταν έχουμε τους μεγάλους θησαυρούς μπροστά μας δεν το παίρνουμε είδηση.

. Οτιδήποτε κάνει ο άνθρωπος μπορεί να τον φέρει πιο κοντά στην Υπέρτατη Σοφία, αρκεί
να το κάνει με αγάπη στην καρδιά.

. Μόνο οι δειλοί κρύβονται πίσω απ' τη σιωπή.

. Όποιος αγαπάει περιμένοντας ανταμοιβή χάνει τον καιρό του.

. Είναι ανώφελο να μιλάς γι αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από
μόνη της.

. Η αναζήτηση της ευτυχίας είναι προσωπική και δεν υπάρχει πρότυπο για να το μεταφέρεις  στους άλλους.

. Μια απειλή δεν μπορεί να προκαλέσει τίποτα αν δεν γίνει αποδεκτή.

. Ο δρόμος του προσκυνήματος είναι ο δρόμος των κοινών ανθρώπων.

. Ο Θεός κρίνει το δέντρο από τους καρπούς, όχι από τις ρίζες.

. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και ο καθένας θα φτάσει στο Θεό μέσα από το δικό του
μονοπάτι.

. Οι σημαντικότερες εμπειρίες του ανθρώπου είναι αυτές που τον φέρνουν στα άκρα.
Μόνο έτσι μαθαίνουμε, γιατί αυτό απαιτεί όλο μας το θάρρος.

. Η αγάπη δε θέτει πολλά ερωτήματα, γιατί αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, αρχίζουμε και να φοβόμαστε.

. Ίσως είναι ο φόβος να σε περιφρονήσουν, να μη γίνεις αποδεκτός, ο φόβος μήπως σπάσει
η μαγεία.   Μπορεί να φαίνεται γελοίο, αλλά έτσι είναι. Γι αυτό δεν κάνουμε ερωτήσεις αλλά ενεργούμε.

. Το να διδάσκεις είναι να δείχνεις αυτό που είναι δυνατό. Το να μαθαίνεις είναι να το κάνεις δυνατό για τον εαυτό σου.

. Η ζωή πάντα περιμένει τις κρίσιμες καταστάσεις για να δείξει τη λαμπερή της πλευρά.

. Καμιά μέρα δεν είναι όμοια με την άλλη. Κάθε πρωί έχει το ξεχωριστό του θαύμα, τη
μαγική στιγμή του, όπου οι γέρικοι κόσμοι καταρρέουν και ξεπροβάλλουν καινούριοι
αστερισμοί!

. Είμαστε υπεύθυνοι για το σύμπαν επειδή είμαστε το σύμπαν.

. Το δεύτερο σύμπτωμα του θανάτου μας είναι οι βεβαιότητές μας.

. Να είσαι σαν την πηγή που ξεχειλίζει και όχι σαν τη γούρνα που έχει πάντα το ίδιο νερό.

. Δεν πρέπει να ξεχνάς πως και η επίθεση και η φυγή αποτελούν μέρος της μάχης. Αυτό που
δε βοηθάει είναι το να στέκεις παραλυμένος από το φόβο.

. Η ευλογία που δεν είναι καλοδεχούμενη μετατρέπεται σε κατάρα.

 Ένας εχθρός αντιπροσωπεύει πάντα την αδύναμη πλευρά μας, που μπορεί να είναι ο φόβος  του φυσικού πόνου αλλά και η πρόωρη αίσθηση της νίκης ή η επιθυμία να εγκαταλείψουμε  τη μάχη, λέγοντας πως δεν αξίζει τον κόπο.

. Θάρρος. Ξεκινώντας το ταξίδι με αυτή τη λέξη και συνεχίζοντας με πίστη στο Θεό, θα φτάσεις  εκεί όπου έχεις ανάγκη να φτάσεις.

. Για να βαδίσεις στο μονοπάτι της σοφίας πρέπει να μη φοβάσαι να κάνεις λάθη.

. Όσοι ποτέ δεν διακινδύνευσαν τίποτα είναι άσοι στο να διακρίνουν την ήττα των άλλων.
Ο πολεμιστής του φωτός επιμένει στη θέληση του, αλλά ξέρει να περιμένει την καλύτερη
στιγμή.
. Μην κοιτάς το άδειο μας ψυγείο. Δες τις γεμάτες ψυχές μας. Αυτό αρκεί για να μας χορτάσει.

. Όταν τα  ηνία κρατάει ένας χαζοχαρούμενος ποδηλάτης, και περιμένεις να σε οδηγήσει στο  σωστό δρόμο, πλανάσαι.  Δηλαδή πλανάσαι και όταν τα ινία κρατάει ένας χαζοχαρούμενος κωπηλάτης.  Συμπέρασμα: Κάνε κουπί μόνος σου μακριά απ τους χαζοχαρούμενους στην  βαθιά θάλασσα που λέγεται ζωή.

. Αν είσαι πολεμιστής του φωτός και όλα καίγονται γύρω σου, τότε μια λύση υπάρχει:
Τρέξε Λόλα τρέξε.

. Όσο περισσότερο καταλαβαίνεις τον εαυτό σου, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις τον κόσμο.     Ν’ ακούς την καρδιά σου. Εκείνη τα ξέρει όλα . .

. Να είσαι γενναίος. Ρισκάρισε. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για την εμπειρία. . Πνίγεσαι όχι αν πέσεις στο ποτάμι, αλλά αν παραμείνεις βυθισμένος σ' αυτό. . Όταν θέλουμε κάτι, ολόκληρο το Σύμπαν συνωμοτεί για να μας επιτρέψει να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα. . Η ευτυχία είναι κάτι το οποίο όταν διαιρείται πολλαπλασιάζεται… . Μπορείς να τυφλωθείς, αν βλέπεις όλες τις μέρες ίδιες. Κάθε μέρα είναι διαφορετική, κάθε μέρα φέρνει ένα δικό της θαύμα. Το ζήτημα είναι να δώσεις προσοχή στο θαύμα. . Το μέλλον φτιάχτηκε για να αλλάξει. . Ο άνθρωπος βελτιώνεται καθώς ακολουθεί το δρόμο του. Αν κάθεται ακίνητος περιμένοντας να βελτιωθεί προτού πάρει μια απόφαση, δεν θα προχωρήσει ποτέ. . Στη ζωή, τα πάντα είναι κάποιο σημάδι. . Να είσαι γενναίος. Ρισκάρισε. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για την εμπειρία. . Καμιά μέρα δεν είναι όμοια με την άλλη. Κάθε πρωί έχει το   ξεχωριστό του θαύμα, τη μαγική στιγμή του, όπου οι γέρικοι κόσμοι καταρρέουν και ξεπροβάλλουν καινούριοι αστερισμοί. . Κάθε μέρα ο Θεός   μας δίνει μαζί  με τον  ήλιο μια στιγμή κατά   την οποία  είναι δυνατόν να αλλάξει κάθετι που μας κάνει δυστυχισμένους. . Ο δρόμος του προσκυνήματος είναι ο δρόμος των κοινών ανθρώπων. Ο Θεός κρίνει το δέντρο από τους καρπούς, όχι από τις ρίζες. . Το μυστικό βρίσκεται εδώ, στο παρόν. Αν παρατηρήσεις το παρόν μπορείς ακόμη και να το βελτιώσεις. Αν βελτιώσεις το παρόν, επιδιορθώνεις το μέλλον. . Οι άνθρωποι περισσότερο ονειρεύονται ότι επιστρέφουν παρά ότι φεύγουν.

. Όταν σε κυβερνά κάποιος με ύφος αυστηρού καθηγητή, να ξέρεις ότι η τιμωρία σου δεν είναι  μακριά.

. Έχετε τον ήλιο. Έχετε  την θάλασσα. Έχετε τα υπέροχα νησιά. Έχετε της Παναγιάς τα μάτια  και το μόνο που λέτε κάθε μέρα είναι «Δεν έχω!». Έχετε σκεφτεί ότι μπορεί να είστε αχάριστοι;

. Όταν τα σπάσεις όλα θυμήσου να πληρώσεις τα σπασμένα. Με ένα χαμόγελο, πάντα.

. Όταν το βουνό που βλέπεις μπροστά σου φαίνεται δύσκολο, σκέψου ότι κάποιοι ανέβηκαν
στα Ιμαλάια.

. Αν πρέπει ντε και καλά να ανέβεις τα Ιμαλάια, χωρίς οδηγό,  κατάλληλο εξοπλισμό, με
χιονοθύελλα, μήπως θα ήταν καλύτερα να έμενες στους πρόποδες για  να διαλογιστείς την
χαζομάρα που πας να κάνεις;

. Έχε πίστη. Ακόμα και  τη Madonna στην αρχή την αμφισβήτησαν. Κοίτα που είναι σήμερα!
Όμως ξέχασα, αυτό δεν είναι για εσένα. Εκείνη ξεσκίστηκε στη δουλειά

. Τέντωνε το τόξο και βρες τον στόχο. Μην σφίγγεσαι

. Αν αυτοί που σε κυβερνάνε μοιάζουν με  το τρελό θηριοτροφείο, και δεν γελάς με αυτό, τότε  δυο πράγματα θέλω να σου θυμίσω: Εσύ τους ψήφισες και το να χάνεις το χιούμορ σου είναι η μεγαλύτερη ήττα.

. Μην ανησυχείς θα βγεις απ το σκοτάδι. Όμως πρώτα πρέπει να σου δώσει κάποιος φακό. Αν σκοντάψεις, όλα μέσα στη ζωή είναι.

. Αν σου δώσουν φακό και δεν λειτουργεί δεν φταίει το σκοτάδι αλλά αυτός που έστειλες για μπαταρίες

. Η ευλογία που σου προσφέρει ο πολιτικός είναι μια κατάρα που θα την πληρώσεις σύντομα.

. Την επόμενη φορά ψήφισε αυτόν που κάνει τα λιγότερα σαρδάμ, μικρό μου μυρμηγκάκι.
Αλλά και πάλι τίποτα μην περιμένεις

. Όποιος αγαπάει τους πολιτικούς και περιμένει ανταμοιβή τούτες τις μέρες,  να τον κάνει   κολλητό   του. Είναι η χαρά της ζωής και θα κάνεις καινούριο συκώτι απ τα γέλια.

. Μόνο οι δειλοί κρύβονται πίσω απ την σιωπή και αυτοί που δεν έχουν τι να πουν γιατί τα
έκαναν όλα ρημαδιό.  

. - “Να μην ντρέπεσαι ποτέ… Δέξου αυτό που σου προσφέρει η ζωή και προσπάθησε να πίνεις από τα ποτήρια που έχεις μπροστά σου.. Πρέπει να πιεις απ’ όλα τα κρασιά:  Από κάποια, μονάχα μια γουλιά… από άλλα, το μπουκάλι ολόκληρο”…
-  “Πως θα το καταλάβω;”
- “Από την γεύση.   Μονάχα όποιος δοκίμασε κακό κρασί μπορεί να ξεχωρίσει το καλό….”

. Είμαστε υπεύθυνοι για το πολιτικό σύμπαν γιατί εμείς φτιάξαμε αυτό το πολιτικό σύμπαν.
Και τώρα μπες μέσα στη μαύρη τρύπα που έφτιαξες. Μην φωνάζεις μου πήρες τα αυτιά!
__________________________________________________________________



* Paulo Coelho (Πάουλο Κοέλο) γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου του 1947 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, Παρθένος στο ζώδιο, και είναι Βραζιλιάνος στιχουργός και μυθιστοριογράφος. Από την εφηβεία του ήθελε να γίνει συγγραφέας. Φοίτησε στην νομική, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του το 1970 για να ταξιδέψει στο Μεξικό, Περού, Βολιβία, Χιλή, στην Ευρώπη και την Βόρεια Αφρική.
Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Βραζιλία και άρχισε να γράφει στίχους για μουσική. 
Φυλακίστηκε για λίγο καιρό το 1974 για υπονομευτικές δραστηριότητες κατά της βραζιλιάνικης δικτατορίας.
Παρότι Χριστιανός Καθολικός, τα κείμενά του συνδυάζουν με ένα ιδιαίτερο τρόπο τη θρησκευτικότητα και τον μυστικισμό, διαλογισμό και πνευματικές ασκήσεις και εμπειρίες από το μυστικιστικό παρελθόν του, που συχνά ίσως να αντιτίθενται στη γραμμή του επίσημου Καθολικισμού.
Τα θέματά του από την άλλη δεν θα εξέφραζαν συγκεκριμένη θρησκευτική ιδεολογία, αν δεν υπήρχαν τα Καθολικά στοιχεία, αλλά αυτή η διάσταση δεν λαμβάνεται έντονα υπόψη από το κοινό του, καθότι υφίσταται απλά ως υπόβαθρο για την κυρίως ιστορία.
Πολλά από τα έργα του έχουν μία ιδιαίτερη και μυστικιστική ατμόσφαιρα, ενώ πολύ σύνηθες θέμα τους είναι η αφοσίωση σε ένα στόχο και η επίτευξη των ονείρων.

Scholeio.com