Ελύτης, Ό,τι Αγαπώ Γεννιέται Αδιάκοπα

- Το «κενό» υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του...

- Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί, Γυναίκα

- Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη... μα πού γύριζες ;

- Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες

- Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη.
Το άπειρο υπάρχει για μας όπως η γλώσσα για τον κωφάλαλο.

- Κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του, θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του, στον ήλιο.

Οι ιδέες είναι σαν τα φαντάσματα, περνάς ανάμεσά τους κι αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν. Τις κλωτσάς κι εκείνες δεν σαλεύουν ! Εάν δεν τους τους λείψεις εσύ, εκείνες δεν πρόκειται να λείψουν ποτέ !

- Από τον Θεό τραβιέται
ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα.

- Την αλήθεια την «φτιάχνει» κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα.

- Ήρθαν ντυμένοι «φίλοι» αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας.
- Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα... στο τέλος θα δεις να σου απομένουν 

μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι... που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις !

- Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά.

- Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.

- Το άπειρο υπάρχει για μας όπως η γλώσσα για τον κωφάλαλο.
- Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο κι είναι καιρός να μας το ανταποδώσει.

- Ο ήλιος σκάει μέσα μας κι εμείς κρατάμε την παλάμη στο στόμα έντρομοι.

- Στην κακή μοιρασιά πάντοτε ο Θεός ζημιώνεται.

- Όπου ακούς αέρα είναι η γαλήνη που βρυκολάκιασε».

"Χαράξου" κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και... μετά πάλι "σβήσου" με γενναιοδωρία !

- Η λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε.

- Κι έναν πόντο πιο ψηλά να πάτε, άνθρωποι, ευχαριστώ θα σας πει ο Θεός.
- Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα ‘τανε αληθινή σωτηρία

- Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό... Εγώ τον έχω δει από καταμεσής της θάλασσας.

- Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία. Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή. 

Ήταν ένα δικαίωμα.

- Φτασμένες οι προλήψεις σε μια καθαρότητα μαθηματική, μας οδηγούν στη βαθύτερη γνώση του κόσμου.

- Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ' τη Γη ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της.

- Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις, όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε.

- Δυστυχώς και η Γη με δικά μας έξοδα γυρίζει.

Με τις ξόβεργες μπορεί... να πιάνεις πουλιά αλλά δεν πιάνεις ποτέ το κελαηδητό τους. Χρειάζεται η άλλη βέργα, της μαγείας, και ποιος μπορεί να την κατασκευάσει αν δεν του ’χει από μιας αρχής δοθεί;

- Η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνον μέσ’ από τα καθάρια νερά της μοναξιάς, κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο μεγάλες. 

- Ο Νόμος που είμαι δεν θα με υποτάξει.

- Την μαγεία δεν την πιάνεις με την ερμηνεία της μαγείας, πόσο μάλλον με την περιγραφή της ερμηνείας της μαγείας. Ή κελαηδάς ή σωπαίνεις. Δε λες: αυτό που κάνω είναι κελαηδητό!

- Είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι.

- Ένας «Αναχωρητής» για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας «Ερχόμενος».

- Ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων

- Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα.

- Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!

- Άχνα βασιλικού πάνω απ’ το σγουρό εφηβαίο.

- Χίλιοι δυο παραφυλάνε σε κοιτάν και δεν μιλάνε.

- Είσαι σήμερα μονάρχης κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις.

- Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο.

- Έχω κάτι να πω διάφανο και ακατάληπτο Σαν κελαηδητό σε ώρα πολέμου

- Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ.

- Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά. Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

- Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα

- Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.

- Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε,

δώσε της διάρκεια... Μπορείς!

- Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική.

- Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου. (από το "Άξιον Εστί")

- Έχοντας ερωτευτεί και κατοικήσει αιώνες μες στη θάλασσα έμαθα γραφή και ανάγνωση.

- Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δε σε ξέρει.

- Όπου και να θολώνει ο νους σας μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά.

- Ω σώμα του καλοκαιριού γυμνό καμένο Φαγωμένο από το λάδι και το αλάτι Σώμα του βράχου και ρίγος της καρδιάς

- Νυν η ταπείνωση των Θεών 
Νυν η σποδός του Ανθρώπου Νυν 
Νυν το μηδέν και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας! (Οι τελευταίοι στίχοι του «Άξιον εστί»)

- Μακριά, μέσα στ’ απώτατα βάθη του Αμνού, ο πόλεμος συνεχίζεται

- Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες

- Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα. Όλα τα δάχτυλα Σιωπή....

- Πρόσεχε να προφέρεις καθαρά τη λέξη θάλασσα έτσι που να γυαλίσουν μέσα της όλα τα δελφίνια ! 

- Κι η ερημιά πολλή που να χωρά ο θεός

- Θάλασσα λανθασμένη δε γίνεται.

- Όταν η ζωή μάχεται οι νεκροί στον Άδη μηδίζουν.

- Έτη φωτός στους ουρανούς έτη Αρετής μες στον ασβέστη.

- Και με προσοχή σα να το ξέραμε από τότε πως ανέκαθεν υπήρξε κι Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ.

- Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα.

- Όταν ακούς "τάξη" ανθρωπινό κρέας μυρίζει.

- Όποιος μπορεί και φροντίζει την ερημιά έχει ακόμη ανθρώπους μέσα του.

- Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο.

- Όταν ακούς αέρα είναι η γαλήνη που βρυκολάκιασε.

- Μιά νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θά 'ταν αληθινή σωτηρία.

- Προσπάθησε να οδηγήσεις την Τεχνική τελειότητα στη φυσική της κατάσταση.

-Ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων.

- Από τον στοχασμό σου, πήζει ο ήλιος μες στο ρόδι κι ευφραίνεται.

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

- Τρώγε την πρόοδο και με τα φλούδια και με τα κουκούτσια της.

- Δίνε δωρεάν τον χρόνο αν θες να σου μείνει λίγη αξιοπρέπεια.

- Κι από την ανάποδη φοριέται η φαντασία κι σ' όλα τα μεγέθη της.

- Θα πρέπει να δημιουργούμε αντισώματα και για την Ευθύνη.

- Από φυσικού της η μαυρίλα, πρέπει νά 'ναι και κλεπταποδόχος.

- Στην κακή μοιρασιά πάντοτε ο Θεός ζημιώνεται.

- Το άπειρο υπάρχει για μας όπως η γλώσσα για τον κωφάλαλο.

- Ιδιώτευε μες στο Ανερυθρίαστο.

- Στο χωριό της γλώσσας μου τη Λύπη τήνε λένε Λάμπουσα.

- Παιδιά κι εγγόνια της απάρνησης είναι όλα τους μπάσταρδα.

- Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη.
___________________________________________

  *Οδυσσέας Ελύτης, Φιλολογικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη. 
Κάποια εποχή απέκτησε το -δικαιολογημένο- προσωνύμιο "ο Ποιητής του Αιγαίου". Πολλά ποιήματά του μελοποιήθηκαν, ενώ συλλογές του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Το έργο του περιλαμβάνει ακόμα μεταφράσεις ποιητικών και θεατρικών έργων. 

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο με καταγωγή από τη Μυτιλήνη. Διακρίθηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το 1979 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. 
Γνωστά ποιητικά του έργα: "Άξιον Εστί", "Ήλιος ο πρώτος", "Προσανατολισμοί" κ.α. Διαμόρφωσε ένα προσωπικό ποιητικό ιδίωμα και θεωρείται ένας από τους ανανεωτές της ελληνικής ποίησης. (1911-1996 , Ποιητής, Νόμπελ 1979) 


  Scholeio.com