Αργύρης Μαρνέρος
και κάνανε τον ήλιο μας ζητιάνο
Όχι σ' αυτούς που τραγουδούν τους πόνους μας
πάνω σε χαλασμένο πιάνο.
Κανένας δεν θα τολμήσει
πάνω σε χαλασμένο πιάνο.
Κανένας δεν θα τολμήσει
να σου περάσει αλυσίδα στο πόδι
αν δεν του δώσεις την ευκαιρία
να σου πάρει να σου πάρει τα μέτρα.
Οι περισσότερες Κυβερνήσεις
Χρειάζονται την αντιπολίτευση
Για να δικτατορεύουν δημοκρατικά.
της ιστορίας δεν έχει δικαίωμα
να γίνεται δάσκαλός της.
ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ
Σταματήστε
Τους φώναξα
Η πόρτα που χτυπάτε
Είναι κληρονομιά
Πανάρχαια
Σταματήστε
Τους φώναξα
Θα καλέσω το 100
Χαχανιτά
Χτυπήματα
Μ' αξίνες και λοστούς
Σκέπασαν τη φωνή μου
Σταματήστε
Τα πριόνια κόβαν κιόλας
Τις κλειδαριές
Σταματήστε τους φώναξα
Κι άκοιξα όλες τις βρύσες
Να τους πνίξω.
ΠΑΥΛΑ
Κάθησε κάτω
Και γράφε
Κάνε κατάλογο
Κάθε γράμμα
Και μιά λέξη
Στο Φ
Μου είπαν να βάλω
( - )
Μα υπάρχει τους είπα
Μπορούμε να γράψουμε
ΦΩΣ
Μέσ' το σκοτάδι
Με έπνιξαν
Όπως όπως
Δίπλα στην παύλα
Ανοίξανε παρένθεση
Μέσ' το σκοτάδι
Με έπνιξαν
Όπως όπως
Δίπλα στην παύλα
Ανοίξανε παρένθεση
ΦΩΣ (Άχρηστη πολυτέλεια).
Εγώ συνέχισα.
Εγώ συνέχισα.
Φ Καρφί μέσα στο στόμα
Ω Άγρυπνο μάτι
Σ Αναγκαστικό σιωπητήριο
Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΘΕΟΣ
Μου πρόσφεραν ένα θεό
Καμωμένο από γυαλί
Και μου είπαν προσκύνα
Προσπάθησα
Να συζητήσω να μάθω
Και μου είπαν προσκύνα
Αρνήθηκα γέλασα
Έκλαψα πικράθηκα
Και μου είπαν προσκύνα
Τότε άρπαξα το ομείωμα
το πέταξα στη γη
Και τό 'κανα κομμάτια
Μέσα σε κάθε κομμάτι
Ένας μικρός θεός
Μέσα σε κάθε θεό
Ένα χαμόγελο
Μέσα σε κάθε χαμόγελο
Η εικόνα του εαυτού μου
Έπεσα και προσκύνησα
Τους μικρούς θεούς μου
Κ εγώ παρέμεινα
Ο ένας
Ο μοναδικός
ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ
Τον άνθρωπο αυτόν
Αρίστης ράτσας όπως βλέπετε
Αγαπητοί
Βγάλαμε στο σφυρί
Κάντε ησυχία
Όπως τον βλέπετε γυμνόν
Ανήκει σε σας
Όποιος χτυπήσει την τιμή
Θά 'ναι δικός του
Στο σφυρί το δέρμα τουΑκούω..
Κάποιος μίλησε
ναι.. μάλιστα..
Με το ένα
Με το δύο
Με ...
Το παίρνει ο κύριος
Βυρσοδέψης στο επάγγελμα
Στο σφυρί το κρέας
Ησυχία ν' ακούσω
Κάποιος μουρμουρίζει
Βλέπω κάποιο χέρι
Μάλιστα
Με το ένα
Με ...
Στον κύριο
Κρεοπώλης στο επάγγελμα
Μας μένουν τα κόκαλα
Μια χαμηλή τιμή
Παρακαλώ
Να τελειώνουμε
Κάποιος μίλησε
Ένα χέρι
Κάποιος γαύγισε
Στον σκύλο παρακαλώ
Ανεπάγγελτος
Και τώρα μας μένει
Το κεφάλι
Παρακαλώ
Κανένα χέρι
Μα γιατί τόση αδιαφορία ;
Γιατί φεύγετε ;
Δεν είναι μεγάλη η τιμή
Ο τόπος ερήμωσε...
Το σφυρί χτυπάει τρεις φορές
Τοκ
Τοκ
Τοκ
Θα μείνει εδώ
Στο βάθρο επάνω
Η ερημιά χλευάζει
Τον αντίλαλο.
ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ
ΓλυστράμεΠάνω στο δρόμο
Πτώντας τα λίπη
Που στάζουν
Από τα κρόσια
Της βελούδινης κουρτίνας
Πέφτουμε
Ουρλιάζουμε από πόνο
Ζητάμε βοήθεια
Και τότε μας ρίχνουν
Λάδι καυτό
Μέσα στο ανοιχτό μας
Στόμα.
ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟΝ
Κάθησε και παράγγειλε
Τον καφέ του
Την πάστα του
Τα τσιγάρα του
Τις πυτζάμες του
Τον ύπνο του
Το θάνατο του.
ΚΟΡΟΪΔΙΑ
Τα λουλούδια
Που φέρνουν
Στο μνήμα σου
Είναι
Για να σε κοροϊδεύουν
Αφού η μύτη σου
Δε μυρίζει Πιά.
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ
Την ώρα
Που έβγαζε τον επικήδειο
Ο πεθαμένος σηκώθηκε
Και τούκλεισε
Το στόμα.
ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΡΓΙΑ
Τη μέρα της μοιρασιάς
Βρήκαν χίλιες δυό προφάσεις
Για να κρατήσουν κλειστό
Το μαγαζί
Τη μέρα της μοιρασιάς
Μας δώσαν άδεια υποχρεωτική
"Μετ' αποδοχών"
Οδέποτε τις εισπράξαμε
Τη μέρα της μοιρασιάς
Την κάνανε γιά μας
Επίσημη αργία.
ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ
Μία εφημερίδα
Απεργούν οι δημοσιογράφοι
Ένα περιοδικό
Απεργούν οι αναγνώστες
Τσιγάρα έχετε ;
Μετά τη νέα φορολογία
Δώστε μου μιά σοκολάτα
Η Αφρική δεν εξάγει κακάο
Μιά κουβαρίστρα
Δεν υπάρχουν
Όλη η γειτονιά κεντάει
Ένα στυλό διαρκείας
Μου τα στείλανε χωρίς μελάνι
Χαρτοφάκελα έχετε ;
Δεν υπάρχουν γραμματόσημα
Μπορώ να κάνω ένα τηλέφωνο ;
Βεβαίως
Μιά στιγμή όμως
Να κόψω το σύρμα.
ΠΟΣΟΣΤΑ
Τα ποσοστά μου
Φώναζε
Ο κύριος
Με την καρφίτσα
Στη γραβάτα
Πήρες Τα νόμιμα
Απαντούσε
Ο άλλος
Το περιπολικό
Κυνηγούσε κάοιον
Που είχε πατήσει
Τη διπλή
Γραμμή.
ΕΙΣ ΕΝΔΕΙΞΙΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ
Τα μετάλλια
Λένε
Τα προφέρουνε
Στους ήρωες
Μα
Τα χρυσά νομίσματα
Στους άλλους
Με προσφορά
Υπηρεσίας
Ιδιαίτερης.
ΞΥΛΟΥΡΓΕΙΟΝ
Θα το ήθελα μακρύ
Ευρύχωρο
Να μπαίνει πολύ φως
Νά 'ναι
Όμορφα βαμμένο
Από ξύλο αντοχής
Να κλείσει καλά
Να εφαρμόζει
Θέλω καλή δουλειά
Μείνετε ήσυχος
Αυτοί που μου δώσαν
Την παραγγελία
Τα ίδια μου είπαν
Πότε να έρθω
Να πάρω το παράθυρό,
Λυπάμαι κύριε
Η ειδικότητα μου είναι
Φερετροποιός.
ΥΠΟΔΗΜΑΤΟΠΟΙΕΙΟΝ
Όχι πως δεν είναι ωραίο
Μα κάτι κάνει
Αυτό το παπούτσι
Να είναι
Ανιαρό
Ο παπουτσής σήκωσε τους ώμους
Με κοίταξε παράξενα
Μ' ένα ψίθυρο στο στόμα
Πρώτη φορά την ακούω αυτή τη λέξη.
Καιρό για χάσιμο
Δεν είχα
Άρπαξα ένα σφυρί
Κι ένα... καρφί
Και το κάρφωσα βαθιά
Μέσα στο παπούτσι
Το φόρεσα
Και στάθηκα όρθιος
Έτσι τα θέλω εγώ τα παπούτσια
ΕΙΣ ΕΝΔΕΙΞΙΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ
Τα μετάλλια
Λένε
Τα προφέρουνε
Στους ήρωες
Μα
Τα χρυσά νομίσματα
Στους άλλους
Με προσφορά
Υπηρεσίας
Ιδιαίτερης.
ΞΥΛΟΥΡΓΕΙΟΝ
Θα το ήθελα μακρύ
Ευρύχωρο
Να μπαίνει πολύ φως
Νά 'ναι
Όμορφα βαμμένο
Από ξύλο αντοχής
Να κλείσει καλά
Να εφαρμόζει
Θέλω καλή δουλειά
Μείνετε ήσυχος
Αυτοί που μου δώσαν
Την παραγγελία
Τα ίδια μου είπαν
Πότε να έρθω
Να πάρω το παράθυρό,
Λυπάμαι κύριε
Η ειδικότητα μου είναι
Φερετροποιός.
ΥΠΟΔΗΜΑΤΟΠΟΙΕΙΟΝ
Όχι πως δεν είναι ωραίο
Μα κάτι κάνει
Αυτό το παπούτσι
Να είναι
Ανιαρό
Ο παπουτσής σήκωσε τους ώμους
Με κοίταξε παράξενα
Μ' ένα ψίθυρο στο στόμα
Πρώτη φορά την ακούω αυτή τη λέξη.
Καιρό για χάσιμο
Δεν είχα
Άρπαξα ένα σφυρί
Κι ένα... καρφί
Και το κάρφωσα βαθιά
Μέσα στο παπούτσι
Το φόρεσα
Και στάθηκα όρθιος
Έτσι τα θέλω εγώ τα παπούτσια
Να μ' ενοχλούν
Να με πληγώνουν.
ΜΑΘΗΜΑ ΦΥΤΟΛΟΓΙΑΣ
Ο δάσκαλος ανέβηκε
Με στόμφο
Στην έδρα
Το φυτό κύριοι
Πρώτα βγάζει
Τα άνθη
Μετά τα φύλλα
Ύστερα τα κλαδιά
Ακολουθεί ο κορμός
Και προχωρούμε στις ρίζες
Μερικοί χειροκρότησαν
Πολλοί τα έχασαν
Τόλμησα να φωνάξω
Οι εξελίξεις αρχίζουν
Από κάτω
Προς τα πάνω
Δίπλα μου συζητούσαν ακόμα
Μάλλον πρόκειται
Γιά βιολογικό παράδοξο
Ίσως θαύμα ανατομικό
Ένας τρίτος μας έλυσε την απορία
Ο δάσκαλος κρατούσε
Εσκεμμένα το βιβλίο ανάποδα.
ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ
Ας κουβαλάμε μαζί μας
Όπου κι αν πάμε
Τα απαραίτητα εργαλεία
Ο θάνατος μπορεί να μας βρει
Παντού
Ποιός θα μυρίσει
Την πτωμαϊνη μας ;
Όλες οι μύτες κρυολογημένες
Ας κουβαλάμε μαζί μας
Τα απαραίτητα
Ένα κασμά ένα φτυάρι
Τα ατομικά μας στοιχεία
Το τελευταίο φόρεμα
Του θανάτου
Δεν είναι το σάβανο
Είναι η ανθρώπινη
Φροντίδα
Ο πεθαμένος δεν κρυώνει
Αν το αφήσεις έξω απ' το λάκο
Ο πεθαμένος κρυώνει
Αν το αφήσεις
Έξω α' τη θύμηση.
Αργύρης Μαρνέρος Επιλογές από το "Σκοτεινός Θάλαμος
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Δώστε μου μερικά μέτρα
Πολύχρωμς κορδέλες
Δυό τρία τενεκεδένια
Μετάλλια
Χαλκομανίες πρωτότυπες
Αυτοκόλλητα άστρα
Ένα χάρτινο καπέλλο
Και μιά σπάθα πλαστική
Ωραίο καρναβάλι
Θα γίνει ο γυιός σας
Όχι καλέ
Ο άντρας μου γυρίζει
Απ' τον πόλεμο.
ΔΑΣΚΑΛΕ
Ρίξε λίγο παραπάνω
Κανέλλα στο μάθημα
Δάσκαλε
Έτσι κι αλλιώς
Περιεχόμενο
Δεν υπάρχει.
Ο ΗΡΩΑΣ ΡΕΜΑΛΙ
Τον είπαν ήρωα
Γιατί σπατάλησε τη ζωή του
Στη μάχη τη δική τους
Τον είπαν ρεμάλι
Γιατί σπατάλησε τη ζωή του
Στο γλέντι το δικό του.
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Τώρα που θα πας σχολείο
Νά 'σαι καλός και φρόνιμος
Για να προκόψεις
Τώρα που έπιασες δουλειά
Νά 'σαι καλός και φρόνιμος
Για να σε εκτιμήσουν
Τώρα που πέθανες
Χοροπήδα όσο θέλεις.
Η ΜΙΜΗΣΗ
Τη φωνή της πόρνης
Προσπάθησε να μιμηθείς
Την ώρα που πουλάει
Το κορμί της
Τη φωνή του πολιτικού
Την ώρα που υπόσχεται
Τη φωνή του Πάπα
Τη ώρα που συγχωρεί
Τη φωνή του έμπορα
Την ώρα που παζαρεύει
Τη φωνή του δάσκαλου
Την ώρα που συμβουλεύει
Τώρα που τις μιμήθηκες όλες
Προσπάθησε να μιμηθείς
Και τη δική σου φωνή.
Η ΜΕΤΑΘΕΣΗ
Η ζυγαριά που κρατούσε
Η δικαοσύνη
Έγερνε πάντα εξιά
Η αγορανομία σφράγιζε
Κάθε χρόνο
Τα σταθμά κανονικά
Ένας καινούριος
τη υπηρεσία
Έκανε αναφορά
Ελλιποβαρή σταθμά
Πήρα μετάθεση
Μετά μιά βδομάδα.
ΕΚΑΝΕ...
Μπροστά μου
Βάδιζε ένας παπάς
Έκανε
Τέτοιο σκοτάδι
Ούτε καν μπορούσα
να τον ξεχωρίσω.
ΔΕΙΚΤΗΣ
Σε κάθε λαιμό κρέμεται
Ένας χρυσός σταυρός
Και στο χρηματιστήριο
Ο δείκτης της αξίας του.
ΓΚΛΟΠΣ (Γενικά χαρακτηριστικά)
Κατασκευάζεται με μεράκι
Στον τόρνο από ξύλο σκληρό
Μπορείς να το φορέσεις
Με φαρδιά μαύρη ζώνη
Εξωτερικά
Ή
Τυλιγμένο σε εφημερίδα
Βαθιά στην κολότσεπη
Εσωτερικά
χρησιμοποιείται
Σε έκτακτες περιπτώσεις
Με λελογισμένη δύναμη
Αν γίνει όμως κακή εκτίμηση
Το χτύπημα ανοίγει
Κεφάλια ή μύτες
μερικές νοικοκυρές το χρησιμοποιούν
Στην κουζίνα
Ανοίγουν φύλλα
για πίτα.
ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ
(αφιερώνεται στους κατά
καιρούς υπουγούς παιδείας)
Η δασκάλα έλεγε
Πάντα
Πως η καθαριότητα
Είναι μισή αρχοντιά
Η μαμά σας
Θα κόβει
τα νύχια
Ο κουρέας τα μαλλιά
Όσο για το μυαλό σας
Μου δώσαν ειδικό ψαλίδι
Να σας το παίρνω
Πάντα σύρριζα.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Πατρίδα μου οι ρίζες σου
Στον ήλιο απλωμένες
Επάνω κρέμεται η τιμή
"Ενθύμιον"
Για το περαστικό τουρίστα
Πατρίδα μου μας στήνουνε
Στον τοίχο
Και μας πυροβολούν
Μέσ' από φωτογραφικό
Φακό
Για μια φωτογραφία.
ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙ
Στις 17 κάθε Νοέμβρη
Οι εργάτες θα κουβαλούν τα σκηνικά
Το πλήθος θα μπογιατίζεται
Το θέατρο θα φωταγωγείται
Περάστε κόσμε λαϊκή απογευματινή
Τυλιγμένο σε εφημερίδα
Βαθιά στην κολότσεπη
Εσωτερικά
χρησιμοποιείται
Σε έκτακτες περιπτώσεις
Με λελογισμένη δύναμη
Αν γίνει όμως κακή εκτίμηση
Το χτύπημα ανοίγει
Κεφάλια ή μύτες
μερικές νοικοκυρές το χρησιμοποιούν
Στην κουζίνα
Ανοίγουν φύλλα
για πίτα.
ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ
(αφιερώνεται στους κατά
καιρούς υπουγούς παιδείας)
Η δασκάλα έλεγε
Πάντα
Πως η καθαριότητα
Είναι μισή αρχοντιά
Η μαμά σας
Θα κόβει
τα νύχια
Ο κουρέας τα μαλλιά
Όσο για το μυαλό σας
Μου δώσαν ειδικό ψαλίδι
Να σας το παίρνω
Πάντα σύρριζα.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Πατρίδα μου οι ρίζες σου
Στον ήλιο απλωμένες
Επάνω κρέμεται η τιμή
"Ενθύμιον"
Για το περαστικό τουρίστα
Πατρίδα μου μας στήνουνε
Στον τοίχο
Και μας πυροβολούν
Μέσ' από φωτογραφικό
Φακό
Για μια φωτογραφία.
ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙ
Στις 17 κάθε Νοέμβρη
Οι εργάτες θα κουβαλούν τα σκηνικά
Το πλήθος θα μπογιατίζεται
Το θέατρο θα φωταγωγείται
Περάστε κόσμε λαϊκή απογευματινή
Στις 17 κάθε Νοέμβρη
Η οργή των σκοτωμένων θα δυναμώνει
Η δικιά μας η φωνή θα χαμηλώνει
Η πόρτα θα σκουριάζει
Και οι θεατρίνοι θα μασούν τα λόγια τους
Η οργή των σκοτωμένων θα δυναμώνει
Η δικιά μας η φωνή θα χαμηλώνει
Η πόρτα θα σκουριάζει
Και οι θεατρίνοι θα μασούν τα λόγια τους
Στις 17 κάθε Νοέμβρη
Θα στήνουν πάγκους με γλυφιτζούρια
Και θά 'ρχονται παπάδες
Με νόμιμες ταρίφες
Οι θεατρίνοι θα ξεχάσουν του ρόλους
Ο κόσμος θα περνάει από συνήθεια
Στις 17 κάθε ΝοέμβρηΧτυπάτε νεκροί τα ταμπούρλα
Ο χρόνος χοντραίνει τ' αυτιά.
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1979
Είναι ωραίοι οι ανώνυμοι
Καθώς στο πανηγύρι έρχονται
Μ' ένα γαρύφαλλο στο χέρι
Για να τιμήσουν τους νεκρούς
Μα πιο ωραίοι είναι όταν φεύγουν
Κρατώντας στο ίδιο χέρι
Ένα σουβλάκι της ώρας
Πραγματικά ξελιγωμένοι
Από την υπερένταση της συγκίνησης.
Αργύρης Μαρνέρος Επιλογές από το "Ο Υπόνομος"
ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ
Κόκκινος τάπητας μπροστά στη Μητρόπολη
Για να περάσουν οι επίσημοι
Από τα πρόσωπα έλειπε τελείως
Το χρώμα της ντροπής
Γι αυτό έπρεπε κάπου να υπάρχει.
24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1979
Γιορτές λοιπόν και φέτος
Στο προεδρικό το μέγαρο δεξίωση
Μα ο λαός πάντα μπροστά στο κάγκελο
Με το γλυφιτζούρι της αποκατάστασης
Και τα μπατιρόσπορα της κάθαρσης
Γλύφει το χτες και σκέφτεται
μασάει το σήμερα και φτύνει.
ΦΩΣΤΗΡΑΣ
Είναι πραγματικά
Παράξενος ο άνθρωπος
Ενώ του διδάκουν
Γιά χρόνια την αλήθεια
Αυτός γίνεται
Φωστήρας στο ψέμα
Χωρίς μια ώρα μάθημα.
ΟΔΗΓΙΕΣ
Μην ομιλείτε
Στον οδηγό
Ξέρει αυτός
Που θα σας πάει
Για να τον χρειάζεστε
Πάει να πει
Πως αισθάνεστε
Θαυμάσια
Μες στο κοπάδι.
ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ
Ο Δεσπότης
Όταν ανέβηκε
Στο χρυσό θρόνο
Κρατώντας στο χέρι
Τη χρυσή του ράβδο
θυμήθηκε το γαϊδούρι
Του Χριστού
Και το ξύλινο αποκούμπι του
Δεν ντράπηκε καθόλου
Γι αυτό και δεν αισθάνθηκε
Την ανάγκη να κατέβει
Απ' το θρόνο.
ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ
Δώστε ψωμί
Στους πεινασμένους
Φωνάζουν οι ανθρωπιστές
Και γυρίζουν
Απ' τήν άλλη μεριά
Για την κακοψημένη
Μπριζόλα.
SERVIS
Ποιός τό 'πε πως η εκκλησία
Έμεινε πίσω στις εξελίξεις
Λίγα ξωκκλήσια έχτισε
Πάνω στα πεζοδρόμια ;
Μόνο οι τράπεζες
Θα έχουν υποκαταστήματα ;
Αν τώρα βάλει
Κι αυτόματους
Δίπλα στις εικόνες
Όπου μ' ένα τάληρο
Μες σε μπουκάλι πλαστικό
Αγιασμός θα βγαίνει
Θα έχουμε ένα servis
Πραγματικά υπέροχο.
ΑΠΟΡΙΑ
Απορώ
Γιατί δεν απαντάει
Ο υπουργός
Τα χαρτιά μου τα υπέβαλα
Όλα και κανονικά
Ο φάκελος είναι εντάξει
Καλά τα χαρτιά
Υπέβαλες όμως
Χαρτάκι και φακελάκι.
ΤΩΡΑ
Τώρα που φοράτε τα γιορτινά σας
Τώρα που περνάτε έξω
Απ' τό ορφανοτροφείο
Τρελλοκομείο
Γηροκομείο
Νοσοκομείο
Κεμάστε την αγάπη σας
Σαν το σαλάμι αέρος
Θα στήνουν πάγκους με γλυφιτζούρια
Και θά 'ρχονται παπάδες
Με νόμιμες ταρίφες
Οι θεατρίνοι θα ξεχάσουν του ρόλους
Ο κόσμος θα περνάει από συνήθεια
Στις 17 κάθε ΝοέμβρηΧτυπάτε νεκροί τα ταμπούρλα
Ο χρόνος χοντραίνει τ' αυτιά.
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1979
Είναι ωραίοι οι ανώνυμοι
Καθώς στο πανηγύρι έρχονται
Μ' ένα γαρύφαλλο στο χέρι
Για να τιμήσουν τους νεκρούς
Μα πιο ωραίοι είναι όταν φεύγουν
Κρατώντας στο ίδιο χέρι
Ένα σουβλάκι της ώρας
Πραγματικά ξελιγωμένοι
Από την υπερένταση της συγκίνησης.
Αργύρης Μαρνέρος Επιλογές από το "Ο Υπόνομος"
ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ
Κόκκινος τάπητας μπροστά στη Μητρόπολη
Για να περάσουν οι επίσημοι
Από τα πρόσωπα έλειπε τελείως
Το χρώμα της ντροπής
Γι αυτό έπρεπε κάπου να υπάρχει.
24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1979
Γιορτές λοιπόν και φέτος
Στο προεδρικό το μέγαρο δεξίωση
Μα ο λαός πάντα μπροστά στο κάγκελο
Με το γλυφιτζούρι της αποκατάστασης
Και τα μπατιρόσπορα της κάθαρσης
Γλύφει το χτες και σκέφτεται
μασάει το σήμερα και φτύνει.
ΦΩΣΤΗΡΑΣ
Είναι πραγματικά
Παράξενος ο άνθρωπος
Ενώ του διδάκουν
Γιά χρόνια την αλήθεια
Αυτός γίνεται
Φωστήρας στο ψέμα
Χωρίς μια ώρα μάθημα.
ΟΔΗΓΙΕΣ
Μην ομιλείτε
Στον οδηγό
Ξέρει αυτός
Που θα σας πάει
Για να τον χρειάζεστε
Πάει να πει
Πως αισθάνεστε
Θαυμάσια
Μες στο κοπάδι.
ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ
Ο Δεσπότης
Όταν ανέβηκε
Στο χρυσό θρόνο
Κρατώντας στο χέρι
Τη χρυσή του ράβδο
θυμήθηκε το γαϊδούρι
Του Χριστού
Και το ξύλινο αποκούμπι του
Δεν ντράπηκε καθόλου
Γι αυτό και δεν αισθάνθηκε
Την ανάγκη να κατέβει
Απ' το θρόνο.
ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ
Δώστε ψωμί
Στους πεινασμένους
Φωνάζουν οι ανθρωπιστές
Και γυρίζουν
Απ' τήν άλλη μεριά
Για την κακοψημένη
Μπριζόλα.
SERVIS
Ποιός τό 'πε πως η εκκλησία
Έμεινε πίσω στις εξελίξεις
Λίγα ξωκκλήσια έχτισε
Πάνω στα πεζοδρόμια ;
Μόνο οι τράπεζες
Θα έχουν υποκαταστήματα ;
Αν τώρα βάλει
Κι αυτόματους
Δίπλα στις εικόνες
Όπου μ' ένα τάληρο
Μες σε μπουκάλι πλαστικό
Αγιασμός θα βγαίνει
Θα έχουμε ένα servis
Πραγματικά υπέροχο.
ΑΠΟΡΙΑ
Απορώ
Γιατί δεν απαντάει
Ο υπουργός
Τα χαρτιά μου τα υπέβαλα
Όλα και κανονικά
Ο φάκελος είναι εντάξει
Καλά τα χαρτιά
Υπέβαλες όμως
Χαρτάκι και φακελάκι.
ΤΩΡΑ
Τώρα που φοράτε τα γιορτινά σας
Τώρα που περνάτε έξω
Απ' τό ορφανοτροφείο
Τρελλοκομείο
Γηροκομείο
Νοσοκομείο
Κεμάστε την αγάπη σας
Σαν το σαλάμι αέρος
Πάνω στα κάγκελα
Κι ύστερα πάτε στο σπίτι σας
Φάτε το βραδινό σας
Και μη ξεχάστε προπαντός
Να κάντε το σταυρό σας.
ΑΓΑΛΜΑΤΑ
Σ' αυτό το χωριό
Μη στήστε άλλα αγάλματα
Μας είπε μια γριά
Που ανταμώσαμε στη βρύση
Κι αυτά που είχαμε
Μετανάστεψαν.
ΟΙ ΘΕΟΙ
Εμπρός στρατιώτες μου
Φώναξε ο Στρατηγός
Κι ο θεός είναι μαζί μας
Εμπρός λεβέντες μου
Και μάλιστα γρήγορα
Γιατί κι αυτοί οι απέναντι
Έχουν το δικό τους θεό.
ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ
Αυτοί πέσανε στη μάχη
Υπέρ βωμών και εστιών
Οι άλλοι ξαπλωμένοι στο σαλόνι
Ψήνουν σουβλάκια στους βωμούς
Και δίνουν την εστία με αντιπαροή
Σε ημέτερο εργολάβο.
ΗΔΟΝΙΚΑ
Καθισμένη η Δημορατία
Πάνω σε τριακόσια σκαμνιά
Πίνοντας τριακόσιους καφέδες
Και άλλα τόσα τσιγάρα
Ξύνει τον κώλο της ηδονικά
Με τρεις χιλιάδες νύχια.
ΤΩΡΑ...
Τώρα τελείωσε ο πόλεμος μας είπαν
Σπείρτε μέσα στα κράνη σας λουλούδια
Και μεις τους πιστέψαμε
Τώρα τελείωσε ο πόλεμος μας είπαν
Τα κανόνια θα τα κάνουμε τρακτέρ
Και μεις τους πιστέψαμε
Τώρα τελείωσε ο πόλεμος μας είπαν
Χτίστε τα σπίτια σας κάντε οικογένειες
Και μεις τους πιστέψαμε
Τώρα τελείωσε ο πόλεμος τους είπαμε
Κι αφήστε μας ήσυχους δίπλα
Στα λουλούδια τα τρακτέρ και τα παιδιά μας
Μα αυτοί δεν μας πίστεψαν.
RECEPTION
Πρώτα καλωσορίζαμε τους ξένους
Στην υποδοχή του σπιτιού μας
Τους προσφέραμε γλυκά και νερό
Και τους ονομάζαμε επισκέπτες μας
Αργότερα βάλαμε πολλές καρέκλες στη υποδοχή
Καλωσορίζανε τους ξένους τα γκαρσόνια
Πουλούσαμε γλυκά και αναψυκτικά
Και ονομάζαμε τους ξένους πελάτες μας
Τώρα ήρθαν οι ξένοι από παντού
Αγόρασαν το σπίτι μας και τό 'καναν HOTEL
Πουλάνε NESCAFE εμφιαλωμένο νερό
Και μας ονομάζουν υπηρετικό προσωπικό.
ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ
Τώρα το ξέρω
Πρέπει ν’ αγαπήσω τη ζωή
Ανάμεσα απ’ τα συντρίμμια
Που βρίσκονται μπροστά μου
Πρέπει να αγαπήσω ξανά
Κάθε μικρό κομμάτι
Κι ένα ένα να τα βάλω στη σειρά
Όμορφα δεν είναι μόνο
Τα απείραχτα πράγματα
Και τα σπασμένα αγάλματα
Έχουν τη δική τους τη χάρη
Και ίσως είναι αυτά
Που πιο πολύ μας μοιάζουν.
ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Κάποια μέρα σε μια σχολική γιορτή
Οι μαθητές ντύθηκαν παπαγάλoι
Και έλεγαν το μάθημα χωρίς χάνoυν λέξη
Και όλοι βαθμoλoγήθηκαν με άριστα.
Και από τότε δεν ήταν μόνο σχολική γιορτή
Αλλά επίσημο πλέον σύστημα παιδείας.
ΣΧΟΛΙΚΑ ΘΡΑΝΙΑ
Μου μίλησαν
Πιο Πολύ για Αβραάμ
Παρά για Σωκράτη
Πιο πολύ για Χριστό
Παρά για Διόνυσο
Άσε τα σχολικά θρανία
Είπε ο γέρος της παρέας.
Και δες στην πλατεία το χορό
Μέσα στη μνήμη του κορμιού
Ήτανε πάντα Διόνυσoς ο χρόvoς.
ΣΥΝΤΑΓΉ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Μέσα στη βάρβαρη απλοποίηση των παραμυθιών
Oι μεν πιστoί κοιμούνται ευτυχισμένοι
Oι δε ποιμένες γλεντούνε τρισευτυχισμένοι.
ΖΩΟΦΙΛΟΣ
Εγώ υπήρξα πάντα ζωόφιλος
Αγαπητέ μου έλα μέσα
Στην κουζίνα να σου δείξω
Πόσο τρυφερά πόσο απαλά
Τα πλάθω εγώ τα μπιφτέκια.
ΠΟΣΟΣΤΑ
Θέλουμε ποσοστά
Απ’ το γάλα μας
Φώναζαν τα πρόβατα
Θα είμαι πιο γενναιόδωρος
Μαζί σας είπε ο τσέλιγκας
Θα σας δώσω ποσοστά
Από το κρέας σας.
ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ
Άξιος φώναζε ο κόσμος
Κι ύστερα πάτε στο σπίτι σας
Φάτε το βραδινό σας
Και μη ξεχάστε προπαντός
Να κάντε το σταυρό σας.
ΑΓΑΛΜΑΤΑ
Σ' αυτό το χωριό
Μη στήστε άλλα αγάλματα
Μας είπε μια γριά
Που ανταμώσαμε στη βρύση
Κι αυτά που είχαμε
Μετανάστεψαν.
ΟΙ ΘΕΟΙ
Εμπρός στρατιώτες μου
Φώναξε ο Στρατηγός
Κι ο θεός είναι μαζί μας
Εμπρός λεβέντες μου
Και μάλιστα γρήγορα
Γιατί κι αυτοί οι απέναντι
Έχουν το δικό τους θεό.
ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ
Αυτοί πέσανε στη μάχη
Υπέρ βωμών και εστιών
Οι άλλοι ξαπλωμένοι στο σαλόνι
Ψήνουν σουβλάκια στους βωμούς
Και δίνουν την εστία με αντιπαροή
Σε ημέτερο εργολάβο.
ΗΔΟΝΙΚΑ
Καθισμένη η Δημορατία
Πάνω σε τριακόσια σκαμνιά
Πίνοντας τριακόσιους καφέδες
Και άλλα τόσα τσιγάρα
Ξύνει τον κώλο της ηδονικά
Με τρεις χιλιάδες νύχια.
ΤΩΡΑ...
Τώρα τελείωσε ο πόλεμος μας είπαν
Σπείρτε μέσα στα κράνη σας λουλούδια
Και μεις τους πιστέψαμε
Τώρα τελείωσε ο πόλεμος μας είπαν
Τα κανόνια θα τα κάνουμε τρακτέρ
Και μεις τους πιστέψαμε
Τώρα τελείωσε ο πόλεμος μας είπαν
Χτίστε τα σπίτια σας κάντε οικογένειες
Και μεις τους πιστέψαμε
Τώρα τελείωσε ο πόλεμος τους είπαμε
Κι αφήστε μας ήσυχους δίπλα
Στα λουλούδια τα τρακτέρ και τα παιδιά μας
Μα αυτοί δεν μας πίστεψαν.
RECEPTION
Πρώτα καλωσορίζαμε τους ξένους
Στην υποδοχή του σπιτιού μας
Τους προσφέραμε γλυκά και νερό
Και τους ονομάζαμε επισκέπτες μας
Αργότερα βάλαμε πολλές καρέκλες στη υποδοχή
Καλωσορίζανε τους ξένους τα γκαρσόνια
Πουλούσαμε γλυκά και αναψυκτικά
Και ονομάζαμε τους ξένους πελάτες μας
Τώρα ήρθαν οι ξένοι από παντού
Αγόρασαν το σπίτι μας και τό 'καναν HOTEL
Πουλάνε NESCAFE εμφιαλωμένο νερό
Και μας ονομάζουν υπηρετικό προσωπικό.
ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ
Τώρα το ξέρω
Πρέπει ν’ αγαπήσω τη ζωή
Ανάμεσα απ’ τα συντρίμμια
Που βρίσκονται μπροστά μου
Πρέπει να αγαπήσω ξανά
Κάθε μικρό κομμάτι
Κι ένα ένα να τα βάλω στη σειρά
Όμορφα δεν είναι μόνο
Τα απείραχτα πράγματα
Και τα σπασμένα αγάλματα
Έχουν τη δική τους τη χάρη
Και ίσως είναι αυτά
Που πιο πολύ μας μοιάζουν.
ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Κάποια μέρα σε μια σχολική γιορτή
Οι μαθητές ντύθηκαν παπαγάλoι
Και έλεγαν το μάθημα χωρίς χάνoυν λέξη
Και όλοι βαθμoλoγήθηκαν με άριστα.
Και από τότε δεν ήταν μόνο σχολική γιορτή
Αλλά επίσημο πλέον σύστημα παιδείας.
ΣΧΟΛΙΚΑ ΘΡΑΝΙΑ
Μου μίλησαν
Πιο Πολύ για Αβραάμ
Παρά για Σωκράτη
Πιο πολύ για Χριστό
Παρά για Διόνυσο
Άσε τα σχολικά θρανία
Είπε ο γέρος της παρέας.
Και δες στην πλατεία το χορό
Μέσα στη μνήμη του κορμιού
Ήτανε πάντα Διόνυσoς ο χρόvoς.
ΣΥΝΤΑΓΉ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Μέσα στη βάρβαρη απλοποίηση των παραμυθιών
Oι μεν πιστoί κοιμούνται ευτυχισμένοι
Oι δε ποιμένες γλεντούνε τρισευτυχισμένοι.
ΖΩΟΦΙΛΟΣ
Εγώ υπήρξα πάντα ζωόφιλος
Αγαπητέ μου έλα μέσα
Στην κουζίνα να σου δείξω
Πόσο τρυφερά πόσο απαλά
Τα πλάθω εγώ τα μπιφτέκια.
ΠΟΣΟΣΤΑ
Θέλουμε ποσοστά
Απ’ το γάλα μας
Φώναζαν τα πρόβατα
Θα είμαι πιο γενναιόδωρος
Μαζί σας είπε ο τσέλιγκας
Θα σας δώσω ποσοστά
Από το κρέας σας.
ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ
Άξιος φώναζε ο κόσμος
Από τη μια μεριά
Ανάξιος φωνάζανε οι άλλοι
Ο θεός με τη σιωπή του
Έλειπε παντελώς.
ΧΡΩΜΑ ΣΟΒΑΡΟ
Και βέβαια προσέξατε
Πως τα δημόσια αμάξια
Τά 'χουν βαμμένα μαύρα
Μόνο που οι νεκροφόρες
Έχουν λαμπάκια παραπάνω
Και το φορτίο πάντα σοβαρό
Ολόφτυστο το ίδιο
Οι μεν καθισμένοι
Οι δε ξαπλωμένοι.
ΞΕΡΟΥΝ ΑΥΤΟΙ
Ξέρουν αυτοί
τι κάνουν
Όταν τα μάτια
Της Δικαιοσύνης
Δένουν
Με μαύρο μαντήλι
Είναι
Γιά να μη τους βλέπει
Όταν μοιράζουν
Το δίκιο.
ΕΜΕΙΣ
Πήρε λοιπόν τη λάσπη ο θεός
Και έπλασε τον άνθρωπο
Πήρε κι ο άνθρωπος τη λάσπη
Κι έχτισε το σπίτι του θεού
Οι παπάδες όμως που ήρθαν
Έκαναν τόσο πολλή λάσπη
Που το περίσευμα το ρίξαν
Στα μούτρα του Θεού
Και μεις αντί να του πλένουμε
Τα μάτια, πλένουμε τα χέρια μας.
Η ΓΛΥΚΑ ΤΗΣ ΑΛΜΥΡΑΣ
Η ευτυχία του Παράδεισου
Ήταν δοτή γι αυτό και ήταν άνοστη
Μόνο όταν απλώσαμε τα χέρια μας
Γλυκαίναν οι καρποί πραγματικά
Μες στην αλμύρα του ιδρώτα μας.
ΜΟΝΟ
Πωλούνται
Οικόπεδα θαυμάσια
Με φως νερό τηλέφωνο
Ευκολίες πληρωμής
Θαυμάσια θέα
Προς όλες τις πλευρές
μόνο που η μία βλέπει
Πάντα στο Νεκροταφείο.
ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Πορνεία κατανάλωση προμήθεια
Ξεπούλημα παζάρεμα χαμόγελο
Μέση σκυφτή λαίμαργο μάτι
Χειραψίες βελούδινες νύχι γαμψό
Βγαλμένα όλα στο σφυρί
Παράδοση αιώνων
Και κόκκαλα προγόνων.
ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΕΙΣΤΕ
Η Ελλάδα μας χορεύει
Τσιφτετέλι πάνω στο τραπέζι
Και οι ξένοι μας ολόγυρα κοιτούν
Τα πιάτα πέφτουνε βροχή
Στου Φιλοπάππου εθνικοί χοροί
Με βήματα στο πρόγραμμα βαλμένα
Ήχος και φως
Κόκκινη η Ακρόπολη από ντροπή
Πορνεύουν στα Προπύλαια
Οι Καρυάτιδες πάνω στις κάρτες
Ανάξιος φωνάζανε οι άλλοι
Ο θεός με τη σιωπή του
Έλειπε παντελώς.
ΧΡΩΜΑ ΣΟΒΑΡΟ
Και βέβαια προσέξατε
Πως τα δημόσια αμάξια
Τά 'χουν βαμμένα μαύρα
Μόνο που οι νεκροφόρες
Έχουν λαμπάκια παραπάνω
Και το φορτίο πάντα σοβαρό
Ολόφτυστο το ίδιο
Οι μεν καθισμένοι
Οι δε ξαπλωμένοι.
ΞΕΡΟΥΝ ΑΥΤΟΙ
Ξέρουν αυτοί
τι κάνουν
Όταν τα μάτια
Της Δικαιοσύνης
Δένουν
Με μαύρο μαντήλι
Είναι
Γιά να μη τους βλέπει
Όταν μοιράζουν
Το δίκιο.
ΕΜΕΙΣ
Πήρε λοιπόν τη λάσπη ο θεός
Και έπλασε τον άνθρωπο
Πήρε κι ο άνθρωπος τη λάσπη
Κι έχτισε το σπίτι του θεού
Οι παπάδες όμως που ήρθαν
Έκαναν τόσο πολλή λάσπη
Που το περίσευμα το ρίξαν
Στα μούτρα του Θεού
Και μεις αντί να του πλένουμε
Τα μάτια, πλένουμε τα χέρια μας.
Η ΓΛΥΚΑ ΤΗΣ ΑΛΜΥΡΑΣ
Η ευτυχία του Παράδεισου
Ήταν δοτή γι αυτό και ήταν άνοστη
Μόνο όταν απλώσαμε τα χέρια μας
Γλυκαίναν οι καρποί πραγματικά
Μες στην αλμύρα του ιδρώτα μας.
ΜΟΝΟ
Πωλούνται
Οικόπεδα θαυμάσια
Με φως νερό τηλέφωνο
Ευκολίες πληρωμής
Θαυμάσια θέα
Προς όλες τις πλευρές
μόνο που η μία βλέπει
Πάντα στο Νεκροταφείο.
ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Πορνεία κατανάλωση προμήθεια
Ξεπούλημα παζάρεμα χαμόγελο
Μέση σκυφτή λαίμαργο μάτι
Χειραψίες βελούδινες νύχι γαμψό
Βγαλμένα όλα στο σφυρί
Παράδοση αιώνων
Και κόκκαλα προγόνων.
ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΕΙΣΤΕ
Η Ελλάδα μας χορεύει
Τσιφτετέλι πάνω στο τραπέζι
Και οι ξένοι μας ολόγυρα κοιτούν
Τα πιάτα πέφτουνε βροχή
Στου Φιλοπάππου εθνικοί χοροί
Με βήματα στο πρόγραμμα βαλμένα
Ήχος και φως
Κόκκινη η Ακρόπολη από ντροπή
Πορνεύουν στα Προπύλαια
Οι Καρυάτιδες πάνω στις κάρτες
Έχουμε και κέρματα παλιά
Βασιλικά κεφάλια
Δεκάρες τρύπιες
Χειροκροτείστε
Greece is Music
Διώξτε το γέρο απ' το κέτρο
Η γκάιντα του είναι αντιτουριστική
Σουβλάκι Μουσακά Μουσείο
GOOD - BYE,
AUFWIEDERSEHEN,
AU REVOIR
Σας ευχαριστούμε
Σας περιμένουμε ξανά
Έχουμε καιρό για το ξεπούλημα
Χειροκροτείστε.
Βασιλικά κεφάλια
Δεκάρες τρύπιες
Χειροκροτείστε
Greece is Music
Διώξτε το γέρο απ' το κέτρο
Η γκάιντα του είναι αντιτουριστική
Σουβλάκι Μουσακά Μουσείο
GOOD - BYE,
AUFWIEDERSEHEN,
AU REVOIR
Σας ευχαριστούμε
Σας περιμένουμε ξανά
Έχουμε καιρό για το ξεπούλημα
Χειροκροτείστε.
Αργύρης Μαρνέρος Επιλογές από το "Είσοδος Κινδύνου"
* Ο Αργύρης Μαρνέρος γεννήθηκε στο Δοξάτο της Δράμας. Τέλειωσε το γυμνάσιο του χωριού του το 1960 και την άλλη χρονιά -σχεδόν με το πρώτο μεταναστευτικό κύμα- φεύγει για τη Δυτ. Γερμανία. Δουλεύει σε διάφορα εργοστάσια και το βράδυ παρακολουθεί μαθήματα γλώσσας.
Το 1968 αρχίζει σπουδές Γερμανικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1973, παράλληλα με τις σπουδές του, παίρνει το δίπλωμα του ξεναγού από την τοπική σχολή Θεσσαλονίκης.
Ο χώρος του Πανεπιστημίου και οι λογοτεχνικοί κύκλοι τον φέρνουν για πρώτη φορά σε μια ουσιαστική επαφή με τα ελληνικά λογοτεχνικά ρεύματα.
Scholeio.com
Scholeio.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου