Α. Ευαγγέλου, Έφταιγα εγώ, εσύ, ποιος φταίει

Ανέστης Ευαγγέλου

        Κατάθεση

Βρέθηκα στο καταγώγιο
μη με ρωτάτε πώς βρέθηκα.
Σε σκοτεινές, υπόγειες αίθουσες, 

αποπνιχτικές,
ξύπνησε ένα πρωί η γενιά μας
και των πατέρων μας η γενιά
και των παιδιών μας.

     Ανάγκη τώρα 

     να τα καταγράψω όλα 

     μη χαθούν

     να ειπώ μ' ακρίβεια 

     όση μπορώ 

     αυτά που είδα
     μην τ' αλλοιώσουν 

     πληρωμένοι ιστορικοί,
     ανάγκη να τα σώσω 

     σαν τιμαλφή πολύτιμα
     για μένα και για σένα 

     και γι' αυτούς που θα 'ρθουν.

    Εκεί -τα είδα όλα 

    με τα ίδια μου τα μάτια-
    ανάμεσα από τους καπνούς, 

    τη μπόχα, τις βρισιές,
    ανάμεσα από μαχαιρώματα 

    κι από καβγάδες,
    παίζαν στα ζάρια δολοφόνοι αδίσταχτοι
    παίζανε χαρτοκλέφτες προσωπιδοφόροι,
    με χάχανα, σαν ένα τίποτα, 

    παίζαν το αίμα μας,
    το αίμα μας 

    και το αίμα των παιδιών μας.

Βρέθηκα στο καταγώγιο

έφταιγα εγώ, εσύ, ποιος φταίει,
υποψία απαίσια με βασανίζει
μήπως βοήθησα κι εγώ 

ασυναίσθητα,
μην έβαλα μια πέτρα 

με τη σιωπή,
μην έφερα νερό και λάσπη 

με την αδιαφορία.

Πού είναι ο αναμάρτητος, 

ο καθαρός, ο δίκαιος,
που θα χωρίσει τα πρόβατα 

από τα ερίφια
εδώ που η σήψη έχει μολύνει τον αέρα,
πού είναι ο αδιάφθορος, 

ο αδέκαστος,

ποιος θα μας δικάσειΑπό τη συλλογή Αφαίμαξη, 


            Ωραία που λάμπει

   Ωραία που λάμπει σήμερα ο ήλιος.
      Σημαίες κυματίζουν στα μπαλκόνια,
      ακούγονται εμβατήρια, κι ο κόσμος
      ξεχύθηκε έξω πάλι, εαρινός.
      Το βράδυ
      μετά από την παρέλαση, τους λόγους,
      στη φωταγωγημένη πόλη μας θα μας δεχτούν
      (τι εκλεκτά φαγιά, τι μουσικές, τι λάμψη!)
      χαμογελώντας, μ' όλα τους τα επιτελεία, οι Αρχηγοί,
      κι ως το πρωί στους δρόμους θα κρατεί ο χορός.

Όμως εγώ
που ξόδεψα τα χρόνια μου, νύχτες ατέλειωτες,
ολόμονος να μελετώ πίσω από την επίσημη
των λόγων εκδοχή τι αναδεύεται κάθε φορά,
ν' αποκρυπτογραφώ χαμόγελα και στάσεις,
εγώ
που ήδη τους βλέπω να τρέχουνε στα ενδότερα
και τα χέρια, χαιρέκακα, να τρίβουν,
τα κέρδη λογαριάζοντας με τους σοφούς τους υπολογιστές
σε χάρτες σκυμμένοι, σε διαγράμματα και σε καμπύλες
αλάνθαστες, και να τσουγκρίζουν τα ποτήρια-

      εγώ σας εξορκίζω, φίλοι μου, τη νύχτα
      αυτή μη γελαστεί κανείς και ξεκινήσει
      κανείς πια να μην πάει στη γιορτή παρά
      να μαζευτούμε όλοι μαζί, σαν ένας άνθρωπος,
      να δούμε τι μπορεί να γίνει με τους Αρχηγούς,
      μ' όλους, χωρίς εξαίρεση, τους Αρχηγούς,
      γιατί ακονίζουν κιόλας τα μαχαίρια, αδέλφια μου,
      και νευρικά τα ρολόγια τους κοιτάζουν,
      -λάμπουν παράξενα τα μάτια τους, σημαδιακά-
      γιατί, άλλη μια φορά, μας ετοιμάζουν για σφαγείο. 

                                   Από τη συλλογή Απογύμνωση, Ανέστης Ευαγγέλου

Scholeio.com