Η διαφωνία ήταν έντονη...
Ο καθένας είχε τα επιχειρήματά του.
Ο φίλος μου υποστήριζε ότι υπάρχει
διαφορά μεταξύ του να "θέλεις κάτι"
από το να "νιώθεις κάτι".
Όπως το συνήθιζε τον είδα να
σηκώνεται όπως έκανε κάθε
φορά που επρόκειτο να μου
"μιλήσει με μια ιστορία"...
Κάποτε στο Μεξικό είχε πέσει μεγάλη ανομβρία. Δεν είχε βρέξει για πολύ καιρό και η γη είχε αρχίσει να σκίζεται. Ο πάστορας ενός χωριού, αποφάσισε να κάνει λειτουργία με το ποίμνιό του, για να κάνει δέηση για βροχή.
Όντως, όπως είχαν κανονίσει, όλο το εκκλησίασμα μαζεύτηκε το πρωί για τη δέηση.
Ο πάστορας τούς κοίταξε όλους και αφού τούς ευχαρίστησε που μαζεύτηκαν, τούς είπε να πάνε σπίτια τους. Οι χωρικοί αναστατώθηκαν και ρώταγαν να μάθουν γιατί.
Ο πάστορας, αφού τούς κοίταξε με αγάπη τούς είπε: «Καλοί μου συμπολίτες.
Δεν αμφιβάλω για την πίστη σας σήμερα, αλλά η πίστη αποτελείται από τρεις συνιστώσες.
Την επιθυμία για το αποτέλεσμα, την οποία σίγουρα την έχετε αφού δεχτήκατε να γίνει το σημερινό. Την πεποίθηση για το αποτέλεσμα, και είμαι σίγουρος ότι όλοι προσμένετε να αποδώσει η προσευχή. Και την προσδοκία για το αποτέλεσμα, την οποία όμως δεν την έχει κανένας σας, αφού ούτε ένας από εσάς δεν έχει φέρει μαζί του ομπρέλα!»
Σταμάτησε να μιλάει... Με κοίταξε με σημασία... "Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να συνεχίσω, πρέπει να έχεις καταλάβει... Αν προσευχηθούμε ΓΙΑ βροχή, η βροχή δεν θα έρθει ποτέ. Γιατί όταν προσεύχεσαι ΓΙΑ να συμβεί κάτι, απλά αναγνωρίζεις πως δεν υπάρχει αυτήν την στιγμή."
"Και πώς θα μπορούσα κι εγώ να προσευχηθώ με το τρόπο του πάστορα ;" ρώτησα το φίλο μου.
"Θα σου πως προσευχήθηκα εγώ... Όταν έκλεισα τα μάτια μου άρχισα να Νιώθω πως είναι να βρέχει στο χωριό μου. Μύρισα τις μυρωδιές που βγαίνουν όταν η βροχή πέφτει στο χώμα και τους τοίχους... βγήκα στους δρόμους... και λασπώθηκα... ένιωσα πως είναι να πατάω με τα γυμνά μου πόδια μέσα στη λάσπη, την πολλή λάσπη από την πολλή βροχή. Έτσι άνοιξα την πιθανότητα να έρθει βροχή στον κόσμο μας... ΦΑΟS SATORI
Scholeio.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου