Τόμας Σ. Έλιοτ
Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι
είμαστε οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
σκύβοντας μαζί
Καύκαλα μ' άχερα γεμάτα. Αλίμονο!
σκύβοντας μαζί
Καύκαλα μ' άχερα γεμάτα. Αλίμονο!
Οι στεγνές φωνές μας, όταν
ψιθυρίζουμε μαζί
είναι ήσυχες και ανόητες
είναι ήσυχες και ανόητες
σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι
ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί
στο ξερό μας κελάρι.
Σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα
παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση.
Αυτοί που πέρασαν
ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί
στο ξερό μας κελάρι.
Σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα
παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση.
Αυτοί που πέρασαν
με ολόισια μάτια, στου θανάτου το άλλο Βασίλειο
μας θυμούνται-αν καθόλου-όχι ως χαμένες
βίαιες ψυχές, μα μονάχα
μας θυμούνται-αν καθόλου-όχι ως χαμένες
βίαιες ψυχές, μα μονάχα
ως κούφιους ανθρώπους
τους βαλσαμωμένους ανθρώπους….
τους βαλσαμωμένους ανθρώπους….