Η Ουτοπία της Αουροβίλ, Μακριά από τους τεχνητούς διχασμούς Θρησκείας, Έθνους, και Πολιτικής

Αούροβιλ Auroville σημαίνει ή «πόλη της Αυγής». Η έμπνευση ή μάλλον το όνειρο ότι μπορούσε κάτι τέτοια να πραγματοποιηθεί, ανήκει στους Σρι Αρουμπίντο και Μίρα Αλφάσα, τη συνεργάτιδά του. 

Η Μίρα Αλφάσα είναι Γαλλίδα ζωγράφος και οπαδός του μυστικισμού και έγινε γνωστή στην Ινδία ως «Μητέρα» και ο Αρουμπίντο είναι διάσημος Ινδός ποιητής, φιλόσοφος κι επαναστάτης του 20ού αιώνα, εμπνεύστηκαν τον παράδεισό τους, την Αουροβίλ, τη δεκαετία του ’60. Επιθυμία τους ήταν να γεννηθεί μια διεθνής πόλη όπου αρμονικά θα μπορούσαν να ζήσουν άνθρωποι διαφορετικών εθνοτήτων, θρησκειών, πολιτικών πεποιθήσεων και οικονομικής επιφάνειας. Κάπως έτσι αρχίζει η ιστορία, τόσο απλά.

Η UNESCO από το 1966 δίνει την πλήρη υποστήριξή της στην ιδέα, επιλέγεται μια ερημική τοποθεσία με έκταση 20 km και αρχίζει η εντατική της αναδάσωση. 

Βορειοδυτικά του Ποντιτσέρι, σε οκτώ χιλιόμετρα απόσταση σχεδιάζεται λοιπόν το 1968 ένα όνειρο, από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Ροζέ Ανζέ, ένας ουτοπικός παράδεισος...

Μοιράστηκαν το όνειρό τους με τον Γάλλο αρχιτέκτονα Ροζέ Ανζέ κι εκείνος σχεδίασε την «Πόλη της Αυγής», το 1968. Δύο χρόνια νωρίτερα είχαν καταθέσει την ιδέα τους στην UNESCO που σχεδόν αμέσως έδωσε το «πράσινο φως» για την ίδρυση της Αουροβίλ. Ετσι, όταν ο Ανζέ ετοίμασε το σχέδιο της πόλης, είχε ήδη αναδασωθεί μια ερημική τοποθεσία έκτασης 20 τετραγωνικών χιλιομέτρων, βορειοδυτικά του Ποντιτσέρι στη νότια Ινδία, και όλα ήταν έτοιμα για να υποδεχτούν τους πρώτους οικισμούς. Σήμερα, στην πόλη ζουν περισσότερα από χίλια επτακόσια άτομα, από 35 χώρες, η πλειονότητα των οποίων είναι αρχιτέκτονες, συγγραφείς, καλλιτέχνες και υπέρμαχοι της γιόγκα.

Ανθρώπινη Ενότητα

Στο κέντρο της Αουροβίλ βρίσκεται η Περιοχή της Ειρήνης, η οποία περιλαμβάνει το Ματριμαντίρ, μια ατελή σφαίρα που μοιάζει με μπάλα του γκολφ, και τους κήπους του, το αμφιθέατρο με τις Τεφροδόχους της Ανθρώπινης Ενότητας, δηλαδή χώμα 121 εθνών και 23 ινδικών κρατιδίων καθώς και μια λίμνη που βοηθά στη δημιουργία ατμόσφαιρας ηρεμίας και ειρήνης. 
Βορειότερα, είναι η έδρα της Βιομηχανικής Ζώνης όπου όμως βρίσκονται μόνο «πράσινες» βιομηχανίες. Οι επιχειρήσεις αυτές καλύπτουν τις ανάγκες τις πόλεις. Στο ίδιο σημείο βρίσκονται επίσης κέντρα εκπαίδευσης και οι διοικητικές υπηρεσίες.

Ανατολικά της Περιοχής της Ειρήνης είναι η Ζώνη του Πολιτισμού που είναι αφιερωμένη στην εκπαίδευση και την καλλιτεχνική έκφραση. Γι’ αυτό κι εδώ υπάρχουν εγκαταστάσεις αθλητικής και καλλιτεχνικής έκφρασης. Η Διεθνής Ζώνη, στα δυτικά, φιλοξενεί εθνικά και πολιτιστικά events προωθώντας αποτελεσματικά την πολυπόθητη Ανθρώπινη Ενότητα.

Η Πράσινη Ζώνη είναι ο σιτοβολώνας της Αουροβίλ, όπου μπορεί κανείς να βρει φάρμες βιολογικών καλλιεργειών, γαλακτομεία, δεντρόκηπους, δάση, περιοχές με άγρια ζώα. Λέγεται ότι εδώ ζουν ζώα και φύονται φυτά που κινδυνεύουν από εξαφάνιση. 

Η μεγαλύτερη από τις ζώνες της πόλης είναι η οικιστική. Γύρω της υπάρχουν πάρκα και μόνο το 45% είναι χτισμένο. Εννοείται πως όλα τα κτίρια είναι εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και αξιοποιούν στο έπακρο τις φυσικές πηγές ενέργειας.

Η πόλη διοικείται από το Ίδρυμα της Αουροβίλ και μέσω νόμου του Ινδικού Κοινοβουλίου. Οι κάτοικοί της απαγορεύεται να εξασκούν με ενοχλητικό τρόπο τα πολιτικά και θρησκευτικά τους καθήκοντα καθώς και να έχουν οποιαδήποτε μορφή ιδιοκτησίας. Ακόμη και τα σπίτια ανήκουν στην πόλη και όχι στους ενοίκους.

Το καλύτερο σε αυτή τη 40χρονη πόλη είναι πως δεν κυκλοφορούν χαρτονομίσματα ή κέρματα. Όλοι, εκτός των ξένων που πρέπει να έχουν μετρητά, πληρώνουν με ηλεκτρονικές κάρτες που είναι συνδεδεμένες με τον κεντρικό τους λογαριασμό. Για να ζήσει κάποιος στην Αουροβίλ πρέπει να έχει οικονομίες ύψους 35.000 δολαρίων, να είναι πρόθυμος να πληρώσει μηνιαία εισφορά και να βοηθά την κοινότητα με δουλειά ή χρήματα, όταν του ζητηθεί. Όσοι πολίτες έχουν οικονομική άνεση, όταν εργάζονται για την κοινότητα δεν αμείβονται.


Η Χάρτα της Αουροβίλ

- Η Αουροβίλ δεν ανήκει σε κανέναν συγκεκριμένα.
- Η Αουροβίλ ανήκει στην ανθρωπότητα, ως σύνολο.
- Για να ζήσει κάποιος στην πόλη πρέπει να είναι πρόθυμος υπηρέτης της Θείας Συνείδησης.
- Η Αουροβίλ θα είναι ο τόπος της αέναης εκπαίδευσης, της συνεχούς προόδου και της νεότητας που ποτέ δεν γερνάει.
- Η Αουροβίλ επιδιώκει να είναι η γέφυρα μεταξύ του παρελθόντος και του μέλλοντος. Να εκμεταλλεύεται όλες τις ανακαλύψεις εντός κι εκτός της Αουροβίλ, προς όφελος της ανθρωπότητας.
- Η Αουροβίλ θα είναι ο τόπος υλικών και πνευματικών ερευνών για μια ζωντανή ενσάρκωση της Ανθρώπινης Ενότητας.

Μια μικρή ουτοπία, μια διεθνής πόλη όπου αρμονικά θα μπορούσαν να ζήσουν άνθρωποι διαφορετικών εθνοτήτων, θρησκειών, πολιτικών πεποιθήσεων και οικονομικής επιφάνειας.

________________

Πόπη Παπαγεωργίου

Σήμερα στην Αούροβιλ, κατοικούν μόνιμα 1.700 άτομα από 30 χώρες –κυρίως Γάλλοι και Γερμανοί– σε 90 οικισμούς και πολλοί απ' αυτούς είναι αρχιτέκτονες, συγγραφείς και καλλιτέχνες. 
Η Αούροβιλ, με χρηματοδοτήσεις που παίρνει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την UNESCO, τη Διεθνή Τράπεζα και άλλους οργανισμούς, αναλαμβάνει έργα, με σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος, την ενίσχυση των βιολογικών καλλιεργειών, την ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών ενέργειας και την διαχείριση των αποβλήτων, ενώ η δραστηριότητά της επεκτείνεται, όχι μόνον στα γειτονικά χωριά αλλά και ευρύτερα στη χώρα.
Ιδιαίτερη δραστηριότητα έχει αναπτύξει στον τομέα της εκπαίδευσης, όπου όπως μας πληροφορεί η Μπεβένα -Αμερικανίδα εδώ και 30 χρόνια εγκατεστημένη στην Ινδία- η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτεί ένα τρίχρονο πρόγραμμα για 250 έως 300 παιδιά σε τέσσερα σχολεία.

Ένα επαγγελματικό και δημιουργικό πρόγραμμα για ενήλικους, ένα επαγγελματικό πρόγραμμα για γυναίκες, ένα πρόγραμμα για την διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς των Ταμίλ Ναντού και ένα πρόγραμμα για παιδιά που έχουν εγκαταλείψει το σχολείο.
Όταν ξεκίνησαν τα προγράμματα, το 76% του πληθυσμού ήταν αναλφάβητοι και σήμερα ήδη 50 παιδιά φοιτούν σε πανεπιστημιακές σχολές. 

Ανθρώπινα δικαιώματα 

Μέχρι τώρα η έμφαση δινόταν στην καταπολέμηση της φτώχειας και ήδη υπάρχουν τα πρώτα αποτελέσματα. 
Οι άνθρωποι τρέφονται και ντύνονται καλύτερα, στα σπίτια τους χρησιμοποιούν καλύτερα οικοδομικά υλικά. 
Η έμφαση αποφασίστηκε να δοθεί στα ανθρώπινα δικαιώματα, την εδραίωση της δημοκρατίας στη βάση, στα χωριά, σαν κλειδί στην ανάπτυξή τους. 
Δημιουργήθηκαν γυναικείες οργανώσεις, που αντί για πανό και διαδηλώσεις έχουν ιδρύσει Ταμείο Αλληλεγγύης από δικούς τους πόρους και δίνουν υποτροφίες σε νέα κορίτσια για να σπουδάσουν. Ενίσχυσαν τις υποψήφιες τους στις τοπικές εκλογές και ήδη εξέλεξαν 19 από τις 23. 
Ιδιαίτερη φροντίδα και προσοχή έχει και στους ντάλιτς (dalits), τους ανέγγιχτους, που θεωρούντο η κατώτερη κοινωνική κάστα, οι «ακάθαρτοι», χωρίς δικαιώματα, που μπορούσε κανείς να τους σκοτώσει, χωρίς να χρειαστεί να απολογηθεί στη δικαιοσύνη. 
Αξιοσημείωτη είναι η προσπάθεια που γίνεται μέσα από κοινά προγράμματα να ενταχθούν και αυτοί στην κοινωνία.

Σκηνές της καθημερινότητας

____________________________________

* Υλικό γι αυτή τη μικρή ξενάγηση στη χώρα της ουτοπίας αντλήσαμε από το bbc.co.uk  και από μια παλαιότερη δημοσίευση της Espresso. 

  Scholeio.com  

Εικονική περιήγηση στον βράχο της Ακρόπολης

Πάμε έναν περίπατο στον Παρθενώνα, στον ναό της Αθηνάς Νίκης, στο Ερέχθειο... 
Μία ψηφιακή βόλτα ?  Με τη χρήση ενός υπολογιστή, τάμπλετ ή «έξυπνου» κινητού μπορεί να βρεθεί στην Ακρόπολη και να απολαύσει την πανοραμική θέα της Αθήνας με ένα μόνο κλικ! 

Ο Ιερός Βράχος είναι πλέον προσβάσιμος διαδικτυακά, γεγονός που αποσκοπεί στην παρουσίαση των αναστηλωτικών εργασιών που πραγματοποιούνται στην Ακρόπολη όσο και στην προώθηση της πρόσβασης στο σημαντικότερο μνημείο της πολιτιστικής κληρονομιάς μας. 
  Χάρη στην επιτροπή Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως (ΕΣΜΑ) και ΥΣΜΑ, μία ανανεωμένη ψηφιακή εφαρμογή της εικονικής περιήγησης στον βράχο της Ακρόπολης είναι γεγονός. 

Η εικονική Περιήγηση στα μνημεία Ακρόπολης αποτελείται από εικόνες και πανοράματα υψηλής καθώς και από λεπτομερείς φωτογραφικές απεικονίσεις επιλεγμένων εξωτερικών όψεων των αρχαίων τειχών που περιβάλλουν το βράχο. 

Κάθε άποψη συνοδεύεται από περιγραφικά στοιχεία σχετικά με τα μνημεία και επιλεγμένα σημεία ενδιαφέροντος. 

Η φωτογραμμετρική αποτύπωση της επιφάνειας του βράχου σε μορφή χάρτη επιτρέπει τον προσανατολισμό και την πλοήγηση στα επιμέρους σημεία θέασης. 

Οι εικόνες προσφέρουν δυνατότητες αυξημένης εστίασης στις λεπτομέρειες των μνημείων που είναι δύσκολο να γίνουν ορατές κατά την επίσκεψη στο χώρο. 
Ακόμη, ο χρήστης μπορεί να αντιληφθεί τη θέση του μνημείου σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο ή ακόμα και να πραγματοποιήσει ένα εικονικό «περίπατο» επιλέγοντας τη δική του διαδρομή

Για να περιηγηθείτε στην Ακρόπολη πατήστε εδώ: ΨΗΦΙΑΚΗ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

πηγή

  Scholeio.com  

Γουατεμάλα, Αγκαλιά με τα ηφαίστεια

Γουατεμάλα στη γλώσσα Νάουατλ, την ιθαγενή γλώσσα του Μεξικού, γλώσσα των Αζτέκων, σημαίνει "τόπος πολλών δέντρων". 

Επιβλητικά ηφαίστεια... 

Τα υψίπεδα της χερσονήσου Γιουκατάν καταλαμβάνουν μεγάλο τμήμα της αλλά υπάρχουν και πεδινές περιοχές. 

Όλα αυτά είναι η Γουατεμάλα ή αλλιώς "τόπος πολλών δέντρων".

Μια ελληνική πόλη στην Ιταλία χωρίς ''ψυχή''

Το Craco βρίσκεται στην περιφέρεια της Basilicata και στην επαρχία Matera της Ιταλίας και κατοικήθηκε τον 

8ο αιώνα από Έλληνες αποίκους με την ονομασία Montedoro, οι οποίοι προτίμησαν την ενδοχώρα 

για αμυντικούς λόγους, εγκαταλείποντας την παραθαλάσσια πόλη Metaponto.

Σ' έναν όμορφο κόλπο με βαθιά πεντακάθαρα νερά έδωσε ένας Άγιος τ' όνομα του.

CAPE SKINARI-ZANTE

Η περιοχή Σκινάρι βρίσκεται βόρεια της Ζακύνθου και περιλαμβάνει πολλά χωριά όπως Άγιος Νικόλαος, Βολίμες, Μακρύς Γιαλός, Ξύγκια, Μικρονήσι και επίσης τις Μπλε Σπηλιές και το Ναυάγιο.

Σ' έναν όμορφο κόλπο με βαθιά πεντακάθαρα νερά έδωσε ένας Άγιος τ' όνομα του. 

Ο ήσυχος γραφικός κόλπος έχει την επίσημη ονομασία του Αγίου Νικολάου των Βολιμών. 

Σάρον και Οτσενα, Χωριά στην Ασία που μιλούν Ελληνικά

Ένα νέο έδαφος για τους γλωσσολόγους της Ελληνικής γλώσσας

Μαρτυρία

Σ' ένα από τα ταξίδια μου Ιράν, συνάντησα κάποιον που ακούγοντας ότι ήμουν Έλληνας, άρχισε να μου διηγείται την ακόλουθη συναρπαστική ιστορία: 
Στο Ιράν, στα βουνά κοντά στη Περσέπολη, υπάρχει ένα χωριό αποκαλούμενο Σάροο (Σάρον), όπου οι άνθρωποι μιλούν Ελληνικά μέχρι σήμερα. 
Ό ίδιος, όπως μου εκμυστηρεύτηκε, είχε επισκεφτεί το χωριό.... Ο ίδιος άκουσε τους ανθρώπους εκεί να μιλάνε την Ελληνική γλώσσα. 
Η ιστορική εξήγηση, όπως μου είπε, που δίνει για το πρώτο πληθυσμό του χωριού, είναι ότι δημιουργήθηκε από ανθρώπους  του Αλέξανδρου. 
Ο Έλληνας στρατηλάτης, αφού επέστρεψε από τις Ινδίες, και αφού έκαψε την Περσέπολη,  μερικοί από τους στρατιώτες του παρέμειναν πίσω και δημιούργησαν εκεί μιά αποικία ονόματι Σάρον. Αυτή η αποικία είναι σήμερα το χωριό Σάροο.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η λέξη σάρον είναι αρχαία Ελληνική λέξη που σημαίνει σκούπα. Η λέξη σαρκά είναι παράγωγο της λέξης σάρον και χρησιμοποιείται στην Κύπρο μέχρι σημέρα και σημαίνει σκούπα. Το δε ρήμα ‘‘σαρώ’’ στη Κυπριακή διάλεκτο σημαίνει ‘‘σκουπίζω’’. Δεν είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ το χωριό ο ίδιος, αλλά εάν αυτά που λέει ο φίλος μου στο Ιράν είναι αλήθεια, τότε αυτό θα ήταν ένα νέο έδαφος για τους γλωσσολόγους της Ελληνικής γλώσσας που ανακαλύπτεται, και ένας καινούριος τόπος για μακρινούς χαμένους Έλληνες να βρεθούν.
___________________________________

Ocena

Μέσα σε έναν παράδεισο, γεμάτο με πεύκα, έλατα και διάφορα είδη δέντρων, που χαρίζουν μια ανέκφραστη ομορφιά. 

Εκεί κοντά στις κορυφές των βουνών, με τ' αναρίθμητα πηγάδια και λιβάδια, που βγάζουν ολοκάθαρα, κρυστάλλινα νερά. 

    Στην Οτσενα, κοντά στην Τραπεζούντα, ένας πανάρχαιος πολιτισμός ψυχορραγεί και μια γλώσσα αργοσβήνει.  Η Οτσενα είναι ένα χωριό που βρίσκεται στον σημερινό Πόντο, στα σύνορα και στα ορεινά της Τραπεζούντας. Μέσα σε πεύκα, έλατα και διάφορα είδη δέντρων, σε μια απαράμιλλη ομορφιά... που λες δεν υπάρχει άλλη. 

    Στις κορυφές των βουνών, που μαζεύουν τα ολοκάθαρα κρυστάλλινα νερά τους σε πηγάδια και ποτίζουν ακόμα και λιβάδια μ' αυτά. Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού μάλλον ήταν φυγάδες, οι οποίοι έφυγαν από την καταπίεση των Οθωμανών και αφέθηκαν στην αγκαλιά του πυκνού δάσους.  

    Είναι άγνωστο πόσον καιρό πήρε στους Οτσενίτες να χτίσουν τα πρώτα τους κανονικά σπίτια για να μπουν μέσα και να ζήσουν σαν άνθρωποι.
Φαίνεται όμως πως μόλις τα χτίσανε, οι Οθωμανοί τούς ανακάλυψαν κα τους κατέγραψαν. Σύμφωνα με τα στοιχεία των Οθωμανών (Tahrir defterleri, 1583), όλοι κ' όλοι πέντε οικογένειες ήτανε. Αυτές αποτελούσαν τους πρώτους κάτοικους του χωριού. Εκείνη τη χρονιά αφαιρέθηκε η ελεύθερή τους υπηκοότητα των βουνών, και έτσι περάσανε στη λίστα των χαρατσιών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

    Στα επόμενα χρόνια ήρθαν και εγκαταστάθηκαν και άλλοι στο χωριό. Έτσι, οι πρώτοι Οτσενίτες απόκτησαν γείτονες. Η μοναξιά τους εκεί επάνω στα βουνά είχε τελειώσει. Μέσα σε τριάντα χρόνια, από το 1583 έως το 1613, οι κάτοικοι του χωριού αυξήθηκαν στις πενήντα τέσσερις οικογένειες, από τους οποίους οι τέσσερις δήλωσαν πως ήταν μουσουλμάνοι. 

    Όπως μας πληροφορεί ο Γ. Κανδηλάπτης στο βιβλίο του «Τα Φιτίανα», όλοι οι κάτοικοι της περιοχής του Οφη, όπου ανήκει και η Οτσενα, εξισλαμίστηκαν με απόφαση του Δεσπότη της περιοχής. Κανένας δεν ξέρει εάν τους κάλεσαν για να μαζευτούν σε μια περιοχή ή αν πήγαν κάποιοι σπίτι σπίτι και τους ανακοίνωσαν την πικρή απόφαση. Όλοι αυτοί που φτάσανε στη Οτσενα από διάφορες περιοχές, φέρανε και τα δικά τους ιδιώματα. 

   Μερικοί χρησιμοποιούσαν τα ουσιαστικά με την κατάληξη (ν), όπως «παιδίν», «σκαμνίν», «ράχην», «πόρταν» «δέντρον», «απίδιν», «καλάθιν» κ.λπ. και μερικοί τις χρησιμοποιούσανε κανονικά, όπως «παιδί», «σκαμνί», «ράχη», «πόρτα» «δέντρο», «απίδι», «καλάθι» κ.λπ. 

   Αλλοι λένε τα εξοχικά βουνά «σταλίαν» που διαμορφώθηκε από τη λέξη «στάβλοι» και άλλοι «παρχάρε» η οποία λέξη διαμορφώθηκε από τις λέξεις «παρά+χωριό». 

   Κάποιοι τα χόρτα τα ονομάζουν «χολχόνε», από τις λέξεις χλόος+χλόη και κάποιοι «χορτάρε», από το χορτάρια. «Νίκαγε» ο ένας «έτρεπε» ο άλλος. Και το «εχτές» υπήρξε σαν λέξη και το «οψέ» σαν αντίστοιχο. 

   Ποικιλία και πλούτος της γλώσσας, μέσα σε ένα χωριό το οποίο δεν είχε και πολλή επαφή με τα παραλιακά αστικά κέντρα. Από έναν πληθυσμό, συγγενή με όλους τους Πόντιους. Γι' αυτό και η Οτσενα αποτελεί ένα παράδειγμα μικρού Πόντου, ένα παράδειγμα της Ανατολής. 

   Οι διαφορές αυτές ποτέ δεν έχουν συνειδητοποιηθεί μέσα στο χωριό. Ποτέ δεν αισθάνθηκε κανείς ξένος. Όλοι ήρθαν από έξω και όλοι είχαν την ίδια μοίρα. Το σημαντικότερο ήταν ότι όλοι μιλούσαν την ίδια γλώσσα, τα ρωμαιϊκά, δηλαδή Ποντιακά.

   Το χωριό αδειάζει.

   Σήμερα λοιπόν αυτό το χωριό αδειάζει. Σβήνει τούτο το αστέρι. Φεύγουν οι άνθρωποι από την Οτσενα. Ζήτημα να έχει μείνει εκεί το ένα τέταρτο του πληθυσμού. Ειδικά στην Κάτω Οτσενα, από τα περίπου 630 σπίτια, μόνο τα 200 δίνουν σημάδι ζωής, ανάβει το φως και καπνίζει το τζάκι τους. Και αυτοί έτοιμοι να φύγουν, από ένα μικρό χωριό που κουβαλάει στην πλάτη του τα ερείπια ενός πολιτισμού χιλιάδων χρόνων, μιας ολόκληρης ιστορίας. Φεύγοντας ο καθένας, παίρνει και μαζί του ό,τι παραπάνω και διαφορετικό έχει, μαζεύοντας από πίσω του όλα του τα ίχνη, εξαφανίζοντας τα πανάρχαια πολιτισμικά του ερείπια. 

   Με τον κάθε θυμωμένο φυγά, με τον κάθε απελπισμένο μετανάστη που φεύγει από τον τόπο, μια φλέβα ακόμη νεκρώνεται και αργοπεθαίνει τόσο φρικτά ένας πολιτισμός, αφήνοντας πίσω την άγνοια, αμορφωσιά και την απανθρωπιά. Ακόμη και ο θάνατος ενός ανθρώπου αδυνατίζει μια πανάρχαια γλώσσα, καθώς μαζί του πεθαίνουν όλες οι παραπάνω λέξεις, που μπόρεσαν να σωθούν στη μνήμη του, από τη λεηλασία του καπιταλισμού, από το ανελέητο χτύπημα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, από την αδιαφορία, την ξενολατρία και την προδοσία. 

   Κρυφοκλαίει, στεγνοδακρύζει η Οτσενα, κραυγάζει τόσο ώστε η αύδη (φωνή) της ξεπερνάει τα σύνορα της ακοής μας. 

   Ίσως και γι' αυτό δεν ακούει κανείς. Εξαφανίζεται ένα πανάρχαιο ιδίωμα της ελληνικής γλώσσας, μπροστά στα μάτια ενός κόσμου που λέει ότι είναι πολιτισμένος. Διότι στις μεγάλες πόλεις, κανείς δεν θα μπορέσει να μιλήσει τη μητρική του γλώσσα, όσο και να τρελαίνεται να την ακούσει. Όσο και να κάθεται μόνος, μοιρολογώντας από τη νοσταλγία του να την ψιθυρίσει.

    Ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι στην Τουρκία.  

   Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα φαινόμενα στη σύγχρονη Τουρκία, αποτελεί αυτό της ύπαρξης μουσουλμανικών ελληνόφωνων ομάδων. Η παραδοσιακή ελληνοτουρκική αντιπαράθεση, η αυταρχική εσωτερική δομή της Τουρκίας, η εξέγερση των Κούρδων, μαζί με την επιβίωση των στερεοτύπων για τη διαμόρφωση των νεότερων εθνών στην περιοχή μας, εμπόδισε τη μελέτη του φαινομένου αυτού. 

   Η μετάβαση ελληνόφωνων ομάδων από το χριστιανικό θρησκευτικό σύστημα στο ισλαμικό κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κατάκτησης, αποτελεί μέχρι σήμερα ένα θέμα άγνωστο για τη νεοελληνική επιστήμη. 

   Σήμερα υπάρχουν τέσσερις ελληνόφωνες ομάδες στην Τουρκία: κρητική, ποντιακή, μακεδονική και κυπριακή. Κάθε μια απ’ αυτές έχει εξαιρετικό ιστορικό ενδιαφέρον. Η έκφραση των ομάδων αυτών είναι γεγονός ιδιαίτερης σημασίας, εφόσον αναδεικύει μια άγνωστη πλευρά της σύγχρονης τουρκικής κοινωνίας που ολοένα γίνεται και περισσότερο σημαντική. 

   Η δημόσια εμφάνιση των ομάδων αυτών δεν αφορά μόνο την τουρκική κοινωνία, η οποία συνειδητοποιεί αργά τον πολυεθνοτικό της χαρακτήρα, καθώς και τους εθνογενετικούς της μύθους. Αφορά παράλληλα και την ελληνική, γιατί της αποκαλύπτει τον τρόπο συγκρότησης των σύγχρονων εθνικών κρατών στην περιοχή μας και το αδιέξοδο των ενδιάμεσων ομάδων -γέννημα της ιστορίας- οι οποίες υποχρεώθηκαν να ενταχθούν στο κράτος που είχε ιδεολογικό υπόβαθρο, το δικό τους θρησκευτικό δόγμα.

_________________________________

Βλασης Αγτζιδης, ιστορικός

πηγή

Scholeio.com

Ορκάδες Νήσοι: Άγριες, μυστηριώδεις και απομονωμένες

Όταν η παλίρροια υποχωρεί, στην ανατολική ακτογραμμή ( Πηγή: Τόδουλος Νίκος)

 H ιστορία του αρχιπελάγους των Ορκάδων

o Νίκος Τόδουλος διηγείται

    Οι ντόπιοι μού είπαν ότι αυτή η καταιγίδα τούς θύμισε έντονα την τρομακτική καταιγίδα τον Ιανουάριο του 1953 που χαρακτηρίστηκε σαν την «τέλεια καταιγίδα» και άφησε πίσω της πάνω από 2.000 νεκρούς σε Βρετανία και Ολλανδία. Με αφορμή ένα ταξίδι που πραγματοποίησα τον Δεκέμβριο στο αρχιπέλαγος των Ορκάδων και τον αποκλεισμό μου - για 4 ημέρες - λόγω της σφοδρής θύελλας, ήθελα να γράψω λίγα λόγια για αυτόν τον ιδιαίτερο τόπο.

Καζαντζάκης, Κίνα

   

   Κίνα

 Νίκος Καζαντζάκης 

   Βροχερό πρωινό, γκρίζο ουρανοθάλασσο, γλάροι πεινασμένοι ζυγιάζουνταν απάνω από το κεφάλι μας. Μακριά πολύ, μέσα στο θολό αποβροχάρικο φως γυάλιζαν 
τ' ανοιξιάτικα χωράφια, όλο σμαράγδι. "Η Κίνα... Η Κίνα..." συλλογιούμουν κι η καρδιά μου χτυπούσε.  
   Ο φίλος μου ο Λιάν-Κε με γαλάζια μεταξωτή ρόμπα, με στρογγυλό μανταρίνικο σκουφί, με τ' ατλαζένια μαύρα πασουμάκια, στεκόταν δίπλα μου, στην πλώρα του βαποριού, και κοιτάζαμε μαζί τ' αμμουδερά ακρογιάλια της Κίνας να ζυγώνουν.

Καζαντζάκης, Πυραμίδες

Η δίψα της αθανασίας 

Νίκος Καζαντζάκης

        Πλήθος Αμερικάνοι, με γυαλένια μάτια, με χρυσά δόντια, στριφογυρίζουν σαν τα κοράκια γύρα από τα κρανία. οι Αμεικάνες ανεβαίνουν σκληρίζοντας απάνου στις καμήλες, και λάμπουν οι μεταξωτές κάλτσες, πολύ πιο πάνου από τα γόνατα.  Κάνουν βιαστικά τον κλασσικό γύρο στις πυραμίδες, ουρλιάζουν λίγο, φωτογραφίζουνται και γυρίζουν γρήγορα πίσω στο Σικάγο.

Αρχιπέλαγος Socotra, Υεμένη

Αρχιπέλαγος Socotra, Υεμένη

         Η πρώτη ανθρώπινη παρουσία στο αρχιπέλαγος της Σοκότρα χρονολογείται στις αρχές της Λίθινης Εποχής, με ευρήματα εργαλείων στην περιοχή κοντά στο Χαντίμπο, τα οποία αποδίδονται στον πολιτισμό Ολντοουάι. 

   Η Σοκότρα στα ιστορικά χρόνια εμφανίζεται με την ονομασία Διοσκουρίδα στο ελληνικό ναυτικό βοήθημα  "Περίπλους της Ερυθράς Θαλάσσης"  τον 1ο αιώνα μ.Χ.

Ισπανία, Ένα Δώρο από τον Ουρανό

Το Πολύτιμο Κόσμημα 

     Σε ηλικία 94 ετών μια Ισπανίδα από το χωριό Αρντόν αποφάσισε να αποχωριστεί το πολυτιμότερο "κόσμημα" της που φύλαγε με αγάπη επί 82 χρόνια, χωρίς να γνωρίζει την αξία του: ένα κομμάτι από μετεωρίτη που κόντεψε να της έρθει στο κεφάλι όταν ήταν παιδί.
   Η Ρόσα Γκονθάλεθ ήταν 11 ετών όταν βγήκε να πάει για ψώνια, το πρωί της 9ης Ιουλίου 1931 και ο μετεωρίτης, βάρους 5,5 γραμμαρίων, έπεσε πολύ κοντά της, εξήγησε ο αστρονόμος Χοσέπ Μαρία Τρίγκο του Ινστιτούτου Επιστημών του Διαστήματος, που ανήκει στο Ανώτατο Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Ισπανίας.

Ένα Νησί που το έλεγαν Ιαπωνικό Θωρηκτό...

...έγινε Μουσείο ?

   Παρακολουθώντας στον κινηματογράφο, καρέ καρέ τα πανοραμικά πλάνα της ταινίας το έργο του Τζαίημς Μπόντ "Skyfall", όπως πλησιάζει ο φακός, το νησί Hashima με σκάφος, μας γίνεται σαφές για ποιο λόγο αυτή η "μεγάλη πλάκα" στη μέση του ωκεανού, με τα απαίσια πολυώροφα κτίρια έχει το προσωνύμιο «Θωρηκτό Νησί».


  Σίγουρα οι φωτογραφίες θα σας φανούν γνώριμες. 
  Θα θυμηθείτε, το συγκεκριμένο, κατασκευασμένο από σκυρόδεμα, νησί "Hashima" στην Ιαπωνία, – φωλιά του Ραούλ Σίλβα, του θανάσιμου τρομοκράτη του κυβερνοχώρου, που υποδύεται ο Javier Bardem.

   Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά την εγκατάλειψη από τους ανθρώπους, το νησί Hashima στην Ιαπωνία, παραμένει άψυχο, και απολύτως μη κατοικήσιμο. 

Βώλακας Τήνου, Σφαιρικοί Βράχοι από Γρανίτη

Βώλακας 

Το όνομά του το χωριό το οφείλει στους μεγάλους γρανιτένιους βράχους που το περιβάλλουν και είναι κομμάτι του ίδιου του χώρου: από τον τόπο με τα βράχια στους βολάκους, όπου προφέρονταν στους βολάκ(ου)ς στον τοπικό ιδιωματισμό, έγινε η περιοχή με τα βράχια η Βολάκ'ς, το Βολάξ. Η λέξη Βουλάκ(ου)ς είναι ηχητικά η πιο κοντινή και αποδόθηκε πρώτα στα λατινικά σαν Vulacus και αργότερα στα ελληνικά σαν Βώλακας.

Τα Παράξενα της Γαίας

Παγωμένη Λίμνη Αώου από Φλέγγα 

Τα πιο Παράξενα Γεωγραφικά και Γεωλογικά Στοιχεία του πλανήτη μας

Ο πλανήτης μας είναι γεμάτος με πολλά θαυμάσια γεωγραφικά και γεωλογικά, παράξενα και μυστήρια. Τόσα πολλά που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να τα ανακαλύψουμε ή να τα λύσουμε όλα. Εδώ σας παραθέτουμε μια μικρή λίστα που παρουσιάζει  τα πιο ασυνήθιστα ή περίεργα γεγονότα που σχετίζονται με τη γεωγραφία, τη γεωλογία και, γενικότερα, τη γη.

Η Ράχη του Ωκεανού

Η μακρύτερη οροσειρά στη γη
Η Μεσοωκεάνια Ράχη του Ατλαντικού (mid-Atlantic Ridge)

Είναι μια τεράστια ρωγμή στην επιφάνεια της γης, όπου οι ηπειρωτικές πλάκες συναντώνται και όπου παρατηρείται διεύρυνση περίπου δύο εκατοστά ανά έτος. 

Στα βαθιά νερά του Ατλαντικού Ωκεανού αυτή ρωγμή είναι κυρίως αόρατη, αλλά στην Silfra, το καθαρό νερό από την τήξη των παγετώνων της Ισλανδίας κάνουν το ρήγμα ορατό.

Η μεσοωκεάνια ράχη του Ατλαντικού (mid-Atlantic Ridge) είναι η μεγαλύτερη οροσειρά της γης (40.000 χιλιόμετρα μήκος) και εκτείνεται κατά μήκος του κεντρικού Ατλαντικού Ωκεανού. 

Η Ισλανδία είναι το μόνο μέρος αυτής της οροσειράς που είναι πάνω από το νερό. Οι Άνδεις αποτελούν τη μεγαλύτερη οροσειρά στη ξηρά με 7.000 χιλιόμετρα μήκος.

Σαμοθράκη, Νησί των Μεγάλων Θεών, Καβείρια

   Σαμοθράκη...  Τελετές που προκαλούν ρίγος δέους γίνονται για χάρη των Θεών. Οι τελετές είναι απόρρητες και απαγορευμένες στους κοινούς θνητούς. Οι τελετές, τα μυστήρια, οι ιερουργίες που τελούνταν στη Σαμοθράκη, γίνονταν για να τιμηθούν οι θεοί Κάβειροι.

   Με το σκεπασμένο με ομίχλη βουνό της, που η κορυφή του φτάνει στα 1.800 μέτρα πάνω από το έδαφος, ξεπετιέται και υψώνεται απότομα μέσα από το Θρακικό Πέλαγος στο Βόρειο Αιγαίο. Την σπουδαιότητα της την οφείλει, στη φήμη των μεγάλων θεών και πάνω από όλα στη μυστική λατρεία τους. Ο Όμηρος αναφέρεται σ’ αυτήν με το επίθετο «ζάθεη» δηλ. σεπτή, ιερή, άγια.

Ηφαίστειο, Οι Μπλε φλόγες του θείου

Κρυμμένοι φυσικοί θησαυροί υπάρχουν στη Γη και μάλιστα σε πολλά μέρη. Ένας από αυτούς είναι και το ινδονησιακό ορυχείο θείου Kawah Ijen που αποτελεί μέρος του ηφαιστείου Ijen, στην ανατολική Ιάβα της Ινδονησίας.

Νέα Βυθισμένη Πόλη

Μια Νέα Ατλαντίδα ;

                                      Της Μαριάννας Σπανού 

Μια απίστευτη ανακάλυψη πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από ομάδα αρχαιολόγων που βρήκαν μια νέα Ατλαντίδα! 

Μια πόλη βυθισμένη στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου αποκάλυψε την ταυτότητά της με ευρήματα που πραγματικά κόβουν την ανάσα. 

Ολόκληρα αγάλματα, ιερογλυφικά και αγγεία βρέθηκαν άθικτα, χαμένα στα βάθη της θάλασσας.Εμείς μπορεί να μην έχουμε ακουστά κάποια πόλη της Αιγύπτου με το όνομα «Θώνις», οι αρχαίοι Έλληνες, όμως, ήταν κάτι παραπάνω από ενήμεροι για την ύπαρξή της, καθώς ήταν αυτή που συνέδεε εμπορικά την αρχαία Ελλάδα με την Αίγυπτο. 

Δεν πρόκειται για κάποιο αστείο αλλά για την ανακάλυψη που έκανε ο Γάλλος καθηγητής Dr. Franck Goddio και η ομάδα του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ενάλιας Αρχαιολογίας το 2000, έπειτα από τέσσερα χρόνια γεωφυσικών ερευνών.

Καζαντζάκης, Νείλος

 Ο Ακατάπαυτος Άθλος του Νερού 
και του Ανθρώπου

Νίκος Καζαντζάκης

     Από τους τρεις μεγάλους ιερούς ποταμούς της αρχαιότητας 
-Νείλος, Ευφράτης και Γάγγης- ο Νείλος είναι ο πιο ιερός.

   Αυτός κουβαλάει το χώμα και δημιουργεί τη γης. αυτός σκεπάζει ύστερα τη γης με τα νερά του και την καρπίζει -γεννάει τα φυτά, τα ζώα και τους φελάχους. αυτός τέλος αναγκάζει τους ανθρώπους να συνεργαστούν, να οργανωθούν και να εφεύρουν τις πρώτες επιστήμες.  

   Μυστηριώδεις ήταν οι πηγές του στην αρχαιότητα. Οι Αιγύπτιοι ιερείς έλεγαν πως κατεβαίνει από τον ουρανό. Τον έκαμαν θεό αγαθό, ξαπλωμένο στην άμμο...

Όταν η Θάσος δεν ήταν νησί

   Η Θάσος είναι νησί του Βόρειου Αιγαίου.  Είναι ορεινός τόπος και η ψηλότερη κορυφή της είναι το Ψαριό ή Υψάριον (1.203 μ.). 
   Η πρόσβαση, όμως, είναι εύκολη χάρη στους δασικούς δρόμους. Χαρακτηρίζεται από πλούσιους κάμπους με ελαιόδενδρα. Από την αρχαιότητα ήταν γνωστή για το πλούσιο υπέδαφός της σε σίδηρο, χρυσό και στο κατάλευκο μάρμαρό της.
   Όμως η Θάσος δεν ήταν πάντα νησί. 
   Πριν από 20.000 χρόνια προ Χριστού. Στη νεότερη παλαιολιθική εποχή η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλότερη από τη σημερινή εξαιτίας των παγετώνων. Η σημερινή Θάσος ήταν ενωμένη με την ξηρά σχηματίζοντας χερσόνησο.