"Σήμερα επέλεξα να σας μιλήσω ως δασκάλα να σας κάνω εν δυνάμει μαθητές μου το μάθημα θα είναι ιδιαίτερο πώς να γίνεις ο Πολεμιστής Του Φωτός, πώς να ξεσηκωθείς, να διεκδικήσεις και στο τέλος πώς να νικήσεις! Αυτή τη φορά, η ευχή της Σπαρτιάτισσας Μάνας θα γίνει πιο απόλυτη, ποτέ πια ΕΠΙ ΤΑΣ μόνο ΤΑΝ!
Το μάθημα αυτό θα μου επιτρέψετε να το αφιερώσω σε κάποιους Έλληνες που συνάντησα τις δύο τελευταίες εβδομάδες.
Άλλοι από αυτούς ήταν πολεμιστές της Κύπρου, άλλοι οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του Αγίου Παντελεήμονα οι οποίοι βρίσκεστε σήμερα εδώ και σας ευχαριστώ πολύ, άλλοι Πνευματικοί ταγοί της Ακαδημίας Αθηνών , άλλοι Εύζωνες ή απλώς νέοι περήφανοι γνώστες της Ελληνικής Μυθολογίας και ετυμολογικοί γνώστες του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος ως γνήσιοι απόγονοι της θεάς Αθηνάς, μα, πάνω από όλα για μια ακόμη φορά επιτρέψτε μου, αυτό το μάθημα ανδρείας να το αφιερώσω στους 39 συμμαθητές σας, που όμως ήδη πολέμησαν και απέδειξαν πως είναι Αθάνατοι Έλληνες, στα δικά μου Πομακόπουλα της Θράκης και εδώ θέλω το πιο δυνατό σας χειροκρότημα.
Αφήστε με λοιπόν να σας αποκαλώ σ’ αυτό το μάθημα που θα κάνουμε, παιδιά μου κι ας ξεκινήσουμε την αναζήτηση της ειμαρμένης των Ελλήνων!
Η Ελευθερία της σκέψης είναι η ζωή της ψυχής, λέει κάπου ο Βολταίρος... Η Χαρά είναι η "δασκάλα" που προσπάθησαν πολλοί, όχι μια φορά μόνο, να "σωπάσει". Η Χαρά όμως, δεν σώπασε..... Η Χαρά δεν σωπαίνει..... Η Χαρά δεν θα σωπάσει..... Η "δική μας Χαρά" με οδηγό την ψυχή της, απευθύνει στα "παιδιά της", όπως πολύ τρυφερά τους λέει, πως να μείνουν Έλληνες.Παιδιά μου, γνωρίζετε ποιοι είσαστε; Έλληνες ανδρειωμένοι μα, Έλληνες μαρμαρωμένοι που κάποιοι σας κόψανε κρυφά τα δόρατα και τις ασπίδες και δεν σας έμαθαν να μάχεστε, μα μόνο να πονάτε μη τυχόν διεκδικήσετε την πιο τρανή Ελλάδα μη τυχόν νικήσετε τον Τούρκο το δυνάστη.
Στις εκκλησιές μας έμαθαν πως ο ΑΙΤΩΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΙ Ο ΖΗΤΩΝ ΛΑΜΒΑΝΕΙ μα χρόνια τώρα βρίσκεται μαρμαρωμένος ο Βασιλιάς του γένους και τα παιδιά του μένουν μοναχοί και ξεχασμένοι.
Στη Β. Ήπειρο κανείς πια δε μιλά. Τους ξέχασε η Ελλάδα. Η Μακεδονία χάνεται κι ας ήταν γη του Αλεξάνδρου.
Η Θράκη αλώθηκε απ ’τα σκυλιά που φάγανε την Κύπρο και η Αθήνα της Παλλάδας η φωλιά αλώθηκε από λαθρομεταναστόκαταπατητές του πνεύματος του αρχαίου γι αυτό και σήμερα εδώ ως άλλοτε σε ένα κρυφό σχολειό θα μπούμε, για να αναζητήσουμε ξανά που είναι η ελευθερία αυτή που ο Έλλην τη ζητά και ψάχνει με ανδρεία!
