"τραβούσαμε γοργά προς τη Ζάκυνθο..."

''....παραπλεύσαμε την Κεφαλονιά και τραβούσαμε γοργά προς τη Ζάκυνθο..

Nemorosa Zakynthos.

Οι κάτοικοι αυτού του νησιού περνούσαν στην αρχαιότητα γι' απόγονοι των Τρώων.

Λέγαν πως κατάγονταν από τον Ζάκυνθο, τον γιο του Δάρδανου, που έφερε στη Ζάκυνθο άποικους.

Ιδρύσανε το Σαγούντο στην Ισπανία, αγαπούσαν τις τέχνες και τους άρεσε ν' ακούουν να τραγουδιούνται οι στίχοι του Ομήρου, συχνά έδιναν άσυλο σε Ρωμαίους φυγάδες, μάλιστα λένε πως βρέθηκε εκεί η σποδός του Κικέρωνα.

Αν πραγματικά η Ζάκυνθος στάθηκε ένα καταφύγιο φυγάδων, της αφιερώνω μ' όλη μου την καρδιά την ευλάβειά μου και προσυπογράφω αυτά τα ονόματα: Isola d'oro και Fior di Levante. 

Τ' όνομα του λουλουδιού μού θυμίζει πως ο υάκινθος έβγαινε στη Ζάκυνθο και πως αυτό το νησί πήρε τ' όνομα του από το φυτό που βλάσταινε εκεί: στην αρχαιότητα, για να τιμήσει κανείς μια μητέρα έβαζε καμιά φορά δίπλα στ' όνομα της και της κόρης της.

Στον Μεσαιώνα βρίσκουμε για τη Ζάκυνθο μια άλλη παράδοση, ελάχιστη γνωστή.

Ο Ροβέρτος Γυισκάρδος, δούκας της Απουλίας, πέθανε στη Ζάκυνθο πηγαίνοντας στην Παλαιστίνη.

Του 'χαν προφητέψει πως θα πέθαινε στην Ιερουσαλήμ, κι έτσι βγάλαν το συμπέρασμα πως η Ζάκυνθος στον δέκατο τέταρτο αιώνα λεγόταν Ιερουσαλήμ ή πως βρισκόταν σ' αυτό το νησί κάποιο μέρος που το λέγαν Ιερουσαλήμ.

Εξάλλου η Ζάκυνθος είναι σήμερα ξακουστή για τις πετρελαιοπηγές της, όπως ήταν και στον καιρό του Ηρόδοτου, κι η σταφίδα της συναγωνίζεται την κορινθιακή.

Από τον Νορμανδό προσκυνητή Γυισκάρδο ώς εμένα τον Βρετόνο προσκυνητή πέρασαν κάμποσα χρόνια, μα στο ενδιάμεσο των δύο ταξιδιών μας, ο άρχοντας ντε Βιλλαμόντ, συμπατριώτης μου, πέρασε από τη Ζάκυνθο.

Εφυγε από το δουκάτο της Βρετάνης στα 1588 για την Ιερουσαλήμ.

"Ευλογημένε αναγνώστη", λέει στην αρχή των Ταξιδιών του, "θα λάβεις στα χέρια σου αυτό το μικρό μου πόνημα, κι αν θέλεις, διορθώνεις τα λάθη που τυχόν θα συναντήσεις, κι αν το δεχτείς μ' όση καλή καρδιά το παρουσιάζω κι εγώ, θα μου δώσεις κουράγιο για να μην είμαι στο μέλλον φειδωλός σ' ό,τι σπουδαίο θα μου φέρναν οι καιροί κι οι περιστάσεις, και να υπηρετώ τη Γαλλία κατά την επιθυμία μου. Χαίρε".
Ο άρχοντας ντε Βιλλαμόντ δε σταμάτησε καθόλου στη Ζάκυνθο.
Την είδε περνώντας, όπως κι εγώ, κι όπως κι εμένα ο πουνέντες τον έσπρωξε προς το Μοριά.....
______________
Έλληνες Περιηγητές

Scholeio.com