Μύθος η Ανεξαρτησία των Εγκεφαλικών Ημισφαιρίων ?

_______________________________________________________ Ρενέ Μαγκρίτ,  Πίνακας

Συνεργάζονται τα ημισφαίρια του Εγκεφάλου ?

   Είμαι σε περίοδο έρευνας...  Μια αγαπημένη διαδικασία. Αντικείμενο μου τα "Εσωτερικά Φίλτρα Επιλογών του Ανθρώπου"  και η σχέσεις των με τα ημισφαίρια του εγκεφάλου μας, αριστερό και δεξί, αφού μας έμαθαν ότι πρέπει να τα ξεχωρίζουμε... και οι διεργασίες των εγκεφαλικών κυττάρων, -μεταξύ των δύο ημισφαιρίων-, είναι ανεξάρτητες ή συνάπτουν σχέσεις, δηλαδή επικοινωνούν.... ? 

   Είναι χρόνια τώρα, από την πρώτη φορά, που ένιωσα κάποιο διχασμό -έτσι το είπα τότε. Έπρεπε να αποφασίσω για κάτι και υπήρχαν δύο διαφορετικοί τρόποι, δρόμοι... 

   Κανείς από τους δυο δεν ήταν ξεκάθαρος μέσα μου...
   Κανείς δεν υπερίσχυε.
   Μπερδεύονταν το πρέπει, το σωστό, το δίκαιο, ανάλογα την περίπτωση, με το προσωπικό όφελος ή τη φιλοδοξία, το στόχο, την ευχαρίστηση, την ηδονή...   
   Δηλαδή πότε η αντίδρασή μου είχε τη σφραγίδα της λογικής.... και πότε της καρδιάς ?  
   Ο τότε ανώριμος, εσώτερος, παρατηρητής μου -και απληροφόρητος θα έλεγα- έβγαλε το συμπέρασμα του "διχασμού". 

   Μπορεί κάποιοι, σ' αυτήν τη μικρή προσωπική αναφορά ν' αναγνωρίσατε τον εαυτό σας... Δύσκολες προσωπικές σας στιγμές που, ίσως, είσαστε αναποφάσιστοι....  
   Πόσες φορές δεν έχετε μοιραστεί την αγωνία σας με έναν καλό φίλο: 
"Δεν ξέρω τι να κάνω..."  

   Άλλο παράδειγμα, για τα "εσωτερικά φίλτρα επιλογών", ο τρόπος που λειτουργούμε στο διάβασμα:  

   - Αποστηθίζουμε και αποθηκεύουμε κατατάσσοντας με σειρά και τάξη, ώστε να τα ανασύρουμε στην πρώτη ευκαιρία, με μια πιστότητα που μας γεμίζει περηφάνεια για την ικανότητά μας... ?

   - Ή αφηνόμαστε σ' αυτά τα "γνωστά-άγνωστα τοπία" περιγραφών και αναφορών,  αφού βέβαια έχουν επιλεγεί από μας, ότι τα "χρειαζόμαστε"!   

   Είναι φορές που αυτό που διαβάζουμε, νιώθουμε ότι το γράψαμε εμείς, το ξέραμε από πάντα...  Βυθιζόμαστε στις έννοιες, στις εικόνες και τα νοήματα των λέξεων που καταγράφονται και ενώνονται "με μας"  αυτόματα,  σαν να ήταν πάντα εκεί, σαν να ήταν κάτι δικό μας ! 

   Είναι γεγονός. Δεν διαβάζουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιο λόγο.
   Πολλοί διαβάζοντας αποθηκεύουν πληροφορίες εύκολα στο νου τους και μπορούν, με ευκολία να ανακαλέσουν ονόματα, ημερομηνίες, ακόμα και λεπτομέρειες αυτών που διάβασαν... Ίσως εκπαιδεύτηκαν στο σχολείο, σ' αυτή την διεργασία. 
   Αυτοί είναι οι «καλλιεργημένοι άνθρωποι», έτσι συνηθίζεται να τους λέμε. Έχουν ένα ευρύ φάσμα γνώσης. Μελετούν, ακόμα και μετά το σχολείο και θεωρούν ότι η πληροφόρηση έχει προτεραιότητα στη ζωή τους. 


   Όμως,  "οι άλλοι" διαβάζουν αργά και "ανακαλούν" διαφορετικά. Δεν θυμούνται συνήθως πού το διάβασαν, ποιος το είπε, ούτε ιδιαίτερες λεπτομέρειες. 
   Όμως είναι ικανοί να βλέπουν άμεσα συνδέσεις, να συσχετίζουν σχεδόν αυτόματα στη φαντασία τους, "αυτό που για εκείνους έχει νόημα", ανάμεσα στην πληθώρα των λέξεων-συμβόλων. 

   Συνήθως δεν θυμούνται από πού ξεκίνησαν, τι έκαναν προηγουμένως, αλλά καταλήγουν πάντα εκεί ακριβώς που θέλουν, χρησιμοποιώντας στο έπακρον "αυτό που πήραν".  
  Σχεδόν πάντα, έχουν πολύ περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις.

   Όταν ψάχνουν και διαβάζουν ένα θέμα, μέσα στο νου τους συμβαίνουν ταυτόχρονα πολυεπίπεδες, διάφορες λειτουργίες, που συχνά είναι πρόκληση να τις παρακολουθούν, ακόμα και οι ίδιοι. 
   Ποτέ το διάβασμα δεν είναι απλή, επιφανειακή υπόθεση αποστήθισης συμβόλων ή άσχετων πληροφοριών. 

  _____________________________ Ρενέ Μαγκρίτ, Πίνακας

Τα δύο ημισφαίρια

Στη δεκαετία το 1960, 
ο Αμερικανός ψυχίατρος 
Roger Sperry 
(Βραβείο Νόμπελ 1981)
ανακάλυψε ότι το δεξί 
και το αριστερό 
ημισφαίριο του εγκεφάλου 
επεξεργάζονται πληροφορίες 
διαφορετικά:

   Το Δεξί είναι περισσότερο οπτικό, αντιδρά σε εικόνες, επεξεργάζεται τις πληροφορίες με διαισθητικό και ταυτόχρονο τρόπο, εξετάζοντας πρώτα τη συνολική εικόνα και μετά τις λεπτομέρειες.

   Το Αριστερό είναι πιο ευαίσθητο στα λεκτικά ερεθίσματα, εξετάζει με αναλυτικό και διαδοχικό τρόπο, πρώτα τα ξεχωριστά κομμάτια και μετά την όλη εικόνα.

   Ο Εγκέφαλός μας μπορεί ουσιαστικά να διαιρεθεί σε δύο περιοχές, το συνειδητό μυαλό (αριστερό) και το υποσυνείδητο  (δεξί) του εγκεφάλου. 

   Τι συμβαίνει όσο διαβάζετε αυτές τις γραμμές ?   
   Το συνειδητό σας βλέπει laptop, παρακολουθεί το τηλέφωνο, ακούει κάποιον που μιλάει δίπλα σας, και γενικότερα σαρώνει σαν ραντάρ το περιβάλλον. 

   Ταυτόχρονα, το υποσυνείδητο κομμάτι του εγκεφάλου σας αντικαθιστά ένα δισεκατομμύριο κύτταρα κάθε δευτερόλεπτο, παρακολουθεί κι ελέγχει τους παλμούς τις καρδιάς σας, επεξεργάζεται τρόφιμα που έχετε φάει τις τελευταίες 24 ώρες, αποτοξινώνει από ξένες χημικές ουσίες το σύστημά σας, ελέγχει την αναπνοή σας, την παράδοση των θρεπτικών ουσιών και οξυγόνου σε όλο το σώμα σας, και πολλές, πολλές άλλες λειτουργίες. 
   Ο εγκέφαλος ελέγχει κάθε πτυχή της ζωής σας: Λαμβάνει αποφάσεις, αναλαμβάνει δράσεις, δημιουργεί και κρατάει πεποιθήσεις και συνήθειες.

   Δυστυχώς το εκπαιδευτικό αλλά και κοινωνικό σύστημα μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε τείνει να αδρανοποιεί το δεξί μας ημισφαίριο από πολύ νωρίς. 
   Θυμάστε κάποια στιγμή στη ζωή σας να ζωγραφίσατε ένα δέντρο με ροζ φύλλα και η δασκάλα να σας το απέρριψε λέγοντας σας ότι τα δέντρα έχουν πράσινα φύλλα; 
   Κάθε προσπάθεια να ενσωματώσουμε κάποιον σε νόρμες και να εντάξουμε τη σκέψη του σε τακτοποιημένα κουτάκια συνεπάγεται την ενίσχυση του αριστερού ημισφαιρίου σε βάρος του δεξιού.

   Φυσικά υπάρχουν πολλά ξεχωριστά κέντρα σκέψεις, αλλά τείνουμε να αντιλαμβανόμαστε πληροφορίες με το δεσπόζον ημισφαίριο. Ωστόσο, η διαδικασία της μάθησης και της σκέψης ενισχύεται όταν εμπλέκονται και τα δύο.
___________________________________________________

πηγή

                                                                                                                                             Πίνακας,  Ναταλία  

Συνυπάρχουν και Συνεργάζονται

   Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Γιούτα αναλύοντας περισσότερους από 1.000 εγκεφάλους, είδαν ότι οι εθελοντές της μελέτης δεν χρησιμοποιούσαν περισσότερο κάποιο από τα δύο ημισφαίρια αλλά ολόκληρο τον εγκέφαλό τους καθ' όλη τη διάρκεια του πειράματος.

   Όπως σημειώνουν οι επιστήμονες με δημοσίευσή τους στην online επιστημονική πλατφόρμα PLoS ONE, πράγματι ο κάθε άνθρωπος χρησιμοποιεί μια περιοχή του εγκεφάλου περισσότερο από άλλες, προκειμένου να επιτελέσει ορισμένες λειτουργίες (ο σχετικός όρος ονομάζεται πλευρικότητα ή πλευρίωση). 

   Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον δρα Τζεφ Αντερσον, διευθυντή του Τμήματος Νευροχειρουργικής Χαρτογράφησης του Πανεπιστημίου της Γιούτα, η ομιλία «βγαίνει» από την αριστερή πλευρά του εγκεφάλου στους περισσότερους δεξιόχειρες. 

   Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι οι πιο χαρισματικοί ομιλητές χρησιμοποιούν περισσότερο το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου τους απ' ό,τι το δεξιό, ή ότι το ένα ημισφαίριο είναι πιο πλούσιο σε νευρώνες από το άλλο.


   «Κλειδί» οι συνάψεις σε όλον τον εγκέφαλο

   Ο δρ Αντερσον εξήγησε μιλώντας στην ιστοσελίδα επιστημονικών ειδήσεων LiveScience ότι «δεν ισχύει πως το αριστερό ημισφαίριο συνδέεται με τη λογική περισσότερο απ' ό,τι το δεξιό.  
   Παράλληλα, η δημιουργικότητα δεν έχει την "έδρα" της στο δεξιό ημισφαίριο και όχι στο αριστερό. Στην πραγματικότητα οι συνάψεις μεταξύ όλων των περιοχών του εγκεφάλου είναι εκείνες που κάνουν το κάθε άτομο να εμφανίζει δημιουργικότητα αλλά και αναλυτική και λογική σκέψη».

Η ομάδα του δρος Αντερσον ανέλυσε τις απεικονιστικές εξετάσεις του εγκεφάλου 1.000 ανθρώπων ηλικίας από επτά ως 29 ετών ενόσω εκείνοι ξεκουράζονταν. Οι επιστήμονες κατέγραψαν τη δραστηριότητα 7.000 περιοχών του εγκεφάλου και εξέτασαν τις "νευρικές συνάψεις" μέσα σε αυτές τις περιοχές, αλλά και μεταξύ των περιοχών. Παρ' ότι εντόπισαν μεγάλο «μποτιλιάρισμα» δραστηριότητας σε κάποιες περιοχές-«κλειδιά», κατά μέσον όρο είδαν ότι και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου ήταν ισοδύναμα σε ό,τι αφορούσε τα νευρικά τους δίκτυα και τη συνδεσιμότητα μεταξύ διαφορετικών περιοχών.

   Αναφερόμενοι στη δεκαετία του '60, συγκεκριμένα: 

   "Ο Σπέρι μελέτησε ασθενείς με επιληψία που υποβλήθηκαν σε χειρουργική θεραπεία στο πλαίσιο της οποίας ο εγκέφαλος «τεμαχίζεται» κατά μήκος μιας δομής που ονομάζεται μεσολόβιο. 
   Καθώς το μεσολόβιο συνδέει τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου, στους συγκεκριμένους ασθενείς τα δύο ημισφαίρια δεν επικοινωνούσαν πλέον μετά την επέμβαση. 
   Η μελέτη αυτών των ασθενών προσδιόρισε έτσι ποια πλευρά του εγκεφάλου εμπλέκεται στη γλώσσα, στα μαθηματικά, στη ζωγραφική και σε άλλες λειτουργίες. 
   Και άλλοι ερευνητές διεξήγαγαν παρόμοια πειράματα.
Ωστόσο θιασώτες της «λαϊκής» ψυχολογίας πήραν αυτά τα ευρήματα και τα… παρατράβηξαν, αποδίδοντας τελικώς πλήθος χαρακτηριστικών στα δύο εγκεφαλικά ημισφαίρια."

Πάντως η κοινότητα των νευροεπιστημόνων δεν δέχθηκε ποτέ την υποτιθέμενη κυριαρχία ενός από τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου σε ό,τι αφορά διαφορετικές λειτουργίες, και τώρα η νέα μεγάλη μελέτη αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει κυρίαρχος στον εγκέφαλο. 

   Ο δρ Άντερσον ξεκαθαρίζει βέβαια ότι στόχος της έρευνάς του δεν είναι να «αποκαθηλώσει» λαϊκούς μύθους, αλλά να κατανοήσει καλύτερα την πλευρίωση του εγκεφάλου ώστε 
να αναπτυχθούν αποτελεσματικότερες θεραπευτικές προσεγγίσεις για το Σύνδρομο Ντάουν, τον αυτισμό ή τη σχιζοφρένεια.      

πηγή

Scholeio.com

Η Ευθύνη να έχεις Άποψη

                 
        Η "άνευ όρων παράδοση"

Διαφήμιση:  Είναι η διαδικασία γνωστοποίησης 
και επηρεασμού του καταναλωτικού κοινού για 

ένα προϊόν ή μία υπηρεσία επί πληρωμή. 

Η διαφήμιση μπορεί να χρησιμοποιεί άλλοτε συγκινησιακά χαρακτηριστικά (επίκληση στο συναίσθημα) που συνδέουν τον χρήστη με την αγορά 
ή την χρήση του προϊόντος και 

άλλοτε λογικά χαρακτηριστικά (επίκληση στη λογική) όπως τεχνικά χαρακτηριστικά και πλεονεκτήματα του προϊόντος σε σχέση με τα ανταγωνιστικά.

Η διαφήμιση ανήκει στο μείγμα προβολής και επικοινωνίας του τμήματος Μάρκετιν. 

Τα τελευταία χρόνια όλο και μεγαλύτερα ποσά ξοδεύονται από τις εταιρίες για την διαφημιστική προβολή των προϊόντων της. 

Εταιρίες κολοσσοί μπορεί να ξοδεύουν ακόμα και δισεκατομμύρια δολάρια  ή ευρώ  ετησίως.

Ο διαφημιστικός τομέας συνδέεται παραδοσιακά με προϊόντα προς κατανάλωση, αλλά το μάρκετιν έχει επεκταθεί και σε άλλους τομείς, όπως στην "πολιτική διαφήμιση (διαφημιστικά μηνύματα στη διάρκεια προεκλογικών κυρίως περιόδων) καθώς και βαθύτερα στην πολιτική ζωή (ειδικοί που επεξεργάζονται την εικόνα (image) ενός πολιτικού προσώπου για να το καταστήσουν εκλέξιμο με τον θετικό επηρεασμό της κοινής γνώμης). 

Ο τομέας έχει επεκταθεί επίσης και σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς που πληρώνουν (συνήθως σε μειωμένη τιμή) διαφημίσεις, ώστε να προβληθεί το έργο τους και να βρουν περισσότερη ανταπόκριση στο κοινό (π.χ. το υπουργείο υγείας μιας χώρας ζητεί από επαγγελματίες τη δημιουργία διαφημίσεων που θα οδηγήσουν περισσότερους πολίτες στην απόφαση να γίνουν δωρητές οργάνων, να δώσουν αίμα κ.λπ.

Το κείμενο, ο ήχος και η εικόνα σε οποιοδήποτε είδος διαφήμισης είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να είναι ενδιαφέροντα και να τραβούν την προσοχή του κοινού, να έχουν τα κατάλληλα χρώματα, την κατάλληλα μουσική επένδυση (ανάλογα με το προβαλλόμενο είδος) κ.λπ.

Ο έμμεσος τρόπος δηλαδή η κρυφή ή έμμεση ή μαύρη διαφήμιση, επίσημα δεν ανήκει στον τομέα της διαφήμισης.  Όμως λειτουργεί με τον ίδιο και πολλές φορές πιο "δυνατό" τρόπο για το ζητούμενο. Την "άνευ όρων παράδοση". 

Η διαδικασία και στις δύο περιπτώσει είναι η μονομερής (δηλαδή από τον πομπό, χωρίς τη συμμετοχή του δέκτη) επικοινωνία και μετάδοση πληροφοριών με πειστικό τρόπο για προϊόντα και υπηρεσίες ή ιδέες.

Όταν κοιμόμαστε το μυαλό μας λειτουργεί 4 φορές περισσότερο από την ώρα που βλέπεις τηλεόραση. Αυτό σημαίνει ότι την ώρα που η κριτική μας ικανότητα είναι πολύ περιορισμένη καθορίζουν τις απόψεις μας.... μέσω της τηλεόρασης.

<

Όταν κοιμόμαστε το μυαλό μας λειτουργεί 4 φορές περισσότερο από την ώρα που βλέπεις τηλεόραση. Αυτό σημαίνει ότι την ώρα που η κριτική μας ικανότητα είναι πολύ περιορισμένη καθορίζουν τις απόψεις μας.... μέσω της τηλεόρασης.

ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΣ μέσω της τηλεόρασης. 

Εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε αλλά μέρα με την μέρα σκεφτόμαστε ακριβώς όπως θέλουν άλλοι...  Όποιος μπορεί να αντιδράσει ας το κάνει... Ίσως να μην μπορούν όλοι...

Scholeio.com

Ολογραφία, Εικονικοί Υπάλληλοι ;

Εικονικοί Υπάλληλοι

Ολογράμματα ανθρώπων σε φυσικό μέγεθος, να τους καλωσορίζουν, θα συναντήσουν, αυτοί που θα ταξιδέψουν προς 
τα αεροδρόμια της Νέας Υόρκης....

Αλλά τα διαδραστικά ολογράμματα είναι το επόμενο βήμα όπου πλέον τα ολογράμματα θα έχουν «μυαλό» και θα μπορούν να απαντούν άμεσα στις ερωτήσεις που τους απευθύνονται.


Τρεις από αυτούς τους εικονικούς υπαλλήλους θα βρίσκονται στα αεροδρόμια της Νέας Υόρκης John F. Kennedy και LaGuardia, καθώς και στο Newark Liberty International Airport στο Νιου Τζέρσεϋ. 


Αυτά τα ολογραφικά άβαταρ θα συμπεριφέρονται πιο ζωντανά και ελκυστικά σε σύγκριση με τα ηχογραφημένα και αυτοματοποιημένα μηνύματα και εικόνες που συνήθως δίνουν οδηγίες στους επιβάτες στον έλεγχο εισιτηρίων, στις πληροφορίες και σε όσους κινούνται μέσα στο αεροδρόμιο.

«Η τεχνολογία υπάρχει για να δημιουργεί περισσότερο διαδραστικά άβαταρ που θα απαντούν στις ερωτήσεις του ταξιδιώτη σε πολλές γλώσσες,» αναφέρει ο Patrick Bienvenu, διευθύνων σύμβουλος της AirportOne.com, του δημιουργού του «ΑVA», του αεροπορικού άβαταρ. 

Το επόμενο βήμα όπως το βλέπει ο ίδιος είναι η δημιουργία AVA που θα μπορούν να απαντούν στις ερωτήσεις των ταξιδιωτών και θα βρίσκονται στις πύλες των αναχωρήσεων και αφίξεων των πτήσεων.

Τα άβαταρ της AVA υπάρχουν ήδη στα αεροδρόμια του Λονδίνου και του Ντουμπάι σαν προβεβλημένες εικόνες με τη μορφή ενός ανθρώπου πάνω σε γυαλί. Αλλά τα άβαταρ της Νέας Υόρκης θα είναι τα πρώτα που θα φιλοξενηθούν το καλοκαίρι στη Β. Αμερική.

Τέτοια άβαταρ θα μπορούσαν να έχουν άπειρες εφαρμογές αν αποδειχθεί η επιτυχία τους. Οι ειδικοί θεωρούν ότι θα μπορούσαν να γίνουν εικονικοί βοηθοί, παρουσιαστές ή εκφωνητές σε γήπεδα, εκθεσιακά κέντρα, σιδηροδρομικούς σταθμούς, σταθμούς μετρό, εμπορικά κέντρα και μουσεία. Η υπηρεσία του αεροδρομίου της Νέας Υόρκης και του Νιου Τζέρσεϋ υπολογίζει να εγκαταστήσει τα άβαταρ κάποια στιγμή στις αρχές Ιουλίου.
____________________
αναρτήθηκε από eos Aurora

πηγή  /

Scholeio.com

Η Ιστορία μιας "Μικρής Κουκκίδας"

Η Δύναμη της Κουκίδας

Aπό που άραγε θα μπορούσε να αντλεί τη δύναμη της μία "κουκίδα"; Γιατί ένα "πλήθος" (ανθρώπων) χρειάζεται την άδεια μιας κουκίδας για να κάνει οτιδήποτε... όσο κι αν είναι παράλογο. 

Τι είναι εκείνο που αδρανοποιεί την ανθρώπινη αντίληψη και κατ' επέκταση ευνουχίζει την κρίση για τη διαμόρφωση κάθε φορά της καταλληλότερης επιλογής, όπως, καλό-κακό, ωφέλιμο - άχρηστο, ασφαλές - επικίνδυνο...;

Μια πολύ περίεργη κατάσταση για το 99,999% των ανθρώπων που δεν μπορεί να εξηγηθεί επαρκώς.

  

Scholeio.com

Οι τρεις Θεωρίες που άλλαξαν τον Κόσμο

To δισδιάστατο ανάλογο παραμόρφωσης του χωροχρόνου.
Η παρουσία μάζας αλλάζει τη γεωμετρία του χωροχρόνου, 
η οποία ερμηνεύεται ως βαρύτητα.

Η Θεωρία της Σχετικότητας

Η Γενική θεωρία της Σχετικότητας είναι η θεωρία βαρύτητας που προτάθηκε από τον Αλμπερτ Αϊνστάιν, και η οποία περιγράφει την βαρυτική δύναμη μέσω των καμπυλώσεων του  Χωροχρόνου* παρουσία μάζας.

Βασική αρχή της θεωρίας είναι η ισοδυναμία των επιταχυνόμενων συστημάτων αναφοράς με συστήματα που ευρίσκονται εντός βαρυτικού πεδίου.

Τον Νοέμβριο του 1915, ο Αϊνστάιν παρουσίασε τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας σε μια σειρά διαλέξεων ενώπιον της Πρωσσικής Ακαδημίας Επιστημών. Η τελευταία διάλεξη προκάλεσε αναστάτωση στον επιστημονικό κόσμο, καθώς ο Αϊνστάιν παρουσίασε μια θεωρία που αντικαθιστούσε την εξήγηση του Ισαακ Νεύτωνα για τη βαρύτητα. 

Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η βαρύτητα δεν θεωρείται ως το αποτέλεσμα μιας δύναμης, αλλά οφείλεται στην καμπύλωση του χωροχρόνου, η οποία προκαλείται από την περιεχόμενη στον χωρόχρονο μάζα και ενέργεια.

Κβαντομηχανική

Γενικά στη φυσική, ο όρος κβάντο ή κβάντουμ αναφέρεται σε μια αδιάστατη μονάδα ποσότητας, ένα "ποσό από κάτι". Για παράδειγμα ένα κβάντο φωτός είναι μία μονάδα φωτός (ή αλλιώς φωτόνιο). 

Η λέξη "κβάντο" προέρχεται από το λατινικό "quantus", που σημαίνει "ποσό". 

 Έτσι ο όρος αυτός απαντάται με τρεις έννοιες:  

1. ως μία ποσότητα (γενικά),  

2. ως μια μονάδα φωτός, και

3. ως ελάχιστη ποσότητα στην οποία εκκρίνεται ένας νευροδιαβιβαστής, ειδικότερα.

Ένα εξ ολοκλήρου νέο εννοιολογικό πλαίσιο αναπτύχθηκε γύρω από την έννοια "κβάντο", κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Πρόκειται για το εννοιολογικό πλαίσιο της Κβαντικής Μηχανικής. 

Η κβαντική μηχανική θεωρείται πιο θεμελιώδης από την κλασσική μηχανική, καθώς εξηγεί φαινόμενα που η κλασική μηχανική και η κλασική ηλεκτροδυναμική αδυνατούν να περιγράψουν.

Κεντρική σημασία στη θεωρία της κβαντικής μηχανικής κατέχει η έννοια της κβάντωσης: 

ένα φυσικό μέγεθος είναι δυνατόν να είναι "κβαντωμένο", πράγμα που σημαίνει ότι το μέγεθος αυτό δεν μπορεί να πάρει οποιαδήποτε τιμή, αλλά μόνο συγκεκριμένες τιμές. Για παράδειγμα, η κίνηση  ενός ηλεκτρονίου  σε κάποιο άτομο πραγματοποιείται μόνο σε συγκεκριμένες ενεργειακές τροχιές.

Η έννοια του κβάντου είναι συνυφασμένη με το γεγονός ότι ποσότητες που χαρακτηρίζουν ιδιότητες ενός φυσικού συστήματος (δηλ. φυσικά μεγέθη π.χ. ενέργεια, στροφορμή, -στροφή+ορμή, είναι ένα φυσικό μέγεθος αλλά και ιδιότητα που χαρακτηρίζει γενικά τα περιστρεφόμενα σώματα), μπορούν να παίρνουν διακριτές τιμές και όχι συνεχείς τιμές. 

Παρόλο που η λέξη κβάντο επινοήθηκε αρχικά για να περιγράψει τα "πακέτα" ενέργειας που λέγονται φωτόνια και από τα οποία αποτελείται το φως, τελικά ολόκληρη η θεωρία πήρε αυτό το όνομα, κβαντομηχανική. Αυτό δείχνει το πόσο ριζοσπαστική φαινόταν τότε η ιδέα ότι υπάρχουν φυσικά μεγέθη που παίρνουν μερικές μόνο τιμές από τις άπειρες διαθέσιμες.

Ο πρώτος που ισχυρίστηκε ότι ένα φυσικό μέγεθος είναι κβαντωμένο ήταν ο Νιλς Μπορ. Ο Δανός φυσικός ισχυρίστηκε ad hoc*  στο ατομικό του μοντέλο  ότι το περιφερόμενο γύρω από τον πυρήνα ηλεκτρόνιο θα μπορούσε να "καταλάβει" μόνο κάποιες "επιτρεπόμενες τροχιές", στις οποίες η στροφορμή θα έπαιρνε κάποιες συγκεκριμένες τιμές, θα ήταν δηλαδή κβαντισμένη. 

Η δεύτερη σημαντικότερη "χρήση" της ιδέας μιας κβαντισμένης φυσικής ποσότητας, ήταν η εξήγηση του φωτοηλεκτρικού φαινομένου από τον Γερμανό φυσικό Άλμπερτ Άϊνστάιν, πράγμα που του απέφερε και το βραβείο Νόμπελ. 

Ο Άινσταϊν εξήγησε αυτό το φαινόμενο θεωρώντας πως το φως δεν είναι μια συνεχής ροή ενέργειας, αλλά ένα σύνολο από κβάντα ή "πακέτα" συγκεκριμένης ενέργειας, τα φωτόνια.


The Bing Bang theory

Η Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang, Μπιγκ Μπανγκ) είναι Κοσμολογική  θεωρία σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια υπερβολικά πυκνή και θερμή κατάσταση, πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. 

Η θεωρία αυτή για τη δημιουργία του σύμπαντος είναι η πιο διαδεδομένη αυτή τη στιγμή στην επιστημονική κοινότητα. Ο όρος Big Bang χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Φρεντ Χόυλ (Fred Hoyle) σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του BBC, το κείμενο της οποίας δημοσιεύτηκε το 1950. 

Ο Χόυλ δεν χρησιμοποίησε τον όρο για να περιγράψει μία θεωρία, αλλά για να ειρωνευτεί τη νέα ιδέα. Παρόλα αυτά ο όρος επικράτησε αποβάλλοντας το ειρωνικό του περιεχόμενο.


*  Χωροχρόνος, Στη Φυσική, ο χωροχρόνος ή χωροχρονικό συνεχές είναι το μαθηματικό μοντέλο που ενώνει τον χώρο  και τον χρόνο σε μία συνέχεια. 
Ο χωροχρόνος συνήθως ερμηνεύεται ως συνδυασμός του ευκλείδειου χώρου τριών διαστάσεων με τον χρόνο ως μια επιπρόσθετη διάσταση, οπότε προκύπτει ένα πολύπτυχο  μόρφωμα (manifold) τεσσάρων διαστάσεων. 
Η τέταρτη διάσταση, αυτή του χρόνου, είναι διαφορετική από τις άλλες τρεις που αφορούν σε μήκος στον ευκλείδειο χώρο.

*  Ο όρος Ad hoc (Αντ χοκ) είναι ένας διεθνής σήμερα προσδιορισμός προερχόμενος από τη Λατινική γλώσσα, ο οποίος υποδηλώνει τον σκοπό (τελικό αίτιο). 
Συχνά χρησιμοποιείται αμετάφραστος σε επιστημονικά κείμενα, στην Πολιτική, τη Διπλωματία, ή το δημοσιογραφικό λόγο, για να περιγράψει ένα συλλογισμό ή μια πράξη που γίνεται για ειδικό σκοπό και συνήθως κατ' εξαίρεση των συνηθισμένων κανόνων.

Οι ελληνικές αποδόσεις του είναι επί τούτω (καθαρεύουσα) και γι' αυτό το σκοπό, για τη συγκεκριμένη περίπτωση (δημοτική). Μερικές φορές χρησιμοποιείται επίσης η έκφραση επί τούτου, πρόκειται όμως για λάθος.
____________________________________________________________

* τους  αστερίσκους ερμηνείας τους δανειστήκαμε από  http://el.wikipedia.org

Scholeio.com

Κβαντική Φυσική, Το πείραμα των δύο σχισμών

Το πείραμα των δύο σχισμών

H Κβαντική Μηχανική (ή Κβαντική 
Φυσική ή Κβαντομηχανική), είναι αξιωματικά θεμελιωμένη θεωρία της φυσικής, που αναπτύχθηκε με σκοπό την ερμηνεία φαινομένων που η Νευτώνεια μηχανική αδυνατούσε να περιγράψει.

Η λέξη "Quantum" προέρχεται από τη λατινική έννοια «πόσο», και σημαίνει «διακριτή ποσότητα» ή «τμήμα».


Αναφέρεται δε στις διακριτές μονάδες της ύλης και ενέργειας που προβλέπονται και παρατηρούνται στην κβαντική φυσική. Ακόμη και ο χώρος και ο χρόνος που φαίνονται να είναι εξαιρετικά συνεχείς, έχουν μικρότερες πιθανές τιμές.

Η κβαντική φυσική μελετά τη συμπεριφορά της ύλης και της ενέργειας σε μοριακό, ατομικό, πυρηνικό, και ακόμα μικρότερα μικροσκοπικά επίπεδα.
Η κβαντική θεωρία δεν ήταν το έργο ενός ατόμου, αλλά προέκυψε από τη συλλογική προσπάθεια μερικών από τους πιο λαμπρούς φυσικούς του 20ου αιώνα, μεταξύ των οποίων και ο Niels Bohr, ο Erwin Schrödinger, Wolfgang Pauli, και Max Born.

  

Η κβαντομηχανική ξεκινάει το ταξίδι της το 1900 δια του Μαξ Πλανκ.... Συνεχίζει ο Αϊνστάιν το 1905... Η σκυτάλη περνάει από τον έναν επιστήμονα στον επόμενο...

Η κβαντομηχανική είναι μια θεωρία της φυσικής μηχανικής. Θεωρείται πιο θεμελιώδης από την κλασσική μηχανική, καθώς εξηγεί φαινόμενα που η κλασσική μηχανική και η κλασσική ηλεκτροδυναμική αδυνατούν να αναλύσουν.

Scholeio.com

Αναζητώντας τον "Χαμένο Σύνδεσμο" του Δαρβίνου

Ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα  προκάλεσε εξαιρετικά παθιασμένες, αρνητικές αντιδράσεις από τον επιστημονικό κόσμο ο οποίος σοκαρίστηκε από τις τεκμηριωμένες αποδείξεις του προγράμματος για την πανάρχαια καταγωγή του ανθρώπινου είδους.

Το τηλεοπτικό πρόγραμμα το είδαν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Φεβρουάριος του 1996 και το βιβλίο Απαγορευμένη Αρχαιολογία παρουσιάστηκε σε ένα ειδικό αφιέρωμα του τηλεοπτικού καναλιού NBC, το οποίο λεγόταν "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου".

Η φύση αυτής της αντίδρασης μας λέει πολλά για την κατεστημένη επιστήμη.

Κανονικά, μαθαίνουμε ότι οι επιστήμονες δεν είναι προσκολλημένοι σε κάποια συγκεκριμένη θεωρία και ότι είναι πάντα έτοιμοι να αλλάξουν τις ιδέες τους όταν αντιμετωπίζουν νέα στοιχεία. 

Αλλά οι αντιδράσεις του επιστημονικού κατεστημένου στην εκπομπή "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου" μας αποδεικνύουν ότι αυτό δεν αληθεύει πάντοτε.

Η παραγωγή και η σκηνοθεσία έγινε από τον Μπιλ Κόουτ και τους συνεργάτες του. 

Πριν αναλύσω τις αντιδράσεις των επιστημόνων στην εκπομπή, θέλω να τοποθετήσω όλα αυτά σε ένα πλαίσιο, δείχνοντας την σχέση των αρχαιολογικών ευρημάτων του προγράμματος με την θεωρία των αρχαίων αστροναυτών.Σύμφωνα με τις καθιερωμένες επιστημονικές θεωρίες, οι άνθρωποι, όπως εμείς, εμφανίστηκαν σχετικά πρόσφατα στον πλανήτη, πριν από 100.000 χρόνια περίπου. Προηγουμένως υπήρχαν μόνο πιθηκοειδείς άνθρωποι, οι προγονοί μας, οι οποίοι εμφανίστηκαν πριν από τέσσερα με πέντε εκατομμύρια χρόνια.

Οι πρώτοι πίθηκοι και μαϊμούδες θα πρέπει να εμφανίστηκαν περίπου 40 με 50 εκατομμύρια χρόνια πριν και η ίδια η ζωή εμφανίστηκε δύο με τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Μας έχουν πει ότι όλες οι φυσικές απο δείξεις που έχουν ανακαλυφτεί από τους επιστήμονες, υποστηρίζουν αυτό το σενάριο. Αλλά στο βιβλίο μου (που έγραψα μαζί με τον Ρίτσαρντ Τόμσον (Richard Thomson)) έχω καταγράψει χιλιάδες περιπτώσεις οι οποίες δείχνουν ότι οι άνθρωποι σαν εμάς υπήρχαν σε αυτόν τον πλανήτη εδω και δύο ή τρία δισεκατομμύρια χρόνια.
Το βίντεο δεν περιέχει το logo του καναλιού γιατί το ρίχνουν συνεχώς..

Αυτό συμφωνεί και με τις ιστορικές καταγραφές που έχουν βρεθεί στα αρχαία Σανσκριτικά κείμενα της Ινδίας. Σαν μέλος του Ινστιτούτου Μπακτιβεντάντα (ο κλάδος των επιστημονικών μελετών της Διεθνούς Ένωσης Συνειδητότητας Κρίσνα) μελετώ αυτά τα κείμενα πάνω από 20 χρόνια και ανακάλυψα ότι έχουν πολλά ακριβή στοιχεία για την πραγματική ιστορία της καταγωγής και της παλαιότητας του ανθρώπινου είδους.

Δεν θα δώσω λεπτομερή περιγραφή των αρχαιολογικών ευρημάτων που παρουσιάζονται στο βιβλίο μου. Μίλησα γι αυτά στο τελευταίο συνέδριο στην Βέρνη, στην Ελβετία. 

Σήμερα θέλω να εστιάσω στο πως αυτά τα στοιχεία σχετίζονται με την θεωρία των αρχαίων αστροναυτών.

 Εάν, όπως μαρτυρούν τα στοιχεία, τα ανθρώπινα πλάσματα υπάρχουν σε αυτό τον πλανήτη για πάνω από δύο δισεκατομμύρια χρόνια, αυτό καταρρίπτει κάθε Δαρβινική θεωρία της εξέλιξης για την καταγωγή των ανθρώπων, την θεωρία που ισχύει σήμερα. Κατά την γνώμη μου, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αναζητήσουμε μια εξωγήινη εξήγηση για την παρουσία μας εδώ στην Γη.

Τα αρχαία Σανσκριτικά κείμενα της Ινδίας δεν μιλάνε μόνο για μια αρχαία ανθρώπινη παρουσία πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Μιλάνε επίσης για ανθρωποειδή πλάσματα από άλλα μέρη του σύμπαντος που ταξίδεψαν με ένα διαστημόπλοιο, γνωστού σαν "βιμάνα" (vimana).

Στο Μπαγκαβάτα Πουράνα (Bhagavata Purana) - επίσης γνωστό και σαν Σρίμαντ Μπαγκαβατάμ (Shrimad Bhagavatam) - μαθαίνουμε ότι ο Σίβα και η Παρβάτι κάθονταν κάποτε σε μια συγκέντρωση σοφών όταν ο Βασιλιάς Χιτρακέτου. (Chitraketu) πέταξε από πάνω τους με το βιμάνα του, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι σε κάποιον άλλο πλανήτη.

Έχει ενδιαφέρον να προσέξουμε ότι ο Σίβα και η σύζυγος του θεωρούνται θεοί, ενώ ο Βασιλιάς Χιτρακέτου ο οποίος ασχολείτο με διαπλανητικά ταξίδια με το βιμάνα του, ήταν άνθρωπος, προερχόμενος από την Γη. 

Με άλλα λόγια, το αρχαίο Σανσκριτικό κείμενο κάνει έναν ξεκάθαρο διαχωρισμό μεταξύ των ανθρώπων που ταξίδευαν στο διάστημα και των θεών.

Αυτό είναι σχετικό με την θεωρία των αρχαίων αστροναυτών, η οποία συνολικά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όλες οι περιγραφές των θεών στα αρχαία γραπτά αντιπροσωπεύουν τις προσπάθειες των ανθρώπων της αρχαιότητας να μεταφράσουν την εμπειρία που είχαν, δηλαδή την εμπειρία της θέασης πραγματικών ανθρωπόμορφων επισκεπτών από το διάστημα. Αυτοί οι επισκέπτες ερμηνεύονταν ως μυθικά υπερφυσικά όντα (θεοί).   eleftheri-epistimi.blogspot.gr

Scholeio.com

Δυνατότητες του μυαλού μας και Εγκέφαλος

Όλοι θα έχουμε ακούσει τη φράση ότι ο μέσος άνθρωπος χρησιμοποιεί μόλις το 10% του μυαλού του.  

Το θυμόμαστε όλοι βέβαια και το χρησιμοποιούμε ευρέως όλοι διότι είναι τονωτικό ...

Είναι τονωτικό να ξέρεις ότι διαθέτεις πολύ "μυαλό" αλλά δεν θέλεις, ας πούμε, να το χρησιμοποιήσεις... 

Αν ήθελες...

Αν θέλαμε θα κατορθώναμε εκπληκτικά πράγματα.  Οι δε ιδιοφυΐες ξεχωρίζουν επειδή έχουν την ικανότητα να εκμεταλλεύονται μεγαλύτερο ποσοστό.

Όπως συνέβη και με πολλές άλλες θεωρίες στο παρελθόν, έτσι και τώρα έρχεται η επιστήμη να γκρεμίσει αυτή την λανθασμένη εντύπωση που προήλθε από παρερμηνεία και άγνοια. 

Η παρεξήγηση ξεκίνησε από την παρερμηνεία της δήλωσης του William James (φιλόσοφος και ψυχολόγος) ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν εκμεταλλεύονται πλήρως τις δυνατότητες του μυαλού τους, αλλά ο νευρολόγος Richard E. Cytowic εξηγεί στο παρακάτω animation video ότι πρόκειται απλά για έναν μύθο που για σχεδόν 100 χρόνια ήταν αποδεκτός από τη μισή επιστημονική κοινότητα και από τα 2/3 του κόσμου.

Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι πιο έξυπνος από τα άλλα θηλαστικά επειδή διαθέτει μεγαλύτερη πυκνότητα νευρώνων, ωστόσο, μπορεί να ενεργοποιεί ταυτόχρονα ένα ποσοστό μεταξύ 1-16%, με τις υπόλοιπες διεργασίες να γίνονται υποσυνείδητα. 

Άλλωστε, λόγω αυτού του “περιορισμού” ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκτελεί πολλές διαφορετικές διεργασίες ταυτόχρονα (το λεγόμενο multitasking) με την ίδια επιτυχία.

Αυτή είναι η "νέα" αλήθεια για τις δυνατότητες του μυαλού... Δηλαδή μέχρι να μας πουν την επόμενη "αλήθεια"...

Να δούμε όμως τι είναι αυτό του οποίου χρησιμοποιούμε το...  "χ" % ;
Ο εγκέφαλος αποτελεί το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο τμήμα του κεντρικού νευρικού συστήματος, καθώς από αυτόν εξαρτάται η λειτουργία των περισσοτέρων οργάνων του ανθρώπινου σώματος. Μάθετε 10 πράγματα που δημοσίευσε πρόσφατα η βρετανική ιστοσελίδα Telegraph για τον ανθρώπινο εγκέφαλο.

1. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος χρειάζεται περίπου 20 χρόνια για να ωριμάσει.

2. Κατά τη διάρκεια της κύησης, ο εγκέφαλος του μωρού αποκτά 8.000 νέα εγκεφαλικά κύτταρα ανά δευτερόλεπτο.

3. Τη στιγμή της γέννησης, ο ανθρώπινος εγκέφαλος διαθέτει όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα που θα χρειαστεί κατά τη διάρκεια της ζωής του.

4. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι “το πιο εξελιγμένο πράγμα” στο γνωστό σύμπαν.

5. Τα νεογέννητα μωρά μπορούν να αναγνωρίσουν το πρόσωπο της μητέρας τους, λίγες μόνο ώρες μετά τη γέννησή τους.

6. Κατά τη διάρκεια της κύησης, ο εγκέφαλος του εμβρύου αντιλαμβάνεται δύο χρώματα, το άσπρο και το μαύρο. Τα μάτια του όμως είναι αρκετά ευαίσθητα, ώστε να διακρίνουν το αχνό φως που περνά από την κοιλιά της μητέρας του.

7. Ο εγκέφαλος δίνει “εντολή” στα βλέφαρά μας να ανοιγοκλείσουν περίπου 20 φορές το λεπτό. Κάθε ανοιγόκλεισμα διαρκεί περίπου μισό δευτερόλεπτο.

8. Κάθε εγκεφαλικό κύτταρο επικοινωνεί κατά μέσο όρο με 10.000 άλλα εγκεφαλικά κύτταρα.

9. Η ισορροπία και ο έλεγχος των μελών του σώματος είναι τόσο πολύπλοκες διαδικασίες, που η περιοχή του εγκεφάλου η οποία της διαχειρίζεται περιέχει τόσα εγκεφαλικά κύτταρα όσα και ο υπόλοιπος εγκέφαλος συνολικά.

10. Οι νεαροί δύτες στην Ταϊλάνδη έχουν εξασκήσει τα μάτια τους να εστιάζουν κάτω από το νερό, κάνοντας την ίριδα να συστέλλεται αντί να διαστέλλεται. Το εντυπωσιακό είναι ότι όλα τα παιδιά μπορούν να αναπτύξουν αυτήν την ικανότητα, αν ξεκινήσουν από μικρή ηλικία.


Scholeio.com

Η Καρδιά είναι ο δεύτερος εγκέφαλος ; !

Η Καρδιά, ο Νους και το Πνεύμα

Η έννοια του μυαλού είναι κεντρικής σημασίας για τους ψυχιάτρους και τους ψυχολόγους. 

Ωστόσο, λίγη προσοχή έχει δοθεί στα περισσότερα επίσημα βιβλία σε αυτό το σημαντικό θέμα, το οποίο συνήθως σπουδάζεται στον κλάδο «Φιλοσοφικές διαστάσεις της ψυχιατρικής / ψυχολογίας». 

Οι ψυχίατροι πρέπει να έχουν κάποιο μοντέλο λειτουργίας του νου για να τους βοηθά να κατανοήσουν τα προβλήματα του ασθενούς (Salem, 2004). Αυτή η ανασκόπηση ασχολείται με ορισμένες πτυχές των συνιστωσών του μυαλού, η οποία είναι μόνο ένα βήμα σε ένα μακρύ δρόμο.

Ψυχολογία, Το πείραμα του "Milgram"

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή. 

Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος  Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία.  

Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων.

   Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών. 

   Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. 

Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.
Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη.

   Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και –μετά από μια εικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου».

   Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα.

   Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων.

   Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!»

   Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος. (Και περνάμε σε ενεστώτα για να γίνουμε μέτοχοι της στιγμής.)

   «Θα λέτε την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στο μαθητευόμενο. Αν κάνει λάθος θα σηκώσετε το πρώτο μοχλό και θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ. Σε κάθε λάθος θα σηκώνετε τον αμέσως επόμενο μοχλό», λέει ο πειραματιστής και ο «δάσκαλος» αισθάνεται ήδη καλά που δεν του έτυχε στην κλήρωση ο άλλος ρόλος.

   Το πείραμα ξεκινάει. Ο «δάσκαλος» λέει τις λέξεις από το μικρόφωνο. Ο «μαθητευόμενος», ήδη τρομαγμένος, απαντάει σωστά, αλλά όχι για πολύ. Μόλις κάνει το πρώτο λάθος ο «δάσκαλος» γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή.

   Εκείνος του λέει να προχωρήσει στο πρώτο ηλεκτροσόκ. Ο «δάσκαλος» υπακούει. 15 βολτ δεν είναι πολλά, αλλά ο «μαθητευόμενος» έχει αλλάξει ήδη γνώμη.

