Πριν έρθουμε σ' αυτό τον υλικό κόσμο,
η ουσία μας ήταν τίποτα.
Δεν είχαμε τίποτα να μας επιβαρύνει
-ούτε κανόνες, ούτε καθήκοντα, ούτε χρήματα, ούτε γονείς, ούτε πείνα, ούτε φόβο....
Τίποτα απολύτως.
Η απελευθέρωση είναι να (ανα)γνωρίσεις ότι είσαι τίποτα.
Η εμπειρία και όχι η φώτιση μας πληροφορεί
για την ύπαρξη, την εμφάνιση και τις μεταβολές
των αισθητών πραγμάτων, όπως είναι οι πέτρες, τα φυτά, τα ζωά και οι άνθρωποι.
Αντίθετα, η φώτιση και όχι η εμπειρία μας πληροφορεί τι σημαίνουν αυτά τα πράγματα,
τι μπορούν να είναι και τι θα έπρεπε, ίσως, να είναι.
Ο άνθρωπος έχει ζωτικές δυνάμεις σαν το φυτό, δύναμη συναίσθησης σαν το ζώο, και
"σκέψη" σαν άνθρωπος φυσικά.
Όμως έχει και κάτι παραπάνω, μια μυστηριακή δύναμη που του επιτρέπει όχι μόνο να
σκεφτεί αλλά και να συνειδητοποιεί τη σκέψη του.
Δηλαδή η συναίσθηση κι η νοημοσύνη επιστρέφουν, κατά κάποιο τρόπο στον εαυτό του.
Είμαστε λοιπόν όχι μόνο σκεπτόμενα όντα αλλά όντα που είναι ικανά να παρακολουθήσουν
και να μελετήσουν τη σκέψη τους.
Αν πρέπει να βάλουμε ετικέτα ας την πούμε αυτοσυνείδηση.
Εκτός από τις γνωστές πέντε σωματικές αισθήσεις έχουμε και μιας διαφορετικής τάξης
ιδιότητες ή ικανότητες.
Μπορούμε να τις ονομάσουμε διανοητικές αισθήσεις. Είναι ο ίδιος ο νους σε δράση.
Τόσο η οξύτητα όσο και εμβέλεια τους είναι ιδιότητες του ίδιου του νου.
Χωρίς αυτές τι αισθήσεις θα είμαστε να ανίκανοι να γνωρίσουμε τη μορφή, το σχέδιο, την κανονικότητα, την αρμονία, το ρυθμό και το νόημα. Τη ζωή τη συναίσθηση και την αυτοσυνείδηση.
Κάθε σκέψη μπορεί να εξεταστεί σχολαστικά και άμεσα, εκτός από τη σκέψη με την οποία εξετάζουμε. Όλα μπορούμε να τα δούμε εκτός από το μάτι που μ' αυτό βλέπουμε.
Μόνο μέσω της "καρδιάς" μπορεί να έρθει κανείς σε επαφή με τις ανώτερες βαθμίδες
της σημασίας και τα επίπεδα ύπαρξης.
Οποιοσδήποτε μένει προσκολλημένος στον υλιστικό επιστημονισμό της σύγχρονης
εποχής δεν θα μπορέσει να καταλάβει:
Δεν πιστεύει πως υπάρχει κάτι ανώτερο από το άνθρωπο και δεν βλέπει σ' αυτό τίποτε
άλλο από ένα σχετικά εξελιγμένο ζώο. Εξελιγμένο ον.
Ένα εξελιγμένο ον που το μάθανε να μην σέβεται τους νόμους και την ύπαρξη, να σκοτώνει
για να ζήσει, να κατέχει για να υπάρχει, να αρπάζει και να μην χορταίνει, να κυβερνιέται με το φόβο....
Ένα ον χωρίς κρίση, χωρίς ηθική, χωρίς ντροπή, χωρίς σύστημα αξιών. Ένα ον όργανο,
έτοιμο να πουληθεί με οποιοδήποτε τίμημα. Ένα υπερφίαλο, επαρμένο, άπληστο, καταναλωτικό.... Ναι ένα εξελιγμένο όν.
Ένα ον υπερήφανο για την κατασκευή του. Χρήσιμο μόνο στον κατασκευαστή του.
Μπορείς όμως, να γίνεις "άνθρωπος"...! Βρες την πραγματική σου νοημοσύνη...!
Scholeio.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου