Χαμένοι Πολιτισμοί, Μότσε

Η Huaca del Sol με τα ερείπια της πρωτεύουσας σε πρώτο πλάνο,
και στο βάθος το δέλτα του ποταμού Μότσε.

 Οι Προ-Κολομβιανοί  "Moche"

Ο πολιτισμός των Μότσε ή Μοτσίκα (Moche, Mochica) ήταν ένας σημαντικός Προ-Κολομβιανός, προ-Ίνκα πολιτισμός που άνθισε στο βόρειο Περού, περίπου από το 100 ως το 700 μ.Χ. Η πολιτεία των Μότσε ήταν μια παραλιακή αυτοκρατορία ισχυρή, καλά οργανωμένη που επεκτάθηκε με στρατιωτικές κατακτήσεις. Χρησιμοποίησε την μαζική χειρωνακτική εργασία για να κατασκευάσει μεγάλα δημόσια έργα και μεγαλοπρεπείς βασιλικούς τάφους.

Τα αρδευτικά έργα τους ήταν γιγάντια και από τις σοδειές τους εξασφάλιζαν πλεόνασμα που μπορούσε να θρέψει καλλιτέχνες εξαιρετικού ταλέντου. Ως επίκεντρο είχαν την πρωτεύουσά τους, στην οποία δέσποζε η Πυραμίδα του Ήλιου, μια ογκώδης κατασκευή από συμπαγή πλινθοδομή, ύψους σαράντα μέτρων.

Ημερολόγιο των Μάγιας, η ταινία

Το Ημερολόγιο των Μάγιας 

Οι Μάγιας δημιούργησαν ένα πολιτισμό που θεμελιώθηκε πάνω σε μαθηματικές και αστρονομικές γνώσεις ανυπολόγιστης μέχρι σήμερα έκτασης. 

Κάθε ναός των Μάγιας παριστάνει ένα απολιθωμένο ημερολόγιο. Οι νεότεροι αρχιτέκτονες, αρχαιολόγοι, ιστορικοί και αστρονόμοι, ενώ μέχρι τότε απορούσαν για τη συνεχή επανάληψη γλυπτών ή για την ξαφνική διακοπή τους σε μια τοποθεσία, ανακαλύπτουν τώρα πως η κάθε μία εγκατάσταση ή κατασκευή δήλωνε έναν αριθμό ή ένα ιδιαίτερο τμήμα του ημερολογίου. 

Το ημερολογιακό σύστημα των Μάγιας ήταν και είναι το ακριβέστερο στον κόσμο.

Αρκετούς αιώνες πριν υπολογιστεί από τους νεότερους αστρονόμους ο ακριβής χρόνος περιφοράς της Γης γύρω από τον Ήλιο, γνώριζαν με πολύ καλή προσέγγιση την τιμή του, που τη θεωρούσαν ίση με 365,2419871 ημέρες. 

Οι Μάγιας είχαν υπολογίσει το ηλιακό – τροπικό έτος με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια και είχαν διαχωρίσει το «φαινόμενο» έτος από το πραγματικό.

Η ακρίβεια αυτή ήταν και θρησκευτικά απαραίτητη, γιατί οι ημέρες, το έτος τους και όλα τα πολλαπλάσιά  του είχαν τους δικούς τους ιδιαίτερους θεούς. Αντιλαμβάνονταν τις υποδιαιρέσεις του χρόνου σαν φορτία, που τα κουβαλούσαν αιώνια, σε βάρδιες, οι αχθοφόροι θεοί τους. 

Η κάθε ημέρα, το κάθε έτος, η κάθε εικοσαετία, είχαν τους δικούς τους θεϊκούς αχθοφόρους. Μόνον αν ήξεραν λοιπόν επακριβώς τον συγκεκριμένο χρόνο, θα ήξεραν ποιους ακριβώς θεούς θα έπρεπε κάθε χρονική στιγμή να εξευμενίσουν.

  Scholeio  

Η Σοφία των Τολτέκων, Η "Επίτευξη της Μεταμόρφωσης"

Οι Τέσσερεις Συμφωνίες

Οι Τέσσερεις Συμφωνίες υπάρχουν μόνο για εμάς και μπορούν να μας οδηγήσουν στην ατομικότητά μας.  Λειτουργούν σαν υποστήριξη για να πετύχουμε το σκοπό μας:  
Να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας. 
Να μην παίρνουμε τίποτε προσωπικά. 
Να μην κάνουμε υποθέσεις. 
Να κάνουμε πάντα το καλύτερο που μπορούμε.

Μπορούμε να είμαστε οτιδήποτε θέλουμε να είμαστε, μια και ο καλλιτέχνης είμαστε εμείς και η ζωή μας είναι η δημιουργία μας. Είναι το δικό μας παραμύθι. Είναι η κωμωδία ή το δράμα μας και, αν τελικά το παραμύθι αλλάζει συνεχώς, τότε γιατί να μην κατευθύνουμε αυτή την αλλαγή με επίγνωση;

Το να αλλάξουμε το παραμύθι της ζωής μας είναι αυτό που οι Τολτέκοι ονομάζουν "Επίτευξη της μεταμόρφωσης". Έχει να κάνει με τη μεταμόρφωση του εαυτού μας, του παραμυθά, αυτού που ονειρεύεται. 

Η ζωή αλλάζει τόσο γρήγορα και μπορούμε να δούμε ότι μεταμορφωνόμαστε διαρκώς, αλλά οδηγούμαστε στην επίτευξη αυτής της μεταμόρφωσης μόνο όταν πάψουμε να αντιστεκόμαστε στην αλλαγή. Αντιθέτως, μπορούμε να εκμεταλλευόμαστε και να απολαμβάνουμε την αλλαγή. Η "Επίτευξη της Μεταμόρφωσης" σημαίνει να ζούμε διαρκώς στην παρούσα στιγμή, στο εδώ και τώρα. Η ζωή είναι ένα αιώνιο παρόν, επειδή η δύναμη της ζωής δημιουργεί τώρα το κάθε τι και μεταμορφώνει τα πάντα επίσης τώρα.

Πώς θα αλλάξουμε το παραμύθι μας;

Γνωρίζουμε πια ότι δημιουργούμε το παραμύθι μας σύμφωνα με αυτό που πιστεύουμε για τον εαυτό μας. Για να μεταμορφώσουμε αυτό που πιστεύουμε για τον εαυτό μας, πρέπει να ξεμάθουμε αυτά που ήδη έχουμε μάθει. Όταν τα ξεμάθουμε, η πίστη μας επιστρέφει σε εμάς. Η προσωπική μας δύναμη αυξάνεται και μπορούμε να την επενδύσουμε σε νέα πιστεύω.

Αν θέλουμε να γνωρίζουμε την αλήθεια, εάν είμαστε έτοιμοι να αποσύρουμε την πίστη μας από τα ψέματα, τότε πρέπει να θυμόμαστε τους δύο κανόνες:

Μην πιστεύετε τον εαυτό σας και μην πιστεύετε κανέναν άλλο. Αυτό θα μας δώσει διαύγεια γύρω από πολλά πράγματα, αλλά μπορεί να χρειαστούμε λίγη υποστήριξη ώστε να σταματήσουμε να πιστεύουμε στα ψέματα και να αρχίσουμε να σπάμε όλες τις συμφωνίες που στρέφονται ενάντια σε εμάς τους ίδιους. 

1. Να Είστε Άμεμπτοι στην Χρήση του Λόγου σας

Να μιλάτε με ευθύτητα. Να λέτε μόνο ό,τι εννοείτε. Αποφύγετε να χρησιμοποιείτε το λόγο εναντίον του εαυτού σας ή ως μέσο για να σχολιάζετε άλλους. Χρησιμοποιήστε την δύναμη του λόγου σας προς την κατεύθυνση της Αλήθειας και της Αγάπης.

Η πρώτη συμφωνία, να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας, σημαίνει ότι στη δημιουργία του παραμυθιού μας δεν χρησιμοποιούμε ποτέ τη δύναμη του λόγου ενάντια στον εαυτό μας. Με τη λέξη άμεμπτος εννοούμε «αναμάρτητος». Οτιδήποτε κάνουμε και είναι ενάντια στον εαυτό μας είναι αμαρτία:

Όταν πιστεύουμε σε ψέματα, χρησιμοποιούμε τη δύναμη του λόγου ενάντια στον εαυτό μας. Όταν πιστεύουμε ότι κανείς δεν μας συμπαθεί, ότι κανείς δεν μας καταλαβαίνει, ότι δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ, τότε χρησιμοποιούμε τον λόγο ενάντια στον εαυτό μας.

Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν πολλές φιλοσοφίες που αναγνωρίζουν ότι τα ψέματα είναι μια διαστρέβλωση του λόγου και ορισμένες παραδόσεις ονομάζουν τη διαστρέβλωση αυτή κακό. 

Προτιμώ να λέω ότι χρησιμοποιούμε τον λόγο ενάντια στον εαυτό μας, κι αυτό επειδή όταν δικάζουμε τον εαυτό μας και τον ονομάζουμε ένοχο, δεν τον ονομάζουμε κακό. 

Δεν ονομάζουμε κακό το να απορρίπτουμε τον εαυτό μας και να του φερόμαστε πολύ χειρότερα απ' ό,τι στα κατοικίδιά μας. 

Όταν είμαστε άμεμπτοι, ποτέ δεν μιλάμε ενάντια στον εαυτό μας, δεν έχουμε πιστεύω που πηγαίνουν ενάντια σε αυτόν και ποτέ δεν βοηθάμε κάποιον άλλο να στραφεί εναντίον μας. Το να είμαστε άμεμπτοι σημαίνει να μη χρησιμοποιούμε τη γνώση μας ενάντια στον εαυτό μας και να μην επιτρέπουμε να μας κακοποιεί η φωνή μέσα στο κεφάλι μας. Πιθανόν τώρα να αποκτά περισσότερο νόημα η πρώτη συμφωνία, να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο λόγος είναι η δύναμή μας, επειδή τον χρησιμοποιούμε για να δημιουργήσουμε την εικονική μας πραγματικότητα. Χρησιμοποιούμε τον λόγο για να δημιουργήσουμε τον πρωταγωνιστή στο παραμύθι μας. 

Κάθε φορά που μιλάμε, η σκέψη μας γίνεται ήχος.  Η σκέψη μας γίνεται λόγος και τώρα πια μπορεί να τρυπώσει στον νου των άλλων ανθρώπων. Εάν είναι γόνιμος ο νους τους γι' αυτό το είδος σπόρου, τον τρώνε και αυτή η σκέψη πλέον ριζώνει μέσα τους.

Ο λόγος είναι μια δύναμη που δεν μπορούμε να τη δούμε, αλλά μπορούμε να δούμε την εκδήλωση της, την έκφραση δηλαδή του λόγου που είναι η ζωή μας

Αν καθαρίσουμε τον λόγο, ανακτούμε τον άμεμπτο λόγο και ποτέ δεν προδίδουμε τον εαυτό μας. Εάν συμφωνήσουμε να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας, είναι αρκετό για να επιστρέψουμε στον παράδεισο που χάσαμε. Είναι αρκετό για να μας επαναφέρει στην αλήθεια και να μεταμορφώσει όλο μας το παραμύθι. Να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας. Έτσι απλά.

2. Μην Παίρνετε Τίποτα Προσωπικά

Καμιά πράξη των άλλων δεν γίνεται εξαιτίας σας. Ότι λένε και κάνουν οι άλλοι, αποτελεί μια προβολή της δικής τους πραγματικότητας, του δικού τους ονείρου. Όταν είστε απρόσβλητοι στις γνώμες και πράξεις των άλλων, δεν θα υποφέρετε από αναίτιο πόνο.

Η δεύτερη συμφωνία, να μην παίρνουμε τίποτε προσωπικά, μας βοηθά να σπάσουμε πολλές συμφωνίες που κάναμε με διάφορα ψέματα και τα πιστέψαμε. 'Όταν παίρνουμε προσωπικά τα πράγματα, αντιδράμε και αισθανόμαστε πληγωμένοι κι αυτό δημιουργεί συναισθηματικό δηλητήριο. 

Μετά θέλουμε εκδίκηση, να πάρουμε το αίμα μας πίσω, κι έτσι χρησιμοποιούμε τον λόγο ενάντια σε άλλους ανθρώπους. Τώρα πια ξέρουμε ότι όλα εκείνα που προβάλλει κάποιος επάνω μας είναι όπως ο Πικάσο που λέει: «Αυτό... είσαι εσύ». Ξέρουμε πια ότι είναι απλώς ο παραμυθάς των άλλων που μας λέει ένα παραμύθι. 

Αν δεν παίρνουμε προσωπικά αυτά τα πράγματα, τότε αποκτάμε ανοσία στο συναισθηματικό δηλητήριο, σε όλες μας τις σχέσεις. Δεν χάνουμε πια τον έλεγχο και δεν πληγωνόμαστε συναισθηματικά. Πράγμα που μας χαρίζει μια καθαρότητα, η οποία μας τοποθετεί ένα βήμα μπροστά από τους άλλους που δεν μπορούν να δουν το δικό τους παραμύθι.
Η προσωπική σπουδαιότητα, το να παίρνουμε δηλαδή τα πράγματα προσωπικά, είναι η μέγιστη εκδήλωση εγωισμού, επειδή υποθέτουμε ότι τα πάντα περιστρέφονται γύρω από εμάς. Μαθαί­νουμε να τα παίρνουμε όλα προσωπικά κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής μας ή της εξημέρωσής μας. Πιστεύουμε ότι είμαστε υπεύθυνοι για τα πά­ντα. Το εγώ μας κυριαρχεί.

Όμως, οι άλλοι δεν κάνουν τίποτε εξαιτίας σας. Το κάνουν για δικούς τους λόγους. Όλοι οι άνθρω­ποι ζουν στο δικό τους όνειρο, εγκλωβισμένοι στο δικό τους νου: βρίσκονται σ' έναν εντελώς διαφορε­τικό κόσμο απ' αυτόν που ζούμε εμείς. Όταν παίρ­νουμε κάτι προσωπικά, είναι σαν να υποθέτουμε ότι οι άλλοι γνωρίζουν από τι αποτελείται ο κόσμος μας και προσπαθούμε να επιβάλουμε αυτό τον κόσμο στον δικό τους.

Αποκτώντας τη συνήθεια να μην παίρνετε τίποτε προσωπικά, θα αποφύγετε πολλές αναστατώσεις στη ζωή σας. Θα εξαφανιστούν η οργή, η ζήλια και ο φθόνος, ακόμα και η θλίψη σας.

Η δεύτερη συμφωνία μάς καθοδηγεί ώστε να σπάσουμε εκατοντάδες μικρά ψέματα, μέχρι που φτάνει να χτυπήσει τον πυρήνα όλων των ψεμάτων της ζωής μας. 

Όταν συμβεί αυτό, καταρρέει όλο το οικοδόμημα της γνώσης κι έτσι έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία να δημιουργήσουμε με τον δικό μας τρόπο ένα άλλο παραμύθι. Οι Τολτέκοι το ονομάζουν αυτό απώλεια της ανθρώπινης μορφής. Όταν χάνουμε την ανθρώπινη μορφή, τότε έχουμε την ευκαιρία να επιλέξουμε σύμφωνα με την ατομικότητά μας το τι θέλουμε να πιστεύουμε. '

Όταν ήμασταν παιδιά, χρησιμοποιήσαμε την προσοχή μας ώστε να δημιουργήσουμε το πρώτο όνειρο της ζωής μας. Ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε επιλογή σχετικά με το τι να πιστέψουμε. Κάθε τι που συμφωνήσαμε να πιστέψουμε μας το είχαν επιβάλει. Τώρα έχουμε μια ευκαιρία που δεν την είχαμε όταν ήμασταν παιδιά. 

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την προσοχή μας για δεύτερη φορά, ώστε να θεμελιώσουμε  το παραμύθι μας στην αλήθεια και όχι στο ψέμα. Οι Τολτέκοι το ονομάζουν αυτό το όνειρο της δεύτερης προσοχής.

Αν μπορείτε να κάνετε συνήθεια αυτή τη δεύτερη σύμβαση, θα ανακαλύψετε ότι τίποτε δεν έχει τη δύ­ναμη να σας γυρίσει πίσω στην κόλαση. Όταν δεν παίρνετε τίποτε προσωπικά, κερδίζετε σ' ένα μεγά­λο ποσοστό την απόλυτη ελευθερία. 

Τα κακά μάγια δεν μπορούν να σας πιάσουν και καμιά κατηγορία δεν μπορεί να σας επηρεάσει, όσο ισχυρή κι αν εί­ναι. Ακόμα κι αν σας κακολογεί όλος ο κόσμος, εσείς θα είστε απρόσβλητοι, αν δεν το παίρνετε προ­σωπικά. Κάποιος μπορεί να θελήσει να σας ποτίσει με το συναισθηματικό του δηλητήριο, αλλά αν δεν το πάρετε προσωπικά, θα έχετε ανοσία σ' αυτό. Όταν δεν καταπίνετε το δηλητήριο, τότε δηλητηριάζεται περισσότερο εκείνος που προσπάθησε να σας το δώσει.

Το μόνο που θα πρέπει να κάνετε είναι να έχετε εμπιστοσύνη στις ορθές επιλογές σας. Ποτέ δεν θα είστε υπεύθυνοι για τις πράξεις των άλλων — ευθύνη έχετε μόνο για τις δι­κές σας πράξεις. Όταν το κατανοήσετε πραγματικά αυτό και πάψετε να παίρνετε τα πάντα προσωπικά, τότε δύσκολα θα μπορούν να σας πληγώσουν τα λό­για ή οι πράξεις των άλλων.

3. Μην Κάνετε Υποθέσεις

Βρείτε το θάρρος να ρωτάτε και να εκφράζετε τις αληθινές επιθυμίες σας. Επικοινωνήστε με τους άλλους όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται, ώστε να αποφεύγετε παρεξηγήσεις, θλίψη, δράματα. Με αυτήν και μόνον την συμφωνία, μπορείτε να μεταμορφώσετε εντελώς την ζωή σας.

Η τρίτη συμφωνία, να μην κάνουμε υποθέσεις, είναι το εισιτήριο στην προσωπική μας ελευθερία. Τι συμβαίνει όταν υποθέτουμε; 

Ο παραμυθάς κατασκευάζει ένα παραμύθι, εμείς το πιστεύουμε και αποτυγχάνουμε να κάνουμε ερωτήσεις που θα έριχναν λίγο φως στην αλήθεια. Το μεγαλύτερο μέρος του ονείρου μας βασίζεται σε υποθέσεις, κι αυτές οι υποθέσεις δημιουργούν έναν ολόκληρο κόσμο από αυταπάτες που δεν είναι καθόλου αληθινές, ωστόσο εμείς τις πιστεύουμε. 

Το να κάνουμε υποθέσεις και στη συνέχεια να τις παίρνουμε προσωπικά είναι η αρχή της κόλασης σε αυτό τον κόσμο. Δημιουργούμε τόσα πολλά προβλήματα επειδή κάνουμε υποθέσεις και πιστεύουμε ότι είναι αληθινές. Σχεδόν όλες οι συγκρούσεις μας βασίζονται σε αυτές.

Επίγνωση σημαίνει να βλέπουμε τι είναι αλήθεια, να βλέπουμε το -κάθε τι όπως είναι, όχι όπως θέλουμε να είναι, προκειμένου να δικαιολογήσουμε αυτό που ήδη πιστεύουμε. 

Η επίτευξη της επίγνωσης είναι η πρώτη επίτευξη των Τολτέκων και μπορούμε να την ονομάσουμε η επίτευξη της αλήθειας. 

Πρώτα, χρειάζεται να έχουμε επίγνωση ότι η φωνή μέσα στο κεφάλι μας μάς λέει πάντοτε ένα παραμύθι. Ονειρευόμαστε συνέχεια. Είναι αλήθεια ότι αντιλαμβανόμαστε το τι μας συμβαίνει, αλλά ο τρόπος που ο παραμυθάς δικαιολογεί, εξηγεί και κάνει υποθέσεις γύρω απ' όσα αντιλαμβανόμαστε δεν είναι αλήθεια` είναι απλώς ένα παραμύθι.

Στη συνέχεια, χρειάζεται να έχουμε την επίγνωση ότι η φωνή του παραμυθά μέσα στο κεφάλι μας δεν είναι απαραίτητα και δική μας φωνή. Κάθε έννοια μέσα στο κεφάλι μας έχει μια φωνή και θέλει να εκφραστεί. Ονειρεύεται. Είναι απλώς άλλο ένα παραμύθι που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή μας και να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Το άλλο κομμάτι μας, το μέρος που ακούει, αυτό που βλέπει το όνειρο, είναι αυτό που κακοποιείται.

Τελικά, χρειάζεται να εξασκηθούμε στην επίγνωση μέχρι να την κατακτήσουμε. Όταν το καταφέρουμε και κάνουμε την επίγνωση συνήθεια, τότε θα βλέπουμε πάντα τη ζωή έτσι όπως είναι και όχι" όπως θέλουμε να τη βλέπουμε. 

Δεν θα προσπαθούμε πια να εκφράσουμε τα πράγματα με λέξεις, να εξηγήσουμε στον εαυτό μας οτιδήποτε και έτσι η επίτευξη της επίγνωσης θα είναι ένα πραγματικό εμπόδιο απέναντι σ' αυτά που υποθέτουμε. 

Τότε, θα χρησιμοποιούμε τον λόγο μόνο για να επικοινωνούμε με τους άλλους, γνωρίζοντας  ότι η επικοινωνία μας βασίζεται απλώς σε μία άποψη σύμφωνη με αυτά που πιστεύουμε. Αυτό που πιστεύουμε είναι μόνο ένα πρόγραμμα` δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ιδέες που στην πλειοψηφία τους είναι ψευδείς. Γι' αυτό χρειάζεται να ακούμε και να κάνουμε ερωτήσεις. Με τη σαφή επικοινωνία οι άνθρωποι θα μας δώσουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και δεν θα χρειάζεται πια να κάνουμε υποθέσεις.4. Δίνετε Πάντα τον Καλύτερο Εαυτό σας 

Το καλύτερο που μπορείτε να δώσετε αλλάζει από λεπτό σε λεπτό: θα είναι διαφορετικό όταν είστε υγιείς, διαφορετικό όταν είστε άρρωστοι. Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να δίνετε πάντα τον καλύτερο εαυτό σας και θ’ αποφύγετε έτσι την αυτοκριτική, την αυτοτιμωρία και την απογοήτευση.

Η τέταρτη συμφωνία είναι να κάνουμε πάντα το καλύτερο που μπορούμε. Όταν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, τότε δεν δίνουμε ευκαιρία στη φωνή της γνώσης να μας δικάσει. Αν δεν μας δικάσει η φωνή, τότε δεν χρειάζεται να αισθανόμαστε ένοχοι ή να τιμωρούμε τον εαυτό μας. 

Όταν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, είμαστε παραγωγικοί και αυτό σημαίνει ότι θα μπούμε σε δράση. Κάνοντας το καλύτερο που μπορούμε, αναλαμβάνουμε δράση και κάνουμε αυτό που αγαπάμε να κάνουμε, επειδή αυτή η δραστηριότητα μάς κάνει ευτυχισμένους. Το κάνουμε επειδή θέλουμε να το κάνουμε και όχι επειδή πρέπει να το κάνουμε.

Οι καλύτερες στιγμές της ζωής μας είναι όταν είμαστε αυθεντικοί, όταν είμαστε ο εαυτός μας. Όταν είμαστε μέσα στη δημιουργία μας και κάνουμε αυτό που αγαπάμε να κάνουμε, τότε γινόμαστε ξανά αυτό που είμαστε πραγματικά. Εκείνη τη στιγμή δεν σκεφτόμαστε, αλλά εκφραζόμαστε. 

Όταν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε μέσα στη δημιουργία μας, ο νους μας σταματά και είμαστε ξανά ζωντανοί. Εξωτερικεύονται αβίαστα τα συναισθήματά μας και δεν προσέχουμε καν το πόσο υπέροχα αισθανόμαστε. Η δράση, απλώς η δράση, μας κάνει να αισθανόμαστε υπέροχα. 'Όταν όμως βρισκόμαστε σε ακινησία, τότε πρέπει να αναλάβει δράση ο νους μας και αυτό είναι μια ανοιχτή πρόσκληση για τη φωνή της γνώσης. Όντας απορροφημένοι σε αυτό που κάνουμε, ο νους δεν μιλάει σχεδόν καθόλου.

Όταν δημιουργούμε, η φωνή της γνώσης απουσιάζει, ακόμα κι αν στην τέχνη μας χρησιμοποιούμε λέξεις. Αν γράφουμε ένα ποίημα, δεν σκεφτόμαστε τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσουμε` απλώς εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. Οι λέξεις είναι το εργαλείο, είναι ο κώδικας που χρησιμοποιούμε για να εκφραστούμε. 

Αν είμαστε μουσικοί, δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε εμάς και τη μουσική. Την ίδια στιγμή που δημιουργούμε τη μουσική, είμαστε εμείς αυτοί που απολαμβάνουμε την κάθε νότα και ήχο. Γινόμαστε ένα με αυτό που κάνουμε. Είναι μια υπέρτατη απόλαυση. Όποιος είναι μουσικός θα ξέρει για τι ακριβώς μιλάω. Εκφράζουμε αυτό που πραγματικά είμαστε κι αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε από εμάς. Το να εκφράζουμε τον εαυτό μας απλώς, μας οδηγεί σε έκσταση επειδή δημιουργούμε. Αυτή είναι η ζωή ως τέχνη.

Το να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε σημαίνει να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας και τη Δημιουργία, τη δύναμη της ζωής. Βάζουμε έναν στόχο και τον σημαδεύουμε 100%, χωρίς προσκόλληση στην κατάκτηση του. Δεν γνωρίζουμε αν θα φτάσουμε τον στόχο μας και δεν μας ενδιαφέρει αν θα το κάνουμε. Προσπαθούμε να τον πετύχουμε και όταν τα καταφέρουμε είναι υπέροχο, αλλά και αν δεν φτάσουμε τον στόχο και αυτό είναι υπέροχο επίσης. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είμαστε ολοκληρωμένοι, επειδή η αγάπη σε κίνηση είναι ένα υπέροχο πράγμα. Το να μπαίνουμε σε δράση είναι μια έκφραση του εαυτού μας, είναι η έκφραση του πνεύματος και είναι δική μας δημιουργία."Τί είμαι; Είμαι το σώμα μου; Είμαι το μυαλό μου; Είμαι η προσωπική μου ιστορία; 

Είμαι το όνειρό μου; Είμαι η ψυχή;"

Δεν είμαι το σώμα, δεν είμαι ο νους, δεν είμαι τα συναισθήματα.
Αυτό που είμαι, είναι μια Δύναμη.
Μια δύναμη που καθιστά δυνατό το σώμα να ζήσει.
Μια Δύναμη που καθιστά δυνατό ολόκληρο το μυαλό μου να ονειρευτεί.



* Οι Τολτέκοι,  Νομαδικός λαός που κατέβηκε από το Βορρά, κατόρθωσαν να αφομοιωθούν τέλεια, χτίζοντας μεγαλειώδεις πόλεις όπως την Tula. Τον 5ο αι. οι Τολτέκοι διείσδυσαν στην περιοχή των Μάγιας του Γιουκατάν και βάδισαν παράλληλα με τον πολιτισμό των Μάγια για δύο αιώνες περίπου.
 Γνώριζαν τη γραφή, είχαν αναπτύξει τα μαθηματικά , την αστρονομία και χρησιμοποιούσαν ένα ακριβές ημερολόγιο.


Scholeio.com

Ο Πολιτισμός των Τολτέκων

Ο Πολιτισμός των Τολτέκων

Οι  Τολτέκοι κληρονόμησαν το Teotihuacan. Νομαδικός λαός που κατέβηκε από το Βορρά, κατόρθωσαν να αφομοιωθούν τέλεια, χτίζοντας μεγαλειώδεις πόλεις όπως την Tula.  Τον 5ο αι. οι Τολτέκοι διείσδυσαν στην περιοχή των Μάγιας του Γιουκατάν και βάδισαν παράλληλα με τον πολιτισμό των Μάγια για δύο αιώνες περίπου. Η πρωτεύουσα τους , η Tula, καταστράφηκε από πυρκαγιά κατά την εισβολή των Τσιτσιμέκων από τον Βορρά.

Οι Τολτέκοι γνώριζαν τη γραφή, είχαν αναπτύξει τα μαθηματικά , την αστρονομία και χρησιμοποιούσαν ένα ακριβές ημερολόγιο. Η γλυπτική και η αρχιτεκτονική τους ήταν ανεπτυγμένες, αφού ο πολιτισμός τους παρουσίασε περίφημα αγάλματα και σπουδαίους ναούς.

Η Τουλά είναι μια πόλη περίπου 10.000 κατοίκων στο κεντρικό Μεξικό, περίπου 100 χλμ (60 μίλια) στο βόρειο-βορειοδυτικό μέρος της Πόλης του Μεξικού. Η σύγχρονη πόλη είναι γνωστή ως Τουλά ντε αλλέντε και καλύπτει μέρος της νοτιοανατολικής μερίδας της προ-Κολομβιανής πόλης.

Οι Τολτέκοι ήταν προ-Κολομβιανής εγγενείς αμερικάνοι άνθρωποι που εξουσίασαν ένα μεγάλο μέρος του κεντρικού Μεξικού μεταξύ της του 10ου και 12ου αιώνα. Η γλώσσα τους, η Ναχουάτλ, μιλήθηκε επίσης από τους Αζτέκους.

Η Ναχουάτλ είναι η ευρύτατα ομιλούμενη ομάδα εγγενών αμερικανικών γλωσσών στο Μεξικό. Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες άλλες μεξικάνικες γηγενείς γλώσσες, πολλοί από τους ομιλητές Ναχουάτλ είναι δίγλωσσοι, έχοντας γνώση εργασίας της ισπανικής γλώσσας. 

Στο παρελθόν, ένας σημαντικός αριθμός των ομιλητών Ναχουάτλ έξω από την κοιλάδα του Μεξικού ήταν δίγλωσσος στις γλώσσες εκτός από τα ισπανικά, ομιλούσαν και Ναχουάτλ και, ως μητρική γλώσσα τους, κάποια άλλη γηγενή γλώσσα. Ένα διάσημο παράδειγμα της διγλωσσίας ήταν η Μαλιντζίν, μια γηγενής γυναίκα που μετέφρασε μεταξύ της Ναχουάτλ και μιας γλώσσας των Μάγιας (και που έμαθε αργότερα τα ισπανικά) για τον ισπανό Κορτέζ.

Δημιουργήθηκαν σαν τους στρατοκρατικούς νομαδικούς ανθρώπους, και αυτοί ή οι πρόγονοί τους μπορεί να είχαν κτίσει την πόλη Τεοτιχουακάν (περίπου το 750μχ). 

Αφότου έκτισαν μια μόνιμη εγκατάσταση, οι Τολτέκοι ένωσαν τα πολλά μικρά κράτη στο κεντρικό Μεξικό σε μια αυτοκρατορία που κυβερνήθηκε από την πρωτεύουσά τους, Τουλά. 

Ήταν ολοκληρωμένοι οικοδόμοι ναών. Η επιρροή τους διεδώθηκε μέσω ενός μεγάλου μέρους της Κεντρικής Αμερικής στη μετα-κλασική εποχή των μεσοαμερικανικών χρόνων. Η επιρροή των Τολτέκων στους μετα-κλασικούς Μάγιας του Γιουκατάν είναι μεγάλη, ιδιαίτερα εμφανής στην πόλη Τσιτσέν Iτζά. Η αγγειοπλαστική τους έχει βρεθεί ως το μακρινό νότο στην Κόστα Ρίκα.

Μερικοί συγγραφείς έχουν ισχυριστεί ότι οι Τολτέκοι εισήγαγαν τη λατρεία του Κετζαλκοάτλ,  του φιδιού.  Αυτό δεν είναι βεβαίως έτσι, όπως αυτή η θεότητα απεικονίστηκε  συνήθως σε όλη τη Κεντρική Αμερική για αιώνες προηγουμένως, που φτάνουν μέχρι τους χρόνους των Ολμέκων. 

Στους Τολτέκους (και πιό παλιά στους Ατζέκους) η μυθολογία του Κετζαλκοάτλ ήταν ανταγωνιστική με του Τεζκατλιπόκα, της πρώτης θεότητας που είναι γνωστή να απαιτεί τις ανθρώπινες καρδιές ως θυσία. Κατά συνέπεια οι Τολτέκοι φαίνεται να εισάγουν τη συνήθεια της μαζικής ανθρώπινης θυσίας όπως αργότερα ασκείται αυτή από τους Ατζέκους.

Η αυτοκρατορία των Τολτέκων θεωρείται ότι έχει καταστραφεί γύρω από το 1200μχ από τους νομαδικούς πολεμιστές τους Τσιτσιμέκους. Η κυβερνούσα οικογένεια των Ατζέκων υποστήριξε ότι έλκει την καταγωγή της από τους Τολτέκους μέσω της ιερής πόλης Κολχουακάν.

Στις γραφές του ο Μιγκέλ λε Πορτίλλα εξηγεί ότι στο μύθο Νάχουα, οι Τολτέκοι ήταν οι δημιουργοί όλου του πολιτισμού, έτσι το όνομα Τολτέκος ήταν συνώνυμο με τον καλλιτέχνη, ή γλύπτη, και η πόλη τους η Τουλά περιγράφηκε σαν ένα σύνολο στοχαστών. 

Όταν οι Αζτέκοι ξαναέγραψαν την ιστορία τους, προσπάθησαν να παρουσιάσουν ότι αφορούσαν τους Τολτέκους σαν δικό τους. Δυστυχώς αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος της παράδοσης των Τολτέκων είναι μύθος, και δύσκολο να αποδειχθεί. 

Οι ιστορίες λένε ότι μετά από την πτώση της πρωτεύουσας τους της Τουλά μερικοί από τους Τολτέκους υποχώρησαν στην Κολουλά, η οποία δεν έπεσε μέχρι αιώνες αργότερα έως ότου κάηκε από τον Κορτέζ και τους ισπανούς Κονκισταδόρες.

Στην ιστορία οι Τολτέκοι είναι γνωστοί από τις γραφές των Ατζέκων, που γράφονται αιώνες αργότερα μετά από μια "σκοτεινή εποχή" στο κεντρικό Μεξικό, μαζί με μερικές αναφορές από τους Μάγιας.

Το 1941, Sociedad Mexicana de Antropologια επιβεβαίωσε ότι η Τουλά ήταν η πρωτεύουσα των Τολτέκων, όπως ήταν από καιρό παράδοση και είχε προταθεί από τους αρχαιολόγους από το 19ο αιώνα. 

Μερικοί μελετητές, υποστηρίζουν ότι αρκετές εποχές της ανασκαφής αποκάλυψαν μόνο μια δευτερεύουσα πόλη, όχι να δικαιολογήσουν αρκετά το μύθο των Τολτέκων. Η περιοχή της Τουλά το παρουσιάζει πραγματικά για να είναι η μεγάλη πόλη της σε πρωταρχικό στάδιο, αν και η εθιμοτυπική τέχνη και η αρχιτεκτονική είναι ορατές εκεί σήμερα είναι λιγότερο εντυπωσιακές από αυτή των άλλων μεσοαμερικανικών περιοχών. 

Πρέπει να γίνει κατανοητό, εντούτοις, ότι μερικοί εξιστορούν κατά γράμμα από τον καιρό της άφιξης των ισπανικών Κονκισταδόρες και συγχέουν αργότερα το Τολτέκοι με άλλους προηγούμενους μεσοαμερικανικούς πολιτισμούς και τείνουν μερικές φορές να αποδώσουν όλα τα επιτεύγματα των αιώνων πριν από την άνοδο των Αζτέκων στους Τολτέκους.

Κατά τη διάρκεια του πρόσφατου εικοστού αιώνα, μερικοί μεξικάνοι σαμάνοι, συμπεριλαμβανομένου και του Miguel Ruiz, υποστηρίζουν ότι είναι απόγονοι των Τολτέκων και κληρονόμοι των πνευματικών δυνάμεών τους, άρχισαν και για ένα παγκόσμιο ακροατήριο, προκαλώντας ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον για τους Τολτέκους. Ένας άλλος τέτοιος συντάκτης είναι ο Victor Sanchez που εμπνεύστηκε από τις γραφές του Carlos Castaneda. 

Τέχνη και ψυχαγωγία

Η αυτοκρατορία των Τολτέκων και οι ηγέτες της δημιούργησαν ένα χωρίς ταίρι μυστήριο στα μυαλά των ανθρώπων Κεντρικής Αμερικής. Οι ηγέτες Των Τολτέκων θεωρήθηκαν όπως όντας παράλληλα με τις θεότητες. Οι πιό πρόσφατοι πολιτισμοί τους σεβάστηκαν συχνά και αντέγραψαν τους μύθους, την τέχνη, τα κτήρια και τη θρησκεία τους. 

Πολλοί μελλοντικοί κυβερνήτες άλλων πολιτισμών, συμπεριλαμβανομένων των Μάγιας ηγετών και των Αζτέκων αυτοκρατόρων, υποστήριξαν ότι κατάγονταν από τους Τολτέκους.

Των Τολτέκων το γνωστό παιχνίδι σφαιρών που παίχτηκε από πολλούς της Κεντρικής Αμερικής πολιτισμούς και μπορεί να είχε στο τέλος τη θυσία των ηττημένων. Οι Τολτέκοι είναι γνωστοί για την κάπως τραχύτερη μορφή της αρχιτεκτονικής τους, μια μορφή που θα ενέπνεε αργότερα τους των Αζτέκων οικοδόμους. 

Η τέχνη Των Τολτέκων χαρακτηρίζεται από τους τοίχους που καλύπτονται με τα φίδια και τα κρανία, τις εικόνες ενός θχακ- Moυλ ξαπλώματος (κόκκινος ιαγουάρος), και τα κολοσσιαία αγάλματα τους, που χαράζονται από τις μεγάλες στήλες.

Θρησκεία και μύθος

Η θρησκεία στην αυτοκρατορία των Τολτέκων εξουσιάστηκε από δύο σημαντικές θεότητες.  Ο πρώτος, ο Κετζαλκοάτλ, παρουσιάζεται σαν το φίδι. Αυτή η θεότητα της εκμάθησης, του πολιτισμού, της φιλοσοφίας, της γονιμότητας, της αγιότητας και της ευγένειας απορροφήθηκε από τους προηγούμενους πολιτισμούς στην περιοχή. 

Ο ανταγωνιστής του ήταν Τεζκατλιπόκα, ο καπνισμένος καθρέφτης, που ήταν γνωστός για την πολεμοχαρή φύση και την τυραννία του.
Ο μέγιστος κυβερνήτης των Τολτέκων ήταν ο Ακατλ Τοπιλτζίν που υπήρχε φήμη για αυτόν ότι ήταν ο ηγέτης και ο υψηλός ιερέας του Κετζαλκοάτλ την εποχή που καθιερώθηκαν στη Τουλά και την αυτοκρατορία. 

Σύμφωνα με το μύθο των Τολτέκων, οι οπαδοί του Τεζκατλιπόκα οδήγησαν τον Τοπιλτζίν και τους οπαδούς του Κετζαλκοάτλ έξω από την πόλη γύρω από το 1000μχ. Αυτοί τρεπόμενοι σε φυγή προς το νότο, όπου ήταν σε θέση να νικήσουν τους Μάγιας στην πόλη Chichen Itza, και να τους κατακτήσουν. 

Μια ενδιαφέρουσα στροφή στο μύθο του Τοπιλτζίν είναι ότι ορκίστηκε να επιστρέψει στην Τουλά από την ανατολή σε ένα από τα ιερά έτη του και να πάρει την εκδίκησή του. 

Αυτός ο μύθος επέζησε μέχρι και την εποχή των Αζτέκων, οι οποίοι απέδωσαν την άφιξη του Ισπανού ως επιστροφή του Τοπιλτζίν, ένα γεγονός που τους τρομοκράτησε πολύ.
Η ιστορία του πολιτισμού των Τολτέκων στο Τεοτιχουακάν τυλίγεται στο μυστήριο..

Ο ολόκληρος πολιτισμός θεωρείται να έχει ανέλθει αφήνοντας στην εγκατάλειψη τις Πυραμίδες τους έως ότου αποκαλύφθηκαν 500 έτη αργότερα περίπου το 1000μχ από τους Ατζέκους, πολεμιστές που στο χρόνο τους κατάκτησαν ένα μεγάλο μέρος του Μεξικού. 

Οι Αζτέκοι προσελκύστηκαν από τις πυραμίδες και τις υιοθέτησαν ως δικές τους. 

Κι εδώ αρχίζει η μεγάλη πλάνη.  Αντίθετα από τους Τολτέκους, οι Αζτέκοι έκαναν κακή χρήση της δύναμής τους, μην καταλαβαίνοντας   τα αρχεία των διδασκαλιών Των Τολτέκων που βρέθηκαν στις πυραμίδες.  

Οι Τολτέκοι  διδάχθηκαν και δίδασκαν το δόσιμο της καρδιάς, της "ανοικτής καρδιάς" στον ήλιο ενώ οι Αζτέκοι νόμισαν ότι αυτό σημαίνει να παίρνουν τη καρδιά του θύματος με την ανθρώπινη θυσία.

Ένα σημαντικό σώμα των μύθων περιγράφει τον Κετζαλκοάτλ ως ιερέα-βασιλιά της Τουλά. Δεν πρόσφερε ποτέ τις ανθρώπινες θυσίες, μόνο φίδια, πουλιά, και πεταλούδες. Αλλά ο Θεός του ουρανού της νύχτας, ο Τεζκατλιπόκα, τον απέβαλε από τη Τουλά με την εκτέλεση μαύρης μαγείας. 

Ο Κετζαλκοάτλ περιπλανήθηκε κάτω στην ακτή του "θείου ύδατος" (ο Ατλαντικός Ωκεανός) και έπειτα σε μια πυρά, που προκύπτει ως πλανήτης Αφροδίτη. Σύμφωνα με μια άλλη έκδοση, επιβιβάστηκε επάνω σε ένα σύνολο φτιαγμένο από φίδια και εξαφανίστηκε πέρα από τον ανατολικό ορίζοντα.
Ο μύθος της νίκης του Τεζκατλιπόκα πέρα από το επενδυμένο με φτερά φίδι απεικονίζει πιθανώς το ιστορικό γεγονός. Ο πρώτος αιώνας του πολιτισμού Των Τολτέκων εξουσιάστηκε από τον Κετζαλκοάτλ, με τα εμπνευσμένα ιδανικά του ιερατικού κανόνα και ειρηνικής συμπεριφοράς. 

Η πίεση των βόρειων μεταναστών επέφερε μια κοινωνική και θρησκευτική επανάσταση, με μια στρατιωτική κατηγορία απόφασης που παίρνει δια της βίας τη δύναμη από τους ιερείς. Η ήττα του Κετζαλκοάτλ συμβόλισε την πτώση της κλασικής θεοκρατίας. Το ταξίδι του στην ανατολή πρέπει πιθανώς να συνδεθεί με την εισβολή στο Γιουκατάν της φυλής Ιτζα που παρουσιάζει ισχυρά χαρακτηριστικά γνωρίσματα των Τολτέκων. 

Το ημερολογιακό όνομα του Κετζαλκοάτλ ήταν Ακάτλ (ένας κάλαμος). Η πεποίθηση ότι θα επέστρεφε από την ανατολή σε ένα έτος καλάμων οδήγησε τον Αυτοκράτορα των Ατζέκων Montezuma ΙΙ στο να θεωρήσει τον ισπανικό κατακτητή Κορτέζ και τους συντρόφους του ως θεία δίκη, επειδή το 1519, το έτος στο οποίο προσγειώθηκαν στη μεξικάνικη ακτή του Περσικού Κόλπου, ήταν ένα έτος καλάμων.
Εκτός από την ενδυμασία του Κορτεζ και δεδομένου ότι το φίδι, Κετζαλκοατλ αντιπροσωπεύθηκε συχνά ως άτομο με μια γενειάδα και σαν ο Θεός του αέρα, παρουσιάστηκε με μια μάσκα με δύο προεξέχοντες σωλήνες (μέσω των οποίων ο αέρας φύσηξε) και ένα κωνικό καπέλο χαρακτηριστικό της φυλής Huastec του βορειοανατολικού Μεξικού. 

Ο ναός του Κετζαλκοάτλ στο Τενοχτίτλ τη πρωτεύουσα των Αζτέκων, ήταν ένα στρογγυλό κτήριο, μια μορφή που εγκατέστησε την προσωπικότητα του Θεού. Οι κυκλικοί ναοί θεωρήθηκαν Θεϊκοί επειδή δεν πρόσφεραν κανένα αιχμηρό εμπόδιο στον αέρα. Τα στρογγυλά μνημεία εμφανίζονται ιδιαίτερα συχνά στο έδαφος των Huastec.

Ο Κετζαλκοάτλ κυβέρνησε κατά τη διάρκεια των ημερών που έφεραν την επωνυμία ("αέρας") και πέρα από τη σειρά της δέκατης όγδοης 13-ημέρας του τελετουργικού ημερολογίου. ένατος ήταν επίσης  ένατος των 13 Θεών των πρωινών ωρών. Αν και απαριθμήθηκε γενικά ως μια από τις πρώτος-πυκνές θεότητες, κανένας εθιμοτυπικός μήνας δεν αφιερώθηκε στη λατρεία του.

Όπως ο Θεός της εκμάθησης, του γραψίματος, και των βιβλίων, Κετζαλκοάτλ ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στα θρησκευτικά κολέγια που προσαρτήθηκαν στους ναούς, στους οποίους οι μελλοντικοί ιερείς και οι γιοι της αριστοκρατίας εκπαιδεύτηκαν. Έξω από Τενοχτιτλάν το κύριο κέντρο της λατρείας του Κετζαλκοάτλ ήταν η Τσολουλά, στο οροπέδιο του Πουέμπλα.

Πνευματικές πεποιθήσεις

Οι Τολτέκοι ήταν γνωστοί σε όλο το νότιο Μεξικό ως "γυναίκες και άνδρες της γνώσης" για αιώνες πολλούς. Οι ανθρωπολόγοι έχουν μιλήσει για τους Τολτέκους ως έθνος ή φυλή, αλλά στην πραγματικότητα, οι Τολτέκοι ήταν επιστήμονες και καλλιτέχνες που διαμόρφωσαν μια κοινωνία για να ερευνήσουν και να συντηρήσουν τις πνευματικές γνώσεις και τις πρακτικές των αρχαίων. 

Μπορεί να φανεί ιδιαίτερο ότι συνδύασαν τον κοσμικό με τον ιερό, αλλά οι Τολτέκοι θεώρησαν ότι η επιστήμη και το πνεύμα είναι ένα και το αυτό και όλη η ενέργεια, είτε υλική είτε αιθερική, ήταν προερχόμενη από μια πηγή και επηρεασμένη από τους ίδιους συμπαντικούς νόμους.

Στους Τολτέκους ενώθηκαν ως κύριοι των Τολτέκων και σπουδαστές από τη Τεοτιχουακάν, την αρχαία πόλη των πυραμίδων έξω από την Πόλη του Μεξικού γνωστή ως ο τόπος όπου "το άτομο γίνεται Θεός". 

Εδώ, προκειμένου να πραγματοποιηθεί η υπόσχεση της εργασίας να ξεπεράσουν τη σφαίρα της συνηθισμένης ανθρώπινης συνειδητοποίησης και να επιτύχουν την προσωπική ελευθερία τους, οι μαθητευόμενοι μελέτησαν τα τρία κύρια μαθήματα των Τολτέκων: 

Συνειδητοποίηση, μετασχηματισμός (καταδίωξη) και πρόθεση. 

Οι σπουδαστές έπρεπε να έχουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν και να γνωρίζουν, μέσω αυτού που ξέρει, να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους. Το Τεοτιχουακάν παρέμεινε το κέντρο των Τολτέκων της πνευματικών γνώσης και του μετασχηματισμού για πολλές χιλιάδες έτη και υπομένει ακόμα ως αποθήκη διαβίωσης της "σιωπηλής γνώσης".

Οι αρχαίοι Τολτέκοι ήξεραν ότι η αντίληψη για την πραγματικότητά μας ήταν ακριβώς μια άποψη, που γενικά δεν εξετάζει πώς αρμόζει να επεκταθούμε, σαν ζωντανά όντα, στον ευφυή κόσμο. 

Δεδομένου ότι όταν αρχίζουμε να προσδιορίζουμε το ΕΙΜΑΙ, γινόμαστε ενήμεροι για το πόσο περιορισμένα έχουμε ρυθμιστεί για να σκεφτούμε τι είμαστε και το πόσο λίγο μέρος του πιθανού ενεργειακού ανεφοδιασμού μας χρησιμοποιούμε. 

Για να ξεπεράσουμε τη σφαίρα του παλαιού ονείρου μας και να κινηθούμε στην πλήρη δυνατότητά μας, πρέπει να μεταφέρουμε το σημείο όπου "συγκεντρώνουμε" την αντίληψή μας από "το λόγο μας" στο είναι μας "". 

Η μετατόπιση της πηγής της προσωπικής δύναμής μας από το μυαλό μας στο πνεύμα μας επιτρέπει σε μας να έχουμε πρόσβαση στη "σιωπηλή γνώση" και να δημιουργήσουμε την ενέργεια η οποία είναι απαραίτητη για να θυμηθούμε τι έχουμε ξεχάσει. Μπορούμε όλοι να ονειρευτούμε ένα νέο όνειρο και να ζήσουμε μια ζωή της ελευθερίας - είναι ένα θέμα επιλογής και. Μόλις κάνουμε εκείνη την επιλογή, είναι χρήσιμο να βρεθεί ένας οδηγός για να μας βοηθήσει στην πρόοδό μας προς την ελευθερία.
____________________________
esoterica.gr / aoratos-naos.com
η φωνή της Γνώσης- Don Miguel Ruiz



  Scholeio.com  

Πολιτισμοί της Κεντρικής Αμερικής,

Στην κοιλάδα του Μεξικού βρίσκουμε τις αρχαιότερες εστίες πολιτισμού ολόκληρης της Κεντρικής Αμερικής. 

Οι πιο απομακρυσμένοι στο χρόνο πολιτισμοί ανήκουν στους λεγόμενους προκλασσικούς πολιτισμούς. 

Οι μαρτυρίες που μας άφησαν είναι κυρίως κεραμικά ειδώλια Θεών-μητέρων και του παλιού θεού της Φωτιάς. 

Αυτή η ομάδα γεωργών είχε ήδη λατρείες γονιμότητας και νεκρικά τελετουργικά.

Ο Πολιτισμός των Ολμέκων

Αυτή η εποχή ακολουθήθηκε από την εμφάνιση του πρώτου από τους μεγάλους πολιτισμούς του Μεξικού: τον πολιτισμό των Ολμέκων. 
Ο μητρικός πολιτισμός του Μεξικού ονομάζεται “Οι μυθικοί Ολμέκοι”, γιατί αγνοούμε τα πάντα για τον πληθυσμό, την ιστορία ή τα ήθη τους. Δεν μπορούμε παρά να προσπαθήσουμε να τους καταλάβουμε μέσα από τις αρχαιολογικές μαρτυρίες.

Ο πολιτισμός αυτός άνθισε από το τέλος 
της δεύτερης χιλιετίας μέχρι και το δεύτερο αιώνα π.χ. 
Οι Ολμέκοι δημιούργησαν ιερογλυφική γραφή, αριθμητικό σύστημα και ημερολόγιο. 
Έχτισαν πόλεις και τελετουργικά κέντρα. Μία πρόσφατη έρευνα αναφέρει τουλάχιστον δέκα θεούς, μερικοί απ’τους οποίους υφίστανται και μέχρι την περίοδο των Αζτέκων, δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα. 
Ο κυριότερος θεός τους ήταν ο Ιαγουάρος, που παρουσιάζεται πότε με μορφή ζώου και πότε σαν ανθρωπόμορφο αιλουροειδές.

Στην περιοχή των Τρες Σαπότες βρέθηκε η περίφημη στήλη C που περιέχει την πιο παλιά (γύρω στον 3ο π.χ. αι.) και πλήρη ημερομηνία που έχει βρεθεί ποτέ σ’ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο. Είναι γραμμένη με το ίδιο σύστημα που χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τους Μάγια στις ιερογλυφικές στήλες τους. Το σύστημα αυτό καταδεικνύει μια θαυμαστή γνώση των μαθηματικών εννοιών με κύριο χαρακτηριστικό τόσο τη μαθηματική σύλληψη, όσο και τη χρήση του μηδέν.

Ο πολιτισμός τους θεωρείται γεννήτορας όλων των μεγάλων κλασσικών πολιτισμών, αφού δεν υπάρχει ούτε μια περιοχή της μέσο – Αμερικής που να μην επηρεάστηκε απ’αυτόν.

Η περίοδος που ακολούθησε από τον 2ο αι. π.χ. μέχρι και τον 5ο αι. μ.Χ. είναι η λεγόμενη “κλασσική περίοδος".  Αυτή την εποχή θα αναπτυχθούν στο Μεξικό οι τέσσερις μεγάλοι “κλασσικοί” πολιτισμοί, που είχαν ως πρότυπο την πολιτιστική παράδοση των Ολμέκων.

Οι πολιτισμοί που αναπτύχθηκαν την περίοδο αυτή είναι οι εξής:

Ο Πολιτισμός του Teotihuacan 

Η εστία του πολιτισμού αυτού ήταν η πόλη του TEOTIHUACAN από την οποία πήρε και το όνομα του. Αναπτύχθηκε ανάμεσα στο 400 π.χ. και το 800 μ.Χ. Η πολεοδομική σύλληψη αυτής της πόλης μας εκπλήσσει μέχρι και σήμερα. Ακόμα και το ονομά της που σημαίνει « Ο τόπος που γεννήθηκαν οι Θεοί» υπογραμμίζει την μεγαλοπρέπεια και την πνευματικότητα αυτής της πόλης. Ήταν μία γιγάντια πόλη, χτισμένη σ’ένα μεσημβρινό άξονα Βορρά-Νότου που αργότερα ονομάστηκε «Η οδός των νεκρών». Πολύ αργότερα οι Αζτέκοι θεώρησαν την πόλη αυτή τη μυθική τους πατρίδα, τον τόπο γέννησης του 5ου ήλιου.

Η Τεοτιχουακάν αναφέρεται συχνά σαν μια ειρηνική θεοκρατική αυτοκρατορία στην οποία δεν είχε θέση ο πόλεμος. Ως εκ τούτου οι Ιερείς αποτελούσαν εκεί την πιο ισχυρή ομάδα που κατείχε την υψηλή γνώση. Καθοδηγούσαν το κτίσιμο των ναών και καθόριζαν τις ημερομηνίες των γιορτών, καθώς και των θρησκευτικών τελετών. Παράλληλα ήταν καλοί αστρονόμοι, μαθηματικοί και χρονομέτρες, ώστε να κρατούν σε τάξη το ημερολόγιο και να μετρούν το χρόνο.

Ο Πολιτισμός των Ζαποτέκων και Μιξτέκων 

Ο πολιτισμός των Ζαποτέκων αναπτύχθηκε από το 400 π.χ μέχρι το 750 μ.Χ. Έδρευε στις υψηλές κοιλάδες του Κράτους της Οαξάκα γύρω από τις λαμπρές πόλεις τους Μόντε Αλμπάν και Μίτλα. Οι κάτοικοι της χώρας είχαν μεγάλες αστρονομικές γνώσεις. Ανάμεσα στον 5ο και τον 14ο αι. υπέστησαν την επίδραση των Μιξτέκων, των μεγάλων χρυσοχόων του προκολομβιανού πολιτισμού.

Ο Πολιτισμός των Τοτονάκων 

Στην περιοχή του κόλπου στη Βερακρούζ αναπτύχθηκε ο πολιτισμός των Τοτονάκων. 
Η πρωτεύουσα, το Ελ Τατζίν έχει αρχιτεκτονικό πλούτο εφάμιλλο των μεγαλύτερων κέντρων των Μάγιας. Πάνω στην ελλιπή πυραμίδα του Ελ Τατζίν είναι σκαλισμένες 365 κοιλότητες που αντιστοιχούν στις μέρες του χρόνου. Το κενό τους έδινε την εντύπωση φωτοσκίασης και συμβόλιζε έτσι την κοσμική κίνηση που γεννιέται από το φως και τη σκιά, τη ζωή και το θάνατο.

Οι Τοτονάκοι απέδιδαν μεγάλη σημασία στο μαγικό νόημα του παιχνιδιού της μπάλας. Δεν ξέρουμε πολλά για τη θρησκεία τους εκτός απ’το ότι ο ανώτερος θεός τους ήταν ο Tajin, μια τοπική εκδοχή του Tlaloc, του θεού της βροχής.

Ο Πολιτισμός των Μάγιας 

Οι Μάγιας θεμελίωσαν έναν πολιτισμό πάνω σε μαθηματικές και αστρονομικές γνώσεις ανυπολόγιστης ακόμα έκτασης. Στο πρωτόγονο στάδιο βρίσκονταν στην περιοχή του Πετέν (του νότιου Γιουκατάν), όπου οι μαρτυρίες φανερώνουν μια αρχιτεκτονική τεχνική ήδη αρκετά πολύπλοκη.

Ο πολιτισμός των Μάγιας έφτασε στο απόγειο του ανάμεσα στο 300 και το 900 μ.Χ. Απλώνεται σε όλο το Γιουκατάν και στο μεγαλύτερο μέρος της Ονδούρα. Οι πόλεις πολλαπλασιάζονται γρήγορα. Οι περισσότερες τοποθεσίες χαρακτηρίζονται από μεγάλα συγκροτήματα με μεγάλες πυραμίδες και παλάτια μαζί κτισμένα πάνω σε πλατφόρμες υπερυψωμένες, με την πόλη να ξεδιπλώνεται γύρω από ομόκεντρους κύκλους. Μετά από μια περίοδο πολιτιστικής οπισθοδρόμησης, αρχίζει η περίοδος της Τολτέκικης επίδρασης, από το 900 μέχρι το 1200 μ.Χ.

Η τελευταία φάση της εξέλιξης των μέσο-Αμερικανικών πολιτισμών φέρει τη διαδοχική εμφάνιση του πολιτισμού των Τολτέκων (856-1250 μ.Χ.) και του πολιτισμού των Αζτέκων (1325-1520 μ.χ)

Ο Πολιτισμός των Τολτέκων

Οι Τολτέκοι κληρονόμησαν το Teotihuacan. Νομαδικός λαός που κατέβηκε από το Βορρά, κατόρθωσαν να αφομοιωθούν τέλεια, χτίζοντας μεγαλειώδεις πόλεις όπως την Tula. 
Τον 5ο αι. οι Τολτέκοι διείσδυσαν στην περιοχή των Μάγιας του Γιουκατάν και βάδισαν παράλληλα με τον πολιτισμό των Μάγια για δύο αιώνες περίπου. Η πρωτεύουσα τους , η Tula, καταστράφηκε από πυρκαγιά κατά την εισβολή των Τσιτσιμέκων από τον Βορρά.

Οι Τολτέκοι γνώριζαν τη γραφή, είχαν αναπτύξει τα μαθηματικά , την αστρονομία και χρησιμοποιούσαν ένα ακριβές ημερολόγιο. Η γλυπτική και η αρχιτεκτονική τους ήταν ανεπτυγμένες, αφού ο πολιτισμός τους παρουσίασε περίφημα αγάλματα και σπουδαίους ναούς.

Ο Πολιτισμός των Αζτέκων 

Οι Αζτέκοι είναι ο πιο πρόσφατος πολιτισμός. Το 1168 μ.Χ., μετά την καταστροφή της Τουλά, άρχισε η κάθοδος των Αζτέκων στο σημερινό Μεξικό.

Εκεί το 1325 μ.Χ. έχτισαν την πρωτεύουσά τους, την Τενοστλιτάν. Μέσα σε δύο αιώνες κυρίευσαν το μεγαλύτερο μέρος του Μεξικού κι έσπρωξαν τα σύνορα της αυτοκρατορίας τους μέχρι τη Γουατεμάλα.  Άμεσοι ή έμμεσοι κληρονόμοι πολιτισμών που άνθισαν πριν από αυτούς, οι Αζτέκοι ανέπτυξαν μια τέχνη απαράμιλλου πλούτου.

Ανάπτυξαν την αστρονομία. Κατείχαν ακριβείς και συγκεκριμένες γνώσεις για τη διάρκεια του έτους, για τον προσδιορισμό των Ηλιοστασίων, για τις φάσεις και τις εκλείψεις της Σελήνης, για τις φάσεις της Αφροδίτης, για το ανοικτό σμήνος των Πλειάδων και για διάφορους άλλους αστερισμούς.

Στα τέλη του 18ου ανακαλύφθηκε η Πέτρα του Ήλιου που συχνά ονομάζεται “Ημερολόγιο των Αζτέκων”.  Όμως δεν είναι μόνο ημερολόγιο, αλλά και αναμνηστική πέτρα μιας ιερής ημερομηνίας.  Γιατί, όπως και στους Μάγιας, μερικές πέτρες των Αζτέκων υπενθύμιζαν μια τελετουργική γιορτή που γινόταν κάθε 52 χρόνια, τη γιορτή του Νέου Πυρός. 

Ιδιαίτερα πάνω σ’αυτή την Πέτρα του Ήλιου ήταν χαραγμένη η ημερομηνία της γιορτής του Νέου Πυρός του 1479.  Επίσης η Πέτρα του Ήλιου έχει σκαλισμένες επάνω της τις ιερογλυφικές ημερομηνίες των τεσσάρων προηγούμενων κόσμων. Οι Αζτέκοι πίστευαν ότι από τον κόσμο μας είχαν προηγηθεί τέσσερις άλλοι κόσμοι, τέσσερις άλλοι Ήλιοι, που καθένας τους είχε λάμψει για 4.000 περίπου χρόνια.

Σε γενικές γραμμές ο Πολιτισμός τους δεν διαφέρει από των άλλων μέσο-Αμερικάνικων πολιτισμών. Κοσμογονία, τελετουργίες, παιχνίδια, αστρονομία, μαθηματικά, όλα αυτά είναι κοινή τους κληρονομιά.

Μετά από αυτή την περιληπτική ιστορική ανασκόπηση των πολιτισμών που αναπτύχθηκαν στην Κεντρική Αμερική, θα μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για το Ημερολόγιο των Μάγιας. Επειδή όμως αυτοί οι πολιτισμοί, όπως είδαμε και πιο πάνω, είχαν μια άμεση επίδραση μεταξύ τους, και κάποιοι απ’αυτούς αναπτύχθηκαν παράλληλα, μελετώντας το ημερολόγιο των Μάγιας μπορούμε να έχουμε μία πιο γενική εικόνα για το Ημερολόγιο και τον τρόπο με τον οποίο μετρούσαν τον χρόνο οι πολιτισμοί της Κεντρικής Αμερικής.

Το Ημερολόγιο των Μάγιας 

Οι Μάγιας δημιούργησαν ένα πολιτισμό που θεμελιώθηκε πάνω σε μαθηματικές και αστρονομικές γνώσεις ανυπολόγιστης μέχρι σήμερα έκτασης. Κάθε ναός των Μάγιας παριστάνει ένα απολιθωμένο ημερολόγιο. Οι νεότεροι αρχιτέκτονες, αρχαιολόγοι, ιστορικοί και αστρονόμοι, ενώ μέχρι τότε απορούσαν για τη συνεχή επανάληψη γλυπτών ή για την ξαφνική διακοπή τους σε μια τοποθεσία, ανακαλύπτουν τώρα πως η κάθε μία εγκατάσταση ή κατασκευή δήλωνε έναν αριθμό ή ένα ιδιαίτερο τμήμα του ημερολογίου. Το ημερολογιακό σύστημα των Μάγιας ήταν και είναι το ακριβέστερο στον κόσμο.

Αρκετούς αιώνες πριν υπολογιστεί από τους νεότερους αστρονόμους ο ακριβής χρόνος περιφοράς της Γης γύρω από τον Ήλιο, γνώριζαν με πολύ καλή προσέγγιση την τιμή του, που τη θεωρούσαν ίση με 365,2419871 ημέρες. Οι Μάγιας είχαν υπολογίσει το ηλιακό – τροπικό έτος με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια και είχαν διαχωρίσει το «φαινόμενο» έτος από το πραγματικό.

Η ακρίβεια αυτή ήταν και θρησκευτικά απαραίτητη, γιατί οι ημέρες, το έτος τους και όλα τα πολλαπλάσιά  του είχαν τους δικούς τους ιδιαίτερους θεούς. Αντιλαμβάνονταν τις υποδιαιρέσεις του χρόνου σαν φορτία, που τα κουβαλούσαν αιώνια, σε βάρδιες, οι αχθοφόροι θεοί τους. Η κάθε ημέρα, το κάθε έτος, η κάθε εικοσαετία, είχαν τους δικούς τους θεϊκούς αχθοφόρους. Μόνον αν ήξεραν λοιπόν επακριβώς τον συγκεκριμένο χρόνο, θα ήξεραν ποιους ακριβώς θεούς θα έπρεπε κάθε χρονική στιγμή να εξευμενίσουν.

Ανάλυση Ημερολογίου 

Οι Μάγιας είχαν ένα ακριβέστατο ημερολόγιο βασισμένο στο κοίλο ή αόριστο έτος των 365 ημερών. Αυτό αποτελείτο από 18 μήνες των 20 ημερών και μία επιπλέον χρονική περίοδο 5 λευκών -ιερών ημερών- που θεωρούνταν ημέρες αποφράδες, κακότυχες. Το έτος των Μάγιας με τις 365 ημέρες ονομαζόταν Χαάμπ, ενώ ειδικά η χρονική περίοδος των 5 λευκών ημερών ονομαζόταν Ουαγιέμπ. 
Οι 20 ημέρες του μήνα :

1. ΙΜΙΧ= Κροκόδειλος. Σχετίζεται με τον θεό της ζωής. Αναφέρεται στη θηλυκή αρχή της ζωής, στο ζωτικό ρευστό. Το ιερογλυφικό του υπονοεί ένα θηλαστικό, σύμβολο της μητέρας-γης.

2. ΙΚ= Άνεμος. Είναι ο θεός Cuculcan. To ιερογλυφικό του είναι ένα Τ, απλοποιημένη μορφή του σταυρού της φωτιάς. Σημαίνει τη θεία πνοή, τον άνεμο.

3. ΑΚΒΑL= Σπίτι. Σχετίζεται με την Κυρία της Γης, θεά της ύλης, του πνευματικού θανάτου. Είναι η πρωταρχική άβυσσος, το σκοτάδι και η άγνοια.

4. ΚΑΝ= Σαύρα. Σχετίζεται με τον θεό του χορού. Ο χορός του σχημάτιζε το "δίχτυ του καλαμποκιού" και σχετιζόταν με το κίτρινο χρώμα του ώριμου καλαμποκιού.

5. CHICCAN= Φίδι. Σχετίζεται με τη θεά της Γης.

6. CIMI= Θάνατος. Σχετίζεται με τον Ah Puch, θεό του θανάτου. Είναι μοχθηρή θεότητα συνδεδεμένη με τον θεό του πολέμου και των θυσιών. Σύντροφοί του είναι ο σκύλος και η κουκουβάγια, οιωνοί κακού και θανάτου.

7. MANIC=Κατσίκι. Σχετίζεται με τον θεό της Βροχής.

8. LAMAT= Λαγός

9. MUZUC= Νερό.Είναι η φωτιά που είναι κρυμμένη στο βάθος των νερών. Παλιότερα σχετιζόταν με Εκείνον που δεν δημιουργήθηκε και δεν θα καταστραφεί ποτέ.

10. OC= Σκύλος. Σχετίζεται με τον Κύριο των νεκρών.

11. CHUEN= Πίθηκος. Σχετίζεται με τον θεό τον λουλουδιών, των τραγουδιών και της χαράς.

12. ΕΒ= Χόρτο.Σχετίζεται με τον θεό του κρασιού, ένα είδος Βάκχου. Ισοδυναμεί με την ημέρα των Μάγιας που απεικονίζεται με το κεφάλι ενός τίγρη.

13. ΒΕΝ= Αυλός. Σχετίζεται με τον θεό αυτόν που τιμωρεί.

14. ΙΧ= Ιαγουάρος. Σχετίζεται με τη Ντάμα της Γης, θεότητα της ύλης και του θανάτου.

15. ΜΕΝ= Αετός. Σχετίζεται με τον ιερέα, έχει σχέση με τη λατρεία του Ήλιου και τον αετό ως σύμβολο της Δύσης.

16. CIB= Γύπας

17. CABAN= Κίνηση. Σχετίζεται με τον θεό των Διδύμων. Είναι η κίνηση ή δόνηση της συνείδησης κατά τη γέννησή της, εξαιτίας της καταστροφής της προσωπικότητας που φυλακίζει την ψυχή.

18. ΕΖΝΑΒ= Μαχαίρι από πυρίτη. Σχετίζεται με την λατρεία της σελήνης και τη θυσία.

19. CAUAC= Βροχή. Στη γλώσσα των Μάγιας αυτή η λέξη σχετίζεται με το θόρυβο που προαναγγέλλει τη βροχή.

20. ΑHAU= Ανθός. Σχετίζεται με τον Itzamna , επικεφαλής του πανθέου των Μάγιας. Ήταν κυρίαρχος των Ουρανών, της ημέρας και της νύχτας. Αυτή η ημέρα για τους Μάγιας ήταν η σπουδαιότερη από όλες τις ημέρες του μήνα.

Οι Μάγιας συνήθιζαν να χαρακτηρίζουν τα έτη τους από τις ονομασίες των πρώτων ημερών τους, μια συνήθεια που διατηρήθηκε και στο ημερολόγιο των Αζτέκων. Οι Μάγιας όπως βλέπουμε δεν είχαν δώσει ονομασίες στις ημέρες της εβδομάδας, όπως άλλοι λαοί, αλλά στις ημέρες του μήνα. Αυτό συμβαίνει γιατί η εβδομάδα των Μάγιας είχε 13 ημέρες, ενώ ο μήνας είχε 20 ημέρες. Έτσι οι εβδομάδες περιείχαν ημέρες διαφορετικών ονομασιών. Όμως κατά ένα προφανή μαθηματικό συνδυασμό, οι εβδομάδες μπορούσαν να αρχίζουν μόνο από τέσσερις ημέρες του μήνα, τις Καν, Μουλούκ, Ιξ και Καουάκ.

Αν επεκτείνουμε τον συλλογισμό μας για το έτος των Μάγιας με τις 360 ημέρες και με τις επιπλέον 5 λευκές ημέρες, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η πρώτη ημέρα κάθε έτους δεν μπορούσε να είναι παρά μία ημέρα από τις τέσσερις προηγούμενες, οι οποίες ονομαζόντουσαν "Φορείς των Ετών" και προσδιορίζονταν με καθορισμένη σειρά σε καθένα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα είχαν τον ιδιαίτερο θεό τους, που ήταν τέσσερα αδέλφια, οι Μακάμπ, που βάσταγαν τον ουρανό. 
Ο πρώτος φορέας των ετών, το σημείο Καν, αντιστοιχούσε στον Νότο. Το Μουλούκ αντιστοιχούσε στην Ανατολή, το Ιξ στον Βορρά και το Καουάκ στη Δύση.


Ιερό Ημερολόγιο 
Ξέχωρα από το εκπληκτικής ακρίβειας ηλιακό ημερολόγιο των Μάγιας, που ρύθμιζε επακριβώς την καθημερινή ζωή του λαού, υπήρχε και ένα άλλο μυστηριακό και ιερό ημερολόγιο, μόνο για τους Ιερείς – αστρονόμους. Αυτό σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, αποτελείτο από 13 μήνες των 20 ημερών.  Δηλαδή είχε 260 ημέρες.

Το Ιερό έτος αποτελούσε σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση το ημερολόγιο της χώρας των θεοτήτων των Μάγιας, και καθόριζε ως εκ τούτου τους ρυθμούς των θρησκευτικών τελετουργιών τους.

Κάθε μία από τις 260 ημέρες του Ιερού Έτους είχε έναν αριθμό από το 1 μέχρι το 13. Υπήρχαν επίσης τα 20 διαφορετικά ονόματα των ημερών, ίδια με τις ημέρες του πολιτικού έτους, έτσι ώστε ο ίδιος συνδυασμός αριθμών και ονομάτων να επανέρχεται κυκλικά μόνο κάθε 13Χ20=260 ημέρες. Σε κάθε μία από τις 260 ημέρες αντιστοιχούσε ένας θεός, που ήταν «Φύλακας Άγγελος» της κάθε ανθρώπινης ύπαρξης που γεννιόταν αυτήν ακριβώς την ημέρα.

Για να ακριβολογούμε, υπήρχαν οι 13 θεοί του πάνω κόσμου. Τα κεφάλια των οποίων αντιστοιχούσαν στους 13 αριθμούς των Μάγιας. Υπήρχαν επίσης οι 9 θεοί του κάτω κόσμου. Ο καθένας από αυτούς ήταν κύριος μιας ημέρας του ημερολογίου των Μάγιας και διαδέχονταν ο ένας τον άλλο σε μια ατέρμονη αλυσίδα. Υπήρχαν βέβαια και οι θεοί των 20 ημερών, που αντιστοιχούσαν στις ανώτατες θεότητες των Μάγιας. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι η αντίληψη ότι οι ημέρες είχαν μοιρολατρικό χαρακτήρα, γι αυτό και το ιερό έτος χρησιμοποιείτο από τους ιερείς – αστρονόμους κυρίως στη μαντική και στο τελετουργικό της θρησκείας τους.

Συμπεράσματα για τα δύο Ημερολόγια 
Ο χρόνος για τους Μάγιας παρουσιαζόταν σαν ένα σύνολο τριών οδοντωτών τροχών. Οι δύο πιο μικροί τροχοί αντιπροσωπεύουν τον κύκλο του Ιερού ημερολογίου των 260 ημερών. Οι οδόντες του μικρότερου τροχού – που αριθμούνται από το ένα μέχρι το 13 – παρεμβάλλονται μεταξύ των οδόντων του μεσαίου τροχού, που αντιστοιχεί στις 20 ημέρες. Με τη σειρά τους, οι οδόντες του μεσαίου τροχού παρεμβάλλονται στους οδόντες του μεγάλου τροχού που αντιπροσωπεύει το αόριστο έτος των 360 ημερών ή τους 18 μήνες των 20 ημερών και τις λευκές ιερές ημέρες, οι οποίες βρίσκονταν σε αντιπαράθεση με τον κύκλο των 20 ημερών.

esoterica.gr / Don Miguel Ruiz

  Scholeio.com  

Έλληνες, Παλαιολιθικής προέλευσης 80.000 ετών ;

Το δεύτερο ήμισυ του 18ου και τις αρχές του 19ου αι. αναπτύχθηκε από τον Γάλλο Coeurdoux (1767), τον Άγγλο William Jones (1786) και από τους Γερμανούς Fr. Schlegex (1772-1829) και Fr. Βορρ (1791-1867) η θεωρία των Ινδοευρωπαίων, η οποία εξυπηρετούσε τις αποικιοκρατικές χώρες. 

Κατά την θεωρία αυτή άνθρωποι από την Ινδία προχώρησαν προς την Ευρώπη και την 3η π.Χ. χιλιετία έφθασαν στα Ουράλια όρη και άλλοι προχώρησαν προς την Δ. Ευρώπη και άλλοι από το 2000 π.Χ. άρχισαν να κατεβαίνουν στο νότιο τμήμα της Βαλκανικής χερσονήσου ως Ίωνες, το 1800 π.Χ. ως Αχαιοί και το 1100 π.Χ. ως Δωριείς. 

Αργότερα θεωρήθηκε ως κοιτίδα των Ινδοευρωπαϊκών ή Ιαπετικών λαών (συμπεριλαμβάνονται εκτός από τους Ευρωπαίους και τους Ινδούς και οι Αρμένιοι, Πέρσες και Αφγανοί) η βόρεια ή κεντρική Ευρώπη και άλλοι προχώρησαν προς ανατολάς έως την Ινδία και άλλοι διά της κοιλάδας του Αξιού έως τον ελλαδικό χώρο. Γι΄ αυτό υπάρχουν κοινές λέξεις.
Π.χ.
μήτηρ (δωρ. μάτηρ) mater (λατ.) mata (ινδ.)
πατήρ pater pita
ναυς, αιτ. vaFa (νήα) navis, naven naus, navan
δύο duo dua
τρία tria tri
επτά septen sapta
βους bos gaus

Πάρα πολλές όμως αρχαίες ελληνικές λέξεις δεν έχουν αντίστοιχες στις άλλες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες και πολλοί επιστήμονες, και επειδή δεν βρέθηκαν αρχαιολογικά ευρήματα κοινής ινδοευρωπαϊκής τεχνοτροπίας, δεν αποδέχθηκαν ποτέ την ινδοευρωπαϊκή θεωρία. 

Π.χ. ο J. Mucke δέχεται ότι οι Έλληνες είναι αυτόχθονες, θεωρεί παράλογη την θεωρία αυτή, αφού κανείς δεν γνωρίζει την αρχική κοιτίδα των Ινδοευρωπαίων και «λαός ούτινος αγνοούμεν τον τόπο οικήσεως, αποτελεί διά την γεωγραφίαν ακατάληπτον εμφάνισιν1». 

Πιστεύει ότι οι Έλληνες γεννήθηκαν βραδέως στην Ελλάδα, όπως και η γλώσσα τους. Από την επίδραση των μικρών αρχικώς ομάδων και των γλωσσών τους, έπειτα από τις μεγαλύτερες ομάδες και τις διαλέκτους τους εμφανίζεται λαός συμπαγής και ενιαία εθνική γλώσσα. Από τις διαλέκτους γεννάται εθνική γλώσσα, ουδέποτε από την εθνική γλώσσα γεννώνται διάλεκτοι.

Την ινδοευρωπαϊκή θεωρία απορρίπτουν και πρόσφατες έρευνες του DNA, που έγιναν από πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής, στις οποίες συμμετείχε και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης2, και είχαν απώτερο σκοπό να διερευνηθούν οι βιολογικές ρίζες των ευρωπαϊκών πληθυσμών. 

Οι έρευνες απέδειξαν ότι οι Έλληνες κατά 75-80% έχουν παλαιολιθική προέλευση έως 80.000 έτη πριν και κατά 20-25% νεολιθική 9.000-3.000 π.Χ. και η γενετική σύσταση και των Μακεδόνων κατά 99.6% είναι καυκάσια (λευκή) και μόνον 0.04% μη λευκή. 

Επομένως όλα τα γενετικά στοιχεία συνηγορούν για την γενετική συνέχεια των κατοίκων της Ελλάδος με ελάχιστες επιμιξίες από τους γειτονικούς πληθυσμούς και καμία επίδραση από μογγολικούς και νέγρικους λαούς.
Κατά την νεολιθική εποχή μετακινήθηκαν άνθρωποι από την Ασία προς την Ευρώπη αλλά από τις περιοχές έως και την Περσία, όπως μετακινήθηκαν και από την Ελλάδα και την Μ. Ασία περίπου 5-20% προς το εσωτερικό της Ασίας. Από την Ινδία προς την Ευρώπη μετακινήθηκαν μόνον το 1.000 μ.Χ. και αυτοί είναι οι Αθίγγανοι.

Οι έρευνες του DNA απέδειξαν ότι και οι άλλοι Ευρωπαίοι κατά 80% έχουν παλαιολιθική προέλευση και έχουμε τρία διαφορετικά κύματα μετακινήσεων, που αντιστοιχούν στις παγετωνικές περιόδους από 50.000-9.000 έτη π.Χ. Δηλαδή κατά τις παγετωνικές περιόδους ο ανθρώπινος πληθυσμός είχε μεγάλες απώλειες και για να επιβιώσει κατέφευγε σε τρεις περιοχές, σε τρία κέντρα, στην Βαλκανική, στην Ουκρανία και στην Ιβηρική χερσόνησο στην χώρα των Βάσκων. Στην Ιταλία δεν κατέφευγε, επειδή έπρεπε να περάσει τις Άλπεις. 

Όταν βελτιωνόταν το κλίμα μετακινούνταν εκ νέου προς την Κεντρική Ευρώπη. 

Το υπόλοιπο 20% και των άλλων Ευρωπαίων έχει νεολιθική προέλευση 9.000-3.000 έτη π.Χ. και προέρχεται από την Εγγύς Ανατολή και την Ν. Βαλκανική. 

Επομένως οι πεδιάδες της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας πρέπει να ήταν η κοιτίδα εξαπλώσεως των κατοίκων της Ευρώπης την νεολιθική εποχή και οι γυναίκες μετακινήθηκαν κυρίως μέσω της κοιλάδας του Αξιού, ενώ οι άνδρες μετακινήθηκαν κυρίως με πλοία στα παράλια της Ιταλίας, Γαλλίας και Ισπανίας και μετέφεραν τον τότε πολιτισμό τους. Γι` αυτό έως την 8η π.Χ. χιλιετία το DNA των Ιταλών ήταν όμοιο με των Ελλήνων, ο ένας στους τέσσερις κατοίκους της Ν. Ιταλίας (Μεγάλης Ελλάδος) σήμερα έχει την σφραγίδα του DNA των Ελλήνων. 

Και οι Βάσκοι θεωρούν τους Έλληνες πολύ μακρινούς συγγενείς, αλλά και το όνομα του όρους Πυρηναία περιέχει την ελληνική λέξη πυρ.

Οι έρευνες του DNA επιβεβαιώνουν και τις αρχαιολογικές έρευνες, οι οποίες απέδειξαν ότι στον ελλαδικό χώρο υπάρχει συνεχής ανθρώπινη παρουσία, διότι περίπου πριν 100.000 έτη έχουμε κατοίκηση ανθρώπων στην Θεσσαλία3, πριν 50.000-45.000 έτη στην Θεόπετρα Τρικάλων, πριν 35.000 έτη στον Κοκκινόπηλο της Ηπείρου και μετά το 30.000 π.Χ. έχουμε πολύ περισσότερα αρχαιολογικά ευρήματα κατοικήσεως ανθρώπων στον ελλαδικό χώρο.

Στον Κοκκινόπηλο της Ηπείρου βρέθηκε και η αρχαιότερη έως σήμερα λιθοτεχνία και η τεχνική των λεπίδων ήταν μεγάλη τεχνολογική ανακάλυψη, διότι οι άνθρωποι είχαν καλά βέλη, με τα οποία σκότωναν εκ του μακρόθεν τα άγρια ζώα και δεν κινδύνευαν, οστέινες βελόνες με οπή για την συρραφή των δερμάτων, οστέινα περιδέραια, βραχιόλια, γλυπτά αντικείμενα, ζωγραφιές. 

Η αρχαιολογική σκαπάνη ανακάλυψε στο Ρομανέλι της Απουλίας στην Ιταλία όμοια λιθοτεχνία περίπου πριν 25.000 έτη και οι αρχαιολόγοι πίστευαν ότι δημιουργήθηκε από ανθρώπους που κινήθηκαν από τον ελλαδικό χώρο προς την Δύση, το οποίο επιβεβαίωσαν και οι πρόσφατες έρευνες του DNA. 

Αφού μετέφεραν τον πολιτισμό τους, δεν θα μετέφεραν στη Δύση και την γλώσσα τους;

Την ίδια εποχή έχουμε και την ανάπτυξη δύο πολιτισμών, του Aurignaciam (35.000 έτη πριν) και του Gravetian (25.000 έτη πριν). Οι πολιτισμοί αυτοί πιστεύουν οι ειδικοί ότι αναπτύχθηκαν στην Ανατολική Ευρώπη και αργότερα και στην Δυτική. 

Οι άνθρωποι της εποχής αυτής ήταν κυνηγοί, αλλά τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα τους, ζωγραφιές ζώων στα σπήλαια και αγάλματα, ήταν εξαιρετικά.

Και η μυθολογία, η οποία συνεχώς αποδεικνύεται ιστορία, όπως απέδειξαν οι ανασκαφές του Σλήμαν στην Τροία και τις Μυκήνες, του Έβανς στην Κρήτη κ.ά., αναφέρεται στην πανάρχαια μετακίνηση των Ελλήνων προς την Δύση. 

Μετά τον 3ο κατακλυσμό, τον του Δευκαλίωνος, ο οποίος έγινε γύρω στο 10.000 π.Χ., ο Δευκαλίων με την Πύρρα για να σωθούν κατέφυγαν στην Όρθυ ή τον Παρνασσό ή τον Άθω ή την Αίτνα. Και ο Πλάτων αναφέρει κυρίως στο έργο του Τίμαιος ότι οι Έλληνες είχαν σημαντικό πολιτισμό, ο οποίος καταστράφηκε εξαιτίας του κατακλυσμού αυτού. 

Αναφέρεται και με τους άθλους του Ηρακλέους, ο οποίος όταν βρισκόταν στην Ευρώπη απέκτησε δύο υιούς, τον Κέλτο ή Κελτό και τον Γαλάτη, τους μετέπειτα γενάρχες των ευρωπαϊκών λαών. Αναφέρεται και με άλλους μύθους.

Η μυθολογία αναφέρεται και στην μετακίνηση ανθρώπων από την Ελλάδα και την Μ. Ασία προς την Ασία κατά την νεολιθική εποχή. Κατά έναν μύθο ο Δίας μετέφερε τον Διόνυσο στην Ινδία για να τον σώσει από την ζήλεια της Ήρας και εκεί τον ανέθρεψαν νύμφες. Ο Δίας φόνευσε και τον Ινδό, τον ήρωα των Ινδών. 

Αργότερα ο θεός Διόνυσος έκανε εκστρατεία στην Ινδία, την οποία υπέταξε με την δύναμη των όπλων αλλά και την μυστική δύναμή του και υπήρχε πόλη Νύσα στην Ινδία (περιοχή της σημερινής επαρχίας Καμντές του Αφγανιστάν), η οποία κατά την παράδοση των κατοίκων της κτίσθηκε από τον Διόνυσο προς τιμή της τροφού του νύμφης Νύσας και “εις μνημόσυνον της αυτού πλάνης τε και νίκης”4. 

Και το γειτονικό βουνό το ονόμασε Μηρό εις ανάμνηση του γεγονότος ότι ο πατέρας του Δίας, μετά τον θάνατο της μητέρας του Σεμέλης, τον έκρυψε στον μηρό του έως ότου έγινε εννέα μηνών. Απόδειξη ότι η πόλη κτίσθηκε από τον Διόνυσο ήταν η δάφνη και ο κισσός που φύτρωνε στον Μηρό5, ενώ δεν φύτρωνε σε άλλο σημείο της Ινδίας. 

Γι` αυτό όταν έφθασε εκεί ο Μ. Αλέξανδρος την μεν πόλη σεβάσθηκε, τους δε κατοίκους της κατέστησε φίλους και συμμάχους. Ο δε Στέφανος Βυζάντιος γράφει: “Νύσαι πόλεις πολλαί… Εβδόμη εν Ινδοίς”. 

Ο Αρριανός επίσης αναφέρει ότι όταν ο Μ. Αλέξανδρος θα εξεστράτευε στην Αραβία πληροφορήθηκε ότι εκεί τιμούσαν δύο θεούς, τον Ουρανό και τον Διόνυσο, τους οποίους θα γνώρισαν από τους μετακινηθέντες Έλληνες προς την Ασία.
Η μυθολογία αναφέρει επίσης ότι ο βασιλιάς της Αθήνας Αιγεύς, ο πατέρας του Θησέως, όταν η Μήδεια μετά τον θάνατο των παιδιών της κατέφυγε στην Αθήνα την παντρεύθηκε και απέκτησαν έναν υιό, τον Μήδο. Επειδή η Μήδεια επιβουλευόταν τον Θησέα αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει με τον Μήδο την Αθήνα. 

Ο Μήδος νίκησε πολλούς βαρβάρους και την χώρα που κατέκτησε την ονόμασε Μηδία6, σκοτώθηκε όμως κατά την εκστρατεία στην Ινδία: “Μήδεια δε ήκεν εις Αθήνας κακεί… Αιγεί παίδα γεννά Μήδον. Επιβουλεύουσα δε ύστερον Θησεί φυγάς εξ Αθηνών μετά του παιδός εκβάλλεται. Αλλ` ούτος μεν πολλών κρατήσας βαρβάρων την υφ` εαυτόν χώραν άπασαν Μηδίαν εκάλεσε, και στρατευόμενος επί Ινδούς απέθανε”7.

Η Μηδία έγινε τμήμα της Περσίας και ο Ηρόδοτος γράφει ότι ο Ξέρξης, πριν εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδος, έστειλε κήρυκα να πείσει τους Αργείους να μείνουν ουδέτεροι, επειδή οι Πέρσες ήταν απόγονοι των Αργείων, αφού ο Πέρσης (Περσεύς) ο γενάρχης τους ήταν υιός του ομωνύμου ήρωα των Αργείων Περσέως και της Ανδρομέδας, της κόρης του Κηφέως. 

Επομένως ισχύει η ρήση του Πλουτάρχου: “Ψαύει της αληθείας το μυθώδες”, αφού και οι έρευνες του DNA βεβαιώνουν ότι από την Ελλάδα και την Μ. Ασία μετακινήθηκαν άνθρωποι έως την Περσία. Και στην Μ. Ασία από παλαιότατους χρόνους κατοικούσαν Έλληνες, γι` αυτό υπάρχουν πολλά ελληνικά τοπωνύμια, όπως Όλυμπος9, Παρνασσός, Πίνδος, Πήδασος, Λάρισα κ.ά. Γι` αυτό και τώρα, παρά την φυγή των Ελλήνων πριν και μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως την 29η Μαΐου 1453, παρά τα δεινά των Ελλήνων κατά την τουρκοκρατία, παρά την Μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών, 5-20% των κατοίκων είναι Έλληνες ή Φρύγες. 

Και οι Φρύγες όμως έφυγαν από την Θράκη ίσως την 3η π.Χ. χιλιετία και εγκαταστάθηκαν στην Μ. Ασία, γι` αυτό ο Ορφεύς ήταν Θράξ, ο Πέλοψ ήταν Φρύξ, και οι δύο όμως ήταν Έλληνες.

Και η ιστορία, συνεπικουρούμενη και από τα αρχαιολογικά ευρήματα, διαψεύδει την ινδοευρωπαϊκή θεωρία. Ο Ισοκράτης (436-338 π.Χ.) γράφει: “Την πόλιν ημών αρχαιοτάτην είναι … και παρά πάισν ανθρώποις ονομαστοτάτην … Ταύτην γαρ οικούμεν ουχ ετέρους εκβαλόντες, ουδ` ερήμην καταλαβόντες, ουδ` εκ πολλών εθνών μιγάδες συλλεγέντες, αλλ` ούτω καλώς και γνησίως γεγόναμεν ωστ` εξ ήσπερ έφυμεν, ταύτην άπαντα τον χρόνον διατελούμεν, αυτόχθονες όντες”10. Και ο Διογένης Λαέρτιος (3ος ; αι. μ.Χ.) συμπληρώνει: “Λανθάνουσα δ` αυτούς τα των Ελλήνων κατορθώματα, αφ` ων μη ότι γε φιλοσοφία, αλλά και γένος ανθρώπων ήρξε, βαρβάρους προσάπτοντες”11.

Και ο Ηρόδοτος (484-410 π.Χ.) γράφει ότι οι Δωριείς είναι οι Μακεδόνες: “Εί μεν γαρ Δευκαλίωνος βασιλέως οίκεε γην την Φθιώτιν, επί δε Δώρου του Έλληνος την υπό Όσσαν τε και τον Όλυμπον χώρην, καλεομένην δε Ιστιαιώτιν. Εκ δε Ιστιαιώτιδος ως εξανέστη υπό Καδμίων οίκεε εν Πίνδω Μακεδνόν καλεόμενον. 

Εντεύθεν δε αύτις ες την Δρυόπιδα μετέβη και εκ της Δρυόπιδος ούτως ες Πελοπόννησον ελθόν Δωρικόν εκλήθη”12. Και η γενετική σύσταση των Μακεδόνων, όπως αναφέραμε, δεν έχει καμία σχέση με τους Ινδούς, αφού 99.6% είναι λευκή. 

Επομένως καταρρίπτεται ο μύθος της αφίξεως στον ελλαδικό χώρο τουλάχιστον των Δωριέων-Ινδοευρωπαίων.

Αλλά οι κάτοικοι του ελλαδικού χώρου μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος, από την νεολιθική εποχή, είχαν αναπτύξει πολιτισμό στο Διμήνι, Σέσκλο, Κρήτη, Κύπρο κ.λ.π.

Στην Χοιροκοιτία13 της Κύπρου βρέθηκε μία μικρή πόλη (6.020-5800 π.Χ.) με χίλια περίπου θολωτά οικήματα. Οικισμός με όμοια θολωτά οικήματα βρέθηκε στην περιοχή της Πέτρας της Παλαιστίνης, από όπου περνούσε ο δρόμος προς την Ανατολή. Μήπως κάτοικοι της Κύπρου, αφού οι Έλληνες από την 9η ή 8η π.Χ. χιλιετία μετακινούνταν με πλοία στο Αιγαίο Πέλαγος, έφθασαν έως την περιοχή αυτή της Παλαιστίνης;

Από την αρχή της 3ης π.Χ. χιλιετίας η ανάπτυξη είναι μεγαλύτερη στον ελλαδικό χώρο, διότι αρχίζει και η χρήση των μετάλλων. Έχουμε τον Πρωτοελλαδικό πολιτισμό, που αναπτύσσεται από την Θράκη έως την Πελοπόννησο, τον Κυκλαδικό και τον Μινωικό. 

Η ανάπτυξη ιδίως της Κρήτης14 είναι πολύ μεγάλη, όπως αποδεικνύουν τα ανάκτορα, οι πολυώροφες ιδιωτικές κατοικίες, οι προσόψεις των οποίων απεικονίζονται σε πλακίδια από φαγεντιανή, και τα άλλα αρχαιολογικά ευρήματα. 

Οι Κρήτες με τα ποντοπόρα πλοία τους κυριαρχούσαν σε όλη την Μεσόγειο. Απόδειξη το ειδικό λιμάνι που κατασκεύασαν στην νήσο Φάρο έξω από το Δέλτα του Νείλου, ένα γιγαντιαίο τεχνικό έργο, με μικρές προβλήτες, κυματοθραύστες κ.λπ. Είχαν όμως εμπορικές και πολιτιστικές σχέσεις και με τα μεγάλα κέντρα της Ανατολής (Βαβυλώνα κ.ά.). 

Επομένως δεν ήταν ακατόρθωτο για τους Κρήτες ή άλλους κατοίκους του σημερινού ελλαδικού χώρου ή της Μ. Ασίας να προχωρήσουν έως την Ινδία.

Πάντως θεωρείται ιστορικό γεγονός ότι το 2000 π.Χ. έχουμε κάθοδο προς την Ινδία “λαών συγγενών κατά την γλώσσαν προς τους λαούς του Ιράν, τους Αρμενίους, Έλληνας και Κελτούς. 

Οι βεδικοί ύμνοι δεικνύουν ότι οι Άριοι ούτοι καθυπέταξαν τας φυλάς των ιθαγενών και οργάνωσαν μικρά κράτη ακμάσαντα ιδίως εις τας μεγάλας κοιλάδας του Ινδού και του Γάγγου·15 γράφει ο καθηγητής Γεωγραφίας Σαρρής.

Ι.Σ.

Και ο Θεόφιλος Μπάγιερ γράφει: “Όλες οι χαρακτηρισθείσες “Ινδοευρωπαϊκές” γλώσσες κατάγονται από την ελληνική”. Και πράγματι οι Έλληνες πιθανόν να δημιούργησαν γραφή από το 5.500 π.Χ., όπως αποδεικνύουν και οι πινακίδες του Δισπηλιού Καστοριάς, η πινακίδα – σφραγίδα των Γιαννιτσών, ή της 3ης π.Χ. χιλιετίας πινακίδα της Λήμνου και της Αλονήσου, στην οποία αναγράφεται η λέξη ΑΥΔΗ (φωνή), κ.ά.

Η γενετική επιστήμη, αρχαιολογικά ευρήματα και ιστορικοί μας πριν 2500 π.Χ. περίπου έτη βεβαιώνουν ότι είμεθα γηγενείς και ότι μετακινηθήκαμε στην Δύση και την Ανατολή έως την Περσία πριν χιλιάδες έτη. Στην Ινδία δεν έγινε έρευνα DNA για να επιβεβαιωθεί και από την γενετική η εκεί παρουσία των Ελλήνων. 

Οι βεδικοί όμως ύμνοι, τα ιερά βιβλία των Ινδών, αναφέρουν μετακίνηση και Ελλήνων το 2000 π.Χ., όπως και η μυθολογία μας. Επομένως γιατί δεν αποδεχόμεθα ότι οι Έλληνες μετέδωσαν την γλώσσα τους στην Ανατολή, όπως την μετέδωσαν και στην Δύση, έτσι ώστε να σταματήσουμε να διδάσκουμε στα πανεπιστήμια και στα σχολεία μας μία θεωρία την οποία δημιούργησαν πριν 200 περίπου έτη κάποιοι ξένοι γλωσσολόγοι και δεν αποδέχθηκαν ποτέ πολλοί επιστήμονες.

Αγνοούμε την προσπάθεια που γινόταν (πριν 200 περίπου έτη έδρασε και ο Φαλλμεράυερ) και γίνεται για να υποβιβασθεί η ελληνική προσφορά στην ανθρωπότητα. Αγνοούμε ότι οι περισσότερες λέξεις των επιστημών παγκοσμίως είναι ελληνικές. 

Αγνοούμε ότι και σήμερα τόσο σε νέες ανακαλύψεις όσο και στην επιστημονική ορολογία αναγκάζονται να χρησιμοποιούν ελληνικές λέξεις: cosmonaute, astronaute, dermatologue και πάρα πολλές άλλες. Αγνοούμε ότι η ιστορία της ανθρωπότητας είναι κυρίως η ιστορία του ελληνικού πολιτισμού, διότι οι Έλληνες είχαν ξεχυθεί στα πέρατα της οικουμένης κάνοντας στους λαούς μία ειρηνική επίθεση πολιτισμού. 

Γι` αυτό ας σταματήσουμε να είμεθα εγκλωβισμένοι σε θεωρίες και απόψεις ανιστόρητες και αντιεπιστημονικές. 

Ας σταματήσουμε να διδάσκουμε ότι τα επιτεύγματα των προγόνων μας πριν το 2.000 π.Χ. είναι προελληνικά, αφού η γενετική, η αρχαιολογία και η μυθολογία – ιστορία αποδεικνύουν ότι είναι ελληνικά.

Δρ. Ερατώ Ζέλλιου-Μαστοροκώστα,

τ. προϊσταμένης Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως

Υποσημειώσεις

1. Κούμαρης Ι.Γ., Ανθρωπολογία, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (Δρανδάκη) τ. Ι΄, σ. 75.
2. An. Kouvatsi και λοιποί, The Genetic Legacy Homo Sapiens in Extant Europeans: AY Chromosome Perspective, περ. Science, τ. 290, τ. 5494, 10-11 -2000, σ. 1155-1159.
3. Θεοχάρης Δημ., Οι πρώτοι άνθρωποι στην Ελλάδα, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Εκδοτική Αθηνών, τ. Α, σ. 35-38.
4. Αρριανού, Αλεξάνδρου ανάβασις, Ε, 1, 5.
5. Αρριανού, Αλεξάνδρου ανάβασις, Ε, 1, 6.
6. Στράβων, ΧΙ, 525.
7. Απολλόδωρου Βιβλιοθήκη, Α, ΙΧ, 28.
8. Ηρόδοτος, Ζ, 150.
9. Περίπου δέκα βουνά της Μ. Ασίας φέρουν το όνομα Όλυμπος. Ανδριώτης Ν., Οι Προέλληνες, Θεσσαλονίκη, Ε.Μ.Σ., 1953, σ. 11.
10. Ισοκράτης, Πανηγυρικός, IV, 23-34. Αναφέρεται στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα.
11. Διογένης Λαέρτιος, Εισαγωγή, 3.
12. Ηρόδοτος, Α, 56.
13. Βλ. όπ. αν. σημ. 3, σ. 74-79.
14. Πλάτων Νικ., Παλαιοανακτορικός μινωικός πολιτισμός, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, τ. Α, σ. 134-144.
15. Σαρρής Ι.Σ., Ινδίαι (Ιστορία), Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (Δρανδάκη). τ. ΙΓ, σ. 39.

  Scholeio.com