Ο Δίας ανέθεσε στον Ερμή να βρεί το μέρος όπου φυλασσόταν η Ιώ, να αποκοιμίσει τον Άργο παίζοντας σουραύλι και να απελευθερώσει την Ιώ. Η Ήρα από την άλλη πλευρά, όταν το έμαθε, έστειλε μια αλογόμυγα η οποία άρχισε να καταδιώκει την Ιώ.
Η Ιώ προσπαθώντας να απαλλαγεί από την αλογόμυγα διέσχισε τη θάλασσα, που πήρε το όνομά της, και τελικά, περνώντας από νησί σε νησί, κατέληξε στην Αίγυπτο, όπου ξαναπήρε την ανθρώπινή της μορφή και γέννησε το γιό του Δία.
Ευρήματα ανθρώπινης παρουσίας στην Κέρκυρα βρίσκουμε από την παλαιολιθική εποχή αλλά και από την νεολιθική εποχή έχουν βρεθεί σε διάφορες περιοχές λείψανα.
Η ιστορία της Κέρκυρας ξεκινά στην Παλαιολιθική εποχή, κάπου μεταξύ του 70.000 – 40.000 π.Χ. Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Λιβούρνιοι (Ιλλυρικό φύλο), ένας ναυτικός λαός που εξουσίαζε την περιοχή της Δαλματίας και την θάλασσα του Ιονίου.
Ορισμένοι υποστηρίζουν πως κατά τα μέσα του 8ου αι π.Χ. οι Ευβοείς ίδρυσαν στο νησί αποικία, γνωστή ως «Κόρκυρα».
Αργότερα, το 734 π.Χ. εγκαταστάθηκαν οι Κορίνθιοι με αρχηγό τον Χερσικράτη και ανέδειξαν την Κέρκυρα σε σημαντικό ναυτικό σταθμό.
Μαζί με τη μητρόπολη της Κορίνθου ίδρυσε την Επίδαμνο, το σημερινό Δυρράχιο. Το νησί έγινε σταδιακά η δεύτερη ναυτική δύναμη μετά την Κόρινθο και ανέπτυξε έντονη αποικιστική δραστηριότητα.
Η Κόρκυρα υπήρξε η πρώτη ναυτική πόλη που δημιούργησε στόλο τριήρεων στις αρχές του 5ου αι π.Χ., υπήρξε σύμμαχος των Αθηναίων και συχνά πολεμούσε για λογαριασμό τους.
Η Κέρκυρα, ούσα αποικία της Κορίνθου, θέλησε να ανεξαρτητοποιηθεί.
Αυτό ήταν ευκαιρία για την Αθήνα να εμπλακεί, παίρνοντας το μέρος της Κέρκυρας.
Αυτό ήταν μια από τις αιτίες του ξεσπάσματος του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Η αιτία ήταν: «Ήταν η ολοένα αυξανόμενη δύναμη της Αθήνας που προκάλεσε φόβο στους συμμάχους της Σπάρτης και κατέστησε τη σύρραξη ανάμεσα στις δύο πόλεις αναπότρεπτη», αναφέρει ο Θουκυδίδης ως καταλυτικό αίτιο στην κήρυξη του πολέμου.
Η Κέρκυρα, παρότι αποικία της Κορίνθου, ήταν πια απολύτως ανεξάρτητη από αυτήν, διέθετε δικό της υπολογίσιμο στόλο και ακμαίο εμπόριο. Διαβλέποντας όμως ότι υπήρχε κίνδυνος να ηττηθεί, ζήτησε τη βοήθεια του αθηναϊκού στόλου.
Κορίνθιοι πρέσβεις ζήτησαν τότε επισήμως από τους Αθηναίους να μην παρέμβουν υπέρ της Κέρκυρας, γιατί κάτι τέτοιο θα συνιστούσε παραβίαση των όρων της 30ετούς ειρήνης που είχε υπογραφεί το 445 π.Χ.
Οι Αθηναίοι θεώρησαν ότι δεν συνιστούσε παραβίαση η αποστολή «αμυντικού στόλου» και αποφάσισαν τα πολεμικά πλοία τους να είναι παρόντα στην επικείμενη ναυμαχία αλλά να αναμιχθούν μόνον αν απειλείται η πόλη της Κέρκυρας.
Αυτό δεν ερμηνεύθηκε με τον ίδιο τρόπο από τους Κορίνθιους που έκριναν και μόνο την απειλητική παρουσία των αθηναϊκών πλοίων ως παρέμβαση, αποχώρησαν από τη ναυμαχία και θέλησαν να συγκαλέσουν συμβούλιο της Πελοποννησιακής Συμμαχίας για κήρυξη πολέμου.
Τελικά, το 375 π.Χ. έγινε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας. Κατά τη διάρκεια της αρχαιότητας το νησί κατακτήθηκε από διάφορες ελληνικές πόλεις μέχρι το 255 π.Χ., οπότε απέκτησε την ανεξαρτησία του, όταν απεβίωσε ο Αλέξανδρος, ο τελευταίος ισχυρός βασιλιάς της Ηπείρου.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα έμεινε στην Κέρκυρα και ο Μέγας Αλέξανδρος στα νεανικά του χρόνια. Το νησί πολύ γρήγορα πέρασε στην κυριαρχία των Ρωμαίων κατά τη σταδιακή εξάπλωσή τους προς ανατολάς.
Το καλοκαίρι του 229 π.Χ. οι Ρωμαίοι κατέλαβαν το νησί και, έτσι, η Κόρκυρα έγινε η πρώτη ελληνική πόλη που προσαρτήθηκε στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Παρέμεινε, δε, υπό ρωμαϊκή κατοχή για περισσότερο από πέντε αιώνες από το 229 π.Χ. μέχρι το 337 μ.Χ.
Παρόλ' αυτά, η πόλη διατήρησε σε μεγάλο βαθμό την αυτοδιάθεσή της καθώς είχε δική της νομοθεσία και το δικαίωμα να αναδεικνύει τους δικούς της αξιωματούχους.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρξε σημαντική ναυτική βάση του ρωμαϊκού στόλου στην ανατολική Μεσόγειο.
Πλήθος βαρβάρων πέρασαν και λεηλάτησαν το νησί κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου λόγω του ότι ήταν προγεφύρωμα για τις απέναντι ηπειρωτικές ακτές και ήλεγχε την είσοδο της Αδριατικής.
Βάνδαλοι, Οστρογότθοι από τις ακτές της νότιας Ιταλίας που ρήμαζαν στην κυριολεξία τις περιοχές αυτές πλήγωσαν την ειρηνική πορεία του νησιού στο χρόνο.
Κατόπιν ακολούθησαν Νορμανδοί σκληροί βορειοευρωπαίοι που την εποχή εκείνη είχαν κατακτήσει τη νότια Ιταλία και Σικελία.
Ο αρχηγός τους Γυισκάρδος κατέκτησε την Κέρκυρα.
Η βυζαντινή Κέρκυρα
Το 395 π.Χ. η Κέρκυρα συμπεριλήφθηκε στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και παρέμεινε τμήμα της μέχρι την έλευση των Σταυροφόρων το 1204. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής εισήχθη για πρώτη φορά στο νησί το φεουδαρχικό σύστημα κοινωνικοοικονομικής οργάνωσης.
Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους και τη διανομή των Βυζαντινών εδαφών από τους κατακτητές η Κέρκυρα περιήλθε στους Βενετούς, με διαστήματα επανάκτησής της από τους Έλληνες, αλλά και πάλι κατακτήθηκε από τους Ανδεγαύους το 1267.
Επανήλθαν οι Βενετοί το 1386 και αρχίζει για την Κέρκυρα μια μακραίωνη περίοδος ενετοκρατίας που έδωσε το χρώμα και τον αέρα που ως σήμερα μπορούμε να διαπιστώσουμε.
Αυτή την περίοδο το νησί γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη και οικονομική ευημερία, η πόλη της Κέρκυρας βρισκόταν μέσα στο φρούριο, αλλά έξω είχε απλωθεί μια νέα πόλη ατείχιστη όμως, με αποτέλεσμα να είναι εκτεθειμένη σε κάθε είδους επιδρομές αλλοφύλων.
Και για να αντιμετωπιστεί οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια αποτελεσματικά, δημιουργήθηκε μια τεράστια έκταση μπροστά από το φρούριο η σημερινή πλατεία Σπιανάδα.
 |
| esplanade |
Το 1431 για πρώτη φορά εμφανίστηκαν Τούρκοι στο νησί και προσπάθησαν μάταια να το καταλάβουν.
Το 1537 Τούρκοι υπό τον τρομερό αρχηγό του στόλου Βαρβαρόσσα κατέστρεψαν την πόλη εκτός των τειχών και ρήμαξαν την κερκυραϊκή ύπαιθρο παίρνοντας 20.000 αιχμαλώτους.
Το 1571 επανέρχονται οι Τούρκοι και πολιορκούν με μανία την πόλη χωρίς τελικά αποτέλεσμα, αλλά κατέστρεψαν το νησί από άκρον εις άκρου. Ύστερα από αυτά τα γεγονότα η Βενετία τειχίζει τη νέα πόλη με το λεγόμενο νέο φρούριο, προσπαθώντας να προστατέψει το νησί από τις επιδρομές των Τούρκων.
Το 1716 οι Τούρκοι επανήλθαν με πολυπληθή στρατό να καταλάβουν το νησί, αλλά με την πολύ καλή άμυνα και με την εποπτεία του στρατάρχη Σούλεμπουργκ και αυτή η πολιορκία δεν έφερε για τους Τούρκους τα ποθητά αποτελέσματα.
Το 1716 οι Τούρκοι επανήλθαν με πολυπληθή στρατό να καταλάβουν το νησί, αλλά με την πολύ καλή άμυνα και με την εποπτεία του στρατάρχη Σούλεμπουργκ και αυτή η πολιορκία δεν έφερε για τους Τούρκους τα ποθητά αποτελέσματα.
Η Βενετία, παρότι άφησε ανεξίτηλα τη σφραγίδα της στην Κέρκυρα, δεν κατάφερε να την προστατέψει επαρκώς, γιατί έζησε μεγάλες σφαγές και καταστροφές από τις επιδρομές των Τούρκων.
Το 1797 ως το 1799 η Κέρκυρα πέρασε στα χέρια των Γάλλων.
Κατόπιν πέρασε σε μια ιδιότυπη Ρωσική κατοχή. Μετά από πολλές συζητήσεις μεταξύ των Ρώσων αποφάσισαν να ιδρυθεί η Επτάνησος Πολιτεία.
Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Κύθηρα, Ιθάκη, Παξοί, Λευκάδα, Ζάκυνθος.
Ιδρύθηκε μετά τη Γαλλική Επανάσταση, όταν οι Βενετοί με τη Συνθήκη του Καμποφόρμιο (Campo Formio) το 1797 αποχώρησαν από τα Επτάνησα.
Το 1850 το Κοινοβούλιο των Επτανήσων ψήφισε την Ένωση με την Ελλάδα, αλλά η Μεγάλη Βρετανία ως εγγυήτρια δύναμη την απέρριψε. Ύστερα από πιέσεις της Αυστρίας και της Ρωσίας η ένωση πραγματοποιήθηκε το 1864.
Μετά την Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης μεταξύ της Ρωσίας και της Τουρκίας, δημιουργήθηκε το 1800 ένα ημι-αυτόνομο κράτος που περιλάμβανε τα επτά Ιόνια νησιά, το επονομαζόμενο Επτανησιακό Κράτος.
Ήταν το πρώτο ελληνικό Κράτος που ιδρύθηκε μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Η εκτελεστική εξουσία ασκούνταν από τη Σύγκλητο, με επικεφαλής τον Κόμη Σπυρίδωνα-Γεώργιο Θεοτόκη, ο οποίος διόρισε τον Κόμη Ιωάννη Καποδίστρια σαν τον Γενικό Γραμματέα του Κράτους.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας (1776-1831) ήταν πολιτικός αξιωματούχος και διπλωμάτης ευρωπαϊκού κύρους. Το 1827 η Ελληνική Εθνοσυνέλευση τον εξέλεξε ομόφωνα ως Πρόεδρο της Ανεξάρτητης Ελλάδας.
Ο Καποδίστριας έθεσε τα θεμέλια του αναγεννημένου Ελληνικού Κράτους και αναδιοργάνωσε την δημόσια εκπαίδευση, την γεωργία και τις πολιτικές δομές. Δολοφονήθηκε το 1831.
Πώς να ξοφλήσω την οφειλή; Τι ν' αντιπροσφέρω;
Δεν έχω τίποτα δικό σου Χτυπώ την πόρτα σου
Σαν τον τυφλό οδοιπόρο που έχασε το σπίτι του
Σαν το ξυπόλητο παιδί που ψάχνει για τ' αστέρι του
Με δίδαξες την αλφαβήτα τής ομορφιάς
Το συναξάρι τής αγάπης
Τη μελωδία των ουρανών, την πέρα βοή των άστρων
Το μέσα φως των λουλουδιών
Τα έγχρωμα βάθη τού όνειρου
Με δίδαξες να περπατώ με δυο κλωνιά παρηγοριά
Να σκύβω ν' αφουγκράζομαι στα σφραγισμένα σπίτια
Ν' αποστηθίζω των μανάδων τη σιωπή
Ν' αναζητώ τ' αχνάρια των απόντων
Να μελετώ περικοπές λησμονημένων προφητών
Με δίδαξες να συντηρώ το ανθρώπινο ζυμάρι μου
Να φέγγω πάντα μέσα μου με το αρχικό λυχνάρι
Να μην αφήνω τα κλαδιά να μου σκεπάζουν το άστρο
Ν' αποκρυπτογραφώ σωστά τις δειλινές καμπάνες
Ν' ακούω το βήμα τού Χριστού στον έρημο ελαιώνα
Με δίδαξες ν' αναζητώ τον σπόρο και τη ρίζα
Ν' ακούω το ρήμα των καιρών και ν' αποκρίνομαι
Να βάζω επιστροφής σημάδια μολονότι ξέρω
Πως χάνομαι σε μια φυγή χωρίς ελπίδα νόστου
Μα πιο πολύ με δίδαξες να 'μαι έτοιμος
Δίχως κηλίδα ή ρίγος - σαν τα βράδια σου
Όλος μι' ανάερη μουσική, όλος σα φεγγαρόφωτο
Όλος αηδονολάλημα στα μαύρα κυπαρίσσια
Ήρθα λοιπόν Σαν άσωτος υιός Χτυπώ την πόρτα σου
Άφησε να περάσω το κατώφλι σου
Εκεί που δωδεκαετής είδα τα μάτια τού Θεού
Άσε να μπω στον κήπο των θαυμάτων σου
Να κατοικήσω μια στιγμή την πρώτη νιότη μου
Θέλω να πω
να θάψω εδώ
τα παιδικά μου σύνεργα
Θέλω να δω το πρόσωπό σου πριν θαμπώσει ο δρόμος
Θέλω ν' ακούσω τη φωνή σου πριν πετρώσει ο χρόνος
Θέλω να πιω από το νερό σου πριν το πάρει η στέρνα
Είμαι για πάντα το παιδί σου∙ ψάξε με
Κοίταξε μέσα στο αίμα μου∙ θα δεις το φως σου
Σκύψε βαθιά στο στήθος μου∙ θ' ακούσεις την ανάσα σου
Δώσ' μου ξανά τη ρίζα μου∙ διψώ Μητέρα
Είμ' έτοιμος Είμ' έτοιμος
Θα μείνω πάντα χώμα σου
___________________________________________
Ορέστης Αλεξάκης Από τη συλλογή Η Περσεφόνη των γυρισμών
Χαιρετισμός στην Κέρκυρα
Πώς να ξοφλήσω την οφειλή; Τι ν' αντιπροσφέρω;
Δεν έχω τίποτα δικό σου Χτυπώ την πόρτα σου
Σαν τον τυφλό οδοιπόρο που έχασε το σπίτι του
Σαν το ξυπόλητο παιδί που ψάχνει για τ' αστέρι του
Με δίδαξες την αλφαβήτα τής ομορφιάς
Το συναξάρι τής αγάπης
Τη μελωδία των ουρανών, την πέρα βοή των άστρων
Το μέσα φως των λουλουδιών
Τα έγχρωμα βάθη τού όνειρου
Με δίδαξες να περπατώ με δυο κλωνιά παρηγοριά
Να σκύβω ν' αφουγκράζομαι στα σφραγισμένα σπίτια
Ν' αποστηθίζω των μανάδων τη σιωπή
Ν' αναζητώ τ' αχνάρια των απόντων
Να μελετώ περικοπές λησμονημένων προφητών
Με δίδαξες να συντηρώ το ανθρώπινο ζυμάρι μου
Να φέγγω πάντα μέσα μου με το αρχικό λυχνάρι
Να μην αφήνω τα κλαδιά να μου σκεπάζουν το άστρο
Ν' αποκρυπτογραφώ σωστά τις δειλινές καμπάνες
Ν' ακούω το βήμα τού Χριστού στον έρημο ελαιώνα
Με δίδαξες ν' αναζητώ τον σπόρο και τη ρίζα
Ν' ακούω το ρήμα των καιρών και ν' αποκρίνομαι
Να βάζω επιστροφής σημάδια μολονότι ξέρω
Πως χάνομαι σε μια φυγή χωρίς ελπίδα νόστου
Μα πιο πολύ με δίδαξες να 'μαι έτοιμος
Δίχως κηλίδα ή ρίγος - σαν τα βράδια σου
Όλος μι' ανάερη μουσική, όλος σα φεγγαρόφωτο
Όλος αηδονολάλημα στα μαύρα κυπαρίσσια
Ήρθα λοιπόν Σαν άσωτος υιός Χτυπώ την πόρτα σου
Άφησε να περάσω το κατώφλι σου
Εκεί που δωδεκαετής είδα τα μάτια τού Θεού
Άσε να μπω στον κήπο των θαυμάτων σου
Να κατοικήσω μια στιγμή την πρώτη νιότη μου
Θέλω να πω
να θάψω εδώ
τα παιδικά μου σύνεργα
Θέλω να δω το πρόσωπό σου πριν θαμπώσει ο δρόμος
Θέλω ν' ακούσω τη φωνή σου πριν πετρώσει ο χρόνος
Θέλω να πιω από το νερό σου πριν το πάρει η στέρνα
Είμαι για πάντα το παιδί σου∙ ψάξε με
Κοίταξε μέσα στο αίμα μου∙ θα δεις το φως σου
Σκύψε βαθιά στο στήθος μου∙ θ' ακούσεις την ανάσα σου
Δώσ' μου ξανά τη ρίζα μου∙ διψώ Μητέρα
Είμ' έτοιμος Είμ' έτοιμος
Θα μείνω πάντα χώμα σου
___________________________________________
Ορέστης Αλεξάκης Από τη συλλογή Η Περσεφόνη των γυρισμών
Το 1807 ως και το 1814 επέστρεψαν οι Γάλλοι του Ναπολέοντα στην Κέρκυρα και κατά την διάρκεια της παρουσίας τους έδωσαν χρώμα και μια αίσθηση γαλλική στη πόλη.
Με την κατάρρευση των αυτοκρατορικών Γάλλων του Ναπολέοντα, αγγλικός στρατός καταλαμβάνει την Κέρκυρα το 1815 και παρέμειναν εκεί ως το 1864, οπότε το νησί ενσωματώθηκε στην Ελλάδα μαζί με τα άλλα Επτάνησα.
Το 1923 υπήρξε κρίση στην Κέρκυρα. Με αφορμή τις δολοφονίες από αγνώστους Ιταλών στρατιωτών στα ελληνοαλβανικά σύνορα, οι οποίοι είχαν αποσταλεί προκειμένου να συμμετάσχουν ως μέλη της Διεθνούς Επιτροπής για τη διευθέτηση προβλήματος μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας η Φασιστική Ιταλία καταλαμβάνει την Κέρκυρα. Χάρις όμως την Κοινωνία των Εθνών απελευθερώθηκε λίγες μέρες αργότερα.
Στην Κατοχή η Ιταλία επανακαταλαμβάνει την Κέρκυρα το 1941 και το 1943 περνά στην κατοχή των Γερμανών.
Στην Κατοχή η Ιταλία επανακαταλαμβάνει την Κέρκυρα το 1941 και το 1943 περνά στην κατοχή των Γερμανών.
Η πόλη της Κέρκυρας χαρακτηρίζεται από το έντονο Βενετσιάνικο στοιχείο, αλλά και από πολλές Αγγλικές και Γαλλικές επιρροές.
Είναι κοσμοπολίτικη πόλη που αποπνέει μια αίσθηση αρχοντιάς, με κύρια αξιοθέατα τη μεγάλη πλατεία Σπιανάδα, που είναι η μεγαλύτερη πλατεία των Βαλκανίων, το Παλιό και το Νέο Φρούριο, το Δημαρχείο (Θέατρο Σαν Τζιάκομο), το Κανόνι, το Μον Ρεπό αλλά και τα Μουσεία Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Ιστορίας.
Ίσως το πιο φημισμένο της αξιοθέατο είναι το νησάκι μπροστά στο Κανόνι, που συνδέεται με αυτό μέσω μιας μικρής λωρίδας στεριάς, πάνω στο οποίο βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών και το ξακουστό Ποντικονήσι.
Πάνω στο μικρό αυτό νησάκι βρίσκεται μια μικρή εκκλησία του Παντοκράτορα του 11ου ή 12ου αιώνα. Επίσης αξιόλογα κτίσματα είναι και τα Ανάκτορα Μιχαήλ και Γεωργίου, ένα από τα ωραιότερα ανάκτορα γεωργιανού ρυθμού που άφησε πίσω της η Αγγλοκρατία.
Παραδοσιακά πιάτα της κερκυραϊκής κουζίνας είναι η «παστιτσάδα», το «σοφρίτο» και το «μπουρδέτο». Η πόλη της Κέρκυρας είναι ένα από τα πιο παλιά αστικά κέντρα της Ελλάδας.
Πολιούχος της πόλης είναι ο Άγιος Σπυρίδων Τριμυθούντος, το άφθορο σκήνωμα του οποίου φιλοξενείται στον ομώνυμο ναό, ο οποίος αποτελεί έναν από τους πιο ιδιαίτερους που υπάρχουν.
Παλαιόπολη και το τείχος της Νεραντζίχας
Οι περισσότερες αρχαιότητες διατηρούνται σε χαμηλό ύψος και αποσπασματικά, αλλά δίνουν μια καλή γεύση από τις βασικότερες πτυχές της ζωής στην αρχαία Κέρκυρα. Στην έπαυλη του Mon Repos φιλοξενείται το Μουσείο της Παλαιόπολης, στην καρδιά ενός σπάνιου φυσικού περιβάλλοντος, όπου μπορείτε να αντλήσετε περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή των αρχαίων Κερκυραίων, μεταξύ άλλων και με τη βοήθεια οπτικοακουστικών μέσων. Η είσοδος στην Παλαιόπολη είναι ελεύθερη και στο Mon Repos στοιχίζει 3€ (ώρες 8.00-16.00).
Δυτικά, τείχος της Νεραντζίχας είναι το μοναδικό ορατό τμήμα της οχύρωσης της αρχαίας πόλης της Κέρκυρας. Το τείχος σώζεται πάνω σε χαμηλό λοφίσκο νότια του αεροδρομίου της Κέρκυρας.
Σε μικρή απόσταση νοτιανατολικά του έχει ανασκαφτεί ο ναός της Αρτέμιδας, προστάτιδας θεότητας της πόλης ενώ ανατολικότερα ακόμη έχει αποκαλυφτεί σε μεγάλο τμήμα, το πλακόστρωτο της αγοράς της αρχαίας πόλης της Κέρκυρας με τα λείψανα διαφόρων οικοδομημάτων.
Σε μικρή απόσταση νοτιανατολικά του έχει ανασκαφτεί ο ναός της Αρτέμιδας, προστάτιδας θεότητας της πόλης ενώ ανατολικότερα ακόμη έχει αποκαλυφτεί σε μεγάλο τμήμα, το πλακόστρωτο της αγοράς της αρχαίας πόλης της Κέρκυρας με τα λείψανα διαφόρων οικοδομημάτων.
scholeio.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου