Νίτσε
. Κάθε αληθινή πίστη είναι αδιάψευστη, εκπληρώνει αυτό που ο πιστός ελπίζει να
βρει σ' αυτήν, δεν προσφέρει όμως ούτε το ελάχιστο έρεισμα για τη θεμελίωση μιας αντικειμενικής αλήθειας.
. Θέλεις να επιδιώξεις ψυχική ηρεμία και ευτυχία, τότε πίστευε, θέλεις να είσαι ένας απόστολος της αλήθειας, τότε αναζήτησέ την.
. Η ευτυχία μου: Από τότε που κουράστηκα να γυρεύω, έμαθα να βρίσκω. Από τότε που κάποιος άνεμος μού εναντιώθηκε, ταξιδεύω με όλους τους ανέμους.
Θεωρώ απαραίτητο να πλύνω τα χέρια μου, αφότου έρθω σε επαφή με θρήσκους ανθρώπους.
. Ο βαθμός και η φύση της σεξουαλικότητας στον άνδρα ανεβαίνουν ως την υψηλότερη κορυφή του πνεύματός του.
Μόνο αυτός που χτίζει το μέλλον έχει δικαίωμα να κρίνει το παρελθόν. (Άλλαν Πέρσυ, «Νίτσε: 99 μαθήματα καθημερινής φιλοσοφίας» εκδ. Πατάκη)
Ο Φρίντριχ Νίτσε γεννήθηκε το 1844, από
Τον βασάνιζαν ισχυροί πονοκέφαλοι και μια επιδεινούμενη όραση, σχεδόν όλη την υπόλοιπη δημιουργικά ενεργή ζωή του . Η πρώτη δεκαετία της απομόνωσής του, όμως, ήταν και η πιο γόνιμη περίοδός του, τότε που έγραψε τα Τάδε Έφη Ζαρατούοτρα (1883-1885) και τον Αντίχριστο (που δεν δημοσιεύτηκε μέχρι το 1895), όπως επίσης και το Λυκόφως των Ειδώλων (1889). Αν και θλιβόταν που ελάχιστοι συγκαιρινοί του μπορούσαν να κατανοήσουν τη σπουδαιότητά του, δεν αισθανόταν ντροπή να τη διαφημίζει. Τρία κεφάλαια του Ίδε ο Άνθρωπος, που ολοκληρώθηκε το 1888, έχουν ως τίτλους «Γιατί Είμαι τόσο Έξυπνος», «Γιατί Είμαι τόσο Σοφός» και «Γιατί Γράφω τόσο Καλά Βιβλία».
Όταν ήρθε στην εξουσία ο Αδόλφος Χίτλερ, έδωσε στο ναζιστικό καθεστώς τη μεταθανάτια ευλογία του Νίτσε. Ο Υπεράνθρωπος όμως ήταν ένας ανθρώπινος και όχι ένας φυλετικός τύπος. Για την αποκατάσταση της πραγματικότητας ο Φρίντριχ ήταν οτιδήποτε άλλο.... εκτός από αντισημίτης -και η αλήθεια είναι ότι ο αντισημιτισμός του Βάγκνερ τελικά κούρασε και στο τέλος συντέλεσε στην εξάντληση της υπομονής του επαναστάτη φιλόσοφου έναντι του συνθέτη.
μια ευσεβή προτεσταντική οικογένεια, στη γερμανική πόλη του Ρέκεν δίπλα στο Λίτσεν, κοντά στη Λειψία.
Ο πατέρας του ήταν λουθηρανός ιερέας, όπως και οι παππούδες του, αλλά το οικογενειακό επάγγελμα σταμάτησε απότομα στον Νίτσε.
Ο πατέρας του ήταν λουθηρανός ιερέας, όπως και οι παππούδες του, αλλά το οικογενειακό επάγγελμα σταμάτησε απότομα στον Νίτσε.
Πεθαίνει όταν ο Νίτσε ήταν τεσσάρων ετών και ο μικρότερος αδερφός του πεθαίνει έξι μήνες αργότερα.
Η οικογένεια του μετακινείται στο Νάουμπουργκ, όπου ο Νίτσε είναι το μοναδικό αρσενικό σε ένα νοικοκυριό αποτελούμενο από πέντε γυναίκες.
Η οικογένεια του μετακινείται στο Νάουμπουργκ, όπου ο Νίτσε είναι το μοναδικό αρσενικό σε ένα νοικοκυριό αποτελούμενο από πέντε γυναίκες.
Στα δεκατέσσερα του, κερδίζει μια σχολική υποτροφία για το Πφόρτα, το πιο διακεκριμενο προτεσταντικό σχολείο στη Γερμανία, όπου είχε εξαιρετικές επιδόσεις στους κλασικούς.
Ως φοιτητής της θεολογίας και της φιλοσοφίας, στο Πανεπιστήμιο της Βόννης το 1864 αν και κυρίως επιδίδεται στην τελευταία.
Έρχεται σε προστριβή με δυο από τους καθηγητές του, και μεταφέρεται στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, ένα χρόνο αργότερα, για να σπουδάσει υπό την καθοδήγηση του μελετητών κλασικών Φρίντριχ Βίλχελμ Ριτσλ.
Ως φοιτητής της θεολογίας και της φιλοσοφίας, στο Πανεπιστήμιο της Βόννης το 1864 αν και κυρίως επιδίδεται στην τελευταία.
Έρχεται σε προστριβή με δυο από τους καθηγητές του, και μεταφέρεται στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, ένα χρόνο αργότερα, για να σπουδάσει υπό την καθοδήγηση του μελετητών κλασικών Φρίντριχ Βίλχελμ Ριτσλ.
Στη Λειψία συναντά το συνθέτη Ρίχαρντ Βάγκνερ, κατόρθωσε δε να αποκτήσει τέτοια φήμη που του προσφέρθηκε καθηγεσία στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας, στην Ελβετία. "Ηταν μόνο είκοσι τεσσάρων ετών και έπρεπε ακόμη να ολοκληρώσει τη διδακτορική του διατριβή.
Αυτή η ανοδική πορεία διακόπηκε όταν κλήθηκε να υπηρετήσει στο στρατό, όπου κατατάχτηκε σε μια ίλη ιππικού, ενός πρωσικού συντάγματος πυροβολικού.
Σε μια ακροβατική του προσπάθεια να πηδήξει στη σέλα του αλόγου του μια ημέρα, πέφτει στο έδαφος και τραυματίζεται σοβαρά στο στήθος. Αυτή του η περιπέτεια δεν είναι η τελευταία στο στρατό. Όταν κατατάχτηκε εθελοντικά ως ιατρικός βοηθός στη διάρκεια του Γαλλοπρωσικού πολέμου, το 1870, έπαθε δυσεντερία και διφθερίτιδα μέσα σε λίγες εβδομάδες, ασθένειες από τις οποίες ουδέποτε συνήλθε εντελώς. Αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του καθηγητή εξαιτίας της κακής του υγείας, το 1879, και έκτοτε ουσιαστικά έζησε μόνος του περιπλανώμενος μεταξύ Ιταλίας, ελβετικών Άλπεων και γαλλικής Ριβιέρας.
Σε μια ακροβατική του προσπάθεια να πηδήξει στη σέλα του αλόγου του μια ημέρα, πέφτει στο έδαφος και τραυματίζεται σοβαρά στο στήθος. Αυτή του η περιπέτεια δεν είναι η τελευταία στο στρατό. Όταν κατατάχτηκε εθελοντικά ως ιατρικός βοηθός στη διάρκεια του Γαλλοπρωσικού πολέμου, το 1870, έπαθε δυσεντερία και διφθερίτιδα μέσα σε λίγες εβδομάδες, ασθένειες από τις οποίες ουδέποτε συνήλθε εντελώς. Αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του καθηγητή εξαιτίας της κακής του υγείας, το 1879, και έκτοτε ουσιαστικά έζησε μόνος του περιπλανώμενος μεταξύ Ιταλίας, ελβετικών Άλπεων και γαλλικής Ριβιέρας.
Τον βασάνιζαν ισχυροί πονοκέφαλοι και μια επιδεινούμενη όραση, σχεδόν όλη την υπόλοιπη δημιουργικά ενεργή ζωή του . Η πρώτη δεκαετία της απομόνωσής του, όμως, ήταν και η πιο γόνιμη περίοδός του, τότε που έγραψε τα Τάδε Έφη Ζαρατούοτρα (1883-1885) και τον Αντίχριστο (που δεν δημοσιεύτηκε μέχρι το 1895), όπως επίσης και το Λυκόφως των Ειδώλων (1889). Αν και θλιβόταν που ελάχιστοι συγκαιρινοί του μπορούσαν να κατανοήσουν τη σπουδαιότητά του, δεν αισθανόταν ντροπή να τη διαφημίζει. Τρία κεφάλαια του Ίδε ο Άνθρωπος, που ολοκληρώθηκε το 1888, έχουν ως τίτλους «Γιατί Είμαι τόσο Έξυπνος», «Γιατί Είμαι τόσο Σοφός» και «Γιατί Γράφω τόσο Καλά Βιβλία».
Στο Τορίνο, στις 3 Ιανουάριου του 1889, ο Νίτσε είδε έναν εκπαιδευτή να μαστιγώνει ένα άλογο και έβαλε τα χέρια του γύρω από το λαιμό του ζώου για να το προστατεύσει. Κατέρρευσε μέσα σε λυγμούς και αυτή η ύποπτα μη νιτσεΐκή έκφραση λύπης σηματοδότησε την απαρχή μιας ενδεκάχρονης περιόδου ψυχικών διαταραχών που τελείωσε με το θάνατό του, το 1900.
Απόπειρες ν' αποδοθεί η κατάρρευσή του στη δύναμη των ιδεών του και σε δυο αποτυχημένους έρωτες, από αρκετούς μεταγενέστερους που ασχολήθηκαν με την σκέψη και τη ζωή του φιλόσοφου. Όμως πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας και τα τριτογενή συμπτώματα της σύφιλης και τη χρήση από τον Νίτσε ένυδρης χλωράλης ως ηρεμιστικού.
Εν πάση περιπτώσει, επρόκειτο να γίνει θύμα ακόμη περισσότερης ανυποληψίας μετά το θάνατό του, εξαιτίας των πράξεων της αδερφής του και νοσοκόμας του Ελιζαμπέτ. Αυτή, νωρίτερα, είχε εργαστεί μαζί με τον αντισημίτη σύζυγό της Μπέρναρτ Φέρστερ για την ίδρυση μιας αποικίας της αρείας φυλής στην Παραγουάη.
Έχοντας την ευθύνη της εκτέλεσης της φιλολογικής διαθήκης του αδερφού της, επανεξέδωσε τις σημειώσεις του Νίτσε, και ενεργώντας εγκληματικά παραποιεί άλλες σημειώσεις του, έτσι, ώστε να αντανακλούν τις απόψεις της, ενώ αρνήθηκε οποιαδήποτε δημόσια πρόσβαση στα αρχεία.
Απόπειρες ν' αποδοθεί η κατάρρευσή του στη δύναμη των ιδεών του και σε δυο αποτυχημένους έρωτες, από αρκετούς μεταγενέστερους που ασχολήθηκαν με την σκέψη και τη ζωή του φιλόσοφου. Όμως πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας και τα τριτογενή συμπτώματα της σύφιλης και τη χρήση από τον Νίτσε ένυδρης χλωράλης ως ηρεμιστικού.
Εν πάση περιπτώσει, επρόκειτο να γίνει θύμα ακόμη περισσότερης ανυποληψίας μετά το θάνατό του, εξαιτίας των πράξεων της αδερφής του και νοσοκόμας του Ελιζαμπέτ. Αυτή, νωρίτερα, είχε εργαστεί μαζί με τον αντισημίτη σύζυγό της Μπέρναρτ Φέρστερ για την ίδρυση μιας αποικίας της αρείας φυλής στην Παραγουάη.
Έχοντας την ευθύνη της εκτέλεσης της φιλολογικής διαθήκης του αδερφού της, επανεξέδωσε τις σημειώσεις του Νίτσε, και ενεργώντας εγκληματικά παραποιεί άλλες σημειώσεις του, έτσι, ώστε να αντανακλούν τις απόψεις της, ενώ αρνήθηκε οποιαδήποτε δημόσια πρόσβαση στα αρχεία.
Όταν ήρθε στην εξουσία ο Αδόλφος Χίτλερ, έδωσε στο ναζιστικό καθεστώς τη μεταθανάτια ευλογία του Νίτσε. Ο Υπεράνθρωπος όμως ήταν ένας ανθρώπινος και όχι ένας φυλετικός τύπος. Για την αποκατάσταση της πραγματικότητας ο Φρίντριχ ήταν οτιδήποτε άλλο.... εκτός από αντισημίτης -και η αλήθεια είναι ότι ο αντισημιτισμός του Βάγκνερ τελικά κούρασε και στο τέλος συντέλεσε στην εξάντληση της υπομονής του επαναστάτη φιλόσοφου έναντι του συνθέτη.
Ένα άλλο κομμάτι που πρέπει να αναφέρουμε είναι σχετικά με τον θαυμασμό του για τους Άραβες και τους Ιάπωνες, για το ευγενικό τους πνεύμα, ενώ δε θα διστάσουμε να σημειώσουμε ότι για τους Γερμανούς επιδείκνυε περιφρόνηση.
Θεωρούσε το λαό του δεύτερο στον εκφυλισμό μετά τους «ανόητους» Εγγλέζους. Τους ναζί, που ήταν πατριώτες, εθνικιστές και ρατσιστές, ο Νίτσε θα τους απεχθανόταν. Σήμερα, αναγνωρίζεται ευρέως πως ο Νίτσε υπήρξε ο καλύτερος συγγραφέας της γερμανικής
πεζογραφίας. Το διάβασμα οποιουδήποτε από τα μεγάλα έργα του σημαίνει ότι εκτίθεται κανείς εξίσου στις ενοράσεις μιας μεγαλοφυΐας και στις μεγαλοστομίες ενός μανιακού.
Scholeio.comΘεωρούσε το λαό του δεύτερο στον εκφυλισμό μετά τους «ανόητους» Εγγλέζους. Τους ναζί, που ήταν πατριώτες, εθνικιστές και ρατσιστές, ο Νίτσε θα τους απεχθανόταν. Σήμερα, αναγνωρίζεται ευρέως πως ο Νίτσε υπήρξε ο καλύτερος συγγραφέας της γερμανικής
πεζογραφίας. Το διάβασμα οποιουδήποτε από τα μεγάλα έργα του σημαίνει ότι εκτίθεται κανείς εξίσου στις ενοράσεις μιας μεγαλοφυΐας και στις μεγαλοστομίες ενός μανιακού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου