Ουσπένσκυ, Η Φύση Αναπτύσσει τον Άνθρωπο ως ένα σημείο, η συνέχεια είναι στο χέρι μας

Ο άνθρωπος όπως τον ξέρουμε δεν είναι ολοκληρωμένο άτομο.

Η φύση τον αναπτύσσει 
μόνο ως ένα σημείο, μετά 
τον αφήνει είτε να εξελιχθεί παραπέρα χάρη στις δικές του προσπάθειες και επινοήσεις ή να ζήσει και να πεθάνει όπως γεννήθηκε ή και να εκφυλιστεί χάνοντας κάθε ικανότητα για εξέλιξη. 


   Η εξέλιξη του ανθρώπου, θα σημαίνει την ανάπτυξη ορισμένων εσώτερων ιδιοτήτων και χαρακτήρων, που συνήθως παραμένουν αδρανείς και δεν μπορούν να αναπτυχθούν μόνες τους.

   Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που διάβασα, δεν θυμάμαι πότε, δεν θυμάμαι που... 

   Η ιστορία περιγράφει έναν άνθρωπο που αφού πέθανε, πήγε στον άλλο κόσμο.  Εκεί συνάντησε διαφόρους ανθρώπους, όπως είναι φυσικό.  
Μερικούς από αυτούς τους συμπάθησε άλλους λίγο άλλους περισσότερο. Όμως ανάμεσα συνάντησε κι έναν που τον αντιπάθησε σχεδόν μόλις τον είδε. Δεν τον γνώριζε κι όμως δεν μπορούσε να τον υποφέρει.
   Νευρίαζε πολύ, σχεδόν πριν ανοίξει ο άλλος το στόμα του. 
Ότι κι αν έλεγε τον έκανε έξω φρενών και τον αηδίαζε -ο τρόπος του, οι συνήθειες του, η τεμπελιά του, ο ψεύτικος τρόπος που μιλούσε, οι εκφράσεις του προσώπου του- και του φαινόταν ακόμα πως μπορούσε να διακρίνει τις σκέψεις και τα συναισθήματα του ανθρώπου αυτού, όλα τα μυστικά του και τελικά όλη τη ζωή του. 
   Αποφάσισε να ρωτήσει. θα έσκαγε από περιέργεια, ήθελε να μάθει περισσότερα γι αυτόν, τον πιο αντιπαθητικό άνθρωπο... μα τι λέει τον μισητό, που είχε ποτέ γνωρίσει.
   Μια μέρα ρώτησε δυο, μάλλον φίλους, που τους συναντούσε συχνά στους περιπάτους του.  Δείχνοντας τον συγκεκριμένο... 
   - "Ποιός είναι ο κύριος... τον ξέρετε ;  Θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα αν μου λέγατε πώς τον λένε".  
   - "Μα... εσείς κύριε..." του απαντούν σχεδόν ταυτόχρονα με μία φωνή. "Εσείς είστε, δεν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας;" Και γυρίζοντας στον διπλανό του "...ένας ακόμα", και επιστρέφοντας στον ερωτώντα...   
   - "Βλέπετε, εδώ πάνω έχουμε αυτούς τους πολύ ειδικούς καθρέφτες, πολύ διαφορετικούς από τους δικούς σας. Το είδωλο που καθρεφτίζει ο δικός μας καθρέφτης είναι ο πραγματικός εαυτός του καθένα. Ο άνθρωπος αυτός που μας ρωτάτε και δεν τον αναγνωρίζετε είναι... ο εαυτός σας !   Π. Ντ. Ουσπένσκυ

Scholeio.com