The Archimedes Palimpsest, is a Byzantine prayer book





Pages from the Archimedes Palimpsest.

   LOST for centuries. FOUND by the Walters Art Museum. Discover how an international team of experts resurrected the hidden manuscript of the ancient world's greatest thinker, Archimedes of Syracuse.
   In Jerusalem in 1229 AD the greatest works of the Greek mathematician Archimedes were erased and overwritten with a prayer book by a priest called Johannes Myronas. 
   In the year 2000 a project was begun by a team of experts at the Walters Art Museum to read these erased texts. 
   By the time they had finished, the team that worked on the book had recovered Archimedes' secrets, rewritten the history of mathematics and discovered entirely new texts from the ancient world. 

   This exhibition will tell that famous story. It will recount the history of the book, detail the patient conservation, explain the cutting-edge imaging and highlight the discoveries of the dogged and determined scholars who finally read what had been obliterated.


   Known as The Archimedes Palimpsest, the manuscript is a Byzantine prayer book from the 13th century which was assembled using pages from several earlier manuscripts – one of which contained several treatises by the Greek mathematician Archimedes that were copied in 10th-century Constantinople. 

Archimedes palimpsest, 1229,
Walters Art Museum in Baltimore.
   These were first discovered in 1906 by the Danish Archimedes scholar Johan Ludwig Heiberg, but as the text had been scraped away to make room for the prayer book he was only able to partially read them, and the book then went missing until it was auctioned – in a much more damaged state – at Christie's in New York in 1998. 

   Bought by an anonymous American collector for $2m (£1.25m), it was deposited at Baltimore's Walters Art Museum, where scientists, conservators, classicists and historians have been working on uncovering the secrets of oldest surviving copy of Archimedes' works.

   Since that date (1998) the manuscript has been the subject of conservation, imaging and scholarship, in order to better read the texts. The Archimedes Palimpsest project, as it is called, has shed new light on Archimedes and revealed new texts from the ancient world. It has also generated a great deal of public curiosity, as well as the interest of scholars throughout the world.


   Left, an image of folio XXX. Right, IR image which succeeded in separating the Archimedes ink (carbon black ink) from the parchment underneath it, and from the prayer book ink (ferro-gallic ink) on top of it. 
   Using multispectral imaging and an x-ray technique which picked up the iron in the ink that had been scraped away, they discovered that Archimedes, working in the third century BC, considered the concept of actual infinity, something thought to have only been developed in the 19th century, and anticipated calculus. 
   As well as seven treatises by the ancient Greek mathematician, including the only surviving copy of his The Method of Mechanical Theorems and Stomachion, new speeches by the classical Athenian orator Hyperides and a lost commentary on Aristotle's Categories from the second or third century AD were also found beneath the text of the prayer book.

   After centuries of mistreatment, the Archimedes palimpsest is in bad shape. During its thousand-year life, it has been scraped, singed by fire, dribbled with wax, smeared with glue, and ravaged by a deep purple fungus, which in places has eaten through its pages. 

   Without the use of computer technology, the Archimedes palimpsest would be largely illegible. But modern imaging technologies, similar to those that helped experts read portions of the Dead Sea Scrolls in 1996, allow for astonishingly precise views of faded text. 
Image source: Nova.




   The exhibition Lost and Found: The Secrets of Archimedes will conclude with two galleries that ask "What will we discover next?" 
   In six interactive learning stations, conservation staff will present artworks from the Walters' collection to illustrate the very real questions that start the process of learning and discovery through research. For example, you will be invited to consider why a Kentucky Long rifle is associated with a pastoral 19th-century drawing by Rosa Bonheur, to explore what Ethiopian painting and manuscript illustration have to do with colorful minerals on display, and to ponder how silver preservation could be revolutionized by recent advances in nanotechnology.

   This exhibition has been generously supported by an anonymous donor and by leadership gifts from the Selz Foundation and the Stockman Family Foundation.
   The Archimedes Palimpsest is a manuscript of extraordinary importance to the history of science. This thirteenth century prayer book contains erased texts that were written several centuries earlier. These erased texts include two treatises by Archimedes that can be found nowhere else, The Method and Stomachion.

   On 29th October 2008, we celebrated the ten year anniversary of the project. What was erased text, in terrible condition, impossible to access, and yet foundational to the history and science of the West, is now legible, and instantly available.


  Archimedes, The Greek mathematician was born in the Greek colony of Syracuse on the island of Sicily in 287 BC. He was the son of an astronomer and mathematician named Phidias.

  Scholeio.com  

Όταν η Πυθία δεν μπορούσε να διαψεύσει...




    Μια βολική απάτη

Εκεί στους Δελφούς, στο κέντρο του κόσμου, εκεί που αναζητούσαν οι άνθρωποι τους χρησμούς των θεών... Εκεί σήμανε και το τέλος του αρχαίου κόσμου με τον τελευταίο χρησμό της Πυθίας, όπως καταγράφεται στις ''ιστορικές πηγές'', προς τον Ιουλιανό...

«Είπατε τώ βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ουδέ παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και το λάλον ύδωρ», 

«Πείτε στον βασιλιά, ότι στο χώμα κείτεται ο έντεχνος αυλός, ο Φοίβος δεν έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα. Χάθηκε και το νερό που μιλούσε» 


Η ιστορική αλήθεια για τον «χρησμό» είναι, δυστυχώς για κάποιους, πολύ διαφορετική. 

Η ιστορία των αρχαίων χρόνων μας βεβαιώνει ότι το περίφημο Μαντείο των Δελφών έπαιξε έναν πολύ σημαντικό ρόλο (ίσως τον σπουδαιότερο), και στην ηθική εκπαίδευση του ελληνικού γένους με βάση τα πρότυπα του Λόγου (Σοφίας ή Αυτογνωσίας), του Μέτρου και του Ρυθμού, με άλλα λόγια του Κάλλους της Απολλώνειας διδασκαλίας, η οποία συνοψίζεται σε τρία μέγιστα αποφθέγματα-παραγγέλματα: 

- ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ ΕΙ  - ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ  - ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ. 

Τα υπόλοιπα Δελφικά παραγγέλματα ίσως να μην γνωρίζουν την ίδια δημοσιότητα και αναγνώριση στη σύγχρονη εποχή, όμως η ηθική εκπαίδευση και καθοδήγηση των πολιτών ξεκινούσε μεν από τους παιδαγωγούς και παιδοτρίβες της νεαρής ηλικίας, αλλά συνεχιζόταν αργότερα στα μαντεία, τα οποία, εκτός από τις χρησμοδοτήσεις τους για τα μελλούμενα και τις θελήσεις των θεών, έδιναν και ένα πλήθος ηθικών παραγγελμάτων και προτροπών συμβουλευτικού χαρακτήρα για τα προβλήματα της καθημερινής ζωής. 

Τα ηθικά παραγγέλματα των Δελφών είχαν καταγραφεί στους τοίχους του προνάου του Ναού του Απόλλωνος, στο υπέρθυρο ή ακόμα σε διάφορες στήλες που είχαν τοποθετηθεί περιμετρικά στις πλευρές του ναού. Στο αέτωμα του ναού δέσποζαν τα τρία σπουδαιότερα Δελφικά Παραγγέλματα, τα οποία εύκολα μπορούσε να διακρίνει ο πλησιάζων επισκέπτης:

Και ο Παυσανίας μας βεβαιώνει στο "Ελλάδος Περιήγησις", βιβλ. 10 ("Φωκικά"), κεφ. 24, §1, 1-13:
''Εν δε τω προνάω τω εν Δελφοίς γεγραμμένα εστίν ωφελήματα ανθρώποις ες βίον, εγράφη δε υπό ανδρών ους γενέσθαι σοφούς λέγουσιν Έλληνες. Ούτοι δε ήσαν εκ μεν Ιωνίας Θαλής τε Μιλήσιος και Πριηνεύς Βίας, Αιολέων δε των εν Λέσβωι Πιττακός Μυτιληναίος, εκ δε Δωριέων των εν τη Ασία Κλεόβουλος Λίνδιος, και Αθηναίος τε Σόλων και Σπαρτιάτης Χίλων· τον δε έβδομον Πλάτων ο Αρίστωνος αντί Περιάνδρου του Κυψέλου Μύσωνα κατείλοχε τον Χηνέα· κώμη δε εν τη Οίτη τω όρει ωκούντο αι Χήναι. Ούτοι ουν οι άνδρες αφικόμενοι ες Δελφούς ανέθεσαν τω Απόλλωνι τα αδόμενα Γνώθι σαυτόν και Μηδέν άγαν''.

Να τα πάρουμε όμως από την αρχή... 

«Ο Δίας θέλοντας να βρει το κέντρο του κόσμου, έστειλε δυο αετούς να διασχίσουν τη γη απ' άκρη σ' άκρη.... 
Το σημείο όπου συναντήθηκαν ήταν το κέντρο, ο ''ομφαλός της γης'', ένας τόπος μοναδικός, όπου ο Απόλλωνας έχτισε το ναό του και η μάνα των Θεών, η Γη, στάθηκε ''Πρωτομάντισσα'', πριν από τη Θέτιδα, τη Φοίβη και την Πυθία... 

* Προειδοποίηση του αναγνώστη: Στη συνέχεια της ιστορικής καταγραφής διαπιστώνεται μια ''μικρή ανακρίβεια'' !

Εκεί στους Δελφούς, στο κέντρο του κόσμου, εκεί που αναζητούσαν οι άνθρωποι τους χρησμούς των θεών... Εκεί σήμανε το τέλος του αρχαίου κόσμου με τον τελευταίο χρησμό της Πυθίας, όπως καταγράφεται στις ''ιστορικές πηγές'', προς τον Ιουλιανό...

«Είπατε τώ βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ουδέ παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και το λάλον ύδωρ», 

«Πείτε στον βασιλιά, ότι στο χώμα κείτεται ο έντεχνος αυλός, ο Φοίβος δεν έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα. Χάθηκε και το νερό που μιλούσε» 


Αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας για τον «χρησμό»

Η ιστορική αλήθεια για τον «χρησμό» είναι, δυστυχώς για κάποιους, πολύ διαφορετική. 
Ο «χρησμός» εφευρέθηκε και καταγράφηκε από τον Βυζαντινό χρονογράφο Γεώργιο Κεδρηνό τον 11ο αιώνα, δηλαδή 700 χρόνια αργότερα!!! 

Γενιές και γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν μαθαίνοντας από τα σχολικά εγχειρίδια της υποτιθεμένης «Ιστορίας», ότι η Πυθία με «χρησμό» προς τον αυτοκράτορα Ιουλιανό πιστοποίησε τάχα το τέλος του Αρχαίου Κόσμου. 

Όπως αναφέρεται λοιπόν στα βιβλία «Ιστορίας» της Ελληνικής Εκπαίδευσης, κατά το έτος 361 εστάλη από τον Ιουλιανό στους Δελφούς ο φίλος του Ορειβάσιος, ιατρός από την Πέργαμο, για να προσπαθήσει να ανορθώσει το Μαντείο των Δελφών που βρισκόταν «σε πολύ άσχημη κατάσταση». 
Η Πυθία, για να του δείξει πόσο μάταιη ήταν η προσπάθεια ανόρθωσης του Μαντείου και κατ' επέκταση της Εθνικής Ελληνικής Θρησκείας, έδωσε υποτίθεται τον προαναφερθέντα «χρησμό».

Τι κρίμα ! Ο εν λόγω «χρησμός» να μην μοιάζει με κανέναν από τους καταγεγραμμένους από την απώτατη αρχαιότητα χρησμούς του Μαντείου. 

Αποτελεί μάλλον αποτύπωση μίας πιθανής ή φανταστικής «κακής» κατάστασης στους Δελφούς του 4ου αιώνος. Θα μπορούσε κάποιος καλόπιστος ερευνητής να υποθέσει ότι πιθανώς να είναι μία υπαρκτή κραυγή αγωνίας της Πυθίας, που έβλεπε τα Ιερά να καταστρέφονται και να βεβηλώνονται, αν και ο ιστορικός μάλλον θα γελάσει με αυτή την εκδοχή, αφού την εποχή εκείνη το συγκεκριμένο Μαντείο, μολυσμένο από χριστιανικές ταφές εγγύς του Ναού του Απόλλωνος, ΔΕΝ χρησμοδοτούσε.
Ένα ακόμα ενισχυτικό δεδομένο που δεν θα πρέπει να διαφεύγει από κανέναν λογικό άνθρωπο είναι επίσης το εξής: 
Οι χριστιανοί πρέσβευαν με πάθος πως τάχα η Μαντική Τέχνη των προγόνων μας ήταν μία «πλάνη». Παρόλα ταύτα, εκτός από τους απηνείς διωγμούς που οργάνωσαν επί αιώνες για να ξηλώσουν από προσώπου γης αυτή την «πλάνη», προσέδωσαν μέσω του Κεδρηνού σε αυτά τα υποτιθέμενα «τελευταία» «λόγια» της Πυθίας μεγάλη εγκυρότητα και βαρύτητα και τα χρησιμοποίησαν ως τρανταχτό τάχα επιχείρημα κατά των Εθνικών, επί αιώνες.

Επειδή λοιπόν και εμείς, ως Έλληνες κανονικοί, μάθαμε να αναλύουμε τον Κόσμο λογικά, θα ήθελα κάπου εδώ να θέσω σε πάντα ενδιαφερόμενο τον παρακάτω προβληματισμό:
Έστω ότι ο Χριστιανισμός δέχεται ειλικρινά την αλήθεια και βαρύτητα του εν λόγω «χρησμού». Τότε οφείλει να δέχεται και την σοβαρότητα και βαρύτητα ΟΛΩΝ των χρησμών που έδινε η Πυθία, γιατί είναι μάλλον παράλογο να χρησμοδότησε αυτή σε διάρκεια τριών περίπου χιλιετιών μία μόνο φορά σωστά, και αυτήν στον Ιουλιανό.

Έστω ότι ο Χριστιανισμός δεν δέχεται την αλήθεια και βαρύτητα κάθε χρησμού της Πυθίας. Άρα και ο «χρησμός» που υποτίθεται ότι αυτή έδωσε στον Ιουλιανό, είναι λανθασμένος.  Άρα και ο Φοίβος έχει καλύβην και μάντιδα δάφνην!



Στη Λογική Επιστήμη έρχεται τώρα να προστεθεί η Ιστορική Επιστήμη και με τη σειρά της να προσθέσει, και αυτή, ένα στοιχείο... 

Ότι ούτε το Μαντείο χρησμοδοτούσε επί Ιουλιανού, ούτε κανείς ήξερε για τέτοιον «χρησμό» έως τον 11ο αιώνα !!! 

Και όμως, όπως προείπαμε, γενιές και γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν μαθαίνοντας από τα σχολικά εγχειρίδια της υποτιθεμένης «Ιστορίας», ότι η Πυθία με «χρησμό» προς τον αυτοκράτορα Ιουλιανό πιστοποίησε τάχα το τέλος του Αρχαίου Κόσμου...
___________________________________________________________________________

* οι πληροφορίες μας αντλήθηκαν από το ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ


  Scholeio.com