Κι όταν το βράδυ από δω θα φύγουμε δε θα ‘μαστε πια ίδιοι γιατί ως δούλοι μπήκαμε πολεμιστές θα βγούμε!
Μα για να πετάξουμε ελεύθεροι θα πρέπει πρώτα του Αετού την πτήση να ερευνήσουμε καλά! Το μάθημα πεζά και όχι επικά αρχίζει ή καλύτερα συνεχίζει. Παράδειγμα προς μίμηση:
Η πτήση αναγέννησης του Αετού.
Ο Ελληνισμός ανέκαθεν έμοιαζε με έναν Αετό. Σκεφθείτε ο Αετός είναι το μακροβιότερο από τα αγέρωχα πουλιά όπως ακριβώς και η Ελλάδα που ζει εδώ και χιλιάδες χρόνια ο Αετός λοιπόν ζει 70 ολόκληρα χρόνια.
Για να φτάσει όμως σε αυτή την ηλικία, πρέπει να πάρει μια σκληρή και γενναία απόφαση.
Στο μέσον ακριβώς της ζωής του τα νύχια του δεν μπορούν να αρπάξουν τη λεία για να τραφεί, το ράμφος του γίνεται πάρα πολύ κυρτό και τα γερασμένα του φτερά δεν τον βοηθούν πλέον να πετάξει.
Τότε, έχει μόνο δύο επιλογές ή να πεθάνει ή να περάσει μια επώδυνη διαδικασία αλλαγής που θα διαρκέσει 150 ημέρες .
ο αετός χτυπά το ράμφος του μέχρι να το αποκόψει και μετά θα περιμένει να φυτρώσει ένα καινούργιο ράμφος.
Με αυτό θα αποκόψει και τα νύχια του. Αφού λοιπόν φυτρώσουν τα καινούργια νύχια ο Αετός αρχίζει να μαδάει τα γερασμένα του φτερά.
Μετά λοιπόν από πέντε μήνες ο Αετός πραγματοποιεί τη περίφημη Πτήση της Αναγέννησης του και ξαναζεί.
Προσέξτε όμως παιδιά μου, όλα τα περνάει μόνος του! Επιστρέφει που;
Στη φωλιά του. Κόβει μόνος του τα πάθη και τα ελαττώματα του. Έτσι λοιπόν και ο Ελληνισμός είναι ένας μοναχικός Αετός. ΠΟΤΕ δεν είχε συμμάχους.
Πάντα ήταν μόνος του μα πάντα θυμηθήτε έδινε έναν όρκο:
"Ου καταισχυνώ τα όπλα τα ιερά, ουδ’ εγκαταλείψω τον προστάτην ω αν στοίχω, αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων, και μόνος και μετά πολλών."
Μα πάντα τόχει η μοίρα των Ελλήνων να πολεμούνε λίγοι.
Ο Έλληνας και σήμερα παιδιά μου, μόνος του θα αναγεννηθεί γιατί μέσα του κρύβει ανέκαθεν έναν πολεμιστή, άλλοτε κρύβει έναν Λεωνίδα, άλλοτε έναν Αλέξανδρο, άλλοτε κρύβει έναν Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, άλλοτε έναν Κολοκοτρώνη, μια Ηρώ Κωνσταντοπούλου, άλλοτε έναν Ευαγόρα Παλικαρίδη, έναν Ηλιάκη, έναν Αριστοτέλη Γκούμα και αμέτρητους άλλους.
Σήμερα λοιπόν η Ελλάδα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη ηλικία. Αυτήν των σαράντα ετών του Αετού.
Δεν διεκδικούμε τίποτα χημικά, δεν κάνουμε όνειρα και δεν πετάμε ψηλά.
Η σημερινή κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου μας υποδουλώνει κάθε μέρα και πιο βαθιά στον Οθωμανισμό μέσα από έναν εσκεμμένο νεοραγιαδισμό που την διακρίνει.
Μα πρέπει κι εμείς να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας όπως ο Αετός . Να ξυπνήσει μέσα μας ο Πολεμιστής του χθες και του σήμερα.
Ο Τρόπος ; Ένας!
Γυρίστε στη φωλιά σας στην κορυφή του βουνού. Ταξιδέψτε στις γωνιές της Ελληνικής σκέψης και στο «Γνώθι σεαυτόν» .
Μπείτε έστω και νοερά μέσα στο σώμα του Λεωνίδα και του Κολοκοτρώνη. Πρώτα όμως νιώστε τον πόνο που ένιωθαν πολεμώντας μα πάνω από όλα μετά νιώστε την ανδρεία της ψυχής τους.
Μεθύστε με το κρασί των Αθανάτων και όσο κι αν ακούγεται σκληρό κάντε ζωή σας το θάνατο και Αθάνατοι θα ζήσετε.
Δεν είναι τυχαίο που μόνος του αγωνίστηκε και ο Χριστός, μα «θανάτω θάνατον πατήσας».
Μόνος και ο Λεωνίδας στα στενά των Θερμοπυλών μα έμεινε Αθάνατος. Όλοι ήσαν απόλυτοι στις θέσεις τους. Έτσι και εμείς πρέπει να είμαστε απόλυτοι και αδιαπραγμάτευτοι στο ότι το έθνος μας ορίζει.
Ο Χριστός δεν έλεγε τυχαία πως θα ξεράσει τους χλιαρούς. Ο Κολοκοτρώνης δίκαια πρόσταζε το θρυλικό «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» και ο Λεωνίδας δεν προειδοποιούσε τυχαία με την ιστορική του απειλή το βάρβαρο εχθρό « Μολών λαβέ».
Γι’ αυτό παιδιά μου σήμερα, πιο πολύ ίσως από κάθε άλλη φορά, θα ‘θελα να έρθω δίπλα στον καθένα σας και με το χέρι να σας αγγίξω στην ψυχή.
Θέλω να αγγίξω πιο πολύ τους ελεύθερους πολιορκημένους που σήμερα βρίσκεστε εδώ και το πρωί ήμουν στον Άγιο Παντελεήμονα και έβλεπα το δράμα σας.
Θέλω να αγγίξω τον καθένα από σας που δεν αντέχετε άλλο τη σκλαβιά και θέλετε ελευθερία.
Μόνο ένα σας απομένει ακούστε με και δε θα το μετανιώσετε, Βγάλτε τον πολεμιστή που κρύβετε μέσα σας. Θωρακιστείτε όμως πρώτα. Μη βγείτε στη μάχη ξυπόλυτοι.
Πώς Πρέπει να Είναι ο Πολεμιστής
του Φώτος; Ποια τα Πνευματικά του Όπλα;
1. Φόρεσε τις περικνημίδες σου, θα σου χρειαστούν για να κρατήσεις τα γόνατά σου αλύγιστα, γιατί αν χαθούν τα γόνατα σου και συρθείς χάμω, όλη η ψυχή σου θα υποκύψει στο φόβο.
Για σένα Έλληνα του σήμερα, οι περικνημίδες σου είναι η πίστη στο Θεό που πιστεύεις, που πάντα διώχνει το φόβο και μας κάνει ατρόμητους.
Ο Πολεμιστής που έχει κατακτήσει την αφοβία, σε κάθε του βήμα ανοίγει με κραδασμό το μονοπάτι της ανδρείας.
2. Πάρε τη χάλκινη ασπίδα σου, θα σου χρειαστεί για να αποκρούσεις τις λυσσαλέες επιθέσεις της λύπης. Η ασπίδα του σήμερα για σένα Έλληνα, είναι η γνώση της ιστορίας.
Να ξέρεις καλά ποιος είσαι, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.
Γιατί είσαι και γεννήθηκες Έλληνας.
Και ας μην ξεχνάμε Έλληνας γεννιέσαι δε γίνεσαι ποτέ! Ελληνόψυχος γίνεσαι!
3. Το έδαφος που υπερασπίζεσαι λέγεται αλυπία. Ζήσε Άλυπος! Και αν είναι να δώσεις την έσχατη μάχη ΤΕΛΕΥΤΑ ΑΛΥΠΟΣ! Γιατί, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!
4. Προφυλαξε βαθιά την κεφαλή σου και ιδίως τα αυτιά σου, μέσα όμως στο κράνος της σοφίας!
Μην υποκύψεις Έλληνα του σήμερα, στην πλύση εγκεφάλου, που σου κάνουν από τα δελτία ειδήσεων !
Άκου μόνο το χτύπο της καρδιάς σου, όταν ακούει τον Εθνικό Ύμνο!
Πως αλλιώς θα προφυλαχτείς από το δόλιο ψεύδος με τις χίλιες δύο μεταμφιέσεις που παίρνει, ώστε, να μοιάζει με αλήθεια;
Πάρε στο χέρι σου το μαχαίρι, το μαχαίρι όμως της γνώσης, και σκότωσε κάθε προβατόσχημο λύκο!
5. Τέλος οπλίσου με το πανίσχυρο δόρυ της συνειδητής πρόθεσης σου. Μην περιμένεις να σε εξευτελίσουν κι άλλο. Μην περιμένεις να ξεσηκωθείς γιατί δε θα χεις πλέον να κάνεις κάτι άλλο.
Τότε δε θα χει καμιά αξία. Δείξε αξιοπρέπεια στον Έλληνα που κρύβεις μέσα σου και ξεσηκώσου τώρα!
Να λοιπόν, πέντε είναι τα πνευματικά σου όπλα: Περικνημίδες, δηλαδή πίστη στο Θεό και στην Ελλάδα,Ασπίδα, δηλαδή γνώση της ιστορίας,Κράνος, για να μην ακούμε τι λένε οι σύγχρονες σειρήνες του Γιωργάκη,Δόρυ, επίθεση και όχι άμυνα, διεκδίκηση και όχι ηττοπάθεια .
Πάνω από όλα όμως, θέλω να θυμάσαι ένα πράγμα Έλληνα που είσαι απέναντί μου.
Μην υποτιμάς κανέναν εχθρό, ούτε το μογγόλο και απολίτιστο Τούρκο που μιμείται τον άνθρωπο, ούτε το σκυλοφάγο Πακιστανό, ούτε το σκυπητάρη Αλβανό, ούτε το θηλυπρεπή, θολοκουλτουριάρη, που κατά λάθος Ελληνοφωνεί, μην υποτιμάς κανέναν εχθρό. Θυμήσου, μάθε να τον αναγνωρίζεις με την πρώτη ματιά, γιατί οι περισσότεροι απ’ αυτούς ή σχεδόν όλοι, καταρρέουν με την αναγνώριση και μόνο.
Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί σου. Θυμήσου!
Μα εσύ Έλληνα μου, προχώρα μόνος. Προχώρα, σε μία ανίερη συμμαχία, αυτή που θα ενώσει μέσα σου, στη δική σου φωλιά, στην κορυφή του βουνού, το παρελθόν σου με το τώρα.
Ξεκλείδωσε απ’ τα μέσα σου τον ξακουστό Λεωνίδα, που πλέον όμως κάνει το σταυρό του και δίνοντας υπόσχεση νίκης, απειλεί κάθε σκυλότουρκο με τη λακωνική του ρήση «Μολών Λαβέ».
Θωράκισε τον εαυτό σου ακόμα και απ’ τον εγωισμό σου. Αυτόν που πάντα στον Ελληνισμό, έφερνε τις διχόνοιες και τα μίση.
Γι’ αυτό όταν θα μείνεις μόνος, έχε μέσα την ταπεινοφροσύνη όχι όμως την ταπείνωση. Μια αξιοπρεπή ταπεινοφροσύνη, μην υπερτιμάς τον εαυτό σου, μην αυτοπροβάλλεσαι.
Δεν θα τους αιφνιδιάζεις. Έτσι θα ξέρουν πάντα, ποιος είσαι, και πως σκέφτεσαι. Προσπάθησε όσο γίνεται – γιατί γίνεται – να μην έχεις φθόνο μέσα σου, μόνο τη θεία Νέμεσις του Αχιλλέα! Μάθε να περνάς απαρατήρητος ακόμη και όταν ξεκουράζεσαι!
Ακόμα και όταν κάνεις το πιο απλό, ακόμη και όταν αναπνέεις Πολεμιστής να είσαι! Μην αγαπάς το έθνος σου, μονάχα όταν προλαβαίνεις από τις δουλειές σου!
Μην αγαπάς την πίστη σου, μονάχα, όταν Κυριακή στην εκκλησιά πηγαίνεις!
Κάνε τη μάχη σύντροφο, κάνε τη γη σου κάστρο!
ΙΕΡΕ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, ΈΛΛΗΝΑ, που ήρθες από την Ήπειρο, τη Θράκη, το Αιγαίο, τη Θεσσαλία και τη στερεά, Μακεδονία και Κρήτη, από της Λακεδαίμονος τη γη και τη Μεγαλόνησο!
Μη σε βαραίνει ο πόλεμος που ανίερα ξεκίνησε μέσα από την ψυχή σου.
Κάνε τον απλά πνοή σου, ανάσαινε ελεύθερα, θυμήσου τη γενιά σου.
Μην υπομένεις άλλο το ζυγό, σου κλέβουν τη ψυχή σου.
Μα πιο πολύ από ποτέ θυμήσου πως στο τέλος θα αντέξεις. Γιατί και ο προμηθέας σου, στο βράχο, σε κοιτάει, να σε κατασπαράζει τ’ όρνεο: Μα εσύ εκεί να αντέχεις, γιατί όλοι μας την ψάχνουμε την ποθητή Ιθάκη!
Μόλις σκεφτείτε που βγήκαμε από το νησί των λωτοφάγων της λήθης και της λησμονιάς οι Δραγουμάνοι όρισαν πως δεν υπάρχει πλέον, το Εθνικής δίπλα από το Παιδείας, για να ξεχάσουν τα Ελληνόπουλα πως είναι ανδρειωμένα, πως είναι απόγονοι Αθανάτων, που φέρνουνε τη νίκη!
Και φτάσαμε στου Κύκλωπα τη γη, αυτού που έχει μόνο ένα μάτι, γιατί η παγκοσμιοποίηση, δεν βλέπει με τα δύο, δε ξεχωρίζει Έθνη, ούτε Λαούς, μα, ζωοποιεί τους πάντες!
Έλληνα μου, βάλε στρατηγική και τεχνική, ως άλλος Οδυσσέας, μόνο με ένα τρόπο θα τους νικήσουμε, αν γίνεις ο Κανένας!
Να μην γνωρίζουν από πού θα έρθει η θεία δίκη, ν’ αρχίσει ο κλεφτοπόλεμος, να ετοιμάσουμε τους νέους μας, να σκάνε σαν τις βόμβες στα χέρια τους και στη σπηλιά του ξένου Κύκλωπα Αρχηγού μας.
Και σα ξεφύγουμε από κει, και φτάσουμε στην Ιθάκη, μεσ’ στου Βοσπόρου τα στενά και στης Αγιά Σοφιάς την εκκλησιά θα κάνουμε όλοι το σταυρό μας, γιατί η Ελλάδα ήταν οδηγός μας και φάρος μας και πίστη!
Θα ανοίξει η Πύλη και θα βγει ο Βασιλιάς από τα μαρμαρωμένα αλώνια και τότε, σκεφτείτε τον μπροστά σας: Αναγνώριση θα δώσει στην ανδρεία!
Γιατί εσύ Έλληνα ορκίστηκες στο χθες και κράτησες το λόγο, «Αμες δε γεσόμεθα, πολλώ κάρρονες» (εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροί σας), φωνάζεις στους προγόνους, και τώρα αποδείχθηκες Πολεμιστής, υπέρτατος των πάντων.
Κι αν όλα αυτά που ακούσατε μοιάζουν με ιστορία, πάρτε τα όπλα, γράψτε την, γιατί ποτέ δεν άνθισε η Ελληνοτουρκική φιλία !!!>>
___________________________________
Χαρά Νικολοπούλου
Scholeio.com
