 |
Αθήνα: Το Μνημείο του Λυσικράτους, βρίσκεται επί της αρχαίας οδού των Τριπόδων που άρχιζε πάνω από το θέατρο του Διονύσου. Άγγλου ζωγράφου [άγνωστος].
|
Φιοντόρ Γκλίνκα*
Το πολεμικό θούριο των Ελλήνων
Ως πότε σκλάβοι στα δεσμά
Των Αγαρηνών θα ζούμε;
Τους τυράννους της γλυκιάς μας Ελλάδας
Ήρθε η ώρα να εκδικηθούμε!
Της πατρίδας ακούστε τη φωνή
Που με λυγμούς σας καλεί:
"Ελάτε κοντά μου, παιδιά μου,
Παλέψτε για μένα νιοι και γέροι!
Ριχτείτε στη μάχη χέρι με χέρι,
Ξεσηκωθείτε για τη Λεφτεριά την τιμημένη
Βροντοφωνάξτε με ασυγκράτη χαρά:
Λεφτεριά στην Ελλάδα, λεφτεριά!"
Πού 'ναι τα δοξασμένα μας μνημεία,
Πού 'ναι τ' αγάλματα και οι ναοί,
Πού 'ναι τα φώτα των επιστημών μας;
Όλα απ' τους Αγαρηνούς έχουν καταστραφεί!
Σκλάβοι στην αμάθεια βουτηγμένοι
Στο φρικτό μαρτύριο ζούμε της ντροπής!
Ψωμί και νερό για μας οι προσβολές,
Παντού φοβέρα, μάχες και θανατικό,
Μακριά από τη γλυκιά πατρίδα ζούμε.
Έλληνες, Έλληνες! Ως πότε πια;
Βροντοφωνάξτε με μια φωνή:
"Γύρνα πίσω, τιμημένη Λεφτεριά!
Λεφτεριά, στην Ελλάδα λεφτεριά!"
Της πανέμορφης Ελλάδας τέκνα πού είστε;
Πού είναι ο ένδοξος ελληνικός λαός;
Σ' Ανατολή και Δύση κάποτε ήταν ξακουστός
Και τώρα περιφρονημένος κι απ' όλους ξεχασμένος.
Η μακρόχρονη οθωμανική σκλαβιά
Την Ελλάδα από το χάρτη έχει σβήσει.
Φίλοι, αδέλφια, ήρθε ή ώρα η ποθητή
Τα βάσανα μας εκδίκηση να πάρουν.
Από χαρά οι Έλληνες πετώντας
Βροντοφωνούν: "Έφτασε ή ώρα η λαμπερή!"
Ήρθε η ώρα ο λαός μας να σωθεί!
Λεφτεριά στην Ελλάδα, λεφτεριά!
Θάνατος στους αλαζονικούς τυράννους!
Από όλα τα μέρη του κόσμου
Αδέλφια και σύντροφοι τρέχουν,
Στην Ελλάδα με βιάση όλοι πάνε
Στο μεγάλο πανηγύρι, στη λαμπρή γιορτή
Λες και σε γάμο πηγαίνουν!
Όλοι τους ήρωες ακολουθούν
Γέροι και νέοι τρέχουν στην πατρίδα!
"Ντροπή να μείνετε πίσω εσείς"
Φωνάζουν οι γονείς στα παιδιά
Κι ευλογώντας τα στον αγώνα τα στέλνουν
Με μια μόνο συμβουλή:
"Ελευθερία ή Θάνατος!
Σκλάβος στο σπίτι να μη γυρίσει κανείς!"
Στην Ελλάδα με βιάση όλοι πάνε
Στο μεγάλο πανηγύρι, στη λαμπρή γιορτή
Λες και σε γάμο πηγαίνουν!
Όλοι τους ήρωες ακολουθούν
Γέροι και νέοι τρέχουν στην πατρίδα!
"Ντροπή να μείνετε πίσω εσείς"
Φωνάζουν οι γονείς στα παιδιά
Κι ευλογώντας τα στον αγώνα τα στέλνουν
Με μια μόνο συμβουλή:
"Ελευθερία ή Θάνατος!
Σκλάβος στο σπίτι να μη γυρίσει κανείς!"
Ο λαός δε θέλει πια σκλαβιά,
Λεφτεριά στην Ελλάδα, λεφτεριά!
Χέρια και καρδιές ενωμένα
Προσεύχονται στον ουρανό.
Τα σπαθιά σταυρωτά ακονίζουν,
Σπίδες πέφτουν σαν καυτή βροχή.
Το ατσάλι συναντάει το ατσάλι,
Όπως χαιρετά αδελφός τον αδελφό,
Ορκίζονται στη θήκη να μη βάλουν το σπαθί
Όσο ζουν της λευτεριάς οι εχθροί.
Για το δίκιο του λαού ας χτυπηθούμε,
Των προγόνων μας ένδοξοι φίλοι,
Με σπαθί και με θάρρος στην καρδιά
Την αρχαία δόξα θα κερδίσουμε ξανά!
Ο λαός δεήσεις αναπέμπει:
Κάτω η σκλαβιά! Ζήτω η λεφτεριά!
Ακόμα πάνω από τη Σαλαμίνα καίει
Της νίκης και της δόξας η φλόγα!
Ακόμα λάμπουν τα λάφυρα του Μαραθώνα
Ο χρόνος δε θα τα σβήσει ποτέ.
Ο νους μας πηγαίνει στα παλιά,
Γι' αυτά συνεχώς με θαυμασμό μιλούμε
Στις συζητήσεις που κάνουμε κρυφά,
Τους ενδόξους προγόνους ιστορούμε.
Μίνωας, Λυκούργος, Σόλων,
Μιλτιάδης, Θεμιστοκλής, Αριστείδης.
Όλοι από τον τάφο τους φωνάζουν:
Ο λαός δε θέλει πια σκλαβιά,
Λεφτεριά στην Ελλάδα, λεφτεριά!"
Ανδρείας παραδείγματα έχουμε περισσά,
Θα τα σπάσουμε εμείς τα δεσμά,
Θα δώσουμε το αίμα μας όλο για τη λεφτεριά,
Θα πέσουμε όλοι υπέρ της Πατρίδος!
Ο δρόμος μακρύς, οι μάχες σκληρές.
Του πολέμου τα βάσανα πολλά.
Μα οι Έλληνες τα βρίσκουν γλυκά.
Οι μόχθοι κι οι μάχες δεν τους λυγίζουν
Αρκεί τη δόξα ξανά ν' αποκτήσουν.
Αν οι οι αντρειωμένες ψυχές ομονοήσουν.
Αν γίνουμε όλοι μια γροθιά,
Φόβος κανένας δε μας σκιάζει
Και κανένας δε θα μας αντισταθεί.
Όλοι μαζί με μια φωνή
Όρκο να δώσουμε κι η νίκη θα 'ρθεί:
"Λεφτεριά στην Ελλάδα, λεφτεριά!"
1821
Μετάφραση: Χριστόφορος Λιοντάκης
Λεφτεριά στην Ελλάδα, λεφτεριά!
Χέρια και καρδιές ενωμένα
Προσεύχονται στον ουρανό.
Τα σπαθιά σταυρωτά ακονίζουν,
Σπίδες πέφτουν σαν καυτή βροχή.
Το ατσάλι συναντάει το ατσάλι,
Όπως χαιρετά αδελφός τον αδελφό,
Ορκίζονται στη θήκη να μη βάλουν το σπαθί
Όσο ζουν της λευτεριάς οι εχθροί.
Για το δίκιο του λαού ας χτυπηθούμε,
Των προγόνων μας ένδοξοι φίλοι,
Με σπαθί και με θάρρος στην καρδιά
Την αρχαία δόξα θα κερδίσουμε ξανά!
Ο λαός δεήσεις αναπέμπει:
Κάτω η σκλαβιά! Ζήτω η λεφτεριά!
Ακόμα πάνω από τη Σαλαμίνα καίει
Της νίκης και της δόξας η φλόγα!
Ακόμα λάμπουν τα λάφυρα του Μαραθώνα
Ο χρόνος δε θα τα σβήσει ποτέ.
Ο νους μας πηγαίνει στα παλιά,
Γι' αυτά συνεχώς με θαυμασμό μιλούμε
Στις συζητήσεις που κάνουμε κρυφά,
Τους ενδόξους προγόνους ιστορούμε.
Μίνωας, Λυκούργος, Σόλων,
Μιλτιάδης, Θεμιστοκλής, Αριστείδης.
Όλοι από τον τάφο τους φωνάζουν:
Ο λαός δε θέλει πια σκλαβιά,
Λεφτεριά στην Ελλάδα, λεφτεριά!"
Ανδρείας παραδείγματα έχουμε περισσά,
Θα τα σπάσουμε εμείς τα δεσμά,
Θα δώσουμε το αίμα μας όλο για τη λεφτεριά,
Θα πέσουμε όλοι υπέρ της Πατρίδος!
Ο δρόμος μακρύς, οι μάχες σκληρές.
Του πολέμου τα βάσανα πολλά.
Μα οι Έλληνες τα βρίσκουν γλυκά.
Οι μόχθοι κι οι μάχες δεν τους λυγίζουν
Αρκεί τη δόξα ξανά ν' αποκτήσουν.
Αν οι οι αντρειωμένες ψυχές ομονοήσουν.
Αν γίνουμε όλοι μια γροθιά,
Φόβος κανένας δε μας σκιάζει
Και κανένας δε θα μας αντισταθεί.
Όλοι μαζί με μια φωνή
Όρκο να δώσουμε κι η νίκη θα 'ρθεί:
"Λεφτεριά στην Ελλάδα, λεφτεριά!"
1821
Μετάφραση: Χριστόφορος Λιοντάκης
Στους Έλληνες Ικέτες
Τώρα που την ειρήνη τη δική της η Ευρώπη πανηγυρίζει
Και ξαναβρίσκει τη χαρά της ζωής με πραότητα,
Κυνηγημένος τη γλυκιά του πατρίδα εγκαταλείπει
Ο Έλληνας, μέσα στη μοναξιά και την αθλιότητα.
Της Ιωνίας τις πόλεις, τ' ακρογιάλια τ' αγαπημένα πίσω αφήνει.
Εκεί που μάχη ζωής και θανάτου, της Ελλάδας ο ξεσηκωμός έχει γίνει!
Εκεί τα φονικά γιαταγάνια του μαινόμενου εχθρού αστράφτουν
Κι οι λέξεις "Σωτηρία και ελέος" πια δεν υπάρχουν.
Εκει το σπίτι γκρεμίζεται και η γυναίκα αιχμαλωτίζεται,
Εκεί ακόμα και τα βράφη αλύπητα σφαγιάζονται.
Στην ξενητειά καταφεύγουν γυμνοί και πεινασμένοι
Της Αθήνας και της Σπάρτης ικέτες οι ξεσπιτωμένοι
(Ώσπου η θεία δίκη να τους ξαναδώσει το βιός τους
Φτάνουν τόσο πολύ μακριά οι δυστυχισμένοι).
Ένα κουρέλι να ντυθούν κι ένα ξερό ψωμί να τραφούν
Από τ' αδέλφια τους, τους χριστιανούς ζητούν.
1826
__________________________________________________________
Μετάφραση: Ρούλα Κακλαμανάκη
Μετάφραση: Ρούλα Κακλαμανάκη
"Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 στον καθρέφτη της Ρώσικης Ποίησης"
Επιλογή, εισαγωγή επιμέλεια Σόνια Ιλίνσκαγια, Βιβλιοπωλείο της Εστίας
* Φιοντόρ Γκλίνκα (1786-1880).
Διαβάστε: Σε ονείρατα η ζωή μου παραδέρνει
Εκεί που κάτεβαινε ο Ζευς κ' έσπερνε γυιούς και κόρες
Η πόλη που στέκει στου Αιγαίου την ακρογιαλιά
Στη σκλαβιά θα μείνεις Ελλάδα... ή "Ελευθερία ή θάνατος παιδιά μου", θα πεις ?
"...κάτω από τον ουρανό σου Ελλάδα... ήρθα να πεθάνω"
Scholeio.com
* Φιοντόρ Γκλίνκα (1786-1880).
Διαβάστε: Σε ονείρατα η ζωή μου παραδέρνει
Εκεί που κάτεβαινε ο Ζευς κ' έσπερνε γυιούς και κόρες
Η πόλη που στέκει στου Αιγαίου την ακρογιαλιά
Στη σκλαβιά θα μείνεις Ελλάδα... ή "Ελευθερία ή θάνατος παιδιά μου", θα πεις ?
"...κάτω από τον ουρανό σου Ελλάδα... ήρθα να πεθάνω"
Scholeio.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου