Καταράκτες Ιγκουαζού, Βραζιλία

Οι Καταρράκτες Ιγκουαζού (Iguazu Falls ή Iguassu Falls, ή Iguaçu Falls 
Πορτογαλικά: Cataratas do Iguaçu, 
Ισπανικά: Cataratas del Iguazú) είναι μία ομάδα από καταρράκτες που δημιουργούνται από τον ποταμό Ιγκουαζού. 

Βρίσκονται στα σύνορα της πολιτείας Παρανά (Paraná), που ανήκει στη Βραζιλία (20%), και της επαρχίας Μισιόνες (Misiones) που ανήκει στην Αργεντινή (80%). 
Οι καταρράκτες χωρίζουν τον ομώνυμο ποταμό σε πάνω και κάτω Ιγκουαζού.

Πέτρα, η Πόλη των Ναβαταίων, λαξευμένη στο βράχο

Ένα θαύμα της φύσης και του ανθρώπου

Η Πέτρα είναι ένας αρχαιολογικός χώρος στη νότια Ιορδανία που έχει κηρυχθεί, δικαίως, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την Unesco. Πρόκειται όμως ταυτόχρονα και για έναν γεώτοπο παγκοσμίου ενδιαφέροντος, στον οποίο μπορεί κανείς να παρατηρήσει πολλά και εντυπωσιακά γεωλογικά φαινόμενα.

Σινικό τείχος, Το μυστικό της δομικής αντοχής του

Μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco

Ακούγεται απίστευτο, αλλά είναι αληθινό ...

Το μεγάλο μυστικό της δομικής αντοχής του σινικού τείχους, τελικά, είναι ένα υλικό που το μυαλό σας δεν μπορεί να πάει. Είναι το κολλώδες ρύζι, που οι τεχνικοί στη διάρκεια της δυναστείας Μίνγκ, χρησιμοποιούσαν στην παρασκευή του κονιάματος δόμησής του.

Το Σινικό Τείχος χτίστηκε πριν από 600 χρόνια και στην κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε ένα μείγμα κολλώδους πάστας ρυζιού, αναμεμειγμένο με ασβέστη, όπως αποκάλυψε ο Μπινγιάν Ζανγκ, καθηγητής χημείας του Πανεπιστημίου της πόλης Hangzhou.

Θαύματα του αρχαίου κόσμου, Πυραμίδα της Γκίζας

Η μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας

Η γιγάντια αυτή πυραμίδα είναι το πιο παλιό από τα εφτά θαύματα του Αρχαίου Κόσμου, αλλά και το μόνο που διατηρείται μέχρι σήμερα. Τότε που έγινε ήταν η πιο ψηλή κατασκευή που υπήρχε στη γη και διατήρησε αυτήν την πρωτιά για 4.000 χρόνια.

Βασιλικός τάφος 

Η μεγάλη πυραμίδα κατασκευάστηκε για να γίνει ο τάφος του Χούφου, που εμείς τον ξέρουμε ως “Χέοπα”. Ήταν ένας από τους φαραώ, τους βασιλιάδες δηλαδή της αρχαίας Αιγύπτου. Ο τάφος ολοκληρώθηκε γύρω στο 2580 π.Χ. Αργότερα κατασκευάστηκαν στην Γκίζα κι άλλες δυο πυραμίδες, η μια για το γιο και η άλλη για τον εγγονό του Χέοπα, καθώς και μικρότερες για τις βασίλισσες γυναίκες τους.

Η Κατασκευή 

Οι πυραμίδες βρίσκονται στο αρχαίο νεκροταφείο της Γκίζας, στην απέναντι όχθη του Νείλου από το Κάιρο. Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι για την κατασκευή της μεγάλης πυραμίδας του Χέοπα, χρειάστηκαν 20 χρόνια και εργάστηκαν κάπου 100.000 άνθρωποι. χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 2 εκατομμύρια ογκόλιθοι, βάρους 2,5 τόνων ο καθένας. Ο εργάτες τους μετέφεραν χρησιμοποιώντας κεκλιμένα επίπεδα, μοχλούς,, κυλίνδρους και στη συνέχεια τους προσάρμοζαν χωρίς να χρησιμοποιούν κονίαμα.

Όταν τελείωσε το κύριο μέρος της πυραμίδας έμοιαζε με σκάλα. Στη συνέχεια αυτά τα σκαλοπάτια τα κάλυψαν με κύβους από άσπρο ασβεστόλιθο, που κόπηκαν έτσι που να σχηματίζουν μια γυαλιστερή επιφάνεια. Ταίριαξαν τόσο καλά που δε χωρούσε ανάμεσά τους να μπει μια λάμα μαχαιριού. Το τελικό ύψος της οικοδομής έφτασε τα 147 μέτρα. Κάθε πλευρά της βάσης της Μεγάλης Πυραμίδας έχει 230 μέτρα! Καλύπτει μια έκταση πιο μεγάλη από 9 γήπεδα ποδοσφαίρου.

Η Ταφή του Φαραώ 

Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι μετά το θάνατο όφειλαν να φροντίζουν το σώμα του νεκρού, ώστε το πνεύμα του να επιβιώσει. Αφαιρούσαν τα εσωτερικά όργανα, κάλυπταν το υπόλοιπο σώμα με άλατα και το τύλιγαν με γάζες. Το σώμα γινόταν μια μούμια. Μετά έθαβαν τη μούμια μαζί με ρούχα, τρόφιμα, κοσμήματα και άλλα χρήσιμα πράγματα για τη μεταθανάτια ζωή. Η μούμια του Χέοπα τοποθετήθηκε σε έναν ταφικό θάλαμο μέσα στην πυραμίδα.

Κατασκευάστηκε το 2584-2561 π.Χ. στην Αίγυπτο και μέχρι στιγμής διασώζεται ακέραια.

Οι πυραμίδες φτιάχτηκαν με στρώματα πέτρινων ογκόλιθων. Κάθε στρώμα ήταν λίγο πιο μικρό από το προηγούμενο.

* Εμπνευστής του καταλόγου των επτά θαυμάτων της αρχαιότητος θεωρείται ο Αντίπατρος ο Σιδώνιος (συγγραφέας και ποιητής πέθανε τον 2ο π.Χ.) ο οποίος επισκέφτηκε όλα τα μνημεία και συνέταξε τον κατάλογο. Ο κατάλογος αποτελείται από επτά οικοδομήματα που βρίσκονται γύρω από το μεσογειακό πλαίσιο.

perasma

Γη του Πυρός, Το Τέλος του κόσμου

Η «άγρια», παγωμένη ομορφιά της Γης του Πυρός στην Αργεντινή και τη Χιλή, εντυπωσιάζει τους ταξιδιώτες και τους εξερευνητές εδώ και εκατοντάδες χρόνια.

«Μοιρασμένη» στην Αργεντινή και τη Χιλή (50.000 τ.χλμ, τα δυτικότερα, στη Χιλή και 22.000 τ.χλμ. στην Αργεντινή) η «Γη του Πυρός» είναι πραγματικά η άκρη του κόσμου 

Η απομακρυσμένη της τοποθεσία στην Παταγονία, γοήτευε τους εξερευνητές από την εποχή του Μαγγελάνου και του Δαρβίνου και το ίδιο συμβαίνει και με τους ταξιδιώτες του σήμερα.

Πρόκειται για ένα τριγωνικό αρχιπέλαγος, περιτριγυρισμένο από το θυελλώδη νότιο Ατλαντικό και το Στενό του Μαγγελάνου (μια θαλάσσια δίοδο που συνδέει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό ωκεανό),  με πολλές φυσικές ομορφιές: εντυπωσιακούς παγετώνες, πλούσια δάση, εκπληκτικά βουνά, κρυστάλλινους υδάτινους δρόμους και μια πανέμορφη ακτογραμμή. 

Εκτός του κύριου νήσιου που έχει σχήμα τριγώνου, το αρχιπέλαγος περιλαμβάνει και τα νησιά Ντεσολασιόν, Σάντα Ινές, Κλαράνς, Στούαρτ, Λοντοντερρι, Χοστε, Ερμίτ, Ναβαρίνο, Γκόρντον (Γκόρδον προφέρεται στα ισπανικά), Ουάλστον, Εστάδος, Καπ-χορν 

Διασχίζοντας με το μικρό βαπόρι το θαλάσσιο πορθμό, που πέντε αιώνες πριν είχε διαπλεύσει πρώτος ο Μαγγελάνος, περνάμε από την ηπειρωτική γη της Παταγονίας στο αρχιπέλαγος που ονομάζεται Γη του Πυρός (Tierra del Fuego). 




Έχουμε αφήσει πίσω μας τα 14000 χιλιόμετρα στεριάς της αμερικανικής ηπείρου και αποβιβαζόμαστε σ' αυτό το σύμπλεγμα νησιών, που κατά πολλούς θεωρείται το Τέλος του Κόσμου, μιας και είναι η νοτιότερη κατοικημένη περιοχή του πλανήτη μας και η εγγύτερη στην Ανταρκτική. 

Διαιρείται μεταξύ Χιλής και Αργεντινής και αποτελείται από μία μεγάλη τριγωνική νήσο κι από άλλα μικρότερα μη κατοικημένα νησιά. Η μεγαλύτερη πόλη είναι η Ουσουάια (Ushuaia), ένα πολύβουο γραφικό λιμάνι, από όπου ξεκινούν οι αποστολές για την Ανταρκτική και οι ναυτικές εξορμήσεις στα θυελλώδη νερά του ακρωτηρίου Χορν.

Στα πρώτα του βήματα στο νησί, ο ταξιδιώτης θαρρεί πως τον έχει ακολουθήσει η χέρσα αγριοσύνη της στέπας, οι επίπεδες αχανείς εκτάσεις της ανατολικής Παταγονίας. 

Οι σπόροι των χαμόφυτων και των αγκαθωτών θάμνων της παταγονικής βλάστησης έχουν μπολιάσει κι εδώ τα πρώτα χώματα του νησιού.  Προχωρώντας ωστόσο προς το νότο, το τοπίο σιγά σιγά αλλάζει με μία ομαλή διαβάθμιση από τα ποώδη φυτά στους πρώτους ψηλούς θάμνους- και να που κάποιες συστάδες δενδρυλλίων αρχίζουν να φανερώνονται-, ώσπου φθάνουμε στα ψηλά πυκνά δάση με τις οξιές της Ανταρκτικής, ανθεκτικές στις υπο-πολικές συνθήκες. Εδώ, στα δάση των κωνοφόρων δεν συναντούμε πεύκα και έλατα όπως στο βόρειο ημισφαίριο, αλλά ένα είδος κυπαρισσιού, το νοτιότερο είδος κωνοφόρου στον κόσμο, που φτάνει και τα 40 μέτρα ύψος.
Σιγά - σιγά μεταβάλλεται και το τοπίο. 

Τις επίπεδες ημιερήμους, που πρωτοαντικρίζουμε φθάνοντας με το πλοίο στη βορινή πλευρά του νησιού, διαδέχονται οι χαμηλοί λόφοι που "κορυφώνονται" στα επιβλητικά χιονόσκεπα βουνά του νότου (Cordillera Darwin). Τα βουνά αυτά είναι στην πραγματικότητα η απόληξη (ή η αρχή;) της οροσειράς των Άνδεων και φιλοξενούν σημαντικούς παγετώνες .

Το Αρχιπελάγος

Η ανακάλυψη του αρχιπελάγους από τους δυτικούς έγινε το 1520, όταν ο Μαγγελάνος έψαχνε για ένα θαλάσσιο πέρασμα από τον Ατλαντικό προς τον Ειρηνικό. 

Εντόπισε τελικά ένα κανάλι, ανάμεσα στην ηπειρωτική γη και τα νησιά του αρχιπελάγους (estrecho de Magallanes), που συνέδεε τους δύο ωκεανούς.

Λέγεται πως την ονομασία “Γη του Πυρός” την έδωσε ο ίδιος ο Μαγγελάνος, διότι αντίκρισε εκεί πάμπολλες φωτιές. 

Τι ακριβώς όμως ήταν αυτό που είδε; 

Οι αυτόχθονες κάτοικοι του νησιού, αντιμέτωποι με αντίξοες κλιματικές συνθήκες, είχαν προσαρμοστεί πολύ καλά στο δύσκολο αυτό περιβάλλον. 

Τα μέλη της φυλής Yaghan, ζούσαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στα κανό, κυνηγώντας φώκιες, θαλασσοπούλια και ό,τι άλλο τους προσέφερε η θάλασσα. Με το λίπος των θαλάσσιων θηλαστικών άλειφαν το σώμα τους, γεγονός που τους επέτρεπε
να κυκλοφορούν σχεδόν γυμνοί παρά το δριμύ ψύχος !

Επιβίωναν επίσης χάρη στις φωτιές που άναβαν παντού, ακόμη και μέσα στα κανό τους, προκειμένου να κρατηθούν ζεστοί. Αυτές ήταν οι φωτιές που είδε ο Μαγγελάνος.

Τα νησιά δεν κατοικήθηκαν από ευρωπαίους παρά μόνο το 19ο αιώνα, ο οποίος σηματοδότησε ουσιαστικά και το τέλος των ιθαγενών. 

Τα ιστορικά βιβλία μιλούν για τη γενοκτονία των Yaghan και των Selk’nam, μιας ημι-νομαδικής φυλής της περιοχής. 

Οι συγκρούσεις και οι ασθένειες αποδεκάτισαν τον ντόπιο πληθυσμό. 

Μάλιστα ο τελευταίος καθαρόαιμος απόγονος των Selk’nam πέθανε το 1984 και 

η UNESCO κήρυξε τη γλώσσα τους ως νεκρή, δεδομένου ότι 

οι τελευταίοι που την γνώριζαν, απεβίωσαν στα τέλη του 20ου αι.

Η Γη του Πυρός πάντα θα εξάπτει τη φαντασία του ταξιδευτή: η γεωγραφική της θέση στα πέρατα, τα απόκρημνα βουνά με τους παγετώνες, η ανθρωπολογική της ιστορία, τα μοναδικά στον κόσμο δάση, οι περιπετειώδεις θάλασσες με τα ναυάγια γύρω από το ακρωτήριο Χορν, δεν θα πάψουν ποτέ να προκαλούν σχεδόν μυστικιστικά την περιέργειά μας.

Ushuaia: η νοτιότερη πόλη του κόσμου

Η μεγαλύτερη πόλη της περιοχής, είναι η Ushuaia, η «νοτιότερη πόλη του κόσμου» και σημαντικός πόλος έλξης για τους ταξιδιώτες, αλλά κυρίως, η βασική «πύλη» για την θαυμάσια Ανταρκτική.

Πρόκειται για ένα πολυσύχναστο λιμάνι και κομβικό σημείο, μια πόλη 57.000 κατοίκων, με απότομους δρόμους και σπίτια που βρίσκονται ανάμεσα στο κανάλι Beagle (που χωρίζει το μεγαλύτερο, κύριο νησί Isla Grande της Γης του Πυρός, από άλλα μικρότερα νησάκια) και τα χιονισμένα βουνά Martial.

Οι παλιοί κάτοικοί της Yaghan, στους οποίους είχε αναφερθεί και ο Κάρολος Δαρβίνος και επιβίωσαν για 6.000 χρόνια χωρίς επαφή με άλλους, ήταν ευάλωτοι στις ξένες ασθένειες και παραγκωνίστηκαν από τους νέους εποίκους. 

Μεταξύ 1884 και 1947, η Αργεντινή, μιμούμενη το παράδειγμα της Βρετανίας με την Αυστραλία, έκανε την πόλη αποικία καταδίκων, φυλακίζοντας εκεί πολλούς από τους πιο διαβόητους εγκληματίες και τους πολιτικούς κρατούμενους. Τμήμα της τότε φυλακής, αποτελεί σήμερα το ναυτικό μουσείο, Museo Maritimo.

Το γραφικό χωριό της Ushuaia, δέχθηκε ξαφνική αύξηση του πληθυσμού του από τη δεκαετία του 1970, εξαιτίας ενός ειδικού καθεστώτος προώθησης των βιομηχανιών και σήμερα αποτελεί μια τουριστική πόλη με διεθνές αεροδρόμιο. 

«Εκμεταλλεύτηκε» μάλιστα πλήρως τη μοναδικότητά της να βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο του κόσμου, αποτελώντας «καταφύγιο» για όλο και περισσότερα σκάφη που έχουν προορισμό την Ανταρκτική, ενώ ατελείωτη είναι και η εμπορική της κίνηση και οι δραστηριότητες που προσφέρει: πεζοπορία, ιστιοπλοϊα, σκι, καγιάκ, ακόμη και καταδύσεις, είναι διαθέσιμα σε μικρή απόσταση από την πόλη.

Το πρώτο μονοπάτι πεζοπορίας στη Γη του Πυρός της Χιλής

Στις αρχές Απριλίου του 2012, η Wildlife Conservation Society ( http://www.wcs.org ) ανακοίνωσε την έναρξη ενός νέου μονοπατιού πεζοπορίας που θα εκτείνεται από τα βουνά προς την ακτή του φυσικού πάρκου Karukinka ( http://www.karukinkanatural.cl ), μια προστατευόμενη περιοχή στη σειρά των νησιών κατά μήκος της Γης του Πυρός στη Χιλή.


Το μονοπάτι Karukinka θα είναι ο πρώτος τουριστικός προορισμός στο παρθένο αρχιπέλαγος της Γης του Πυρός. 

Σχεδόν ανέπαφη από ανθρώπινα ίχνη, η περιοχή Karukinka 
είναι ένας από τους 
έξι τουριστικούς προορισμούς που προωθούνται από την κυβέρνηση της Χιλής. 

Το μονοπάτι, το οποίο θα ολοκληρωθεί το Δεκέμβριο, εκτείνεται σε 34 χιλιόμετρα και θα φέρει τουρίστες στις ακτές του πάρκου, όπου ζουν θαλασσοπούλια, πιγκουίνοι, φώκιες και φώκιες.

Μέχρι σήμερα, η Karukinka είναι ένας γνωστός προορισμός για τους ντόπιους, ειδικά από τη Γη του Πυρός, επιστήμονες και φοιτητές από διάφορα πανεπιστήμια της Χιλής. Στόχος της Χιλής είναι να διευρυνθεί η πρόσβαση στο νησί, προκειμένου να προσελκύσει τον οικοτουρισμό.

Το Εθνικό Πάρκο και το τρενάκι της Γης του Πυρός

Βρίσκεται στη νοτιοδυτική επαρχία της Αργεντινής, πάνω στα σύνορα με τη Χιλή και αποτελεί το νοτιότερο τμήμα του δάσους των Άνδεων - Παταγονίας. Δημιουργήθηκε το 1960 και έχει επιφάνεια 630.000 στρέμματα.

Το τοπίο περιλαμβάνει βουνοκορφές που εναλλάσσονται με κοιλάδες, ποτάμια και λίμνες από παγετώνες, αλλά και πανέμορφους καταρράκτες. Η Senda Costera (παράκτια διαδρομή), που συνδέει την Ensenada Bay με τη Lapataia Bay στη Lago Roca, είναι ένα δημοφιλές μονοπάτι μέσα στο πάρκο. Το πάρκο αποτελεί «καταφύγιο» για πολλά είδη χλωρίδας και πανίδας.

Στο Εθνικό Πάρκο μπορείτε να φτάσετε με το ατμοκίνητο τρένο «Fin del Mundo» (στο τέλος του κόσμου), που ξεκινά 8 χλμ. από την Ushuaia. Κατασκευάστηκε αρχικά ως γραμμή μεταφοράς για την εξυπηρέτηση των φυλακών της Ushuaia και ειδικά για τη μεταφορά ξυλείας, ενώ λειτουργεί πλέον ως μια πολιτιστική διαδρομή στη Γη του Πυρός και θεωρείται η νοτιότερη σιδηροδρομική γραμμή στον κόσμο.

Άννα Βερροιοπούλου
Πόπη Αθανασοπούλου
perasma

Ταξίδι σε όλα τα Θαύματα του κόσμου, Αρχαίου και Νέου

Ο Παρθενώνας...

Κι όμως δεν ανήκει σε κανένα από τα θαύματα του κόσμου, ούτε στα αρχαία, ούτε στα νέα...   Δεν είναι άξιο να συμπεριληφθεί... ;
Μήπως η παιδεία μας είναι φτωχή και μίζερη...; Ανεπαρκής ; Μήπως κομπλάρει με το .... παρελθόν μας... ;
Μήπως είμαστε λίγοι...;   Μήπως αποδεικνυόμαστε πολύ κατώτεροι των περιστάσεων... της "βαριάς" κληρονομιάς μας  ; 

Πάτμος, Στα βράχια της γράφτηκε η Αποκάλυψη

Η ηφαιστειογενής περιοχή «Ζουλούφι» βρίσκεται στη ΒΔ πλευρά της Πάτμου. Η ηφαιστειακή τέφρα εναλλάσσεται με την λάβα η οποία κύλησε και πάγωσε από τη θάλασσα, συνθέτοντας ένα άκρως εντυπωσιακό τοπίο.  Η πρόσβαση γίνεται είτε από τη θάλασσα είτε από στεριά περπατώντας γύρω στη 1 ώρα και 30 λεπτά από τον κοντινότερο οικισμό στη θέση Αγ. Νικόλαος του Κάμπου. 

         Πάτμος  (απόσπασμα)

     [...]

Κι ωστόσο ο ναύτης γνωρίζει τα νησιά.
Κι όταν άκουσα
Πως ένα απ' τα κοντινά
Ήταν η Πάτμος,
Πολύ επόθησα
Εκεί να κατεβώ και
Να πλησιάσω τη σκοτεινή σπηλιά.
Καθόσον μεγαλοπρεπώς, όπως η Κύπρος,
Η πλούσια σε πηγές
Ή κάποιο από τ' άλλα νησιά,
Δεν κατοικεί η Πάτμος,

Ολυμπιακοί Αγώνες, Ρίο ντε Τζανέιρο 2016, Βραζιλία

Turnul Olimpic (Olympic Tower) 2016... Rio de Janeiro Brazil

Αυτή η κάθετη δομή θα πρέπει να τοποθετηθεί στο Cotonduba Island.

Θα είναι τόσο πύργος παρατήρησης , και ένα ευπρόσδεκτο σημάδι για τους επισκέπτες που φτάνουν αεροπορικώς και διά θαλάσσης στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2016 θα
λάβει χώρα.

«Sacura» σημαίνει στα ιαπωνικά «Κερασιά»

Η λέξη «sacura» σημαίνει 
στα ιαπωνικά «κερασιά»

και καθώς ολόκληρη η περιοχή της λίμνης είναι γεμάτη από τα συγκεκριμένα δέντρα
ονομάστηκε λίμνη Sacura ή αλλιώς «λίμνη με τις κερασιές»!

Κύθηρα, Από που πήραν τ' όνομά τους

    Κυθήρια η Κυθέρεια... Κυθουρία

Αρκετές φορές τα Κύθηρα άλλαξαν ονομασία.  Οι κατά καιρούς ηγεμόνες του νησιού του προσέδιδαν διάφορα ονόματα. Τον Μεσαίωνα Κυθουρία και Τσερίγο.  

Ένα όνομα που το νησί το οφείλει στους Ενετούς ναυτικούς.  

Λεγόταν και Φοινικούντα κάποτε, γιατί πολύ παλιά υπήρξαν τα Κύθηρα αποικία των Φοινίκων.

Λίμνη Τιτικάκα - Περού, η μικρή "Βενετία των Άνδεων"

Μία ξενάγηση του Πώλ Μοράν  

Titicaca lake - Peru

Μια σκοτεινή, απαίσια νύχτα, με βροχή, άφησα το περουβιανό λιμάνι Πούνο με τον πολύπλοκο καθεδρικό ναό χωμένο στα βούρλα της λασπωμένης λιμνοθάλασσας, όπου καταλήγει η λίμνη Τιτικάκα.  Με προορισμό τη Λαπάζ, επιβιβάστηκα στο Inca, το ατμόπλοιο που ήρθε από την Αγγλία και προχώρησε σιγά-σιγά ψηλά στα τέσσερις χιλιάδες μέτρα. Σε αυτό το υδάτινο στρώμα, το ψηλότερο του κόσμου, μέσα από μια καταιγίδα που ξετυλιγόταν σε ακτίνα εκατόν πενήντα χιλιομέτρων, προχωρούσαμε στα τυφλά, χωρίς φάρο, χωρίς φως, σε μια μαύρη θάλασσα που τρόμαξε τόσο τους Ισπανούς ώστε προτίμησαν να την παρακάμψουν.

"τραβούσαμε γοργά προς τη Ζάκυνθο..."

''....παραπλεύσαμε την Κεφαλονιά και τραβούσαμε γοργά προς τη Ζάκυνθο..

Nemorosa Zakynthos.

Οι κάτοικοι αυτού του νησιού περνούσαν στην αρχαιότητα γι' απόγονοι των Τρώων.

Λέγαν πως κατάγονταν από τον Ζάκυνθο, τον γιο του Δάρδανου, που έφερε στη Ζάκυνθο άποικους.

Ιδρύσανε το Σαγούντο στην Ισπανία, αγαπούσαν τις τέχνες και τους άρεσε ν' ακούουν να τραγουδιούνται οι στίχοι του Ομήρου, συχνά έδιναν άσυλο σε Ρωμαίους φυγάδες, μάλιστα λένε πως βρέθηκε εκεί η σποδός του Κικέρωνα.

Καλή εγκατάσταση !

Μετακόμιση του fb βόρεια....
Κάθε like, κάθε ανάρτηση, κοινοποίηση, σχόλιο....
Οι "φίλοι" μας, οι ομάδες μας....
'Ολα τα διαδικτυακά μας υπάρχοντα.... Μετακομίζουν.... 

Στα όρια του Αρκτικού κύκλου, εκεί που ο ποταμός Λουλέ συναντά τον κόλπο Μπόθνια, χαμένο στη μέση του πουθενά βρίσκεται το ολοκαίνουριο κέντρο δεδομένων του Facebook, στο Λουλέο της Σουηδίας.

Δεν πρόκειται για ένα απλό κέντρο δεδομένων, αλλά για το πιο σύγχρονο και αξιόπιστο στον κόσμο, όπως το χαρακτηρίζουν οι υπεύθυνοι του μέσου κοινωνικής δικτύωσης. Μέσα από εκεί θα ρυθμίζονται οι ενέργειες όλων χρηστών του Facebook στον κόσμο. Καταλαβαίνετε για τι όγκο δεδομένων μιλάμε. Οι εγκαταστάσεις θα ηλεκτροδοτούνται 100% από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η χρήση των γεννητριών ασφαλείας έχει μειωθεί στο 70%, ενώ η ψύξη των servers γίνεται μέσω του αρκτικού αέρα.

  

Πηγή: 

  Scholeio.com  

O Kόσμος μας, Ο Άνθρωπος, Η Καταστροφή

      Βόρειος Ειρηνικός ωκεανός, 

3200 χιλιόμετρα απόσταση μακριά από κάθε ήπειρο...

      Ταξίδι γοητείας.... Ένας ωκεανός  ομορφιάς... Αλλά και βουτηγμένος στη θλίψη...               Στο θάνατο.... 
      Σ' ένα θάνατο που έχουμε προκαλέσει και συνεχίζουμε, βέβαια, να προκαλούμε εμείς...
      Έχουμε το θάρρος να δούμε το πραγματικό μας πρόσωπο ;

Ένας άνθρωπος αδιάφορος. 
Ένας άνθρωπος δυνατός, παντοδύναμος. Δεν είναι αλλά έτσι νιώθει. Δυνατός, πονηρός, έξυπνος. Θέλει τα πάντα να λειτουργούν γι αυτόν, να τον εξυπηρετούν. Ένας καταναλωτής.
Ένα θηρίο που πιστεύει ότι υπάρχει μόνο για να κυριαρχεί.
Έχουμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε την αμείλικτη πραγματικότητα που δημιουργήσαμε ;
Να πούμε Φτάνει, επιτέλους ?

Και από τότε σε ώρα απροσδιόριστη

Η αγωνία γυρνά και πάλι:

Κι ώσπου να πω τη φρικτή ιστορία μου,

Τούτη η καρδιά μέσα μου φλέγεται.

_______________________________

Samuel Taylor Coleridge από το 

''The rime of an ancient Mariner and Kubla Khan''

Αυτούς τους στίχους χρησιμοποιεί 

για την εισαγωγή του στην ταινία κραυγή, 

ο Κρις Τζόρνταν, μήπως ακούσει ο άνθρωπος... 

μήπως καταλάβει το έγκλημά του...

Polluting Plastics

Μια ιστορία χωρίς μεγάλα νοήματα και ματαιοδοξίες, χωρίς ανθρώπινη γλώσσα και διαλόγους, αλλά με πλοκή και συναίσθημα...

Κανείς άνθρωπος δεν ζει εδώ, υπάρχουν μόνο τα πουλιά, και παρ 'όλα αυτά και παρ' όλα αυτά ... Η καταστρεπτική συμβολή του είναι εδώ !   Παρακολουθήστε τη...

Το σύντομο βίντεο που μπορείτε να δείτε δείχνει ένα νησί που βρίσκεται σε ένα ήσυχο κομμάτι νερών βόρεια στον Ειρηνικό Ωκεανό, 2000 μίλια μετρώντας από την κοντινότερη ακτή.

Μια μικρή ταινία που όλοι πρέπει να δουν και ν' αντλήσουν από αυτήν συμπεράσματα ...     Ο Κρις Τζόρνταν, οι συντελεστές και παραγωγοί της ταινίας είναι τα μάτια μας και τ' αυτιά μας και μάρτυρες της φρίκης που δημιουργήσαμε.

Δυστυχώς, αυτοί που θα έπρεπε να δουν αυτή τη βαθιά συγκινητική ταινία, οι κύριοι υπεύθυνοι, ποτέ δεν θα τη δουν.  Και είναι κρίμα !

__________________________________

* Samuel Taylor Coleridge  Άγγλος ποιητής, κριτικός και φιλόσοφος, ο οποίος μαζί με τον φίλο του William Wordsworth, ήταν ένας από τους ιδρυτές του ρομαντικού κινήματος στην Αγγλία και ένας από τους ποιητές της λίμνης.  ''Η μπαλάντα του γέρου ναυτικού και ο Κουμπλάι Χαν'', είναι ίσως το πιο γνωστό από τα ποιήματα του. Σημαντικό είναι και το πεζογραφικό έργο του Λογοτεχνικής Βιογραφίας.

Οι στίχοι του πρωτοτύπου:
"Since then, at an uncertain hour,
That agony returns;
And till my ghastly tale is told,
This heart within me burns. 

Η απόδοση είναι του Βαγγέλη Αθανασόπουλου, εκδ. Χατζηνικολή, 2001)



Scholeio.com

Δωδεκάνησα, η "Ελλάδα του Μάρτη".....

Δωδεκάνησα 

ονομάζεται  το σύνολο των νησιών  και νησίδων, ανάμεσα  στη Σάμο, την Κρήτη και  
τα μικρασιατικά παράλια.

Τα Δωδεκάνησα (για την ακρίβεια είναι 14) ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων δεμένα με τις τύχες του Ελληνισμού.
Εν τούτοις, μόλις το 1947 ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος.
Εξαιτίας της γεωγραφικής τους θέσης δέχθηκαν καταστρεπτικές επιδρομές από τους Πέρσες, τους Σαρακηνούς, τους Βενετούς, τους Γενουάτες, τους Σταυροφόρους και τους Τούρκους (Σελτζούκους και Οθωμανούς).

Από το 1309 περιήλθαν στην εξουσία των Ιωαννιτών Ιπποτών και έμειναν υπό την κυριαρχία τους έως το 1522, οπότε καταλήφθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους. 

Με την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821, τα Δωδεκάνησα επαναστάτησαν, αλλά το 1830 επιστράφηκαν μαζί με τη Σάμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, με αντάλλαγμα την Εύβοια, η οποία ενσωματώθηκε στο ελεύθερο ελληνικό κράτος.

Η κατάληψη των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς το 1912 αναπτέρωσε τις ελπίδες των κατοίκων τους ότι σύντομα τα νησιά θα ενταχθούν στον εθνικό κορμό. 

 Πράγματι, με τη συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) τα Δωδεκάνησα παραχωρούνταν στην Ελλάδα, με εξαίρεση τη Ρόδο, που θα παρέμενε για ένα διάστημα υπό ιταλική διοίκηση. 

Όμως, η ατυχής έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας έδωσε την ευκαιρία στους Ιταλούς να υπαναχωρήσουν και με την άνοδο του Μουσολίνι προσπάθησαν να τα εξιταλίσουν. 

Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών (1943), κύριοι των Δωδεκανήσων έγιναν οι Γερμανοί και μετά την παράδοση της Χιτλερικής Γερμανίας (Μάιος 1945), η Μεγάλη Βρετανία. 
Ήταν η χρυσή ευκαιρία για την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στο ελληνικό κράτος, την οποία η ελληνική διπλωματία δεν έπρεπε να αφήσει να πάει χαμένη. 

 Ήταν απαίτηση του ελληνικού λαού και είχε χυθεί άφθονο ελληνικό αίμα για την εκδίωξη των Γερμανών από τα Δωδεκάνησα. Το θέμα θα λυνόταν οριστικά από τη Διάσκεψη Ειρήνης των νικητριών δυνάμεων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που θα συνερχόταν στο Παρίσι.

Η Ελλάδα δια του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Τσαλδάρη διαμήνυσε ότι θα έθετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως εθνικές διεκδικήσεις την πρόσκτηση της Βορείου Ηπείρου και των Δωδεκανήσων, τη διευθέτηση των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, ενώ σκόπευε να θέσει και το ζήτημα της Κύπρου στη Μεγάλη Βρετανία. 

Από τις τέσσερις αυτές εθνικές διεκδικήσεις, μόνο το θέμα των Δωδεκανήσων ευοδώθηκε, χωρίς δυσκολίες και περιπλοκές. Είναι γνωστό ότι ο Στάλιν και ο Τσόρτσιλ, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, προσπάθησαν να δελεάσουν την Τουρκία, προσφέροντάς της ορισμένα παράκτια νησιά του Αιγαίου, προκειμένου να την πείσουν να βγει στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων ή τουλάχιστον να παραμείνει αυστηρά ουδέτερη. 

Επιπροσθέτως, ο Στάλιν είχε συνδέσει το θέμα των Δωδεκανήσων με την Τριπολίτιδα (σημερινή Λιβύη), για την οποία η Σοβιετική Ένωση είχε διατυπώσει το αίτημα να της ανατεθεί η εντολή. 

Όμως, σε μια απρόσμενη στροφή της πολιτικής της, η Σοβιετική Ένωση συγκατατέθηκε να αποδοθούν τα Δωδεκάνησα στη Ελλάδα, στη συνεδρίαση των Υπουργών Εξωτερικών που προετοίμαζε τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. 

Η δήλωση έγινε στις 27 Ιουνίου 1946 από τον Υπουργό Εξωτερικών Βιατσεσλάβ Σκριάμπιν, γνωστότερο ως Μολότωφ, με μοναδικό όρο την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. 

 Έτσι, προτού καν συνέλθει η Διάσκεψη Ειρήνης, το θέμα των Δωδεκανήσων είχε λάβει ευνοϊκή τροπή για την Ελλάδα. Η είδηση για την απόδοση των Δωδεκανήσων στη Ελλάδα χαιρετίστηκε με μεγάλο ενθουσιασμό, σε μια περίοδο που η χώρα βρισκόταν στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου. 

Η Διάσκεψη της Ειρήνης συνήλθε στο Παρίσι από τις 29 Ιουλίου έως τις 11 Οκτωβρίου 1946, όπου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς και τα θέματα της Βορείου Ηπείρου και της διευθέτησης των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, χωρίς επιτυχία, αφού οι ΗΠΑ δεν θέλησαν να δυσαρεστήσουν τη σύμμαχό τους Σοβιετική Ένωση και τους δορυφόρους της Αλβανία και Βουλγαρία. Η προσπάθεια της Τουρκίας να διεκδικήσει το Καστελόριζο και τη Σύμη έπεσαν στο κενό.

 Στις 10 Φεβρουαρίου 1947 υπογράφηκε στο Παρίσι η Συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία, σύμφωνα με την οποία τα Δωδεκάνησα αποδίδονταν στην Ελλάδα, ενώ η Ιταλία υποχρεωνόταν σε αποζημίωση ύψους 105 εκατομμυρίων δολαρίων προς τη χώρα μας. 

Με επιμονή της σοβιετικής πλευράς, οριζόταν στο κείμενο ότι τα νησιά θα παρέμεναν αποστρατιωτικοποιημένα, πρόβλεψη που θα επικαλεστεί η Τουρκία κατά τρόπο καταχρηστικό μετά το 1974. 

Από την τουρκική ερμηνεία του κειμένου της ελληνοϊταλικής συνθήκης του 1947, σε συνδυασμό με τις ιταλοτουρκικές συμφωνίες του 1932, θα προκύψει και το ζήτημα των «γκρίζων ζωνών», που έθεσε η Άγκυρα μετά την Κρίση των Ιμίων το 1996. 

Η τελετή παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από τις βρετανικές αρχές έγινε στις 31 Μαρτίου 1947 στη Ρόδο μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα. 

Πρώτος διοικητής των Δωδεκανήσων ανέλαβε ο αντιναύαρχος Περικλής Ιωαννίδης, με πολιτικό σύμβουλο τον πανεπιστημιακό και δικαστικό Μιχαήλ Στασινόπουλο, μετέπειτα πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης έγινε στις 7 Μαρτίου 1948 και το 1955 τα Δωδεκάνησα έγιναν νομός με πρωτεύουσα τη Ρόδο.


  Scholeio.com  

Ανάφη, Ο πιο τρομακτικός βράχος του κόσμου

Για αυτές τις μοιραίες μούσες που τόσους έχουν εμπνεύσει να γράψουν αριστουργήματα....
Μια μικρή καταγραφή για τα δικά μας, τα Ελληνικά "γοητευτικά βράχια".
Ανάφη...  από τα ομορφότερα νησιά της άγονης γραμμής, άγριο τοπίο, 40 τετραγωνικά χιλιομέτρα, πολλές φυσικές ομορφιές και αξιοθέατα.
Μονοπάτια που διατρέχουν το άγονο τοπίο και συναντούν ένα σπουδαίο αρχαίο παρελθόν. 

Μια Χώρα αστραφτερή που δύσκολα ξεχνάς... Παρεΐστικη ατμόσφαιρα, άγνωστα τα κάλλη της για πολλούς, η Ανάφη, κλέβει τις εντυπώσεις ακόμα και από τη διάσημη Σαντορίνη !

Ανάφη 

Η Ανάφη διατήρησε αναλλοίωτο το όνομά της από την αρχαιότητα και μάλιστα από την αρχαία μυθολογία. Είναι νύκτα κατασκότεινη, οι Αργοναύτες επιστρέφουν στη πατρίδα τους από την Κολχίδα, δίχως άστρα και φεγγάρι, πέφτουν πάνω σε σφοδρή κακοκαιρία.
Η άγρια θάλασσα και οι δυνατοί άνεμοι οδηγούν την Αργώ στην καταστροφή, καθώς οι Αργοναύτες δεν αδυνατούν να την κατευθύνουν. 
Τότε ο Ιάσων ο αρχηγός των Αργοναυτών σήκωσε τα χέρια στον ουρανό και παρακάλεσε τον Απόλλωνα να τους σώσει τάζοντάς του. 
Ο θεός έριξε ένα βέλος μπροστά τους, ο κόσμος ολόγυρα έλαμψε μεμιάς και οι Αργοναύτες είδαν ξαφνικά να αναφαίνεται ένα μικρό νησί, όπου και προσάραξαν. Με την ανατολή του ηλίου, στο πρώτο άλσος που συνάντησαν, ίδρυσαν βωμό για να τιμήσουν τον Απόλλωνα Αιγλήτη για τη σωτήρια αίγλη (λάμψη) που έριξε μέσα στην καταιγίδα. Το νησί ονομάστηκε Ανάφη γιατί αναφάνηκε μέσα στη θάλασσα και έκτοτε ο θεός λατρεύτηκε ως Αναφαίος ή Αιγλήτης (τω παρά προσδοκιών Αναφανήναι). Κάθε χρόνο οι αρχαίοι κάτοικοι του νησιού τιμούσαν τον Απόλλωνα με μια γιορτή που ονομαζόταν Υακίνθεια.

Η Χώρα, ο μοναδικός οικισμός του νησιού που κατοικείται χειμώνα - καλοκαίρι είναι. 

Κτισμένη αμφιθεατρικά, βρίσκεται στο κέντρο του νησιού και απέχει 3 χλμ. από το λιμάνι του Αγίου Νικολάου.

Εχει χτιστεί στα ερείπια βενετσιάνικου κάστρου του 13ου αιώνα, στην κορυφή ενός λόφου και εντυπωσιάζει με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της και την απεριόριστη θέα της.

Το Κάστρο, που ίδρυσε στην ίδια θέση ο οίκος των Κρίσπι, ήταν παρατηρητήριο προς το Κρητικό Πέλαγος και τη Σαντορίνη.

Τα κατάλευκα σπιτάκια με τους θόλους, οι λουλουδιασμένες αυλές και τα στενά δρομάκια με τα ασβεστωμένα σκαλοπάτια, θυμίζουν τη συνοικία «Αναφιώτικα» κάτω από την Ακρόπολη της Αθήνας, η οποία κτίστηκε από κατοίκους της Ανάφης που μετοίκησαν εκεί τις δεκαετίες του 1860 και '70.

Στο ανατολικό τμήμα του νησιού, στην κορυφή του λόφου Καστέλι, βρέθηκαν ίχνη από την αρχαία πόλη της Ανάφης. 

Η πόλη-κράτος των Αναφαίων ιδρύθηκε πιθανότατα τον 8ο π.Χ. αιώνα από Δωριείς αποίκους. Είναι ορατή η οχύρωσή της και εκτεταμένα τα κατάλοιπα του νεκροταφείου της. Στους πρόποδες του ίδιου λόφου, βρίσκεται το ξωκλήσι της Παναγίας του Δόκαρη, στον νότιο τοίχο του οποίου έχει ενσωματωθεί μαρμάρινη ρωμαϊκή σαρκοφάγος. 

Νοτιότερα από το Καστέλι, στον όρμο Καταλυμάτσα, βρίσκεται το επίνειο της αρχαίας πόλης, το οποίο δεν έχει ανασκαφεί καθώς μεγάλο μέρος του είναι βυθισμένο στη θάλασσα. Συνδεόταν με την πόλη με δρόμο παρακλάδι της ιεράς οδού. 

Επιτύμβια γλυπτά, πολλά από τα οποία σώζονται σε καλή κατάσταση και άλλα ευρήματα βρίσκονται στην Αρχαιολογική Συλλογή στη Χώρα. Για να προσεγγίσετε το Καστέλι, θα ακολουθήσετε το μονοπάτι που ξεκινά από τη σήμανση στον δρόμο Χώρας - Μοναστηρίου. 

Η πιο διάσημη επίσκεψη στο νησί γίνεται στη Μονή Ζωοδόχου Πηγής, στους πρόποδες του βράχου Κάλαμος, που είναι κτισμένη στα ερείπια του ναού του Αιγλήτου Απόλλωνα. 

Το καθολικό του μοναστηριού υψώνεται πάνω στα θεμέλια του αρχαίου ναού, ενώ το αρχαίο οικοδομικό υλικό, καλοδουλεμένοι πλίνθοι από μάρμαρο ή ντόπιο λίθο, είναι εμφανές στις εγκαταστάσεις του μοναστηριού. 

Οι περισσότερες εικόνες είναι έργα του Νικολάου Καραβία από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, ανάμεσα στις οποίες και η σαφώς πρωιμότερη εικόνα της Καλαμιώτισσας με την αργυρεπίχρυση επένδυση.

Στην ανατολική άκρη του νησιού, δεσπόζει 

ο Κάλαμος, ένας τεράστιος μονόλιθος 

-ο μεγαλύτερος της Μεσογείου μετά το Γιβραλτάρ- που αποτελεί το 

εντυπωσιακότερο φυσικό αξιοθέατο του νησιού και βέβαια πρόκληση για τους αναρριχητές. 

Μάλιστα, ο Γάλλος περιηγητής του 18ου αι., Τουρνεφόρ, τον αποκαλεί τον πιο τρομακτικό βράχο του κόσμου.

Στην κορυφή του Καλάμου (460μ.), στην οποία οδηγεί μονοπάτι από τη Μονή Ζωοδόχου Πηγής, βρίσκεται η μονή της Παναγίας της Καλαμιώτισσας, που κτίσθηκε το 1715, δίπλα σε ερείπια μεσαιωνικού οχυρού. Η θέα είναι συγκλονιστική. Στον Κάλαμο βρίσκεται και το Δρακοντόσπηλο, ένα ενδιαφέρον σπήλαιο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, που όμως είναι πολύ δύσκολα προσβάσιμο.

  Scholeio.com  

Αλόννησος ή Ηλιοδρόμια πριν τον Όθωνα

Για αυτές τις μοιραίες μούσες που τόσους έχουν εμπνεύσει να γράψουν αριστουργήματα....  Μια μικρή καταγραφή για τα δικά μας, τα Ελληνικά "γοητευτικά βράχια"....

Αλόννησος 

Το όνομα Αλόννησος δόθηκε επί Όθωνα, το 1838, με πρόταση του τότε Υπουργείου Εσωτερικών σε αντικατάσταση του προηγουμένου ονόματος Λιαδρόμια ή Ηλιοδρόμια, καθώς έτσι αναφερόταν στη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1828. 

Από μετέπειτα έρευνα αυτό διαπιστώθηκε ως λάθος, δεδομένου ότι κατά την αρχαιότητα η Αλόννησος ήταν άλλο νησί (άγνωστο το ποιο).
Παρά ταύτα το όνομα παραμένει ως έχει για το νησί, το οποίο κατά τους αρχαίους Έλληνες λέγονταν «Ίκος».

Ο κύριος όγκος της Αλοννήσου αποτελείται από ασβεστόλιθους, στο νοτιοδυτικό όμως τμήμα του νησιού παρατηρούνται λιμναίες αποθέσεις της Νεοτέρας Τριτογενούς, οι οποίες καλύπτονται από ασβεστόλιθο, πάνω στον οποίο συχνά επικάθονται κροκαλοπαγή πετρώματα, καλυπτόμενα από ερυθρωπές μάργες του Ποντίου. Η διαπίστωση αυτή εξηγεί την παρουσία παλαιολιθικών σταθμών κατά μήκος μιας πεδινής λωρίδας της Αλοννήσου και άφθονων θηραμάτων.

Ίχνη προϊστορικής κατοίκησης που ανάγονται στην Παλαιολοιθική εποχή έχουν εντοπισθεί στην Αλόννησο. Σε πολλά σημεία της νοτιοανατολικής κυρίως πλευράς της νήσου, μεταξύ των οποίων η χερσόννησος Κοκκινόκαστρο και η νησίδα Μικρό Κοκκινόκαστρο, οι θέσεις Λεπτός Γιαλός, Γλύφα κ.α, διαπιστώνεται η παρουσία ευρημάτων που χρονολογούνται από τη Μέση Παλαιολιθική έως και τη Μεσολιθική εποχή. 

Κατάλοιπα εγκαταστάσεων υπάρχουν στη νησίδα Μικρό Κοκκινόκαστρο και αλλου, ενώτάφος της γεωμετρικής περιόδου βρέθηκε στη βόρεια πλευρά της νήσου, στη θέση Άγιος Κωνσταντίνος, από τον οποίο πιθανόν προέρχεται μία ακέραιη οινοχόη με γραπτή διακόσμηση.

Στους ιστορικούς χρόνους ήταν ''δίπολις'' σύμφωνα με τον Σκύλακα τον Καρυανδέα.* 

Η μια πόλη βρισκόταν στη χερσόννησο Κοκκινόκαστρο, όπου σώζεται τμήμα τείχους κλασικών χρόνων. 

Η άλλη πόλη τοποθετείται στη θέση Άγιος Ιωάννης, κοντά στο Παλίο Χωριό της Αλοννήσου, όπου δεν υπάρχουν ορατά ίχνη κτισμάτων, έχει εντοπιστεί όμως και εν μέρει ανασκαφεί νεκροταφείο κλασικών χρόνων. 

Αρκετές ακόμα κώμες, οχυρωμένες αγροικίες με στρογγυλούς πύργους και άλλες αγροτικές εγκαταστάσεις κλασικών, κυρίως αλλά και ελληνιστικών χρόνων, εντοπίζονται σε διάφορα σημεία της κεντρικής και βόρειας πλευράς της Αλοννήσου, όπως στις θέσεις Ράχες, Καστράκι, Καρμπίτσες και άλλες. Στο τέλος των ελληνιστικών χρόνων φαίνεται ότι η Ίκος έχει περιπέσει σε μαρασμό.

Σύμφωνα με μαρτυρία του Φιλόστρατου, γύρω στα τέλη του 2ου και στις αρχές του 3ου αι.μ.Χ. ολόκληρη η νήσος αποτελούσε έναν απέραντο αμπελώνα που βρισκόταν στην κατοχή του Πεπαρήθιου αμπελουργού Ύμναιου.

Το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων είναι το μεγαλύτερο Ευρωπαϊκό θαλάσσιο πάρκο και το πρώτο στην Ελλάδα. Οι προσπάθειες για την προστασία της περιοχής ξεκινούν από τις αρχές του 1970. Στις 31 Αυγούστου του 1986, υπεγράφη η πρώτη απόφαση από το νομάρχη Μαγνησίας για την προστασία της μεσογειακής φώκιας (Monachus monachus) και των βιοτόπων της.

Μορφολογικά η νήσος διακρίνεται στη βόρεια ορεινή και νότια πεδινή ζώνη. Κυριότερες κορυφές είναι τα υψώματα Γελαδάρα (456 μ.) και Κουβούλι (475 μ.), τα οποία μαζί με εκείνα της Σκοπέλου αποτελούν ένα συνεχές ορεινό τόξο. 

Στο νότιο μέρος, που είναι πεδινό, βρίσκονται και οι οικισμοί, στις δε άγριες και βραχώδεις ακτές του υπάρχουν σπήλαια που φωλιάζουν φώκιες και αγριοπερίστερα. Επίσης πάνω στη νήσο και στις γύρω νησίδες εντοπίζονται αγριοκάτσικα όμοια με τα λεγόμενα "κρι-κρι" της Κρήτης, της Αντιμήλου και τηςΣύμης.

__________________

* Ο Σκύλαξ ο Καρυανδεύς ήταν εξερευνητής του 6ου αιώνα π.Χ., ο οποίος με εντολή του Δαρείου Α' εξερεύνησε τις ασιατικές ακτές πέρα από τον Ινδό ποταμό όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος. Καταγόταν από τα Καρύανδα της Καρίας.

Με το ίδιο όνομα αναφέρεται συγγραφέας και εξερευνητής του 4ου αιώνα π.Χ. ο οποίος αντέγραψε και απέδωσε πιθανότατα με περικοπές και το έργο του Σκύλακος του Καρυανδρέως "Περίπλους" . Για να ξεχωρίζει από τον Σκύλακα του 6ου αιώνα, αναφέρεται ως "Ψευδοσκύλαξ" και το έργο: Περίπλους του Ψευδο-Σκύλακα.
Ο Αριστοτέλης αναφέρει το Σκύλακα στα Πολιτικά του, για αναφορά του στους Ινδούς βασιλείς.



  Scholeio.com  

Ενα Σχολείο στη Σουηδία

    Ένα καινούργιο σχολικό σύστημα στη Σουηδία εξαφανίζει τη σχολική αίθουσα
όπως τη γνωρίζαμε και την αντικαθιστά μ’ ένα περιβάλλον που ενθαρρύνει την “περιέργεια και τη δημιουργικότητα” των μαθητών.