The Archimedes Palimpsest, is a Byzantine prayer book

Pages from the Archimedes Palimpsest.

   LOST for centuries. FOUND by the Walters Art Museum. Discover how an international team of experts resurrected the hidden manuscript of the ancient world's greatest thinker, Archimedes of Syracuse.
   In Jerusalem in 1229 AD the greatest works of the Greek mathematician Archimedes were erased and overwritten with a prayer book by a priest called Johannes Myronas. 

   In the year 2000 a project was begun by a team of experts at the Walters Art Museum to read these erased texts. 

   By the time they had finished, the team that worked on the book had recovered Archimedes' secrets, rewritten the history of mathematics and discovered entirely new texts from the ancient world. 

   This exhibition will tell that famous story. It will recount the history of the book, detail the patient conservation, explain the cutting-edge imaging and highlight the discoveries of the dogged and determined scholars who finally read what had been obliterated.

   Known as The Archimedes Palimpsest, the manuscript is a Byzantine prayer book from the 13th century which was assembled using pages from several earlier manuscripts – one of which contained several treatises by the Greek mathematician Archimedes that were copied in 10th-century Constantinople. 

   These were first discovered in 1906 by the Danish Archimedes scholar Johan Ludwig Heiberg, but as the text had been scraped away to make room for the prayer book he was only able to partially read them, and the book then went missing until it was auctioned – in a much more damaged state – at Christie's in New York in 1998. 

Archimedes palimpsest, 1229, Walters Art Museum in Baltimore.

   Bought by an anonymous American collector for $2m (£1.25m), it was deposited at Baltimore's Walters Art Museum, where scientists, conservators, classicists and historians have been working on uncovering the secrets of oldest surviving copy of Archimedes' works.
   Since that date (1998) the manuscript has been the subject of conservation, imaging and scholarship, in order to better read the texts. The Archimedes Palimpsest project, as it is called, has shed new light on Archimedes and revealed new texts from the ancient world. It has also generated a great deal of public curiosity, as well as the interest of scholars throughout the world.

   Left, an image of folio XXX. Right, IR image which succeeded in separating the Archimedes ink (carbon black ink) from the parchment underneath it, and from the prayer book ink (ferro-gallic ink) on top of it. 

   Using multispectral imaging and an x-ray technique which picked up the iron in the ink that had been scraped away, they discovered that Archimedes, working in the third century BC, considered the concept of actual infinity, something thought to have only been developed in the 19th century, and anticipated calculus. 

   As well as seven treatises by the ancient Greek mathematician, including the only surviving copy of his The Method of Mechanical Theorems and Stomachion, new speeches by the classical Athenian orator Hyperides and a lost commentary on Aristotle's Categories from the second or third century AD were also found beneath the text of the prayer book.

   After centuries of mistreatment, the Archimedes palimpsest is in bad shape. During its thousand-year life, it has been scraped, singed by fire, dribbled with wax, smeared with glue, and ravaged by a deep purple fungus, which in places has eaten through its pages. 

   Without the use of computer technology, the Archimedes palimpsest would be largely illegible. But modern imaging technologies, similar to those that helped experts read portions of the Dead Sea Scrolls in 1996, allow for astonishingly precise views of faded text. 

Image source: Nova.

  
   The exhibition Lost and Found: The Secrets of Archimedes will conclude with two galleries that ask "What will we discover next?" 

   In six interactive learning stations, conservation staff will present artworks from the Walters' collection to illustrate the very real questions that start the process of learning and discovery through research. For example, you will be invited to consider why a Kentucky Long rifle is associated with a pastoral 19th-century drawing by Rosa Bonheur, to explore what Ethiopian painting and manuscript illustration have to do with colorful minerals on display, and to ponder how silver preservation could be revolutionized by recent advances in nanotechnology.

   This exhibition has been generously supported by an anonymous donor and by leadership gifts from the Selz Foundation and the Stockman Family Foundation.
   The Archimedes Palimpsest is a manuscript of extraordinary importance to the history of science. This thirteenth century prayer book contains erased texts that were written several centuries earlier. These erased texts include two treatises by Archimedes that can be found nowhere else, The Method and Stomachion.

   On 29th October 2008, we celebrated the ten year anniversary of the project. What was erased text, in terrible condition, impossible to access, and yet foundational to the history and science of the West, is now legible, and instantly available.

  * Archimedes, The Greek mathematician was born in the Greek colony of Syracuse on the island of Sicily in 287 BC. He was the son of an astronomer and mathematician named Phidias.

πηγή

Perasma

Beneath the World as we Know it

   If you are from the Midwest or upper East coast and middle aged, chances are you spent your summer vacation on the Gulf Coast of Florida back in the 70s like myself. You also probably forgot about being dragged to this place by your parents as I did. 
   Now as a adult, I have been to Greece with visits to many of its small islands and in seeing both, this would be a copy of copy of a copy but the slight atmosphere is still here nonetheless. You have two important contributing factors, the people and the shops as it seems both have been here since before you or I were born yet they retain their colorful charm.
   For those of you not familiar with Tarpon Springs, this was one of those common kitschy tourist towns before the Interstate Highway system was built but somehow manages to hang in there as a extreme rarity. 
   This is one of three distinct sites of similar but rare enjoyment in Florida, the other two being "Johns Pass Village" in Madeira Beach (just South of Tarpon Springs) and "Old Town" in Kissimmee (just outside Walt Disney World). I strongly encourage people to take their families to these three places in Florida as it is that "kitschy" retro feeling of these places that your family will remember more than the common Florida tourist attractions.

Tarpon Springs, Florida

   Tarpon Springs is a city in Pinellas County, Florida, United States. The population was 23,484 at the 2010 census. Tarpon Springs has the highest percentage of Greek Americans of any city in the US. 
 
   The region, with a series of bayous feeding into the Gulf of Mexico, was first settled by white and black farmers and fishermen around 1876. Some of the newly arrived visitors spotted tarpon jumping out of the waters and so named the location Tarpon Springs.

   A few Greek immigrants arrived in this city during the 1890s to work in the sponge industry.
   In 1905, John Cocoris introduced the technique of sponge diving to Tarpon Springs and recruited divers and crew members from Greece. 
   
   The first divers came from the Saronic Gulf islands of Aegina and Hydra, but they were soon outnumbered by those from the Dodecanese islands of Kalymnos, Symi and Halki. 
   The sponge industry soon became one of the leading maritime industries in Florida and the most important business in Tarpon Springs, generating millions of dollars a year. 
 
   When a red tide algae bloom occurred in 1947, wiping out the sponge fields in the Gulf of Mexico, many of the sponge boats and divers switched to fishing and shrimping for a livelihood and others left the business. 
   However, the sponges eventually recovered and there has remained a consistent but smaller sponge industry. 

   In the 1980s, the sponge business experienced a boom due to a sponge disease that killed the Mediterranean sponges. Today there is still a small active sponge industry. 
   Visitors can often view sponge fishermen working at the Sponge Docks on Dodecanese Boulevard. 
   In addition, visitors can enjoy shops, restaurants, and museum exhibits that detail Tarpon Springs' Greek heritage.

   In 2007 and 2008, the City of Tarpon Springs established Sister City relationships with Kalymnos, Halki, Symi, and Cyprus, honoring the close historical link with these Greek islands.
                               

The 1953 film Beneath the 12-Mile Reef, depicting the sponge industry, takes place and was filmed in Tarpon Springs.

Scholeio.com

Πόσο Αθώα είναι η Βιοτεχνολογία; Οι Ύποπτες Ουσίες για τον Άνθρωπο

Χρησιμοποιώντας τη σκληρή γλώσσα
της αλήθειας, θα μπορούσαμε να ονομάσουμε εφιαλτική την καταγραφή που ακολουθεί.

Tα 12 πιο επιβλαβή προϊόντα που
έχουν φτιαχτεί από τον γίγαντα της βιοτεχνολογίας, την Monsanto:

 1. Ζαχαρίνη, Η απλή ζαχαρίνη είναι τεχνητή γλυκαντική ουσία. Τον 20ο αιώνα η Monsanto θέλησε να χρησιμοποιήσει την ζαχαρίνη στην μαζική παραγωγή για λογαριασμό της Coca Cola. Αρχικά, η ουσία είχε επαινεθεί χάρη στην ιδιότητά της να προσφέρει γλυκιά γεύση χωρίς θερμίδες. 
   Ωστόσο, τη δεκαετία του 1970, μία επιστημονική έρευνα αποκάλυψε ότι η ζαχαρίνη προκάλεσε καρκίνο σε ποντίκια πειραματόζωα. Για λίγο καιρό η ουσία μπήκε στην λίστα των καρκινογόνων ουσιών. 
   Μετά από έντονες πιέσεις, η έρευνα χαρακτηρίστηκε εσφαλμένη και αποσύρθηκε, με αποτέλεσμα η ζαχαρίνη να βγει από την "μαύρη λίστα" να μπει ξανά στην παραγωγή. Σήμερα χρησιμοποιείται ευρέως σε ποτά, γλυκά, μπισκότα, οδοντόκρεμες κ.ά. 

 2. PCB's,  Τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια και τριφαινύλια (PCB/PCT) είναι ελαιώδεις σύνθετες χημικές ουσίες που είχαν χρησιμοποιηθεί ευρύτατα στο παρελθόν λόγων των μοναδικών φυσικοχημικών τους ιδιοτήτων ως διηλεκτρικά υγρά σε μετασχηματιστές (Μ/Σ) και πυκνωτές, σε συστήματα μεταφοράς θερμότητας, ως πρόσθετα υδραυλικών ελαίων, ως επιβραδυντικά φλόγας και σε άλλες εφαρμογές. 
   Τα PCB/PCT είναι τοξικές ενώσεις τόσο για τον άνθρωπο όσο και για το υπέδαφος, τη χλωρίδα και την πανίδα. Παρασκευάζονταν από το 1929 έως το 1979 ώσπου απαγορεύτηκαν. Τα PCB έχουν συνδεθεί με την πρόκληση καρκίνου, καθώς και με μια σειρά από αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπινου ανοσοποιητικού, αναπαραγωγικού, νευρικού και ενδοκρινικού συστήματος. Ενώ έχουν απαγορευτεί από το 1979, μία μελέτη του 2011 αποκάλυψε ότι ακόμα εμφανίζονται στα αίμα εγκύων. Τα PCB χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή ειδών ευρείας κατανάλωσης όπως: καλώδια, πλαστικά, κόλλες, χρώματα κ.ά. 

 3. Πολυστυρένιο,  Το πολυστυρένιο (πολυφαινυλαιθένιο) είναι ένας αρωματικός υδρογονάνθρακας. Χρησιμοποιείται για την παραγωγή υλικών με μονωτική χρήση αλλά και για ελαφρά, περίπλοκα σχήματα που χρησιμοποιούνται ως υλικά συσκευασίας και φόρμες για χύτευση μετάλλων. 
   Η παραγωγή πολυστερίνης ξεκίνησε από την Monsanto το 1941. 
   Γιατί είναι κακό; Γιατί πρόκειται για μη βιοδιασπώμενο υλικό που επιβαρύνει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό το περιβάλλον. Η χρόνια έκθεση στο υλικό έχει συνδεθεί με συμπτώματα όπως: κατάθλιψη, πονοκέφαλοι, αδυναμία, κούραση. 
   Χρησιμοποιείται σχεδόν παντού, αλλά συχνότερα στις συσκευασίες τροφίμων (γνωστό ως φελιζόλ). Έχει σταθεροποιήσει τη θέση του στην παγκόσμια αγορά καθώς θεωρείται πιο ανθεκτικό σε σχέση με τις χάρτινες ή τις πλαστικές συσκευασίες, τις οποίες όμως μπορούμε να ανακυκλώσουμε. 

 4. Πυρηνικά όπλα,  Ενδιαφέρον ο ρόλος που έπαιξε η Monsanto και στο θέμα των πυρηνικών όπλων. Η εταιρεία ανέπτυξε ένα τμήμα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο Manhattan Project από το 1943 έως το 1945. 
   Το Manhattan Project, ήταν υπεύθυνο για την παραγωγή των πρώτων ατομικών βομβών για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. 

 5. DDT,  Το DDT (dichlorodiphenyltrichloroethane) ήταν ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο φυτοφάρμακο με στόχο την καταπολέμηση των κουνουπιών για την μη εξάπλωση της ελονοσίας. 
   Η Monsanto υπήρξε ένας από τους πρώτους κατασκευαστές του εντομοκτόνου. Απαγορεύτηκε το 1972 γιατί συνδέθηκε με την καταστροφή του ήπατος, τη μειωμένη αναπαραγωγική ικανότητα και με προσωρινές βλάβες στο νευρικό σύστημα. 
   Δυστυχώς η διάσπαση του DDT μπορεί να ξεπεράσει και τα 15 χρόνια και γι' αυτό ακόμα εμφανίζονται ίχνη σε εδάφη. Ο άνθρωπος μπορεί να εκτεθεί στο DDT μέσα από την κατανάλωση μολυσμένων ψαριών, καλλιεργειών, είτε μέσω του αέρα. 

 6. Διοξίνη,  Οι διοξίνες θεωρούνται από τα πιο τοξικά χημικά. Η Monsanto από το 1945, άρχισε να προωθεί τη χρήση των χημικών φυτοφαρμάκων στη γεωργία. 
   Το μεγαλύτερο κακό που προκαλούν οι διοξίνες είναι κυρίως η ικανότητά τους να συσσωρεύονται στην τροφική αλυσίδα. Σχετική έρευνα έδειξε ότι οι διοξίνες μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο στον άνθρωπο. Ακριβώς αυτή η συσσώρευση φέρνει τις διοξίνες στο πιάτο μας! 
   Εντοπίζονται κυρίως στο κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. 

 7. Agent Orange,  Ένα ζιζανιοκτόνο που χρησιμοποιήθηκε για χημικό πόλεμο στο Βιετνάμ. Η Monsanto. έτυχε να είναι ένας από τους δύο μεγάλους κατασκευαστές του φονικού όπλου. 
   Το Agent Orange θεωρήθηκε υπεύθυνο για πάνω από 400.000 θανάτους και 500.000 γενετικές ανωμαλίες, ενώ ένα εκατομμύριο άνθρωποι υποφέρουν από προβλήματα υγείας που προκλήθηκαν από αυτό. 
   Οι επιπτώσεις του Agent Orange στο Βιετνάμ εξακολουθούν να είναι αισθητές. Η πρώτη επίσημη προσπάθεια καθαρισμού άρχισε μόλις το 2012. Ορισμένες χημικές ουσίες του Agent Orange μπορεί ακόμα να βρεθούν σε ορισμένα ζιζανιοκτόνα που χρησιμοποιούνται σήμερα. 

 8. Λιπάσματα με βάση το πετρέλαιο, Όπως υποδηλώνει το όνομα, τα λιπάσματα με βάση το πετρέλαιο χρησιμοποιούνται σε εδάφη για να βοηθήσουν στην γρήγορη ανάπτυξη των φυτών. Η Monsanto μπήκε στην παραγωγή τους το 1955, με την αγορά ενός μεγάλου διυλιστηρίου. 
   Τα συγκεκριμένα λιπάσματα έχει αποδειχθεί ότι καταστρέφουν τους ευεργετικούς μικροοργανισμούς του εδάφους. Αυτή η καταστροφή αποστειρώνει τελικά το έδαφος και το κάνει πλήρως εξαρτώμενο από εξωτερικούς παράγοντες, όπως τα λιπάσματα, για να αναπτυχθεί. 
   Δυστυχώς, χρησιμοποιούνται ευρέως σε όλο τον κόσμο καθώς οι αγρότες έχουν μεγαλύτερο έλεγχο της ποσότητας που παράγουν. 

 9. RoundUp,  Το RoundUp είναι το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο ζιζανιοκτόνο σε όλο τον κόσμο. 
   Το 1970 η Monsanto έφτιαξε το τμήμα γεωργικών χημικών, με το RoundUp να είναι το βραβευμένο και Νο1 ζιζανιοκτόνο της. Η ουσία Glyphosate που εμπεριέχει το ζιζανιοκτόνο έχει συνδεθεί με τον καρκίνο σε αρκετές μελέτες. 
   Οι έρευνες έδειξαν ότι μπορεί να προκαλέσει χημική ενδοκρινική διαταραχή και να παρέμβει στο ορμονικό σύστημα των θηλαστικών. Προκαλεί διαταραχές της ανάπτυξης, γενετικές ανωμαλίες και καρκινικούς όγκους. Το RoundUp έχει εγκριθεί και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ευρέως σήμερα ως ζιζανιοκτόνο. 

 10. Ασπαρτάμη, Όπως η ζαχαρίνη έτσι και η ασπαρτάμη είναι τεχνητή γλυκαντική ουσία που χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο της ζάχαρης σε τρόφιμα και ποτά. Η Monsanto απέκτησε το 1985 την εταιρεία που είναι υπεύθυνη για την παραγωγή ασπαρτάμης. 
   Πολλές έρευνες έχουν δείξει τις αρνητικές επιπτώσεις της ασπαρτάμης στον ανθρώπινο οργανισμό: 
Aspartame: The Bitter Truth Behind This Toxic Sweetener The Shocking Story of How Aspartame Became Legal Aspartame Damages The Brain At Any Dose 
   Η ασπαρτάμη χρησιμοποιείται ευρέως σε αναψυκτικά διαίτης, γιαούρτια, τσίχλες, σάλτσες, δημητριακά και πολλά άλλα προϊόντα. 

 11. Αυξητική Ορμόνη Βοοειδών (rBGH), Η rBGH αναπτύχθηκε από τη Monsanto και είναι μια γενετικά τροποποιημένη ορμόνη που χορηγείται με ένεση σε αγελάδες γαλακτοπαραγωγής για να παράγουν περισσότερο γάλα. 
   Με την τεχνητή αύξηση της παραγωγής γάλακτος, η rBGH αυξάνει επίσης τα επίπεδα πύον, τα κατάλοιπα αντιβιοτικών και την ορμόνη IGF-1 που επιταχύνει τον καρκίνο! 
   Όταν καταναλώνεται από τους ανθρώπους συνεχίζει να ενεργεί ως επιταχυντής του καρκίνου και έχει συνδεθεί με τον καρκίνο του μαστού, του παχέος εντέρου και του προστάτη. Η RBGH χρησιμοποιείται ακόμα, συνήθως με μία ένεση που γίνεται σε αγελάδες γαλακτοπαραγωγής κάθε δεύτερη εβδομάδα. 

 12. Γενετικά Τροποποιημένοι Οργανισμοί, Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Monsanto ξεκίνησε την καμπάνια που προωθεί μέχρι σήμερα ότι βοηθάει ώστε όλος ο κόσμος να έχει φαγητό. 

Θα τύχουν απαντήσεων οι κρίσιμοι ηθικοί προβληματισμοί και συνεπακόλουθα ερωτήματα του τύπου;

* Υπάρχουν ηθικά όρια στη χειραγώγηση βιολογικών διαδικασιών για την επίτευξη προσχεδιασμένων αποτελεσμάτων;
* Ποιες οι δυνητικές επιπτώσεις σε σχέση με τις θεμελιώδεις αρχές της κοινωνικής μας συμβίωσης, την αξιοπρέπεια, τις προσωπικές ελευθερίες και τα δικαιώματα του ανθρώπου;
* Ποιοι οι κίνδυνοι της κατάχρησης, αλλά και της οικονομικής και πολιτικής εκμετάλλευσης των ευρημάτων των βιοεπιστημών και πώς μπορεί αυτοί να αναχαιτίζονται;

Ή απλά θα είναι μία ακόμα θλιβερή καταγραφή;  
επιμέλεια-μετάφραση: Βιβή Συργκάνη 
http://www.enallaktikos.gr/ 

πηγή

Παρακάτω μπορείτε να δείτε μια εύχρηστη λίστα με όλες τις εταιρείες πίσω από τις οποίες κρύβεται η Monsanto, η πολυεθνική εταιρεία μεταλλαγμένων και γενετικά τροποποιημένων τροφίμων που έχει κατηγορηθεί ότι χρησιμοποιεί δηλητήρια και επικίνδυνα χημικά σκευάσματα προκειμένου να αυξήσει την κερδοφορία της.  Εκτυπώστε την για να την έχετε σαν οδηγό όταν κάνετε τα ψώνια σας. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι ακριβώς τρώμε…

Διαβάστε επίσης:

H Michelle Obama στην υπηρεσία της Monsanto

Η MONSANTO ΚΡΥΒΕΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΤΟ «ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ»

Μυστικές έρευνες αποδεικνύουν ότι η MONSANTO πουλάει δηλητήρια

Scholeio.com

Όταν οι Πολίτες Ενδιαφέρονται Αποκτούν Δύναμη

Αρχαίο Θέατρο Αχαρνών

   Όταν οι Πολίτες ενδιαφέρονται δημιουργούν Πολιτισμό. 

Το αρχαίο θέατρο Αχαρνών ''έδειξε'' σίγουρα υπομονή μέχρι να χαϊδευτεί από το ελληνικό φως και επιμονή να "αναδειχθεί"... Επιθυμεί να ''πάρει'' τη θέση του ανάμεσα σε ανάλογα ευρήματα. 

   Τελικά τα κατάφερε και αποκαλύπτει σιγά σιγά το μέγεθός του, το παρελθόν του... 

   Για την ύπαρξη του θεάτρου Αχαρνών, μαρτυρούν δύο σημαντικότατες επιγραφές του β’ μισού του 4ου αιώνα π.Χ. Μία αναθηματική, που αναφέρει τα έσοδα από τη μίσθωση του θεάτρου σε ιδιώτες για παραστάσεις τραγωδίας ή κωμωδίας, από τα οποία θα πληρώνονταν οι λατρευτικές ανάγκες του δήμου και μια στήλη, όπου αναγράφονταν δύο ψηφίσματα, που βρέθηκε σε δεύτερη χρήση, ως κάλυμμα αγωγού, το 1987, από την κ. Μαρία Πλάτωνος, στην ανασκαφή ενός ρωμαϊκού λουτρού σε μικρή απόσταση από το σημείο εύρεσης του θεάτρου.

   Το Αρχαίο Θέατρο Αχαρνών αποκαλύφθηκε τον Φεβρουάριο του 2007, τυχαία, κατά τις εργασίες θεμελίωσης οικοδομής, στην τότε οδό Σαλαμίνος 21, που σήμερα έχει μετονομασθεί σε οδό Αρχαίου Θεάτρου, στον αστικό ιστό του Δήμου Αχαρνών, από την αρχαιολόγο κ. Μαρία Πλάτωνος- Γιώτα, γεγονός το οποίο και αποτέλεσε είδηση παγκοσμίου προβολής και ενδιαφέροντος λόγω της μεγάλης ιστορικής, αρχαιολογικής, κοινωνικής και πολιτιστικής σημασίας του.

    

   Η μέχρι τώρα ανασκαφική έρευνα έφερε στο φώς... 

Ουίλλιαμ Γέιτς, Πάτα Ελαφρά γιατί Πατάς πάνω στα όνειρά μου

Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς

   «Αν είχα τ' ουρανού την πλουμιστή τη φορεσιά
   την υφασμένη από χρυσό κι απ' ασημένιο φως
   Τη γαλανή, τη μελιχρή, τη μαυροκεντημένη φορεσιά
   Από νύχτα κι από μέρα κι από αποσπερίσιο φως
   Τη φορεσιά μου θα άπλωνα κάτω από τα πόδια σου
   Μα εγώ που είμαι φτωχός έχω μόνο τα όνειρά μου
   Τα όνειρά μου άπλωσα κάτω από τα πόδια σου.
   "Πάτα ελαφρά γιατί πατάς πάνω στα όνειρά μου».

Ουίλλιαμ Γέιτς, Το Άναμμα μιας Φλόγας

William Butler Yeats 

  . Ο κόσμος είναι γεμάτος από μαγικά πράγματα που περιμένουν υπομονετικά το πνεύμα μας να γίνει πιο οξυδερκές.

  • Η εκπαίδευση δεν είναι το γέμισμα ενός κουβά, αλλά το άναμμα μιας φλόγας.

  • Υπάρχει κι ένας άλλος κόσμος. Αλλά είναι μέσα σ’ αυτόν εδώ.

  • Η αθωότητα και η ομορφιά δεν έχουν κανένα εχθρό εκτός από το χρόνο.

  • Η τραγωδία της σεξουαλικής πράξης είναι η αιώνια παρθενία της ψυχής.

Θέλουμε να κάνουμε τήν Αρχή προς Έναν Χειραφετημένο Πολίτη ?

 Ο Αυστραλός Bill Gekas φωτογραφίζει την κόρη του, 
Αναπαριστώντας Κλασσικό Πίνακα 

"Αν είναι να διαλέξω το μη χείρον... 

τότε, δεν διαλέγω τίποτα" 

                                                Καρλ Κράους, 

γράφει η Εύη Προύσαλη

Οι οικονομικά και πολιτικά κυρίαρχες 
τάξεις χρηματοδοτούν, ανέκαθεν, ποικίλες κοινωνικές λειτουργίες ενώ επιχορηγούν τον πολιτισμό.

Τουτέστιν, οι πολυεθνικές εταιρείες και οι εγχώριοι μεγαλοεπιχειρηματίες επιδίδονται 
σε έναν αγώνα «κοινωφελούς» πρακτικής, προκειμένου να αποκτήσουν την κοινωνική συναίνεση, η οποία διευκολύνει την 
απρόσκοπτη συνέχιση της επιχειρηματικής
τους δραστηριότητας, αλλά και του πολιτικού συστήματος που την εκτρέφει.

   Η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα επιδεικνύει  πλείστες τέτοιες περιπτώσεις.

 Πρόκειται για το «κοινωφελές» προφίλ που υιοθετούν οι οικονομικά ισχυρές επιχειρήσεις και τα Ιδρύματα, και που ο Φουκώ ονομάζει «θετικοί μηχανισμοί εξουσίας 1, κατά το οποίο συγκεκριμένες πρακτικές διασχίζουν την κοινωνία, παράγουν έργο, καλύπτουν το έλλειμμα της πολιτειακής υποδομής, παράγουν μορφές γνώσης και πολιτισμού.
   Προτάσσοντας την κοινωνική αλληλεγγύη και προσφορά εξασφαλίζουν το απαραίτητο δημοκρατικό άλλοθι, που τους καθιστά ανθεκτικότερους στις κοινωνικές πιέσεις και ανατροπές.
   Υπ’ αυτό το πρίσμα, το Κεφάλαιο, τα μέσα και οι μέθοδοι παραγωγής και συσσώρευσής του παραμένουν στο απυρόβλητο, καθώς στο προσκήνιο εμφανίζονται οι «κοινωφελείς» πρακτικές του.

   Σ’ αυτό το πλαίσιο, προσφάτως, πολυεθνική εταιρεία 2   αναλαμβάνει την πλήρη αποκατάσταση δύο εγκαταλελειμμένων σπιτιών στο κέντρο της Αθήνας, με στόχο να στεγαστούν 12 πολίτες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα στέγασης.

   Πρόκειται για «Κοινωνικές Κατοικίες», όπως τις ονομάζουν, ενώ ο Διευθυντής της Εταιρείας διατείνεται ότι αναλαμβάνει «κοινωνική πρωτοβουλία» 3 ως απάντηση στο τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που «δυστυχώς διογκώνεται λόγω της κρίσης των τελευταίων ετών».
   Με μια απλή απαγωγική σκέψη ο κάθε νοήμων πολίτης αυτής της χώρας μπορεί να ανιχνεύσει την αιτιότητα των γεγονότων:
  - Πώς προέκυψε, άραγε, αυτή η «κρίση» που οδηγεί τους πολίτες στην απώλεια της στέγης τους;
  - Ποιος ο ρόλος των πολυεθνικών εταιρειών και των καρτέλ που επιβάλουν στην οικονομία της χώρας μας;
  - Ποια είναι η «κοινωνική ευαισθησία» που επιδεικνύουν οι πολυεθνικές εταιρείες, όταν αξιοποιώντας τη νομοθεσία, προβαίνουν σε μαζικές απολύσεις και επαναπρόσληψη των απολυθέντων με μειωμένο μισθό;
  - Και πώς οι τράπεζες που δανείζουν τις πολυεθνικές -με το πρόσχημα της συνέχισης της «επιχειρηματικότητας» -την ίδια στιγμή πλειστηριάζουν τα σπίτια των πολιτών εξαιτίας των «κόκκινων» δανείων τους;
 - Πώς νομιμοποιούνται, εν τέλει, οι εταιρείες που συμβάλουν στη δημιουργία των συνθηκών και των προϋποθέσεων της οικονομικής κρίσης να μεταμφιέζονται σε «ανακουφιστές» της κοινωνικής κρίσης που επακολουθεί;
 - Μήπως η αντίφαση είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των κοινωφελών αυτών ενεργειών, μια αντίφαση καλά κρυμμένη στο ιλουστρασιόν περιτύλιγμα;

   Η αντίφαση αυτή αναδεικνύεται περίτρανα, όμως, όταν η «κοινωφελής» πρακτική στοχεύει στην ανταποδοτικότητα.
   Επί παραδείγματι, κοινωφελή ιδρύματα 4 που αναλαμβάνουν να επιχορηγήσουν δημόσια έργα, εμπλέκονται όλως ξαφνικά στη συνδιαχείριση αρχαιολογικών χώρων και των παρακείμενων περιοχών αυτών.

   Είτε πολυεθνικές εταιρείες 5 -που διεκδικούν τη χρήση κι εκμετάλλευση ελληνικής γης- χορηγούν τον Δήμο της Αμφίπολης ώστε να αποκτήσει την απαραίτητη υποδομή για να επιταχυνθούν οι ανασκαφικές εργασίες.

   Στις παραπάνω περιπτώσεις, οι τρόποι και οι μέθοδοι του κοινωφελούς προφίλ είναι σχεδόν πρόδηλοι

 -  Τι συμβαίνει, όμως, στην περίπτωση κατά την οποία η κοινωφελής προσφορά συνδέεται με την αισθητική απόλαυση, την άυλη αυτή μορφή ικανοποίησης;

   Κοινωφελή Ιδρύματα 6 αλλά και Θεατρικές Επιχειρήσεις
-των οποίων τα κεφάλαια προέρχονται από επιχειρηματικές δραστηριότητες που αναπτύσσονται μέσα στο νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα- έχουν εισβάλλει στο θεατρικό τοπίο της Αθήνας, παράγοντας ή φιλοξενώντας πληθώρα θεατρικών παραστάσεων και δρώμενων, ανάμεσα στα οποία και παραστάσεις που εντάσσονται στο «πολιτικό» θέατρο.
   Παραστάσεις, δηλαδή, των οποίων το περιεχόμενο είναι άκρως επικριτικό, επιθετικό και ανατρεπτικό για το καθεστώς, στο πλαίσιο του οποίου οι προαναφερθέντες φορείς επιχειρούν.
   Προφανώς, πρόκειται για μια καθ’ όλα αντιφατική πρακτική.
Διότι, πώς είναι δυνατόν, οι πολιτιστικοί αυτοί φορείς, οι οποίοι αντλούν τις προϋποθέσεις και τους όρους της ύπαρξης και της επιβίωσής τους από τις οικονομικές δομές του υπάρχοντος συστήματος, να θέλουν -μέσω των παραστάσεων που φιλοξενούν στις σκηνές τους- την ανατροπή του συστήματος αυτού;
   Πρόκειται συνεπώς για μια νέα πολιτική/θεατρική «μεταγλώσσα», η οποία όσο κι αν σε πρώτο επίπεδο μοιάζει να προσφέρει στο θεατρικό γίγνεσθαι, κατά βάθος αποκόπτει το θεατρικό φαινόμενο από τα κοινωνικο-πολιτικά του συμφραζόμενα, ενώ ακυρώνει την όποια δυναμική της παρεμβατικότητάς του.

   Το θέατρο, στον βαθμό που βρίσκεται εντός των τειχών του συστήματος, χάνει έτσι την εγγενή δύναμη της άρνησης που το χαρακτηρίζει ενώ υποτάσσεται σε μια κατάσταση αδιόρατου «ελέγχου» που ανεπαισθήτως πλήττει τη φύση του, στο μέτρο που απο-πολιτικοποιείται 7 στο σύνολό της η θεατρική πράξη.
   Εντούτοις, με την «κοινωφελή» αυτή πολιτική, καλύπτεται εν μέρει το έλλειμμα της πολιτειακής θεατρικής υποδομής,
δίνεται δηλαδή προσωρινή διέξοδος σε ποικίλα θεατρικά αδιέξοδα: π.χ. μέσα παραγωγής της παράστασης,
εύρεση θεατρικού χώρου, απασχόληση ηθοποιών κτλ.
Ταυτοχρόνως, η πληθώρα των παραστάσεων που φιλοξενούνται ή παράγονται στους χώρους αυτούς
υπερκαλύπτει τις ανάγκες του φιλοθεάμονος κοινού, το οποίο αισθάνεται ευγνώμον 8 υπό τον θεατρικό αυτόν πληθωρισμό.

  Η ικανοποίηση του κοινού από την θεατρική υπερπροσφορά σε συνδυασμό με την εργασιακή απασχόληση των καλλιτεχνών του χώρου αποτελεί ένα «στρατηγικό» πράττειν, το οποίο ανταποκρίνεται σ’ αυτό που Χάμπερμας αποκαλεί «εργαλειακή ορθολογικότητα», με την έννοια, ότι οι ιδιωτικοί αυτοί φορείς αντλούν τους όρους τής κοινωνικής νομιμοποίησής τους από την κοινωνική αποτελεσματικότητα της θεατρικής πολιτικής τους.

   Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όμως, το θέατρο τείνει να λειτουργεί ως ένα αυτόνομο σύστημα το οποίο αποκόπτεται από τον υπόλοιπο κοινωνικό ιστό.

Η θεατρική πράξη αποκτά έτσι μια αυτοαναφορικότητα ως προς τα μέσα παραγωγής και λειτουργίας της, κατά το πρότυπο των «αυτοποιητικών συστημάτων» του Λούμαν,
τα οποία είναι κλειστά, λειτουργικά συστήματα που αυτοαναπαράγονται, αυτοπαρατηρούνται και αυτοαξιολογούνται.

   Η θεατρική πράξη μοιάζει τότε με μια «μικροκοινωνία»
που δίνει λόγο αποκλειστικά στη μικροκλίμακα της δικής της αισθητικής πραγματικότητας.

   Το θέατρο καθίσταται ένα νομισματικού τύπου προϊόν της αγοράς, του οποίου η αξία χρήσης εντοπίζεται στην κατανάλωσή του.

   Αν λοιπόν δεχτούμε τις προαναφερθείσες αντιφάσεις ως ενυπάρχουσες στη θεατρική πολιτική των ιδιωτικών φορέων,
τότε ανακύπτει ένα εξίσου σημαντικό ζήτημα:

   Πόση «αλήθεια» υπάρχει στην πρόθεση των κοινωφελών ιδρυμάτων που φιλοξενούν ανατρεπτικές ή πρωτοποριακές παραστάσεις να αφυπνίσουν τους θεατές και να ανατρέψουν πράγματι το σύστημα που τους στηρίζει;
   Πρόκειται για το ζήτημα «διαχείρισης» της «αλήθειας», που έθεσε ο Λυοτάρ, σύμφωνα με το οποίο η «αλήθεια» δεν είναι παρά ένα «γλωσσικό παιχνίδι» κατά το πρότυπο του Βιττγκενστάιν, ένα παιχνίδι της εξουσίας, το οποίο ουσιαστικά «νομιμοποιεί» την ίδια την εξουσία μέσα στις συνθήκες παραγωγής αυτού του «αληθούς».
   Πρόκειται δηλαδή για μια εξίσωση ανάμεσα στην οικονομική εξουσία, την «κοινωνική αποτελεσματικότητα» που προαναφέραμε και την αλήθεια 9, πράγμα που σημαίνει ότι πλήττεται βάναυσα η δημοκρατία, με το θέατρο ως διαμεσολαβητή.
   Τελικώς, ο συστημικός αυτός λειτουργισμός της βιομηχανίας της κοινωφελούς πρακτικής και κουλτούρας -δηλαδή η στρατηγική μετατροπή του οικονομικού κεφαλαίου σε πολιτισμικό- κερδίζει την κοινωνική συναίνεση, καταξιώνεται και παγιώνεται ως κοινωνική προσφορά.
   Ο Χορκχάϊμερ προσπαθώντας να αναλύσει παρόμοιες συμπεριφορές σε ανάλογα πολιτισμικά φαινόμενα θεωρεί ότι οι πολίτες μέσω της «επαναλαμβανόμενης» αυτής «κοινωφελούς» πρακτικής μαθαίνουν 10 να την αποδέχονται, ενώ ο Μπουρντιέ επισημαίνει ότι δημιουργούνται συγκεκριμένες πολιτισμικές καταγραφές, habitus 11, όπως τις ονομάζει, οι οποίες οδηγούν τους πολίτες στο να αδιαφορούν στην αρχή, κατόπιν να αγνοούν συνειδητά τις εν λόγω αντιφάσεις προκειμένου να «απολαύσουν» τις κοινωφελείς παροχές.
   Ιδεολογικοποιείται, έτσι, η συγκεκριμένη πρακτική των «κοινωφελών» φορέων ως ευπρόσδεκτη αν όχι επιτακτική διέξοδος στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κοινωνικός και πολιτιστικός χώρος.

   Πράγμα που σημαίνει ότι αποσυνδέεται ο φορέας της «κοινωφελούς» πράξης από τον υπόλοιπο κοινωνικο-πολιτικό περίγυρο μέσα στον οποίο αυτή αρθρώνεται και ταυτοχρόνως ανακηρύσσεται ως εθνικός ευεργέτης.

   Εν κατακλείδι, στον 21ο αιώνα πρέπει πλέον να βλέπουμε όλους τους κρίκους της αλυσίδας αλλά και την αλυσίδα ταυτόχρονα.
   Θα έπρεπε να έχουμε καταλάβει ότι δεν έχουμε ανάγκη τους βαρβάρους, κι ότι οι άνθρωποι αυτοί ούτε ήταν ούτε είναι η λύσις.
Αντιθέτως, είναι μέρος του προβλήματος.
Η κοινωφελής πρακτική δεν είναι α-πολιτική πράξη.
Η αντίφαση είναι εγγενές στοιχείο της.
«Το να αποκτήσει κανείς συνείδηση των αντιφάσεων είναι η αρχή προς την απελευθέρωση», όπως έλεγε ο Μπρεχτ.
Μια αρχή προς την απεμπλοκή από το βραχυκύκλωμα της σκέψης. Η αρχή προς έναν χειραφετημένο πολίτη.
_____________________________________________________
Εύη Προύσαλη,  Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αυγή 


Σημειώσεις:

1 Μισέλ Φουκώ, Εξουσία, Γνώση και Ηθική, μτφρ. Ζήσης Σαρίκας, Ύψιλον, Αθήνα, 1987, σ.21:«Αυτό που κάνει την εξουσία να κρατάει γερά, αυτό που την κάνει παραδεκτή είναι το ότι δεν βαραίνει απλώς πάνω μας σαν μια δύναμη που λέει «όχι», αλλά ότι διασχίζει τα πράγματα, παράγει πράγματα, επιφέρει ηδονή, μορφές, γνώσης, παράγει έργο.»

2 Πρόκειται για την πολυεθνική καπνοβιομηχανία British American Tobacco Hellas,πληροφορίες στο site: www.bringingvalue.gr

3 «Κοινωνική Κατοικία από την British American Tobacco Hellas», Εφημερίδα των Συντακτών, 08/12/2014

4 Βλ. «Ξεπουλάνε Βραυρώνα και Κεραμεικό στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος», Ηλεκτρονική εφημερίδα Ημεροδρόμος, Συντάκτης Δ. Μυρίλλα, 26/09/2014 και έγγραφο στη Διαύγεια25/9/2014, αριθμός πρωτοκόλλου ΥΠΠΟΑ/ΓΔΔΥ/ΔΙΟΙΚ/243937/36195/31827/16063

5 Βλ. «Μέγας χορηγός στην Αμφίπολη η 'Ελληνικός Χρυσός'», Εφημερίδα Συντακτών, 27/09/2014

6 Βλ. Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Ωνάσειου Ιδρύματος

7 Vincent Dubois, «Cultural Policy Regimes in Western Europe», International Encyclopedia of the Behavioral Sciences, 2nd Edition, Elsevier, 2014, σ.13: «Cultural democratization, that is, the prominent objective and legitimizing discourse in the development of contemporary cultural policies in Europe, has also lost an important part of its strength as a political and cultural principle.»

link http://halshs.archives-ouvertes.fr/docs/00/83/64/22/PDF/CultPol_IEBSS_HAL.pdf.

σ.13: «Cultural democratization, that is, the prominent objective and legitimizing discourse in the development of contemporary cultural policies in Europe, has also lost an important part of its strength as a political and cultural principle.»

8 Μαξ Χορκχάιμερ-Τεοντόρ Αντόρνο, Διαλεκτική του Διαφωτισμού, μτφρ. Λευτέρης Αναγνώστου, Νήσος, Αθήνα, 1996, σ.267: «(...) η κουλτούρα παρουσιάζεται ως δώρο, για το οποίο δεν υπάρχει βέβαια καμιά αμφιβολία ότι θα αποφέρει ιδιωτικά και κοινωνικά οφέλη, η υποδοχή της γίνεται μια εκμετάλλευση ευκαιριών.»

9 Ζαν Φρανσουά Λυοτάρ, Η Μεταμοντέρνα Κατάσταση, μτφρ. Κωστής Παπαγιώργης, Γνώση, Αθήνα, 2008, σ.113

10 Μαξ Χορκχάιμερ, Φιλοσοφία και Κοινωνική Κριτική, μτφρ. Αντώνης Οικονόμου-Ζήσης Σαρίκας, Ύψιλον, Αθήνα, 1984, σ.92

11 Pierre Bourdieu, Η Διάκριση. Κοινωνική Κριτική της καλαισθητικής κρίσης, μτφρ.Κική Καψαμπέλη, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2006 (6η), σ.18 και Pierre Bourdieu, Πρακτικοί Λόγοι για τη Θεωρία της Δράσης, μτφρ.Ράνια Τουτουντζή, Πλέθρον, Αθήνα 2000, σσ.21-23

πηγή

Scholeio.com

Η Ελλάδα μέσα από τα μάτια Άγγλων Ποιητών

                                                                                       R.S.Thomas

     Το Χωριό

   Μόλις μια στράτα, σπίτια ελάχιστα

   νά τού ταιριάζει ο τίτλος. Ένα πέρασμα ίσα-ίσα μεταξύ

   τές μιας ταβέρνας καί τού μόνου μαγαζιού,

   πού πουθενά δέν οδηγεί, καί στηνκορφή

   τού χαμηλού αστοχεί τού λόφου, φαγωμένο

   απ' τη διάβρωση τής πράσινης πλημμύρας

   τής χλόης, πού έρπει ολοένα πιό κοντά

   στην τελευταίαν αυτή προφυλακή των περασμένων.

   Ελάχιστα συμβαίνουν: είναι Ιστορία

   ο μαύρος σκύλος που στο κάμμα του ήλιου

   ψειριάζεται. Ωστόσο η κοπέλα που απ' τη μια

   περνά στην άλλη πόρτα, μπαίνει σε μια κλίμακα

   πιο πέρα απ' της γαλήνιας μέρας τη διπλή διάσταση.

   Μείνε λοιπόν χωριό, γιατί τριγύρω σου

   σ' αργό ένα άξονα γυρνά ένας κόσμος

   τόσο βαθύς κι απέραντος όσο απ' του μεγάλου

   Πλάτωνα βγήκε το μοναδικό μυαλό.

   _______________________

   Μετ:. Γιώργος Ζ. Χριστοδουλίδης
   Ρόναλντ Στιούαρτ Τόμας  29 March 1913 – 25 September 2000

Ο ελαιώνας της Ακαδημίας του Πλάτωνα,
πίνακας, του Joshua Cristall, 1768-1847

John Milton                 

     Αθήνα

Κοίτα ακόμα μια φορά, προτού αφήσομε το θαυμαστό αυτό βουνό

Στα δυτικά, που απ' τα νότια το πλησιάζεις. Κοίτα εκεί,

Μια πόλη στέκει στου Αιγαίου την ακρογιαλιά,

Με αρχοντιά χτισμένη, καθάριος ο αέρας κι η γη 'λαφριά.

Το μάτι της Ελλάδας, η Αθήνα, μητέρα των Τεχνών,

της Ευγλωττίας, γενέτειρα πνευμάτων δοξασμένων'

Φιλόξενη, στην πιο κρυφή της τη γωνιά

Σε πόλη ή και προάστεια ή επαρχία, περίπατοι σπουδής και ίσκιοι.

Λιαντίνης και Όταν Γεννήθηκε η Δημοκρατία

Την Ισότητα των Πολιτών 
στην Πόλη τη Θεσπίζει η 
ίδια η Ισότητα των Όντων 
μέσα στην Φύση.

Δ. Λιαντίνης

 «Το πολιτικό μήνυμα που αφήνεται να χυθεί στους ορίζοντες και τους αιθέρες από τη παρουσία της Ακρόπολης στη γη είναι η Δημοκρατία του Σόλωνα. 

   Προσέχετε.. όχι η Δημοκρατία του Περικλή και του Εφιάλτη. 

Η κατάσαθρη και ιμπεριαλιστική που οδήγησε στον εμφύλιο πόλεμο και στον αφανισμό της Αρχαίας Ελλάδας. 

   Αλλά η Δημοκρατία του Σόλωνα. Η θαλερή, η τραχεία και η πολυδύναμη που δοκιμάστηκε στα Μηδικά. Και μέσα από τη σύγκρουση του μέτρου με την υπερβολή οδήγησε τον άνθρωπο στην ιδέα της νίκης.

Οι Περιπέτειες των Σημειώσεων του Αρχιμήδη μέσα στους Αιώνες

Το Παλίμψηστο του Αρχιμήδη στο Walters Art Museum στη Βαλτιμόρη

Η Περιπέτεια της Γνώσης

Ηλικίας χιλίων ετών είναι αυτό το χειρόγραφο μετρώντας από τον 10ο αιώνα που ένας ανώνυμος γραφέας της Κωνσταντινούπολης αντέγραψε έργα του Αρχιμήδη πάνω σε περγαμηνή κρατώντας τα ελληνικά του πρωτοτύπου! 

   Δυόμισι αιώνες αργότερα ένα μοναχός στην Ιερουσαλήμ θα έσβηνε το κείμενο του Αρχιμήδη, θα έκοβε τις σελίδες του χειρόγραφου και περιστρέφοντας τα φύλλα του, θα τα δίπλωνε στη μέση για να γράψει προσευχές. 

   Δεν είναι περίεργο λοιπόν, που και μόνο για να διαλυθεί το παλίμψηστο χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια ενώ σύγχρονες τεχνολογίες, όπως η πολυφασική απεικόνιση και ακτίνες Χ χρησιμοποιήθηκαν για την ανάγνωση του κειμένου, που βρισκόταν κάτω από τις ιερές προσευχές.

πηγή

Scholeio.com

Ελληνική Γλώσσα, Εργαλείο - Μήτρα - Λογική - Ευφωνική - ακόμα και Κοσμογονία... την είπαν !

"Ακόμη και αν το Εκπαιδευτικό Σύστημα θέλει Ανθρώπους σε ένα καλούπι, το Πνεύμα των Αρχαίων Κειμένων και η Γλώσσα σε Μαθαίνουν να είσαι Αφεντικό!"

Ντε Γρόοτ, Ολλανδός Καθηγητής 

Ομηρικών κειμένων στο 

πανεπιστήμιο του Μοντρεάλ

      Τα σχόλια για την γλώσσα μας που παρουσιάζουμε είναι μία ανθολογία ρήσεων, κυρίως (για ευνόητους λόγους) ξένων συγγραφέων. 

   Αποφύγαμε σκόπιμα να χρησιμοποιήσουμε σχόλια Ελλήνων συγγραφέων, καθώς αμέσως το κείμενο θα αποκτήσει διάφορες ταμπέλες, όπως, ρατσιστικό, φασιστικό, ή οτιδήποτε άλλο. 
   Θεωρούμε ότι είμαστε αρκετά ώριμοι ώστε κάποια στιγμή να σταματήσουμε αυτή τη ξενομανία. 

   Αν πεί κάτι πρώτα Έλληνας δεν του δίνουμε σημασία, ενώ αν πεί το ίδιο ακριβώς πράγμα ξένος τότε αλλάζει το πράγμα και ναί, να το πάρουμε στα σοβαρά. 

   Διαβάζοντας απλά  αναρωτηθείτε το εξής: Εκείνοι τι λόγο έχουν για να εκθειάσουν την δική μας γλώσσα;

Ένας Διάλογος του Γκαίτε 

με τους μαθητές του:

 -Δάσκαλε τι να διαβάσουμε για να γίνουμε σοφοί όπως εσύ; 

 -Τους Έλληνες κλασικούς.

 -Και όταν τελειώσουμε τους Έλληνες κλασικούς τι να διαβάσουμε;
 -Πάλι τους Έλληνες κλασικούς. [4]

   - Ιωάννης Γκαίτε (Ο μεγαλύτερος ποιητής της Γερμανίας, 1749-1832):

«Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα.» [4]

   - Α. Meillet, Στο έργο του «Σύντομη ιστορία της Ελληνικής Γλώσσης» ο διάσημος γλωσσολόγος, υποστηρίζει με σθένος την ανωτερότητα της Ελληνικής έναντι των άλλων γλωσσών.[10]

   - Ζακ Λακαρριέρ, ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας  είχε δηλώσει:
«Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι μόνο αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσης, όσο καμία άλλη γλώσσα.» [4]

   - Βολταίρος, ο μεγάλος Γάλλος διαφωτιστής είχε πεί: 
«Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών.» [4]


   - Κάρολος Φωριέλ, ο Γάλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης  είπε: 
«Η Ελληνική έχει ομοιογένεια σαν την Γερμανική, είναι όμως πιο πλούσια από αυτήν. Έχει την σαφήνεια της Γαλλικής, έχει όμως μεγαλύτερη ακριβολογία. Είναι πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Έχει δηλαδή ότι χρειάζεται για να θεωρηθεί η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης.» [4]

   - Η Μαριάννα Μακ Ντόναλντ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και επικεφαλής του TLG δήλωσε: 
«Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας.» [4]

   - Έλεν Κέλλερ, η τυφλή Αμερικανίδα συγγραφέας  είχε πεί: «Αν το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί του ανθρώπινου στοχασμού.» [4]

   - Μάρκος Τίλλιος Κικέρων (Ο επιφανέστερος άνδρας της αρχαίας Ρώμης, 106-43 π.Χ.):
«Εάν οι θεοί μιλούν, τότε σίγουρα χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων.» [4]

   - Χάμφρεϋ Κίττο (Άγγλος καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, 1968):
«Είναι στη φύση της Ελληνικής γλώσσας να είναι καθαρή, ακριβής και περίπλοκη. Η ασάφεια και η έλλειψη άμεσης ενοράσεως που χαρακτηρίζει μερικές φορές τα Αγγλικά και τα Γερμανικά, είναι εντελώς ξένες προς την Ελληνική γλώσσα.» [4]

   - Ιρίνα Κοβάλεβα (Σύγχρονη Ρωσίδα καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Λομονόσωφ, 1995):
«Η Ελληνική γλώσσα είναι όμορφη σαν τον ουρανό με τα άστρα.» [4]

   - R. H. Robins (Σύγχρονος Άγγλος γλωσσολόγος, καθηγητής στο πανεπιστήμιου του Λονδίνου):
«Φυσικά δεν είναι μόνο στη γλωσσολογία όπου οι Έλληνες υπήρξαν πρωτοπόροι για την Ευρώπη. Στο σύνολό της η πνευματική ζωή της Ευρώπης ανάγεται στο έργο των Ελλήνων στοχαστών. Ακόμα και σήμερα επιστρέφουμε αδιάκοπα στην Ελληνική κληρονομιά για να βρούμε ερεθίσματα και ενθάρρυνση.» [4]

   - Φρειδερίκος Σαγκρέδο (Βάσκος καθηγητής γλωσσολογίας Πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας της Βασκωνίας):
«Η Ελληνική γλώσσα είναι η καλύτερη κληρονομιά που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος για την ανέλιξη του εγκεφάλου του. Απέναντι στην Ελληνική όλες, και επιμένω όλες οι γλώσσες είναι ανεπαρκείς.»

«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει η δεύτερη γλώσσα όλων των Ευρωπαίων, ειδικά των καλλιεργημένων ατόμων.»

«Η Ελληνική γλώσσα είναι από ουσία θεϊκή.» [4]

   - Ερρίκος Σλήμαν ο διάσημος ερασιτέχνης αρχαιολόγος, 1822-1890. Μίλαγε άψογα 18 γλώσσες. Για 2 χρόνια δεν έκανε τίποτα άλλο από το το να μελετάει τα 2 έπη του Ομήρου:
«Επιθυμούσα πάντα με πάθος να μάθω Ελληνικά. Δεν το είχα κάνει γιατί φοβόμουν πως η βαθειά γοητεία αυτής της υπέροχης γλώσσας θα με απορροφούσε τόσο πολύ που θα με απομάκρυνε από τις άλλες μου δραστηριότητες.» [4] 

   - Γεώργιος Μπερνάρ Σώ ο Μεγάλος Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας, 1856-1950:
«Αν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού σας δεν έχετε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε μένετε σε ένα σπίτι δίχως φώς.»[4]

   - Τζέιμς Τζόυς ο διάσημος Ιρλανδός συγγραφέας, 1882-1941:
«Σχεδόν φοβάμαι να αγγίξω την Οδύσσεια, τόσο καταπιεστικά  αφόρητη είναι η ομορφιά.» [4]

   - Ίμπν Χαλντούν ο μεγαλύτερος Άραβας ιστορικός:
«Που είναι η γραμματεία των Ασσυρίων, των Χαλδαίων, των Αιγυπτίων; Όλη η ανθρωπότητα έχει κληρονομήσει την γραμματεία των Ελλήνων μόνον.» [4]

   - Will Durant, ο Αμερικανός ιστορικός και φιλόσοφος, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Columbia:
«Το αλφάβητόν μας προήλθε εξ Ελλάδος δια της Κύμης και της Ρώμης. Η Γλώσσα μας βρίθει Ελληνικών λέξεων. 
Η επιστήμη μας εσφυρηλάτησε μιάν διεθνή γλώσσα διά των Ελληνικών όρων. 
Η γραμματική μας και η ρητορική μας, ακόμα και η στίξης και η διαίρεσης είς παραγράφους... είναι Ελληνικές εφευρέσεις. 
Τα λογοτεχνικά μας είδη είναι Ελληνικά – το λυρικόν, η ωδή, το ειδύλλιον, το μυθιστόρημα, η πραγματεία, η προσφώνησις, η βιογραφία, η ιστορία και προ πάντων το όραμα. Και όλες σχεδόν αυτές οι λέξεις είναι Ελληνικές.» [4]

   - Ζακλίν Ντε Ρομιγύ, η σύγχρονη Γαλλίδα Ακαδημαϊκός και συγγραφεύς:
«Η αρχαία Ελλάδα μας προσφέρει μια γλώσσα, για την οποία θα πώ ότι είναι οικουμενική.»

«Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά, επειδή η Ελληνική  γλώσσα μας βοηθάει πρώτα από όλα να καταλάβουμε την δική μας γλώσσα.» [4]

   - Μπρούνο Σνέλ, ο διαπρεπής καθηγητής του Πανεπιστημίου  του Αμβούργου:
«Η Ελληνική γλώσσα είναι το παρελθόν των Ευρωπαίων.» [4]

   - Φραγκίσκος Λιγκόρα, ο σύγχρονος Ιταλός καθηγητής Πανεπιστημίου και Πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας πρός διάδοσιν του πολιτισμού:
«Έλληνες να είστε περήφανοι που μιλάτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μην την παραμελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μας έχουν απομείνει και ταυτόχρονα το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό.» [4]

   - Ο. Βαντρούσκα, ο καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης:
«Για έναν Ιάπωνα ή Τούρκο, όλες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες δεν φαίνονται ως ξεχωριστές, αλλά ως διάλεκτοι μιάς και της αυτής γλώσσας, της Ελληνικής.» [4]

   - Peter Jones, ο Διδάκτωρ-καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ο οποίος συνέταξε μαθήματα αρχαίων Ελληνικών πρός το αναγνωστικό κοινό, για δημοσίευση στην εφημερίδα «Daily Telegraph»:
«Οι Έλληνες της Αθήνας του 5ου και του 4ου αιώνος είχαν φθάσει την γλώσσα σε τέτοιο σημείο, ώστε με αυτήν να εξερευνούν ιδέες όπως η δημοκρατία και οι απαρχές του σύμπαντος, έννοιες όπως το θείο και το δίκαιο. Είναι μιά θαυμάσια και εξαιρετική γλώσσα.» [10]

   - Ντε Γρόοτ, ο Ολλανδός καθηγητής Ομηρικών κειμένων στο πανεπιστήμιο του Μοντρεάλ:
«Η Ελληνική γλώσσα έχει συνέχεια και σε μαθαίνει να είσαι αδέσποτος και να έχεις μιά δόξα, δηλαδή μιά γνώμη. Στην γλώσσα αυτή δεν υπάρχει ορθοδοξία. Έτσι ακόμη και αν το εκπαιδευτικό σύστημα θέλει ανθρώπους νομοταγείς – σε ένα καλούπι – το πνεύμα των αρχαίων κειμένων και η γλώσσα σε μαθαίνουν να είσαι αφεντικό.» [10]

   - Gilbert Murray, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης:
«Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Συχνά διαπιστώνει κανείς ότι μιά σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαρειά στην Λατινική, Αγγλική, Γαλλική ή Γερμανική. Είναι η τελειότερη γλώσσα, επειδή εκφράζει τις σκέψεις τελειοτέρων ανθρώπων.» [14]

   - Max Von Laye, Φυσικός, Βραβείον Νόμπελ Φυσικής:
«Οφείλω χάριτας στην θεία πρόνοια, διότι ευδόκησε να διδαχθώ τα αρχαία Ελληνικά, που με βοήθησαν να διεισδύσω βαθύτερα στο νόημα των θετικών επιστημών.» [10]

   - E, Norden, Μεγάλος Γερμανός φιλόλογος:
«Εκτός από την Κινεζική και την Ιαπωνική, όλες οι άλλες γλώσσες διαμορφώθηκαν κάτω από την επίδραση της Ελληνικής, από την οποία πήραν, εκτός από πλήθος λέξεων, τους κανόνες και την γραμματική.» [10]

   - Martin Heidegger, Γερμανός φιλόσοφος, από τους κυριότερους εκπροσώπους του υπαρξισμού του 20ου αιώνος:
«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα ανήκει στα πρότυπα, μέσα από τα οποία προβάλλουν οι πνευματικές δυνάμεις της δημιουργικής μεγαλοφυΐας, διότι αναφορικά προς τις δυνατότητες που παρέχει στην σκέψη, είναι η πιό ισχυρή και συνάμα η πιό πνευματώδης από όλες τις γλώσσες του κόσμου.» [10]

    - David Crystal, Γνωστός Άγγλος καθηγητής, συγγραφεύς της εγκυκλοπαίδειας του Cambridge για την Αγγλική:
«Είναι εκπληκτικό να βλέπεις πόσο στηριζόμαστε ακόμη στην Ελληνική, για να μιλήσουμε για οντότητες και γεγονότα που βρίσκονται στην καρδιά της σύγχρονης ζωής.» [10]

   - Μάικλ Βέντρις, Ο άνθρωπος που αποκρυπτογράφησε την Γραμμική γραφή Β’:
«Η αρχαία Ελληνική Γλώσσα ήτο και είναι ανωτέρα όλων των παλαιοτέρων και νεοτέρων γλωσσών.» [10]

   - R.H. Robins, Γλωσσολόγος και συγγραφεύς:
«Ο Ελληνικός θρίαμβος στον πνευματικό πολιτισμό είναι ότι έδωσε τόσα πολλά σε τόσους πολλούς τομείς [...]. 
Τα επιτεύγματά τους στον τομέα της γλωσσολογίας όπου ήταν εξαιρετικά δυνατοί, δηλαδή στην θεωρία της γραμματικής και στην γραμματική περιγραφή της γλώσσας, είναι τόσο ισχυρά, ώστε να αξίζει να μελετηθούν και αντέχουν στην πιο σκληρή κριτική. 
Επίσης είναι τέτοια που να εμπνέουν την ευγνωμοσύνη και τον θαυμασμό μας.» [12]

   - Luis José Navarro, Αντιπρόεδρος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ευρωκλάσσικα» της Ε.Ε.:
«Η Ελληνική γλώσσα για μένα είναι σαν κοσμογονία. Δεν είναι απλώς μιά γλώσσα...» [6]

   - Juan Jose Puhana Arza (Βάσκος Ελληνιστής και πολιτικός):
«Οφείλουμε να διακηρύξουμε ότι δεν έχει υπάρξει στον κόσμο μία γλώσσα η οποία να δύναται να συγκριθεί με την κλασσική Ελληνική.» [7]

   - D’Eichtal, Γάλλος συγγραφεύς:
«Η Ελληνική γλώσσα είναι μία γλώσσα η οποία διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά, όλες τις προϋποθέσεις μιάς γλώσσης διεθνούς... 
Εγγίζει αυτές τις ίδιες τις απαρχές του πολιτισμού... 
Η οποία όχι μόνον δεν υπήρξε ξένη πρός ουδεμία από τις μεγάλες εκδηλώσεις του ανθρωπίνου πνεύματος, στην θρησκεία, στην πολιτική, στα γράμματα, στις τέχνες, στις επιστήμες, αλλά υπήρξε και το πρώτο εργαλείο, –πρός ανίχνευση όλων αυτών– τρόπον τινά η μήτρα... 
Γλώσσα λογική και συγχρόνως ευφωνική, ανάμεσα σε όλες τις άλλες...» [7]

   - Theodore F. Brunner, Ιδρυτής του TLG και διευθυντής του μέχρι το 1997:
«Σε όποιον απορεί γιατί ξοδεύτηκαν τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής, απαντούμε: Μα πρόκειται για την γλώσσα των προγόνων μας και η επαφή με αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας.» [10]

   - Ζακ Λάνγκ, Γάλλος Υπουργός Παιδείας:
«Θα ήθελα να δώ να διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά, με τον ίδιο ζήλο που επιδεικνύουμε εμείς, και στα Ελληνικά σχολεία.»[10]
_____________


   - Νίκος Γκάτσος

«Πολύ δεν θέλει ο Έλληνας
Να χάσει την λαλιά του
Και να γίνει μισέλληνας
Από την αμυαλιά του.» [10]

   - Γιώργος Σεφέρης

«Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας
Πάνω σε καταστρώματα καταλυμένων 

                                                   καραβιών
Μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις 

                                   από ξένες γλώσσες;» [8]

[4] «ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑΣ – Τι είπαν και έγραψαν οι ξένοι για την Ελλάδα, τους Έλληνες και την γλώσσα τους» του Μ. Παγουλάτου
[6] «ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ – ΠΩΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΛΟΓΟ» της Α. Τζιροπούλου – Ευσταθίου
[7] «Ο ΕΝ ΤΗ ΛΕΞΕΙ ΛΟΓΟΣ» της Α. Τζιροπούλου – Ευσταθίου
[8] «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ – ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ» της Α. Τζιροπούλου – Ευσταθίου
[10] «ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΓΛΩΣΣΗΣ» του Α. Αντωνάκου
[12] «ΚΕΝΤΡΟ ΛΕΞΙΚΟΛΟΓΙΑΣ» - http://www.lexicon.gr/
[14] ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΑ» Τεύχος 25 (Ιούλιος 2006)

Αλέξανδρος Αγγελής,  

από το Αντίβαρο,

Scholeio.com

Μήπως οι Φόβοι μας είναι απλά... Έννοιες που Φοβόμαστε ?

Ο Φόβος μπροστά στην Αλήθεια, 
την Ευτυχία και την Ελευθερία, 
Λάθη, Λάθη, Λάθη. 

 Μια Ζωή γεμάτη Λάθη που τρέμουμε... 

Λάθη και ενοχές που μας κατατρώγουν, αλλά και Λάθη που μας σπρώχνουν να βρούμε τις αλήθειες που χάσαμε και μας σπρώχνουν σε υπερβάσεις κάθε εμποδίου.

Μην μου πείτε ότι δεν τρέμουμε μπρος στα λάθη μας, πως δεν τρέχουμε να κρυφτούμε οπουδήποτε μην αντέχοντας τον αμαρτωλό ή λανθασμένο εαυτό μας.

Και μην μου πείτε ότι αυτή η στάση του φόβου εμπρός στα λάθη μας δεν είναι συμπεριφορά Συναισθηματικής αντανακλαστικής αντίδρασης, το πρόγραμμα της οποίας εδραιώθηκε στη διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας, μέσα από τις διαρκείς βίαιες ή στο όνομα της Αγάπης επεμβάσεις των ανόητων μεγάλων.

Ο ΦΟΒΟΣ είναι το κυρίαρχο συναίσθημα του Δυτικού, δυστυχέστατου και ανίσχυρου ανθρώπου, ανίσχυρου, διότι είναι εξαρτώμενος από ανάλγητους και απάνθρωπους αφέντες που ελέγχουν ακόμα και την πρώτη του αναπνοή.

Ο ΦΟΒΟΣ είναι ένα αρνητικό συναίσθημα, ειδικά ο φόβος του Θεού. Θυμάστε πότε σας φύτεψαν το συναίσθημα του φόβου και τρόμου στο εγκεφαλονευρικό σας σύστημα; Όχι βεβαίως.
Στη δική μου παιδική εποχή 1945 με 1952 εποχή του δημοτικού σχολείου στο οποίο πηγαίναμε υποχρεωτικά για να γίνουμε καλοί άνθρωποι, υπήρχε ο θεσμός του ξυλοδαρμού από τους δασκάλους.

Ο ξυλοδαρμός από τους αφέντες δασκάλους εκείνης της εποχής ήταν ένας θεσμός του δήθεν Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και λέγω δήθεν, διότι ήταν φτιαγμένος και ραμμένος από τις ρατσιστικές σχολές και Στοές της Μεγάλης Βρετανίας. Το πραγματικό αφεντικό του τόπου μας..
Υποθέτω πως και η σημερινή παραγωγή άβουλων ηλιθίων από το εκπαιδευτικό μας σύστημα, κάπου εκεί έχει σχεδιαστεί.

Θυμάμαι πως τότε, αυτό που δεν μπορούσαμε σαν παιδιά να καταλάβουμε, ήταν για ποιο λόγο οι δάσκαλοι μας χτυπούσαν.

Σαν παιδιά χαρακτηρίζαμε τους δασκάλους μας σε καλούς και κακούς από την ποιότητα και την ποσότητα του ξυλοδαρμού που δεχόμασταν, αγνοώντας κυριολεκτικά τις υποσυνείδητες καταγραφές που αυτοί οι καθ’ όλα νόμιμοι ξυλοδαρμοί του σχολείου μας υπόβαλαν, εκείνη τη συγκεκριμένη ηλικία.

Αμφιβάλω δε αν ακόμα και σήμερα, κάποιοι, εκτός από τους μυημένους γνωρίζουν αυτές τις επιδράσεις. Βέβαια υπήρχε η δικαιολογία της άγνοιας του μαθήματος, όπως επίσης και η συστηματική θρησκευτική διδασκαλία που διαρκώς επαναλάμβανε ότι ο καλός Θεός μας επιτηρεί πάντα και είναι έτοιμος να μας στείλει στην κόλαση αν δεν ήμαστε καλά παιδιά και αν δεν γυρίζαμε και το άλλο μάγουλο, όπως έκανε ο Χριστός, στους δασκάλους μας.

Αλλά η παιδική μας διαίσθηση δεν το δεχόταν αυτό και γι’ αυτό δίναμε καλούς και κακούς χαρακτήρες στους δασκάλους.

Το σχολείο τότε, εθεωρείτο ιερό και απαραίτητο για να γίνουμε καλοί και χρηστοί πολίτες στο κράτος, που το Ιερό της Πατρίδας αντιπροσώπευε τότε, και δεν μπορούσαμε σε καμία περίπτωση εμείς τα παιδιά, να έχουμε τις όποιες αντιρρήσεις μας απέναντι σε τέτοια αυθεντία και δύναμη.

Αυτόματα λοιπόν και χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια, μέσα από τους ξυλοδαρμούς των δασκάλων, υιοθετούσαμε και ταυτιζόμασταν με τον ρόλο του κριτή και του τιμωρού απέναντι σε κάθε προσπάθεια ή πράξη ενόχλησης που γινόταν από τους άλλους προς εμάς.

Το δυστύχημα είναι ότι την ίδια πρακτική επαναλαμβάνουμε και ως ενήλικες προς τους Εαυτούς μας, κρίνοντας και επικρίνοντας τον Εαυτό μας που σχεδόν πάντα μας απογοητεύει.

Το βάσανο της αυτοκριτικής και αυτοαπόριψης που σήμερα βασανίζει πολλούς ανθρώπους, βρίσκεται κρυμμένο σε τέτοιες παιδικές εποχές…
Υποσυνείδητα διδαχθήκαμε τον Μωσαϊκό Νόμο της αντεκδίκησης που στηρίζεται στις άλογες αντανακλαστικές λειτουργίες του εγκεφάλου, χωρίς καμία απολύτως λογική αναφορά σ’ αυτόν, αποδεικνύοντας, ότι το περίφημο υποσυνείδητο που καθορίζει την ποιότητα της Ζωής μας, περιέχει συναισθηματικές καταγραφές μόνον και τις οποίες το κάθε ΕΓΩ εκλογικεύει κατά τις δυνατότητές του..
Πάνω σ’ αυτή την υποσυνείδητη καταγραφή, που το εγκεφαλονευρικό μας σύστημα αντανακλαστικά επαναλαμβάνει, στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό και το σημερινό πολιτιστικό μοντέλο του λάθους και της τιμωρίας που πανέξυπνα και απάνθρωπα εξουσιολάγνες ομάδες εις βάρος της ευδαιμονίας μας οικοδόμησε.

Κοιτάξτε γύρω σας ψύχραιμα, όλος ο Ελληνικός πληθυσμός είναι πνιγμένος στους φόβους που πανέξυπνα οι εξουσίες εξέθρεψαν.

Τα πάντα είναι διεφθαρμένα με πρώτο το θεσμικό Δίκαιο το οποίο μεταμορφώθηκε σε Δίκαιο του Ισχυρότερου και με όλους εμάς μόνιμα ενόχους και παραβάτες σ’ όλα.

Σήμερα οι πρακτικές της σποράς του τρόμου, των ενοχών και της υποτέλειας αλλάξανε, σήμερα δεν επιτρέπονται οι ξυλοδαρμοί από τους δασκάλους στα σχολεία, επιτρέπονται μεταξύ των μαθητών με την καθοδήγηση της τηλεόρασης, υπό την εποπτεία των δασκάλων και στο όνομα της ελευθερίας ασφαλώς.

Πριν όμως από το σχολείο, αυτό που για πάντα φυτεύει την ευαίσθητη μήτρα του αιώνιου φόβου και τρόμου μέσα στο Νού κάθε νεογέννητου ανθρώπου, είναι το σφαγείο του μαιευτηρίου και το πέταγμα του νεογέννητου παιδιού στον καιάδα του βρεφικού θαλάμου.

Εκεί συντελείτε ο Ψυχικός και Οργανικός εκφυλισμός του γένους των ανθρώπων. Εκεί και κάτω από την προστασία του Ακαδημαϊκού μανδύα, ακούσια από τους γιατρούς, αλλά εκούσια από αυτούς που σχεδίασαν και εποπτεύουν αυτό το σατανικότατο και τερατώδες έργο, συντελείτε το ολοκαύτωμα της υπνωτισμένης με πλείστα ναρκωτικά και εθισμούς Ανθρωπότητας.

Η ΑΥΤΟΑΠΟΡΙΨΗ που διαρκώς τρέφεται από τη θλίψη, που το πολιτιστικό μας μοντέλο συστηματικά καλλιεργεί, μας οδηγεί μαθηματικά στην κόλαση, σε μια Ζωή που ευχαρίστως θα καταστρέψουμε, αφού δεν μπορούμε με τέτοιες υποσυνείδητες καταγραφές απόρριψης, βίας και περιφρόνησης από τους άλλους και τον Εαυτό μας, να χαρούμε, να ερωτευθούμε, να εμπιστευθούμε και να αγαπήσουμε.

Δεν έχουμε κατανοήσει ότι αφανή ανθρωποποίητα φαντάσματα, θεών και διαβόλων, καλώς εδραιωμένα στο υποσυνείδητό του Νου μας, απομυζούν κάθε πηγαία, ζωοποιό και αυθεντική έκφραση της Ζωής μας.
Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο Φόβος είναι ο κυρίαρχος άρχοντας αυτού του πλανήτη.

ΦΟΒΟΣ, ΔΕΟΣ και ΤΡΟΜΟΣ, είναι το κυρίαρχο αρνητικό συναίσθη­μα αυτής της εποχής, ανθρωποποίητο κατασκεύασμα, που με πόση επιμέλεια, πόση προσοχή, πόση τέχνη και ευφυΐα, τα μέσα μαζικής εξαχρείωσης διασπείρουν, συντηρούν και υποβάλουν.

Έχετε σκεφθεί ποτέ, πόσο πολύ ο φόβος της ερωτικής σας ανεπάρκειας, καταστρέφει κυριολεκτικά τη ζωή σας, έχετε καταλάβει ότι κάθε ερωτική πρόκληση που πανέξυπνα και υποβολιμαία καταλαμβάνει το περιβάλλον μας, διεγείροντας την ερωτική μας διάθεση, αυτόματα ενεργοποιεί και τους τρόμους που είναι συνδεδεμένοι με την ερωτική μας ανεπάρκεια.

Έχετε συνειδητοποιήσει πόσο ψεύτες, υποκριτές και άνανδρους μας εξαναγκάζουν να γίνουμε αυτοί οι υποσυνείδητοι φόβοι;

Και βέβαια, επίσης γνωρίζετε πόσο ψεύδος (σκοτάδι) πόση αντίδραση, πόσο μίσος, πόση βία αλλά και πόσο τρόμο προκαλεί η έρευνα αυτής της Αλήθειας.

Ψεύδος, Φόβος, Άγνοια και Λήθη. Πώς λοιπόν, ανήμποροι και αδρανείς να μην περιμένουμε τους εξωγήινους τον Σούπερμαν, τον Ζορό, τον Μπάτμαν, τον Μεσσία, ή κάποιον Γκουρού, να έρθουν να μας απελευθε­ρώσουν επιτέλους, από τους φόβους που μας εμποδίζουν να αγαπήσουμε, να ερωτευθούμε, να γίνουμε τρυφεροί, δίκαιοι, ενάρετοι και ηρωικοί.

Πώς να μην φοβόμαστε το αγαθό, όταν στην εμφάνισή του διεγείρονται άπειροι υποσυνείδητοι τρόμοι, αφού το υποσυνείδητό μας είναι γεμάτο με άπειρες απογοητεύσεις εξαιτίας της αυθόρμητης εκδήλωσης του παιδικού Αγαθού που χάσαμε.
Πώς να μη φοβόμαστε την Αλήθεια όταν κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, κατ’ απαίτηση των ανόητων μεγάλων να μάθουν την Αλήθεια από εμάς, μας τιμώρησαν πάντα στο όνομα της Αλήθειας, της Δικαιοσύνης, αλλά και του Θεού.

Πώς να μη φοβόμαστε όταν Άγνοια, Λήθη και Ψεύδος σκεπάζουν τον Πλανήτη.

Φόβος και τρόμος, τα δύο κυρίαρχα συναισθήματα που πιστότατοι υπηρέτες κάθε θρησκευτικής και πολιτικής εξουσίας καταδυναστεύουν την ευζωία αυτού του πλανήτη.

Τι νομίζετε ότι οι διάφοροι δράκοι και ερπετά στα διάφορα οικόσημα των ευγενών δυναστών συμβολίζουν;

Το εγκεφαλονευρικό μας σύστημα ονομάζεται και ερπετικό διότι λειτουργεί αντανακλαστικά και ως τέτοιο δύναται να προγραμματισθεί, όπως και συμβαίνει.

Δεν γνωρίζουμε π.χ. ότι η συναισθηματική κατάσταση, που υφίσταται μια διαρκή ταλάντωση μεταξύ αρνητικού και θετικού, είναι η γενεσιουρ­γός αιτία της έλλογης έκφρασής μας, και ότι αυτός είναι ένας Συμπαντικός Νόμος.

Και βέβαια δεν γνωρίζουμε, ότι αυτή η ιδιαίτερη γνώση, της Συναι­σθηματικής χειραγώγησης, καλά φυλαγμένη στις απόκρυφες στοές των διαφόρων εξουσιαστών, είναι η κύρια μυστική δύναμη επικυριαρχίας τους.

Και το κυριότερο, δεν γνωρίζουμε ότι όλο αυτό το πλέγμα των τρόμων, του ψεύδους και της βίας, είναι γερά ριζωμένο στο υποσυνείδητό μας και λειτουργεί αυτόματα και αντανακλαστικά, ότι το υποσυνείδητο είναι ο σκληρός δίσκος δεδομένων του νοητικού μας υπολογιστή και ότι η εξέλιξη του ΕΓΩ μας σε καλή η κακή κατεύθυνση καθορίζεται εν πολλής από τα περιεχόμενα αυτού του σκληρού δίσκου, ο προγραμματισμός του οποίου αρχίζει με την πρώτη αναπνοή μας στα σφαγεία των μαιευτηρίων και τελειώνει γύρω στα είκοσι χρόνια μας με τον προγραμματισμό της ερωτικής μας συμπεριφοράς στις ανεκπλήρωτες προκλήσεις της πορνογραφίας, της πορνείας και της εκπόρνευσης κάθε ωραίου και αγαθού στη Ζωή μας.

Το συναίσθημα του ΦΟΒΟΥ προκύπτει αυτόματα αφού κάθε φορά που στο παρελθόν είπαμε την αλήθεια πονέσαμε, κάθε φορά που βρεθήκαμε μπροστά στην ευτυχία, απογοητευθήκαμε και κάθε φορά που πολεμήσαμε για την ελευθερία μας, προδοθήκαμε.

Ποτέ δεν πολεμήσαμε να ελευθερωθούμε από τα εσωτερικά φαντά­σματα των ανθρωποποίητων τρόμων μας που είναι και οι πραγματικοί δυνάστες μας.

Τούτη η κατάσταση δυστυχίας εντάσσεται μέσα στα πλαίσια λειτουργίας της συναισθηματικής λειτουργίας και η οποία δίνει την δυνατότητα σε κάθε καλό γνώστη να την εκμεταλλεύεται κατά τα συμφέροντά του, αφού αυτός ο Νόμος είναι μια Φυσική Σταθερά.

Το Σύμπαν είναι μια αστείρευτη πηγή αρνητικών και θετικών δράσεων και σωματιδίων, που με μορφή εντυπώσεων τρέφει κάθε διασκεπτικό και βουλητικό ΕΓΩ χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς απαιτήσεις.
Το ΕΓΩ μου είναι Αυτό που επεξεργάζεται τις εντυπώσεις του Κόσμου και σχηματίζει χρήσιμα νοήματα για την επιβίωσή του.

Το ανθρωποποίητο Σύμπαν ή πολιτιστικό μας μοντέλο στο οποίο γεννιόμαστε, ανδρωνόμαστε και ζούμε, είναι ένα σύστημα απαξίωσης, περιφρόνησης, φόβων, ενοχών και άρνησης οτιδήποτε ωραίου και αγαθού.

Είναι μια μόνιμη πηγή δυστυχίας, από την οποία η Ανθρωπότητα ποτίζεται συστηματικά εδώ και πολλές γενιές με αποτέλεσμα να γίνει απόλυτα αυτοκαταστροφική.

Τυφλοί, κουφοί και άβουλοι, βαδίζουμε σ’ ένα απάνθρωπο μέλλον που μισάνθρωποι αλλά ευδαίμονες ευνούχοι, προετοίμασαν για μας και τα παιδιά μας.

ΕΥΔΟΣ είναι η αρχαία ονομασία του σκότους, το σύμβολο Ψ είναι το αρχικό γράμμα της λέξης Ψυχή, όταν το σύμβολο Ψ έρθει εμπρός από το ΕΥΔΟΣ μας δίδει το ΨΕΥΔΟΣ που σημαίνει ότι το ΨΕΥΔΟΣ είναι το σκοτάδι της ΨΥΧΗΣ.

Δύο σύμβολα του Ψ το ένα ανεστραμμένο πάνω από το άλλο, μας δίδουν το Φ το αρκτικό γράμμα της λέξης Φυλακή, που σημαίνει ότι το ΨΕΥΔΟΣ είναι επίσης και Φυλακή.

ΛΗΘΗ είναι η απουσία ΜΝΗΜΗΣ, όταν το στερητικό σύμβολο Α έρθει μπροστά από τη ΛΗΘΗ, μας στερεί τη ΛΗΘΗ και μας δίδει την ΑΛΗΘΕΙΑ η οποία είναι ΘΗΛΕΙΑ, ΑΕΙΘΑΛΗΣ και ασφαλώς ζωοποιός.

Ο αναγραμματισμός της λέξης ΛΑΘΟΣ μας δίδει τις λέξεις ΑΘΛΟΣ και ΘΑΛΟΣ, Θαλός είναι ο νεαρός βλαστός κάθε φυτού.

Η συνειδητοποίηση ενός ΛΑΘΟΥΣ και η διόρθωσή του από το διασκεπτικό και βουλητικό ΕΓΩ είναι ένας ΑΘΛΟΣ.

Η εξ αυτού προκύπτουσα νέα κατάσταση συνειδητής Αρετής, είναι ένα νέο βλαστάρι σε εξέλιξη. Σκεφθείτε το παρακαλώ.

Οδηγήθηκα στη συγγραφή αυτού του άρθρου όταν με έκπληξη άκουσα τα συμπεράσματα φίλων και γνωστών από την ανάγνωση αποσπασμάτων του βιβλίου μου με τον τίτλο ΕΓΩ.

Εκφράστηκαν πολλά θετικά σχόλια από κάποιους, αλλά από κάποιους άλλους χαρακτηρίσθηκα ΕΓΩΙΣΤΗΣ, ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ, ΣΑΤΑΝΙΣΤΗΣ, ΦΑΣΙΣΤΑΣ, ΣΟΒΙΝΙΣΤΗΣ και κάποια άλλα που δεν θυμάμαι.

Γι’ αυτό και τούτο το άρθρο είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς τους άτυχους φίλους, τους τρομοκρατημένους και ανίσχυρους γνωστούς αλλά και τυχαίους αναγνώστες του βιβλίου μου, που θα καταλήξουν στα ίδια συμπεράσματα..

Για ένα είμαι σίγουρος, δεν είχα ποτέ κακή πρόθεση. Ήταν λοιπόν οδυνηρή έκπληξη η διαπίστωση ότι η καλή πρόθεση, ακόμα και προς φίλους, για φαντασθείτε, η καλή πρόθεση είναι και αυτή που γεννά τους περισσότερους υποσυνείδητους ΤΡΟΜΟΥΣ.

Μας τρομάζουν οι άνθρωποι με καλή πρόθεση και τούτο, διότι όποτε εμπιστευθήκαμε καλοπροαίρετους μας πρόδωσαν, μας εκμεταλλεύτηκαν.

_____________________________________

Ευάγγελος Βαρελίδης  
Συγγραφέας-Ερευνητής σε θέματα ΝΟΥ – ΨΥΧΗΣ – ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ – ΕΡΩΤΑ και ΕΓΩ.

πηγή: 

  Scholeio.com