   Παρ’ όλα αυτά απαντάει σωστά σε άλλη μια ερώτηση, αλλά στο επόμενο λάθος δέχεται 30 βολτ. «Αφήστε να φύγω», λέει ο «μαθητευόμενος» που δεν μπορεί να λυθεί. «Δε θέλω να συμμετάσχω σε αυτό το πείραμα.» Ο «δάσκαλος» κοιτάει τον πειραματιστή. Εκείνος του κάνει νόημα να συνεχίσει.

   Τα βολτ αυξάνονται και τώρα πια ο πόνος είναι εμφανής στο πρόσωπο του «μαθητευόμενου»,  που εκλιπαρεί να τον αφήσουν ελεύθερο. 

Στα 200 βολτ ταρακουνιέται ολόκληρος. Ο «δάσκαλος» πριν κάθε ηλεκτροσόκ γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. 

   Εκείνος, με σταθερή φωνή, του λέει ότι το πείραμα πρέπει να συνεχιστεί. Ο «δάσκαλος» συνεχίζει να βασανίζει έναν άγνωστο, έναν απλό φοιτητή που κλαίει, ζητάει τη βοήθεια του Θεού και παρακαλεί να τον λυπηθούν.

   Δεν μπορεί πια να απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά ο πειραματιστής λέει στο «δάσκαλο»:

«Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με την τιμωρία.»

Στα 345 βολτ ο «μαθητευόμενος» τραντάζεται ολόκληρος, ουρλιάζει και χάνει τις αισθήσεις του.

Ο «δάσκαλος», ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τον πειραματιστή.

«Μην ανησυχείτε», λέει εκείνος, «το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο... Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»
«Μα είναι λιπόθυμος», λέει ο «δάσκαλος».
«Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»

Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό;
   Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας ‘τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό.
   Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές.
Δυστυχώς έκαναν λάθος!

   Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ’ αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν –συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή. Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ. Και το 65%... Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ

Που έγκειται η φάρσα;

Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο». 

Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ.  Ο ηθοποιός υποκρινόταν. 

Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος». 

   
Όμως τα αποτελέσματα ήταν αληθινά: Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει –ίσως και θα σκοτώσει- έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί –αφού εκείνος «απλά ακολουθούσε τις διαταγές». 

  Και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό το πείραμα: «Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.»

   Όμως δείτε τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, κάθε μέρα.

   Ο υπάλληλος της ΔΕΗ που δέχεται να κόψει το ρεύμα από έναν άνεργο ή άπορο, ξέροντας ότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, ανήκει στο 65% του τελευταίου μοχλού. Και δεν είναι καθόλου κρυπτοσαδιστής. Απλά ακολουθάει τις εντολές που του έδωσαν.

   Ο υπάλληλος του σούπερ-μάρκετ που σου δίνει το χαλασμένο ψάρι και σε διαβεβαιώνει ότι είναι φρέσκο (μιλώ εξ’ ιδίας πείρας, ως αγοραστής) δε σε μισεί, παρότι γνωρίζει ότι μπορεί να πάθεις και δηλητηρίαση. 

   Απλώς ακολουθάει εντολές. Ο αστυνομικός ο οποίος ραντίζει με χημικά τους διαδηλωτές δεν είναι κρυπτοσαδιστής –αν και πολλοί θα διαφωνήσουν στο συγκεκριμένο παράδειγμα. Απλώς κάνει τη δουλειά του. 

   Ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό στο πείραμα. Γιατί υπακούει.

   Ο πολιτικός που υπογράφει το μνημόνιο το οποίο οδηγεί ένα ολόκληρο έθνος στην εξαθλίωση του νεοφιλελευθερισμού θα έφτανε μέχρι τον τελευταίο μοχλό. 

   Και αυτός υπακούει, σε εντολές πολύ πιο ισχυρές από εκείνες του πειραματιστή με την άσπρη φόρμα. Αν όμως δούμε το πείραμα του Μίλγκραμ από την ανθρωπιστική-ηθική του πλευρά (από την πλευρά του 5% που αρνήθηκε να υπακούσει) θα καταλάβουμε ότι κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. 

   Αν σε διατάζουν να κάνεις κάτι που προκαλεί κακό στον άλλον, στο συμπολίτη σου, σε έναν μετανάστη, σε έναν άνθρωπο (ή σε ένα ζώο, αλλά αυτό περιπλέκει πολύ τα πράγματα, εφόσον συνεχίζουμε να τρώμε κρέας), πρέπει να αρνηθείς να υπακούσεις. Ακόμα κι αν χάσεις το μπόνους παραγωγικότητας, την προαγωγή, την επανεκλογή, τη δουλειά σου.

         Μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας –με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε, μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνο όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχι ως ανεύθυνοι υπάλληλοι, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους.

   Τα υποκείμενα του πειράματος του Μίλγκραμ, οι εθελοντές φοιτητές, μάθαιναν από εκείνον ποιος ήταν ο στόχος του πειράματος. 

Μάθαιναν ότι ο «μαθητευόμενος» ήταν ηθοποιός και ότι δεν είχε ποτέ υποστεί ηλεκτροσόκ. Ο Μίλγκραμ το έκανε αυτό για να τους ανακουφίσει, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο. 

   Αυτοί οι άνθρωποι, ειδικά το 65% που είχε φτάσει ως τον τελευταίο μοχλό, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους κυνηγημένοι από τις Ερινύες της πράξης τους. 

Γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν τόσο αθώοι και τόσο «καλοί» όσο ήθελαν να πιστεύουν για τον εαυτό τους.

Η ΤΑΙΝΙΑ

* Στο video, υπάρχει ένα απόσπασμα από το θρίλερ  του  Ένρι Bερμέιγ  όπως το παρουσίασε στο θρίλερ του,  "Επιχείρηση Ίκαρος",   γαλλική ταινία του 1979.  

Η πλοκή της ταινίας βασίζεται στην δολοφονία Κένεντι και στη μετέπειτα έρευνα. 
Η ταινία ξεκινά με τη δολοφονία του Προέδρου Marc Jarry, ο οποίος είναι έτοιμος να ανοίξει για μια δεύτερη θητεία έξι χρόνων. 
Ο Υβ Μοντάν υποδύεται έναν δικηγόρο, δημόσιο λειτουργό του κράτους και μέλος της Επιτροπής που είναι επιφορτισμένη με τη διερεύνηση της δολοφονίας  (με βάση την Επιτροπή Warren ) αρνείται να συμφωνήσει σε τελικά συμπεράσματα της επιτροπής. 

   Η δράση λαμβάνει χώρα σε ένα φανταστικό δυτικό κράτος όπου η ομιλούμενη γλώσσα είναι κυρίως Γαλλικά, αλλά τα γερμανικά, τα αγγλικά και τα ισπανικά  μιλιούνται, επίσης.  
Η θέση αυτού του φανταστικού κράτους, ή ακόμη και η ήπειρος, είναι άγνωστη. 

   Η δράση της ταινίας παρουσιάζεται μέσα σε μία πρωτεύουσα με  σύγχρονα κτίρια, μόνο, όπως η Μπραζίλια. Το πολιτικό καθεστώς είναι προεδρικό, ο πρόεδρος είναι ο Marc Jarry στην αρχή της ταινίας.

   Η νέα πόλη Cergy στα βορειοδυτικά προάστια του Παρισιού χρησιμοποιήθηκε ως τόπος γυρισμάτων για την ταινία. Ο πύργος EDF-GDF σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Renzo Moro είναι το κτίριο από το οποίο "έπεσαν" οι πυροβολισμοί που δολοφόνησαν τον πρόεδρο Marc Jarry. 

   Το παλάτι του κυβερνήτη ήταν ο νομός του Val d'Oise. Η τεράστια αίθουσα που χρησιμοποιείται για τις συνεδριάσεις του συμβουλίου είναι το High Court of Justice. 

   Η μεγάλη σκηνή του ψυχολογικού πειράματος προς το τέλος της ταινίας, υποτίθεται ότι θα λάβει χώρα στο Πανεπιστήμιο του Laye, στην πραγματικότητα λαμβάνει χώρα στο ESSEC Business School στην Cergy. 

   Οι δημιουργοί επέλεξαν τη σύγχρονη και καινοτόμο αρχιτεκτονική της νέας πόλης για να αποφευχθεί απεικονίζει κάποια συγκεκριμένη χώρα.

   * I as in Icarus,  Ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας,  παίζουν,  Yves Montand as Henri Volney - Michel Etcheverry as Frederic Heiniger  Roger Planchon as Prof. David Naggara - Pierre Vernier as Charly Feruda


(Περισσότερα για το πείραμα του Μίλγκραμ μπορείτε να διαβάσετε στο υπέροχο βιβλίο της Lauren Slater: «Το κουτί της ψυχής», από τις εκδόσεις Οξύ, μετάφραση Δέσποινα Αλεξανδρή, 2009)



Scholeio.com

Σάμος, Ταινία για ένα σπουδαίο μηχανικό έργο των Αρχαίων Ελλήνων

«Τα μαθηματικά φέρνουν κοντά το νερό στη Σάμο» είναι ο τίτλος  της εικονοκινητικής ταινίας που δημιούργησαν οι Θ.Π Τάσιος, ο Ν. Μήκας και ο Γ. Πολύζος της
Εταιρείας Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας (ΕΜΑΕΤ) που χρηματοδοτήθηκε από τον Σύνδεσμο Τεχνικών Εταιριών Ανωτέρων Τάξεων (ΣΤΕΑΤ).

Η ταινία είναι αφιερωμένη στο Ευπαλίνειο όρυγμα, μια σήραγγα 1.036 μέτρων κοντά στο Πυθαγόρειο της Σάμου, η οποία κατασκευάστηκε έπειτα από εντολή του τυράννου Πολυκράτη τον 6ο αιώνα π.Χ. με σκοπό να μεταφερθεί νερό από την πηγή που βρισκόταν πίσω από το βουνό στην πρωτεύουσα της Σάμου. 

Το υδραγωγείο λειτουργούσε στο νησί για περίπου 1.000 χρόνια.

Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει αιώνες μετά την κατασκευή του είναι το γεγονός ότι η σήραγγα διανοίχθηκε από τα 2 άκρα της συγχρόνως. Η συνάντηση των 2 τμημάτων κάτω από την κορυφή του βουνού πραγματοποιήθηκε με μαθηματική ακρίβεια, παρά το γεγονός ότι οι γεωλογικές συνθήκες ανάγκασαν τον Μηχανικό Ευπαλίνο να εκτραπεί πολλές φορές από την ευθυγραμμία.

Η θετική έκβαση του έργου οφείλεται στην γνώση της Γεωμετρίας, της Τοπογραφίας, της Γεωδαισίας και της Οπτικής που κατείχαν οι αρχαίοι Έλληνες από τον 6ο αιώνα π.Χ.

Μοναδική πηγή για το Ευπαλίνειο όρυγμα είναι ο Ηρόδοτος, ο οποίος περιγράφει και την κύρια αλλά και τη βοηθητική σήραγγα. Ο ίδιος, εντυπωσιασμένος από αυτό που είχαν κατασκευάσει οι Σάμιοι, είχε αναφέρει, «Οι Σάμιοι έχουν κατασκευάσει τα σημαντικότερα τεχνικά έργα όλης της Ελλάδος».
Ένα μικρό μέρος του υδραγωγείου είναι επισκέψιμο!

Scholeio.com

Είναι οι Αρχαίοι Έλληνες Πρόγονοί μας;

Στο βίντεο που ακολουθεί ο Καθηγητής κ. Παπαγρηγοράκης στηρίζει την έρευνά

του σε γενετική και σε σύγκριση κρανίων νεοελλήνων και αρχαίων Ελλήνων.

   Στα μέσα Φεβρουαρίου δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο ότι Ελληνίδα καθηγήτρια στη Β’ Γυμνασίου εξοργισμένη φώναζε στους μικρούς μαθητές της ότι είναι ανοησία να πιστεύουν πως είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και του μεγάλου Αλεξάνδρου.

   Και όταν κάποιοι από τους μαθητές της ανέφεραν την έρευνα του καθηγητή μοριακής βιολογίας, κ. Τριανταφυλλίδη από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, η μεγάλη αυτή καθηγήτρια που παρεμπιπτόντως δίδασκε γεωγραφία, άστραψε και βρόντηξε και είπε  επι λέξη: 

«Αυτά είναι σαχλαμάρες και κανένας δεν έχει αποδείξει τίποτα. Οι συγκεκριμένες θεωρίες είναι ανεπίσημες και ως εκ τούτου μη αποδεκτές από εμένα».

    Η αριστερή προπαγάνδα έχει κατακλείσει τα σχολεία της Ελλάδας από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο.
Κυριολεκτικά χιλιάδες καθηγητές και δάσκαλοι διδάσκουν στα παιδιά μας ότι δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων.
Φανταστείτε τι θα γινόταν αν οι Κινέζοι δάσκαλοι και καθηγητές δίδασκαν ότι οι σημερινοί Κινέζοι δεν είναι απόγονοι των αρχαίων Κινέζων και πόσοι από αυτούς θα πήγαιναν στα στρατόπεδα εργασίας ή στο εκτελεστικό απόσπασμα.
  

   Στο βίντεο που θα δείτε ο Καθηγητής κ. Παπαγρηγοράκης στηρίζει την έρευνά του σε γενετική και σε σύγκριση κρανίων νεοελλήνων και αρχαίων Ελλήνων.



 Scholeio.com

Δυνατότητες του Εγκεφάλου, Τα Δύο Ημισφαίρια

      Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να σκέφτονται με μια «καρτεσιανή λογική», δηλ. με ένα γραμμικό τρόπο σκέψης, με μια επαγωγική λογική, αγνοώντας τη σημασία των συναισθημάτων, της διαίσθησης, χωρίς να τολμούν να προσεγγίσουν νέους τρόπους σκέψης.

   Αλλά οι πρόσφατες διαπιστώσεις στην ψυχολογία, τη νευρολογία και άλλες επιστήμες έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων μεθόδων σκέψης και εκμάθησης.    Η θεωρία της Πολλαπλής Νοημοσύνης, καθώς και τεχνικές ταχύρυθμης εκμάθησης που έχουν αναπτυχθεί, δείχνουν νέες δυνατότητες του ανθρώπου που δεν έχουμε μάθει να τις αξιοποιούμε συστηματικά.

Δυνατότητες και διασυνδέσεις 
του ανθρώπινου μυαλού.

     Οι γνώσεις για το ανθρώπινο μυαλό ήταν πολύ περιορισμένες, όπως ακριβώς ήταν και οι γνώσεις για το σύμπαν και τους γαλαξίες.

   Με την ανακάλυψη όμως του μικροσκοπίου και άλλων ισχυρών μηχανημάτων μετρήσεων, ανακάλυψαν ότι το μυαλό δεν είναι μια συμπαγής μάζα, αλλά αποτελείται από εκατομμύρια μικροσκοπικά κύτταρα.

   Με την ανάπτυξη των μηχανημάτων και μικροσκοπίων ακόμη περισσότερο, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι κάθε εγκεφαλικό κύτταρο μοιάζει με ένα οκταπόδι, όπου υπάρχει ο πυρήνας και γύρω ένας μεγάλος αριθμός από "πλοκάμια".

   Συνεχίζοντας το θαυμάσιο αυτό ταξίδι της διερεύνησης, οι επιστήμονες βρήκαν ότι κάθε ένα από τα πλοκάμια είχε χιλιάδες μικρά εξογκώματα, όπως ακριβώς τις βεντούζες που έχουν τα οκταπόδια, αλλά από όλες τις πλευρές και όχι από τη μία πλευρά μόνο.

   Είχε ανακαλυφθεί τότε ότι ένα μέτριο μυαλό αποτελείται από ένα πολύ μεγάλο αριθμό μικροσκοπικών κυττάρων, περίπου 13,000,000,000.

   Πολλοί θα σκεφτούν ότι ο αριθμός αυτός είναι και το βασικό κριτήριο για το πόσο έξυπνος είναι κάποιος. Το ίδιο ακριβώς είχαν σκεφθεί και οι επιστήμονες τότε. Ο καθηγητής Pyotr Anokhin, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στην έρευνα αυτή, ήταν από τους πρώτους που αντελήφθηκε ότι δεν είναι ο αριθμός των εγκεφαλικών κυττάρων που καθορίζει πόσο έξυπνος είναι κάποιος αλλά τα μικροσκοπικά εξογκώματα, που βρίσκονται πάνω στα κύτταρα και οι διασυνδέσεις που τα εξογκώματα αυτά κάνουν με τα άλλα εγκεφαλικά κύτταρα.

      Καθώς προχωρούσαν οι έρευνες, ανακάλυψαν ότι το ανθρώπινο μυαλό αποτελείται από ένα φανταστικό αριθμό διασυνδέσεων, που σχηματίζονται από τα χιλιάδες εξογκώματα, που βρίσκονται πάνω στα εκατομμύρια των εγκεφαλικών κυττάρων. 

   Έγιναν επίσης πολλές προσπάθειες ώστε να καταμετρηθεί ο αριθμός των διασυνδέσεων που θα μπορούσε να κάνει το ανθρώπινο μυαλό. 

  Ο πραγματικά εκπληκτικός αριθμός είναι:

   1 το οποίο ακολουθείται από 10 εκατομμύρια χιλιόμετρα μηδενικά.

   100000000000000000000000000000 ……….

   Ο αριθμός αυτός δείχνει τις τεράστιες δυνατότητες του ανθρώπινου μυαλού και ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι κανένας δεν έχει καταφέρει να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνατότητες που διαθέτει ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Η Δυναμική του ανθρώπινου μυαλού 
και οι Δυνατότητες του

     Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές έρευνες σε σχέση με τη δυναμική του ανθρώπινου μυαλού, από Ψυχολόγους, Εκπαιδευτικούς, Βιοχημικούς, Φυσικούς και Μαθηματικούς. Όλες οι έρευνες έχουν καταλήξει στο ίδιο κοινό συμπέρασμα: 

   Οι δυνατότητες του ανθρώπινου μυαλού είναι απεριόριστες. Σίγουρα με τη συνεχή έρευνα σε σχέση με τον τρόπο που το ανθρώπινο μυαλό εργάζεται, πολλά νέα και καταπληκτικά στοιχεία θα εμφανίζονται μπροστά μας συνεχώς.

   Θα κάνουμε πιο κάτω μια ιστορική αναδρομή για το τι πίστευαν για το μυαλό παλαιότερα, και στη συνέχεια θα δούμε τις τελευταίες ανακαλύψεις για τη λειτουργία του μυαλού (αριστερό και δεξί μέρος του εγκεφάλου). 

Τέλος θα εξετάσουμε τη δυναμική του μυαλού και τις διασυνδέσεις που δημιουργούνται στα εγκεφαλικά κύτταρα.


   Παλαιότερα

   Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο άνθρωπος δε γνώριζε σχεδόν τίποτα για το μυαλό του. Ένας Έλληνας, διάσημος φιλόσοφος και σκεπτικιστής ο Αριστοτέλης, είχε συμπεράνει μετά από μελέτες που έκανε ότι το κέντρο της μνήμης και των συναισθημάτων  βρίσκεται στην καρδιά. 

   Ήταν κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, μιας περιόδου μεγάλης εξέλιξης και προόδου, που είχαν τελικά αντιληφθεί ότι το επίκεντρο της σκέψης βρισκόταν στην κεφαλή, αλλά εξέλειπε οποιαδήποτε γνώση για το μυαλό.

   Κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα, έγιναν κάποια θετικά βήματα για την κατανόηση της λειτουργίας του μυαλού.

   Το 1930 και μέχρι το 1940 επιστεύετο ότι το μυαλό είναι μια απλή μηχανή περίπου όπως ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής, ο οποίος δεχόταν μερικές πληροφορίες, γινόταν κάποια απλή επεξεργασία και παίρναμε στο τέλος το αποτέλεσμα.
Μόνο μετά το 1950, άρχισαν να κατανοούν την πολυπλοκότητα του μυαλού, και να γίνεται αντιληπτό ότι και ένα μέτριο μυαλό είναι πολύ πιο ικανό απ΄ ότι ποτέ επιστεύετο.

Το αριστερό και δεξί μέρος 
του εγκεφάλου μας

     Θα μπορούσαμε σε μια πρώτη φάση να «χωρίσουμε» το ανθρώπινο μυαλό σε δυο μέρη: (α) Το αριστερό μέρος. (β) Το δεξί μέρος.

   Αν το αριστερό μέρος του μυαλού πάθει κάποια ζημιά, τότε το δεξί μέρος του σώματός μας θα παραλύσει.

   Κατά συνέπεια, αν το δεξί μέρος του μυαλού πάθει ζημιά, τότε το αριστερό μέρος του σώματός μας θα παραλύσει. δηλαδή το κάθε μέρος του μυαλού ελέγχει το αντίθετο μέρος του σώματος.

   Δύο καθηγητές, ο Δρ. Roger Sperry και ο Robert Ornstein του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, μετά από έρευνες στο ανθρώπινο μυαλό φώτισαν ακόμη πιο πολύ τις γνώσεις μας για τον ανθρώπινο εγκέφαλο.

   Προσπάθησαν πρώτα να βρουν αν το κάθε ένα από τα δυο μέρη του μυαλού χειριζόταν διαφορετικές πνευματικές δραστηριότητες εκτός από τις φυσικές δραστηριότητες που αναφέραμε πιο πάνω. 

   Για να το πετύχουν λοιπόν αυτό μέτρησαν με ειδικά μηχανήματα τα εγκεφαλικά κύματα που προέρχονταν από μαθητές οι οποίοι εργάζονταν πάνω σε διαφορετικές πνευματικές ασκήσεις. 

   Μερικές από αυτές τις ασκήσεις ήταν να κάνουν πρόσθεση, να γράψουν επιστολές και δοκίμια, να κάνουν λογικές αναλύσεις, να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους και να κάνουν διάφορους συνδυασμούς χρωμάτων.
   Κατά τη διάρκεια της όλης διαδικασίας έπαιρναν συνεχώς μετρήσεις των εγκεφαλικών κυμάτων που προέρχονταν από τον εγκέφαλο του κάθε μαθητή.
Τα ευρήματά τους ήταν εκπληκτικά.
   Είχαν έτσι αποδείξει ότι το αριστερό μέρος του μυαλού χειρίζεται τις ακόλουθες δραστηριότητες:

   Λογική - Αριθμούς - Λέξεις - Αλληλουχία - Ανάλυση - Γραμμικότητα

   και άλλες παρόμοιες δραστηριότητες

   Το δεξί μέρος του μυαλού, χρησιμοποιείται για τα ακόλουθα:


   Ρυθμό - Χρώματα - Φαντασία - Διαστάσεις - Μουσική - Όνειρα

   και άλλες παρόμοιες δραστηριότητες

   Ακόμη πιο σημαντική ήταν η ανακάλυψη του Ornstein. 

   Αν κάποιος ο οποίος έχει συνηθίσει να χρησιμοποιεί το ένα μέρος του μυαλού του, για παράδειγμα το αριστερό και άρα το δεξί μέρος είναι πιο αδύνατο σε σχέση με το άλλο, καταφέρει να διεγείρει και να χρησιμοποιεί το αδύνατο μέρος σε αρμονική συνεργασία με το άλλο μέρος, τότε το τελικό αποτέλεσμα θα είναι μια τρομερή αύξηση των δυνατοτήτων και της αποτελεσματικότητας του μυαλού.

   Αυτό είναι μια απόδειξη του γεγονότος ότι αν κάποιος που είναι καλός στα Μαθηματικά και στην ανάλυση στοιχείων (άρα χρησιμοποιεί το αριστερό μέρος του μυαλού περισσότερο), καταφέρει να αναπτύξει και το δεξί μέρος του μυαλού με ασκήσεις που αναφέρονται περισσότερο στο δεξί μέρος (όπως να κάνει μαθήματα χορού, ή να ασχοληθεί με τη ζωγραφική), τότε το τελικό αποτέλεσμα δε θα είναι απλά δύο συν δύο ίσον τέσσερα, αλλά "2+2= 22" και ακόμη περισσότερα.   Οι δυνατότητές του θα αυξηθούν κατακόρυφα.

   Αν τώρα σκεφτούμε τα μαθήματα που κάνουμε στα σχολεία μας θα βρούμε ότι τις περισσότερες φορές καλλιεργούμε το αριστερό μέρος του μυαλού μας.  ( π.χ. Μαθηματικά, Ελληνικά, Ιστορία, Οικονομικά, Φυσική, Χημεία, κ.λ.π.). 

Πολύ λίγες είναι οι ώρες που αφιερώνουμε για τη βελτίωση του δεξιού μέρους του μυαλού μας. (Ζωγραφική, Μουσική, και ρυθμός). 

Αυτό φυσικά στηρίζεται και στην αντίληψη που δυστυχώς έχει επικρατήσει, ότι αν κάποιος δεν είναι καλός στα Μαθηματικά, Φυσική, Ελληνικά, κ.λ.π., αλλά είναι καλός στη μουσική και στη ζωγραφική, δεν είναι έξυπνος και δεν έχει ικανότητες.

Θα πρέπει λοιπόν να δοθεί μια ισορροπημένη ανάπτυξη του μυαλού με την κατάλληλη διέγερση, όχι μόνο του αριστερού μέρους του εγκεφάλου αλλά και του δεξιού μέρους. Είναι καλό να ενθαρρύνουμε οτιδήποτε έχει σχέση με το ρυθμό, τη ζωγραφική, τη μουσική και τη διέγερση της φαντασίας μας.  Αυτό μακροπρόθεσμα θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα στη σωστή ανάπτυξη και βελτίωση της αντίληψης για τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας.

   Πρόσφατα, ο αμερικανός ψυχολόγος Howard Gardner, διατύπωσε τη θεωρία της Πολλαπλής Νοημοσύνης, την οποία συνθέτουν επτά (7) είδη νοημοσύνης: 

   Λεκτική - Λογικομαθηματική - Μουσική - Σωματική - Συναισθητική - 

   Χωρική - Διαπροσωπική - Ενδοπροσωπική,  Νοημοσύνη 

   Ακόμα πιο πρόσφατα προστέθηκαν άλλα δύο είδη νοημοσύνης: 

   Φυσιοκρατική - Υπαρξιακή. 

   Με βάση αυτή τη θεωρία, η ανάπτυξη του ανθρώπου προϋποθέτει μια ολιστική ανάπτυξη όλων αυτών των ειδών νοημοσύνης. Ο καθένας μας θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερο βάρος στην καλλιέργεια της νοημοσύνης στην όποια υστερεί.

   Η θεωρία αυτή και οι εφαρμογές της βρίσκονται προς το παρόν σε ερευνητικό στάδιο στις Η.Π.Α. 

Στόχος είναι ο ολιστικός άνθρωπος 

   Ο Άνθρωπος που (θα) συνδυάζει αντίθετα και συμπληρωματικά χαρακτηριστικά: λογικός και διαισθητικός, πρακτικός και ονειροπόλος, αυτός που ξέρει "πατάει στη γη" αλλά και να "υψώνει το κεφάλι στον ουρανό".

   Ίσως τελικά πλησιάζει η μέρα που ο άνθρωπος, μέσα από την σύγχρονη επιστήμη, αλλά και σε συνδυασμό με τεχνικές γνωστές απ' την αρχαιότητα, να καταφέρει μια πιο βαθιά προσέγγιση του εαυτού του και μια αύξηση των δυνατοτήτων του! Ίσως τότε να μπορούμε να μιλάμε για έναν καλύτερο άνθρωπο.
   Υπάρχουν λοιπόν απεριόριστες δυνατότητες για τον άνθρωπο. Το ότι δεν έχουμε καταφέρει να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας στο μέγιστο δυνατό βαθμό  (πολλοί είναι που λένε ότι ούτε το ένα τοις εκατό, δεν χρησιμοποιούμε από τις δυνατότητες που έχουμε), οφείλεται στο ότι δεν έχουμε ακόμη εξερευνήσει και μάθει πολλά για τον εγκέφαλό μας, και τον τρόπο που εργάζεται.



Scholeio.com