Απαγορευμένη γνώση και απόνερα

Ο Τέταρτος Κβαντικός Αριθμός του Pauli,

O Jung και τα 3 θεμελιώδη αρχέτυπα

και το παράδοξο του ΑϊνστάινΟ Αϊνστάιν υπήρξε μεγάλος πολέμιος της κβαντομηχανικής και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε  να διατυπώσει το εξής παράδοξο. 

Ένα ποντίκι παρατηρεί τη σελήνη, δηλαδή όντας παρατηρητής, το ποντίκι μπορεί να συνθέσει ολόκληρο το σύμπαν;  

Παρά το γεγονός πως τα λόγια αυτά διατυπώθηκαν στο ντελίριο του μεγάλου επιστήμονα, εντούτοις σχετίζονται με το χώρο, το χρόνο, τη συνείδηση και τον παρεμβατισμό στην ίδια τη συνείδηση. 

Πράγματι αν οι δομές του σύμπαντος είχαν καθαρά και μόνο δομική αξία, τότε όντως ακόμα και ένα ποντίκι μπορεί να τις συνθέσει. Τι αλλάζει και δεν μπορεί να γίνει αυτή η σύνθεση; Η ροή των γεγονότων, δηλαδή η ροή της ίδιας της ενέργειας και η ίδια η ύλη, η οποία περνάει από φάσεις μειωμένης σε φάσεις μέγιστης, αν και πεπερασμένης, αναρχίας. 

Το παράδοξο του Αϊνστάιν μας θυμίζει τον "κανόνα του Hess" ή αλλιώς αξίωμα της αρχικής και τελικής κατάστασης, που διέπει τις χημικές αντιδράσεις. Δηλαδή 

ο υπολογισμός της ενθαλπίας, της εσωτερικής ενέργειας ενός συστήματος, δεν εξαρτάται από τα ενδιάμεσα στάδια, αλλά από την ίδια την αρχική και την τελική κατάσταση του συστήματος. 

Μέσα σε αυτή τη συστημική προσέγγιση εμπίπτουν και οι όλες μελέτες για το συνειδητό και το ασυνείδητο καθώς επίσης και η οποιαδήποτε προσπάθεια εξήγησης του modus operandi ενός οπλικού συστήματος ή ακόμα και ενός ονείρου.

Ο Wolfgang Pauli στην αλληλογραφία του με τον Jung  ο οποίος ήταν ψυχοθεραπευτής του, αφού πέρασε τα πρώτα στάδια της ψυχανάλυσης, προσπάθησε να προσεγγίσει τις εικόνες που προβάλλει το ασυνείδητο μέσα από τα όνειρα, βασιζόμενος σε κανόνες της Φυσικής. 

Ήταν τέτοια η εμμονή του, που μέχρι και ο Jung του έγραψε πως κοίταζε μέσα στο ίδιο το χάος. Και όμως η επιστημονική έρευνα του Pauli στον τομέα του συλλογικού ασυνειδήτου του χάρισε το βραβείο Nobel, όταν ανακάλυψε τον τέταρτο κβαντικό αριθμό ή άλλως spin.  
Η Κβαντομηχανική στην εποχή του Pauli δεχόταν τρεις κβαντικούς αριθμούς, τον κύριο (n), που έδειχνε το μέγεθος του ηλεκτρονιακού νέφους, του αζιμουθιακού (l), που έδειχνε το σχήμα του και του μαγνητικού (m), που αντιστοιχούσε το μαγνητικό πεδίο. Ο Pauli επινόησε την στροφορμή (s) ενός ηλεκτρονίου, μετά από κάποιο όνειρο, στο οποίο το ασυνείδητό του έστειλε μήνυμα πως στη φύση ο αριθμός 4 είναι δομικός.

Η σχέση μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου μπορεί να καταστεί τόσο περίπλοκη και ασύμμετρη, ώστε πολλές φορές κάποιος να χαθεί μέσα στο χάος της έρευνας, αλλά ακόμα και σε αυτή το εξαιρετικά περίπλοκο σύνολο προσπαθειών, υπάρχουν διαβαθμίσεις ως προς το τι μπορεί να πάει στραβά. 

Για παράδειγμα, ο Jung μέσα από τη θεωρία του για το συλλογικό ασυνείδητο, υποστήριζε την θεωρία των αρχετύπων. Για τον Jung υπήρχαν 3 θεμελιώδη αρχέτυπα: ο animus (για τις γυναίκες), η anima (για τους άντρες), το εγώ καθώς επίσης και η αντανάκλαση της σκιώδους πλευράς του εγώ, δηλαδή της σκιάς. 

Αυτά τα αρχέτυπα τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες αποτελούν τη θεμελιώδη θεώρηση αφενός της γνώσης για το αντίθετο φύλο, την ιδιοσυγκρασία και τις σκοτεινές πτυχές του εγώ, αφετέρου την αλληλεπίδραση τόσο μεταξύ των αρχετύπων όσο και των ανθρώπινων υποστάσεων κατ’ επέκτασην.  

Στην περίπτωση του Pauli, το αρχέτυπο της anima υπαγόταν στην άμεση επιρροή της εικόνας του πατέρα του, όπως είχε διαμορφωθεί στο συνειδητό του κομμάτι, γι’αυτό και οι τάσεις φυγής του από τις σχέσεις αφενός ή η εμπλοκή του σε σχέσεις με γυναίκες αμφιβόλου ηθικής προελεύσεως (dark anima). 

Η σχεδόν χαοτική φύση της αλληλεπίδρασης των σωματιδίων σε υποατομικό επίπεδο, κατέστη εφαλτήριο για τον Pauli, προκειμένου να σκιαγραφήσει τα μοτίβα εκείνα, τα οποία δομούσαν την ανθρώπινη ψυχή σε επίπεδο ασυνειδήτου. 

Την προσπάθεια σμίξης μεταξύ της κβαντομηχανικής επιστήμης και της ψυχοθεραπείας την τοποθέτησε στα πλαίσια του λεγόμενου synchronicity, στο οποίο εμπίπτουν φαινόμενα όπως η κίνηση άνευ δύναμης σε υποατομικό επίπεδο.

Μεταγενέστερος του Pauli και δίδοντας μιαν άλλη επαναστατική προέκταση της λεγόμενη ψυχολογίας του βάθους, υπήρξε ο Robert Anton Wilson  συγγραφέας του πασίγνωστου cult μυθιστορήματος illuminatus. 

Ο Wilson χρησιμοποίησε το υπόβαθρό του, αυτό της συμπεριφορικής ψυχολογίας, ούτως ώστε να ιδρύσει μια νέα σχολή ψυχολογίας, την Κβαντική. Στο βιβλίο του Quantum Psychology, πνέει μένεα εναντίον της σχολής της Κοπεγχάγης, η οποία ναι μεν θεμελίωσε την κβαντική θεωρία, αλλά υιοθέτησε άκρως συντηρητικά κριτήρια επαλήθευσης και αποδοχής συμπληρωματικών θεωριών, που μέχρι και σήμερα αποτελούν τροχοπέδη για τους θεωρητικούς. 

Ο Wilson βασιζόμενος στη νέα εποχή της πληροφόρησης πραγματεύεται πως ο ανθρώπινος νους και οι δραστηριότητες εκείνες, οι οποίες συνθέτουν την ψυχή, ξεκινούν από υποατομικό επίπεδο προκειμένου να συνθέσουν μια υπερδομή, η οποία υπόκειται στους συμπαντικούς νόμους της εξελιξιμότητας και της προσαρμοστικότητας. 

Λόγω αυτών των δεδομένων, ο Wilson υποστηρίζει αυτό που έχει κάνει δόγμα η ρωσική επιστημονική κοινότητα, δηλαδή πως πρέπει να καταλάβουμε το software του εγκεφάλου, διότι ο εγκέφαλος δεν λαμβάνει πρωτογενή δεδομένα, αλλά ανασυνθέτει τα ερεθίσματα τα οποία λαμβάνει.

Η μαζική ροή των δεδομένων στον ανθρώπινο εγκέφαλο έχει πρωτοφανείς παρενέργειες και οδηγεί σε συμπτώματα μαζικής παράκρουσης, ψυχαναγκασμού και πάσης φύσεως καταθλιπτικού τύπου διαταραχές.

Έρευνες, οι οποίες διεξήχθησαν πάνω στον τομέα της υπερφόρτισης του εγκεφάλου, κάνοντας χρήση μαγνητικού τομογράφου έδειξαν πως η μαζική ροή της πληροφόρησης, έχει το λεγόμενο "threshold effect" στη λειτουργία του νου, δηλαδή το ίδιο φαινόμενο που παρατηρείται σε μικροσκοπικό επίπεδο στα ένζυμα όταν υπάρχει υπερσυγκέντρωση υποστρώματος και προκαλεί την αναστολή του.

Στο μετρό των Αθηνών διαβάζουμε σε μια διαφήμιση: “Οι πληροφορίες που ανταλλάσσονται σε μια ώρα στο διαδίκτυο αντιστοιχούν (ή ακόμα και υπερτερούν) σε αυτές που ένας άνθρωπος του 18ου αιώνα θα λάμβανε σε όλη του τη ζωή”. 

Προσπαθώντας λοιπόν να ερμηνεύσουμε την ανταπόκριση του εγκεφάλου σε όλον αυτό τον πληροφοριακό βομβαρδισμό και βασιζόμενοι στα λεγόμενα του Wilson  συνάγουμε πως είναι εξαιρετικά πιθανό τα βιομόρια, που απαρτίζουν τον εγκέφαλο να κβαντίζονται με αποτέλεσμα να κβαντίζεται η υπερδομή της ανθρώπινης συνείδησης. 

Αν το πάρει κάποιος “χονδρικά” τούτο συμβαίνει πρωτίστως από έλλειψη αποθηκευτικού χώρου. Για να διογκωθεί ο χώρος, πρέπει να ανοιχθούν τα “αμπάρια” του ασυνειδήτου, αλλά πριν φορτωθεί οτιδήποτε, προηγείται το “ξεσαβούρωμα”, κατά τη ναυτική ορολογία.  

Η Ψυχή τότε βιώνει μια διεργασία κάθαρσης, εφόσον καλείται να ενσωματώσει αρχέτυπα και να καθαρίσει σε επίπεδο συνειδητού τα παραπροϊόντα του υποσυνειδησιακού μεταβολισμού.  Βρισκόμενο το άτομο σε αυτή τη διεργασία και με την πίεση να έχει λάβει εξωπραγματικές διαστάσεις, υιοθετεί προσωπικότητες με τον ίδιο τρόπο, που το ηλεκτρόνιο κβαντίζεται προκειμένου να βρεθεί σε δύο διαφορετικούς τόπους, την ίδια χρονική στιγμή! 

Το σοκ, όπως καταλαβαίνει κανείς, είναι τεράστιο όταν το άτομο διαπιστώνει πως η γάτα του Scroedinger δεν είναι ούτε πεθαμένη, ούτε ζωντανή, αλλά και τα δύο ταυτόχρονα !

πηγή

Scholeio.com