τις καταστάσεις επηρεάζει άμεσα
το συναίσθημα και τη συμπεριφορά
τους και αντίστροφα.
Αυτό οι ψυχολόγοι το αναφέρουν σαν "Γνωσιακή Θεωρία"
"Δεν είναι οι καταστάσεις που διαταράσσουν τους ανθρώπους, αλλά οι ερμηνείες τους γι' αυτές.."
Για τη γνωσιακή θεωρία, οι σκέψεις αποτελούν το κλειδί της παρέμβασης. Επομένως, στόχος του γνωσιακού θεραπευτή είναι σε συνεργασία με τον θεραπευόμενο να επέμβει στο επίπεδο της δυσλειτουργικής σκέψης, προκειμένου να αμφισβητήσει την βασιμότητά της και να την τροποποιήσει. Το αποτέλεσμα θα περιλαμβάνει παράλληλες αλλαγές στο συναίσθημα και στην συμπεριφορά.
Όταν η αποφυγή είναι αναποτελεσματική και οι ιδεοληψίες εμφανίζονται, το άτομο καταφεύγει σε ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές για ανακούφιση από το έντονο άγχος που αισθάνεται, η οποία λειτουργεί μόνο βραχυπρόθεσμα.
Η φοβισμένη πρόβλεψη για μελλοντικό κίνδυνο συνοδευόμενη από αίσθηση δυσφορίας ή σωματικής έντασης. Η ανησυχία είναι ένα συναίσθημα φόβου ή πανικού.
Η έλλειψη συναισθημάτων, ενδιαφέροντος, έγνοιας για τους άλλους ή το περιβάλλον. Ο όρος απάθεια καταρχάς σημαίνει έλλειψη πάθους, έλλειψη δράσης ή αντίδρασης. Είναι συνώνυμο της αδιαφορίας.
Συναισθηματική διαταραχή όπου η κατάθλιψη εναλλάσσεται με την μανία. Είναι μια ψυχική νόσος. Αυτά τα επεισόδια μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στην ικανότητα του ανθρώπου να λειτουργήσει φυσιολογικά στην καθημερινότητα του.
Στη διπολική διαταραχή το άτομο παρουσιάζει έντονες μεταπτώσεις της διάθεσής του. Πιο συγκεκριμένα, η διάθεσή του κινείται ανάμεσα σε δύο δίπολα, το ένα της μανίας και στο άλλο της κατάθλιψης.
Σχεδόν το 4% των ανθρώπων παγκοσμίως έχουν διπολική διαταραχή, είναι το ίδιο συχνή σε άνδρες και γυναίκες και εμφανίζεται συνήθως σε νεαρή ηλικία. Η αιτία που προκαλεί την διαταραχή δεν είναι ξεκάθαρη αλλά οι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες θεωρείται πως παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της διαταραχής.
Η θεραπεία περιλαμβάνει σταθεροποιητές διάθεσης όπως το λίθιο, αντιεπιλιπτικά φάρμακα καθώς και ψυχοθεραπεία.
Υπάρχουν γενικευμένα προβλήματα με κοινωνικό στίγμα, στερεότυπα καθώς και προκατάληψη ενάντια σε άτομα με διπολική διαταραχή, ωστόσο η διπολική διαταραχή έχει συνδεθεί και με την δημιουργικότητα και ακόμη και την ιδιοφυΐα, και πολλοί καλλιτέχνες, όπως ο ζωγράφος Βίνσεντ βαν Γκογκ και η συγγραφέας Βιρτζίνια Γουλφ, έπασχαν από αυτή.
Η κυκλοθυμία είναι μια ψυχολογική διαταραχή που συνοδεύεται από εναλλαγές της ψυχικής διάθεσης οι οποίες κατά κανόνα οφείλονται στο ίδιο το άτομο και όχι σε εξωτερικούς παράγοντες. Βέβαια εδώ πρέπει να πούμε ότι όταν κάποιος παρουσιάζει ορισμένες κυκλοθυμικές τάσεις δεν είναι κατ' ανάγκη και κυκλοθυμικός.
Υπάρχουν περιπτώσεις που οι πάσχοντες δεν παραδέχονται το πρόβλημά τους και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις περιόδους κατάθλιψης με διάφορα συμβάντα. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει με το περιβάλλον τους τι οποίο απλά να τους χαρακτηρίζει "ιδιόρρυθμους".
Η λέξη πανικός προέρχεται από το θεό Πάνα που με τις μεταμφιέσεις και τις ζαβολιές του τρόμαζε τους ανυποψίαστους ταξιδιώτες. Η διαταραχή πανικού περιλαμβάνει έντονες, απροσδόκητες και ξαφνικές κρίσεις άγχους που διαρκούν συνήθως μερικά λεπτά.
Η πίστη ότι σκεπτόμενος ή ευχόμενος κάτι μπορεί να συμβεί. Η πρώτη φορά που εμφανίσθηκε ο όρος μαγική σκέψη, υπό αυτή την έννοια, ήταν σε ένα νεανικό βιβλίο του υπαρξιστή φιλοσόφου Ζαν-Πολ Σαρτρ, με τίτλο Esquisse d’ une theorie des Emotions (εκδ, Herman, 1939).
Ο ψυχολόγος Carl Rogers 1902-1987 ανέπτυξε την θεωρία του πάνω στο ότι ο οργανισμός και ο εαυτός παίζουν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας:
Συναισθήματα, θυμού, απογοήτευσης και φόβου, όπως επίσης, οξυθυμία, κούραση και κατάθλιψη, μας κυριαρχούν και δεν μας επιτρέπουν να λειτουργήσουμε έτσι όπως θα θέλαμε. Το στρες μας κάνει ιδιαίτερα απαιτητικούς, ανυπόμονους και ευερέθιστους με ιδιαίτερα χαμηλή διάθεση για συνεργασία.
Το άγχος μπορεί να έχει ψυχογενή προέλευση ή μπορεί να είναι συνέπεια σωματικής πάθησης. Επιπλέον, εξαρτάται από τις γνωστικές, συναισθηματικές διεργασίες, τον τρόπο ζωής του ατόμου και τον τρόπο αντίληψης του. Κάθε άτομο έχει ένα ορισμένο βαθμό άγχους, ο οποίος θεωρείται φυσιολογικός κάτω από ορισμένες περιστάσεις.
Η αποστολή του είναι να επιτηρεί και να διατηρεί την ευχαρίστηση. Μεταχειρίζεται όλα τα δυνατά μέσα για να διατηρεί την ισορροπία και την ευεξία στον άνθρωπο, από το απλό αντανακλαστικό (πχ όταν τραβούμε το χέρι από την αναμμένη θερμάστρα), ως την νεύρωση που είναι μια αντίδραση άμυνας του απειλούμενου οργανισμού.
Μέσα του βρίσκονται πολλές «λησμονημένες» αναμνήσεις που διατηρούν το συγκινησιακό τους φορτίο. Είναι σαν ψυχολογικοί μαγνήτες που λιμνάζουν στα βάθη του εαυτού και χρωματίζουν με συγκινήσεις διάφορα περιστατικά. Έτσι πολλές φορές, χωρίς φανερό λόγο, οι συγκινήσεις εξαπολύονται από το ασυνείδητο, αιφνιδιάζοντας το υποκείμενο για αυτό που του συμβαίνει.
Το ασυνείδητο αποκαλύπτεται μέσα από το σύμπτωμα. Π.χ. ένα άτομο υποφέρει από άγχος. Το άγχος αυτό δεν είναι το ίδιο το πρόβλημα μα το σύμπτωμα κάποιων ασυνείδητων καταστάσεων. Το υποκείμενο όμως βλέπει μόνο το άγχος και νομίζει ότι αυτό είναι το πρόβλημα. Ο ψυχαναλυτής έτσι διαπιστώνει σχεδόν πάντοτε πως το υποκείμενο συγχέει τα συμπτώματα με το ασυνείδητο σύμπλεγμα.
Η ψυχανάλυση παίρνει τον αντίστροφο δρόμο από ότι άλλες σύγχρονες ψυχοθεραπείες που εκλογικεύουν τα πράματα, βοηθώντας αυτόν που υποφέρει να συνειδητοποιήσει τις ασυνείδητες διεργασίες που του συμβαίνουν.
Η εκλογίκευση σ αυτές τις περιπτώσεις δεν προσφέρει και πολλά πράγματα. Ουσιαστικά, δεν έχει καμιά σχέση με το ζήτημα του ασυνειδήτου και με τα προβλήματα του υποκειμένου. Το περιβάλλον ζητά από αυτόν που υποφέρει να λογικευθεί.
"Δεν είναι οι καταστάσεις που διαταράσσουν τους ανθρώπους, αλλά οι ερμηνείες τους γι' αυτές.."
Επίκτητος
Εμείς οι άνθρωποι, για να προβλέψουμε, να προσαρμοστούμε και να ελέγξουμε τον κόσμο γύρω μας, χρησιμοποιούμε το μυαλό μας τις σκέψεις μας. Οι ειδικοί συνηθίζουν να τις αποκαλούν γνωσιακές κατασκευές -γνωσιακοί «χάρτες»- ή «γνωσίες» με τις οποίες ερμηνεύουμε την πραγματικότητα.
Για τη γνωσιακή θεωρία, οι σκέψεις αποτελούν το κλειδί της παρέμβασης. Επομένως, στόχος του γνωσιακού θεραπευτή είναι σε συνεργασία με τον θεραπευόμενο να επέμβει στο επίπεδο της δυσλειτουργικής σκέψης, προκειμένου να αμφισβητήσει την βασιμότητά της και να την τροποποιήσει. Το αποτέλεσμα θα περιλαμβάνει παράλληλες αλλαγές στο συναίσθημα και στην συμπεριφορά.
Ερμηνείες Ψυχολογικών Όρων
Ψυχαναγκασμός, Οι ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές αποτελούν επαναλαμβανόμενες, στερεοτυπικές και σκόπιμες ενέργειες ή νοητικές πράξεις που αποσκοπούν στη μείωση του άγχους ή/και στην πρόληψη μίας επικείμενης βλάβης. Το άτομο αναγνωρίζει τις πράξεις αυτές ως υπερβολικές ή ανόητες, όμως, βιώνει έντονο άγχος αν δεν τις εκτελέσει. Αποτελούν την απάντηση του ατόμου στην ιδεοληψία και έχουν στόχο την εξουδετέρωσή της.
Οι ψυχαναγκασμοί μπορεί να είναι είτε φανεροί, δηλαδή κινητικές συμπεριφορές (καθαριότητα, έλεγχος κ.λ.π.), είτε κρυφοί, δηλαδή νοητικές πράξεις (επανάληψη φράσης ή αριθμών κ.λ.π.). Η ίδια η ψυχαναγκαστική συμπεριφορά προκαλεί έντονη δυσφορία και αίσθηση απώλειας της βούλησης. Ωστόσο, ενισχύεται από τις ίδιες τις αγχολυτικές της ιδιότητες που λειτουργούν άμεσα και προσωρινά προσφέροντας στιγμιαία ανακούφιση από την απειλή της ιδεοληψίας.
α) η καθαριότητα: για τη διατήρησή της και την αποφυγή της μόλυνσης,
β) ο έλεγχος για την αποφυγή ενδεχόμενης καταστροφής: το άτομο επανειλημμένα ελέγχει αν ηλεκτρικές συσκευές, πόρτες ή παράθυρα είναι κλειστά,
γ) η επανάληψη: αν και καταστροφή δεν αναμένεται, το άτομο νοιώθει την ανάγκη επανάληψης της πράξης, για παράδειγμα να αγγίξει κάτι, να χτυπήσει ξύλο, να επαναλάβει μια φράση ή να σηκωθεί και να καθίσει,
δ) η ταξινόμηση: όπου γίνεται διευθέτηση των αντικειμένων με βάση προσωπικούς ιδιαίτερους τρόπους,
ε) το μέτρημα, η απαρίθμηση
στ) η συσσώρευση, συλλογή παλιών, άχρηστων αντικειμένων.
Αυτές είναι οι δύο κύριες κατηγορίες ψυχαναγκασμών, της καθαριότητας και του ελέγχου.
Υπάρχει και ένα τρίτο είδος συμπεριφορών που εκτελείται σαν απάντηση στις ιδεοληψίες (οξύμωρο), είναι οι συμπεριφορές εξουδετέρωσης.
Πρόκειται για συμπεριφορές που είναι συνήθως κρυφές και στοχεύουν στο να «βάλουν τα πράγματα σε μία τάξη», δηλαδή να ανατρέψουν την ιδεοληψία ή τις επιδράσεις της μειώνοντας την δυσφορία που νιώθει το άτομο ή την πιθανότητα να συμβεί ένα άσχημο γεγονός. Από αυτή την άποψη, οι συμπεριφορές εξουδετέρωσης μοιάζουν με τις φανερές ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές.
Τα πιο κοινά είδη των ψυχαναγκαστικών συμπεριφορών είναι:
α) η καθαριότητα: για τη διατήρησή της και την αποφυγή της μόλυνσης,
β) ο έλεγχος για την αποφυγή ενδεχόμενης καταστροφής: το άτομο επανειλημμένα ελέγχει αν ηλεκτρικές συσκευές, πόρτες ή παράθυρα είναι κλειστά,
γ) η επανάληψη: αν και καταστροφή δεν αναμένεται, το άτομο νοιώθει την ανάγκη επανάληψης της πράξης, για παράδειγμα να αγγίξει κάτι, να χτυπήσει ξύλο, να επαναλάβει μια φράση ή να σηκωθεί και να καθίσει,
δ) η ταξινόμηση: όπου γίνεται διευθέτηση των αντικειμένων με βάση προσωπικούς ιδιαίτερους τρόπους,
ε) το μέτρημα, η απαρίθμηση
στ) η συσσώρευση, συλλογή παλιών, άχρηστων αντικειμένων.
Αυτές είναι οι δύο κύριες κατηγορίες ψυχαναγκασμών, της καθαριότητας και του ελέγχου.
Υπάρχει και ένα τρίτο είδος συμπεριφορών που εκτελείται σαν απάντηση στις ιδεοληψίες (οξύμωρο), είναι οι συμπεριφορές εξουδετέρωσης.
Πρόκειται για συμπεριφορές που είναι συνήθως κρυφές και στοχεύουν στο να «βάλουν τα πράγματα σε μία τάξη», δηλαδή να ανατρέψουν την ιδεοληψία ή τις επιδράσεις της μειώνοντας την δυσφορία που νιώθει το άτομο ή την πιθανότητα να συμβεί ένα άσχημο γεγονός. Από αυτή την άποψη, οι συμπεριφορές εξουδετέρωσης μοιάζουν με τις φανερές ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές.
Οι νοητικές στρατηγικές εξουδετέρωσης συνίστανται:
. στην αντικατάσταση της ιδεοληψίας με άλλη σκέψη,
. στη συνομιλία με άλλους, στο σταμάτημα της σκέψης,
. στην απόσπαση της προσοχής με τραγούδι,
. στην προσευχή,
. στο μέτρημα,
. στην ανάλυση της σκέψης ή στην αναζήτηση διαβεβαιώσεων για να
καθησυχάσει το άτομο τον αβάσιμο φόβο των υποτιθέμενων ευθυνών του.
καθησυχάσει το άτομο τον αβάσιμο φόβο των υποτιθέμενων ευθυνών του.
Όταν η αποφυγή είναι αναποτελεσματική και οι ιδεοληψίες εμφανίζονται, το άτομο καταφεύγει σε ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές για ανακούφιση από το έντονο άγχος που αισθάνεται, η οποία λειτουργεί μόνο βραχυπρόθεσμα.
Η μείωση του άγχους είναι προσωρινή και επανεμφανίζεται ο φαύλος κύκλος. Μακροπρόθεσμα, όσο το άτομο εκτελεί ψυχαναγκασμούς, τόσο περισσότερο ενισχύονται οι ιδεοληψίες του και εντείνεται το συνοδό άγχος.
Όταν η έκταση των συμπτωμάτων είναι μεγάλη, καθώς και όταν υπάρχει μακροχρόνια και γενικευμένη χρήση των ψυχαναγκασμών, αυτοί συχνά εκτελούνται ανεξάρτητα από την ύπαρξη ιδεοληψιών και χάνουν την αρχική τους σημασία. Στην περίπτωση αυτή, το άτομο προβαίνει σε εξουδετέρωση για να προλάβει την εμφάνιση μιας πιθανής ιδεοληψίας.
Όταν η έκταση των συμπτωμάτων είναι μεγάλη, καθώς και όταν υπάρχει μακροχρόνια και γενικευμένη χρήση των ψυχαναγκασμών, αυτοί συχνά εκτελούνται ανεξάρτητα από την ύπαρξη ιδεοληψιών και χάνουν την αρχική τους σημασία. Στην περίπτωση αυτή, το άτομο προβαίνει σε εξουδετέρωση για να προλάβει την εμφάνιση μιας πιθανής ιδεοληψίας.
- Δραματοποίηση
Η έκφραση ασυνείδητων εσωτερικών συγκρούσεων και συναισθημάτων μέσω αυθόρμητων σωματικών ενεργειών αντί λεκτικών. - Αντικατάσταση του λόγου με τη γλώσσα του σώματος σαν μέσο έκφρασης, της πνευματικής (σκέψη) ή της ψυχικής (συναίσθημα) λειτουργίας.Εθισμός
Το να αποκτάς μια συνήθεια. Καταναγκαστική συνήθεια, που επηρεάζει τη συμπεριφορά και τον ψυχισμό και είναι δύσκολο να διακοπεί. - Σωματική και ψυχολογική εξάρτηση από έναν άνθρωπο, μια κατάσταση, μία ουσία. Ένα φάρμακο ή μια ναρκωτική ουσία.
Ανησυχία
Η φοβισμένη πρόβλεψη για μελλοντικό κίνδυνο συνοδευόμενη από αίσθηση δυσφορίας ή σωματικής έντασης. Η ανησυχία είναι ένα συναίσθημα φόβου ή πανικού.
Το άγχος είναι η δυσμενής αντίδραση ενός ατόμου, όταν έχει υπερβολική πίεση ή έχει να αντιμετωπίσει διάφορους τύπους απαιτήσεων και υποχρεώσεων. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι αιτίες που δημιουργούν σε κάποιον άγχος, μπορεί να είναι ευχάριστες σε κάποιον άλλον, π.χ. να μιλάει δημόσια ή να πετά με αεροπλάνο.
Το άγχος και η ανησυχία αποτελούν θεμελιώδη ανθρώπινα συναισθήματα και κάποιοι ισχυρίζονται ότι γίνονται ορατά μόνο όταν ένα άτομο τα βιώνει σε έντονο βαθμό. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι συνηθίζουν σε καταστάσεις έντονου άγχους και ανησυχίας και δεν το θεωρούν πρόβλημα μέχρι τη στιγμή που θα γνωρίσουν ανθρώπους, οι οποίοι είναι στενοχωρημένοι ή αγχωμένοι σε μικρότερο βαθμό.
Το άγχος και η ανησυχία αποτελούν θεμελιώδη ανθρώπινα συναισθήματα και κάποιοι ισχυρίζονται ότι γίνονται ορατά μόνο όταν ένα άτομο τα βιώνει σε έντονο βαθμό. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι συνηθίζουν σε καταστάσεις έντονου άγχους και ανησυχίας και δεν το θεωρούν πρόβλημα μέχρι τη στιγμή που θα γνωρίσουν ανθρώπους, οι οποίοι είναι στενοχωρημένοι ή αγχωμένοι σε μικρότερο βαθμό.
Απάθεια
Η έλλειψη συναισθημάτων, ενδιαφέροντος, έγνοιας για τους άλλους ή το περιβάλλον. Ο όρος απάθεια καταρχάς σημαίνει έλλειψη πάθους, έλλειψη δράσης ή αντίδρασης. Είναι συνώνυμο της αδιαφορίας.
Συναισθήματα όπως ενδιαφέρον, συμπόνια, κίνητρο, πάθος, ενθουσιασμός, θυμός, χαρά και πολλά άλλα, συμπιέζονται και τη θέση τους παίρνει ένα κενό. Δεν είναι ηρεμία ή γαλήνη, ούτε και δύναμη αυτοσυγκράτησης εκεί που άλλοι θα έδειχναν ταραχή, αλλά η απουσία επαφής και επικοινωνίας με το οποιοδήποτε ερέθισμα που μπορεί να προέρχεται από έναν εξωτερικό παράγοντα.
Τα άτομα που χαρακτηρίζονται από αυτήν παρουσιάζουν στο σύνολο τους μια ουσιαστική έλλειψη του σκοπού ή της έννοιας για ζωή. Σ' αυτά, απουσιάζει κάθε κοινωνικό, συναισθηματικό, πνευματικό ή σωματικό ενδιαφέρον στη ζωή, έννοιες όπως αναζήτηση, αγωνιστικότητα, συντροφικότητα, γι' αυτά είναι τελείως άγνωστες.- Διπολική διαταραχή
Συναισθηματική διαταραχή όπου η κατάθλιψη εναλλάσσεται με την μανία. Είναι μια ψυχική νόσος. Αυτά τα επεισόδια μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στην ικανότητα του ανθρώπου να λειτουργήσει φυσιολογικά στην καθημερινότητα του.
Στη διπολική διαταραχή το άτομο παρουσιάζει έντονες μεταπτώσεις της διάθεσής του. Πιο συγκεκριμένα, η διάθεσή του κινείται ανάμεσα σε δύο δίπολα, το ένα της μανίας και στο άλλο της κατάθλιψης.
Σχεδόν το 4% των ανθρώπων παγκοσμίως έχουν διπολική διαταραχή, είναι το ίδιο συχνή σε άνδρες και γυναίκες και εμφανίζεται συνήθως σε νεαρή ηλικία. Η αιτία που προκαλεί την διαταραχή δεν είναι ξεκάθαρη αλλά οι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες θεωρείται πως παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της διαταραχής.
Η θεραπεία περιλαμβάνει σταθεροποιητές διάθεσης όπως το λίθιο, αντιεπιλιπτικά φάρμακα καθώς και ψυχοθεραπεία.
Υπάρχουν γενικευμένα προβλήματα με κοινωνικό στίγμα, στερεότυπα καθώς και προκατάληψη ενάντια σε άτομα με διπολική διαταραχή, ωστόσο η διπολική διαταραχή έχει συνδεθεί και με την δημιουργικότητα και ακόμη και την ιδιοφυΐα, και πολλοί καλλιτέχνες, όπως ο ζωγράφος Βίνσεντ βαν Γκογκ και η συγγραφέας Βιρτζίνια Γουλφ, έπασχαν από αυτή.
Κυριότερα συμπτώματα της μανίας:
. Διαταραγμένη συναισθηματική διάθεση (ευφορία)
. Διογκωμένη αυτοεκτίμηση
. Μειωμένη ανάγκη για ύπνο
. Διάσπαση της προσοχής
. Υπερβολική δραστηριότητα/ Υπερ-κινητικότητα (αυξημένη εμπλοκή
σε κοινωνικές, επαγγελματικές, σεξουαλικές, θρησκευτικές κ.α.
δραστηριότητες)
. Συναισθηματική αστάθεια
. Παραληρητικές ιδέες και ψευδαισθήσεις
. Διογκωμένη αυτοεκτίμηση
. Μειωμένη ανάγκη για ύπνο
. Διάσπαση της προσοχής
. Υπερβολική δραστηριότητα/ Υπερ-κινητικότητα (αυξημένη εμπλοκή
σε κοινωνικές, επαγγελματικές, σεξουαλικές, θρησκευτικές κ.α.
δραστηριότητες)
. Συναισθηματική αστάθεια
. Παραληρητικές ιδέες και ψευδαισθήσεις
Κυκλοθυμική διαταραχή
Είναι μια ήπια μορφή διπολικής διαταραχής, η οποία χαρακτηρίζεται από εναλλαγές διαθέσεως. Διακύμανση της διάθεσης όπου εμπεριέχονται περίοδοι από υπομανιακά συμπτώματα με περιόδους από μεσαίας κλίμακας καταθλιπτικά συμπτώματα.
Υπάρχουν περιπτώσεις που οι πάσχοντες δεν παραδέχονται το πρόβλημά τους και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις περιόδους κατάθλιψης με διάφορα συμβάντα. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει με το περιβάλλον τους τι οποίο απλά να τους χαρακτηρίζει "ιδιόρρυθμους".
Διαταραχή Πανικού
Η λέξη πανικός προέρχεται από το θεό Πάνα που με τις μεταμφιέσεις και τις ζαβολιές του τρόμαζε τους ανυποψίαστους ταξιδιώτες. Η διαταραχή πανικού περιλαμβάνει έντονες, απροσδόκητες και ξαφνικές κρίσεις άγχους που διαρκούν συνήθως μερικά λεπτά.
Κατά τη διάρκεια αυτών των κρίσεων το άτομο νιώθει τρόμο και πιστεύει πως κινδυνεύει και απειλείται σωματικά («θα πάθω εγκεφαλικό ή ανακοπή και θα πεθάνω») ή/και κοινωνικά («θα χάσω τον έλεγχο της συμπεριφοράς μου και θα γίνω ρεζίλι») ή/και ψυχικά («θα τρελαθώ»).
Μια κρίση πανικού συνοδεύεται από έντονα σωματικά συμπτώματα. Χαρακτηρίζεται πλήρης αν παρουσιάζονται τουλάχιστον τέσσερα από τα παρακάτω σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα:
. Ταχυκαρδία και αίσθημα έντονων παλμών
. Ζάλη, αίσθημα αστάθειας ή λιποθυμίας
. Δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή ή αίσθημα ασφυξίας)
. Πόνοι στο στήθος ή δυσφορία. Αίσθημα πνιγμού
. Μουδιάσματα ή μυρμηγκιάσεις σε όλο το σώμα
. Ναυτία ή ανακάτεμα στο στομάχι
. Εξάψεις ή κρυάδες
. Εφίδρωση
. Ταραχή ή τρεμούλες
. Φόβος επερχόμενου θανάτου
. Φόβος απώλειας ελέγχου των πράξεων
. Φόβος επερχόμενης τρέλας
Αίσθημα ότι τα πράγματα δεν είναι αληθινά ή αίσθημα του απόμακρου σε ό,τι συμβαίνει γύρω. Το 5% του γενικού πληθυσμού μπορεί να παρουσιάσει μια κρίση πανικού στη ζωή του.
Μιλάμε για διαταραχή όταν τα περιστατικά αυτά επαναλαμβάνονται αρκετά συχνά (τέσσερις κρίσεις κατά τη διάρκεια ενός μήνα) ή αν έστω και ένα μεμονωμένο επεισόδιο έχει επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό το άτομο που να διακατέχεται από συνεχή αγωνία για την εμφάνιση άλλης κρίσης (άγχος αναμονής).
Μια κρίση πανικού συνοδεύεται από έντονα σωματικά συμπτώματα. Χαρακτηρίζεται πλήρης αν παρουσιάζονται τουλάχιστον τέσσερα από τα παρακάτω σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα:
. Ταχυκαρδία και αίσθημα έντονων παλμών
. Ζάλη, αίσθημα αστάθειας ή λιποθυμίας
. Δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή ή αίσθημα ασφυξίας)
. Πόνοι στο στήθος ή δυσφορία. Αίσθημα πνιγμού
. Μουδιάσματα ή μυρμηγκιάσεις σε όλο το σώμα
. Ναυτία ή ανακάτεμα στο στομάχι
. Εξάψεις ή κρυάδες
. Εφίδρωση
. Ταραχή ή τρεμούλες
. Φόβος επερχόμενου θανάτου
. Φόβος απώλειας ελέγχου των πράξεων
. Φόβος επερχόμενης τρέλας
Αίσθημα ότι τα πράγματα δεν είναι αληθινά ή αίσθημα του απόμακρου σε ό,τι συμβαίνει γύρω. Το 5% του γενικού πληθυσμού μπορεί να παρουσιάσει μια κρίση πανικού στη ζωή του.
Μιλάμε για διαταραχή όταν τα περιστατικά αυτά επαναλαμβάνονται αρκετά συχνά (τέσσερις κρίσεις κατά τη διάρκεια ενός μήνα) ή αν έστω και ένα μεμονωμένο επεισόδιο έχει επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό το άτομο που να διακατέχεται από συνεχή αγωνία για την εμφάνιση άλλης κρίσης (άγχος αναμονής).
Διαταραχή πανικού μπορεί να παρουσιάζει το 1% - 1,5% του πληθυσμού. Αρχίζει σε νεαρή ηλικία (μεταξύ 20 και 30 ετών) και είναι συχνότερη στις γυναίκες.
Εξιδανίκευση
Ψυχικός μηχανισμός όπου το άτομο αποδίδει εξωπραγματικές δυνατότητες στους άλλους. Στην ψυχολογία, εξιδανίκευση είναι ο όρος καθιερώνεται από τον Νίτσε. Χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει το πνεύμα σαν αντανάκλαση της λίμπιντο. Έχει τις ρίζες του στη νιτσεϊκή και ψυχαναλυτική προσέγγιση, και καμιά φορά αναφέρεται και σαν ένας ξεχωριστός μηχανισμός άμυνας.
Σύμφωνα με τους Wade και Tavris, εξιδανίκευση υπάρχει όταν η μετατόπιση "υπηρετεί ένα ανώτερο πολιτιστικό ή κοινωνικά ωφέλιμο στόχο, όπως κατά τη στιγμή της καλλιτεχνικής δημιουργίας ή της εφεύρεσης.
Μαγική σκέψη
Η πίστη ότι σκεπτόμενος ή ευχόμενος κάτι μπορεί να συμβεί. Η πρώτη φορά που εμφανίσθηκε ο όρος μαγική σκέψη, υπό αυτή την έννοια, ήταν σε ένα νεανικό βιβλίο του υπαρξιστή φιλοσόφου Ζαν-Πολ Σαρτρ, με τίτλο Esquisse d’ une theorie des Emotions (εκδ, Herman, 1939).
Ο όρος μαγική σκέψη, κατά την άποψή του, σημαίνει ότι επιτρέπουμε σε μια επιθυμία ή ένα συναίσθημα να μας πείσει ότι κάτι είναι αληθινό, ενώ η λογική μας υποστηρίζει ακριβώς το αντίθετο.
Μηχανισμοί άμυνας
Ψυχικοί μηχανισμοί που χρησιμοποιούμε ασυνείδητα για να ανακουφίσουμε το άγχος μας και να διευθετήσουμε τις συγκρούσεις μας.
Σύμφωνα με την Ψυχαναλυτική θεωρία του Σίγκμουντ Φρόυντ, οι αμυντικοί μηχανισμοί είναι αυτόματες πράξεις ή τεχνικές που εκτελούνται ασυνείδητα για την αντιμετώπιση στρεσογόνων καταστάσεων και ερεθισμάτων που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε ψυχολογικά. Πιο συγκεκριμένα είναι η μέθοδος με την οποία το Εγώ διευθετεί τις συγκρούσεις που δημιουργούνται μεταξύ των ενορμήσεων του Εκείνο και των αξιών του Υπερεγώ.
. Αντιδραστικός σχηματισμός: το άτομο υιοθετεί ιδέες και συμπεριφορές που είναι αντίθετες προς τις ασυνείδητες μη αποδεκτές ενορμήσεις του.
. Απώθηση: απομάκρυνση από τη συνείδηση αναπαραστάσεων που συνδέονται με μια ενόρμηση, όταν η ικανοποίηση αυτής μπορεί να προκαλεί δυσαρέσκεια.
. Άρνηση: το άτομο αρνείται ένα δυσάρεστο ή ανεπιθύμητο κομμάτι της πραγματικότητας του.
. Ακύρωση: το άτομο υιοθετώντας μια συμπεριφορά ή σκέψη, προσπαθεί να διορθώσει το "κακό" που θεωρεί ότι έχει προκαλέσει μέσω των σεξουαλικών ή επιθετικών του ενορμήσεων.
. Εκλογίκευση: το άτομο προσπαθεί να δώσει στον εαυτό του ή και στους άλλος ερμηνείες που φαίνονται λογικές και ηθικά αποδεκτές για μη αποδεκτή συμπεριφορά ή επιθυμίες.
. Μόνωση: η απομάκρυνση μιας ιδέας ή πράξης από το συναίσθημα που τη συνοδεύει.
. Μετουσίωση: η λιβιδινική ενέργεια libido ή η επιθετική ενόρμηση χρησιμοποιούνται για την επίτευξη κοινωνικά αποδεκτών στόχων, με αποτέλεσμα ισχυρή ικανοποίηση.
. Παλινδρόμηση: επιστροφή σε ένα πρώιμο λιβιδινικό στάδιο καθώς και στις σχέσεις με προηγούμενα αντικείμενα.
. Πρόβλεψη: προετοιμασία για ένα μελλοντικό επώδυνο γεγονός με στόχο τη μείωση του άγχους.
. Προβολή: το άτομο απομακρύνει από τον εαυτό του και αποδίδει σε κάποιο άλλο πρόσωπο επιθυμίες, ιδιότητες ή συναισθήματα τα οποία είτε αγνοεί είτε αρνείται για τον εαυτό του.
. Χιούμορ: επιτρέπει στο άτομο να εκφράσει ιδέες και καταστάσεις που προκαλούν άγχος.
Σύμφωνα με την Ψυχαναλυτική θεωρία του Σίγκμουντ Φρόυντ, οι αμυντικοί μηχανισμοί είναι αυτόματες πράξεις ή τεχνικές που εκτελούνται ασυνείδητα για την αντιμετώπιση στρεσογόνων καταστάσεων και ερεθισμάτων που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε ψυχολογικά. Πιο συγκεκριμένα είναι η μέθοδος με την οποία το Εγώ διευθετεί τις συγκρούσεις που δημιουργούνται μεταξύ των ενορμήσεων του Εκείνο και των αξιών του Υπερεγώ.
Οι κυριότεροι αμυντικοί μηχανισμοί είναι:
. Απώθηση: απομάκρυνση από τη συνείδηση αναπαραστάσεων που συνδέονται με μια ενόρμηση, όταν η ικανοποίηση αυτής μπορεί να προκαλεί δυσαρέσκεια.
. Άρνηση: το άτομο αρνείται ένα δυσάρεστο ή ανεπιθύμητο κομμάτι της πραγματικότητας του.
. Ακύρωση: το άτομο υιοθετώντας μια συμπεριφορά ή σκέψη, προσπαθεί να διορθώσει το "κακό" που θεωρεί ότι έχει προκαλέσει μέσω των σεξουαλικών ή επιθετικών του ενορμήσεων.
. Εκλογίκευση: το άτομο προσπαθεί να δώσει στον εαυτό του ή και στους άλλος ερμηνείες που φαίνονται λογικές και ηθικά αποδεκτές για μη αποδεκτή συμπεριφορά ή επιθυμίες.
. Μόνωση: η απομάκρυνση μιας ιδέας ή πράξης από το συναίσθημα που τη συνοδεύει.
. Μετουσίωση: η λιβιδινική ενέργεια libido ή η επιθετική ενόρμηση χρησιμοποιούνται για την επίτευξη κοινωνικά αποδεκτών στόχων, με αποτέλεσμα ισχυρή ικανοποίηση.
. Παλινδρόμηση: επιστροφή σε ένα πρώιμο λιβιδινικό στάδιο καθώς και στις σχέσεις με προηγούμενα αντικείμενα.
. Πρόβλεψη: προετοιμασία για ένα μελλοντικό επώδυνο γεγονός με στόχο τη μείωση του άγχους.
. Προβολή: το άτομο απομακρύνει από τον εαυτό του και αποδίδει σε κάποιο άλλο πρόσωπο επιθυμίες, ιδιότητες ή συναισθήματα τα οποία είτε αγνοεί είτε αρνείται για τον εαυτό του.
. Χιούμορ: επιτρέπει στο άτομο να εκφράσει ιδέες και καταστάσεις που προκαλούν άγχος.
Αυτοπραγμάτωση
Η διαδικασία ανάπτυξης όλου του προσωπικού δυναμικού. Ο άνθρωπος βιώνει και συλλέγει κάποιες εμπειρίες, συναναστρέφεται με άλλους ανθρώπους και μέσω της ενσυναίσθησης (ψυχική ταύτιση) καταλήγει σε κάποια συμπεράσματα και διαμορφώνει απόψεις.
Το κάθε άτομο έχει κάποιες αρχές, ιδέες και αντιλήψεις οι οποίες ανάλογα με το περιβάλλον και τους ανθρώπους τροποποιούνται. Αυτή η διαδικασία με τη σειρά της βοηθά στην ενεργοποίηση του ίδιου του οργανισμού, αυτοπραγμάτωση, δηλαδή την εγγενή τάση του να βελτιώνει τις ικανότητες του ώστε να ζει καλύτερα.
Το κάθε άτομο έχει κάποιες αρχές, ιδέες και αντιλήψεις οι οποίες ανάλογα με το περιβάλλον και τους ανθρώπους τροποποιούνται. Αυτή η διαδικασία με τη σειρά της βοηθά στην ενεργοποίηση του ίδιου του οργανισμού, αυτοπραγμάτωση, δηλαδή την εγγενή τάση του να βελτιώνει τις ικανότητες του ώστε να ζει καλύτερα.
Ο ψυχολόγος Carl Rogers 1902-1987 ανέπτυξε την θεωρία του πάνω στο ότι ο οργανισμός και ο εαυτός παίζουν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας:
Υποστηρίζει πως στόχος του ανθρώπου είναι να διώξει τα προσωπεία που νιώθει πως τον κάνουν αρεστό στους γύρω του, να βιώσει ελεύθερα οποιαδήποτε συναισθήματα που ταυτόχρονα θα τον βοηθήσουν να εξελίξει και άλλες πτυχές του εαυτού του, να αποκτήσει συνείδηση των επιλογών του, να πιστέψει σε αυτόν, και τέλος να αποκτήσει επίγνωση πως αυτός ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα τι είναι καλό για αυτόν.
Αυτοπεποίθηση
H γενικευμένη αξιολόγηση της συμπεριφοράς προς τον εαυτό που επηρεάζει τη διάθεση και τη συμπεριφορά. Αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, αυτογνωσία, αυτοεικόνα, εμπιστοσύνη στον εαυτό, αποδοχή του εαυτού, αυτοεπιβεβαίωση.
Όλες αυτές οι λέξεις εκφράζουν πάνω-κάτω το ίδιο: την καλή γνώση του εαυτού μας και την εκτίμηση γι’ αυτό που είμαστε. Όχι για κάποιο εξιδανικευμένο κατασκεύασμα που αξίζει μόνο υπό όρους, ούτε για μια εικόνα εαυτού που ανταποκρίνεται σε αυτό που περιμένουν οι άλλοι, αλλά γι’ αυτό τον καθημερινό εαυτό που έχει αδυναμίες και προσόντα, νευρώσεις και μεγαλοσύνη, συμπλέγματα κατωτερότητας και ιδιαίτερα χαρίσματα, στιγμές απελπισίας και στιγμές χαράς και ευφορίας.
Όλες αυτές οι λέξεις εκφράζουν πάνω-κάτω το ίδιο: την καλή γνώση του εαυτού μας και την εκτίμηση γι’ αυτό που είμαστε. Όχι για κάποιο εξιδανικευμένο κατασκεύασμα που αξίζει μόνο υπό όρους, ούτε για μια εικόνα εαυτού που ανταποκρίνεται σε αυτό που περιμένουν οι άλλοι, αλλά γι’ αυτό τον καθημερινό εαυτό που έχει αδυναμίες και προσόντα, νευρώσεις και μεγαλοσύνη, συμπλέγματα κατωτερότητας και ιδιαίτερα χαρίσματα, στιγμές απελπισίας και στιγμές χαράς και ευφορίας.
Αυτοπεποίθηση σημαίνει ότι αποδεχόμαστε (κάπως, όσο μπορούμε την κάθε στιγμή) τα μεν και εκτιμάμε τα δε. Αυτό μας δίνει δύναμη και αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για να είμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας και να αισθανόμαστε επαρκείς, ώστε να πετυχαίνουμε τουλάχιστον κάποιους από τους στόχους μας.
Η πορεία προς την κατάκτηση αυτογνωσίας και θετικής αυτοεικόνας δεν γίνεται με κανένα μαγικό τρόπο, ούτε ξυπνάμε μια μέρα και το έχουμε καταφέρει. Γίνεται με μικρές καθημερινές ασκήσεις με τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως αυτές που προτείνουμε παρακάτω:
Ασκήσεις αυτοπεποίθησης
● Μην τις αντιμετωπίζετε ως αδικίες ή αποδείξεις για το πόσο ανίκανοι είστε, αλλά ως φυσικά φαινόμενα που κανείς δεν αποφεύγει στη ζωή του.
● Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι πρόκειται για προβλήματα που πρέπει να λύσετε, όχι για ατυχίες που πρέπει να υπομείνετε ή να λυπάστε γι’ αυτές.
● Ψάξτε για λύσεις, σκεφτείτε: «Πώς μπορώ να το διευθετήσω αυτό;», αντί να μοιράζετε κατηγορίες και τιμωρίες και να ψάχνετε συνεχώς για το ποιος φταίει.
● Θέστε στον εαυτό σας την ερώτηση: «Τι θα έχει απομείνει από αυτή τη στενοχώρια σε ένα, δύο ή πέντε χρόνια;». Κάνοντας αυτή την προβολή στο μέλλον, τις πιο πολλές φορές θα διαπιστώσετε πως σχεδόν τίποτα δεν αξίζει τη σύγχυση που σας προκαλεί στην αρχή.
Με λίγα λόγια: Δεν υπάρχει λόγος να μεγεθύνετε τα προβλήματα. Προσπαθήστε να τα λύνετε, παρά να τα «βάφετε μαύρα» και να απελπίζεστε.
Άγχος
Η προσωπική αντίδραση στην αρρώστεια και στις περιβαλλοντικές πιέσεις. Ο όρος άγχος (ή στρες) προέρχεται από το ρήμα ἄγχω, που στην αρχαία ελληνική γλώσσα σημαίνει σφίγγω ή πνίγω.
Το άγχος είναι μια φυσιολογική σωματική και ψυχική αντίδραση σε μια απειλή η σε μια αίτηση για την αντιμετώπιση απαιτητικών καταστάσεων. Όταν νιώθεις στρες το σώμα σου είναι σε ένταση και ο εγκέφαλος σου πυροδοτείται από πολλαπλές σκέψεις.
Ο καθένας μας εκτίθεται καθημερινά σε στρες καταστάσεις. Το στρες μάλιστα μπορεί να είναι και θετικό - το λεγόμενο ευ στρες - όταν καλούμαστε να το αντιμετωπίσουμε σπάνια (ή μόνο μερικές φορές) και σε περιορισμένο βαθμό. Σε αυτή την περίπτωση λειτουργεί σαν καταλύτης και μας ενεργοποιεί για να αντεπεξέλθουμε στις όποιες καταστάσεις. Όσο πιο συχνό και έντονο είναι το στρες, τόσο πιο δύσκολο μας είναι να αντιμετωπίσουμε τις καθημερινές μας υποχρεώσεις.
Το άγχος είναι μια φυσιολογική σωματική και ψυχική αντίδραση σε μια απειλή η σε μια αίτηση για την αντιμετώπιση απαιτητικών καταστάσεων. Όταν νιώθεις στρες το σώμα σου είναι σε ένταση και ο εγκέφαλος σου πυροδοτείται από πολλαπλές σκέψεις.
Ο καθένας μας εκτίθεται καθημερινά σε στρες καταστάσεις. Το στρες μάλιστα μπορεί να είναι και θετικό - το λεγόμενο ευ στρες - όταν καλούμαστε να το αντιμετωπίσουμε σπάνια (ή μόνο μερικές φορές) και σε περιορισμένο βαθμό. Σε αυτή την περίπτωση λειτουργεί σαν καταλύτης και μας ενεργοποιεί για να αντεπεξέλθουμε στις όποιες καταστάσεις. Όσο πιο συχνό και έντονο είναι το στρες, τόσο πιο δύσκολο μας είναι να αντιμετωπίσουμε τις καθημερινές μας υποχρεώσεις.
Συναισθήματα, θυμού, απογοήτευσης και φόβου, όπως επίσης, οξυθυμία, κούραση και κατάθλιψη, μας κυριαρχούν και δεν μας επιτρέπουν να λειτουργήσουμε έτσι όπως θα θέλαμε. Το στρες μας κάνει ιδιαίτερα απαιτητικούς, ανυπόμονους και ευερέθιστους με ιδιαίτερα χαμηλή διάθεση για συνεργασία.
Το άγχος μπορεί να έχει ψυχογενή προέλευση ή μπορεί να είναι συνέπεια σωματικής πάθησης. Επιπλέον, εξαρτάται από τις γνωστικές, συναισθηματικές διεργασίες, τον τρόπο ζωής του ατόμου και τον τρόπο αντίληψης του. Κάθε άτομο έχει ένα ορισμένο βαθμό άγχους, ο οποίος θεωρείται φυσιολογικός κάτω από ορισμένες περιστάσεις.
Σε κάποιες άλλες όμως περιπτώσεις αυξημένου άγχους, προξενεί κακό και συντελεί στο να υπολειτουργεί το άτομο στις δραστηριότητες του και στο να επηρεάζεται αρνητικά η υγεία του.
Το ασυνείδητο είναι η μεγαλύτερη περιοχή στο ψυχισμό του ανθρώπου που περιέχει όλες τις βιωμένες εμπειρίες μας, τις απωθήσεις, τα παθολογικά συμπλέγματα, τα βαθύτερα ένστικτα.
Ασυνείδητο
Ψυχικές διεργασίες (επιθυμίες, κίνητρα, αναμνήσεις) που δεν γίνονται αντιληπτές. Οι διανοητικές διαδικασίες είναι, πολύ κατά ένα μεγάλο μέρος, ασυνείδητες και ότι το συνειδητό, το λογικό μυαλό είναι μόνο η κορυφή ενός παγόβουνου, ένα μικρό νησί από συνείδηση στο μεγάλο ωκεανό του ασυνείδητου. Πεποίθηση Σ.Φρόυντ 1890
Η αποστολή του είναι να επιτηρεί και να διατηρεί την ευχαρίστηση. Μεταχειρίζεται όλα τα δυνατά μέσα για να διατηρεί την ισορροπία και την ευεξία στον άνθρωπο, από το απλό αντανακλαστικό (πχ όταν τραβούμε το χέρι από την αναμμένη θερμάστρα), ως την νεύρωση που είναι μια αντίδραση άμυνας του απειλούμενου οργανισμού.
Το ασυνείδητο είναι το "δίχτυ προστασίας και άμυνας του ψυχισμού σε αδιάκοπη επαγρύπνηση".
Προσπαθώντας όμως να αποκαταστήσει την ισορροπία του ψυχισμού, εγκαθιστώντας πχ μια νεύρωση, δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την ηθική του ατόμου, τους στόχους του, την κοινωνική του επιτυχία, τις οικογενειακές η ανθρώπινες σχέσεις του. Βλέπουμε μ αυτόν τον τρόπο σε ποιες αντιφάσεις και σε ποιες απροσαρμογές σε κοινωνικό επίπεδο, μπορεί να οδηγηθεί το υποκείμενο μέσω του ασυνειδήτου.
Μέσα του βρίσκονται πολλές «λησμονημένες» αναμνήσεις που διατηρούν το συγκινησιακό τους φορτίο. Είναι σαν ψυχολογικοί μαγνήτες που λιμνάζουν στα βάθη του εαυτού και χρωματίζουν με συγκινήσεις διάφορα περιστατικά. Έτσι πολλές φορές, χωρίς φανερό λόγο, οι συγκινήσεις εξαπολύονται από το ασυνείδητο, αιφνιδιάζοντας το υποκείμενο για αυτό που του συμβαίνει.
Το ασυνείδητο αποκαλύπτεται μέσα από το σύμπτωμα. Π.χ. ένα άτομο υποφέρει από άγχος. Το άγχος αυτό δεν είναι το ίδιο το πρόβλημα μα το σύμπτωμα κάποιων ασυνείδητων καταστάσεων. Το υποκείμενο όμως βλέπει μόνο το άγχος και νομίζει ότι αυτό είναι το πρόβλημα. Ο ψυχαναλυτής έτσι διαπιστώνει σχεδόν πάντοτε πως το υποκείμενο συγχέει τα συμπτώματα με το ασυνείδητο σύμπλεγμα.
Η ψυχανάλυση παίρνει τον αντίστροφο δρόμο από ότι άλλες σύγχρονες ψυχοθεραπείες που εκλογικεύουν τα πράματα, βοηθώντας αυτόν που υποφέρει να συνειδητοποιήσει τις ασυνείδητες διεργασίες που του συμβαίνουν.
Η εκλογίκευση σ αυτές τις περιπτώσεις δεν προσφέρει και πολλά πράγματα. Ουσιαστικά, δεν έχει καμιά σχέση με το ζήτημα του ασυνειδήτου και με τα προβλήματα του υποκειμένου. Το περιβάλλον ζητά από αυτόν που υποφέρει να λογικευθεί.
Μα αυτός ο ίδιος δεν εξαντλείται βασανίζοντας διαρκώς την σκέψη του στην προσπάθεια του να αντιμετωπίσει το πρόβλημα;
Να λογικευθεί από την άλλη για ποιο πράγμα;
Για το σύμπτωμα της επιφάνειας;
Όλα αυτά σημαίνουν ότι πρέπει να ψάξουμε μέσα στις σκοτεινές στοές του ασυνειδήτου, ενώ η επιφανειακή αντιμετώπιση δεν είναι δυνατόν να προσφέρει απολύτως τίποτα.
__________________________________________________
Πηγές που συμβουλευτήκαμε για να ολοκληρώσουμε το Αφιέρωμα στο
"Να γνωρίσουμε Καλύτερα τον Εαυτό μας" αυτόν το άγνωστο,
"Να γνωρίσουμε Καλύτερα τον Εαυτό μας" αυτόν το άγνωστο,
http://www.psychognosia.gr/
http://www.vita.gr/
http://www.symptoms.gr/
Scholeio.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου