Ζ. Βάκη, Πώς θ' αγγίξω την αλήθεια

Ζέττα Βάκη

             Ύμνος στο άπληστο

   Σέρνεις τον εαυτούλη σου
     στα μονοπάτια της
     σύγχρονης ζωής.

Πιάνεσαι, μη και γλιστρήσεις
στα λάδια της χαλασμένης
μηχανή σου.
Κοιτάς, με βλέμμα αρπακτικό,
τριγύρω σου να βρεις
κι άλλο να φας.

     Φτιάχνεις κάθε μέρα και πιο
     πολλά, μα παραπονιέσαι που
     δεν έχεις περισσότερα.

Κοιτάς πιο ψηλά από σένα και
τα χείλια σου τραβιούνται σε
γκριμάτσα δουλικού γέλιου...
Σκύβεις πιο χαμηλά από σένα
και κατσουφιάζεις.

     Πατάς σφιχτά το πόδι να
     κρατήσεις την κυριαρχία σου.
    Δίνεις λίγα και παίρνεις πολλά.
    Προσφέρεις λεφτά και
    αγοράζεις ανθρώπινες ψυχές.

Κλωτσάς τα χαλίκια που σ'
ενοχλούν...
Δίνεις δηλητηριασμένο σιτάρι
στα πουλιά που χαλούν τον
ύπνο σου.
Αγαπάς και παίρνεις,
σ' αγαπούν και πάλι παίρνεις.
Ερωτεύεσαι και μετράς
τι σου δίνουν...
Σ' ερωτεύονται και ζητάς
να σου δώσουν.
Μεγαλώνεις τα παιδιά σου
και περιμένεις την προσφορά τους.

     Τους γέρους σου πετάς
     γιατί δεν σου προσφέρουν πια...
     Χτίζεις, με κόπο πολύ -αλήθεια-
     τη δόλια σου προσωπικότητα,
     δύστυχε, πάμφτωχε,
     κραταιέ της ζωής.

              Στοχάζομαι

Στοχάζομαι τι είναι 

όλα τούτα που μας
περιτριγυρίζουν.
Σκέφτομαι αν αξίζουν
τη θυσία του ανθρώπου
για αυτά.

     Ωραία σπίτια, γρήγορα
     αυτοκίνητα, δυνατές
     σβέλτες μηχανές.
     Οργανώσεις που κάθε
     πρωί μιλάνε για κάτι,
     που ποτέ δεν γίνεται...

Ωραίες σκέψεις, ωραίοι
αγώνες, ωραία λόγια...
Άσχημη πραγματικότητα,
φοβερά όπλα...
σκληρά αποτελέσματα.

Πως θ΄αγγίξω την αλήθεια
που χρόνια ψάχνω να βρώ...
Πως θα μαντέψω το ψέμα,
που στη ζωή μας δεσπόζει,
και δεν μπορώ να το δω...

            Τι είσαι ;

Είσαι κομμουνιστής... αίσχος
Είσαι δεξιός... πάλι αίχος
Είσαι αναρχικός... σώπα καημένε,
σ' όλα τα παζάρια του κόσμου
πουλιώνται τέτοιες κονκάρδες...
Ψάξε το πετσί σου, όμως...

     Ψάξε να δεις, αν στον ερχομό σου
     στη ζωή, σου πατήσανε τη
     σφραγίδα της πρώτης ποιότητας,
     κι αν τη βρεις, τυχερά,
     τότε κάρφωσε τη στο στήθος σου,
     την κονκάρδα που δεν πουλιέται πουθενά...
     Την κονκάρδα που γράφει
     ΑΝΘΡΩΠΟΣ.




            Λάσπη

Βρόμικη ζωή, απίθανε
άνθρωπε της λάσπης,
σέρνεσαι και λερώνεσαι.
Χτυπάς τα χέρια, από χαρά,
σαν το καμπανάκι της
κατάχτησης σου χτυπάει.
Αλλοτριώνεσαι και θαρρείς
πως πέτυχες
Ανεβαίνεις και όσο ανεβαίνεις,
ξεθωριάζει η μορφή σου...
Ξεθωριάζει, και ξεμακραίνει
μέσα στην καταχνιά του
μέσου ύψους.
Ανεβαίνεις και τα πόδια σου
μένουν κολλημένα στον δρόμο...
Δεν μπορείς να τα ξεκολλήσεις
να αλαφρώσεις και μετά να
υψωθείς πάνω από τα σύννεφα,
στον γαλάζιο ουρανό
να ατενίσεις τον Λυτρωτή
ήλιο σου, να γνωρίσεις
τη μόνη αλήθεια.



            Προσφορά

Δίνεις πολλά και παίρνεις λίγα...
Δίνεις περισσότερα
και παίρνεις τίποτα...
Κοιτάς τα χέρια σου και την
καρδιά σου, που μένουν άδεια...

Κρίνει και σκέφτεσαι και
νιώθεις μέσα σου σεισμό
κι αντάρα...
Τη σημαία της επανάστασης
θέλεις να στήσεις, με νέα
χρώματα, μα είναι αργά.

Στο μονοπάτι σου έχει αρχίσει
να σουρουπώνει...
Λάθος το βήμα σου κι οι τόσοι
κόποι, που σε τραβήξανε σε
λάθος κίνηση, λάθος ματιά...
Πως να σηκώσεις πια τη
σημαία σου που είναι αργά...

            Βαράτε του 

Βαράτε του... δεν είναι κομουνιστής
Βαράτε του... δεν είναι δεξιός
Βαράτε του... δεν είναι βιομήχανος
Βαράτε του... δεν βουλευτής
Είναι ένας ταπεινός που δεν έχει
τίποτα να δείξει,
ούτε μεγάλες Ιδέες
ούτε πολλά λεφτά
ούτε περίεργη κουλτούρα.
Ούτε βγήκε στο στίβο από τη
βούληση του λαού ούτε πληρώνεται
να βολεύει καταστάσεις...
Είναι ένας ταπεινός
που γεννήθηκε από την αγάπη,
που ζει για την αγάπη
που δίνει μόνο αγάπη...
ΒΑΡΑΤΕ ΤΟΥ...


            Ώρα μηδέν

Κανέναν δεν νοιάζουν
ετούτα που γράφω,
στην ψυχή μου σημαίνει
η ώρα μηδέν.

Μια σταγόνα αδιάφορης
σχέσης και απ' το ανοιχτό
παραθύρι σκύβω να δω
τη γαλήνη, την τάξη,
τη λησμοσύνη, τη μέθη
και γελάω με τούτα
που ψάχνω να βρω...

Ώρα μηδέν, δεν υπάρχω,
τώρα ξέρω την αλήθεια
στο βλέμμα των άλλων να δω.
Ώρα μηδέν, δεν υπάρχω
και κανένα δεν νοιάζει
τι ήμουν, τι είμαι
και τι θέλω να πω...

                              Ζέττα Βάκη


Scholeio.com