Επτά αιώνες χριστιανικοί διωγμοί και άγριο κυνηγητό κατά των Ελλήνων μέχρι εξαφάνισής των. Από το 301 έως το 988, λίγο πριν το 1000, βήμα βήμα πως κατάφεραν να εξαφανίσουν την Ελληνική φιλοσοφία και επιστήμη. Να θάψουν το Ελληνικό Φως για να επικρατήσει το σκοτάδι... Μα ''αυτό'', βλασταράκι πεισματάρικο, δυνατότερο, θα φυτρώσει παντού... και διαβρώνει τη πέτρα... το βράχο...
Βρισκόμαστε ήδη στα πρώτα στάδια της δημιουργίας της ιδέας του ανύπαρκτου «Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού», με τον οποία η Εκκλησία, προσπαθεί να διαγράψει μονοκονδυλιά το ένοχο παρελθόν της (διωγμοί, σφαγές, αφορισμοί, προδοσίες, καταπίεση, οικονομική αφαίμαξη των πιστών κ.ά.). Και δεν περιορίζεται μόνο εκεί, αλλά κάνοντας το άσπρο μαύρο, προσπαθεί να παρουσιάσει εαυτόν ως θεματοφύλακα του ελληνικού γένους.
Ο αρχιδολοφόνος Κωνσταντίνος, ο κατά την εκκλησία Μέγας, ήταν Ρωμαίος και δε γνώριζε ούτε καν ελληνικά. Ο Θεοδόσιος ήταν Ισπανός. Ο Ιουστινιανός ήταν Ιλλυριός, ο Ηράκλειος ήταν Καππαδόκης, ο Βασίλειος, ο ιδρυτής της Μακεδονικής Δυναστείας. ήταν Αρμένιος, ο Ιωάννnς Τσιμισκής ήταν Αρμένιος, επίσης. και ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου (ο ‘Ελληνας μαρμαρωμένος βασιλιάς, όπως τον αποκαλούν οι ελληνορθόδοξοι χριστιανοί) Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ήταν Σέρβος στην καταγωγή (Κονσταντίν Ντράγκατς).
Από την ταύτιση Βυζάντιου και Ελληνισμού ωφελείται το αδύναμο πολιτισμικά και ιδεολογικά Βυζάντιο και όχι ο ελληνικός πολιτισμός.
Ο συγγραφέας Τζόζεφ Μακ Κέιμπ παραδέχεται:
“Το Βυζάντιο επί δέκα ολόκληρους αιώνες δεν κατόρθωσε να παραγάγει ούτε έvα βιβλίο που vα διαβάζεται σήμερα από έvαν καλλιεργημέvο άvθρωπο”.
Από την ταύτιση Βυζάντιου και Ελληνισμού ωφελείται το αδύναμο πολιτισμικά και ιδεολογικά Βυζάντιο και όχι ο ελληνικός πολιτισμός.
“Ελληνική φυλή, δεν σε έσωσε ο Χριστιανισμός, αλλά ο Ελληvισμός σου”!
Γράφει ο Περικλής Γιαννόπουλος
Κι ενώ εξαίρεται ο ανιστόρητος ελληνοχριστιανικός πολιτισμός όπως και τόσα άλλα, αποσιωπούνται αίσχη όπως της Σκυθόπολης. Στα μέσα του 4ou αιώνα μ.τ.χ., στη Σκυθόπολη της Συρίας, παλαιά πρωτεύουσα της ρωμαϊκής Δεκαπόλεως, λειτουργούσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης, από τα οποία αργότερα εμπνεύστηκε ο επίσης χριστιανός Χίτλερ, οργανωμένα δηλαδή κέντρα βασανισμού και δολοφονίας των καταδικασθέντων Εθνικών (κυρίως ελληνόθρησκων) που αρνήθηκαν να ασπαστούν το χριστιανισμό.
Εμπνευστής και οργανωτής του σφαγείου αυτού, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Αμμιανού Μαρκελλίνου (υπήρξε ο ιστορικός του Ρωμαίου χριστιανού αυτοκράτορα Κωνστάντιου του Β’, κατά την εποχή του οποίου άρχισαν οι πιο αποτρόπαιοι διωγμοί εναντίον των Ελλήνων), ήταν ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Γεώργιος.
“Ο Γεώργιος με τη συμμορία του προχωρούσε στους δρόμους των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας κομματιάζοντας ανθρώπους και καίγοντας τα πάντα και είχε αναρριχηθε{ στη θέση του επισκόπου εξοντώνοντας πολλούς ανθρώπους”.
[...] “…και από τα πιο απομακρυσμένα σημεία της Αυτοκρατορίας σέρνονταν δεμένοι με αλυσίδες αμέτρητοι πολίτες κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικής τάξεως. Και από αυτούς πολλοί πέθαιναν στη διαδρομή ή στις ανάτόπους φυλακές. Και όσοι κατόρθωναν να επιζήσουν, κατέληγαν στη Σκυθόπολη, μία απόκεντρη πόλη της Παλαιστίνης, όπου είχαν στηθεί τα όργανα των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων…”
[...] “αρκούσε να κατηγορηθεί κάποιος από κακόβουλο ρουφιάνο ότι φορούσε αποτρεπτικό φυλακτό ή ότι κάποιος τον είδε να κάθεται κοντά σε αρχαίους τάφους ή ερείπια, για να καταδικασθεί σε θάνατο ως ειδωλολάτρης ή νεκρομάντης”. (ΙΘ, 12)
Αντιλαμβάνεστε τι λέει ο χριστιανός Σωζομενός; Η τρομοκρατία είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που οι άνθρωποι φοβούνταν τι ρούχα θα φορέσουν, για να μην τους περάσουν για φιλόσοφους!
Το 330 μ.τ.χ. οι χριστιανοί λεηλατούν και πυρπολούν στο Μπαγιό το Ιερό του κελτορωμαϊκού Θεού Βελένου Απόλλωνος και λιντσάρουν τους ιερείς του. Είναι τέτοια η εχθρότητα και το μίσος του ιερατείου των χριστιανών και των Βυζαντινών αυτοκρατόρων προς οτιδήποτε το ελληνικό, που καταγράφεται γλαφυρότατα στους νόμους της αυτοκρατορίας.
Από το ΘΕΟΔΟΣΙΑΝΟ ΚΩΔΙΚΑ:
. Να κλείσουν αμέσως σε όλους τους τόπους και τις πόλεις οι Εθνικοί Ναοί και ν’ απαγορευθεί η είσοδος σε αυτούς, ώστε να μην μπορούν οι άθλιοι ν’ ανοσιουργήσουν. Θέλουμε επίσης να απέχουν όλοι από τις θυσίες.
. Αν κάποιος παράφρων ή ιερόσυλος επιδοθεί στις απαγορευμένες θυσίες, ασχέτως αν είναι ημερήσιες ή νυκτερινές, αν αναζητήσει συμβουλές γι’ αβέβαια ζητήματα και αν υποθέσει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει ή να επισκεφθεί κάποιον Ναό για να διαπράξει αυτά τα εγκλήματα, να γνωρίζει ότι θα τψωρηθεί με θανάτωση και κατάσχεση της περιουσίας του, διότι εμείς με τις δίκαιες αποφάσεις μας έχουμε ορίσει ο Θεός vα λατρεύεται με αγνές προσευχές και όχι να εξευτελίζεται με βέβηλα άσματα. (Θ. Κ., 16, 10, 7)
. Κανείς δεv επιτρέπεται να θυσιάζει, να περιφέρεται στους Ναούς ή ν’ αποδίδει εκεί τψές. Όλοι v’ αποδεχθούν ότι ο νόμος μας τους απαγορεύει την άνομο είσοδό τους στους Ναούς, ώστε αν κάποιος πράξει κάτι σχετικό με θεούς ή τελετές, παραβαίvοντας την απαγόρευση αυτή, δεν θα αποφύγει την τψωρία, ούτε θα τύχει ελέους από τις αρχές. (Θ. Κ., 16, 10, 11)
. Κανείς απολύτως [ … ] δεν επιτρέπεται να θυσιάσει σε άψυχα αγάλματα. [ … ]Αν τολμήσει κανείς να κάνει άνομο θυσία, προτρέπονται άπαντες vα τον καταγγείλουν δημοσίως, όπως είθισται vα γίνεται και με τους εvόχους εσχάτης προδοσίας, ώστε vα τψωρηθεί με την πρέπουσα σκληρή τψωρία, παρ’ όλο που δεν έχει διαπράξει τίποτε ενάvτιο ή σχετικό με την ασφάλεια του αυτοκράτορος. (Θ. Κ., 16 10, 12)
. Όσοι ναοί βρίσκοvται στην επαρχία θα καταστραφούν χωρίς φασαρία και οχλαγωγία. Γιατί μόνον όταv θα έχουν γκρεμιστεί και εξαλειφθεί από προσώπου γης, θα έχει καταστραφεί και η υλική βάση επάνω στην οποία στηρίζοvται οι δεισιδαιμονίες. (Θ. Κ., 10, 16)
. Αυτά τα άτομα που έχουν μολυνθεί από την ψευδή πίστη τωv ειδωλολατρών ή έχουν συμμετάσχει στις εγκληματικές ειδωλολατρικές τελέσεις, δηλαδή οι Εθνικοί, δεν θα γίνονται δεκτοί στην υπηρεσία Μας και δεν θα τιμούνται με διοικητικά ή δικαστικά αξιώματα. (Θ. Κ., 10, 21)
. Απαγορεύεται σε όλους να επιμένουν σε άθλιες ειδωλολατρικές απόψεις, να προσφέρουν καταραμένες θυσίες και να συμμετάσχουν σε άλλες καταδικασμένες, με παλαιότερες αποφάσεις, τελετές. Διατάσσουμε ότι όλα τα ιερά και οι ναοί τους, που βρίσκονται ακόμη άθικτα, θα καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και θα εξαγνιστούν με ύψωση εκκλησίας. Ας γνωρίσουν όλοι ότι αν, με αποδείξεις και ενώπιον ικανού δικαστή, εμφανιστεί ότι κάποιος έχει παραβιάσει το νόμο αυτό, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου. (Θ. Κ., 10, 25)
Βρισκόμαστε ήδη στα πρώτα στάδια της δημιουργίας της ιδέας του ανύπαρκτου «Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού», με τον οποία η Εκκλησία, προσπαθεί να διαγράψει μονοκονδυλιά το ένοχο παρελθόν της (διωγμοί, σφαγές, αφορισμοί, προδοσίες, καταπίεση, οικονομική αφαίμαξη των πιστών κ.ά.). Και δεν περιορίζεται μόνο εκεί, αλλά κάνοντας το άσπρο μαύρο, προσπαθεί να παρουσιάσει εαυτόν ως θεματοφύλακα του ελληνικού γένους.
Οι τρεις Ιεράρχες, τιμούνται από την ελληνική Εκκλησία διότι, λέει, «διέσωσαν» τα ελληνικά γράμματα. Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει, είναι...
Στα “στρατόπεδα θανάτου” της Σκυθόπολης θα “διακριθούν” οι δολοφόνοι Μόδεστος (αντικαταστάτης του Πραιτοριανού Έπαρχου Ερμογένη του Πόντου, ο οποίος είχε κριθεί. .. “ελαστικός” και … “ανεκτικός”), και Παύλος “Ταρταρεύς” (ένας εξαιρετικά αιμοδιψής χριστιανός, πρώην εκπαιδευτής μονομάχων).
Σε εκείνοuς ακριβώς τοuς τρομερούς καιρούς θα βασανιστούν ή εξοριστούν, ανάμεσα σε άλλοuς, και οι Σιμπλίκιος Φιλίππου (πρώην Έπαρχος Αιγύπτοu και ‘Υπατος), Παρνάσιος ο Αχαιός ο Ελληνας εκ Πατρών, πρώην Έπαρχος Αιγύπτου), καθώς και ο υπέργηρος φιλόσοφος Δημήτριος Κύθρας (με την κατηγορία ότι απλώς θυσίαζε στους θεούς).
Σύμφωνα με το δικό τους χριστιανό χρονογράφο Σωζομενό. τον οποίο, φυσικά, δύσκολα μπορούμε να κατηγορήσουμε ως συκοφάντη των ομοθρήσκων του, μαθαίνουμε ότι:
“…των ελληνιστών μικρού πάντες κατ’ εκείνο διεφθάρησαν, και οι μεν πυρ{, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. Παραπλησ{ως δε διά την αυτήν αιτ{αν διεφθάρησαν οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες. Αλλά και εις μη φιλοσόφους, εσθήτι δε τη εκείνων χρωμένους εχώρει ο φόνος -ως μηδέ τους τα- άλλα επιτηδεύοντας κροκωτο{ς τριβων{οις αμφιένυσθαι, δι’ υπόνοιαν κινδύνου και δέος. (Σωζομενού, Εκκλησιαστική Ιστορία, βιβλ. Στ’, κεφ. 35)”.
Αντιλαμβάνεστε τι λέει ο χριστιανός Σωζομενός; Η τρομοκρατία είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που οι άνθρωποι φοβούνταν τι ρούχα θα φορέσουν, για να μην τους περάσουν για φιλόσοφους!
Οι σφαγές αυτές στη Σκυθόπολη διήρκεσαν σχεδόν μία εικοσαετία και μετρούνται σε τουλάχιστον εκατοντάδες χιλιάδες. Η επίσημη αρχή των διωγμών θα μπορούσε τυπικά να τοποθετηθεί στο 314 μ.τ.χ., όταν χτίζεται στη Ρώμη η πρώτη χριστιανική βασιλική (αν και οι διωγμοί είχαν ήδη αρχίσει ατύπως λίγα χρόνια πριν). Αμέσως μετά τη νομιμοποίησή της από τον ηλιολάτρη Ρωμαίο αυτοκράτορα Φλάβιο Βαλέριο Κωνσταντίνο (Μέγας Κωνσταντίνος), η χριστιανική εκκλησία αρχίζει την επίθεσή της κατά των θρησκειών των Εθνικών.
Η Σύνοδος της Αγκύρας ταυτίζει πτυχές της λατρείας της θεάς Αρτέμιδος (Diana) με … μαγεία και … λατρεία του γνωστού σατανά των χριστιανών, ενώ ο 11oς Κανών του εν Αρελάτη (Arles, η “Μικρή Ρώμη της Γαλατίας” όπως την έλεγε ο Αυσόνιος) 1°” Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, που συγκάλεσε ο Κωνσταντίνος, αναθεματίζει όλες τις χριστιανές που παντρεύονται Εθνικούς.
Το 330 μ.τ.χ. οι χριστιανοί λεηλατούν και πυρπολούν στο Μπαγιό το Ιερό του κελτορωμαϊκού Θεού Βελένου Απόλλωνος και λιντσάρουν τους ιερείς του. Είναι τέτοια η εχθρότητα και το μίσος του ιερατείου των χριστιανών και των Βυζαντινών αυτοκρατόρων προς οτιδήποτε το ελληνικό, που καταγράφεται γλαφυρότατα στους νόμους της αυτοκρατορίας.
Από το ΘΕΟΔΟΣΙΑΝΟ ΚΩΔΙΚΑ:
. “Ας σταματήσει η ψευδής πίστη και ας καταργηθεί η παραφροσύνη των θυσιών. Γιατί αν κάποιος, παραβιάζοντας τον νόμο του Θείου Αυτοκράτορα, του πατέρα μας, και την εντολή της Ευσπλαχνίας μας, τολμήσει νατελέσει θυσίες, θα τιμωρηθεί πάραυ’τα με την επιβολή της ποινής που του ταιριάζει. (Θεοδοσιανός Κώδιξ, 16,10, 2)
. Να κλείσουν αμέσως σε όλους τους τόπους και τις πόλεις οι Εθνικοί Ναοί και ν’ απαγορευθεί η είσοδος σε αυτούς, ώστε να μην μπορούν οι άθλιοι ν’ ανοσιουργήσουν. Θέλουμε επίσης να απέχουν όλοι από τις θυσίες.
Αν όμως κάποιος διαπράξει αυτό το αδίκημα, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Διατάσσουμε επίσης να περιέρχεται στο αυτοκρατορικό ταμείο η περιουσία αυτών που θα θανατώνονται. Η ίδια ποινή θα επιβάλλεται και στους διοικητές των επαρχιών που θ’ αμελήσουν να τιμωρήσουν τέτοια αδικήματα. (Θ. Κ., 16, 10, 4)
. Αν κάποιος παράφρων ή ιερόσυλος επιδοθεί στις απαγορευμένες θυσίες, ασχέτως αν είναι ημερήσιες ή νυκτερινές, αν αναζητήσει συμβουλές γι’ αβέβαια ζητήματα και αν υποθέσει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει ή να επισκεφθεί κάποιον Ναό για να διαπράξει αυτά τα εγκλήματα, να γνωρίζει ότι θα τψωρηθεί με θανάτωση και κατάσχεση της περιουσίας του, διότι εμείς με τις δίκαιες αποφάσεις μας έχουμε ορίσει ο Θεός vα λατρεύεται με αγνές προσευχές και όχι να εξευτελίζεται με βέβηλα άσματα. (Θ. Κ., 16, 10, 7)
. Κανείς δεv επιτρέπεται να θυσιάζει, να περιφέρεται στους Ναούς ή ν’ αποδίδει εκεί τψές. Όλοι v’ αποδεχθούν ότι ο νόμος μας τους απαγορεύει την άνομο είσοδό τους στους Ναούς, ώστε αν κάποιος πράξει κάτι σχετικό με θεούς ή τελετές, παραβαίvοντας την απαγόρευση αυτή, δεν θα αποφύγει την τψωρία, ούτε θα τύχει ελέους από τις αρχές. (Θ. Κ., 16, 10, 11)
. Κανείς απολύτως [ … ] δεν επιτρέπεται να θυσιάσει σε άψυχα αγάλματα. [ … ]Αν τολμήσει κανείς να κάνει άνομο θυσία, προτρέπονται άπαντες vα τον καταγγείλουν δημοσίως, όπως είθισται vα γίνεται και με τους εvόχους εσχάτης προδοσίας, ώστε vα τψωρηθεί με την πρέπουσα σκληρή τψωρία, παρ’ όλο που δεν έχει διαπράξει τίποτε ενάvτιο ή σχετικό με την ασφάλεια του αυτοκράτορος. (Θ. Κ., 16 10, 12)
. Όσοι ναοί βρίσκοvται στην επαρχία θα καταστραφούν χωρίς φασαρία και οχλαγωγία. Γιατί μόνον όταv θα έχουν γκρεμιστεί και εξαλειφθεί από προσώπου γης, θα έχει καταστραφεί και η υλική βάση επάνω στην οποία στηρίζοvται οι δεισιδαιμονίες. (Θ. Κ., 10, 16)
. Αυτά τα άτομα που έχουν μολυνθεί από την ψευδή πίστη τωv ειδωλολατρών ή έχουν συμμετάσχει στις εγκληματικές ειδωλολατρικές τελέσεις, δηλαδή οι Εθνικοί, δεν θα γίνονται δεκτοί στην υπηρεσία Μας και δεν θα τιμούνται με διοικητικά ή δικαστικά αξιώματα. (Θ. Κ., 10, 21)
. Απαγορεύεται σε όλους να επιμένουν σε άθλιες ειδωλολατρικές απόψεις, να προσφέρουν καταραμένες θυσίες και να συμμετάσχουν σε άλλες καταδικασμένες, με παλαιότερες αποφάσεις, τελετές. Διατάσσουμε ότι όλα τα ιερά και οι ναοί τους, που βρίσκονται ακόμη άθικτα, θα καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και θα εξαγνιστούν με ύψωση εκκλησίας. Ας γνωρίσουν όλοι ότι αν, με αποδείξεις και ενώπιον ικανού δικαστή, εμφανιστεί ότι κάποιος έχει παραβιάσει το νόμο αυτό, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου. (Θ. Κ., 10, 25)
_______________________________________________________
από το βιβλίο του Στέλιου Κανάκη “Ιερές Βλακείες”
από το βιβλίο του Στέλιου Κανάκη “Ιερές Βλακείες”
Οι τρεις Ιεράρχες, τιμούνται από την ελληνική Εκκλησία διότι, λέει, «διέσωσαν» τα ελληνικά γράμματα. Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει, είναι...
από ποιους τα διέσωσαν και πώς;
Αφού η ελληνική γλώσσα ήταν, τότε, η επίσημη γλώσσα του γνωστού κόσμου! Επιπλέον, για τί είδους «γράμματα μιλάμε», απ' τη στιγμή που ως γνωστόν οι επιστήμες στο θεοκρατικό Βυζάντιο ήταν υπό διωγμόν, ενώ τα αρχαία ελληνικά συγγράμματα καίγονταν σωρηδόν και δημοσίως; Και πώς να παράγει, αφού ως «γράμματα» τότε θεωρούνταν τα θρησκευτικά συγγράμματα των «πατέρων» της Εκκλησίας και τα λοιπά σκοταδιστικά θρησκευτικά κείμενα;
Ας δούμε όμως πως «υπερασπίστηκαν» τον Ελληνισμό και το Ελληνικό Πνεύμα οι τρεις Ιεράρχες, μέσα απ' τα κείμενά τους ...;
. Μέγας Βασίλειος:
Ας δούμε όμως πως «υπερασπίστηκαν» τον Ελληνισμό και το Ελληνικό Πνεύμα οι τρεις Ιεράρχες, μέσα απ' τα κείμενά τους ...;
. Μέγας Βασίλειος:
«Μη δειλιάζετε από των ελληνικών πιθανολογημάτων ...; τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν». «Εις τον Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον»
«Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζoντας με ορθάνοιχτο στόμα τον "Ισραήλ". Στόμα δε, λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄: 11) την σοφιστική του λόγου δύναμη, η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων». «Εις τον Προφήτην Ησαΐαν»
. Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
«Αν κοιτάξεις στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) θα δεις, τέφρα και σκόνη και τίποτε υγιές, αλλά τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας (των Ελλήνων φιλοσόφων!), όλα δε είναι γεμάτα ακαθαρσίες και πύον, και πάντα τα δόγματα τους βρίθουν από σκουλίκιαν ...;
Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, παίρνοντας από τους φιλοσόφους τους ...;
Εμείς όμως, δεν παραιτούμαστε από την μάχη εναντίον τους». «Εις Άγιον Ιωάννην τον Ευαγγελιστήν»
«Αφανίσαμε από προσώπου γης κάθε ίχνος παιδείας, τέχνης και φιλοσοφίας του αρχαίου κόσμου». «Ο Ανθελληνισμός στα Πατερικά και Εκκλησιαστικά Κείμενα» (Γεώργιος Σιέττος)
[σ.σ.: Αδιαμφισβήτητο «επίτευγμα», με πολύ γνωστό παράδειγμα εφαρμογής τον φόνο της Ελληνίδας φιλοσόφου υπατίας]
«Κανένας δεν πρέπει να δίνει στα παιδιά του ονόματα των Ελλήνων προγόνων του, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά να δίνει τα ονόματα των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης». «Περί κενοδοξίας και πως δει τους γονείς ανατρέφειν τα τέκνα»
. Γρηγόριος Ναζιανζηνός ο Θεολόγος:
«Αφανίσαμε από προσώπου γης κάθε ίχνος παιδείας, τέχνης και φιλοσοφίας του αρχαίου κόσμου». «Ο Ανθελληνισμός στα Πατερικά και Εκκλησιαστικά Κείμενα» (Γεώργιος Σιέττος)
[σ.σ.: Αδιαμφισβήτητο «επίτευγμα», με πολύ γνωστό παράδειγμα εφαρμογής τον φόνο της Ελληνίδας φιλοσόφου υπατίας]
«Κανένας δεν πρέπει να δίνει στα παιδιά του ονόματα των Ελλήνων προγόνων του, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά να δίνει τα ονόματα των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης». «Περί κενοδοξίας και πως δει τους γονείς ανατρέφειν τα τέκνα»
. Γρηγόριος Ναζιανζηνός ο Θεολόγος:
«Η μητέρα μου πρόσεχε να μη φιλήσουν τα χείλη μου ελληνικά χείλη, να μην αγγίξουν τα χέρια μου ελληνικά χέρια και ούτε ελληνικά τραγούδια να μολύνουν τα αφτιά και την γλώσσα μου». «Ο Ανθελληνισμός στα Πατερικά και Εκκλησιαστικά Κείμενα» (Γεώργιος Σιέττος)
Μια διαπίστωση σαν αποκατάσταση:
Ο Γρηγόριος, σε σχέση με τους άλλους Ιεράρχες, εμφανίζεται λιγότερo ανθέλληνας, αν και η ακόλουθη ρήση του (που θυμίζει Τερτυλλιανό), μπορεί να προβληματίσει, ακόμα και τον πιο καλόπιστο χριστιανό, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής:
«Τίποτα δεν μπορεί να επιβληθεί καλύτερα στον κόσμο από τη μωρολογία· όσο λιγότερο καταλαβαίνουν κάτι, τόσο περισσότερο το θαυμάζουν»! («Περί φιλοπτωχίας»).
___________________________________________________________________________
Αιώνες αργότερα*, οι «ιερές» αυτές κοκορομαχίες είχαν οδηγήσει σταδιακά μάλιστα και στην δημιουργία ομάδων από φανατικούς οπαδούς του κάθε «πατέρα»: Τους Βασιλείτες, τους Γρηγορίτες και τους Ιωαννίτες.
Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Αλέξιος Α' Κομνηνός, βλέποντας ότι η διαμάχη αυτή, ανάμεσα στις παρατάξεις των φανατικών οπαδών των τριών Ιεραρχών, είχε πάρει επικίνδυνες διαστάσεις (οι διάφοροι θρησκόληπτοι οπαδοί έκαναν πράξη τη ρήση «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος») κι απειλούσε ακόμη και την ενότητα της αυτοκρατορίας, ανέθεσε στον Βυζαντινό συγγραφέα και επίσκοπο Ευχαϊτών, Ιωάννη Μαυρόπου (Μαυρόποδας), να βάλει τέλος σ' αυτήν την διένεξη.
Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Αλέξιος Α' Κομνηνός, βλέποντας ότι η διαμάχη αυτή, ανάμεσα στις παρατάξεις των φανατικών οπαδών των τριών Ιεραρχών, είχε πάρει επικίνδυνες διαστάσεις (οι διάφοροι θρησκόληπτοι οπαδοί έκαναν πράξη τη ρήση «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος») κι απειλούσε ακόμη και την ενότητα της αυτοκρατορίας, ανέθεσε στον Βυζαντινό συγγραφέα και επίσκοπο Ευχαϊτών, Ιωάννη Μαυρόπου (Μαυρόποδας), να βάλει τέλος σ' αυτήν την διένεξη.
Ο Ιωάννης Μαυρόπους, με μια απλή και «μπακαλίστικη» λογική, τους έκανε «3 σε 1». Δηλαδή δημιούργησε μια κοινή γιορτή και για τους τρεις («Γιορτή των γραμμάτων της ελληνοχριστιανικής παιδείας»), έγραψε και μια κοινή ακολουθία η οποία θα ψάλλονταν και για τους τρεις κι έτσι κατάφερε να ηρεμήσει κάπως τα πνεύματα και τα αίματα των φανατικών οπαδών.
Η ιστοσελίδα βέβαια της Εκκλησίας τα μπερδεύει λίγο τα πράγματα (!)...
Η ιστοσελίδα βέβαια της Εκκλησίας τα μπερδεύει λίγο τα πράγματα (!)...
Στο συγκεκριμένο κείμενο που αφορά το τέλος της διαμάχης των τρεις Ιεραρχών λέει:
«Οι ίδιοι οι άγιοι έδωσαν τέλος στη διαμάχη εμφανιζόμενοι στο θεοσεβή, ενάρετο και προικισμένο με πλούσια χαρίσματα ιεράρχη Ιωάννη Μαυρόποδα, επίσκοπο Ευχαϊτών, λέγοντάς του ότι μεταξύ τους δεν υπήρχε αντιδικία και να ενεργήσει τα δέοντα για να σταματήσει η επικίνδυνη για την ενότητα της Εκκλησίας διαμάχη» ! ! !.
Κάπως γίνονται τα θαύματα...
Οι τρεις Ιεράρχες έζησαν τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ο Αλέξιος Α' Κομνηνός διατέλεσε αυτοκράτορας του Βυζαντίου μεταξύ στα τέλη του 11ου αιώνα μ.Χ. και αρχές του 12ου. Ο Ιωάννης Μαυρόπους έζησε κι αυτός τον 11ο αιώνα μ.Χ. (τον πρόλαβε τον Αλέξιο). Μιλάμε δηλαδή για μια απίστευτη -και ανεπίτρεπτη- χρονική ακροβασία της Εκκλησίας, μόνο και μόνο για να παρουσιάσει το παραμυθάκι της, όσο τον δυνατόν πιο όμορφο, γεμάτο καλοσύνη και ομόνοια.
Επτά αιώνες χριστιανικοί διωγμοί και άγριο κυνηγητό κατά των Ελλήνων μέχρι εξαφάνισής των. Από το 301 έως το 988, λίγο πριν το 1000, βήμα βήμα πως κατάφεραν να εξαφανίσουν την Ελληνική φιλοσοφία και επιστήμη. Να θάψουν το Ελληνικό Φως για να επικρατήσει το σκοτάδι... Μα ''αυτό'', βλασταράκι πεισματάρικο, ''δυνατότερο'', θα φυτρώσει πάλι... και διαβρώνει τη πέτρα... το βράχο... το τσιμέντο... το φόβο, τον σκοταδισμό και την αμορφωσιά
__________________________________________________________________________
πηγές:
βιβλία:
''Μια Ιστορία Αγάπης Α' και Β', Η Ιστορία της Χριστιανικής Επικρατήσεως''
του Βλάσση Ρασσιά, εκδόσεις ''Ανοιχτή Πόλη''
________________________________________________________________
________________________________________________________________
Scholeio.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου