Πρωτοβουλία για ριζική Συνταγματική αλλαγή, η Διακήρυξη

Οι υπογράφοντες το παρόν Έλληνες πολίτες ενωθήκαμε μέσα από την οδύνη και την αγανάκτηση για τον εξευτελισμό της πατρίδας μας, αλλά και από την αγωνία για το μέλλον της δημοκρατίας.

Τις ιστορικές τούτες στιγμές το αίτημα για πραγματική δημοκρατία είναι πρώτη προτεραιότητα και ουσιώδης προϋπόθεση για την αποτελεσματική και προς όφελος του λαού αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Ζητούμε πραγματική δημοκρατία με πυρήνα ένα νέο Σύνταγμα της χώρας.

Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, αφού πρώτα οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία, τώρα αγωνίζεται να διατηρηθεί στην εξουσία παραδίδοντας το μέλλον της χώρας στους δανειστές της. Η χρεοκοπία της χώρας δεν είναι ασφαλώς ζήτημα απλώς οικονομικό.

Η κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι πρωτίστως πολιτική, διότι η δημοσιονομική κατάρρευση επήλθε ως απότοκος ενός συστήματος χάρη στο οποίο, λίγες οικογένειες, προκειμένου να διατηρήσουν την πολιτική και οικονομική εξουσία, κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα σε μίζες, διορισμούς, εκμαυλισμό και διαφθορά.

Θεμέλιο του πολιτικού συστήματος κάθε πολιτείας είναι το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα του 1975, με όλες τις αναθεωρήσεις του, εγκαθίδρυσε ένα πολίτευμα «κλειστό», το οποίο φρόντιζε μονάχα για την διατήρηση της εξουσίας των εμπνευστών του και ουδόλως μεριμνούσε για την χρηστή δημοκρατική διακυβέρνηση.

Με βάση το ισχύον σύνταγμα:

1. Τα μέλη της κυβέρνησης και οι βουλευτές έχουν κατοχυρώσει συνταγματικά την προνομιακή μεταχείρισή τους και την ατιμωρησία τους από την δικαιοσύνη έναντι των υπολοίπων πολιτών, δεν προβλέπεται σύστημα δημόσιας λογοδοσίας, ενώ και ο θεσμός του ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων της βουλής είναι εντελώς διάτρητος αφού διενεργείται μέσω επιτροπής της βουλής με αποτέλεσμα τα κόμματα ουσιαστικά να ελέγχουν τον εαυτό τους!

2. Οι εκλογές διενεργούνται όποτε κρίνεται σκόπιμο από την κυβέρνηση για μικροκομματικούς καθαρά σκοπούς και όχι σταθερά κάθε τέσσερα χρόνια.

3. Δεν έχουν όλοι οι Έλληνες τα ίδια πολιτικά δικαιώματα, αφού τα κόμματα του κοινοβουλίου εξασφαλίζουν προνομιακή χρηματοδότηση και προβολή, διαπλέκονται με τράπεζες και ΜΜΕ και αποκλείουν κάθε νέα πολιτική κίνηση ανανέωσης της πολιτικής ζωής.

4. Η δικαιοσύνη είναι ακρωτηριασμένη, αφού η ηγεσία της διορίζεται από την κυβέρνηση και ουδέποτε όρθωσε το ανάστημά της.

5. Η έλλειψη χωριστών εκλογών για εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη θεσμών εσωκομματικής δημοκρατίας, οδήγησαν στην ποδηγέτηση της βουλής από την εκάστοτε κυβέρνηση. Δεν υφίσταται διάκριση, αλλά σκόπιμη σύγχυση των εξουσιών.

6. Η απουσία θεσμών άμεσης συμμετοχής των πολιτών στην άσκηση της εξουσίας, όπως λ.χ. η δυνατότητα λαϊκής πρωτοβουλίας για διενέργεια δημοψηφισμάτων, η οποία προβλέπεται στα συντάγματα άλλων – ευνομούμενων – χωρών οδήγησε τον πολίτη στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.

Το παραπάνω θεσμικό πλαίσιο οδήγησε στην κατάρρευση και στην ταπείνωση της χώρας και δεν μπορεί να γίνει πλέον ανεκτό. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ευρύτατη συνταγματική αλλαγή, προκειμένου να δοθεί η ώθηση που απαιτείται για να εξέλθει από την βαθιά κρίση. Είναι ανάγκη να πνεύσει νέος άνεμος, να τεθεί ο πολίτης στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής, να καθιερωθεί η διάκριση των εξουσιών, να επιτευχθεί η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, να παύσει η ανισότητα, και να κατοχυρωθούν οι βασικές αρχές της δημοκρατίας.

Οι υπογράφοντες το παρόν Έλληνες πολίτες ζητούμε την θέσπιση ενός νέου Συντάγματος το οποίο θα εγγυάται:

Α. ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ,  για την ουσιαστική κατοχύρωση της οποίας είναι απαραίτητη η συνταγματική θέσπιση λαϊκής πρωτοβουλίας για την διενέργεια δημοψηφισμάτων, η καθιέρωση θεσμών δημόσιας λογοδοσίας των αξιωματούχων και η πρόβλεψη -στοιχειωδών έστω- κανόνων εσωκομματικής δημοκρατίας υποχρεωτικής ισχύος.

Β. ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ, ώστε να μην υπάρχουν Έλληνες «πιο ίσοι από κάποιους άλλους». Επ’ αυτού ζητείται, (1) η κατάργηση των προνομίων και της ποινικής ασυλίας των βουλευτών, (2) η κατάργηση των διαβόητων διατάξεων περί ευθύνης υπουργών και η υπαγωγή των υπουργών στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη, (3) η άπαξ ανανεώσιμη θητεία Προέδρου της Δημοκρατίας, υπουργών και βουλευτών και (4) η κατοχύρωση της ισότητας των πολιτικών κομμάτων.

Γ. ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΕΞΟΥΣΙΩΝ, η οποία επιτυγχάνεται αποτελεσματικότερα με το πολίτευμα της προεδρικής δημοκρατίας, χωριστές εκλογές για Πρόεδρο (εκτελεστική εξουσία) και Βουλή (νομοθετική εξουσία), εκλογή Προέδρου με σταθερή θητεία και ασυμβίβαστο βουλευτή-υπουργού.

Δ. ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, με την κατάργηση της διάταξης που προβλέπει διορισμό της ηγεσίας της από την κυβέρνηση και εκλογή της με τρόπο που εξασφαλίζει την ανεξαρτησία της, θέσπιση ανεξάρτητου Συνταγματικού Δικαστηρίου, αναλόγου με τα υψηλού επιπέδου συνταγματικά δικαστήρια της Γερμανίας ή της Ιταλίας και ενίσχυση του θεσμού των ενόρκων.

Ε. ΤΟΝ ΑΥΣΤΗΡΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΟΣΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΗΜΑ αποκλειστικά από την δικαιοσύνη, υπό τον δημόσιο έλεγχο των πολιτών χωρίς την ισχύ οποιουδήποτε απορρήτου.

ΣΤ. ΤΟΝ ΑΥΣΤΗΡΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΜΜΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ,  ώστε να μην λειτουργούν ΜΜΕ χωρίς νόμιμη άδεια και να αφαιρείται η άδεια λειτουργίας τους εάν έχουν οφειλές προς το δημόσιο.

Στόχος μας μία δημοκρατία ανθρωπιάς που εγγυάται την εθνική αξιοπρέπεια και διασφαλίζει το μέλλον της Ελλάδας ως ισότιμο μέλος της Ευρώπης των λαών και των πολιτών. Όραμά μας ένα δημοκρατικό πολίτευμα που εμφορείται από αρχές και αξίες.

Καλούμε τους Έλληνες πολίτες οι οποίοι πιστεύουν στα παραπάνω ιδανικά να προσυπογράψουν το παρόν και να αγωνιστούμε όλοι μαζί για την θέσπιση του νέου Συντάγματος της 4ης Ελληνικής Δημοκρατίας.

πηγή:   "Πρωτοβουλία για ριζική Συνταγματική αλλαγή"

http://www.neosyntagma.net/

Scholeio.com

Ερμητικά Kείμενα, Eισαγωγή - Κυμβάλειο, "οι Αρχές της Αλήθειας"

Μεσαιωνική απεικόνιση του Ερμή του Τρισμέγιστου

εισαγωγή

Με το όρο "Ερμητικά
κείμενα εννοούμε μια 
σειρά αρχαιότατων 
κειμένων, γραμμένων  αρχικά στην ιερατική γλώσσα των Αιγυπτίων, δηλαδή με τα γνωστά ιερογλυφικά σύμβολα.

Το βασικό μέρος τους λέγεται 
ότι γράφηκε αρχικά από τον Θωθ την εποχή του βασιλιά  Άμμωνα. 

Αυτός ο Θωθ έχει πολλά κοινά με τον Ερμή. Ήταν προστάτης των γραμμάτων, των τεχνών και της ιατρικής, σύμβουλος του Όσιρη και δάσκαλος της Ίσιδας.  Οι Έλληνες τον ταύτιζαν με τον Ερμή, το γιο του Δία και της Μαίας.  Αργότερα, μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, τα κείμενα αυτά ανακαλύφθηκαν από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο και εμπλουτίστηκαν ή σχολιάστηκαν ίσως από τον ίδιο.

    Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος,*  όντας κρίκος μιας γραμμής διαδοχής "κρυμμένων" διδασκάλων, κατανόησε σε βάθος τη διδασκαλία και την μετέδωσε στον Ασκληπιό και στο γιο του Τατ.
   Μετά από πολλούς αιώνες, κάποιος τρίτος Ερμής, υπήρξε συνεχιστής της διδασκαλίας την εποχή που ζούσε ο Ιμχοτέπ, τον οποίον οι Έλληνες ταύτιζαν με τον Ασκληπιό.

   Τέλος κατά τον όγδοο π.Χ. αιώνα, η και αργότερα, ένας διάσημος Αιγύπτιος ιερέας, ο Βίτυς, μετέφρασε τα ερμητικά κείμενα στην ελληνική γλώσσα.

   Ο Τρίτος Ερμής, ο Αιγύπτιος ο Τρισμέγιστος,  φαίνεται να έζησε την εποχή του φαραώ Σέσωστρη 19ος αι.π.Χ.  
   "Άνδρας φοβερός στη σοφία. Αυτός είπε ότι υπάρχουν τρεις μέγιστες Υποστάσεις,  αλλά ένας Θεός, γι αυτό και ονομάστηκε από τους Αιγύπτιους Τρισμέγιστος  Ερμής."  λέει ο Ιστορικός Ιωάννης Μάλαλας.

   Η μετάφραση, των "Ερμητικών κειμένων", στην ελληνική γλώσσα την Αλεξανδρινή περίοδο,  τους έδωσαν ένα κοσμοπολίτικο χρώμα σε μια εποχή όπου υπήρχε η βιβλιοθήκη της  Αλεξανδρείας.  
   Μπραχμάνοι και Ζωροαστριστές, Έλληνες φιλόσοφοι, Εσσαίοι και Ινδοί γυμνοσοφιστές, Βουδιστές και Χαλδαίοι, όλοι κληρονόμοι σπουδαίων μυστηριακών παραδόσεων, συνέβαλαν στη σύνθεση μιας παγκόσμιας κοσμοθεώρησης.

   Αυτή τη φιλοσοφική στάση εκφράζουν απόλυτα τα Ερμητικά. Εκεί έχουν τη ρίζα τους τόσες σχολές και απόκρυφα τάγματα, όπως ο Ροδοσταυρισμός, η Θεοσοφία, ο Τεκτονισμός, ο Γνωστικισμός, ο Σουφισμός και ως ένα βαθμό ο Νεοπλατωνισμός και φυσικά η πνευματική Αλχημεία.

   Ποτέ δεν έπαψαν οι Έλληνες συγγραφείς, Χριστιανοί και Εθνικοί, να αντλούν από τη σοφία του Ερμή του Τρισμέγιστου και να παραθέτουν μικρά ή μεγάλα αποσπάσματα από το έργο του.

   Αλλά εκείνος που διέσωσε ένα πολύ μεγάλο μέρος των Ερμητικών Κειμένων, ήταν ο Στοβαίος (5ος αι. μ.Χ.) ο οποίος συνέλεξε αποσπάσματα από 294 φιλοσόφους και ιστορικούς, 150 ποιητές και 120 ρήτορες στο Ανθολόγιο του.

   Εκτός από τα διάφορα χειρόγραφα που φυλάσσονται στις βιβλιοθήκες της Ευρώπης, από το 1471 που εκδόθηκε το πρώτο σύνολο αποσπασμάτων από τον Ficinus, ως τα τέλη του 19ου αιώνα, πολλές φορές δημοσιεύτηκαν τα Ερμητικά Κείμενα με ή χωρίς το αρχαίο κείμενο. 
   Επειδή πολλά χειρόγραφα είναι ελλιπή, ατελή η σε κακή κατάσταση, ανέλαβαν οι σχολιαστές να βάλουν σε τάξη όλο αυτό το υλικό.
   Το έργο δεν ήταν εύκολο, γιατί σε πάρα πολλά σημεία δεν βγαίνει κανένα νόημα. Οι διαδοχικές μεταφράσεις -από Αιγυπτιακά σε Ελληνικά και από εκεί σε Λατινικά και τέλος στις Ευρωπαϊκές γλώσσες- και οι αντιγραφές, καθώς και οι φυσικές φθορές του χρόνου καθιστούσαν δύσκολο το έργο της ταξινόμησης.

   Τελικά ο Γουόλτερ Σκοττ (1855-1925), βασιζόμενος στο φιλότιμο και επίμοχθο έργο πολυάριθμων σχολιαστών, κατάφερε να βάλει τάξη στο χάος και να εκδώσει μια δική του απόδοση μαζί με το αρχαίο κείμενο, που πλησιάζει κατά πολύ στην αρχική μορφή των Ερμητικών Κειμένων.

Το σύνολο του έργου που φτάνει ως σήμερα είναι:

   - 17 κεφάλαια με το γενικό τίτλο Ποιμάνδρης. Το αρχαίο κείμενο είναι στα Ελληνικά.
   -  Ο Ασκληπιός, πρόλογος και τρία μέρη. Το αρχαίο κείμενο είναι στα Λατινικά.
   -  Τα κείμενα που διέσωσε ο Στοβαίος. Το αρχαίο κείμενο είναι στα Ελληνικά.
   -  Η Νουθεσία της Ψυχής. Ο Bardenhewr μετέφρασε από τα Αραβικά στα Λατινικά.
   -  Το "Κυμβάλειον" ανήκει στα Νεοπλατωνικά κείμενα των Ελληνιστικών και
    Ελληνορωμαϊκών  χρόνων με τον γενικό τίτλο "Ερμητικά" ή "Ερμητική φιλοσοφία", τα οποία κορυφώθηκαν από τη συμβολή των Νεοπλατωνικών φιλοσόφων, Ιάμβλιχου, Πλωτίνου και Πρόκλου.
   Παρότι αποδόθηκαν σε ένα μυθολογικό πρόσωπο, τον Ερμή τον τρισμέγιστο, για τον οποίο η εξαπτόμενη φαντασία τον τοποθετεί έως και 9.000 χρόνια πριν την κοινή χρονολόγηση και για πολλούς άλλους μυθοπλάστες, τα κείμενα αυτά είναι η παρουσίαση των μυστικών των πυραμίδων ή προϊόντα της δήθεν Αιγυπτιακής σοφίας, η επιστημονική μελέτη τα κατατάσσει στα Νεοπλατωνικά κείμενα, σίγουρα αργότερα τουλάχιστον του Πλάτωνα, όπως αποδεικνύει η γλώσσα και οι ιδέες που βρίσκονται διάσπαρτες στα παραπάνω κείμενα.

   Το Κυμβάλειον*,  όπως και ολόκληρη η Ερμητική φιλολογία - φιλοσοφία, εντάσονται στον γενικό κορμό των Γνωστικών κειμένων και η μεγάλη τους συνεισφορά και αξία είναι ότι, στηρίζουν τις ιδέες τους στην σκέψη και όχι στην πίστη.

 Το Ερμητικό Κυμβάλειο αποτελεί ένα σύγγραμμα που σε έντυπη μορφή εμφανίστηκε πολύ πρόσφατα (το 1908) από μία ομάδα ατόμων που αποκαλούνται “οι 3 μύστες”.
   Είναι πιθανό αυτό το έργο να αποτελεί μέρος των Ερμητικών Κειμένων που αποδίδονται στον μεγάλο μύστη της αρχαιότητας, τον (αμφιβόλου ιστορικότητας) Ερμή τον Τρισμέγιστο, ο οποίος ονομάστηκε έτσι λόγω του ότι κατείχε τα τρία μέρη της κοσμικής σοφίας, δηλαδή της Αστρολογίας (εργασία της Σελήνης), της Αλχημείας (εργασία του Ήλιου) και της Θεουργίας (εργασία των Άστρων).
                                                                

Κυμβάλειο

   Με εμφανείς τις επιρροές από τον γνωστικισμό και τον νεοπλατωνισμό της Ελληνιστικής εποχής, θεωρείται πως το Κυμβάλειο* (ή ο Κυμβαλίων όπως ονομαζόταν από τους αρχαίους Έλληνες) είναι το μόνο από τα ερμητικά κείμενα που σώθηκε αυτούσιο μετά την πυρκαγιά στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας το 48 π.κ.χ. και φαίνεται πως αποδίδει με ολοκληρωμένο τρόπο το σύνολο της ερμητικής φιλοσοφίας, ενώ ακόμη και με τη σύγχρονη οπτική του κόσμου, αποτελεί μία ολοκληρωμένη ανάλυση των νόμων που τον διέπουν. 
   Είναι επίσης σημαντικό να τονιστεί ότι η αξία του Κυμβάλειου είναι δεδομένη, καθώς οι αρχές που το αποτελούν στηρίζονται στην παρατήρηση   και την κριτική σκέψη κι όχι στην πίστη.
   "Οι Αρχές της Αλήθειας είναι 7.  Εκείνος που τις γνωρίζει, μέσω της κατανόησης έχει στην κατοχή του το μαγικό κλειδί, στο άγγιγμα του οποίου, όλες οι Πύλες του Ναού ανοίγουν διάπλατα…”   Κυμβάλειον

   Το Κυμβάλειο αποτελεί την ανάλυση των 7 βασικών συμπαντικών νόμων ή Αρχών που ήδη έχουν ενσωματωθεί στα υπόλοιπα ερμητικά κείμενα και αποτελούν τη βάση της ερμητικής φιλοσοφίας. Αυτοί οι Συμπαντικοί Νόμοι ή Αρχές είναι οι εξής:

   1.   Η Αρχή της Νοητικότητας
   2.   Η Αρχή της Αντιστοιχίας (Αναλογίας)
   3.   Η Αρχή της Δόνησης
   4.   Η Αρχή της Πολικότητας
   5.   Η Αρχή του Ρυθμού
   6.   Η Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος (Αιτιοκρατία)
   7.   Η Αρχή της Γέννησης

Συνοπτικά, οι 7 Αρχές ορίζουν τα εξής:


1. Αρχή της Νοητικότητας: 

“Το Ένα είναι νόηση, το Σύμπαν είναι νοητικό”

  Τι εννοεί όμως νοητικό?,  Τι μπορεί να σημαίνει νοητικό ? ….και τι σχέση μπορεί να έχει η λέξη νοητικό που αναφέρετε στο κυμβάλειον , με το νοητικό που εμείς μπορούμε να καταλαβαίνουμε σαν διανοητικά όντα ?

   Κάποιες απαντήσεις μπορούμε να έχουμε από ….την θρησκευτική , φιλοσοφική, αλλά και επιστημονική ιδέα και άποψη, ότι δηλαδή …. 

Ο άνθρωπος είναι… μια μικρογραφία 
του ιδίου σύμπαντος,  ή του δημιουργού.

          Η αρχή αυτή ορίζει πως τα πάντα στο σύμπαν δημιουργήθηκαν ως αντανάκλαση της παγκόσμιας  και άπειρης Θείας Νόησης, πως το σύμπαν δηλαδή είναι στη βάση του Νοητικό. 
   Η αρχή αυτή,  μέσω της ενσωμάτωσης της νοητικής φύσης του σύμπαντος, δίνει εξήγηση κι αιτία στα κάθε  είδους πνευματικά και ψυχικά φαινόμενα που εκδηλώνονται στους ανθρώπους. 
   Τέλος, αυτή  η αρχή, αναλύει την πραγματική φύση και υπόσταση της ύλης, της ενέργειας και της δύναμης  που στο σύνολό τους αποτελούν διαβαθμισμένες μορφοποιήσεις της Θείας Νόησης.

2.   Αρχή της Αντιστοιχίας (Αναλογίας): 

“Αυτό που βρίσκεται κάτω, είναι όμοιο με το επάνω και αυτό που βρίσκεται επάνω είναι όμοιο με το κάτω προς επιτέλεσιν των θαυμαστών του Ενός  και Μοναδικού πράγματος”

          Αποτελεί μία από τις πιο γνωστές αλλά και πιο σημαντικές αρχές της Ερμητικής φιλοσοφίας και αναγράφεται στον Σμαράγδινο Πίνακα (κατά πολλούς το ευαγγέλιο της Αλχημείας). 
   Στην ουσία, η αρχή αυτή αναφέρεται στη σχέση του Μακρόκοσμου (σύμπαν) με τον Μικρόκοσμο (άνθρωπος)
και πως όσα συμβαίνουν στο σύμπαν, αναλογικά συμβαίνουν και στον άνθρωπο (μικρογραφία του σύμπαντος) ως κοσμικές αντανακλάσεις.


3.   Αρχή της Δόνησης: 

“Τίποτα δεν είναι σταθερό, όλα κινούνται, 

όλα δονούνται”

          Σύμφωνα με αυτή την αρχή, που ομοιάζει με το “τα πάντα ρει” του “σκοτεινού” Ηράκλειτου, κάθε κοσμική εκδήλωση βρίσκεται σε διαρκή κίνηση, άρα σε διαρκή αλλαγή και μεταβολή. 
   Όλη αυτή η εκδηλωμένη κίνηση, στο σύνολό της αποδίδει την κοσμική Αρμονία που φτάνει να ταυτιστεί μετην απόλυτη ισορροπία. Η ύλη, η ενέργεια και η νόηση, δεν είναι τίποτε άλλο από διαφορετικές κλιμακώσεις κοσμικών δονήσεων, ενώ τα 4 βασικά κοσμικά πεδία (φυσικό, αιθερικό, αστρικό
και νοητικό) αποτελούν δονητικές διαβαθμίσεις με πιο έντονη δονητικά εκείνη του νοητικού.


4.   Αρχή της Πολικότητας: 

“Τα πάντα είναι διπλά. 

Κάθε τι έχει το αντίθετό του. 

Στα άκρα συναντώνται όλες οι αλήθειες…”

          Αποτελεί άλλη μία βασική ερμητική αρχή, η οποία θα λέγαμε πως απαντάται σε μεγάλη έκταση στην καθημερινότητά μας. Συνηθίζουμε να λέμε πως “κάθε νόμισμα έχει 2 όψεις”, πως “χωρίς τον διάβολο δεν υπάρχει θεός” κλπ. και όλα αυτά αποτελούν δίπολα ως συνήθεις εκδηλώσεις του αρχετυπικού διπόλου “Καλό – Κακό”. 

   Αποτελεί βασικό αντιληπτικό εργαλείο στην κατανόηση κι ερμηνεία του κόσμου μας, καθώς τα πάντα ορίζονται και κατανοούνται ολοκληρωμένα μόνον μέσω της σύνδεσης και σύγκρισης με το αντίθετό τους (concidentia oppositorum). Κατανοούμε λοιπόν
πως κάθε εκδήλωση αποτελείται από δύο αντίθετες υποστάσεις.

5.   Αρχή του Ρυθμού: 

“Όλα ρέουν, όλα δρουν με έναν ρυθμό έντονης εκδήλωσης και απόσυρσης…”

          Η Αρχή αυτή αφορά στη ρυθμική εκδήλωση διαφόρων πραγμάτων, που σαν κοσμικό εκκρεμές ορίζονται από περιόδους εντάσεων και περιόδους ηρεμίας. Απαντάται στα φυτά, τα ζώα, τους ανθρώπους, τους πολιτισμούς με τις περιόδους άνθησης και παρακμής, στους γαλαξίες κλπ.
   Είναι ο νόμος της Ζωής, η εισπνοή και η εκπνοή του σύμπαντος και όλα στο σύμπαν ακολουθούν περιόδους εξάρσεων αλλά και ύφεσης.


6.   Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος (Αιτιοκρατία): 

 Κάθε αποτέλεσμα, έχει και  μια αιτία. 

Κάθε αιτία, έχει κι ένα αποτέλεσμα”

          Ως ερμητική αρχή, θα λέγαμε πως δεν χρειάζεται μεγάλη εξήγηση, καθώς κι αυτή απαντάται σε μεγάλη έκταση στην καθημερινότητά μας ως το αποτέλεσμα που θα έχει μία πράξη ή εκδήλωση: κάθε δράση (αιτία) φέρνει και μία αντίδραση (αποτέλεσμα). 
   Αποτελεί δε βασικό χαρακτηριστικό του νόμου του κάρμα που φυσικά τυγχάνει ευρείας αποδοχής, ενώ σε γενικευμένη μορφή απαντάται στην επιστημονική αρχή που ονομάζεται “φαινόμενο της πεταλούδας” (το πέταγμα μιας πεταλούδας στο Τόκιο, σταδιακά μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στη Νέα Υόρκη).
   Επειδή ακριβώς τίποτα δεν υφίσταται αν δεν υπάρχει λόγος, έτσι και η κάθε εκδήλωση στο σύμπαν υφίσταται γιατί προήλθε από μία προγενέστερη αιτία.


7.   Αρχή του Γένους και της Γέννησης:

“Η γέννηση υπάρχει παντού. 

Όλα έχουν τη δική τους αρσενική και θηλυκή αρχή. 

Η γέννηση εκδηλώνεται σ’ όλα τα επίπεδα ύπαρξης”

          Αποτελεί μία βασικότατη ερμητική αρχή, καθώς αναφέρεται στην ενσωμάτωση της αρσενικής  αρχής μέσα στη θηλυκή εκδήλωση και την ενσωμάτωση της θηλυκής αρχής μέσα στην αρσενική εκδήλωση. 

   Μας δείχνει πως κάθετί στο σύμπαν γεννάται, εκδηλώνεται και ιδίως μικροκοσμικά (άνθρωπος) έχει μέσα του αρσενικά και θηλυκά στοιχεία με παραλλακτικότητα ως προς την ένταση της εκδήλωσής τους. 

   Δεν είναι λίγες οι φορές που στον εσωτερισμό γίνεται αναφορά στο σημαντικό αυτό “δίπολο” που ως ολοκλήρωση υλοποιείται με την ισόποση και αρμονική κατανομή των δύο αυτών αρχών. 

   Μάλιστα, στην αλχημεία, ο Ερμαφρόδιτος λέγεται πως συμβολίζει αυτήν ακριβώς την ολοκλήρωση, όπως άλλωστε και οι άγγελοι, οι οποίοι θεωρείται πως δεν έχουν καν φύλο… Πρόκειται για τον Ιερό Γάμο, την αρμονική ένωση του Animus με την Anima…

   Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι 7 ερμητικές αρχές, όπως έχουν ενσωματωθεί στο Κυμβάλειο.
   Στο σύνολό τους αποδίδουν με πληρότητα την ερμηνεία της δομής του σύμπαντος και των κοσμικών νόμων που αν και σε μια γενικότερη (μακροκοσμική) οπτική μπορεί να είναι δύσκολο να οριστούν,  να ταυτοποιηθούν και να κατανοηθούν, πάραυτα, σε μικροκοσμικό επίπεδο (άνθρωπος), όλες αυτές  οι αρχές μπορούν να αποτελέσουν σημαντικά βοηθήματα και εργαλεία προς την αυτοβελίωσή μας  και την υλοποίηση αυτού που ονομάζουμε γνώθι σε αυτόν…
                                                                   
          Ο "Κυμβαλείων" όμως δε σταματά εκεί που τελειώνει η τελευταία Αρχή, οι Ερμητικές Διδασκαλίες μας μεταδίδουν ακόμα φοβερά βαθιές γνώσεις και διδάγματα, των οποίων η πράξη και η εφαρμογή επιτρέπει στον άνθρωπο να πλησιάσει πραγματικά το μυστικό του Όντος, τόσο του δικού του σαν εαυτού όσο και του Σύμπαντος. (Το ίδιο είναι !!!!)  

          Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να βιώνει αυτές τις διδασκαλίες μέσα και έξω του, τότε και όχι πριν, μπορεί να πει ότι βαδίζει το Δρόμο που οδηγεί στη Σοφία. 
   Σαν επίλογο παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα του ιερού Κειμένου του "Κυμβαλείωνα", των οποίων η εξήγηση και κατανόηση επαφίεται στην επεξεργασία του ίδιου του αναγνώστη. 

  . "Πιο πέρα από τον Κόσμο, από το Χρόνο και το Χώρο, απ' όλα όσα κινούνται και αλλάζουν βρίσκεται η Ουσιώδης πραγματικότητα, η Θεμελιώδης Αλήθεια".

  . "Είναι αλήθεια ότι τα πάντα βρίσκονται στο ΠΑΝ, αλλά είναι και αλήθεια ότι το ΠΑΝ βρίσκεται παντού στα πάντα. Αυτός που καταλαβαίνει αυτό σωστά, έχει αποκτήσει μεγάλη σοφία". 

  . "Ο Ρυθμός μπορεί να εξουδετερώνεται ανάμεσα στην Τέχνη της Πολικότητας". 

  . "Ο ατελής σοφός, αναγνωρίζοντας τη σχετική μη πραγματικότητα του Σύμπαντος, φαντάζεται ότι μπορεί να προκαλεί τους νόμους του. 

   Αυτός δεν είναι παρά ένας ματαιόδοξος και παράτολμος ηλίθιος που θα συντριφθεί στα βράχια και θα ισοπεδωθεί από τα στοιχεία, λόγω της τρέλας του.

  .  Ο αληθινός Σοφός που γνωρίζει τη Φύση του Σύμπαντος, χρησιμοποιεί τον ΝΟΜΟ ενάντια στους Νόμους: τους ανώτερους ενάντια στους κατώτερους Νόμους, και ανάμεσα στην Αλχημεία μετατρέπει ότι δεν είναι επιθυμητό σε πολύτιμο και μ' αυτό τον τρόπο νικάει. 

 . Η Μύηση είναι όχι φαντασίες, ανώμαλα όνειρα ή φαντασμαγορικά οράματα, αλλά η σοφή χρήση των Ανωτέρων Δυνάμεων ενάντια στις κατώτερες, ξεφεύγοντας έτσι από τον πόνο στα κατώτερα επίπεδα ανάμεσα στην συνειδητική δόνηση στα Ανώτερα. 

Η μετατροπή (όχι η παράτολμη άρνηση) είναι το Όπλο του Δασκάλου".
________________________________________________________

στο Scholeio.com επίσης: -"Σμαράγδινος Πίνακας του Ερμή" και  -"Ειμαρμένη" I,   Ειμ.  II,   Ειμαρ. III
έρευνα-αποτύπωση: "Scholeio.com"  - "πύλη Ιάσωνος"   www.schizas.com
_______________________________________________________

  *  Κυμβάλειον,   Λέγεται  "Τρισμέγιστος"  διότι σύμφωνα με τον μύθο έχει αφήσει τρεις φορές την ευτυχία και την ειρήνη των εσωτερικών κόσμων, για να ενσαρκωθεί και να βοηθήσει και να καθοδηγήσει τον άνθρωπο στον εσωτερικό δρόμο.

Για αυτό και ταυτίζετε με τον αρχαίο Έλληνα θεό Έρμη ο οποίος ήταν και ο σύνδεσμος μεταξύ θεού και ανθρώπων [ ο αγγελιοφόρος των θεών ]
Το Κυμβάλειον διασώθηκε από  "τρεις μύστες"  οι οποίοι ανέλαβαν αυτή η διδασκαλεία να φτάσει στους ανθρώπους .
Λέγεται επίσης ότι το Κυμβάλειον είναι ένα από τα λίγα χειρόγραφα τα οποία διασώθηκαν από την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας πριν την καταστροφή της .



Scholeio.com

Όμηρος, Ιλιάδα, Οδύσσεια σε ψηφιακή μορφή

Η επονομαζόμενη "Μάχη των πλοίων", μεταξύ των Ελλήνων και των Τρωάδων.

Ο Όμηρος, συγγραφέας των δύο φημισμένων επικών ποιημάτων, της Ιλιάδας και Οδύσσειας, γεννήθηκε την Ιωνία, πιθανόν τον ένατο αιώνα π.Χ.
Δεν γνωρίζουμε τίποτα γύρω από την ζωή του και πολλές είναι οι πόλεις που διεκδικούν την τιμήν της γενέτειρας του, όπως η Χίος, Ρόδος, Σμύρνη, Κολοφών, Άργος, Σαλαμίνα της Κύπρου και ακόμη η Αθήνα.
Η έννοια του ονόματος Όμηρος σημαίνει αιχμάλωτος. Οι αρχαίοι Έλληνες όχι μόνον είχαν μεγάλη εκτίμηση για τα έπη του, αλλά κυριολεκτικά εκπαιδεύονταν με αυτά.
Διάφορες παραδόσεις μιλούν γι' αυτόν. Ο πατέρας του ονομάζονταν Μήλης και όταν έφθασε σε μεγάλη ηλικία, ήταν τυφλός.
Πέθανε στο μικρό νησί Ίος, όπου υπήρχε ο τάφος του. Η σπουδαιότητα του Ομήρου εναπόκειται στην ποίηση του. Τα μεγαλειώδη εδάφια εκφράζουν βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα.

Στὴν παρακάτω διεύθυνση μπορεῖτε νὰ κατεβάσετε τὴν Ἰλιάδα τοῦ Ὁμήρου.
 Ἀπόδοση στὴν νεοελληνική: Ν. Καζαντζάκη – Ἰ. Θ. Κακριδῆ

http://eranistis.net/wordpress/wp-content/uploads/2013/10/ΟΜΗΡΟΥ-ΙΛΙΑΔΑ.pdf?047703

Ο Αχιλλέας μονομαχεί με τον Έκτορα, αττικό αγγείο 490 π.Χ.

Ιλιάδα

Το ποίημα αναφέρεται κυρίως στην οργή του Αχιλλέως, την οποία προκάλεσε ο αρχιστράτηγος των Ελλήνων, βασιλιάς Αγαμέμνων και τις καταστρεπτικές συνέπειες που είχε στον Τρωικό πόλεμο.
Τα γεγονότα καλύπτουν τις τελευταίες τέσσερις ημέρες του πολέμου, αλλά διάφορα συναφή επεισόδια περιγράφονται, όπως επίσης και οι πολλοί χαρακτήρες που παίρνουν μέρος στον πόλεμο.
Γραμμένο σε είκοσι τέσσερα κεφάλαια, το έπος εθεωρείτο από του Έλληνες σαν σύμβολο ενότητας και ηρωισμού και πηγή ηθικών και πρακτικών διδαγμάτων.

Οδύσσεια

Το έπος είναι γραμμένο σε είκοσι τέσσερα κεφάλαια, όπως η Ιλιάδα, και αναφέρεται στα διάφορα γεγονότα συνδεδεμένα με την επιστροφή του Οδυσσέα στην πατρίδα του. Η περιγραφή των γεγονότων λαμβάνει μέρος σε ένα μικρό διάστημα σαράντα ημερών.
Το ποίημα αποτελείται από τέσσαρα μέρη. Στο πρώτο μέρος, οι περιπέτειες τουΤηλέμαχου, γιου του Οδυσσέα, περιγράφονται, καθώς και των μνηστήρων της μητέρας του Πηνελόπης.
Το δεύτερο μέρος περιγράφει το ταξίδι του Οδυσσέα στο νησί της Καλυψώς, καθώς και άλλες περιπέτειες.
Στο τρίτο μέρος ο Οδυσσέας επιστρέφοντας στο σπίτι του, συναντάει τον Εύμαιο, τον πιστό του υπηρέτη και τον γιο του Τηλέμαχο και σχεδιάζουν την εκδίκηση των μνηστήρων.
Στο τέταρτο μέρος, περιγράφεται η εκδίκηση του Οδυσσέως, καθώς και η συνάντηση με την πιστή του σύζυγο Πηνελόπη και τον ηλικιωμένο πατέρα του, Λαέρτη.

Ο Οδυσσέας δεμένος στο κατάρτι, παρακολουθεί την αυτοκτονία των σειρήνων. Στάμνος 485 π.Χ.

Scholeio.com

Τὰ ἐθνολογικὰ ὅρια τοῦ Ἑλληνισμοῦ

 ὁ Ἐθνολογικὸς Χάρτης τοῦ Edward Stanford :

Ὁ Ἑλληνισμὸς μέχρις ἀκόμη καὶ τῶν πρώτων δεκαετιῶν τοῦ αἰῶνος, ποὺ μόλις συνεπληρώθη, ἀπετέλει τὴν ἀπὸ κάθε ἄποψι, κυρίως πνευματικὴ καὶ πολιτιστική, σὲ ἱκανὸ δὲ βαθμὸ καὶ πληθυσμιακή, κυριαρχοῦσα δύναμι εἰς τὴν γεωγραφική μας περιοχή : καὶ εἰς τὰ Βαλκάνια, νοτίως νοητῆς γραμμῆς 
διηκούσης διὰ τῆς ὁροσειρᾶς τοῦ Αἵμου,καὶ εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν, κυρίως τὰ δυτικὰ παράλιά της, μὲ ἀνθοῦσαν τὴν παρουσίαν του καὶ νοτιώτερον, ἰδίως μάλιστα εἰς τὴν Αἴγυπτον, ὥστε ὄχι ἀδικαιολογήτως νὰ γίνεται λόγος περὶ τῆς «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς».

Ὁ ἄνθρωπος γεννᾶται σὲ συγκεκριμένο περιβάλλον, φυσικὸ καὶ ἀνθρώπινο. 

Ἀνθρώπινο περιβάλλον εἶναι βεβαίως ὄχι μόνον ἡ οἰκογένειά του, οἱ γονεῖς του καὶ οἱ ἄμεσοι ἢ ἀπώτεροι προπάτορές του∙ ἀλλὰ καὶ ὁ εὐρύτερος κύκλος τῆς ἐθνικῆς κοινότητος, εἰς τὴν ὁποίαν ἐκ καταγωγῆς ἀνήκει.

Αὐτὸ εἶναι αὐτονόητο, ἀφοῦ μέσα εἰς τὸν κύκλον αὐτὸν σύρει ὁ ἄνθρωπος τὰ πρῶτα του βήματα ζωῆς, μέσα εἰς αὐτὸν ἀναπτύσσεται καὶ μεγαλώνει, ἀπὸ τὴν ἀναστροφή του αὐτὴν ἀντλεῖ τὶς κάθε λογῆς ἐμπειρίες τῆς ζωῆς καὶ κυρίως ὁ πνευματικὸς καὶ ψυχικός του κόσμος διαμορφώνεται καὶ πλουτίζεται πρὸ παντὸς ἀπὸ τὰ ἀνεκτίμητα βιώματα, ζωντανὰ ἀληθινὰ κύτταρα ζωῆς, τῆς ἐθνικῆς του κοινότητος, ὄχι μόνον τοῦ ἐνεστῶτος χρόνου, - περιορισμός, ποὺ θὰ συνεπέφερε διανοητικὴ καὶ πνευματικὴ ἀναπηρία, - ἀλλὰ μέσα στὸ διάβα τῶν αἰώνων, ἀπὸ τὶς πρῶτες της καταβολὲς καὶ μέχρι σήμερα.

Ὼς συνειδητοὶ Ἕλληνες, καὶ διὰ νὰ διατηρήσουμε ἀκριβῶς τὴν ἀκεραιότητα τῆς ἐθνικῆς μας
αὐθυπαρξίας, ἔχουμε ἔτσι ἀνάγκη καὶ χρέος νὰ ἀτενίζουμε τὴν πραγματικότητα αὐτοῦ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς καὶ μεγαλείου, ποὺ λέγεται Ἑλληνισμός, συνειδητοποιοῦντες τὶς ἀληθινὲς διαστάσεις τῆς ἱστορικῆς του παρουσίας έδῶ εἰς τὴν νοτιοανατολικὴ γωνιὰ τῆς Εὐρώπης καὶ τὴν ἀνατολικὴ λεκάνη τῆς Μεσογείου.

Θωρηκτό Αβέρωφ και μοίρα ελληνικού ναυτικού εις Κωνσταντινούπολη 1918

                  

Ὁ Ἑλληνισμὸς μέχρις ἀκόμη καὶ τῶν πρώτων δεκαετιῶν τοῦ αἰῶνος, ποὺ μόλις συνεπληρώθη, ἀπετέλει τὴν ἀπὸ κάθε ἄποψι, κυρίως πνευματικὴ καὶ πολιτιστική, σὲ ἱκανὸ δὲ βαθμὸ καὶ πληθυσμιακή, κυριαρχοῦσα δύναμι εἰς τὴν γεωγραφική μας περιοχή : καὶ εἰς τὰ Βαλκάνια, νοτίως νοητῆς γραμμῆς διηκούσης διὰ τῆς ὁροσειρᾶς τοῦ Αἵμου, καὶ εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν, κυρίως τὰ δυτικὰ παράλιά της, μὲ ἀνθοῦσαν τὴν παρουσίαν του καὶ νοτιώτερον, ἰδίως μάλιστα εἰς τὴν Αἴγυπτον, ὥστε ὄχι ἀδικαιολογήτως νὰ γίνεται λόγος περὶ τῆς «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς».

Καὶ διὰ μὲν τὴν ἀλησμόνητη Μικρὰ Ἀσία, ὅπου ἐπὶ χιλιετηρίδες ἄνθισεν ὁ Ἑλληνισμὸς καὶ ἐξεπήγασεν ὁ ἐκπληκτικὸς φιλοσοφικός του λόγος, ἀρκεῖ ἡ ἀναφορὰ τῶν παρατιθεμένων στοιχείων εἰς τὸ ἐξαίρετον βιβλίον τοῦ  Γεωργίου Κλεάνθους Σκαλιέρη, «Λαοὶ καὶ φυλαὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας», (EΔΩ) ἐκδοθὲν τὸ 1922 (ἐλάχιστον χρόνον πρὸ τῆς καταστροφῆς), τὸ ὁποῖον ἐπανεκυκλοφόρησε καὶ τὸ 1990 εἰς φωτοτυπικὴν ἐπανέκδοσιν ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Ρῆσος». 

 Τὸ βιβλίον αὐτό, μὲ λεπτομερεῖς πίνακες καὶ χάρτες, συνετέθη ἀντικειμενικώτατα, κατ’ αὐστηρῶς ἐπιστημονικὴν μέθοδον καὶ μὲ ἐπίκλησιν στοιχείων ἀντληθέντων καὶ ἀπὸ ἐπίσημες τουρκικὲς ἐκθέσεις καὶ στατιστικές, ὡς καὶ ἐκπαιδευτικὲς στατιστικὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Ἀπὸ τὴν ἐν τέλει τοῦ βιβλίου (σελ. 433 ἑπ.) «Ἀνακεφαλαίωσιν κατὰ φυλὰς καὶ κατ’ ἐθνότητας» προκύπτει, ὅτι, πρὸ τῆς καταστροφῆς,  οἱἝλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀνήρχοντο σὲ 2.660.316,  ἐνῷ οἱ Τοῦρκοι καῖ Ὀθωμανοὶ ἦσαν πολὺ ὀλιγώτεροι, μόλις 1.802.697.
Ὁ δὲ λοιπὸς πληθυσμὸς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κατενέμετο μεταξὺ «Μουσουλμάνων καὶ Μουσουλμανοφανῶν μὴ Τούρκων» [ἐξ αὐτῶν «Ἕλληνες καὶ Φρυγοπελασγοὶ» 4.382.374,
καὶ «Ἄριοι Σλάβοι» 64.462],  «Χριστιανῶν ἀκαθορίστων ἐθνικῶς» (10.019),
«Ἀρμενίων» (637.268),  «Ἀθιγγάνων καὶ Ἀτσιγκάνων» (78.221),  «Ἰουδαίων» (56.970),
«Σύρων» (67.744),  καὶ λοιπῶν «ξένων» [ἐξ αὐτῶν «Χριστιανοὶ» 30.397, «Μουσουλμᾶνοι» 78.518 ].

Ὥστε οἱ ἐπικυρίαρχοι Τοῦρκοι ἀπετέλουν μειονοψηφίαν εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν, οἱ δὲ εἰς αὐτὴν Ἕλληνες, καὶ μὴ συνυπολογιζομένων τῶν ἐκμουσουλμανισθέντων, ἦσαν πολυαριθμότεροι, ἄνω τῶν δύο ἑκατομμυρίων ἑξακοσίων χιλιάδων. Ἀπὸ αὐτοὺς κατέφυγον εἰς τὴν Ἑλλάδα περὶ τὸ ἕνα ἑκατομμύριον μὲ τὴν, κατ’ ἐφαρμογὴν τῆς συνθήκης τῆς Λωζάννης (1923), ἀνταλλαγὴν τῶν πληθυσμῶν.

Ἑπομένως, ἀπέμειναν τότε εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν ἄνω τοῦ ἑνάμισυ ἑκατομμυρίου Ἑλλήνων Χριστιανῶν, ἀφοῦ δὲν συνυπολογίζονται οἱ ἔχοντες προηγουμένως ἐξισλαμισθῆ. Ἔτσι καὶ ἐξηγεῖται ἀνακοίνωσις εἰς πρόσφατον, τὸ 1998, συνέδριον τῆς Ἑλληνικῆς Ἑταιρείας Δημογραφικῶν Μελετῶν, κατὰ τὴν ὁποίαν πολυετεῖς ἔρευναι καὶ ἐπιστημονικῶς ἀποδεικνύουν, ὅτι τὰ 30 % τῶν σημερινῶν Τούρκων εἶναι ἑλληνογενεῖς.

Διὰ δὲ τὴν θέσιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἰς τὰ Βαλκάνια πρέπει νὰ σημειωθῇ, ὅτι κατὰ τὸ ἴδιον συνέδριον ἀνεκοινώθη, ὅτι ἑλληνογενεῖς εἶναι καὶ τὰ 65 % τῶν κατοίκων τοῦ σημερινοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων.Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ κανένα καλόπιστον δὲν πρέπει νὰ ξενίζῃ. Διότι συγκλίνει καὶ πρὸς ἕνα ἀδιαφιλονείκητον ἱστορικὸν στοιχεῖον, τὸ ὁποῖον καὶ παρατίθεται, ἐν συνεχείᾳ, αὐτούσιον πρὸς ἐνημέρωσιν τῶν ἐπισκεπτῶν τῆς παρούσης ἱστοσελίδος :

Εἶναι ἕνας χάρτης ἐθνολογικὸς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἑλλάδος, προσηρτημένος εἰς το τέλος βιβλίου τοῦ ἄγγλου  EDWARD STANFORD ἀπὸ τὴν γαλλικήν του ἔκδοσιν τοῦ 1877, 
ὑπὸ τὸν τίτλον  Carte Ethnologique de la Turquie d’ Europe et de la Grèce et mémoiresur la répartition actuelle des races dans la péninsule Illyrique avec Tableauxstatistiques. Publié à Londres par EDWARD STANFORD.
Traduit de l’ anglais. Paris, E.Dentu, Libraire-Editeur, 1877

[δηλαδή, εἰς τὴν ἑλληνικήν: Χάρτης ἐθνολογικὸς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἑλλάδος καὶ μνημόνιον ἐπὶ τῆς ἐνεστώσης κατανομῆς τῶν φυλῶν εἰς τὴν Ἰλλυρικὴν (δηλ.Βαλκανικὴν) Χερσόνησον μετὰ στατιστικῶν πινάκων. 
Δημοσιευθεὶς εἰς τὸ Λονδῖνον ὑπὸ τοῦ EDWARD STANFORD, μεταφρασθεὶς ἐκ τῆς ἀγγλικῆς, Παρίσι, E.Dentu, Βιβλιοπώλης-ἐκδότης, 1877]. Ἡ ἐπισκόπησις τοῦ χάρτου αὐτοῦ ἐπισημαίνει ἀδιάσειστες, ὄχι φυσικὰ μόνον διὰ τὴν ἐποχὴν τῆς ἐκδόσεώς του, ἀλήθειες.

Ἂς τὶς συνοψίσουμε :
α) ὅτι τὰ ἐθνολογικὰ ὅρια τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀκόμη καὶ κατὰ τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος, ἐμφανέστατα εὑρίσκοντο πολὺ πέραν τῶν τότε, ἀλλὰ καὶ τῶν σημερινῶν ἑλληνικῶν συνόρων. Περιελάμβανον ὁλόκληρον τὴν Βόρειον Ἤπειρον, σχεδὸν ὁλόκληρον τὸ ἔδαφος τοῦ σημερινοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων, ὁλόκληρον τὴν Ἀνατολικὴν Ρωμυλίαν, δηλαδὴ τὴν σημερινὴν νότιον Βουλγαρίαν, ὡς καὶ ὁλόκληρον τὴν Ἀνατολικὴν Θρáκην.

ΕΛΛΑΣ ΧΕΙΜΑΡΑ ΗΠΕΙΡΟΣ

Ἔκτοτε ἡ μὲν Ἀνατολικὴ Ρωμυλία, ποὺ εἶχε γίνει, μὲ ἀπόφασιν τοῦ Συνεδρίου τοῦ Βερολίνου τοῦ 1878, αὐτόνομη ἐπαρχία τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας μὲ πρωτεύουσαν τὴν Φιλιππούπολιν, κατεβροχθίσθη μὲ τὸ βουλγαρικὸν πραξικόπημα τοῦ 1885∙   ἡ δὲ Βόρειος Ἤπειρος ἐπεδικάσθη εἰς
τὸ νεοπαγὲς (1912-13) Ἀλβανικὸν κράτος∙  ἐνῷ ἡ βόρειος Μακεδονία ἐπεδικάσθη, μετὰ τοὺς βαλκανικοὺς πολέμους (1912-13), κατὰ τὸ μεγαλύτερον μέρος της εἰς τὴν Νοτιοσλαβίαν, κατὰ δὲ τὸ μικρότερον (περιοχὴ τοῦ Μελενίκου, Πιρίν) εἰς τὴν Βουλγαρίαν.
Τέλος, ἡ Ἀνατολικὴ Θράκη μετὰ τὴν μικρασιατικὴν καταστροφὴν, μὲ τὴν συνθήκην τῆς Λωζάννης (1923) περιῆλθεν εἰς τὴν Τουρκίαν. Λεπτομερέστερον, ὁ παρατιθέμενος ἐθνολογικὸς χάρτης πιστοποιεῖ :

ΤΕΝΕΔΟΣ ΕΛΛΑΣ

β) ὅτι τὰ προκύψαντα μετὰ τὸν α΄ παγκόσμιον πόλεμον (1914-1918) σύνορα μεταξὺ τῶν βαλκανικῶν κρατῶν ἐχαράχθησαν ὄχι μὲ κριτήριον τὴν ἐθνολογικὴν σύστασιν καὶ βάσιν τὴν διασαλπιζομένην ἀρχὴν τῆς αὐτοδιαθέσεως τῶν λαῶν, ἀλλὰ πρὸς ἱκανοποίησιν συμφερόντων καὶ ἐπιδιώξεων ξένων πρὸς τὴν Βαλκανικὴν δυνάμεων.


Ἔτσι μὲ τὴν δημιουργίαν τοῦ Ἀλβανικοῦ κράτους, εἰς τὴν ὁποίαν ἐπρωτοστάτησεν ἡ Ἰταλία, ἀφ’ ἑνὸς περιελήφθησαν εἰς αὐτὸ τὰ ἑλληνικώτατα ἐδάφη τῆς, ἀπὸ χιλιετηρίδων, ἑλληνικωτάτης Βορείου Ἠπείρου, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἐτέθη ἐκτὸς αὐτοῦ ἡ, κατοικουμένη ἀπὸ ἀλβανικῆς καταγωγῆς πληθυσμούς, περιοχὴ τοῦ Κοσσυφοπεδίου, ἡ ὁποία καὶ ἐδόθη εἰς τὴν τότε συγκροτηθεῖσαν Νοτιοσλαβίαν (Γιουγκοσλαβίαν = χώραν τῶν νοτίων σλάβων).

Παρέλασις εις Αργυρόκαστρον 
Άφιξις του Διαδόχου εις το Διοικητήριο 10/5/13
εις το φρούριο Αργυροκάστρου -

Ἐγχείρημα δολιώτατον, διὰ νὰ εὑρίσκεται τὸ νεοσύστατον ἀλβανικὸν κράτος ἐξ αἰτίας τῆς ἐθνολογικῶς ἀδίκου αὐτῆς κατανομῆς ἐδαφῶν εἰς προστριβὰς καὶ μὲ τοὺς δύο γείτονάς του, τὴν Ἑλλάδα (διὰ τὴν Βόρειον Ἤπειρον) καὶ τὴν Νοτιοσλαβίαν (διὰ τὸ Κοσσυφοπέδιον), καὶ νὰ ἔχῃ ἔτσι ἀνάγκην ξένου προστάτου, ἐν προκειμένῳ κυρίως τῆς, εἰς τὴν ἀπέναντι ἀκτὴν τῆς Ἀδριατικῆς,Ἰταλίας, ἡ ὁποία καὶ πολυτρόπως διεισδύσασα καθυπέταξεν εἰς τὴν οὐσίαν τὴν Ἀλβανίαν ἤδη ἀπὸ τὸ 1925, δηλ. πολὺ πρὶν ἀπὸ τὴν στρατιωτικὴν εἰς αὐτὴν εἰσβολὴν τοῦ Ἀπριλίου 1939.

Αὐτὲς δὲ οἱ ἄνομες κατὰ τὴν χάραξι τῶν συνόρων ρυθμίσεις ἀπετέλεσαν καὶ τὴν αἰτία τῶν ὅσων κακῶν ἔκτοτε ἐπηκολούθησαν. Ἐνῷ ἐὰν ἐτηροῦντο ἡ ἀρχὴ τῶν ἐθνοτήτων καὶ τὰ διδάγματα ἀδεκάστου Ἱστορίας, αὐτονοήτως πρόβλημα Κοσσυφοπεδίου δὲν θὰ ἐγεννᾶτο, ἡ τραγῳδία τῆς Σερβίας θὰ ἀπεφεύγετο.

Καὶ «Μακεδονικὸν πρόβλημα» ἐπίσης δὲν θὰ ἀνέκυπτε τοῦ λοιποῦ, οἱ ἀδηφάγοι γείτονες δὲν θὰ ἠδύναντο νὰ δημιουργοῦν ζητήματα, ἀφοῦ ἀναγκαίως θὰ συνετίζοντο μὲ τὴν ἀποτυχίαν τῶν ἐπιδιώξεών των δεκαετιῶν νοσφίσεως ξένων ἐδαφῶν καὶ τὴν πραγματικότητα τῆς ἑλληνικῆς πλέον κυριαρχίας ἐπὶ ὁλοκλήρου τῆς ἱστορικῆς Μακεδονίας, ἐξακολουθητικῶς ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων ἑλληνικῆς. Ἡ λόγῳ τοῦ βορειοηπειρωτικοῦ διαμάχη μὲ τὴν Ἀλβανίαν δὲν θὰ ἐγεννᾶτο.

γ) ὅτι ἡ Βόρειος Ἤπειρος μὲ τὸν ἑλληνικὸν κατὰ συντριπτικὴν πλειοψηφίαν πληθυσμόν της δικαιωματικῶς μόνον εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀνῆκε. Ἐν τούτοις, μὲ τὴνραδιοῦργον ἀπαίτησιν τῆς Ἰταλίας, παρεχωρήθη εἰς τὴν Ἀλβανίαν καί, μολονότι ἀπηλευθερώθη τρεῖς φορὲς ἔκτοτε ὑπὸ τοῦ ἐνδόξου Ἑλληνικοῦ μας Στρατοῦ, παραμένει ἀκόμη ὑπὸ τὸν ἀλβανικὸν ζυγόν, σκλαβωμένη.
Ἔτσι, οὔτε κἂν σήμερα, ἐποχὴν θεοποιήσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἐφαρμόζεται γιὰ τοὺς δύσμοιρους βορειοηπειρῶτες ἀδελφούς μας ἔστωτὸ Πρωτόκολλον τῆς Κερκύρας τῆς 17ης Μαΐου 1914, μὲ τὸ ὁποῖον εἶχε παραχωρηθῆ πανηγυρικῶς εἰς τὴν Βόρειον Ἤπειρον αὐτονομία (διοικητική, ἐκκλησιαστική, ἐκπαιδευτική, ἀστυνομική) ἔναντι τοῦ ἔχοντος τότε νεοσυσταθῆ Ἀλβανικοῦ κράτους, ἂν καὶ τὸ πρωτόκολλον αὐτὸ καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀλβανοὺς ὑπεγράφη καὶ ἐπεκυρώθη ἐν συνεχείᾳ ἀπὸ τὰς ἕξ τότε Μεγάλας Δυνάμεις (Γαλλίαν, Ἀγγλίαν, Ρωσίαν, Ίταλίαν, Γερμανίαν καὶ Αὐστρίαν).

Σκλαβωμένη ἡ βόρειος Ἤπειρος χάριν ἀνόμων συμφερόντων τρίτων, πρὸς αἰωνίαν καταισχύνην τῆς διεθνοῦς διπλωματίας, ὅταν καὶ ἡ Γερουσία τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς δύο φορὲς ἐψήφισε, καὶ μάλιστα ὁμοφώνως, τὴν 17ην Μαΐου1920, μετὰ τὸν α΄ παγκόσμιον πόλεμον, καὶ τὴν 29ην Ἰουλίου 1946, μετὰ τὸν β΄ παγκόσμιον πόλεμον (μὲ ἐπικύρωσιν ἐχούσης προηγηθῆ τὴν 26ην Μαρτίου 1946 ἀποφάσεως τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων), ὅτι ἔπρεπεν ἡ Βόρειος Ἤπειρος νὰ παραχωρηθῆ εἰς τὴν μητέρα Ἑλλάδα.

δ) ὅτι ἡ τότε ὑπὸ ὀθωμανικὴν κυριαρχίαν Μακεδονία, δηλαδὴ ὁλόκληρος πρὶν ἀπὸ τὴν διανομή της μὲ τοὺς βαλκανικοὺς πολέμους μεταξὺ τῶν τριῶν βαλκανικῶν κρατῶν (Ἑλλάδος, Νοτιοσλαβίας καὶ Βουλγαρίας) ἦτο, μὲ τὴν συντριπτικὴν ὑπεροχὴν τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου, καταφανῶς ἑλληνική. Αὐτὸ ἀφορᾷ καὶ εἰς τὰ τρία «Μακεδονικὰ βιλαέτια» (περιφερείας), κατὰ τὴν τουρκικὴν διοικητικὴν διαίρεσιν, δηλαδὴ καὶ εἰς αὐτὴν τὴν ἐδαφικὴν περιοχὴν τοῦ σημερινοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων, κατὰ τὸ εἰς τὴν ἱστορικὴν Μακεδονίαν ἀνῆκον τμῆμα του.

  

                                                           ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΛΙΜΝΟΣ 1919 ΣΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ

Τὴν ἑλληνικότητα αὐτὴν καὶ ρητῶς διασαλπίζει ὁ συγγραφεὺς καὶ εἰς τὸ κείμενον τοῦ βιβλίου του, γράφων συμπερασματικῶς, πρὶν ἀπὸ τὴν παράθεσι εἰς τὸ τέλος του δύο στατιστικῶν πινάκων περὶ τῶν Ἑλληνικῶν Σχολείων εἰς τὴν Μακεδονίαν καὶ τὴν Θράκην, κατὰ λέξιν ὅτι : 

«πιστεύομεν, ὅτι οἱ ἀκολουθοῦντες δύο πίνακες ἀρκοῦν διὰ τὴν θέσιν μας : τὴν ἀπόδειξιν τῆς ἐντελοῦς ἑλληνικῆς ἐθνικότητος τῆς Θράκης καὶ τῆς Μακεδονίας» 
[«nous croyons que les deux tableaux ciaprès suffisent à notre thèse : la preuvede la parfaite nationalité hellénique de la Thrace et de la Macedoine»]. 

Οἱ εἰς τὴν ὅλην δὲ Μακεδονίαν κατοικοῦντες ἀλλόφυλοι μόνον μειοψηφίαν ἀποτελοῦσαν καὶ ἦσαν εἴτε Βούλγαροι εἴτε Τοῦρκοι (ὅπωςκαὶ εἰς τὸνχάρτην σημειοῦνται μὲ πράσινες
καὶ κόκκινες, ἀντιστοίχως, διαγραμμίσεις), - τότε δὲν εἶχεν ἐφευρεθῆ ἀκόμη ἀπὸ τὴν πανσλαβιστικὴν καὶ σταλινικὴν προπαγάνδαν ἡ ψευτομακεδονικὴ ἐθνότης.

Καὶ εἶναι γνωστόν, ὅτι ἐκ τοῦ τελικῶς περιελθόντος εἰς τὴν Ἑλλάδα τμήματος τῆς Μακεδονίας ἀπεχώρησαν οἱ ξένοι μειονοτικοί, οἱ μὲν ἐλάχιστοι Βούλγαροι (αὐτοὶ καὶ ἀπὸ τὴν Θράκην) μὲ τὴν συνθήκην τοῦ Νεϋγὺ (1919),  οἱ δὲ πολυπληθέστεροι Τοῦρκοι μὲ τὴν συνθήκην τῆς Λωζάννης (1923), καὶ ὅτι τοὺς ἀπελθόντας ἀντικατέστησαν οἱ ἐκ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κυρίως εἰσρεύσαντες πρόσφυγες.

Ὥστε περὶ τῆς ἐθνικῆς ὁμοιογενείας τῆς σημερινῆς ἑλληνικῆς Μακεδονίας ἀμφισβήτησις δὲν ἠμπορεῖ νὰ ὑπάρχῃ.

Διὰ δὲ τὰ ἀπομείναντα ἐκ τὸς ἑλληνικῶν συνόρων τμήματα τῆς Μακεδονίας εἶναι ἑπόμενον οἱ ἐκεῖ κατὰ πλειοψηφίαν κατοικοῦντεςἝλληνες νὰ ἀποτελοῦν καὶ σήμερον τὴν ἀληθινὴ ἐθνοτικὴ πλειοψηφίατοῦ πληθυσμοῦ. Παρὰ τὸν μεσολαβήσαντα χρόνον, τὶς ἀδιάκοπες, ἤδη ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ μεσοπολέμου, διώξεις, τὴν συστηματικὴ πλύσι ἐγκεφάλου ἀπὸ εἰδεχθῆ καταπιεστικὰ καθεστῶτα.

Αὐτὸ ἤδη καὶ ἐπιστημονικῶς πιστοποιεῖται, ὅπως καὶ ἀνωτέρω ἐσημειώθη μὲ ἀναφορὰεἰς τὶς άνακοινώσειςτοῦ συνεδρίου τοῦ 1998 τῆς Ἑλληνικῆς Ἑταιρείας Δημογραφικῶν Μελετῶν. 

Καὶ ἀκόμη, μολονότι ἀπὸ τὶς στατιστικὲς τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου συστηματικῶς ἀπουσιάζουν οἱ ἐκεῖ κατοικοῦντεςἝλληνες, καὶ αὐτὸς ὁ ἄλλοτε Πρόεδρός του Γκληγκόρωφ ἠναγκάσθη δημοσίως νὰ ὁμολογήσῃ, ὅτι οἱ Ἕλληνες τοῦ κρατιδίου του ἀνέρχονται σὲ ἑκατὸν χιλιάδες (100.000), ἐνῷ ἐπίσημα (ὑπουργικὰ) ἑλληνικὰ χείλη κατὰ σχετικῶς πρόσφατον παρελθὸν τοὺς ἀναβιβάζουν σὲ διακόσιες πενῆντα χιλιάδες (250.000) τοὐλάχιστον.

ε) ὅτι ἡ ἀτυχὴς μοῖρα τῆςἈνατολικῆςΡωμυλίας (βορείουΘράκης), δηλαδὴ ἡ περιέλευσίς της, παρὰ τὴν καταλυτικὴν εἰς αὐτὴν παρουσίαν τοῦ Ἑλληνισμοῦ, πνευματικήν, πολιτιστικὴν καὶ πληθυσμιακήν, εἰς τὴν Βουλγαρίαν μόνον μὲ τὸ βουλγαρικὸν πραξικόπημα τοῦ 1885 καὶ τὴν ἀδυναμίαν τῆς κειμένης τότε μακράν, ἐκτεινομένης μόνον μέχρι τῆς Θεσσαλίας, Ἑλλάδος νὰ ἐπέμβῃ καὶ φυσικὰ τὴν ἀδιαφορίαν τῶν ἰσχυρῶν, συνετελέσθη.

Παραμυθιά, κρεοπωλεία, 1913

Πρέπει νὰ σημειωθῇ, ὅτι οἱ ἀνωτέρω ἐθνολογικὲς έξεικονίσεις τοῦ παρατιθεμένου χάρτου τοῦ Edward Stanford ἐπαληθεύονται σήμερα καὶ ἀπὸ τὰ πορίσματα τῆς συγχρόνου ἐπιστήμης τῆς Γενετικῆς, ἡ ὁποία μὲ τὴν ἐξέτασι τῶν συστημάτων πρωτεϊνικῶν καὶ ἐνζυμικῶν παραλλαγῶν ἐνσυνδυασμῷ πρὸς τὰ συστήματα τῶν ὁμάδων αἵματος, ἀποφαίνεται αὐθεντικῶς, ὅτι καὶ οἱ σημερινοὶ κάτοικοι ὅλων τῶν νοτίως τῆς ὀροσειρᾶς τοῦ Αἵμου περιοχῶν τῆς Βαλκανικῆς καὶ τῶν νησιῶν μέχρι καὶ τῆς Κρήτης καὶ τῆς Κύπρου, ἀνήκουν εἰς τὸν ἴδιον, τὸν ἑλληνικὸν γενετικὸν τύπον, μὲ καθαρωτέρους μάλιστα, ἀπὸ τῆς ἀπόψεως αύτῆς, τοὺς Μακεδόνας.

Ἐπιβάλλεται λοιπὸν ὅσοι Ἕλληνες νὰ γνωρίζουμε τὰ ἀνωτέρω ἀληθινὰ ἐθνολογικὰ ὅρια τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τόσον εἰς τὰ Βαλκάνια, ὅσον καὶ εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν, τόσον τῆς ἐποχῆς των πατέρων μας, ὅσον καὶ τῆς σημερινῆς. 
Ἔτσι νὰ μὴ λησμονοῦμε, ὅτι μιᾶς εὐρύτερης ἐθνικῆς κοινότητος ἀποτελοῦμε σημερινὰ μέλη, ὅτι μόνον ἱστορικὲς περιστάσεις καὶ ἀτυχήματα συνετέλεσαν ὥστε ὁμαίμονες ἀδελφοί μας νὰ εὑρίσκωνται πέραν τῶν συνόρων, ἐκτὸς τῶν ὁρίων τῆς σημερινῆς μας κρατικῆς ὑποστάσεως.

Ἡ συνειδητοποίησις τῆς ἀληθείας αὐτῆς δὲν συνθέτει ἁπλῶς στοιχεῖον τῆς ἐθνικῆς μας αὐτογνωσίας∙ ἀλλὰ καὶ εἶναι ἀπαραίτητος ἰδίως κατὰ τοὺς σημερινοὺς σκοτεινοὺς καιροὺς παντοίων ἐπιβουλῶν, τῶν διαγραφομένων τόσων κινδύνων καὶ ἀπειλῶν εἰς βάρος αὐτῆς τῆς ἐθνικῆς μας αὐθυπαρξίας καὶ ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος τῆς, τόσον συρρικνωμένης, Πατρίδος μας.

Διότι πάντοτε ἡ γνῶσις τῆς ἀληθείας θεμελιώνει τὴν πίστιν καὶ ἐνδυναμώνει τὴν θέλησιν πρὸς τὸν ἀγῶνα τὸν καλόν. Καὶ ὁ κάλλιστος ὅλων εἶναι ὁ ἀγὼν γιὰ τὴν προάσπισι τῶν δικαίων καὶ τὴν ἄμυνα τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος.
 πηγή
1- www.sartzetakis.gr
2 - Φωτ. Ελλήνων Δίκτυο "Κανθαρός"                                                hellenes-romaion.blogspot.gr/2013/08/blog-post_1064.html


Scholeio.com

Πέργαμος, Ένα Mοναδικό Mνημείο Ξεριζώθηκε από τον Τόπο που το Γέννησε

Αρχαία Πέργαμος: 
το χρονικό μιας ανακάλυψης 

      Οι πρώτες αρχαιολογικές πληροφορίες από την περιοχή της Περγάμου έφτασαν στο Βερολίνο το 1871 από τον Γερμανό μηχανικό Carl Humann, όταν στη διάρκεια τεχνικών έργων για την κατασκευή οδικού δικτύου στην περιοχή, επισκέφθηκε τον ερειπιώνα της αρχαίας πόλης και εντόπισε μερικά σπαράγματα από μαρμάρινες ανάγλυφες πλάκες, τις οποίες φρόντισε να στείλει στο Μουσείο του Βερολίνου. 

   Ο διευθυντής της συλλογής γλυπτών του Βερολίνου Alexander Conze ταύτισε τα ανάγλυφα με τον γλυπτό διάκοσμο του Βωμού του Δία στην Ακρόπολη της Περγάμου, βασιζόμενος στην περιγραφή του μνημείου από τον Ρωμαίο Lucius Ampelius.

   Έτσι το 1878, ξεκίνησαν συστηματικές ανασκαφές στην Πέργαμο. Μέσα σε τρεις ημέρες ο Humann εντόπισε έντεκα εντυπωσιακές ανάγλυφες πλάκες του βωμού, εντοιχισμένες στο βυζαντινό τείχος της πόλης. 

   Έως το 1880, είχε συγκεντρώσει ενενήντα επτά τμήματα της ζωφόρου, πάνω από δύο χιλιάδες θραύσματα, τριάντα πέντε πλάκες από την εσωτερική ζωφόρο του βωμού και συνανήκοντα κομμάτια της, πληθώρα αρχιτεκτονικών μελών, αγαλμάτων και επιγραφών του μνημείου. 

   Λίγο αργότερα, μεταφέρθηκαν στο Βερολίνο, καθώς οι τουρκικές αρχές παραχώρησαν χωρίς δυσκολία την άδεια μεταφοράς τους έναντι 20.000 μάρκων. 

   Ένα μοναδικό μνημείο ξεριζώθηκε από τον τόπο που το γέννησε για να φιλοξενηθεί σ' ένα τόπο που δεν θα έχει ποτέ τη δυνατότητα να του προσφέρει τη λάμψη και τις συνθήκες που το δημιούργησαν. 

   Έως το τέλος του 1886 αποκαλύφθηκε η Ακρόπολη της Περγάμου και μέρος της πόλης.  Το 1927 ξεκίνησε νέες ανασκαφές οTheodor Wiegand και ολοκληρώθηκαν το 1971.

   Σήμερα το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και Τούρκοι αρχαιολόγοι συνεχίζουν τις ανασκαφές στο χώρο της αρχαίας πόλης, ενώ το 2005 έχουν θέσει σε εφαρμογή ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα με επίκεντρο την πόλη της εποχής των Ατταλιδών και τα περίχωρά της.

   

   Μετά από 120 χρόνια στις αποθήκες βλέπουν τα Αρχαία της Περγάμου το φως..... Το μουσείο είναι πολύ γνωστό για τα εκθέματα του που, όπως και πολλά άλλα δυτικά μουσεία, απέκτησε με αδιαφανείς διαδικασίες....

   Μερικά από τα αγάλματα αυτά είναι από την Σάμο και στην βόρειο-ανατολική πτέρυγα, θαυμάζουμε την πύλη της ρωμαϊκής αγοράς της Μιλήτου, καθώς επίσης και μερικά εξαιρετικά διατηρημένα αγάλματα της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου. 
   Μάλιστα σε ένα από αυτά, το οποίο βρέθηκε στην νότια Αττική, υπάρχουν ακόμα σημεία όπου το χρώμα έχει διατηρηθεί αναλλοίωτο!  

Βλέπουμε στην πρώτη κιόλας αίθουσα τον επιβλητικό Βωμό της Περγάμου  (180-160 π.Χ.),  ο οποίος ανακαλύφθηκε από Γερμανούς αρχαιολόγους σε εκσκαφές στη Μικρά Ασία γύρω στα 1880 και μεταφέρθηκε στο Βερολίνο για να ξαναχτιστεί στην αρχική του μορφή εντός του Μουσείου της Περγάμου στέκει η ζωοφόρος με θέμα την Τιτανομαχία και αποτελεί γνήσιο δείγμα της ελληνιστικής γλυπτικής. 
   Μπορεί κανείς να διακρίνει ξεκάθαρα την Αθηνά να τραβά από τα μαλλιά τον Αλκυόνεο, ενώ λίγο πιο πέρα ο Δίας σκοτώνει 3 γίγαντες ταυτόχρονα.

"ένα μουσείο κατά παραγγελία" 
στο Βερολίνο

   Μετά την ανακάλυψη του Βωμού του Δία στην Πέργαμο και την εξαγορά του από τις τούρκικες αρχές, ήταν απαραίτητη η εξεύρεση ανάλογου  χώρου για την ανασύνθεση και την έκθεση του μνημείου στο Βερολίνο. Με την καθυστέρηση του Α' παγκόσμιου πολέμου, το Μουσείου της Περγάμου (Pergamon Museum) εγκαινιάστηκε το 1930. Στη διάρκεια του Β' παγκόσμιου πολέμου τόσο το κτήριο όσο και οι θησαυροί του δοκιμάστηκαν και εν μέρει επλήγησαν από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων. Παρότι τα γλυπτά του βωμού φυγαδεύτηκαν σε ασφαλή σημεία της χώρας,μεταφέρθηκαν τελικά από τους Ρώσους στο Λένιγκραντ, απ' όπου επέστρεψαν σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα. 

οι συλλογές του μουσείου:

   Το Μουσείο Περγάμου στεγάζει τρία επιμέρους μουσεία: 
Τη Συλλογή Ελληνικών Αρχαιοτήτων με τον Βωμό του Δία να δεσπόζει στο κέντρο της μεσαίας πτέρυγας, αρχιτεκτονικά σύνολα από περιοχές της ελληνικής Μικράς Ασίας, όπως η Πύλη της Αγοράς της Μιλήτου και το πρόπυλο του ναού της Αθηνάς στην Πέργαμο.  
   Το Μουσείο της Μέσης Ανατολής, με την Πύλη της Ιστάρ, την Πομπική Οδό από τη Βαβυλώνα. 
   Το Μουσείο της Ισλαμικής Τέχνης, με την πρόσοψη του ανακτόρου του χαλίφη Αλ-Ουαλίντ Β' από τη Ιορδανία. 

   Ολόκληρο ναό μεταφέρανε από την Πέργαμο.
Εκεί ακόμη ευρίσκεται και η πρόσοψη της βιβλιοθήκης της Μιλήτου (παρόμοια με αυτήν
της Εφέσσου), καθώς και ένα τεράστιο Βαβυλωνιακό οικοδόμημα.
   Εκεί υπάρχει και η καλύτερη σωζόμενη προτομή του Περικλή και μία από τις ελάχιστες προτομές της Κλεοπάτρας!  Θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε όλες τις λεηλασίες.....
Θα συνεχίσουμε τα αφιερώματα......    Κάθε αρπαγή τους και μια καταγραφή γιατί δεν ξεχνάμε, ούτε οι επόμενες γενιές θα ξεχάσουν...

   ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ... όσα εισιτήρια κι αν κόψουν...
Μήπως να αρχίσει να κυκλοφορεί "το αίτημα" του ενοικίου ?
"Είμαστε οι ιδιοκτήτες.... Ναι ή  Όχι ?  Τα πήρατε με δόλο ?  Κρυφά ?
   Μέχρι του επαναπατρισμού των τους "δίνουμε την άδεια να τα εκθέτουν, να τα επιδεικνύουν...."
   Τους "επιτρέπουμε" να κερδίζουν από αυτά.... Αλλά με το "αζημίωτο".....
Μήπως εκείνοι δεν είναι φανατικοί οπαδοί του "all is business" ...
Πάνω απ' όλα δεν βάζουν το χρήμα ?
Όλα γι' αυτό δεν γίνονται ?  Ή κάνουμε λάθος....?
Και για να μην ξεχνιόμαστε, ένα απόσπασμα από τον Χιου Χάμερσλι. Το κορυφαίο μέλος της ειδικής επιτροπής του Βρετανικού μουσείου λέει:

"Είναι λυπηρό που η κυβέρνηση δεν εμπόδισε αυτή τη φοβερή λαφυραγωγεία.  Αφού όμως πραγματοποιήθηκε, έπρεπε να καταβάλουμε κάθε δυνατή  προσπάθεια για να εξαφανίσουμε το στίγμα και να μη βάλουμε στο μουσείο μας ένα μνημείο της ντροπής μας, αλλά να επιστρέψουμε αμέσως τις δωροδοκίες που είχε δεχτεί ο πρέσβης μας, προς καταισχύνη τόσο δική του όσο και της χώρας."

Ακολουθεί παρατεταμένη συζήτηση διαφόρων απόψεων. Τελικά ο Χάμερσλι προτείνει την ακόλουθη τροποποίηση:

"Η επιτροπή ως εκ τούτου θεωρεί σωστό να προσφερθούν 25.000 λίρες στο κόμη Έλγιν για τη συλλογή, ώστε να διατηρηθεί και να φυλαχθεί ενιαία για λογαριασμό της χώρας από την οποία αφαιρέθηκε άδικα, με την οποία η επιτροπή είναι της γνώμης ότι:Η Μεγάλη Βρετανία πρέπει να έρθει σε άμεση επικοινωνία, δηλώνοντας ότι κρατά αυτά τα μάρμαρα μέχρι τη στιγμή που θα ζητηθούν πίσω από τους τωρινούς ή οποιουσδήποτε μελλοντικούς κυρίους της πόλεως των Αθηνών.Ότι σε μια τέτοια περίπτωση, είναι υποχρεωμένη χωρίς αντιρρήσεις ή διαπραγματεύσεις, να προβεί στην αποκατάσταση τους, ήτοι στην τοποθέτηση τους εκ νέου στους χώρους από όπου αφαιρέθηκαν και ότι, μέχρι τότε, θα φυλάσσονται προσεκτικά στο Βρετανικό Μουσείο. ! ! ! 

  Scholeio.com